Έχω επενδύσει…

Είμαι 31 ετών και πριν από 1,5 χρόνο γνώρισα τον Χ, συνομήλικό μου. Είχαμε και οι δυο βγει από σημαντικές, μακροχρόνιες σχέση. Από τη δική του είχε φύγει όταν η πρώην του του ζήτησε να επισημοποιήσουν τη σχέση τους.

Από την αρχή μου ξεκαθάρισε ότι ναι μεν του άρεσα πολύ, αλλά δεν ενδιαφερόταν για σχέση εκείνο το διάστημα και ότι θα μου το έλεγε αν άλλαζε κάτι. Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο δεν πήρα τοις μετρητοίς τα λεγόμενά του και καταλήξαμε να βρισκόμαστε συχνά και να περνάμε πολύ χρόνο μαζί. Εγώ τον ερωτεύτηκα πάρα πολύ και έκανα το λάθος να του το πω και να τον τρομάξω.

Εκείνος μου είπε ότι δεν είναι ερωτευμένος μαζί μου αλλά με αγαπάει, με θεωρεί δικό του άνθρωπο. Όμως δεν μπορεί να μου δώσει αυτό που θέλω, γιατί δεν είναι σε τέτοια φάση ζωής. Κάνει μια πολύ απαιτητική δουλειά και το τελευταίο διάστημα ψάχνει μανιωδώς εργασία στο εξωτερικό. Υποφέρει δε από άγχος, αϋπνίες και κρίσεις πανικού.

Όλο αυτό το διάστημα και για περίπου ένα χρόνο είμαστε μαζί. Είναι ένας πολύ γλυκός και τρυφερός σύντροφος, που με στηρίζει πολύ στην καθημερινότητα και με αγαπάει. Παρόλα αυτά πάντα με κρατά σε απόσταση. Και κάθε φορά που αφήνεται και έρχεται πιο κοντά μου, σπεύδει να κάνει μια συζήτηση μαζί μου για να ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Μετά από τις συζητήσεις αυτές απομακρυνόμαστε για κάποιο διάστημα και σιγά σιγά ξαναερχόμαστε κοντά.

Προ μηνός, μου επανέλαβε «σε αγαπώ, σε θέλω, αλλά η σχέση μας δεν είναι προτεραιότητα! Αν βρω κάτι καλό στο εξωτερικό, θα φύγω και δεν θα μείνω εδώ για χάρη σου»

Όπως ήταν φυσικό, εγώ απομακρύνθηκα πάλι και αυτός με επαναπροσέγγισε.

Προτάσσει πάντα τη λογική και αποφασίζει με γνώμονα αυτή. Αδυνατεί να πάρει μια απόφαση και φοβάται πολύ τη δέσμευση, ενώ επί της ουσίας δεν αντέχει να είναι μόνος. Πρόσφατα ανακάλυψα ότι όλο αυτό το διάστημα διατηρεί αραιές ερωτικές επαφές με την πρώην του, η οποία δεν τον έχει ξεπεράσει ακόμη και τον περιμένει να γυρίσει. Δεν του το έχω αποκαλύψει ακόμη και δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Τώρα πια νομίζω ότι είναι κι αυτό ένας λόγος που η σχέση μας δεν προχωράει στο επόμενο επίπεδο.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν φεύγω….. Νιώθω όμως ότι αυτός είναι ο σύντροφος της ψυχής μου, ότι αυτό που μας δένει είναι πολύ δυνατό, ότι έχω επενδύσει πάνω του και τον θέλω στη ζωή μου.

Το τελευταίο διάστημα έχουμε έρθει πολύ κοντά. Θεωρώ ότι ο χρόνος που περνά μας δένει περισσότερο. Με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι θα έπρεπε να τον προσεγγίσω για να δεσμευτεί πιο ουσιαστικά μαζί μου; Μήπως άδικα πιστεύω ότι θα φτιάξουν τα πράγματα και πρέπει να το πάρω απόφαση και να φύγω; Τι θα με συμβουλεύατε?

