Εγκυμοσύνη σε αντίξοες συνθήκες

Είμαι 35 χρονών, παντρεμένη 5 χρόνια με τον Α. και σε σχέση 9 χρόνια πριν από το γάμο. Τα 5 τελευταία χρόνια λόγω διορισμού ζω σε νησί, μακριά από το σύζυγό μου. Θέλαμε παιδιά, αλλά ο Α έχει διάφορα θέματα υγείας.

Η ζωή μου στο νησί ήταν πολύ καλύτερη απ' ότι φανταζόμουν. Με τον Α. δεν βρισκόμασταν τόσο συχνά όσο στην αρχή. Η σχέση αυτή δεν με κάλυπτε πια, ζούσα ουσιαστικά μόνη μου, τον βοηθούσα οικονομικά, τον στήριζα συναισθηματικά.

Στο γραφείο υπήρχε ένας συνάδελφος ο Β., 39 χρονών, με τον οποίο κάναμε πάρα πολύ παρέα και συνεργαζόμασταν καλά. Παντρεμένος με 2 παιδιά. Πριν από 8 μήνες ο Β. αποφάσισε να μου εκμυστηρευτεί τα συναισθήματά του: ότι με τη γυναίκα του ζουν συμβατικά, ότι εγώ είμαι αυτή που περίμενε σε όλη του τη ζωή, ότι θέλει να είμαστε μαζί, να κάνουμε οικογένεια, παιδιά. Τα πίστεψα αυτά, τον ερωτεύτηκα κι εγώ. Ξεκινήσαμε μια σχέση, πιστεύοντας ότι θα τα καταφέρουμε να είμαστε κανονικά μαζί. Ανακοινώσαμε στους συντρόφους μας την πρόθεσή μας να χωρίσουμε, πήγαμε μάλιστα στον ίδιο δικηγόρο για να διαχειριστεί τα θέματα των διαζυγίων. Οι δύο σύζυγοι προσπαθούσαν να μας μεταπείσουν, μας ζητούσαν να προσπαθήσουμε να σώσουμε τους γάμους μας.

Και τότε ήρθε και η εγκυμοσύνη μου. Στην αρχή, δεν ήθελα να κρατήσω το μωρό. Ωστόσο, ο Β. ήταν πολύ αποφασιστικός πως ήθελε ένα (τουλάχιστον) παιδί μαζί μου. Εν τω μεταξύ, η σχέση μας άρχισε να μαθαίνεται στην μικρή κοινωνία όπου ζούσαμε και να βγαίνουν φήμες για την εγκυμοσύνη μου.

Τότε άρχισαν και τα προβλήματά μας (πριν ένα μήνα περίπου), με πιέσεις από τους γονείς και τους συζύγους και γενικά έγινε ένας χαμός. Ο σύζυγός μου ήταν απειλητικός απέναντί στον Β. και πολύ ψύχραιμος και τρυφερός απέναντί μου.

Προχθές, ο Β. μου ανακοίνωσε, μέσω sms, και ενώ ήμουν στους γονείς μου (μακριά δηλαδή από το νησί) ότι "αποφάσισε να γυρίσει στην οικογένειά του, γιατί τα παιδιά του έχουν προβλήματα και δεν μπορεί να τα αφήσει έτσι". Για το δικό μας παιδί, ούτε λόγος.

Το θέμα είναι από εδώ και πέρα  τι γίνεται.... Είναι πέρα και πάνω από τις δυνάμεις μου. Την άλλη εβδομάδα θα πρέπει να γυρίσω στο γραφείο… Έπρεπε να είμαι καχύποπτη, να μην παρασυρθώ.

Ι

Βγάζω μια περίληψη από το μακροσκελέστατο γράμμα σου, επειδή θεωρώ την κατάσταση ιδιαίτερα δύσκολη.

