Ανισότιμη σχέση

Σας έχω ξαναγράψει κάποιες φορές. Είμαι η κοπέλα που σπούδαζα σε επαρχιακή πόλη και είχα σχέση με ένα παιδί από κει, ορφανό και με  οικονομικά προβλήματα.

Είχαμε κλείσει 4 χρόνια μαζί και πριν 1/2 χρόνο που τελείωσα τις σπουδές επέστρεψα στην πολή μου και του είπα να χωρίσουμε (μετά από γερή πλύση εγκεφάλου από τους γύρω μου ότι δεν μου αξίζει και ότι δεν έχει μέλλον). Χωρίσαμε με αγκαλιές και κλάματα,συναινετικά. Είχαμε επικοινωνία, με κλάματα πάντα, που είμαστε χώρια.

Μετά από λίγους μήνες ήρθε στην πολή μου να προσπαθήσει να βρει δουλειά. Δεν κατάφερε.  Γύρισε πίσω και σταματήσαμε επικοινωνία, συναινετικά για να μας κάνει καλό, υποτίθεται. Από τότε ήμασταν χάλια ψυχολογικά και οι δύο. Πήγα και τον βρήκα προχθές και μόνο που είδε ο ένας τον άλλο δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να κλαίμε. Έκανε τα πάντα για να με ξεχάσει όπως και εγώ και είναι αδύνατο..

Το έχει βάλει κάτω πάρα πολύ και θα τον χαρακτήριζα πολύ αδύναμο στο θέμα της δουλειάς, δεν έχει από κανέναν ούτε ψυχολογική ούτε οικονομική στήριξη. Κάναμε και οι δυο προσπάθειες να βγούμε, αλλά δεν τα καταφέραμε. Προσπαθεί να φύγει από την πόλη του για να καταφέρει να κάνει κάτι..Και μου είπε ότι ΑΝ τα καταφέρει κάποτε θα έρθει να με βρει. Δεν θέλει να τον περιμένω, ΑΝ  τα καταφέρει θα έρθει να με βρει αυτός, είπε.

Το ξέρω ότι έχουμε διαφορές, εγώ είμαι πιο ώριμη, δυναμική,μορφωμένη και οικονομικά ευκατάστατη από αυτόν. Αλλά νιώθω δυστυχισμένη μακριά του. Τρελαίνομαι στην ιδέα ότι μπορεί να είναι με άλλη. Μιλάω ανώριμα? Είναι καταδικασμένη η αγάπη μας? Δεν θα έπρεπε να κάνει τα ΠΑΝΤΑ για να τα καταφέρει? Σκέφτομαι και αν τα καταφέρει και με ξεχάσει? (δεν το πιστεύω αυτό). Σκέφτομαι και αν περάσει η ζωή και δεν προλάβω να τη ζήσω μαζί του? Τι να κάνω? Θα τρελαθώ.

Δ

Όσες φορές κι αν μου γράψεις, εγώ θα σου δίνω την ίδια απάντηση: Είστε νέα παιδιά, γιατί να κολλάτε στα στερεότυπα; Γιατί να σκέφτεστε από τώρα το μέλλον; Υποθέτω πως είσαι 23 και ο φίλος σου αν θυμάμαι είναι περίπου συνομήλικος. Στην ηλικία σας ειδικά, τα συναισθήματα πρέπει να πρωτεύουν. Αφού η σχέση σας είναι τόσο δυνατή, γιατί να υποφέρετε; Διατηρήστε τη σχέση σας και ζήστε ο καθένας με τον τρόπο που του υπαγορεύει η μόρφωση και η οικονομική του κατάσταση. Αν η σχέση επιβιώσει με τις διαφορές αυτές, τότε αξίζει να δείτε τι θα κάνετε στο μέλλον. Όταν λέω στο μέλλον, εννοώ όχι πριν τα 30. Αν η σχέση λυγίσει με την απόσταση και τις δυσκολίες, τότε θα λήξει ομαλά και χωρίς τόσο πόνο.

Αν διατηρήσετε τη σχέση σας όμως, σου εφιστώ την προσοχή σε μερικά σημεία:

·         Μην τον «αναλάβεις» οικονομικά και ψυχολογικά, όπως είχες κοντέψει να κάνεις ως φοιτήτρια. Δες στη δική σου προσωπικότητα γιατί έχεις μια τάση να παίζεις το «σωτήρα» και να αναλαμβανεις εσύ τα πάντα. Οι μη ισότιμες ψυχολογικά σχέσεις κάνουν κακό και στα δυο μέλη.

·         Προβληματίσου για την προσωπικότητά του, κατά πόσο δηλαδή και ως πότε μπορεί να σε καλύψει ένα παιδί αναποφάσιστο και με τάση προς την απογοήτευση και την κατάθλιψη.

·         Μη ρυθμίσεις τη ζωή σου με βάση εκείνον. Πχ μην αποφασίσεις μεταπτυχιακά ή δουλειά με βάση το πού θα κατοικεί εκείνος ή το πού μπορεί εκείνος να βρει δουλειά. (Παλιότερα αν θυμάμαι έκανες κάτι τέτοιες σκέψεις). Ούτε κι εκείνος να ψάξει για δουλειά αποκλειστικά στην πόλη σου, αν και στη μεγαλη πόλη που ζεις υπάρχουν πολλές ευκαιρίες. Αυτή τη  στιγμή πρωτεύει το επαγγελματικό μέλλον του καθενός.

·         Δήλωσε στους δικούς σου πως συνεχίζεις γιατί δεν μπορείς χωρίς αυτόν, αλλά δεν προγραμματίζετε μέλλον, ας μη φοβούνται. Αν γίνει κάτι τέτοιο στο μέλλον, θα έχουν εξασφαλιστεί οι συνθήκες, γιατί είσαι πλέον ώριμη και ξέρεις.

·         Ναι, πρέπει να κανει τα πάντα να τα καταφέρει στη ζωή του, ανεξάρτητα από το αν θα είναι μαζί σου ή μόνος. Αν όχι, θα είναι ευθύνη του και σίγουρα κανένας δεν θα τον στηρίξει. Πρέπει να συνειδητοποιήσει τις ευθύνες του και να ωριμάσει

Μη βασιστείτε στο «ΑΝ τα καταφέρω θα έρθω να σε βρω». Αυτό υποσυνείδητα θα σε κάνει να περιμένεις, ίσως επ’ άπειρον… Οι σχέσεις δεν ρυθμίζονται δίνοντας ραντεβού για το μέλλον. Ή συνεχίζετε με τις πιο πάνω προϋποθέσεις ή διακόπτετε για πάντα.