Προσδοκίες από το τίποτα

Είμαι 23 χρονών, δεν έχω κάνει ποτέ σοβαρή σχέση αν και είχα πολλές περιπέτειες που κράτησαν πολύ ή λίγο. Άλλοτε ένιωθα ότι πνίγομαι και άλλοτε ήθελα πολύ κάποιον κυρίως όταν δε με ήθελε. 

Πρόσφατα γνώρισα ένα παιδί 10 χρόνια μεγαλύτερό μου. Είχα παρατηρήσει το ενδιαφέρον του αλλά και επειδή είχα απογοητευτεί τον ίδιο μήνα από δύο άλλες περιπτώσεις που δεν έκατσαν καλά ήμουν επιφυλακτική και άλλωστε σε 2 μήνες θα έφευγα για εξωτερικό για 3 μήνες περίπου. Βγήκαμε, καναμε σεξ.  Δεν πέρασα καθόλου άσχημα αλλά είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι θα είμαι συγκρατημένη.  Τις 2 πρώτες εβδομάδες τον έβλεπα συνέχεια, μου έστελνε μηνύματα και ήταν ενθουσιώδης.  Το ξεκίνησα χαλαρά αλλά δεν μου βγήκε γιατί είχα καιρό να κάνω κάτι καλό και μάλιστα έπεσα με τα μούτρα. 

Από τις πρώτες συζητήσεις μας τέθηκε το θέμα της πολυγαμίας. Αυτός ξεκάθαρα πολυγαμικός, εγώ στο ότι θεωρητικά ίσως αλλά πρακτικά δεν ξέρω αν μου ταιριάζει. Επίσης αυτός τρελά ερωτευμένος με μια άλλη κοπέλα με σχέση 2 χρόνια από απόσταση. Μετά από λίγο άρχισε να αραιώνει και κατάλαβα ότι είχε βρει άλλη. ‘Οταν συζητήσαμε, μου είπε ότι δεν έχει ξενερώσει αλλά ότι φεύγω και ότι είναι μπερδεμένος. Γενικά δεν μου υποσχέθηκε ποτέ τίποτα ούτε με παραμύθιασε. Αλλά στη συμπεριφορά του φαίνεται ότι απλά του αρέσω χωρίς πολλά πολλά και ζηλεύω που με την άλλη κοπέλα που γνώρισε ακόμα και όσο ήμουν Ελλάδα ταιριάξαν καλύτερα.

Τώρα που είμαι εξωτερικό μου έστειλε κάποια μηνύματα ότι με περιμένει με ανυπομονησία. Πριν φύγω εγώ τον παρακάλαγα να βρεθούμε λίγο παραπάνω και αυτός ήταν ανένδοτος ενώ είχε χρόνο, ίσως αντέδρασε στην πίεση που του άσκησα. Όταν του έστειλα εγώ μήνυμα δεν ήταν πολύ θερμός, όχι αδιάφορος αλλά δεν είχε κάποια διάθεση να συζητήσουμε. Τώρα είμαι εδώ και θέλω να τον ξεχάσω, να μην σκέφτομαι ότι θα ξαναβρεθούμε όταν γυρίσω και να βρω τον εαυτό μου, αλλά βασανίζομαι. Φοβάμαι ότι είμαι ανεπιθύμητη, ότι κανείς δε με θέλει, ότι όλοι με βαριούνται, ότι δεν είμα ερωτεύσιμη και επιθυμητή. Μετανιώνω που πίεσα καταστάσεις, ειδικά σε ένα μήνα δημιούργησα προσδοκίες από το τίποτα. Έχω τόση ανάγκη να κάνω κάτι και να πετύχει που όταν δεν παέι όπως το θέλω το πράγμα αρχίζω και νιώθω ότι σπαταλάω χρόνο. Όταν είδα ότι ξεκόβει έπρεπε να δώσω χρόνο. Θέλω να μάθω από τα λάθη μου και να προχωρήσω αλλά φοβάμαι ότι θα κάνω τα ίδια ξανά.

