Θριαμβευτική εξαφάνιση!

Τέλη Οκτωβρίου γνωρίστηκα με ένα παιδί 32 ετών online μέσω ενός site γνωριμιών στο οποίο μπήκα γιατί εδώ που μένω δεν έχω την δυνατότητα να γνωρίσω κάποιον. Το site φαινόταν καθώς πρέπει με σοβαρούς ανθρώπους που σχεδόν όλοι ζητούσαν να βρουν κάτι σοβαρό όπως κι εγώ. Κι έτσι γνωρίστηκα με αυτόν και μιλούσα μόνο μαζί του ενώ είχα δεκάδες άλλες επιλογές. Από την αρχή του ξεκαθάρισα τι θέλω και τι ψάχνω και σε όλα ήταν θετικός και δεκτικός και μου έλεγε ότι κι αυτός ψάχνει τα ίδια.
Έτσι μετά από 10 μέρες συνομιλίας μαζί του έτυχε να πάω στην Αθήνα και ξεκινήσαμε την σχέση μας. Ήταν πολύ καλός μαζί μου, μου έκανε δώρα, ήθελε κάθε μέρα όλη μέρα να είμαστε μαζί για όσες μέρες θα ήμουν Αθήνα και πραγματικά ήμασταν σχεδόν κάθε μέρα μαζί. Με γνώρισε στους φίλους και ξαδέρφια του και μου είχε ζητήσει να μείνουμε μαζί όταν θα έρθω μόνιμα Αθήνα, πράγμα που μου φάνηκε βιαστικό και ανώριμο και του το είπα.
Έφυγα και επί έναν μήνα που ήμουν πάλι στην επαρχία επικοινωνούσαμε κάθε μέρα από το πρωί ως το βράδυ και κάθε μέρα μου έλεγε πόσο του λείπω και πόσο τρελά με θέλει. Τα Χριστούγεννα είχε άδεια αλλά δεν ήρθε να με βρει λέγοντας ότι ήθελε να κάνει γιορτές με τους δικούς του. Εκεί ήταν ο πρώτος μας τσακωμός ο οποίος όμως ξεπεράστηκε. Τέλη Δεκεμβρίου θα πήγαινα εγώ άλλωστε πάλι στην Αθήνα και μου έλεγε συνέχεια πόσο ανυπομονούσε να με δει και ότι θα πάμε ταξίδι και άλλα τέτοια. Την πρώτη μέρα που ήρθα λοιπόν βρεθήκαμε αμέσως και ερωτικά. Εκείνος μου είπε πόσο του έλειψα, μου έκανε σκηνές ζήλειας γιατί δεν ήθελε να πάω σε ένα πάρτι την πρωτοχρονιά μόνη μου (ήθελε να κάνουμε μαζί), μου έλεγε ότι όσο είμαι Αθήνα θα κάνουμε ό,τι θέλω και ότι θέλει να με γνωρίσει στον αδερφό του. Τέλος μου είπε ότι με έχει ερωτευτεί κι εγώ δεν απάντησα, απλώς τον φίλησα.
Μόλις με άφησε σπίτι μου έστειλε ένα μήνυμα για καληνύχτα, όπως συνήθιζε άλλωστε και μου είπε ότι πέρασε υπέροχα μαζί μου, όπως πάντα. Την επόμενη το πρωί μου έστειλε ένα γλυκό μήνυμα για καλημέρα και μιλήσαμε κανένα 3ωρο στο chat καθώς ήταν στην δουλειά. Το βράδυ είχαμε πει από την προηγούμενη ότι θα βρεθούμε. Μιλήσαμε στις 9 και μου είπε ότι δεν μπορούμε να βρεθούμε γιατί είχε να πάει σε ένα τραπέζι με τον αδερφό του και την κοπέλα του και το είχε ξεχάσει. Εγώ στράβωσα που μου το είπε τελευταία στιγμή και που φυσικά δεν μου είπε να πάω μαζί τους. Του το έδειξα κι έτσι δεν ξαναμιλήσαμε.
Την επόμενη τον πήρα εγώ τηλέφωνο το απογευματάκι -εκείνος δεν είχε επικοινωνήσει- και μου είπε πως πήγαινε για καφέ και όταν τον ρώτησα εμένα γιατί δεν μου πρότεινε να πάω μαζί του μου είπε ότι δεν είχε όρεξη να με δει γιατί ένιωσε ότι τον πίεσα την προηγούμενη. Τον ρώτησα αν υπάρχει άλλη κοπέλα και μου είπε "όχι, είμαι πολύ ειλικρινής σε αυτό και ποτέ δεν κάνω τέτοια πράγματα" και πάλι όλη την επόμενη ημέρα δεν επικοινωνήσαμε.
