Δεν μπορώ να τελειώσω τη σχολή μου

ΓΥΡΙΣΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΣΠΟΥΔΕΣ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΦΗΣΕΙ ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΙΣΩ ΜΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΟΛΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΙΔΙΑΤΕΡΑ Κ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ. ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΩ ΚΑΠΟΥ ΝΑ ΦΥΓΩ Κ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΧΑ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΩ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ Κ Η ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΖΩΗ ΦΑΝΤΑΖΕ ΟΝΕΙΡΟ. ΠΕΡΑΣΑ  ΣΕ ΜΙΑ ΣΧΟΛΗ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΤΟ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΔΕΝ ΜΕ ΒΡΙΣΚΕΙ ΑΔΙΑΦΟΡΗ. ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ Κ ΠΑΡΟΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΙΧΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΤΟ ΞΑΝΑΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΜΕΙΝΑ. ΕΙΧΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΛΙΓΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΜΙΣΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ Κ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΦΕΥΓΟΝΤΑΣ ΤΑ ΑΦΗΝΑ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΚΑΤΑ ΜΙΑ ΕΝΝΟΙΑ... ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΤΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΧΑΝ ΕΞΗΓΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ. ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΓΑΛΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΧΟΛΗ..... ΞΕΡΩ ΠΩΣ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΑ ΛΕΦΤΑ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ... ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΕΦΤΑ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΩ .

ΑΠ ΤΗ ΜΙΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΑ ΠΑΡΑΤΗΣΩ Κ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΩ... ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΩ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ Κ ΘΑ ΑΙΣΘΑΝΘΟΥΝ ΝΤΡΟΠΗ Κ ΘΑ ΜΕ ΣΥΓΚΡΙΝΟΥΝ ΜΕ ΑΛΛΑ ΑΤΟΜΑ.

ΕΠΕΙΤΑ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΓΥΡΙΣΑ Κ ΕΧΟΝΤΑΣ ΧΩΡΙΣΕΙ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΥΣΚΟΛΗ ΣΧΕΣΗ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΗ. ΔΟΥΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΒΡΕΙ... ΦΙΛΕΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΜΕ ΧΑΘΕΙ... ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΣΥΧΝΑ. ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΡΦΗ ΜΟΥ ΤΣΑΚΟΝΟΜΑΙ Κ ΜΕ ΥΠΟΤΙΜΑΝΕ ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΘΩΣ ΜΕ ΘΕΩΡΟΥΝ ΑΧΡΗΣΤΗ Κ ΑΝΙΚΑΝΗ...

ΕΙΜΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΗ... ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΕΝΑ ΑΔΙΕΞΟΔΟ Κ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΘΑ ΒΓΩ...

ΦΟΒΑΜΑΙ ? ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑ? ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΩ ΑΛΛΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΩ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ Κ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ ? ΤΙ ΦΤΑΙΕΙ ? ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? Κ ΕΓΩ ΤΟ ΘΕΛΩ ΑΛΛΑ ΔΕΙΛΙΑΖΩ... Κ ΕΠΕΙΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΩΣ ΚΑΠΟΤΕ ΠΟΥ ΕΒΑΛΑ ΚΑΤΙ ΣΤΟΧΟ ΤΟ ΠΕΤΥΧΑ... ΠΟΥ ΕΧΑΣΑ 30 ΚΙΛΑ ΣΕ 4 ΜΗΝΕΣ...ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΕΒΑΛΑ ΣΤΟΧΟ Κ ΧΩΡΙΣ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ... ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΙΔΙΟ Κ ΜΕ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ?

Κ

Έχεις επιστρέψει στο πατρικό σου μετά από 4 χρόνια σπουδών, αλλά χωρίς πτυχίο. Το θέμα σου ξεκινά από κακό επαγγελματικό προσανατολισμό, σε συνδυασμό με τα οικογενειακά και κοινωνικά στερεότυπα.

