Καταπιεστική μαμά και φοβίες

Είμαι 33 ετών. Ήμουν πάντα ένα ζωντανό και αισιόδοξο άτομο, αν και ιδιαίτερα ευαίσθητο. Η μητέρα μου ήταν πάντα πιεστική και πάντα έκανα ό,τι μου έλεγε (σπούδασα ό,τι ήθελε, μετακόμισα στην Αθήνα γιατί "εκεί θα βρεις δουλειά", χώρισα συντρόφους "γιατί δεν έκαναν για μένα" κτλ) μόνο και μόνο για να με αφήνει ήσυχη, αλλά και για να μη με απορρίπτει. Αξίζει να σημειωθεί ότι και η μητέρα μου έχει θέμα με τη δική της μητέρα, την οποία κατηγορεί έμμεσα για μία κακοποίηση που υπέστη ως έφηβη (και θεωρεί ότι η μητέρα της έπρεπε να την έχει αντιληφθεί και αποφύγει).

Στα εργασιακά είμαι επιτυχημένη, με καλή δουλειά και αποδοχές, μεταπτυχιακά και επαίνους. Δεν θα έλεγα το ίδιο και για τις σχέσεις μου.

Παρόλα αυτά, τα τελευταία 2 χρόνια γνώρισα τον άντρα της ζωής μου, που με καταλαβαίνει και με αγαπάει χωρίς όρους. Παντρευόμαστε σε δύο μήνες και είμαι πολύ ευτυχισμένη. Είναι όμως χωρισμένος κι έχει 2 παιδιά (5 και 4 ετών) από τον προηγούμενο γάμο του, οπότε η μαμά δεν τον παρουσιάζει πουθενά (προς Θεού!), αν και δηλώνει σε μένα ότι τον συμπαθεί ιδιαίτερα (είναι ένας πραγματικά αξιόλογος άνθρωπος 38 ετών).

Επίσης, πριν ένα μήνα έμαθα ότι είμαι έγκυος και δυστυχώς απέβαλα σχεδόν αμέσως. Τώρα, διακατέχομαι από φοβίες ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να κάνω παιδιά, ότι τιμωρούμαι επειδή πολύ παλιότερα είχα κάνει 2 εκτρώσεις, ότι δεν μου αξίζει η ευτυχία.

Η ζωή στην Αθήνα έχει γίνει αφόρητη και οικονομικά ασύμφορη και σκεφτόμαστε να μετακομίσουμε στην επαρχία (καταγόμαστε και οι 2 από το ίδιο μέρος, όπου ζουν και οι γονείς μας αλλά και τα 2 παιδιά του συντρόφου μου), καθώς ο σύντροφός μου είχε μια καλή πρόταση για δουλειά. Αυτό σημαίνει όμως ότι εγώ πρέπει να παραιτηθώ από τη δική μου και να τον ακολουθήσω με φόβο ότι ίσως να μη βρω ποτέ ξανά δουλειά, πόσο μάλλον μια τόσο καλή δουλειά. Τρέμω στην ιδέα να το ανακοινώσω στους γονείς μου. Φοβάμαι την απόρριψη.

Γιατί μου φαίνονται όλα βουνό; Γιατί έχω τόσες φοβίες; Τι μπορώ να κάνω για να τις ξεπεράσω;

 Α.

 

Τα θέματα που θέτεις είναι αρκετά, όλα όμως έχουν ως κοινό παρονομαστή την έλλειψη εμπιστοσύνης προς τον εαυτό σου. Αυτή, όπως σωστά εντοπίζεις, σχετίζεται με την καταπιεστική μαμά που προσπαθεί να βγάλει πάνω σου τα δικά της απωθημένα από την οικογένειά της.

Είσαι σπουδαστικά και επαγγελματικά επιτυχημένη, σε σπουδές και πόλη που δεν ήταν της απόλυτης επιλογής σου. Οι καλές σου επιδόσεις (υπεραναπλήρωση) έχουν να κάνουν και με την επιθυμία σου να μην σε απορρίψει η μαμά. Η μαμά επενέβη και στις σχέσεις σου και ως τώρα κατάφερνε να έχει τον έλεγχο. Τώρα που βρήκες έναν σύντροφο όπως τον ήθελες, θέλει και πάλι να ελέγξει την κατάσταση και στο χέρι σου είναι αν θα της το επιτρέψεις. Φοβάσαι επίσης να αλλάξεις χώρο εργασίας επειδή η μαμά κρίνει πως πρέπει να είσαι στην Αθήνα. Και πάλι στο χέρι σου είναι πόσο θα της επιτρέψεις να σε ελέγξει.

