Είμαι 44, η Χ 42, χωρισμένοι 3 μήνες, με 2 παιδιά στο δημοτικό.
Τον χωρισμό
η Χ τον αποζητούσε για 3 χρόνια περίπου, ύστερα από αρρώστια της και θανάτους
προσφιλών της προσώπων και τον πέτυχε, παρ' όλες τις προσπάθειές μου. «Απουσίαζε»
από το γάμο της από τη γέννηση του 2ου παιδιού και μετά, όπως και από την αγορά
εργασίας. Ανασφαλής και ευθυνόφοβη, προσκολλημένη πάνω σε μένα και τα παιδιά για
μεγάλο διάστημα, μέχρι που έφτασε σε αντίθετη πλευρά. Έφτασε σε σημείο να
μη δέχεται την διάγνωση της ψυχολόγου, για την κατάστασή της, υποστηρίζοντας
πως έχω επηρεάσει εγώ την ψυχολόγο!
Το πρόβλημά
μου (πλέον) είναι πως τη χειριστική συμπεριφορά της όπως και την καθολική μετάθεση
των ευθυνών της, που μου φόρτωνε τον τελευταίο καιρό της σχέσης μας, τα έχει
μεταθέσει στο μεγαλύτερο παιδί, από το οποίο γίνομαι δέκτης παραπόνων πως θέλει
να φύγει από το σπίτι κτλ. Σημειώνω πως είναι πολύ ώριμος και σκεπτόμενος για
την ηλικία των 12 ετών.
Η ίδια δεν
παραδέχεται τίποτα, λέγοντας στον περίγυρο της πως... έχει γυρίσει σελίδα... τα
παιδιά είναι πάρα πολύ καλά και δεν έχουν καταλάβει τίποτα κτλ.
Σε κάποια
που ζει εκτός πραγματικότητας, ή δεν την παραδέχεται, όταν υπάρχουν παιδιά που
γίνονται περισσότερο θύματα πέραν των συνηθισμένων επιδράσεων ενός διαζυγίου,
πώς μπορείς να αντιδράσεις, με γνώμονα πάντα το συμφέρον των παιδιών, από τη
στιγμή που αρνείται την οποιαδήποτε επικοινωνία; (εκτός από να προσπαθώ εγώ ο
ίδιος, να παραμένω και να δείχνω δυνατός…)
Χ.
Αφού δεν υπάρχει συνεννόηση με την πρώην σύζυγο, η μόνη λύση είναι να
στηρίξεις εσύ το γιο σου, αφού είναι και ώριμο παιδί.
Μίλησέ του ειλικρινά, χωρίς βέβαια να κατηγορήσεις τη μητέρα του. Η
ισορροπία είναι λεπτή. Πες του πως η μητέρα του τον αγαπά και είναι καλός
άνθρωπος, αλλά έχει κάποια προβλήματα και η συμπεριφορά της είναι παράξενη. Γι αυτό
ο ίδιος θα πρέπει να προσπαθήσει να μην παίρνει τοις μετρητοίς όσα λέει και
κάνει η μαμά. Ό,τι τον προβληματίζει να το συζητά μαζί σου και θα το λύνετε. Αν
ήσουν στο σπίτι θα παρενέβαινες, αλλά τώρα θα τον βοηθάς με αυτόν τον τρόπο και
μπορεί να βασίζεται σε σένα.
Παράλληλα φρόντισε να περνάς ουσιαστικό χρόνο και με τα δυο σου παιδιά και
να αναλάβεις όσο γίνεται την ανατροφή τους. Δυστυχώς, είναι δύσκολο τα παιδιά
να βγουν τελείως αλώβητα από την επιρροή μιας τέτοιας μητέρας. Όσο κι αν ακούγεται
σκληρό, με αυτή τη γυναίκα επέλεξες κάποια στιγμή να κάνεις τα παιδιά σου και
τόσο αυτά όσο κι εσύ αναπόφευκτα θα υποστείτε κάποιες συνέπειες…
Στόχος σου λοιπόν πρέπει να είναι να αντισταθμίσεις την επιρροή της πρώην
συζύγου πάνω στα παιδιά. Και για να γίνει αυτό πρέπει να φροντίζεις να διατηρείσαι
στην καλύτερη δυνατή ψυχολογική κατάσταση.
Θα απεφευγα να κατηγορησω μονοπλευρα τη συζυγο. Καπου θα φταις και συ. Αλλα αφου σε πρηξανε μανα και γιος να φυγουνε απ το σπιτι καντους τη χαρη και παρε διαζυγιο. Παντως χωρισμος επειδη πεθανε συγγενης μου ή επειδη επαθα καποια ασθενεια δεν υπαρχει. Αν ηταν ετσι επρεπε ολα τα ζευγαρια στην ελλαδα να χωρισουνε. Μαλλον ο γαμος σου ειχε ναυαγησει πριν και συνεπεσαν οι αφορμες αυτες. Αμφιβαλλω επισης και για τη συμπεριφορ σου. Καπου θα εισαι φαουλ για να μη σε θελει ο γιος. Τα παιδια καταλαβαινουν ποιος φερεται καλα και τι συμβαινει με τους γονεις. Δε μπορει να εισαι ο τελειος πατερας και μονο με τα λογια της μαμας να υιοθετει αλλη γνωμη. Χωρι οτι λες πως ειναι και ωριμο παιδι και σκεπτομενο. Κανε μια εξηγηση λοιπον στο παιδι με επιχειρηματα και κοψε ροδα μυρωμενα αν δεν εχει γινει ηδη. Δ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κατάλαβα πάρα πολλά, από τα παραπάνω.
ΔιαγραφήΣίγουρα υπάρχουν κλυδωνισμοί σε κάθε σχέση που έχει τόση μεγάλη διάρκεια, αλλά όλα λύνονται με συζήτηση, έστω και αν διαφωνείς με στην συνέχιση της σχέσης και πρέπει να διακοπεί.
Έχω ήδη χωρίσει με διαζύγιο. Αν η σχέση μου είχε ναυαγήσει πριν από καιρό δεν το ήξερα γιατί δεν είχα ενδείξεις, ούτε καν ένα παράπονο, ούτε καν σημάδια, ούτε καν αυτό που προανέφερα... συζήτηση.
Σου φαίνεται περίεργο σε ανθρώπους, που δεν μπορούν να στηρίξουν τον εαυτό τους σε καθημερινά πρακτικά θέματα, να τον στηρίζουν σε θανάτους και αρρώστιες ;;;
Δεν μου είναι αδιανόητο πλέον πως η απόδειξη της δύναμης (;;;;;) που μπορεί να έχει ένας αδύναμος άνθρωπος, βρίσκει εφαρμογή και εξαντλείται σε πρόσωπα και καταστάσεις που μπορεί να εξουσιάσει, μέσω της αγάπης ή έστω της καρτερικότητας που του δείχνουν.
Επίσης όλα τα λάθη ανθρώπινα είναι, μαθαίνεις από αυτά. Μπορείς στο μέλλον είτε να διορθώνεις καταστάσεις, αρκεί να είναι αναστρέψιμες, είτε να βαδίζεις με περισσότερη σύνεση.