Μόνη μητέρα

Είμαι 36 ετών, μητέρα μιας κόρης 7 ετών, διαζευγμένη εδώ και ένα χρόνο. Το διαζύγιό μου δεν μπορώ να το χαρακτηρίσω «δραματικό», αλλά ήταν λίγο περίεργο. Ο πρώην σύζυγός μου είναι ξένος και ζει μόνιμα σε άλλη χώρα της Ευρώπης. Γνωριστήκαμε όταν κι εγώ σπούδαζα εκεί, παντρευτήκαμε, ήρθαμε στην Ελλάδα και γεννήθηκε η μικρή. Εκείνος αρχικά μετακινείτο συνεχώς ανάμεσα στις δυο χώρες λόγω δουλειάς και τελικά, όταν χάλασε η σχέση μας, 1-2 χρόνια μετά τη γέννηση της μικρής, εγκαταστάθηκε μόνιμα ξανά στη χώρα του και έρχεται 2-3 φορές το χρόνο για να τη βλέπει.
Ο γάμος αυτός διατηρήθηκε για πολλά χρόνια χαλαρά και χωρίς οριστική απόφαση χωρισμού και έτσι έμαθα να ζω μόνη μου με το παιδί, αλλά ταυτόχρονα να μην είμαι ελεύθερη στην προσωπική μου ζωή. Η μικρή συνήθισε εξαρχής να μην έχει τον πατέρα της κοντά της και αρκείται χωρίς παράπονα να τον βλέπει σπάνια.
Το θέμα μου είναι πως εδώ και ένα χρόνο που είμαι ελεύθερη, δεν ξέρω πώς να ρυθμίσω τη ζωή μου και ποια είναι τα όρια ανάμεσα στο να περνώ εγώ καλά και στο να μη στερώ τίποτα από το παιδί μου. Πρόσφατα δημιούργησα μια σχέση με τον Χ, επίσης διαζευγμένο, που έχει ένα γιο 5 ετών. (Δεν έχει ακόμα γνωρίσει την κόρη μου, ούτε εγώ το γιο του.) Θέλω λοιπόν να βγαίνω, να με επισκέπτεται ο φίλος μου στο σπίτι, να λείπω κάποιο σαββατοκύριακο κτλ. και αισθάνομαι τύψεις αν το κάνω. Η μικρή δεν το έχει συνηθίσει και ως τώρα η ζωή μας ήταν να πηγαίνουμε παντού μαζί ή να βγαίνουμε με φίλες μου και τα παιδιά τους. Πολύ σπάνια είχα βγει έξω το βράδυ και πάντα φρόντιζα να επιστέφω νωρίς. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ.
(Σημ: Εργάζομαι κάθε μέρα ως αργά και η μικρή πηγαίνει στο σχολείο και παραμένει στο ολοήμερο μέχρι να την πάρω. Από γονείς δεν έχω βοήθεια, η μητέρα μου έχει πεθάνει και ο πατέρας μου ζει στο νησί καταγωγής μας. Υπάρχει μια ηλικιωμένη κυρία που μπορεί να κρατά το παιδί κάποιες φορές που θέλω να βγω, αλλά η μικρή διαμαρτύρεται έντονα για την απουσία μου).
Ν.
Η κατάσταση που έζησες τόσα χρόνια στον ιδιόρρυθμο αυτό γάμο έκανε εσένα και το παιδί να «κολλήσετε» οι δυο σας, πράγμα που δεν είναι καλό για καμιά πλευρά.
Αρχικά θα μιλήσεις στην κόρη σου και θα της πεις πως είναι πλέον μεγάλο κορίτσι και πως από δω και πέρα κάποιες φορές θα είστε η καθεμιά με δικές της παρέες. Φρόντισε να την «ξεκολλήσεις»: να της εξασφαλίσεις κάποιο ενδιαφέρον που ασκείται με άλλα παιδάκια (πχ. γυμναστική), για να περνά μόνη της δημιουργικά κάποιο απόγευμα. Συνεννοήσου με τις φίλες σου που έχουν παιδιά να κρατάτε κάποιες φορές η μια το παιδί της άλλης για να παίζει με το δικό της παιδί.  Βρες συμμαθητές της από τη γειτονιά και οργανώστε να επισκέπτεται το ένα παιδί το άλλο στο σπίτι του. Καθιέρωσε αρχικά μια βραδιά την εβδομάδα που θα βγαίνεις ως αργά και η κυρία θα κρατά το παιδί. Είναι πιθανό η κυρία αυτή να μην κάνει ευχάριστες τις ώρες του παιδιού. Ίσως μια πιο νέα κοπέλα θα είχε πιο πολλή όρεξη για παιχνίδι, δραστηριότητες κτλ.
Το παιδί πρέπει αρχικά να συνηθίσει αυτή τη νέα κατάσταση χωρίς να τη συσχετίσει με το φίλο σου. Αυτό θα έπρεπε να το κάνεις ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως της προσωπικής σου ζωής.
