Το παιδί δείχνει επιθετικότητα

Είμαι 40 χρονών και έχω μια κόρη 7 χρονών που φέτος πηγαίνει α΄ δημοτικού. Είναι ένα έξυπνο, όμορφο, αλλά και πολύ ζωηρό παιδί. Είναι δυναμική και δείχνει από τώρα ότι δεν κάνει εύκολα πίσω σ' αυτά που θέλει. Είμαι διαζευγμένη εδώ και 4 χρόνια και τη μεγαλώνω μόνη μου. Με τον πατέρα της έχει πολύ καλές σχέσεις και συχνή επικοινωνία, ο οποίος έχει ένα ακόμα παιδάκι 1,5 ετών και μια νέα σύντροφο με την οποία θα παντρευτούν σύντομα. Όλα αυτά η μικρή μου τα έχει δεχτεί αρκετά καλά  και το αδερφάκι της και τη νέα σύντροφο, αλλά κι εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα ίσα-ίσα χαίρομαι που έχει αποκτήσει αδερφάκι. Βέβαια με τον πρώην μου υπάρχουν μικροδιαφωνίες που όμως δεν αφήνουμε να φανούν στο παιδί.

Τις τελευταίες 2 εβδομάδες η κόρη μου φαίνεται να έχει προβλήματα στο σχολείο. Κάνει παρέα με δύο κοριτσάκια στα οποία "το παίζει αρχηγός", όπως μου είπε ο δάσκαλός της, και γίνεται πάντα το δικό της στα παιχνίδια. Τώρα τελευταία άρχισε να καβγαδίζει με τις φίλες της και η μία μου παραπονέθηκε ότι τη χτυπάει. Η δική μου λέει ότι δεν έφταιγε, ότι η φίλη της το ξεκίνησε και άλλα τέτοια.

Είμαι πολύ προβληματισμένη γιατί ποτέ δεν είχα τέτοια προβλήματα με το παιδί ούτε στο σταθμό ούτε στο νηπιαγωγείο, ούτε στα αθλήματα που συμμετέχει. Είμαι εκπαιδευτικός και η ίδια και της μιλάω συνέχεια και τη συμβουλεύω, αλλά δεν ξέρω και τι άλλο να κάνω. Πολλές φορές χάνω την υπομονή μου και της φωνάζω. Πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ; Πώς να της συμπεριφερθώ;  Πρέπει να επισκεφτώ ειδικό;  

Μ

 Από αυτά που περιγράφεις, δεν βλέπω εμφανή προβλήματα στη ζωή της μικρής. Επίσης φαίνεται πως κι εσύ και ο πατέρας της ζείτε ισορροπημένα, πράγμα που σίγουρα το παιδί προσλαμβάνει.

Το διάστημα που η μικρή έχει τις περίεργες αντιδράσεις είναι πολύ μικρό και δεν χρειάζεται να ανησυχήσεις ακόμα. Μπορεί να οφείλεται σε κάποια τυχαία γεγονότα ή απλώς να είναι μια φάση στη διαδικασία του μεγαλώματός της.

Προτείνω να περνάς περισσότερο χρόνο μαζί της με δημιουργικές δραστηριότητες. Ο αθλητισμός επίσης εκτονώνει την επιθετικότητα των παιδιών.

Να συζητάς μαζί της για τα πάντα και να τη ρωτάς για το σχολείο. Να είσαι σε συχνή επαφή με το δάσκαλό της και ό,τι σου λέει να το συζητάς με το παιδί με ειλικρίνεια. Να εκφράζεις συναισθήματα ακόμη και αρνητικά πχ. πόσο σε στενοχωρεί που δημιουργούνται θέματα στο σχολείο και να τη συμβουλεύεις σχετικά. Έτσι τη βοηθάς να εκφράζει κι εκείνη συναισθήματα, πράγμα που εκτονώνει τις επιθετικές συμπεριφορές. Μην υπερ-απασχολείσαι όμως με αυτά που συμβαίνουν τις τελευταίες μέρες, γιατί θα διογκωθούν χειρότερα.

Δεν χρειάζεται να καταφύγεις σε ειδικό, διατηρήσου ήρεμη και μην ανησυχείς ακόμα, γιατί το άγχος σου ανατροφοδοτεί και άγχος στη μικρή.