Η μουσική προτεραιότητα

Είμαι 27 χρονών και εδώ και τρία χρόνια έχω σχέση με κάποιον που είναι τώρα 32 ετών. Εγώ εργάζομαι στο χώρο της εκπαίδευσης και αυτός είναι ιδιωτικός υπάλληλος αλλά παράλληλα ασχολείται και με τη μουσική. Από την αρχή της σχέσης μας ήταν ιδιαίτερα σκληρός , απαιτητικός και απόλυτος λέγοντας μου οτι ξέρει καλά από σχέσεις και πρέπει να τον ακούω.Φυσικά ήξερε τόσο καλά που μου έλεγε ψέματα για να βγαίνει , μιλούσε με την πρώην του και γενικότερα δεν ήταν σωστός.

Χωρίσαμε και δυο μήνες μετά το χωρισμό επέστρεψε μετανοημένος και έτοιμος να επανορθώσει .Πλέον είναι κύριος σε αυτά τα θέματα αλλά δεν είμαι όσον αφορά τη δευτερεύουσα δουλειά του προτεραιότητα... Για παράδειγμα κανονίζουμε κάτι και αν προκύψει κάποια δουλειά που αφορά τη μουσική μου το ακυρώνει ακόμη και τελευταία στιγμή για να δουλέψει ... Δε ξέρω τι να κάνω μιας και δε δέχεται λόγια για το θέμα αυτό.Ακόμη και όταν του είπα πχ να δουλεύει μόνο Σάββατα και όχι διαρκώς αντέδρασε..

Το θέμα μου δεν είναι μόνο για τώρα .. Αλλά μελλοντικά ίσως να έχουμε οικογένεια και παιδάκια ... τότε τι θα γίνει ?Και δε γίνεται να πιστεύει ότι τα παιδιά αν λείψει μια μέρα ή δυο μέρες ότι δεν παθαίνουνε και κάτι .... Δε ξέρω πως να τον κάνω να κατανοήσει ότι αφού θέλει να πάμε πιο σοβαρά πρέπει να είναι παρόν σε όλα και όχι μόνο όταν τον βολεύει...

Ε.

 

Στην αρχή μιας σχέσης πολλά μπορούν να συμβούν, αλλά αφού μετά την επανασύνδεση είσαι ευχαριστημένη, όλα καλά.

Και πάμε στο θέμα της δεύτερης δουλειάς. Πρόκειται για αμειβόμενη δουλειά ή για χόμπι; Και στις δυο περιπτώσεις πρέπει να συζητηθεί πόσο σημαντική είναι δουλειά της μουσικής για το σύντροφό σου και να δεις αν μπορείς να προσαρμοστείς σ αυτό.

Πελάτης μου μουσικός είχε αντιμετωπίσει θέματα στις σχέσεις του λόγω του νυχτερινού ωραρίου, των ταξιδιών που χρειαζόταν να κάνει και της φύσης της δουλειάς που τον έφερνε σε επαφή με πολλές κοπέλες σε χώρους αναψυχής. Τον συμβούλευσα, όταν ξεκινά γνωριμία με μια κοπέλα που τον ενδιαφέρει, να της εξηγεί τις συνθήκες της δουλειάς του και η σχέση να παίρνει σοβαρή μορφή μόνο αν η κοπέλα συμφωνεί με αυτές.

Γνώριζες αυτή τη δραστηριότητα του συντρόφου σου, την οποία υποθέτω είχε και πριν σε γνωρίσει. Άρα εσύ πρέπει να προσαρμοστείς, αν πραγματικά θέλεις να ζήσεις μαζί του. Μπορείς βέβαια να συζητήσεις μαζί του τι σε πειράζει και να συμφωνήσετε σε αμοιβαίες υποχωρήσεις οι οποίες αν αποφασιστούν πρέπει να τηρηθούν.

Έχει τεθεί θέμα γάμου και παιδιών; Σε τέτοια περίπτωση πρέπει να εκφράσεις τα επιχειρήματά σου και αν δεν τα βρείτε, σταθμίζεις πόσο είναι σημαντικά για σένα αυτά που ζητάς και αν δεν ικανοποιηθείς φεύγεις...

Προσωπική μου άποψη είναι πως  δεν πρέπει να περιορίζουμε τη δουλειά και τα ενδιαφέροντα των συντρόφων μας γιατι αυτό μακροπρόθεσμα αποβαινει σε βάρος της σχέσης. Η δουλειά και τα ενδιαφέροντα ήταν εκεί πριν από μας... Αν ο άλλος αλλάξει κάτι θα πρέπει να το κάνει με δική του πρωτοβουλία, επειδή επιθυμεί να μας διαθέτει χρόνο και να έχει περισσότερο χρόνο για μια μελλοντικη οικογένεια. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο από το να εκφράσουμε τι μας προβληματίζει και να γίνει μια συζήτηση. Αν όχι, φεύγουμε.

Σχετικά με τα παιδιά, αυτό που παίζει ρόλο είναι κυρίως η ποιότητα και οχι τόσο η ποσότητα της ενασχόλησης μαζί τους, χωρίς βέβαια υπερβολές. Όλοι αλλάζουμε τη ζωή μας όταν αποκτούμε παιδιά, αλλά πρέπει να βρούμε και τη χρυσή τομή με τα ενδιαφέροντά μας, γιατί αλλιώς δεν θα είμαστε ικανοποιημένοι από τη ζωή μας, και συνεπώς όχι καλοί γονείς. Αν ο σύντροφός σου δεν αισθάνεται ακόμη ετοιμος για οικογένεια, μην προχωρήσετε.