Χ

Ο Χ ήταν ξεκάθαρος από την αρχή και έδωσες διάστημα ενός χρόνου στη σχέση να εξελιχθεί. Για τους δικούς του λόγους, δεν είναι έτοιμος για σχέση και έχει άλλες προτεραιότητες και προβλήματα. Αυτό όμως δεν τον εμποδίζει να θέλει την όμορφη παρέα μιας κοπέλας που τον αγαπά και το δείχνει, δεδομένου πως δεν θα διακινδυνεύσει να δεσμευτεί. Εξάλλου, τα ίδια έκανε και κάνει και με την πρώην. Η στάση του για μη δέσμευση μπορεί να είναι συνειδητή επιλογή ή να οφείλεται σε προσωπικούς φόβους και προβλήματα, τα οποία όμως είναι δικό του θέμα να τα λύσει. Το δικό σου θέμα είναι τι θα κάνεις εσύ.

«Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν φεύγω»: Θα πρέπει να δεις γιατί στην ουσία υποτιμάς τον εαυτό σου, μένοντας σε μια σχέση που δεν μπορεί/δε θέλει να σου δώσει αυτά που ζητάς. Διαπιστώνω μια τάση προσκόλλησης την οποία καλό θα ήταν να συζητήσεις με ψυχολόγο.

«Νιώθω όμως ότι αυτός είναι ο σύντροφος της ψυχής μου, ότι αυτό που μας δένει είναι πολύ δυνατό»: Αυτός όμως νιώθει το ίδιο; Οι σχέσεις είναι …σαν το βόλεϊ. Δυστυχώς, όσο καλά κι αν παίζει ο ένας, αν ο άλλος δε θέλει ή δεν μπορεί να παίξει, παιχνίδι δε γίνεται.

«Έχω επενδύσει πάνω του»: Κακώς! Ποια ακάλυπτη ανάγκη σου σε κάνει να επενδύεις σε έναν άνθρωπο που εξ αρχής δήλωσε και εξακολουθεί να δηλώνει και να αποδεικνύει πως δε θέλει δέσμευση;

«Το τελευταίο διάστημα έχουμε έρθει πολύ κοντά. Θεωρώ ότι ο χρόνος που περνά μας δένει περισσότερο»: Τι σε κάνει να το πιστεύεις αυτό, όταν μάλιστα προ μηνός έγινε άλλο ένα οριστικό ξεκαθάρισμα;

Τι να κάνεις: Πιστεύω πως δέσμευση με το ζόρι ή με στρατηγικές δε γίνεται. Του έχεις πει και δείξει τι θέλεις, σου έχει πει κι εκείνος και οι επιθυμίες σου δεν συντρέχουν. Έχεις δυο επιλογές:

·        Αφού τον αγαπάς και περνάς καλά μαζί του, μείνε αλλά χωρίς προσδοκίες. Αν φύγει στο εξωτερικό, έφυγε. Κοίταξε να απολαύσεις το σήμερα χωρίς να προσβλέπεις σε μέλλον, αν μπορείς. Η λογική «θα τον αλλάξω σιγά-σιγά» είναι καταστροφική και για τους δυο σας.

·        Του αποκαλύπτεις πως γνωρίζεις για την πρώην και με την ευκαιρία ξεκαθαρίζεις πως δεν θέλεις πλέον σχέση με τις συνθήκες αυτές. Φεύγεις, δηλώνοντας πως θα τον ξαναδεχτείς μόνο αν η σχέση είναι με τους όρους που επιθυμείς. Και το τηρείς. Τον περιμένεις ένα διάστημα λίγων μηνών, αλλά όχι παραπάνω. Αν δεν επιστρέψει με τους όρους σου, τον ξεχνάς. Ξέρω, είναι δύσκολο και καλό είναι να ζητήσεις τη συμπαράσταση ψυχολόγου και φυσικά των στενών σου φίλων.

Στη δεύτερη περίπτωση, ακόμη κι αν δεχτεί, το θεωρώ πολύ δύσκολο να έχει αλλάξει ουσιαστικά στάση ζωής σχετικά με τις σχέσεις. Πρόσεξε μήπως σε ξαναπροσεγγίσει με υποσχέσεις που δεν θα τηρηθούν.