Ο χρήστης ουσιών σύζυγος και τα στερότυπα

Η φίλη Α γράφει με αφορμή την ανάρτηση «Ο σύζυγος είναι χρήστης ουσιών»

 Είμαι ένα χρόνο παντρεμένη και μητέρα ενός μωρού 5 μηνών. Ο σύζυγός μου (37 ετών) καπνίζει χασίς περιστασιακά. Το κάνει που και που (2-3 φορές το μήνα), όταν βρίσκεται με τους φίλους του, πάντα εκτός σπιτιού και στην καθημερινότητά του δεν έχει αντίκτυπο.

Εγώ ιδεολογικά δεν μπορώ να το δεχτώ. Είναι κάτι που ξεκαθάρισα στον άνδρα μου, από την αρχή της σχέσης μας. Του είχα πει, ότι δεν θέλω να ζω με κάποιον που "την πίνει" και ότι προτιμώ να χωρίσουμε. Ο άτιμος ο έρωτας με άφησε να τον πιστέψω όταν μου είπε ότι και ο ίδιος έχει σκοπό να το κόψει έτσι και αλλιώς, γιατί δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό του να κάνει οικογένεια και να κάνει χρήση. Τον πίστεψα.
Τελικά όμως ο χρόνος έδειξε ότι δεν μπόρεσε ή δεν θέλησε να διακόψει. Σε μένα λέει πως έκοψε, αλλά εγώ καταλαβαίνω από τη στάση του πως αυτό δεν συμβαίνει και το έχω επαληθεύσει και από φίλο του.
Νιώθω παγιδευμένη. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Θέλω να τον εκδικηθώ.  Έχω ένα παιδί και δεν θέλω να χωρίσω. Και για συναισθηματικούς λόγους, γιατί τον αγαπάω τον άντρα μου, και για κοινωνικούς. Δεν θέλω να έχω το στίγμα της διαζευγμένης με παιδί.
Οι επιλογές μου λοιπόν είναι δυο: ή να τον πείσω να το κόψει ή να το αποδεχτώ. Επειδή όπως λέτε και εσείς, μόνο ο ίδιος μπορεί να πείσει τον εαυτό του να το κόψει, η πρώτη επιλογή εξαφανίζεται.
Προσπάθησα να το αποδεχτώ. Να πω αυτά είναι τα δεδομένα μου, αυτόν παντρεύτηκα, ας μάθω να ζω με αυτό. Δεν είναι συχνό, δεν επηρεάζει την καθημερινότητά μας, δεν το κάνει στο σπίτι, μπροστά μας, πολλοί το κάνουν, αυτό τον χαλαρώνει, πες πως ήπιε ένα ποτάκι παραπάνω...Αλλά όσο και αν τα καταφέρνω στα λόγια, μόλις τον δω, αυτόματα με παίρνουν τα κλάματα. Συναισθηματικά έχω τελείως παγώσει . Δεν θυμάμαι πότε τον άγγιξα τρυφερά τελευταία φορά. Ζω μόνιμα με το άγχος πότε θα κάνει, αν έκανε… Ψάχνω σημάδια διαρκώς και πληγώνομαι διπλά όταν κάτι βρίσκω. Τουλάχιστον να τον έπειθα να είναι ειλικρινής. να μου έλεγε τι κάνει, να μου έδειχνε ότι με υπολογίζει. Νιώθω μόνη και εγκλωβισμένη.
Αυτό το μαρτύριο το ζω 2-3 φορές το μήνα. Μου κρατάει μια μέρα και μετά παρασύρομαι από τους ρυθμούς της καθημερινότητας και ξεχνιέμαι και πάλι μέχρι το επόμενο περιστατικό. Κάνω ότι δεν καταλαβαίνω, κλείνομαι στον εαυτό μου, απομακρύνομαι και κλαίω...

Α.

 

Σχετικά με τους χρήστες, έχω να σου πω τα ίδια με τη φίλη της προηγούμενης ανάρτησης.

Άλλο είναι να έχεις σχέση με έναν χρήστη, αν είσαι ερωτευμένη μαζί του, και άλλο να έχεις μαζί του οικογένεια. Η χρήση ουσιών είναι ιδεολογική επιλογή. Και αν στο ζευγάρι υπάρχει αγεφύρωτη ιδεολογική διαφορά, το ζευγάρι δε στεριώνει ή τουλάχιστον ο ένας είναι δυστυχής. Και με δυστυχή γονέα τα παιδιά δεν εξελίσσονται καλά.

Δεν θα ασχοληθώ λοιπόν με το λάθος που έκανες να τον παντρευτείς και να κάνεις παιδί μαζί του, γιατί αυτά έχουν πλέον γίνει, αλλά με το ποια είσαι εσύ, τι αντιλήψεις και συναισθήματα έχεις και τι μπορείς να κάνεις τώρα.

Αποφάσισες να συμβιβαστείς με την κατάσταση, αλλά βλέπεις πως δεν τα καταφέρνεις. Είσαι δυστυχής και σίγουρα αυτό αντανακλάται και στο παιδί σου, όσο μικρό κι αν είναι κι όσο κι αν –όπως φαντάζομαι- προσπαθείς να μην του το δείχνεις.

Και το διαζύγιο δεν το συζητάς α) γιατί αγαπάς τον άντρα σου και β) για κοινωνικούς λόγους.

Α) απορώ τι αγάπη είναι αυτή, όταν λες πως θέλεις να τον εκδικηθείς και δεν θέλεις πλέον να το αγγίζεις, όταν τον περιγράφεις σαν την αιτία της προσωπικής σου τραγωδίας. Θα πρέπει λοιπόν να αναθεωρήσεις μέσα σου την έννοια της αγάπης. Τι σημαίνει αγάπη για σένα;

Β) οι κοινωνικοί λόγοι που μας κρατούν στη δυστυχία είναι επιλογή μας. Βλέπω πως τα στερεότυπα είναι τόσο ισχυρά μέσα σου που θεωρείς το διαζύγιο ως «στίγμα». Τότε θα υποστείς τις συνέπειες, δηλαδή θα είσαι μια παντρεμένη μεν, δυστυχισμένη δε. Θα πρέπει λοιπόν να αναθεωρήσεις μέσα στου την έννοια των στερεοτύπων.

Στη διαδικασία αυτών των αναθεωρήσεων μπορεί να σε βοηθήσει συνεργασία με ψυχολόγο.

Μια μέση λύση είναι να δηλώσεις στον άντρα σου πως θέλεις να χωρίσετε δοκιμαστικά, να ζήσετε χωριστά για ένα διάστημα, γιατί δεν αντέχεις την κατάσταση και για να αποφασίσει εκείνος μόνος του τι θα κάνει. Ύστερα από το διάστημα αυτό, θα ξανασυζητήσετε να δείτε σε ποιο σημείο βρίσκεστε.