Η Τ. μου έγραψε:
Είμαι διαζευγμένη εδώ και δυο χρόνια, με μια κόρη 6 ετών. Πριν από λίγους μήνες δημιούργησα μια σχέση που φαίνεται σημαντική και εξελίσσεται καλά. Το θέμα μου είναι τι να πω στην κόρη μου για τη σχέση αυτή και πόσο να βάλω τον φίλο μου στη ζωή της.
Η σχέση του νέου συντρόφου με το παιδί είναι λεπτό ζήτημα. Από τη μια μεριά πρέπει να λέμε στα παιδιά την αλήθεια με τρόπο κατάλληλο για την ηλικία τους. Από την άλλη, κανείς δεν ξέρει την εξέλιξη μιας σχέσης. Είναι πιθανό το παιδί να συνδεθεί με το νέο σύντροφο και αν αυτή η σχέση τελειώσει να υποστεί απώλεια. Είναι εξίσου πιθανό το παιδί να μην τον συμπαθήσει επειδή αισθάνεται πως μοιράζεται το ενδιαφέρον σου μαζί του ή απλώς επειδή δεν ταιριάζουν ως άτομα. Στη δική σου περίπτωση είναι ακόμη νωρίς και όλα πρέπει να γίνουν σταδιακά και δοκιμαστικά.
Αφού η σχέση είναι σημαντική για σένα και πάει καλά, μπορείς να τον παρουσιάσεις στην κόρη σου ως "φίλο" σου, χωρίς περαιτέρω ανάλυση. Αν η ίδια ρωτήσει κάτι παραπάνω, πχ αν θα μείνετε μαζί ή αν θα τον παντρευτείς (δεν είναι καθόλου απίθανες τέτοιες ερωτήσεις!), μπορείς να της πεις πως προς το παρόν δεν θα γίνει κάτι τέτοιο αλλά δεν γνωρίζεις για το μέλλον. Την αλήθεια δηλαδή... Σε κάθε πιθανή ερώτησή της που θα τον συσχετίζει με τον πατέρα της είναι καλό να ξεκαθαρίσεις πως ο πατέρας της είναι και θα παραμείνει αυτός που είναι.
Μπορείτε να βγαίνετε μερικές φορές οι τρεις σας και ο φίλος σου να σας επισκέπτεται στο σπίτι, όχι όμως πολύ συχνά, ούτε και για διανυκτέρευση. Από τις επαφές αυτές θα κρίνεις αν δημιουργείται καλή σχέση μεταξύ τους. Εννοείται πως μπροστά στο παιδί πρέπει να φέρεστε διακριτικά. Μην πιέσεις το παιδί να τον βλέπει περισσότερο από όσο θέλει. Μπορείς να την ρωτάς αν θέλει να σας ακολουθήσει σε μια έξοδο και να σέβεσαι την απόφασή της, διεκδικώντας ωστόσο τις δικές σου εξόδους π.χ. "Θα βγώ βόλτα με τον Χ, θέλεις να έρθεις;" Αν πει όχι, μην την πιέσεις αλλά και μην αλλάξεις το πρόγραμμά σου. Μην επιδιώξεις προς το παρόν να την πάρεις μαζί σας σε κάποιο ταξίδι ή διακοπές. Είναι νωρίς για έστω και σύντομη καθημερινή συνύπαρξη της μικρής και του φίλου σου. Εξάλλου είναι προτιμότερο να περνάς λιγότερο χρόνο μόνη μαζί του και να τον απολαμβάνετε ελεύθεροι, παρά περισσότερο χρόνο και να έχετε μαζί σας το παιδί.
Όλα αυτά βέβαια πρέπει να τα συζητήσεις με το φίλο σου και δεις τις δικές του προθέσεις απέναντι στην κατάσταση. Αν εκείνος δεν θέλει ακόμα πολλές επαφές πρέπει να το σεβαστείς. Σίγουρα οι προθέσεις του απέναντι στο παιδί θα παίξουν ρόλο στην εξέλιξη της σχέσης σου μαζί του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να πιέσεις την κατάσταση.