Την επόμενη του έστειλα πάλι εγώ μήνυμα να να βρεθούμε γιατί ήθελα να καταλάβω τι συμβαίνει και μου απάντησε πως ήθελε να με δει αλλά τα έχει μπερδεμένα στο μυαλό του και καλύτερα να τα πούμε μετά από 5-6μέρες. Του ζήτησα να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, με πήρε και όταν ήρεμα τον ρώτησα τι συμβαίνει, μου είπε ότι δεν αισθάνεται το ίδιο με το πρώτο ταξίδι, ότι ζητάω πολλά (!) και όταν τον ρώτησα γιατί μου φέρθηκε έτσι μου είπε ότι αυτό ήταν λάθος του, ότι εγώ είμαι εξαιρετική κοπέλα ότι θέλει χρόνο να σκεφτεί κ πάλι με διαβεβαίωσε ότι δεν υπήρχε άλλη κοπέλα. Εγώ του απάντησα πως δεν του δίνω χρόνο να σκεφτεί, αυτά είναι ανώριμα πράγματα και πώς δεν πειράζει, καλά να είμαστε. Εδώ να συμπληρώσω πως ούτε εγώ ήμουν ερωτευμένη μαζί του, τουλάχιστον ακόμα, απλά φαινόταν καλό παιδί, περνούσαμε σχετικά καλά μαζί και έλεγα να το προσπαθήσω....
Από εκείνη την ημέρα επικοινώνησε αυτός μαζί μου στις 3 η ώρα τα ξημερώματα στο ρεβεγιόν της πρωτοχρονιάς, όπου εγώ ήμουν στο πάρτι και περνούσα πολύ ωραία, στέλνοντας μου ένα ξερό μνμ καλή χρονια στο οποίο κ δεν απάντησα ποτέ. Οι μέρες πέρασαν κ αυτός τελικά δεν ξανα επικοινώνησε μαζί μου ούτε μετά από τις μέρες που μου είχε ζητήσει.
Πέρασαν 2 βδομάδες χωρίς καμία επικοινωνία και πάω μία μέρα για καφέ με κάτι φίλες μου και τυχαία περάσαμε από το μαγαζί που ήξερα ότι ήταν στέκι του. Τον είδα εξω από το μαγαζί να περπατάει αγκαλιά με μία κοπέλα και να την φιλάει. Εκείνος με είδε ότι τον είδα κ τον έπιασε αμόκ, εγώ απλά κούνησα το κεφάλι μου απαξιωτικά κ έφυγα. Τρελάθηκα, θύμωσα για το τόσο δούλεμα που είχα φάει..πώς είναι δυνατόν κάποιος να είναι τόσο υποκριτής; Αργά το βράδυ του έστειλα ένα μνμ, καθώς ήμουν έξω για ποτό, στο οποίο του έλεγα ότι είναι ο λιγότερο άντρας που έχω γνωρισει ποτέ στην ζωή μου κ μου απάντησε στο καπάκι πως ότι κ αν πω έχω δίκιο, ήταν πολύ λάθος κ μου ζητάει μία τεράστια συγνώμη.
Εννοείται ότι από τότε δεν του ξαναέστειλα τίποτα όπως κ αυτός. Το πρόβλημα μου είναι γιατί να μου φερθεί έτσι; Του είχα πει τα πάντα για εμένα, ότι είχα ένα χρόνο να κάνω σχέση, ότι φοβόμουν (στις αρχές αυτά) κ πάντα με διαβεβαίωνε ότι μαζί του δεν υπάρχει λόγος να φοβάμαι κ ότι με θέλει πολύ για να με αφήσει. Δεν σεβάστηκε τίποτα. Έτσι έχει πληγωθεί πολύ ο εγωισμός μου, έχω απογοητευτεί που έκανα πάλι λάθος επιλογή κ εδώ κ μέρες σκέφτομαι να επικοινωνήσω μαζί του κ να του ζητήσω εξηγήσεις όπως από πότε είναι μαζί της, γιατί μου φέρθηκε έτσι κ.α. Σκέφτομαι όμως ότι δεν αξίζει τον κόπο γιατί πάλι ψέματα θα μου πει. Νιώθω όμως πως για να τον συγχωρέσω εσωτερικά μέσα μου για να νιώσω εγώ καλύτερα ότι θα έπρεπε να μου εξηγήσει. Εσένα ποια είναι η γνώμη σου; Αξίζει να μπω σε αυτή την διαδικασία να τον πάρω τηλ μετα από σχεδόν 2 εβδομάδες κ να τον ρωτήσω ή απλά να προσπαθήσω να το βγάλω από το μυαλό μου;

Α.