Όταν ένα άτομο έχει υποστεί μακροχρόνια καταπίεση αναπτύσσει χαμηλή αυτοεκτίμηση που το οδηγεί να… φοβάται τον ίσκιο του. Πιστεύει πως δεν είναι αρκετά ικανό, πως δεν θα τα καταφέρει, πως μια ανώτερη δύναμη θα το τιμωρήσει κτλ. Η άλλη δυνατότητα είναι να καταφέρει να αντισταθεί και να το δηλώσει με λόγια και με πράξεις.

Βρήκες το σύντροφο της ζωής σου και παντρεύεσαι. Αυτή είναι μια πολύ όμορφη περίοδος και δεν πρέπει αν αφήσεις κανέναν να σου τη χαλάσει.

Εσύ θέλεις να πάτε στην επαρχία; Ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι γονείς σου, εσύ πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό; Παρότι είσαι επαγγελματικά επιτυχημένη, φοβάσαι σχετικά με την εξεύρεση εργασίας. Σήμερα, πολλά νέα ζευγάρια επιλέγουν την επαρχία για οικονομικούς λόγους (επειδή μπορεί να βρήκαν δουλειά, επειδή η ζωή είναι πιο φτηνή, υπάρχει ίσως σπίτι, το περιβάλλον είναι καλύτερο για να μεγαλώσουν παιδιά, υπάρχουν πιο ανθρώπινοι ρυθμοί ζωής κτλ.). Μια τέτοια αλλαγή συνοδεύεται βέβαια από μια αλλαγή των επαγγελματικών δεδομένων για την οποία πρέπει να είσαι προετοιμασμένη. Ακόμη κι αν δεν βρεις μια δουλειά αντάξια αυτής που έχεις τώρα, είναι οι υπόλοιποι λόγοι ικανοί για να σε κάνουν να επιλέξεις την επαρχία; Ο σύντροφός σου έχει βρει πολύ καλή δουλειά, οπότε αυτό σου επιτρέπει να πάρεις το χρόνο σου για την αναζήτηση της δικής σου δουλειάς. Εξάλλου, αν σκοπεύεις να μείνεις έγκυος άμεσα, θα μπορούσες για 1-2 χρόνια να δεις το θέμα της δουλειάς πιο χαλαρά, αφού ούτως ή άλλως θα έχεις εγκυμοσύνη και μωρό.

Θα σου επιστήσω την προσοχή σχετικά με τη συνύπαρξη με τους γονείς σου. Πρόσεξε μήπως η συγκατοίκηση στην ίδια πόλη τους δώσει το θάρρος να ανακατεύονται πιο πολύ στη ζωή σας. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δεχτείτε να μείνετε στο ίδιο σπίτι ή στο ίδιο κτίριο. Συζητήστε με το σύντροφό σου μια κοινή γραμμή συμπεριφοράς και ορίων προς τους γονείς σου και αποφασίστε να την τηρήστε με οποιοδήποτε τίμημα. Εξάλλου, αφού και τα παιδιά του μένουν στην ίδια πόλη (και προφανώς η πρώην σύζυγος;) θα πρέπει να δείτε πώς θα ρυθμίσετε τις σχέσεις σας και προς την κατεύθυνση αυτή.

Το πιο βασικό από όλα είναι πώς αισθάνεσαι εσύ και πώς σκοπεύεις να προασπίσεις την καινούργια σας ζωή. Για να το κάνεις αυτό πρέπει να ανακτήσεις την αυτοπεποίθησή σου σε όλους τους τομείς, πράγμα που θα σε κάνεις να μη φοβάσαι τη ζωή και να παίρνεις κάποια ρίσκα που αρμόζουν στην ηλικία σου. Υπάρχουν προφανώς θέματα από το παρελθόν σου που πρέπει να επιλυθούν, κυρίως σε σχέση με τους γονείς σου. Μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο θα μπορούσαν να βοηθήσουν.