Αν όλα πάνε καλά, όταν περάσουν έτσι μερικοί μήνες, μπορείτε  να αρχίσετε να βγαίνετε κάποιες φορές μαζί με τα παιδιά σας. Καλό είναι αρχικά να βγείτε 1-2 φορές εσύ, ο Χ και η κόρη, έτσι ώστε αυτή πρώτα να συνηθίσει αυτόν και να μην της πέσει «βαριά» η γνωριμία με δυο καινούργια άτομα. Ο Χ θα της πει πως έχει κι εκείνος παιδάκι στην ηλικία της και θα τη ρωτήσει αν θέλει να το φέρει μαζί του να παίξουν την επόμενη φορά. Έτσι η μικρή θα αποκτήσει τον «έλεγχο» της κατάστασης. Το καλύτερο είναι ταυτόχρονα να έχεις γνωρίσει κι εσύ με τον ίδιο τρόπο το δικό του παιδί και να έχει κι αυτό ερωτηθεί.
Καθιερώστε για κάποιο διάστημα να βγαίνετε "φιλικά" με τα παιδιά σας και να πηγαίνετε σε μέρη ευχάριστα γι’ αυτά, χωρίς ακόμη να τους κάνετε κάποια ανακοίνωση ή να είστε διαχυτικοί ως ζευγάρι. Μετά θα ακολουθήσουν κάποιες επισκέψεις στα σπίτια σας.
Τα παιδιά στην ηλικία αυτή δεν γνωρίζουν τα όρια μεταξύ φιλίας και σχέσης στους μεγάλους, αλλά νιώθουν την αγάπη. Στη φάση αυτή, απάντησε στην κόρη σου την αλήθεια μόνο αν σε ρωτήσει. Αν σε ρωτήσει αν ο Χ είναι «το αγόρι σου» ή «ο φίλος σου», απάντησέ της θετικά, πως στην αρχή ήσασταν φίλοι αλλά τώρα έχει γίνει το αγόρι σου. Σε ερωτήσεις του τύπου «θα τον παντρευτείς;» ή «θα μείνουμε όλοι μαζί;» απαντάς ειλικρινά "δεν ξέρω ακόμα, μπορεί αργότερα". Σε ρωτήσεις που συσχετίζουν τον Χ με τον μπαμπά της, θα διαχωρίζεις σαφώς τους δυο ρόλους. «Ο Χ είναι ο μπαμπάς του Κωστάκη, εσύ έχεις τον δικό σου μπαμπά. Αλλά ο Χ σε αγαπά πολύ, εσύ τον αγαπάς; Χαίρομαι!»
Τα παιδιά νιώθουν τα θετικά συναισθήματα. Αν η σχέση σου με το φίλο σου είναι όμορφη και αγαπάτε πραγματικά ο ένας το παιδί του άλλου, τα παιδιά θα προσαρμοστούν μια χαρά. Όταν θα γίνει αυτό, θα μπορείς να λες την αλήθεια στην κόρη σου όταν βγαίνεις μόνη μαζί του, τονίζοντας πως εσείς τώρα βγαίνετε με άλλους μεγάλους και εκείνη θα μείνει στο σπίτι με την κυρία, όπως μένει κι ο Κωστάκης με μια άλλη κυρία ή με τη μαμά του κτλ.
Όταν τα παιδιά θα συνηθίσουν και αυτό το στάδιο, μπορείτε να πάτε μια εκδρομή όλοι μαζί. Αυτή είναι η ευκιαρία, αν η κόρη σου δεν σε έχει άκόμα ρωτήσει για τη σχέση σου με τον Χ, να της πεις πως θα πάτε όλοι μαζί μια εκδρομή και θα μείνετε όλοι μαζί, αφού ο Χ είναι «ο φίλος σου». Σε τέτοιες εκδρομές, η προσωπική σας ζωή θα πρέπει να είναι πολύ διακριτική μπροστά στα παιδιά και κατά προτίμηση τον πρώτο καιρό να κοιμάται ο καθένας με το παιδί του. Δυστυχώς, εκδρομή μάλλον δεν μπορεί να γίνει νωρίτερα και να πας μόνη σου, αφού δεν έχεις πού να αφήσεις το παιδί. Εκτός κι αν κάποια στιγμή την κρατήσει ο πατέρας της, οπότε αν είναι ακόμα νωρίς λες πως πας εκδρομή με φίλους σου, ενώ αν έχει συνηθίσει τον Χ στη ζωή σας της λες την αλήθεια.
Βασικό είναι να απενοχοποιηθείς και να συνειδητοποιήσεις πόσο σημαντική είναι η δική σου καλή ψυχική κατάσταση, τόσο για σένα όσο και για το παιδί σου. Είναι προτιμότερο να διαμαρτυρηθεί λίγο η μικρή στην αρχή, παρά να έχει μια μητέρα ανικανοποίητη από τη ζωή της.