Εδώ έχουμε άλλη μια περίπτωση «εξαφανισμένου» και μάλιστα με «θριαμβευτικό» τρόπο.
Αρχικά, δεν είμαι κατά των ηλεκτρονικών γνωριμιών, όπως και κατά οποιουδήποτε τρόπου γνωριμίας ή επικοινωνίας, αρκεί να τηρούνται κάποιοι όροι και όρια. Δεν τον ερωτεύτηκες μόνο από τα μηνύματα, αλλά θέλησες να τον γνωρίσεις από κοντά. Όταν γίνει η κατά πρόσωπο γνωριμία, τότε ξεκινά η πραγματική επαφή και δεν έχει σημασία αν η αφορμή ήταν το site γνωριμιών ή κάτι άλλο.  Την πρώτη φορά που πήγες στην Αθήνα εκείνος ήταν υπερβολικά ενθουσιώδης. Αυτό από μόνο του μας κάνει καχύποπτους, αλλά υπάρχουν να πραγματικά ενθουσιώδεις άνθρωποι…. Από ό,τι περιγράφεις δεν ενθουσιάστηκες ούτε επένδυσες, πράγμα καλό για σένα.
Μετά από μια τέτοια ενθουσιώδη γνωριμία, ήταν φυσικό να έχετε πολλές επαφές από μακριά και να περιμένεις με ανυπομονησία την επόμενη συνάντηση. Ήταν λίγο βιαστικό να τον καλέσεις στην επαρχία για Χριστούγεννα. Πιο λογικό ήταν να συναντηθείτε πρώτα ξανά στην Αθήνα, όπως και έγινε.
Είναι τυχαίο που η μεταστροφή του έγινε μόλις βρεθήκατε ερωτικά; Αμέσως μετά ανακάλυψε πως τον πιέζεις; Δε νομίζω… Αν τα πράγματα είναι όπως τα περιγράφεις, δε βλέπω πίεση εκ μέρους σου. Σε έναν άνθρωπο που έχει δηλώσει ερωτευμένος, έχει πει να σε γνωρίσει στους δικούς του και έχει ήδη προτείνει να ζήσετε μαζί αργότερα, ήταν απόλυτα φυσικό να περιμένεις να σε καλέσει στην έξοδο με τον αδελφό του, όπως και να βγείτε για καφέ μαζί!
Καλά έκανες και αφού εκείνος έκοψε επικοινωνία, δεν τον ξαναενόχλησες. Σε λίγες μέρες τον είδες με άλλη… Το καλό είναι πως δεν είχες επενδύσει…
Λοιπόν, να οι πιθανές εξηγήσεις για τον κύριο:

·         Ήθελε απλώς ένα καλό σεξ, πασπαλισμένο με χρυσόσκονη συναισθήματος. Ήταν λοιπόν ενθουσιώδης για να δημιουργήσει την κατάλληλη ατμόσφαιρα.

·         Προφανώς είχε γνωρίσει κάποια και φλέρταρε παράλληλα με σένα και μόλις «κατέκτησε» εσένα πέρασε σ’ αυτήν

·         Πιθανότατα είχε κάνει κι άλλες ηλεκτρονικές γνωριμίες και «έπαιζε» και με άλλες. Αυτό είναι πολύ συνηθισμένο στα άτομα που συμμετέχουν σε τέτοια site. Η μέθοδός τους είναι να γνωρίζουν πολλές, να φλερτάρουν με πολλές και τελικά να κάνουν σεξ με μερικές από αυτές.

 

Ο κύριος είναι επαγγελματίας και τουλάχιστον παραδέχτηκε πως τα λάθη είναι δικά του. Ξέχασέ τον! Δεν αξίζει ούτε τη σκέψη σου ούτε την εξήγηση. Είναι πολύ θετικό που δεν επένδυσες και ούτε πίεσες. Δεν βλέπω να έχεις κάνει κάποιο λάθος, έτσι όπως μου περιγράφεις τα πράγματα. Κατάγραψε την ιστορία στις φυσιολογικές πιθανές αποτυχίες της ζωής και συνέχισε τη ζωή σου χωρίς δεύτερη σκέψη.