Είναι περιττό να τονίσω στη φάση αυτή πόσο επίφοβο είναι να μπλέκουμε με παντρεμένους, ακόμη κι όταν μας τάζουν διαζύγια και κοινή ζωή. Επίσης, το πόσο θα πρέπει να προσέχουμε την αντισύλληψή μας ώστε μια πιθανή εγκυμοσύνη να μη συμβεί υπό αντίξοες συνθήκες. Έκανες κάποιες ριψοκίνδυνες επιλογές και τώρα φέρεις τις συνέπειές τους… Καλό είναι αργότερα, όταν ηρεμήσεις, να σκεφτείς γιατί φάνηκες τόσο εύπιστη, ποιες είναι οι ακάλυπτες ανάγκες που σε οδήγησαν εκεί και τι θα πρέπει να κάνεις γι αυτές. Εννοείται πως θεωρώ τη στάση του Β απαράδεκτη, αλλά τα θέμα μας τώρα είναι τι θα κάνεις εσύ…

Στην παρούσα φάση, οι επιλογές που έχεις είναι δυο:

·        Διακόπτεις την κύηση, αναλογιζόμενη τη διαταραγμένη κατάσταση που θα βιώσεις κι εσύ και το παιδί κατά τη διάρκεια της κύησης και στη συνέχεια μέχρι να βρεθεί μια ισορροπία. Βρίσκεσαι σε μεγάλο συναισθηματικό μπέρδεμα και η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη συναισθηματικά και πρακτικά.

·        Κρατάς το παιδί, εφόσον το επιθυμείς, ανεξάρτητα από πατέρα. Ο φυσικός πατέρας σε εξαπάτησε. Ο σύζυγος δείχνει να ενδιαφέρεται, αλλά εσύ δεν ξέρεις αν ποτέ θα τα ξαναβρείτε και πώς θα είναι η ζωή σας με ένα παιδί από άλλο πατέρα. Αποφασίζεις να είσαι μια μητέρα μόνη, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και με τη βοήθεια των γονέων σου.

Πιστεύω πως πρέπει να απομακρυνθείς άμεσα από το νησί. Δεν κατάλαβα αν έχει έρθει η απόσπασή σου και πού μένουν οι γονείς σου. Αν η απόσπαση έχει έρθει, φύγε τρέχοντας! Αν είσαι υποχρεωμένη να μείνεις κι άλλο στο νησί, μπορείς να προφασιστείς επαπειλούμενη κύηση και να φύγεις για το διάστημα της εγκυμοσύνης. Μέχρι να γεννήσεις και να εκμεταλλευτείς την άδεια ανατροφής, τα πράγματα θα έχουν ηρεμήσει.

Δεν πιστεύω πως έχει κάποιο νόημα να διεκδικήσεις τον Β ως σύντροφο, μετά από τη στάση του. Θα έχεις όμως κάθε δικαίωμα να απαιτήσεις εκ μέρους του οικονομική βοήθεια για το παιδί. Όποια απόφαση πάρεις για την προσωπική σου ζωή θα πρέπει να είναι μετά από ενάμιση χρόνο. Αν στο μεταξύ ο Β ξαναγυρίσει, θα πρέπει να το σκεφτείς πολύ αν σου έχουν απομείνει συναισθήματα για κείνον, αν μπορείς να τον εμπιστευτείς ό,τι κι αν σου τάξει, αν μπορείς να μείνεις στο ίδιο μέρος και γραφείο μαζί του. Και βέβαια αν συζητήσεις πιθανή επανασύνδεση θα πρέπει να είναι μόνο μετά από διαζύγιό του.

Ο Α αποτελεί αυτή τη στιγμή την εύκολη λύση και αφαιρεί τις ευθύνες από τον Β. Αν όμως η σχέση σας δεν πήγαινε καλά πριν, μήπως εσύ θα τον επιλέξεις από φόβο και αυτός για να σε κρατήσει σε μια φάση που σε βρήκε ευάλωτη; Αν τυχόν επανεξετάσετε το γάμο σας, θα πρέπει να είναι μετά από ξεκαθάρισμα σχετικά με το παιδί: πώς ο Α θα το βλέπει, αν πιθανώς θα το δεχτεί σαν δικό του και τι σχέσεις θα υπάρχουν με τον Β.

Για να ξεκαθαρίσει το τοπίο, πιστεύω λοιπόν πως θα πρέπει προς το παρόν να έχεις 2 στόχους: απομάκρυνση από το νησί και αντιμετώπιση του παιδιού σου μόνη.