«Κολλημένης» συνέχεια

Τις τελευταίες μέρες τον ένιωθα απόμακρο. Ένα μήνυμα την ημέρα, αντί δεκάδες (μέρα και νύχτα). Όποτε τον ρωτούσα τι γίνεται, προφασιζόταν ότι είχε δουλειά κι ότι τίποτα δεν άλλαξε, με αγαπά, με σκέφτεται κτλ. Μέχρι σήμερα που άλλαξαν όλα. Βρισκόμασταν μια συγκεκριμένη μέρα την εβδομάδα και συνήθως από την προηγούμενη πύκνωναν τα ερωτικά μηνύματα. Αυτή τη φορά όμως υπήρξε μόνο ένα τυπικό μήνυμα. Τον ρώτησα αν θα βρεθούμε και ήταν απρόθυμος Ένιωσα φτηνή. Του απάντησα, φανερά εκνευρισμένη,  «το κανονίζουμε άλλη φορά, μην πιέζεσαι». Το κατάλαβε και με ρώτησε αν θύμωσα. Του είπα ότι θα μου περάσει και ότι του εύχομαι τα καλύτερα. Ως εδώ το ήλεγχα το πράγμα. Είπα μέσα μου πως ό,τι γίνεται είναι για καλό και πως όλα τέλειωσαν.

Μετα απο μια ωρα μου απαντησε πως στενοχωριεται πολυ που νιωθω πληγωμενη και οτι εχει πολλη δουλεια και να ξερω οτι με αγαπα πολυ! Του ζητησα να μιλησουμε για 5 λεπτα και μετα να μη με ξαναδει και να μην τον ξαναενοχλησω. Καμια απαντηση. Τον ρωτησα αν αυτο που ζησαμε ηταν τοσο λιγο για εκεινον, που δεν αξιζε 5 λεπτα απο το χρονο του. Καμια απαντηση. Του τηλεφωνησα. Δεν το σηκωσε. Εστειλα ενα τυπικό αποχαιρετιστήριο μήνυμα.

Καμια απαντηση. Ειμαι χαμενη, πραγματικά. Πως γινεται ενας ανθρωπος που του δινεις το δικαιωμα να αποχωρησει ανα πασα στιγμη απο τη σχεση (φτανει να σ’ ενημερωσει πρωτα), να σε απορριπτει ετσι; Χωρις ενα γεια, χωρις ενα ξεκαθαρισμα; Νιωθω πολυ πληγωμενη. Οχι τοσο που τελειωσε, οσο για τον τροπο που μου συμπεριφερθηκε στο τελος. Πως το χειριζομαι;

Α.

 Βασικά, δεν βλέπω τι έχει απομείνει να χειριστείς πλέον. Αν είχες εξ αρχής βάλει τη σχέση αυτή στις κανονικές της διαστάσεις, θα είχες συνειδητοποιήσει πως οι σχέσεις αυτές δεν κρατούν και όπως παρορμητικά αρχίζουν έτσι και λήγουν.

Πρόκειται για σχέσεις …«περιορισμένης ευθύνης» οι οποίες όσο και αν σε κάποια φάση είναι πασπαλισμένες με χρυσόσκονη, δεν χάνουν την πραγματική τους έννοια: Πρόκειται για ένα ευχάριστο διάλειμμα στην καλοστημένη ζωή ενός γοητευτικού  και έμπειρου στις σχέσεις κυρίου. Επίσης πρόκειται για  ένα διάλειμμα στη ζωή μιας νέας γυναίκας που στερείται εμπειριών και έχει νεανικά απωθημένα. Όσο σκληρή κι αν σου φαίνεται η περιγραφή, έτσι είναι.

Τέτοια διαλείμματα  δεν τελειώνουν συνήθως με ωραίο τρόπο. Ο ένας από τους δυο, κατά κανόνα ο έμπειρος, κάποια στιγμή έχει ολοκληρώσει την απόλαυση μιας ακόμη εμπειρίας και αποχωρεί. Η αποχώρηση γίνεται βέβαια ανάλογα με την ποιότητα της προσωπικότητάς του. Μπορεί να γίνει με στοιχειώδη σεβασμό προς τον ερωτικό του σύντροφο ή ξαφνικά και χωρίς σεβασμό. Ο δικός σου εραστής έκανε το δεύτερο.

Η στάση σου στην απροθυμία του ήταν σωστή μέχρι εκεί που το ήλεγχες. Δεν θέλει να συναντηθείτε, δεν τον πιέζεις και μάλιστα βρίσκεις την αφορμή να αποχωρήσεις ευγενικά. Όταν άρχισες να επιμένεις για εξήγηση με μηνύματα και τηλεφωνήματα, εκεί ξέφυγες. Αφού δεν είχε διάθεση να εξηγηθείτε, δεν μπορούσες να του το επιβάλεις. Και τι να εξηγήσετε άραγε; Η μόνη εξήγηση είναι το περιεχόμενο της δεύτερης παραγράφου.

Δεν νομίζω πως πρέπει να κάνεις καμιά κίνηση. Μην ξαναεπικοινωνήσεις και άφησέ του την πρωτοβουλία. Είναι πιθανό κάποια στιγμή να σου ξαναζητήσει ερωτική συνάντηση. Εκεί εξαρτάται από σένα το τι θα κάνεις, αλλά το καλύτερο είναι να αρνηθείς για να κόψεις αυτή την άρρωστη κατάσταση. Είναι εξίσου πιθανό να μην ξαναεπικοινωνήσει ….κι ούτε γάτα ούτε ζημιά. Και στις δυο περιπτώσεις προτείνω να αφήσεις να περάσει καιρός και ύστερα, αν ακόμη χρειάζεσαι μια εξήγηση, να περάσεις από το γραφείο του και να ξεκαθαρίσετε ήρεμα. Δεν νομίζω όμως πως ύστερα από όλα αυτά θα πρέπει να εξακολουθήσετε την επαγγελματική συνεργασία.

Η ιστορία αυτή είναι καλό να σου δώσει την αφορμή να ψαχτείς σαν άνθρωπος. Ποιες είναι οι ελλείψεις και τα απωθημένα σου που σε οδήγησαν σε μια τέτοια σχέση; Ποιες είναι οι ελλείψεις στο γάμο σου και γενικότερα στη ζωή σου; Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης θα μπορούσε να σε βοηθήσει.