Στρατηγική στις σχέσεις

Είμαι 30 χρονών και η προσωπική μου ζωή αποτελείται μέχρι στιγμής από αρκετές βραχύβιες σχέσεις, οι οποίες και λήγουν άδοξα είτε από πλευράς μου είτε από πλευράς του άλλου. Στην τελευταία μου σχέση ο Θ. μου ανακοίνωσε την ώρα που ήμασταν έτοιμοι να κοιμηθούμε ότι δε θέλει δέσμευση, ότι προτιμά να είναι μόνος του. Η αλήθεια είναι ότι το ανακοίνωσε μέσα σε 10 ημέρες, πολύ σύντομα. Προσπάθησα να το δω χαλαρά, του είπα δηλαδή ότι από τη στιγμή που νιώθει έτσι και θέλει να βρισκόμαστε μόνο ερωτικά ας μου αφήσει ένα περιθώριο να το σκεφτώ και ότι δεν είμαι αρνητική στην ιδέα. Χαλάρωσε μετά από αυτή τη δήλωση και άρχισε να επικοινωνεί από μόνος του. Άλλες φορές δεχόμουν να βγούμε και άλλες όχι. Σταμάτησα να του τηλεφωνώ συχνά και τον άφησα να παίρνει όποτε θέλει αυτός.

Δεν τα καταφέρνω όμως να αντιμετωπίσω την κατάσταση χαλαρά. Έχω την αίσθηση ότι οι πολλαπλές ατυχίες στην προσωπική μου ζωή μου δημιουργούν πλέον κατάσταση πανικού, τις βιώνω ως αποτυχίες. Κάθε φορά δηλαδή που βιώνω μια αντίστοιχη κατάσταση, αυτό με σοκάρει και με οδηγεί στο να νιώθω μέσα μου απώλεια και πένθος. Πολλές φορές το επιζητώ κιόλας προκειμένου να αποφορτιστώ από την ένταση που νιώθω ως ανήμπορη να χειριστώ τα συναισθήματά μου και την κατάσταση. Όταν λέω το επιδιώκω, εννοώ ότι με τον ένα τρόπο ή με τον άλλο (π.χ. με καβγά, παλαιότερα με ενοχλητικά τηλεφωνήματα κλπ.) επιλέγω να λήξω την κατάσταση, να βιώσω το πένθος μου και να πάψω να πονάω.

Στην παρούσα κατάσταση κατάφερα να μην δράσω αναλόγως. Του τηλεφώνησα μια φορά εχθές και μια σήμερα και έχει εξαφανιστεί. Είναι η πρώτη φορά που δεν απαντάει στα τηλέφωνα. Συμπτωματικά είδα σήμερα το αυτοκίνητό του κοντά στο σπίτι μου, στο σπίτι μιας φίλης του. Πόνεσα γιατί κατάλαβα ότι απλά δεν επιθυμεί να επικοινωνήσει μαζί μου τη δεδομένη στιγμή. Βιώνω και πάλι τον πόνο, το πένθος, το συναισθηματικό πάγωμα. Θέλω πραγματικά να σταματήσει αυτός ο φαύλος κύκλος του πόνου, του θυμού με τον εαυτό μου. Τι θα με συμβουλεύατε;

Υ.Γ. Στο παρελθόν έχω κάνει 4 1/2 χρόνια ψυχοθεραπεία. Γνωρίζω πολύ καλά από που προέρχεται ο δικός μου φόβος για δέσμευση. Δεν έχω καταφέρει να τον ξεπεράσω και μαζί και όλα τα υπόλοιπα αρνητικά συναισθήματα.
Δ.

Το λάθος σου στην παρούσα σχέση είναι πως διαμόρφωσες μια στρατηγική για να αντιμετωπίσεις τον Θ, ενώ οι επιθυμίες και τα συναισθήματά σου ήταν διαφορετικά. Αυτό λειτούργησε μέσα σου πολύ άσχημα, γιατί πρακτικά βρέθηκες σε μια κατάσταση εσωτερικής πίεσης. Αν δε κρίνω από τον τρόπο που επιλέγεις να διακόψεις τις σχέσεις σου, τέτοιες πιέσεις, εκτός του ότι σε βλάπτουν ψυχολογικά, σε οδηγούν και σε άσχημους και παρορμητικούς χωρισμούς.

Μια άλλη αντίρρηση που έχω είναι το πόσο γρήγορα προχωρείς στις σχέσεις σου και συνδέεσαι συναισθηματικά. Ο Θ, μετά από 10 ημερών σχέση, έθεσε τους όρους του και εσύ πληγώθηκες βαθειά. Αν είσαι τόσο ευαίσθητη, καλό είναι να μην προχωρείς τόσο γρήγορα. Να βγαίνεις κάποιες φορές με τον άλλον, να διαβλέπεις τις προθέσεις του για σχέση και μετά να προχωρείς με μικρά βήματα, έτοιμη πάντα να υπαναχωρήσεις αν κάτι βγει διαφορετικό από αυτό που πίστεψες στην αρχή.

Μήπως προσκολλάσαι αμέσως στους άντρες και τους φοβίζεις; Αυτό πρέπει να αλλάξει οργανικά και όχι να το καμουφλάρεις μέσω στρατηγικής.

Συμβουλή μου είναι να διεκδικείς αυτό που θέλεις στις σχέσεις σου και αν δεν το παίρνεις να φεύγεις εγκαίρως. Για να γίνει όμως αυτό πρέπει εσύ η ίδια να προχωρήσεις στην προσωπική σου ανάπτυξη.

Σε τέτοιες περιπτώσεις προτείνω πάντα συνεργασία ψυχοθεραπευτή. Με προβληματίζει που δεν βοηθήθηκες από τόσων χρόνων ψυχοθεραπεία. Μήπως δεν ταίριαξες με το θεραπευτή σου; Μήπως με την κατεύθυνση που ακολουθεί; Μήπως εσύ δεν ήσουν τότε έτοιμη να αλλάξεις;

Δυστυχώς δεν μπορώ να κάνω με ένα μήνυμα δουλειά που δεν έγινε 4 ½ χρόνια… Προτείνω να απευθυνθείς ξανά σε νέο θεραπευτή.