Εφηβική εξάσκηση στους «εξαφανισμένους»

Πριν δυο μήνες ενας συμμαθητής μου ξεκίνησε να μου μιλάει μέσω του facebook. Αρχίσαμε να μαθαίνουμε ο ένας τον άλλον, στο σχολείο με κοιτούσε συνέχεια, χαμογελούσε κάθε φορά που μου μιλούσε, έβρισκε αφορμές για να βρίσκεται κοντά μου. Γενικά μεταξύ μας υπήρχε μια χημεία που έδειχνε πως τα πράγματα θα προχωρήσουν προς το καλό, επίσης είχε πει πως όποτε θέλω θα μπορούσα να έρθω στη περιοχή που μένει για μια βόλτα στο πάρκο.

Όμως πριν από λίγες μέρες άρχισε να μη μου χαμογελάει τόσο και να μη μου μιλάει, λέγοντας απλά καλημέρα. Τον ρώτησα και μου ειπε πως σκεφτεται πολλά και πως δε μπορούσε να μου πει τη παρούσα στιγμή. Εγώ όμως παρατηρώ πως αυτή τη συμπεριφορά την έχει μόνο με εμένα και με τους φίλους του μια χαρά χαμογελαστός είναι.

Γιατί συμβαίνει αυτό? Δεν είχα κάνει τίποτα που να τον απωθήσει. Τι να κάνω για να συνεχίσουμε να έχουμε το καλό 'δέσιμο' μεταξύ μας?

Ι.

Αυτό που μου περιγράφεις φαίνεται  η αρχή ενός εφηβικού φλερτ, που ξεκίνησε μάλιστα με πρωτοβουλία του νεαρού. Δεν μπορώ να εξηγήσω τη μεταστροφή του. Είναι πιθανό να φοβήθηκε πως πηγαίνατε για σχεσούλα και να μην ήταν έτοιμος γι αυτό. Είναι επίσης πιθανό να μπήκε στο προσκήνιο κάποιο άλλο κορίτσι. Δεν αποκλείω και κάτι από μέρους σου να τον ενόχλησε, ίσως κάτι ασήμαντο, αλλά ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πώς σκέφτεται ο άλλος… Ή απλώς το ενδιαφέρον του να ήταν φευγαλέο και να πέρασε… Στην ηλικία σας, πολλά παιδιά είναι ανώριμα (όπως άλλωστε είναι φυσικό) και δεν μπορούμε να περιμένουμε συνέπεια συμπεριφοράς. Εξάλλου τέτοια φαινόμενα «εξαφανίσεων» δυστυχώς συμβαίνουν και σε μεγαλύτερες ηλικίες.

Έκανες καλά και τον ρώτησες ευθέως τι συμβαίνει και ελπίζω να μην το έκανες με πιεστικό τρόπο. Εκείνος απέφυγε να απαντήσει και δεν νομίζω πως μπορείς να  κάνεις κάτι περισσότερο. Καλό είναι να εξακολουθήσεις να του φέρεσαι απλά φιλικά, χωρίς να επιδιώκεις μεγαλύτερη προσέγγιση. Άφησέ του λίγο χρόνο να δούμε πώς θα αντιδράσει. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως η ιστορία αυτή θα πρέπει να σου γίνει έμμονη ιδέα, ούτε πως θα περιορίσεις με κανένα τρόπο τη ζωή σου για να περιμένεις αν και πότε θα αντιδράσει.

Αν επανέλθει, συνέχισε την επικοινωνία σαν να μη συμβαίνει τίποτα και ίσως κάποια στιγμή σου πει τι συνέβη ή τον ρωτήσεις ξανά εσύ.

Αν δεν επανέλθει, θεώρησέ το σαν μια εφηβική ανωριμότητα από μέρους του και σαν ένα μικρό μάθημα για σένα να μην επενδύεις εύκολα στην πιθανότητα μια σχέσης. Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων και πρέπει να είσαι προετοιμασμένη. Ναι μεν να τολμάς και να επιδιώκεις τα φυσιολογικά φλερτ και σχέσεις της ηλικίας σου κάθε φορά, αλλά να μην επενδύεις αμέσως και να θεωρείς φυσιολογικές τις «αποτυχίες». Ξέρω, είναι δύσκολος συνδυασμός…