Ήταν οι δυσκολίες ή δεν με ήθελε αρκετά;

Είμαι 30. Ειχα σχεση με τον Χ, 40,  και στους πρωτους μηνες της σχεσης μας προεκυψε σοβαρο θεμα υγειας με τη μητερα του. Επρεπε να ειναι συνεχεια κοντα της καθως δεν ειχε αλλη βοηθεια απο κανεναν. Ο ιδιος εδειχνε πελαγωμενος, να βρισκεται σε αδιεξοδο και να μη ξερει τι να κανει... Για μενα ητανε υπερβολικη η συμπεριφορα του, αλλα προφανως ειχε μια "ιδιαιτερη" σχεση με τη μητερα του. Προσπαθησα πολυ να ειμαι διπλα του, αλλα το μονο που με αφηνε να κανω ειναι να τον ακουω να λεει το προβλημα του. Δεν ηθελε βοηθεια απο εμενα, κ ισχυριζοταν οτι θελει να το περασει μονος του καθως δε θελει να με ταλαιπωρει/ βασανιζει κ εμενα με το προβλημα του. Είμαστα 3 μήνες μαζί μεχρι που μου είπε πως δε μπορει να ειναι μαζι μου και θελει να το περασει μονος του. Θεωρειται οτι οντως εχει πελαγωσει ή θα μπορουσε απλα να ειναι και αφορμη για να φυγει? Ειναι δυνατον ενας ανθρωπος της ηλικιας του να πελαγωνει τοσο σε αυτο το προβλημα υγειας της μητερας του?

Οπως και να εχει δεν ξαναεπικοινωνω μαζι του κ προσπαθω να το αφησω πισω... Ειχα πιστεψει εξαρχης οτι αξιζει σαν ανθρωπος και ειχα δει αυτο το μικρο χρονικο διαστημα τη ζωη μου να αλλαζει προς το καλυτερο, ισως βιαστηκα και ενθουσιαστηκα πολυ...

Δ

Υπάρχουν όντως άνθρωποι που δεν μπορούν να διαχειριστούν κάποια γεγονότα με τον τρόπο που κάποιοι άλλοι θεωρούν «φυσιολογικό». Ο Χ θέλησε να μείνει μόνος να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που του δημιούργησε η ασθένεια της μητέρας του. Αν ήταν πιο δυνατός χαρακτήρας και λιγότερο προσκολλημένος σ αυτήν πιθανώς θα ήταν πιο ψύχραιμος. Και αν ήσουν πιο σημαντική γι αυτόν πιθανώς θα μπορούσε να διατηρήσει τη σχέση σας και με τις συνθήκες αυτές. Δεν έχει όμως έννοια να ψάχνεις ποιο από τα «αν» αυτά ήταν το πιο δυνατό. Το θέμα είναι πως αυτή η σχέση πλέον έληξε. Ο Χ υπήρξε έντιμος στο να μη σε παιδεύει άλλο και εσύ σωστά αποφάσισες να σεβαστείς την απόφασή του και να μην τον πιέσεις.

Κοίταξε τι μπορείς να διδαχτείς από αυτό:

-δεν μπλέκουμε με άτομα που εξ αρχής έχουν σοβαρά προβλήματα (έστω κι αν τα προβλήματα αυτά δεν είναι αντικειμενικά πολύ σοβαρά, αλλά εκείνοι τα βιώνουν έτσι). Μόλις περάσει ο ενθουσιασμός του πρώτου καιρού, η σχέση σπάνια μπορεί να ξεπεράσει τις δυσκολίες και να επιβιώσει.

- αν συμβεί κάτι σε έναν μακροχρόνιο και θεμελιωμένο δεσμό, φυσικά και θα βοηθήσουμε. Αν αυτό συμβεί σε ένα νέο δεσμό, αφήνουμε την πρωτοβουλία στον άλλον για το ποιο ρόλο θέλει να παίξουμε στο πρόβλημά του

-αν ο άλλος μας πει πως δεν θέλει να είναι μαζί μας, δεν μπορεί να συνεχιστεί η σχέση, όσο κι αν το θέλουμε εμείς.

-δεν επενδύουμε στην αρχή μιας σχέσης, όσο ιδανική κι αν φαίνεται. Μόνο ο χρόνος δείχνει την αξία της.

Μια σχέση 3 μηνών ξεπερνιέται γρήγορα και πάντα κάτι μας διδάσκει…