Στην παρούσα φάση, αυτό που θα πρέπει να σκεφτείς είναι όχι τόσο τα μαθήματα που χρωστάς αλλά τα πιθανά επαγγέλματα στα οποία οδηγεί η σχολή σου. Αν μια τέτοια επαγγελματική προοπτική σε ελκύει πραγματικά, τότε μπορείς και να δημιουργήσεις το κίνητρο που θα σε οδηγήσει στο πτυχίο. Αν, αντίθετα, δεν σε προσελκύουν τα αντίστοιχα επαγγέλματα, τότε μόνο και μόνο ένα πτυχίο για το πτυχίο δεν πιστεύω πως θα αποτελέσει ισχυρό κίνητρο.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που πρωτεύει είναι να βρεις δουλειά. Αν είσαι οικονομικά ανεξάρτητη, σε βαθμό τουλάχιστον να βγάζεις τα εισιτήρια και τη διαμονή σου  κατά τις εξεταστικές περιόδους, κανείς δεν θα μπορεί να σχολιάσει πως ανεβοκατεβαίνεις στον τόπο των σπουδών σου με αμφίβολα αποτελέσματα. Εξάλλου, με ξαφνιάζει το γεγονός πως έζησες 4 χρόνια σε μια πόλη και δεν έχεις κάποια φίλη να σε φιλοξενεί για λίγες μέρες… Μήπως είσαι πολύ κλειστός χαρακτήρας ή εγωίστρια για να ζητήσεις κάτι τέτοιο;

Αν νιώθεις πως σε  πιέζει ο περιορισμός χρόνου από τη σχολή προκείμενου να αποφοιτήσεις, μπορεί να χρειαστεί να κάνεις διακοπή σπουδών πχ για ένα χρόνο, μέχρι να ηρεμήσεις και να δεις τι θα κάνεις και ίσως για να εργαστείς απερίσπαστη και να βάλεις λίγα χρήματα στην άκρη.

Αν πάλι αποφασίσεις να μη συνεχίσεις, μπορείς εργαζόμενη να φοιτήσεις σε κάποιο δημόσιο ΙΕΚ της προτίμησής σου, να τελειοποιήσεις μια ξένη γλώσσα ή τις γνώσεις υπολογιστών, με χρήματα που θα βγάλεις η ίδια (αυτά δεν στοιχίζουν πολύ). Έτσι θα έχεις κάποια προσόντα για να βρεις ευκολότερα δουλειά.

Ό,τι αποφασίσεις θα πρέπει να το ανακοινώσεις στους γονείς σου ήρεμα, αναγνωρίζοντας τα λάθη σου και ζητώντας τουλάχιστον να μην υπονομεύουν την προσπάθεια που θα κάνεις από δω και πέρα. Δυστυχώς, οι καταστάσεις κρίσης κάθε άλλο παρά εξομαλύνουν σχέσεις παιδιών- γονέων που δεν είναι ήδη καλές. Πάντως ό,τι λάθη κι αν έκανες, δεν θα σε πετάξουμε στα σκουπίδια! Δυστυχώς ζούμε σε μια κοινωνία που ο ανταγωνισμός και η σύγκριση κυριαρχούν. Αν όμως εσύ αποδεχτείς τον εαυτό σου, τα αρνητικά σχόλια των άλλων δεν θα σου είναι τόσο βαριά. Είσαι πολύ νέα και έχεις όλο το χρόνο να αποδείξεις στον εαυτό σου και στο περιβάλλον τι αξίζεις. Εξάλλου, πολλοί ζουν από δουλειές που δεν έχουν σχέση με το πτυχίο που κατέχουν. Για να φτάσεις βέβαια να αυτοσυντηρείσαι, με τις σημερινές οικονομικές συνθήκες, θα πρέπει να έχεις πολλή υπομονή και επιμονή, ανεξαρτήτως πτυχίου.

Κατά τα άλλα, περνάς την κλασική κρίση μετάβασης στον κόσμο των ενηλίκων και επαναπροσαρμογής στο πατρικό σπίτι μετά από τη σπουδαστική περίοδο. Φρόντισε να κάνεις νέες παρέες, να αποκτήσεις νέα ενδιαφέροντα και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου. Και σίγουρα έχεις αποδείξει πως μπορείς να κάνεις ό,τι βάλεις σοβαρά στόχο, όπως όταν έχασες 30 κιλά σε 4 μήνες!