Θέλω να αγαπήσω το σώμα μου

Βρίσκομαι στη δεκαετία των 40, παντρεμένη με έναν υπέροχο άνθρωπο και μητέρα. Πριν λίγα πήρα πρόωρη σύνταξη, για να φροντίζω τα παιδιά μου και για να ξεπληρώσω οικογενειακές οφειλές. Σήμερα το οικογενειακό μας εισόδημα έχει μειωθεί δραματικά και έχουν αυξηθεί οι υποχρεώσεις. Αυτό με κάνει πολύ χάλια και μου δημιουργεί απίστευτο άγχος καθώς υπάρχουν στην οικογένεια και προβλήματα υγείας που απαιτούν έξοδα.

Το βασικό μου πρόβλημα είναι το βάρος μου. Ανέκαθεν ήμουν παχουλή αλλά πολύ όμορφη και θηλυκή κοπέλα. Όμως μετά την πρώτη εγκυμοσύνη πήρα πάνω από 30 κιλά. Ενώ πίστευα ότι θα τα χάσω, αντιθέτως, μένοντας και στο σπίτι πάνω από 1 χρόνο και μη μπορώντας να παλέψω την ολοκληρωτική αλλαγή στην εικόνα μου, έτρωγα ακόμα περισσότερο με αποτέλεσμα να πάρω και άλλα. Δεν δέχτηκα ποτέ αυτή την αλλαγή στο σώμα μου. Έκανα πάρα πολλές προσπάθειες να χάσω τα κιλά με διάφορες μεθόδους αλλά πάντα ένιωθα ότι το φορτίο είναι πολύ μεγάλο και δεν παλεύεται. Σταματούσα στην μέση με αποτέλεσμα στην πορεία να παίρνω τα διπλάσια κιλά.

Τώρα πια είμαι σε απελπιστική κατάσταση. Νιώθω ότι έχω παγιδευτεί σε ένα φαύλο κύκλο που δεν μπορώ να βγω και που με καταπίνει κάθε μέρα και πιο πολύ. Έχω φτάσει στα περισσότερα κιλά που ήμουν ποτέ (από 68 κιλά πριν μείνω έγκυος πλέον σήμερα πρέπει να κοντεύω τα 115-120). Νιώθω ότι τρώω γιατί έτσι τιμωρώ τον εαυτό μου. Επίσης είμαι πολύ αγχώδης ως άνθρωπος. Το όνειρό μου είναι να μάθω μια μέρα να τρώω ως φυσιολογικός άνθρωπος και να αγαπήσω το σώμα μου, δεν ξέρω όμως πώς. Κοιτάζω παλιές μου φωτογραφίες. Ήμουν μια κούκλα αλλά και πάλι πιστευα ότι ήμουν χοντρή. Ακόμα και παιδί που ήμουν πάλι πίστευα ότι ήμουν χοντρή. Δεν ήμουν όμως. Πιστεύω ότι ανέκαθεν η σχέση μου με το φαγητό δεν ήταν φυσιολογική. Πριν τις εγκυμοσύνες το πάλευα μονίμως, θυμάμαι πάντα τον εαυτό μου να κάνει δίαιτες. Τουλάχιστον όμως το κρατούσα σε ένα επίπεδο. Τώρα το πράγμα έχει ξεφύγει και νιώθω ότι δεν έχω επιστροφή. Από το πρωί που ξυπνάω μέχρι να πάω για ύπνο σκέφτομαι την κατάντια μου. Πιστεύω ότι θα έπρεπε να κάνω ψυχανάλυση αλλά δεν έχω την δυνατότητα. Οποιαδήποτε συμβουλή που θα μπορούσε να με βοηθήσει είναι καλοδεχούμενη.

Γ.

Δυστυχώς στο θέμα αυτό δεν μπορώ να βοηθήσω με ένα μήνυμα… Σου χρειάζεται μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης με ψυχολόγο, όπως η ίδια αναγνωρίζεις. Όποια δίαιτα κι αν ακολουθήσεις, αν η ψυχολογική σου κατάσταση δεν είναι καλή ή δεν θα μπορέσεις να κρατήσεις τη δίαιτά σου ή θα την ακολουθήσεις για μικρό διάστημα, θα χάσεις κάποια κιλά και θα τα ξαναπάρεις.

