Τι να πω στο παιδί;

Είμαι χωρισμένη σχεδόν 3 χρόνια (συναινετικό διαζύγιο). Έχω ένα κοριτσάκι 4 ετών και μένουμε μαζί με τη μητέρα μου. Με τον πατέρα της μικρής έχω καλές σχέσεις, άλλα δεν έχει αυτός με το παιδί. Γενικώς είναι πολύ επιπόλαιος και φοβερά ανεύθυνος (41 ετών) και δεν του έχω εμπιστοσύνη.

Η μικρή τον βλέπει σπάνια και τυχαία στο δρόμο, πολύ πιο σπάνια θα την πάρει. Πιο παλιά πηγαίναμε στο σπίτι του και την έβλεπε πιο συχνά (μετά από δική μου παρότρυνση). Μετά, λόγω της σχέσης του, το έκοψε και αυτό. Επίσης δεν προσφέρει ούτε τη διατροφή.

Το θέμα μου είναι ότι η κοπέλα του έμεινε έγκυος, η οποία είναι χωρισμένη με ένα αγοράκι 7 ετών (χωρίς διαζύγιο) και κοντεύει να γεννήσει (αγοράκι), και δεν το έχει αναφέρει σε μένα, άλλα ούτε το είπε και στο παιδί του, το πιο βασικό. Τώρα ετοιμάζονται να μείνουν μαζί στο σπίτι που μένει ή κοπέλα.

Τι να κάνω για να προστατέψω το παιδί μου ώστε να μην πληγωθεί; Να το πω εγώ στο παιδί; Ποιά θα πρέπει να είναι ή θέση μου και τι πρέπει να προσέξω στα καινούργια δεδομένα; Ποια η σχέση μου με τη νέα γυναίκα και τι όρους θα πρέπει να θέσω;

Δ

 

Τα παιδιά πρέπει να ενημερώνονται εγκαίρως για τις αλλαγές στη ζωή των γονιών τους, ιδανικά και από τους δυο μαζί ή από αυτόν που πρόκειται να κάνει την αλλαγή και μετά να το συζητήσουν και με τον άλλο γονιό.

Ο πρώην σύζυγος δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται για το παιδί από καμιά άποψη και καλό είναι να μην τον πιέζεις να τη βλέπει αν δε θέλει. Ξέρω πόσο άδικο και κακό είναι αυτό για το παιδί, αλλά ακόμη πιο άδικο και κακό είναι να βλέπει κατόπιν πίεσης έναν πατέρα που αδιαφορεί ή κάνει σημαντικά λάθη ανατροφής.

Καταλαβαίνω πως με τον πατέρα μένετε στην ίδια γειτονιά, αφού βλέπει το παιδί τυχαία στο δρόμο. Το παιδί γνωρίζει τη νέα του σύντροφο; Γνωρίζει πως ο μπαμπάς της θα μετακομίσει;

Αφού έχεις καλές σχέσεις μαζί του, προσπάθησε να κάνετε μια σοβαρή συζήτηση για το παιδί. Δήλωσε πως δεν σε αφορά εσένα προσωπικά τι θα κάνει στη ζωή του, αλλά νοιάζεσαι για το παιδί. Βλέπεις πως δεν ενδιαφέρεται και δεν θα τον πιέσεις γιατί αυτά δεν γίνονται κατόπιν πίεσης. Υπάρχουν όμως κάποια ελάχιστα πράγματα που υποχρεούται να κάνει για ένα παιδί που θεληματικά έφερε στον κόσμο: Να πληρώνει διατροφή και να του διαθέτει ελάχιστο χρόνο για να το ενημερώνει για τις αλλαγές που το επηρεάζουν. Και πως αν δεν το κάνει εκείνος θα το κάνεις εσύ, με το δικό σου τρόπο εννοείται.

Υπάρχουν 2 περιπτώσεις:

·         Η συζήτηση αυτή να έχει αποτέλεσμα και εκείνος να ενημερώσει το παιδί για τη μετοίκηση και το μωρό. Δεν μου εμπνέει εμπιστοσύνη ο τρόπος που εκείνος θα αντιμετωπίσει την ενημέρωση αυτή, γι’ αυτό θα πρέπει στη συνέχεια να μιλήσεις κι εσύ με τη μικρή.

