Το προφανές….

Eρωτευτηκαμε και αμέσως κάναμε το παιδί, κατα τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αρχισε να χάνει το ενδιαφέρον του,να απουσιάζει τα βράδια και εδώ και 3 χρόνια μεγαλώνω μόνη το παιδί. Μένουμε στο σπίτι του με πεθερικά, ο ίδιος κοιμάται στη μητέρα του και ο πεθερός μου έχει πάρει το ρόλο του πατέρα της κόρης μας. Απο την αρχή της γνωριμίας μας είμαι η μονη που εργάζεται, πληρώνω λογαριασμούς και τρέχω για τα πάντα στο σπίτι. 

Τελευταία, ανακάλυψα οτι εδώ και αρκετό καιρό βάζει χέρι στο λογαριασμό της μισθοδοσίας μου, παίρνοντας κρυφά την κάρτα μου και κάνει αναλήψεις. Πήρε επίσης χρήματα απο τον κουμπάρα του παιδιού.. Χρέωσε τη σταθερή γραμμή του σπιτιού σε κλήσεις υψηλής χρέωσης. Απέχει απο κάθε υποχρέωση του.Έχω αγανακτησει διότι ζω στερημένη από αγάπη και έρωτα και επίσης έχω καταντήσει θύμα όλης της κατάστασης. Η μητέρα του τον κανακευει και τον δικαιολογεί. Αποφάσισα να πάρω τη μικρή και να φύγω. Έχω άδικο, παρακαλώ;

A.

O ρόλος μου δεν είναι να δικάζω. Η κατάσταση όμως που μου περιγράφεις είναι απίθανη και αβίωτη και το τι πρέπει να κάνεις είναι προφανές.

Βασικό λάθος σου ήταν που παντρεύτηκες χωρίς να γνωρίζεις καλά τον άντρα σου, λόγω εγκυμοσύνης. Στη συνέχεια απορώ πώς έμεινες 3 χρόνια στην κατάσταση αυτή!

Όταν τα πράγματα είναι τόσο προφανή, τι είναι αυτό που σε κάνει να χρειάζεσαι τη δική μου επιβεβαίωση; Μήπως σε εμποδίζει το στερεότυπο κατά του διαζυγίου και της μόνης μητέρας; Μήπως δεν έχεις το θάρρος να το κάνεις; Μήπως είσαι από τη φύση σου συμβιβαστική και διστακτική;

Φύγε όσο πιο γρήγορα μπορείς και σκέψου το καλό σου και του παιδιού σου!

ΥΓ. Όταν λες πως ο σύζυγος κοιμάται με τη μαμά του, τι ακριβώς εννοείς;!