Να μείνω για το παιδί;

Είμαι 33 ετών, είμαι παντρεμένη 4 χρόνια κ έχουμε ένα κοριτσάκι 2,5 ετών. Σπούδασα σε νησί και παρέμεινα εκεί λόγω γάμου. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο εργάζομαι στο γραφείο του συζύγου μου. Χωρίς να έχω πάψει να τον αγαπάω, θέλω να χωρίσω, γιατί νιώθω πως με υποτιμά. Ουσιαστικά η συμμετοχή του στην οικογένεια είναι η οικονομική στήριξη. Η ζωή του όλη είναι η δουλειά του. Εργάζεται non stop από το πρωί μέχρι τις 11 το βράδυ τουλάχιστον. Το παιδί υπάρχουν μέρες που δεν το βλέπει καθόλου. Λέει (και το πιστεύει) πως μ'αγαπάει, αλλά δεν το δείχνει.

Έχω χάσει τον εαυτό μου, το κέφι μου, τη ζωντάνια μου, το χιούμορ μου. Νιώθω πως ζω μες στη μιζέρια με έναν άνθρωπο που δεν με αγαπάει με τον τρόπο που θα ήθελα. Έχω χάσει την πίστη στον εαυτό μου, ενώ είμαι ένα πολύ δυναμικός, αυτόνομος και δυνατός άνθρωπος. Δυστυχώς τα παιδικά-εφηβικά μου χρόνια ήταν πολύ δύσκολα (διαζύγιο με λάθος χειρισμούς και από τις 2 πλευρές), με τον πατέρα μου δεν έχουμε σχεδόν καθόλου σχέσεις κ το τελευταίο που θα ήθελα είναι να μεγαλώσει και το δικό μου παιδί χωρίς πατέρα.

Αν χωρίσω όμως με τον σύζυγό μου, θα πάμε αναγκαστικά στην πόλη καταγωγής μου, οπότε το παιδί μου θα τον βλέπει πολύ σπάνια, λόγω απόστασης. Αυτό είναι το μοναδικό πράγμα που με κρατάει σε αυτό το γάμο. Αλλά με τον καιρό γίνομαι όλο και πιο θλιμμένη...και αυτό η κόρη μου το εισπράττει. Προσπαθώ πολύ να σώσω αυτόν το γάμο, αλλά μέσα μου ξέρω ότι τίποτα δεν θα αλλάξει. 2-3 μέρες είμαστε καλά και μετά πάλι τα ίδια. Να μείνω για το παιδί μου? Θα μπορώ να είμαι καλή μάνα αν δεν είμαι καλά με τον σύντροφό μου και με τον εαυτό μου?

Λ.

Η απάντησή μου στην ερώτησή σου είναι ένα κατηγορηματικό ΟΧΙ. Όταν ένας γονιός δεν είναι καλά με τον εαυτό του και με τον σύντροφό, δεν μπορεί να είναι καλός γονιός. Όσο κι αν προσπαθεί, όσο και αν δεν δείχνει τα προβλήματά του, η ψυχική του έλλειψη ικανοποίησης αντανακλάται στο παιδί. Επιπλέον, ο γονιός που υποφέρει πόσο θα αντέξει; Ίσως κάποια στιγμή ξεσπάσει με μια παρορμητική ενέργεια (πχ. μια αταίριαστη παράλληλη σχέση) που θα προκαλέσει ξαφνικό άσχημο διαζύγιο, οπότε αυτό είναι χειρότερο για το παιδί.

Αξίζει τον κόπο να κάνεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το γάμο σου, αν όμως κρίνεις πως έχεις εξαντλήσει τις δυνατότητες βελτίωσης, μη «θυσιαστείς» για το παιδί. Κανείς σας δεν θα είναι ευτυχισμένος με μια τέτοια θυσία. Τα παιδιά μεγαλώνουν ισορροπημένα μόνο αν έχουν ήρεμους και ψυχικά ισορροπημένους γονείς, είτε αυτοί είναι μαζί είτε χώρια. Επίσης, ονομάζουν «οικογένεια» οποιοδήποτε σχήμα τους προσφέρει αγάπη και ασφάλεια, όσο κι αν είναι αντικομφορμιστικό.

Αν αποφάσισες λοιπόν να χωρίσεις, κοίταξε να βρεις με το σύζυγο τον καλύτερο τρόπο συνεργασίας, χωρίς βιασύνη και παρορμητικές κινήσεις. Ρυθμίστε τα οικονομικά και φρόντισε να δεις τα θέματα διαμονής και δουλειάς στην πόλη σου. Αν υπάρχει συνεργασία, ο πατέρας θα μπορεί να σας επισκέπτεται καθώς και εσύ να πηγαίνεις με το παιδί στο νησί και πιθανώς να μένεις σε κάποια φίλη σου, αφού το περιβάλλον σου είναι τόσο οικείο.