·         Η συζήτηση δεν έχει αποτέλεσμα και πρέπει εσύ να ενημερώσεις το παιδί.

Και στις 2 περιπτώσεις, λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας του παιδιού, πρέπει να κινηθείς ως εξής:

-     Να εξηγήσεις στη μικρή –αν δεν το έχεις ήδη κάνει- με πολύ απλά λόγια τι είναι το διαζύγιο και πως μετά από αυτό ο μπαμπάς φεύγει από το σπίτι και το παιδί μένει με τη μαμά. Φέρε και παραδείγματα που γνωρίζει, από τον κοινωνικό σας χώρο ή το σχολείο της, για να μην αισθανθεί πως είναι μια λυπηρή εξαίρεση.

-     Και οι δυο γονείς αγαπούν το παιδί και πάντα θα είναι παιδί τους. Δεν πειράζει που ο μπαμπάς δεν τη βλέπει συχνά, ωστόσο την αγαπά, γιατί κάποιοι μπαμπάδες είναι «έτσι».

-     Μετά το διαζύγιο οι γονείς έχουν το δικαίωμα να ξαναπαντρευτούν και να κάνουν κι άλλα παιδιά. Όλα τους τα παιδιά όμως τα αγαπούν.

-     Ο μπαμπάς θα παντρευτεί (καλύτερα αναφέρσου σε γάμο για να μη μπερδευτεί) την κυρία Χ (χωρίς σχόλια), αν τη γνωρίζει, ή «μια καλή κυρία που τη λένε Χ», αν δεν τη γνωρίζει, θα πάνε να ζήσουν σε άλλο σπίτι και θα κάνουν παιδάκι. Αυτό θα είναι αδελφάκι της από τον ίδιο μπαμπά αλλά από άλλη μαμά. (Αν υπάρχει στον κοινωνικό σας χώρο ή στο σχολείο της ανάλογη περίπτωση, αναφέρσου). Εκείνη όμως θα είναι πάντα η μεγαλύτερη και η πρώτη που αποκτήθηκε.

-     Όταν γεννιέται ένα νέο αδελφάκι, οι γονείς του είναι απασχολημένοι με αυτό επειδή είναι μωρό και δεν ασχολούνται τόσο με τα πιο μεγάλα παιδιά, που μπορούν πχ. να φάνε ή να ντυθούν μόνα τους και πηγαίνουν και στο σχολείο. Κι εκείνη θα το γνωρίσει το μωρό και θα το συμπαθήσει.

Άκουσε με προσοχή τις ερωτήσεις της και απάντησε με απλά λόγια. Ρώτησέ την πώς αισθάνεται και βοήθησέ την να εκφραστεί πχ. να ζωγραφίσει την οικογένειά της ή το νέο μωρό κτλ. για να εκτονώσει τα συναισθήματά της.

Αν η κατάσταση με τον πατέρα της συνεχιστεί έτσι, η μικρή αναπόφευκτα θα καταλάβει την αδιαφορία του. Άφησέ την όμως να τα καταλάβει αυτά μόνη της με τον καιρό, να τον τοποθετήσει εκεί που πρέπει και να "αναλάβει" η ίδια τη σχέση τους. Εσύ σιγά-σιγά πρέπει να αποτραβηχτείς. Ήδη από την ηλικία που βρίσκεται, μπορεί να του τηλεφωνεί η ίδια όταν θέλει να τον δει και άσε εκείνον να της αρνείται. Αυτόν τον πατέρα έχει και δυστυχώς θα υποστεί τις συνέπειες.

Εσύ από πλευράς σου το καλύτερο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι ψυχικά ισορροπημένη και ευχαριστημένη από τη ζωή σου και να προσφέρεις στο παιδί σου ουσιαστική αγάπη και ένα ήρεμο, προστατευτικό περιβάλλον. Για να έχει το παιδί ένα καλό εναλλακτικό αντρικό πρότυπο, αν έχεις κάποιον αξιόλογο συγγενή ή φίλο φρόντισε να κάνετε παρέα. Το ρόλο αυτό μπορεί να τον παίξει στο μέλλον και ένας καλός δικός σου σύντροφος.