Λ.

Πολλές φορές έχω συναντήσει το ίδιο φαινόμενο σε κοπέλες: Ενώ η επιθυμία τους είναι μια σοβαρή, αποκλειστική σχέση με πιθανότητα εξέλιξης, μπάινουν σε ιστορίες όπου ο άντρας έχει εξ αρχής δείξει ή και δηλώσει πως τον ενδιαφέρει μια περαστική σχεσούλα «αναψυχής». Παρασύρονται από τα συναισθήματα; Κυριαρχεί η (παράλογη)  ελπίδα «θα τον αλλάξω»; Τελικά πάντως βρίσκονται να υποφέρουν για μια σχέση που εξ αρχής έχει δείξει πως δεν μπορεί να εξελιχθεί. Επαναλαμβάνω λοιπόν τη συμβουλή μου: Όταν θέλουμε απλώς να περάσουμε λίγο καλά με έναν άντρα που μας αρέσει, μπορούμε να εμπλακούμε με οποιονδήποτε. Αν όμως ζητάμε κάτι άλλο, ας προσέχουμε πού εμπλεκόμαστε για να μην υποφέρουμε μετά. Ένας άνδρας που δηλώνει πολυγαμικός και μάλιστα είναι σε σχέση και ερωτευμένος, τι περίμενες να σου προσφέρει πέρα από λίγη ευκαιριακή αναψυχή μέχρι να φύγεις στο εξωτερικό; Ήταν αναμενόμενο πολύ σύντομα να σε αντικαταστήσει ως ευκαιριακή σχεσούλα, ενώ διατηρεί και την «επίσημη» αγαπημένη του.

Αν πίεσες για κάτι παραπάνω, απλώς τον απομάκρυνες γρηγορότερα. Υποθέτω βέβαια πως όταν επιστρέψεις, ίσως δεν θα έχει αντίρρηση για λίγες ακόμα ερωτικές συνευρέσεις χωρίς συνέχεια.

Έρχομαι τώρα σε σένα ως άτομο, σχολιάζοντας τα γραφόμενά σου:

Φοβάμαι ότι είμαι ανεπιθύμητη, ότι κανείς δε με θέλει, ότι όλοι με βαριούνται, ότι δεν είμα ερωτεύσιμη και επιθυμητή.

Όταν ξεκινάς μια ανέλπιδη σχέση, είναι παράλογο να αναπτύσσεις τέτοιες σκέψεις για τον εαυτό σου. Αυτό δείχνει πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση. Σκέψου πως κάθε σχέση είναι ανεξάρτητη από τις προηγούμενες.

Όταν είδα ότι ξεκόβει έπρεπε να δώσω χρόνο.

Όταν είδες ότι ξεκόβει έπρεπε να το θεωρήσεις φυσικό και να ξεκόψεις κι εσύ.

Μετανιώνω που πίεσα καταστάσεις, ειδικά σε ένα μήνα δημιούργησα προσδοκίες από το τίποτα. Έχω τόση ανάγκη να κάνω κάτι και να πετύχει που όταν δεν παέι όπως το θέλω το πράγμα αρχίζω και νιώθω ότι σπαταλάω χρόνο. Θέλω να μάθω από τα λάθη μου και να προχωρήσω αλλά φοβάμαι ότι θα κάνω τα ίδια ξανά.

Όλα αυτά είναι θέμα προσωπικής ανάπτυξης, και η διαμονή στο εξωτερικό όπου είσαι μόνη και μακριά από φίλους και συγγενείς, δεν είναι καλός σύμβουλος για θετικές σκέψεις. Το καλό είναι πως συνειδητοποιείς τα λάθη σου και θέλεις να αλλάξεις. Όταν με  το καλό επιστρέψεις, φρόντισε να κάνεις προσωπική ανάπτυξη.