Κατερίνα
Καλησπέρα! Έχω μία σχεδόν παρόμια κατάσταση με την κυρία Τ. Είμαι σε διάσταση με τον συζυγό μου από τότε που γεννήθηκε η κόρη μας (η οποία είναι 5 ετών τώρα). Στην ουσία, το παιδί δεν τον έχει ζήσει ποτέ τον μπαμπά ως σύντροφο της μαμάς στα πλαίσια του οικογενειακού της περιβάλλοντος. Η οικογένεια της αποτελείται λοιπον από 2 άτομα: η μαμά και η ίδια. Το θέμα μου είναι το εξής: έχω έναν σύντροφο εδώ και 5 μήνες και η σχέση είναι σοβαρή (χωρίς αυτό να σημαίνει όμως ότι θα παντρευτούμε κλπ). Λόγω του ότι δεν έχω κανέναν να με βοηθησει με τη φύλαξη του παιδιου κατά τη διάρκεια της ημέρας, έχει τύχει αρκετές φορές να βγουμε ολοι μαζι παρέα ή ο συντροφός μου να έρθει επίσκεψη στο σπίτι μας. Το παιδί δεν τον έχει δει ποτέ όταν έμενε τα βράδια στο σπίτι μας αλλά μας έχει δει να αγκαλιαστούμε ή να φιλιόμαστε στο στόμα φευγαλέα. Η μικρή δεν έκανε κανένα σχόλιο ποτέ σχετικά με την παρουσία του στη ζωή μας, τον δέχεται με μεγάλη χαρά πάντα..όλα καλά. Για τα Χριστούγεννα ο συντροφος μου σχεδιάζει να πάμε όλοι μαζι στο πατρικό του όπου θα βρεθούμε και με άλλους συγγενεις του με τους οποίους η μικρή ξαναείχε επαφή και τους δέχεται επίσης. Εκεί όμως θα πρέπει να κοιμηθούμε κιόλας. Ο συντροφος μου θέλει να κοιμηθεί μαζί μου σε ένα δωμάτιο και η κόρη μου να κοιμηθεί στο σαλόνι. Εγώ δεν συμφωνώ με αυτό ειδικά που η μικρή θα βρεθεί σε ένα χώρο που δεν της είναι και τόσο οικίο. Επίσης, πιστευω ότι το παιδί θα νιώθει απομονωμένο και αποθημένο από τη μαμά του που παέι και κοιμάται με τον φίλο της (να σημειώσω οτι η μικρη κοιμαται κανονικα μονη της, στο δωματιο της, εδω στο σπιτι μας αλλά όταν πάμε ταξίδια, συνηθως κοιμομαστε μαζι, λογω του οτι δεν υπαρχει και δευτερο κρεβατι οπου παμε και λογω του οτι βρισκόμαστε σε ξένο χώρο). Με ενδιαφέρει πολυ η ψυχολογική-συναισθηματική ισορροπια του παιδιου μου και για αυτο και βρίσκομαι σε θέση να σας γράψω. Προσωπικά θα πρότεινα στο φιλό μου να κοιμηθεί στο σαλόνι και εγω με το παιδί. Από την άλλη, ο συντροφός μου με θεωρει υπερπροστατευτική (που δεν είμαι, γενικά). Πειτε μου τη γνώμη σας, σας παρακαλώ, γιατί θέλω να κάνω το σωστό ούτως ώστε όλοι να είμαστε καλά. Ευχαριστώ πολυ! Με λένε Μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπαντώ με νέα ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατερίνα
καλησπέρα.έχω και εγώ ένα παρόμοιο "προβλημα" και θα ήθελα την γνώση σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαι χωρισμένη εδώ και 4 χρόνια.ο πρώην μου συν ζεί με μια κοπέλα και εγώ έχω μια σχέση που είναι σοβαρή εδώ και 3,5 χρόνια με τον όποιο μέναμε μαζί στο ίδιο σπίτι με τα παιδιά μου για περίπου 2,5 χρόνια.οι σχέσεις μεταξύ των παιδιών και του συντρόφου μου ήταν και είναι άριστες.τώρα πλέον δεν μένουμε μαζί γιατι εγώ κουραστικα απο την συμβίωση και προτίμησαμε να μένουμε χωριστά αλλά χωρίς ομως να εχει σταματησει να ερχεται σπιτι και να παιρναμε χρονο ολοι μαζι.Το έρώτημα ειναι το εξής. Η μητέρα μου δεν συμφωνεί καθόλου με αυτή την σχέση και μου επιβάλλει, τα παιδιά μου να μην έρχοντε σε επαφή με τον σύντροφό μου γιατί πιστεύει οτι αυτό δεν πρέπει να γίνεται. (δηλαδή τα παιδιά να γνωρίζουνε με ποιον έχει σχέση η μαμά τους).ποια ειναι η γνωμη σας?
http://healthcouncelling.blogspot.gr/2014/08/4.html
ΑπάντησηΔιαγραφή