Θέλω μια ακόμη ευκαιρία

Είμαι 32 χρόνων.  Με τον πρώην μου έχουμε 12 χρόνια διαφορά. Μετά από ένα χρόνο σχέσης αρραβωνιαστήκαμε και μετά από 2 μήνες μέναμε μαζί.Τα 3 πρώτα χρόνια όλα ήταν τέλεια , περάσαμε πολύ όμορφα μαζί. Εκείνος ήταν και είναι ελεύθερος επαγγελματίας ,  τελειομανής έως και υποχόνδριος  και πιστεύω πιά και μεγάλος εγωιστής.

Μετά  τα τρία χρόνια εκείνος είχε εστιάσει όλη του την προσοχή στην δουλειά, εγώ χωρίς  να το θέλει ερχόμουν πάντα δεύτερη. Συνολικά είμασταν 5 χρόνια μαζί. Τα τελευταία 2 εγώ είχα αρχίσει να γίνομαι κάπως απότομη μαζί του και ένιωθα πια μόνη δίπλα του.

Μέναμε σε ενοίκιο , δυσκολευόμασταν πολύ οικονομικά και πριν 7 μήνες ο καθένας γύρισε στους γονείς του. Δεν έμεινα πάνω από 20 μέρες στους γονείς μου, δεν άντεξα, βρήκα ένα διαμέρισμα και νοίκιασα μόνη μου.  Πολλές φορές δεν είχα χρήματα ούτε για φαγητό. Εκείνος άλλαξε πολύ, ήταν κάπως επιθετικός μαζί μου και είχε μια άρνηση στο να βρεθούμε, όμως μου έγραφε μηνύματα πως ήμουν η μεγάλη του αγάπη.  Τους πρώτους 2 με 3 μήνες υπήρχε και ερωτική επαφή, μετά το σταματήσαμε, δεν άρεσε σε κανέναν κάτω από αυτές τις συνθήκες.

Αυτό που θέλω είναι να τα ξαναβρώ με τον πρώην μου.Του είχα ζητήσει πολλές φορές μια ευκαιρία να μην πετάξουμε όσα ζήσαμε ,πως κάναμε και οι δύο λάθη , όμως εκείνος με φοβάται . Με αγαπάει , δεν θέλει να ξαναφτιάξει την ζωή του και ούτε μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του με κάποια άλλη, όμως δεν μου συγχωρεί  πως κάποιες φόρες ήμουν απότομη και επιθετική μαζί του.

Εγώ πάλι ήμουν διατεθειμένη να κάνω τα πάντα για εκείνον και την σχέση μας.

Πως μπορώ να τον πείσω να του πω πως είναι κρίμα να χαθεί αυτό  που νιώθουμε , έχω ανάγκη να πιστέψει σε έμενα και είναι άδικο να με φοβάται. Μια ευκαιρία ήθελα μόνο , γιατί δεν την έχω ποτέ?

Ζ.

Στην ιστορία της σχέσης σου υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνω: ‘Ένα ζευγάρι που ζει 5 χρόνια μαζί αποφασίζει να το διαλύσει για οικονομικούς λόγους. Είστε και οι δυο εργαζόμενοι και εσύ, έστω με μεγάλες δυσκολίες, καταφέρνεις και στη συνέχεια ζεις μόνη σου. Ο αρραβωνιαστικός σου είναι 44, ελεύθερος επαγγελματίας και εργασιομανής, σε σημείο μάλιστα που λες πως  αυτό είχε διαβρώσει τη σχέση σας. Η εργασιομανία του δεν του αποδίδει χρήματα που μαζί με τα δικά σου να μπορείτε να ζείτε σε ένα στοιχειώδες σπίτι;

Πιστεύω λοιπόν πως η αδυναμία σας να αντιμετωπίσετε την όποια οικονομική δυσκολία έχει να κάνει κυρίως με τη διάβρωση της σχέσης σας: Εκείνος εργασιομανής και εγωιστής, όπως τον  χαρακτηρίζεις, και εσύ επιθετική και γκρινιάρα. Διαλύετε το σπίτι, εκείνος επιστρέπει στο πατρικό του και εσύ ζεις μόνη, αλλά «υπό τις συνθήκες αυτές» διακόπτετε σταδιακά την ερωτική σας σχέση. Αυτό αποδεικνύει άλλη μια φορά πως ο σύντροφός σου, παρόλες τις δηλώσεις του πως σε αγαπά, δεν μπορεί να υποστηρίξει τη σχέση σας.

Πιστεύω λοιπόν πως δεν σας φταίει η οικονομική κατάσταση, απλώς η σχέση σας δεν άντεξε στο χρόνο και στις δυσκολίες. Εσύ έχεις διάθεση να ξαναπροσπαθήσετε. Επιδίωξε λοιπόν μια ήρεμη συζήτηση στην οποία να εκφράσει ο καθένας τα συναισθήματά του, τις προθέσεις του και τις αλλαγές που προτίθεται να κάνει προκειμένου να ξαναπροσπαθήσετε. Μπορείτε να πάρετε ένα διάστημα να μείνετε χώρια, να σκεφτείτε και μετά  να δείτε τι θα κάνετε. Αν εκείνος δεν έχει την ίδια διάθεση με σένα, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να δηλώσεις πως θα τον περιμένεις ένα διάστημα να το ξανασκεφτεί.  Στο διάστημα αυτό καλύτερα να μην ιδωθείτε. Και βέβαια, δεν μπορεί να είναι πάνω από μερικούς μήνες. Μην επιχειρηματολογήσεις, γκρινιάξεις ή παρακαλέσεις περισσότερο. Αν στο διάστημα αυτό δεν κάνει κάποια κίνηση, τότε θα πρέπει να αποφασίσεις να τον ξεχάσεις.