Ο φόβος της μοναξιάς

Είμαι 25 ετών, έχω σπουδάσει σε επαρχιακή πόλη όπου και παρέμεινα. Υπήρξα πολύ τυχερή να βρω αμέσως δουλειά πάνω στην ειδικότητά μου.

Από την έναρξη των σπουδών μου συνδέθηκα με τον Χ, ντόπιο και 11 χρόνια μεγαλύτερο. Ήταν η πρώτη μου ουσιαστική σχέση και ήταν εξ αρχής σοβαρή. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα ζούσαμε και μαζί. Η σχέση αυτή ήταν  πολύ προβληματική αλλά δεν μπορούσα να φύγω. Τελικά δεν άντεξα και την τέλειωσα  άσχημα πριν από ένα χρόνο. Δεν άντεξα τη ζήλια και καταπίεση από τον Χ, που χειροτέρευε όσο περνούσαν τα χρόνια, μεγάλωνα και έδειχνα τάσεις ανεξαρτησίας. Κρίνοντας τώρα την κατάσταση από απόσταση, πιστεύω πως αρχικά ξεκίνησα γιατί ένιωθα πολύ μόνη και χαμένη όταν έφυγα από το σπίτι μου να σπουδάσω, παρότι ποτέ δεν είχα καλές σχέσεις με τους γονείς μου.

Όταν χώρισα ένιωσα πάλι πολύ μόνη και χαμένη. Αμέσως συνδέθηκα με τον Α, 32 ετών, που από καιρό έδειχνε να ενδιαφέρεται για μένα. Αυτός, παρότι πριν συνδεθούμε  έδειχνε μεγάλο ενθουσιασμό, από τότε ΄που δημιουργήθηκε σχέση είναι μάλλον αδιάφορος.  Δεν περνώ καλά μαζί του, αλλά και δεν έχω το κουράγιο να φύγω. Δεν μπορώ να αντέξω άλλο χωρισμό και επιπλέον έχω πρόβλημα να είμαι μόνη.

Σκέφτομαι να φύγω από την πόλη αυτή για να γλιτώσω… Σκέφτομαι να πάω στο εξωτερικό για μεταπτυχιακά, αλλά και πάλι φοβάμαι τη μοναξιά.

Κ

Το θέμα σου είναι η εξάρτηση. Μόλις έφυγες από την ασφάλεια του σπιτιού σου έκανες σχέση. Αυτό είναι βέβαια συνηθισμένο στα παιδιά που πάνε φοιτητές μακριά από το σπίτι τους. Διψούν να γνωρίσουν τη ζωή, να ζήσουν ελεύθερα ως ενήλικοι μετά από την πίεση των πανελληνίων και επιπλέον δεν αντέχουν τη μοναξιά. Συνήθως όμως συνδέονται με συνομήλικα παιδιά και οι σχέσεις κατά κανόνα δεν είναι «σοβαρές» και εναλλάσσονται.

Στη δική σου περίπτωση η τόσο σοβαρή δέσμευση και μάλιστα με τόσο μεγαλύτερο άτομο δείχνει πως μάλλον αναζητούσες ένα υποκατάστατο εξιδανικευμένης οικογένειας. Από την άλλη όμως ήθελες να ζήσεις και την κανονική φοιτητική σου ζωή, οπότε χωρίσατε λόγω πίεσης και ζήλειας.

Ο Α είναι κι αυτός μεγαλύτερος, ενισχύοντας την άποψη πως ζητάς εξιδανικευμένη οικογένεια. Δεν μπορείς να μείνεις μόνη, έτσι οι επιλογές σου κατά κανόνα δεν είναι σωστές, πιάνεσαι από τους δεσμούς σου γιατί δεν μπορείς να είσαι μόνη και καταλήγεις σε βασανιστικές και εξαρτητικές σχέσεις.  

Το θέμα είναι δικό σου.    Πρέπει να βρεις και να εξαλείψεις τους λόγους που  σε κάνουν να μην τα πας καλά με τον εαυτό σου, οπότε δεν μπορείς να μείνεις μόνη, επιδιώκεις οπωσδήποτε σοβαρές σχέσεις με οποιουσδήποτε όρους και φτάνεις να βασανίζεσαι και να εξαρτάσαι. Χρειάζεσαι άμεσα διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης.

Δεν συστήνω να φύγεις για μεταπτυχιακό για να «γλιτώσεις». Αν δεν λύσεις το θέμα της εξάρτησης μέσα σου, πάλι τα ίδια θα επαναληφθούν κι εκεί που θα πας, όπου μάλιστα η μοναξιά θα είναι εντονότερη λόγω ξένης χώρας. Εξάλλου, τα μεταπτυχιακά τα επιλέγουμε γιατί θέλουμε να προχωρήσουμε εκπαιδευτικά και επαγγελματικά και όχι ως πιθανή λύση σε προσωπικά μας θέματα.

Είναι πολύ ευχάριστο που ήδη εργάζεσαι. Θα έλεγα να επικεντρωθείς σε δουλειά, φίλους και ενδιαφέροντα, τα οποία έχεις ίσως παραμελήσει με τα προσωπικά σου, να παραμείνεις εκεί που έχεις δουλειά, να κάνεις προσωπική ανάπτυξη και να συνηθίσεις να ζεις χωρίς μόνιμη σχέση. Σε 1-2 χρόνια που θα έχεις εξελιχθεί προς μεγαλύτερη ανεξαρτησία, μπορεί να προγραμματίσεις μεταπτυχιακές σπουδές, αν πραγματικά τις επιθυμείς.