Φοιτητικές ανησυχίες

Θα ήθελα την άποψή σας για δύο θέματα που με απασχολούν.

Είμαι 20 ετών και σπουδάζω στο εξωτερικό. Σας έχω ξαναγράψει.
Α) Μιλούσα με κάποιον 15 χρόνια μεγαλύτερό μου στο fb από την Ελλάδα εδώ και κάτι μήνες, τώρα γύρισε εδώ από την Ελλάδα. Η πόλη του είναι μιάμιση ώρα από τη δική μου και μου είπε αν ήθελα να πάω για ένα καφέ. Όμως δε θέλω να πάω μόνη μου και δεν υπάρχει κάποια παρέα να με συνοδεύσει. Να του προτείνω να έρθει εκείνος;
Β) Αυτή την περίοδο θα ήθελα επίσης να μετακομίσω από το διαμέρισμα όπου μένω μόνη και να συγκατοικήσω. Έχω βρει ένα δωμάτιο από τέλη Ιουνίου μαζί με άλλες τρεις κοπέλες από τη χώρα όπου σπουδάζω. Με τη μία είμαστε συμφοιτήτριες και κάνουμε παρέα. Μου είπε ότι ενάμισι χρόνο που συγκατοικεί με τις άλλες δυο είναι ευχαριστημένη, εγώ έχω βγει και με εκείνες δυο-τρεις φορές. Στο σπίτι η καθεμιά μας θα έχει το δωμάτιό της, θα μοιραζόμαστε τα δυο μπάνια και τους κοινούς χώρους. Θα ήθελα ακόμη να δω κάποια πρακτικά πράγματα για να σιγουρευτώ...
Όταν το είπα στους γονείς μου, ήταν αντίθετοι επειδή είναι δύσκολο να συγκατοικείς με τόσα άτομα. Επίσης εκείνοι πού θα μένουν όταν θα με επισκέπτονται; Υπάρχει ένας καναπές στο σαλόνι, άντε να πάρουμε και ένα ντιβάνι, αλλά τους χώρους και τις τουαλέτες θα τις μοιράζονται με τις κοπέλες. Δε θα έχουμε και την ίδια άνεση με τις ξένες κοπέλες. Ακόμη ίσως να μη με βολέψει η τοποθεσία του σπιτιού-αυτό στο οποίο είμαι τώρα είναι σε πολύ καλό σημείο.
Σαν εναλλακτική πρότειναν να βρω κάτι κοντά στη περιοχή όπου βρίσκεται το τωρινό μου σπίτι, μαζί με μια ελληνίδα φίλη μου που μου είχε προτείνει συγκατοίκηση. Εγώ όμως θα ήθελα να συζήσω με ντόπιες και οι συγκεκριμένες βγαίνουν και συχνά έξω και γνωρίζουν κόσμο...Τι πιστεύετε ότι θα ήταν καλύτερο?

Σ.

 Θυμάμαι πως μου είχες γράψει πως βασικό σου πρόβλημα ήταν η κοινωνικοποίηση και η έλλειψη σχέσεων με το άλλο φύλο, οπότε προς αυτές τις κατευθύνσεις πρέπει γενικά να κινηθείς, με την ανάλογη προσοχή βέβαια.

Α) Δεν έχω πρόβλημα με τις ηλεκτρονικές γνωριμίες που συνεχίζονται με έναν καφέ. Η πραγματική γνωριμία όμως αρχίζει από τη στιγμή της κατά πρόσωπο συνάντησης. Ούτε με τη διαφορά ηλικίας έχω πρόβλημα, αρκεί να μη μπλέξεις σε καταστάσεις που δεν σου αρμόζουν, πχ. με δεσμευμένο άτομο, χρήστη ουσιών, άτομο που δεν λέει την πραγματική του ταυτότητα, άτομο που επιθυμεί απλώς λίγες σεξουαλικές συνευρέσεις κτλ.

Με προβληματίζει που ο κύριος δεν προσφέρθηκε να έρθει εκείνος να σε γνωρίσει. Είναι άντρας, είναι μεγαλύτερος, καλό θα ήταν να σου πει: «Να έρθω στην πόλη σου για έναν καφέ, να γνωριστούμε;». Τώρα που είπατε να πας εσύ, μπορείς να του πεις καθαρά πως το σκέφτηκες και επειδή είναι η πρώτη φορά που κάνεις κάτι τέτοιο, θα αισθανόσουν πιο ασφαλής να έρθει εκείνος. Αν δεν δεχτεί, σημαίνει πως δεν θέλει αρκετά τη γνωριμία.

Β) Υπάρχουν πολλές παράμετροι για τη συγκατοίκηση. Πρώτη βάζω το ταίριασμα με τις συγκατοίκους. Μια καλή συγκατοίκηση μπορεί να σε κοινωνικοποιήσει. Το θεωρώ καλό να συγκατοικήσεις γιατί έχεις απομονωθεί.

Με την Ελληνίδα πώς τα πας; Πώς θα ήταν η συγκατοίκηση μαζί της; Μην περιορίζεσαι πάντως στους Έλληνες για παρέες και φρόντισε κυρίως να επιλέγεις άτομα για το χαρακτήρα τους και όχι για την εθνικότητά τους.

Την επιλογή κάθε σπιτιού πρέπει να την κρίνεις και ανάλογα με τις συγκοινωνίες. Κάνε δοκιμές να δεις τους χρόνους.

Οι γονείς σου πόσο συχνά έρχονται και πόσο μένουν; Αν είναι για λίγες μέρες, όλοι οι συγκάτοικοι «ανέχονται» τους γονείς του άλλου. Καλύτερα μάλιστα όταν έρχονται οι γονείς σου να μένουν στο δωμάτιό σου κι εσύ να κοιμάσαι στο σαλόνι. Κάνε στενή παρέα με τη συγκάτοικο ή τις συγκατοίκους πριν αποφασίσεις και συζήτησε μαζί τους και πρακτικά θέματα και το θέμα των επισκέψεων των γονέων σου να δεις πώς θα το αντιμετωπίσουν.

Το πρώτο σου κριτήριο πάντως πρέπει να είναι η κοινωνικοποίηση και η καλή παρέα με τις κοπέλες. Ό,τι αποφασίσεις, πιστεύω πως οι γονείς σου θα το αποδεχτούν αν τους πεις πως έτσι θα νιώθεις καλύτερα.