Το θέμα των διαταραχών διατροφής είναι κατά βάση ψυχολογικό. Συμβάλλει βέβαια και ο ρόλος που το φαγητό παίζει στην κοινωνική μας ζωή, όπως και οι κοινωνικές επιταγές που μας θέλουν όλες όμορφες, νέες και κομψές. Κυρίως όμως είναι θέμα ακάλυπτων αναγκών και απωθημένων που με το φαγητό γίνεται μια προσπάθεια αναπλήρωσής τους.

Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, το μωρό αρχίζει να επικοινωνεί με τον κόσμο μέσα από τη γεύση, γιατί είναι η μόνη αίσθηση που είναι οξεία από τη γέννηση (οι άλλες αναπτύσσονται σταδιακά κατά τους πρώτους μήνες). Συνδέουμε λοιπόν τη γεύση με την αγάπη, την προστασία και τη ζεστασιά της αγκαλιάς της μητέρας μας. Επίσης, συχνά στα παιδικά μας χρόνια μας οι οικείοι μας μας παρηγορούν ή μας δείχνουν την αγάπη τους με την προσφορά φαγητού. Όποτε λοιπόν στην ενήλικη ζωή μας, όταν χρειαζόμαστε αγάπη, προσοχή, χάδι, στρεφόμαστε προς το φαγητό (εξηρτημένο αντανακλαστικό). Αυτό συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι, όπως λέμε, έχουν «καθήλωση στο στοματικό στάδιο».

Όπως αντιλαμβάνεσαι, η λύση είναι να φέρεις τη ζωή σου σε μια κατάσταση που να μην έχεις τόσες ψυχολογικές ελλείψεις. Είναι πολύ θετικό που αναγνωρίζεις το ρόλο της ψυχολογικής στήριξης. Οι περισσότεροι σκέφτονται τη δίαιτα και τον διαιτολόγο ή ίσως ένα μαγικό χαπάκι ή κάποιες μαγικές συμβουλές που θα επηρεάσουν το σώμα χωρίς να παρεμβληθεί η ψυχή. Έχω δουλέψει με πολλούς ανθρώπους που αξιοποίησαν τις διαιτολογικές οδηγίες –που όλοι γνωρίζουμε- μόνο όταν έβαλαν σε μια σειρά τα ψυχολογικά τους προβλήματα.

Αναφέρεις χρόνιο άγχος και απόρριψη του σώματός σου, τιμωρία του εαυτού σου, έντονα οικονομικά προβλήματα και οικογενειακά προβλήματα υγείας. Αυτά ανατροφοδοτούνται σε ένα φαύλο κύκλο με την πολυφαγία. Ανησυχείς, τρως, παχαίνεις, δεν σου αρέσει ο εαυτός σου, τον εκδικείσαι τρώγοντας, τρως, παχαίνεις κοκ. Το πάχος είναι ένα σύμπτωμα, το αίτιο είναι η κακή ψυχική κατάσταση και ίσως κάποια χρόνια ψυχολογικά προβλήματα. Και όταν δεν «μιλά» η ψυχή, μιλά το σώμα (με ασθένεια, πάχος κτλ) για να μας κάνει να ασχοληθούμε με την ψυχή.

Δυστυχώς δεν έχω λοιπόν κάποια συμβουλή να σου δώσω για να περιορίσεις το φαγητό. Αυτό θα γίνει μόνο όταν τα ψυχολογικά σου προβλήματα αρχίσουν να επιλύονται με τη βοήθεια ψυχολόγου. Ψάξε δωρεάν παροχή ψυχολογικής βοήθειας στο δήμο που κατοικείς ή τουλάχιστον κάνε μερικές επισκέψεις σε ψυχίατρο που καλύπτει το ταμείο σου.