Φταίνε οι άντρες ή εγώ;

Η αδελφή μου είναι 34 χρονών και στις συζητήσεις που κάνουμε υπάρχει πάντα από την πλευρά της το θέμα της έλλειψης συντρόφου.

Ανάλογα με την φάση που βρίσκεται, μου μιλάει για άντρες με τους οποίους βγαίνει ραντεβού, οι οποίοι δεν την ενθουσιάζουν αλλά βγαίνει μαζί τους γιατί ελπίζει ότι κάτι μπορεί να προκύψει ή για σχέσεις που καλά ξεκινούν αλλά άδοξα λήγουν. Στην δεύτερη περίπτωση μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έχει ανακαλύψει και αποδομήσει το χαρακτήρα του συντρόφου της.

Έχει νεύρα που δεν ήρθαν τα πράγματα όπως τα φανταζόταν, νομίζει ότι αυτή φταίει για την συμπεριφορά των συντρόφων της και θέλει να το τελειώσει όσο πιο γρήγορα γίνεται για να επιστρέψει στη αρχική ήρεμη κατάσταση της.

Δεν κρύβω ότι τα αρνητικά χαρακτηριστικά των συντρόφων που μου αναφέρει κάθε φόρα, μου φαίνονται και έμενα πολύ σημαντικά και την δικαιολογώ λέγοντάς της κάθε φορά πως δεν ήταν ο κατάλληλος.

Από κάποια εποχή και πέρα όμως, άρχισε να με ρωτάει τι κάνει λάθος και δεν μπορεί να έχει μια όμορφη σχέση. Ήταν η πρώτη φόρα που άρχισε να αναρωτιέται για την δική της συμπεριφορά και άφηνε ασχολίαστη την συμπεριφορά του εκάστοτε συντρόφου της. Έτσι και αλλιώς είχαμε σχολιάσει όλα τα είδη αρσενικών που υπάρχουν στον πλανήτη!

Η ερώτησή της με ξάφνιασε, γιατί είναι ένα άτομο πολύ αισιόδοξο και καλόβολο, γεμάτο διάθεση για ζωή, με αποτέλεσμα να μη βλέπω κάτι αρνητικό στη συμπεριφορά της για να το αναφέρω. Έτσι προσπαθώ κάθε φόρα να την καθησυχάσω λέγοντας τις θετικές μου σκέψεις γι’ αυτήν και το χαρακτήρα της, άλλα δεν την βλέπω να πείθεται ούτε και να αλλάζει κάτι στη εξέλιξη των πραγμάτων.

Να της προτείνω να επισκεφθεί κάποιο ψυχολόγο; Δεν μπορώ να καταλάβω τη την φρενάρει, δεδομένου ό,τι οι γονείς μας είναι ακόμα μαζί και έχουν μια αρμονική σχέση.

Χ

 

Όταν κάποιος διαπιστώνει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στη ζωή του, καλό είναι να προβληματίζεται σχετικά με το δικό του μερίδιο ευθύνης. Η αδελφή σου καλά κάνει λοιπόν και αναρωτιέται σχετικά με τη δική της στάση. Μπορεί να είναι μια θαυμάσια κατά τα άλλα κοπέλα, αλλά να κάνει λάθη στην προσωπική της ζωή. Εσύ την γνωρίζεις ως αδελφή σου και στην ευρύτερη κοινωνική της συμπεριφορά, αλλά στις διαπροσωπικές της σχέσεις μπορεί να είναι διαφορετική. Αυτό δεν αναιρεί τη γενική αξία της ως ατόμου.

Η υπόλοιπη ζωή της πώς είναι; Εργάζεται, έχει φίλους, ενδιαφέροντα; Μήπως έχει υπερ-συγκεντρωθεί στην αναζήτηση συντρόφου και της έχει γίνει εμμονή; Εσείς ως αδελφές με καλή –όπως φαίνεται- σχέση μεταξύ σας, έχετε άλλες ευκαιρίες επικοινωνίας πλην των συζητήσεων για αποτυχημένες σχέσεις;

Λάβε δε υπόψη σου πως όταν μια κατάσταση περιγράφεται με λόγια, υπάρχει πάντα ο υποκειμενικός παράγοντας. Δεν ήσουν παρούσα κι έτσι δεν μπορείς να ξέρεις πώς ακριβώς έγιναν τα πράγματα, όταν η αδελφή σου περιγράφει από τη δική της σκοπιά «άσχημες» συμπεριφορές ενός φίλου της και «σωστές» δικές της.

Τι μπορεί να πηγαίνει λάθος; Να μερικές πιθανότητες:

·         Υπάρχει κάποιος υποσυνείδητος λόγος που κάνει την αδελφή σου να φοβάται τις σχέσεις ενώ συνειδητά τις επιθυμεί. Ως αποτέλεσμα, συνάπτει σχέσεις που δεν θα κρατήσουν. Αυτό χρειάζεται διερεύνηση. Ο καλός γάμος των γονέων δεν αποτελεί πανάκεια.

·         Είναι ιδιαίτερα απαιτητική και τελειομανής.

·         Κάνει λανθασμένες αρχικές επιλογές ατόμων. Όπως γράφεις, σε μερικές περιπτώσεις ξεκινά χωρίς ενθουσιασμό.

·         Ψάχνει με ζήλο για σύντροφο, οπότε αυτό μπορεί να «τρομοκρατεί» κάποιους άντρες που δεν διατίθενται εξαρχής για σοβαρές καταστάσεις με μέλλον.

·         Κυριαρχείται από τα κοινωνικά στερεότυπα των ηλικιών γάμου και τεκνοποίησης και είναι αγχωμένη και με χαμηλή αυτοεκτίμηση ως προς το θέμα. Αυτό βγαίνει στη στάση της και δημιουργεί προβλήματα με τους άντρες.

·         Δεν έχει ικανοποιητική κοινωνική ζωή, οπότε δεν συναντά μεγάλη ποικιλία ανδρών να επιλέξει.

Αφού η ίδια βιώνει την κατάσταση ως πρόβλημα, θεωρώ απαραίτητη τη συνεργασία της με ψυχολόγο. Εκεί θα προχωρήσει στην αυτογνωσία της, άρα και στην αυτοπεποίθησή της, θα ανιχνεύσει τους λόγους της «αποτυχίας» της με τους άντρες και θα αλλάξει ό,τι χρειάζεται από πλευράς της. Έχω δουλέψει με αρκετά άτομα που η δυσκολίες τους στις σχέσεις οφείλονταν στη δική τους στάση μέσα σ΄αυτές ή σε λανθασμένες τακτικές (πχ. κλειστή ζωή). Εσύ μπορείς να της το προτείνεις και η ίδια θα δει αν είναι έτοιμη για κάτι τέτοιο.