Τι να κάνω με τους γονείς μου;

Είμαι 17 ετών. Τους τελευταίους έξι μήνες διατηρώ σχέση με έναν άνδρα ο οποίος είναι 31 ετών και έχει παιδάκι 3 ετών. Πριν ένα μήνα περίπου γνώρισα την σχέση μου στον πατέρα μου. Ο πατέρας μου στην αρχή δεν ήταν τελείως αρνητικός, σε μια διένεξη που είχαμε όμως μου μίλησε πολύ άσχημα και για τον άνθρωπο μου και για έμενα την ίδια, μου είπε πολύ βαριές κουβέντες ,οι οποίες δεν πιστεύω να σβηστούν από το μυαλό μου ποτέ. Την ίδια μέρα πληροφόρησε την μητέρα μου για την σχέση μου (να σημειώσω ότι οι γονείς μου είναι χωρισμένοι). Όταν γύρισα σπίτι μου μίλησε άσχημα. Μου απαγόρευσε οποιαδήποτε έξοδο.

     Την επόμενη μέρα ο πατέρας μου προσπάθησε να με πλησιάσει. Μιλήσαμε αλλά κοινή λύση δε βρήκαμε, κατηγορούσε συνέχεια το αγόρι μου. Δεν το συνέχισε όμως. Εν το μεταξύ, η μητέρα μου δεν με αφήνει να πηγαίνω πουθενά, παρα μόνο στον πατέρα μου ,ευτυχώς μπορώ και ξεφεύγω απο αυτόν και  βλέπω έστω και για λίγο το αγόρι μου.

      Με τον άνθρωπο αυτόν είμαι ευτυχισμένη. Έχω περάσει πολλά στη ζωή μου, παρά το νεαρό της ηλικίας μου  και πρώτη φορα νιώθω έτσι. Με έχει  γνωρίσει στους συγγενείς του και φυσικά στο παιδάκι του, το οποίο με λατρεύει και με ψάχνει συνέχεια

Ζ

Αρχικά δεν βλέπω γιατί έπρεπε να ενημερώσεις τους γονείς σου για τη σχέση σου, όταν μάλιστα ξεφεύγει από τα συνηθισμένα πλαίσια. Όταν ένα κορίτσι στην ηλικία σου κάνει την πρώτη του σχέση επί ένα εξάμηνο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να το μάθουν οι γονείς, παρά μόνο αν η σχέση μαζί τους είναι πολύ φιλική και αν οι ίδιοι έχουν πολύ σύγχρονες αντιλήψεις. Μια σχέση στην ηλικία αυτή, όσο σημαντική κι αν είναι, κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί και δεν έχει νόημα να ανησυχήσει τους γονείς του και να γίνουν δραματικές καταστάσεις. Επίσης βρίσκω πως η τόσο βαθιά δέσμευσή σου, μέσα σε 6 μήνες, με έναν άνδρα μεγαλύτερο και πατέρα, είναι αντικειμενικά κάπως πρόωρη.

Αφού όμως η σχέση γνωστοποιήθηκε, το θέμα είναι τι θα γίνει τώρα. Από την ηλικία σου κρίνω πως σε λίγο ενηλικιώνεσαι, οπότε σε κάποιο βαθμό αυτονομείσαι. Τότε οι γονείς δεν θα μπορούν να πουν πολλά.

Προτείνω λοιπόν προς το παρόν να τηρήσεις συντηρητική στάση ως προς τη σχέση σου και να μην δημιουργείς μεγάλες τριβές με τους γονείς σου. Μπορείς να τους πεις πως αυτή τη στιγμή η σχέση σου είναι σημαντική, αλλά δεν παύεις να είσαι ακόμη μια έφηβη, οπότε δεν ξέρεις πώς θα εξελιχθεί. Όσο κι αν εσύ υποθέτω πως τη θεωρείς σχέση ζωής, στην ουσία μόνο ο χρόνος θα δείξει και αυτή η άποψη θα ανακουφίσει τους γονείς σου.

Όσον δε αφορά τη σχέση σου, αν είναι σημαντική, ο σύντροφός σου θα αποδεχτεί για κάποιο διάστημα να έχετε περιορισμούς, μέχρι τουλάχιστον να ενηλικιωθείς.

Γενικά πάντως, λόγω του νεαρού της ηλικίας σου και της διαφοράς ηλικίας με το σύντροφό σου καθώς και του παιδιού, προτείνω να διατηρήσεις μια πιο συγκρατημένη στάση μέχρι η σχέση να αποδείξει πως έχει την αξία που χρειάζεται για να υπερπηδήσει τις δυσκολίες τους.