Δίλημμα

Είμαι 22 χρονών και τελειώνω το πανεπιστήμιο στην επαρχία. Εκεί γνώρισα τον Κ., φλερτάραμε και βγαίναμε κάθε μέρα μαζί, χωρίς εκείνος να παίρνει συχνά την πρωτοβουλία. Στις διακοπές των Χριστουγέννων η επικοινωνία μας ήταν αραιή καθώς εγώ επέστρεψα στο πατρικό μου.

Στην πόλη καταγωγής μου γνώρισα κάποιον από εξωτερικό, τον Μ. Αμέσως τα φτιάξαμε και περνούσαμε κάθε μέρα μαζί για μια βδομάδα (μετά έφυγε από Ελλάδα). Έτσι ξεκινήσαμε να είμαστε μαζί - θεωρητικά τουλάχιστον- και αισθανόμουν αρκετά καλά. Η επικοινωνία μας πολύ καλή, καθημερινή και συχνή. Έκλεισε εισιτήρια για να έρθει ξανά και έκλεισα κι εγώ για να πάω να τον δω.

Όταν γύρισα στην πόλη που σπουδάζω, ο Κ. έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον. Μου έκανε ερωτική εξομολόγηση και μου είπε πως θέλει να είμαστε μαζί, αλλά δεν είχε δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί έτσι έχει συνηθίσει. Εκεί εγώ λύγισα και ξαναρχίσαμε να βγαίνουμε. Του είπα ότι είμαι με κάποιον άλλον, αλλά δεν πτοήθηκε και επιμένει πως θέλει να είμαστε μαζί, ενώ περιμένει από μένα να πάρω μια απόφαση.

Το κακό είναι πως ενώ ο Μ. θεωρώ πως είναι καλύτερη περίπτωση (είναι 25, έχει ενδιαφέροντα, είναι πιο ώριμος, εργάζεται, αναλαμβάνει ευθύνες), κατά κάποιον τρόπο αισθάνομαι πως δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ, ενώ ταυτόχρονα αισθάνομαι περισσότερα πράγματα για τον Κ. Αυτός όμως είναι μόλις 18 και τώρα ξεκίνησε τη φοιτητική του ζωή, δεν έχει πολλά ενδιαφέροντα και είναι από τα νέα παιδιά που πίνουν, καπνίζουν και ακολουθούν την κλασσική φοιτητική ζωή και γενικά πιστεύω πως μια σχέση μαζί του δεν έχει προοπτικές.

Να ακολουθήσω απλά το συναίσθημά μου ή να ακούσω την λογική μου; Φοβάμαι πως αν επιλέξω τον Κ. θα κάνω μια ακόμα επιπόλαιη σχέση, που έχει σίγουρο τέλος, κάτι που δεν το θέλω, το συναίσθημα όμως είναι έντονο. Από την άλλη, θα βρίσκομαι σχεδόν καθημερινά μαζί του, ενώ τον Μ. θα τον βλέπω πολύ αραιά.

Σ.

 

Πάντα απορώ γιατί τόσο νέα παιδιά σαν εσένα βρίσκονται σε διλήμματα μεταξύ λογικής και συναισθήματος. Είναι προφανές πως ο Κ σε ελκύει και πως τον ελκύσεις κι εσύ, αλλά λόγω του νεαρού της ηλικίας του αρχικά δεν σε διεκδίκησε σωστά. Ναι μεν είναι 18 ετών και ζει χαλαρή φοιτητική ζωή, αλλά εσένα σου αρέσει. Το αμοιβαίο αυτό ενδιαφέρον δεν προσφέρει καμιά εγγύηση σοβαρής σχέσης, αλλά δε βλέπω γιατί στα 22 σου θα έπρεπε να έχεις στόχο μια σχέση «με προοπτικές», όπως λες. Η ηλικία σου είναι για να ζεις τον έρωτα σύμφωνα με τις παρορμήσεις σου, έτσι ώστε να χαρείς τη νεανική σου ζωή, να συγκεντρώσεις εμπειρίες και αργότερα, πιο ώριμη, να επιδιώξεις να βρεις σοβαρή σχέση και σύντροφο ζωής.

Ο Μ μου φαίνεται ένα καλό και συνεπές παιδί, αλλά και πάλι δεν θα έπρεπε να βλέπεις τα πράγματα με τη λογική και αν κάποιος είναι «καλή περίπτωση». Εξάλλου, όταν δυο νέοι ζουν σε διαφορετικές χώρες, στερούνται πολλά από τη σχέση τους και θα πρέπει να τη διατηρούν μόνο αν είναι πάρα πολύ ερωτευμένοι.

Η συμβουλή μου είναι να ακολουθήσεις το συναίσθημά σου, έχοντας συνείδηση και του ρίσκου που εμπεριέχει. Άφησε τη λογική για αργότερα… Ό,τι κι αν κάνεις, φρόντισε όμως να ξεκαθαρίσεις εγκαίρως γιατί δεν είναι έντιμο να παίζεις σε δυο ταμπλό.