Παιδί ή χωρισμός;

Ο σύζυγος μου δεν μπορεί να αποκτήσει παιδιά (πρακτικό εμπόδιο) ούτε να υιοθετήσει θέλει. Δέχεται με δότη, όμως του πήρε δυο χρόνια να το δεχτεί. Σ αυτό το διάστημα περάσαμε κρίση στο γάμο μας όπου βγήκαν πολλές διαφωνίες και συγκρούσεις γύρω από άλλα θέματα στη σχέση μας. Χωρίσαμε και για 1 μήνα. Εγώ πίεζα για παιδί πάρα πολύ. Έκανα πολλά βήματα για να επιλύσουμε τις διαφορές μας ως σύζυγοι, όμως δεν ήταν ομαλή η όλη πορεία. Εγώ μένω ακόμα γιατί δεν θέλω να τον εγκαταλείψω λόγο της ανικανότητας του και επειδή θέλω παιδί. Είμαι 33 ετών και είμαι μαζί του 16 χρόνια. Είμαι ορθόδοξη και αυτός καθολικός.
Παρακολούθησα συμβουλευτική σχεδόν 6 μήνες και δεν ισορροπώ στην απόφαση μου για την πορεία. Εγώ λέω είναι η σχέση μας ανέτοιμη να δεχτεί ένα μωρό κι αυτός λέει ότι μεγαλοποιούσαμε τις διαφωνίες μας γιατί μας έλειπε το μωρό. Προσπαθούμε να τα βρούμε αλλά καυγαδίζουμε πολύ γιατί εγώ νιώθω μεγάλο πόνο για το πρόβλημα αυτό, φόβο, και έλλειψη κατανόησης και συμπαράστασης από το σύζυγο μου. Παράλληλα νιώθω να έχω αισθήματα γι αυτό τον άνθρωπο πολύ κλονισμένα πια. Δρω αντιφατικά γιατί με μπερδεύει η συμπεριφορά του. Λέει είναι δίπλα μου και εγώ νιώθω να είναι μακριά μου. Συζητούμε για διαζύγιο και παράλληλα για την απόκτηση παιδιού. Είναι φορές που θέλω και τα δύο ταυτόχρονα. Πέρασα δύσκολα όλο αυτό, σαν απώλεια ενός μεγάλου ονείρου. Ταυτόχρονα, δυσκολεύομαι να καθορίσω την πορείας της σχέσης μας λόγο αβεβαιότητας και στασιμότητας. Θέλω να με βοηθήσετε, αν μπορείτε να σχολιάσετε πάνω στην περίπτωση μου.

Α.

Αρχικά, το θέμα των παιδιών πρέπει να συζητιέται από το ζευγάρι πριν από το γάμο, όπως και ο καθένας να λέει τις απόψεις του σχετικά με το τι θα γίνει αν δεν μπορεί να αποκτηθεί παιδί.

Ο άντρας σου θέλει παιδί; Αυτό είναι ένα βασικό ερώτημα. Εσύ το θέλεις πολύ, αλλά είναι αυθεντική αυτή η επιθυμία ή στερεοτυπικά επιβεβλημένη; Αυτά είναι θέματα που πρέπει να διερευνηθούν πολύ σοβαρά μέσα από διαδικασία συμβουλευτικής ζευγαριού.

Η προσωπική μου γνώμη είναι πως το παιδί δεν πρέπει να είναι αυτοσκοπός. Δε γίνεται από μόνο του, αλλά μέσα από δυο ανθρώπους που έχουν αγαπιούνται, το επιθυμούν εξίσου και δεσμεύονται να το αναθρέψουν μαζί και σωστά. Αυτό λοιπόν πρέπει να δεις πρώτα. Αγαπιέστε με τον άντρα σου; Θέλετε να είστε μαζί; Πόσο δυνατά είναι τα συναισθήματά σας; Αν θέλετε να μείνετε μαζί και θέλετε και οι δυο πολύ ένα παιδί, τότε αξίζει να παλέψετε και να βρείτε τον τρόπο που θα καλύπτει και τους δυο. Υπάρχουν μέθοδοι, θα τις συζητήσετε και θα βρείτε μια κοινά αποδεκτή λύση.

Αν η σχέση σας είναι κλονισμένη, τότε τι να το κάνετε το παιδί; Πιθανότατα αργότερα θα χωρίσετε και θα είσαι μια μόνη μητέρα, με όλα τα σχετικά προβλήματα για σένα και το παιδί.

Αν πάλι εκείνος δεν θέλει στην πραγματικότητα παιδί, δεν αξίζει να πιέσεις. Ακόμη κι αν αποκτήστε, πάλι προβλήματα θα δημιουργηθούν. Αυτό όμως μπορεί αν αποτελέσει αιτία χωρισμού.

Αν τελικά για κάποιον από τους παραπάνω λόγους αποφασίσεις να χωρίσεις με τον άντρα σου, θα πρέπει να δοκιμάσεις να κινηθείς μόνη στη ζωή μετά από τόσα χρόνια. Είσαι ακόμη πολύ νέα. Κανείς όμως δεν σε διαβεβαιώνει πως θα βρεις τον κατάλληλο άντρα για έναν καλό γάμο και με την επιθυμία παιδιών. Η ζωή είναι αβέβαιη, και η εξεύρεση σωστού συντρόφου προηγείται της οποιασδήποτε σκέψη για απόκτηση παιδιών.

Αν όμως οι δικές σου απόψεις είναι διαφορετικές και το παιδί είναι αυτοσκοπός, τότε χωρίζεις και φροντίζεις -αν δεν βρεις εγκαίρως τον κατάλληλο σύντροφο- να υιοθετήσεις ένα ή να το κάνεις με έναν τυχαίο σύντροφο. Η επιλογή της μονογονεικότητας ενέχει πολλά προβλήματα και πρέπει να είσαι αποφασισμένη να την υποστηρίξεις σωστά.

Όλα αυτά είναι πολύ γενικές σκέψεις και δεν μπορώ να συμβουλεύσω αν δεν γνωρίζω το ζευγάρι προσωπικά.  Έκανες καλά που κατέφυγες σε συμβουλευτική διαδικασία και κακώς τη σταμάτησες πριν καταλήξεις σε αποφάσεις. Πιστεύω πως πρέπει να συνεχίσεις και επιπλέον να κάνεις και συμβουλευτική ζευγαριού μαζί με τον άντρα σου.