Ανισότιμη σχέση

Είμαι 33 ετών και συνδέθηκα με τον Χ., επίσης 33 ετών, 8 χρόνια πριν ως φοιτητές στην ίδια πόλη. Ο Χ. έδειχνε να του αρέσω μεν, αλλά να μην επιθυμεί αποκλειστική σχέση. Τα δικά μου αισθήματα ήταν έντονα από την αρχή μέχρι το τέλος. Ξεκινήσαμε μια ελεύθερη σχέση για περίπου 4-5 χρόνια, μέσα στα οποία μπήκε κι η απόσταση πολλές φορές (ένα χρόνο εγώ στο εξωτερικό, ένα χρόνο αυτός φαντάρος κτλ). Ο Χ σίγουρα έβλεπε κι άλλες κι εγώ έκανα «κάπως» τη ζωή μου, έχοντας όμως πάντα στο μυαλό και στην καρδιά μου αυτόν.

Μετά ο Χ έφυγε για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, τέλειωσε σε 2 χρόνια αλλά παρέμεινε εκεί. Κάναμε όμως όνειρα ότι θα τα καταφέρουμε να βρεθούμε στην ίδια πόλη-χώρα. Εγώ αυτό το διάστημα έχτιζα το επαγγελματικό μου μέλλον στην Ελλάδα, περιμένοντας φυσικά και τον Χ. να επιστρέψει, και του ήμουν πιστή παρόλο που είχα πολλές άλλες ευκαιρίες. Κάποια στιγμή μαθαίνω για κάποιες απιστίες του, χωρίζουμε αλλά τον δέχομαι μετά από λίγο καιρό πίσω.

 Τελικά ο Χ είπε πως δεν πρόκειται να επιστέψει για τα 2 επόμενα χρόνια και εγώ έχω χάσει τη δουλειά μου. Του δείχνω ότι είμαι πρόθυμη να πάω εκεί για δουλειά και να είμαστε μαζί. Όμως ο κύριος ξαφνικά άρχισε να μη σηκώνει τα τηλέφωνα και να δίνει γελοίες δικαιολογίες. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ και σταμάτησα να τηλεφωνώ να δω τι θα κάνει. Έκανε να με πάρει τηλέφωνο 12 μέρες (διάστημα που δεν είχε μεσολαβήσει ποτέ πριν), για να μου πει μετά από δική μου παρότρυνση ότι η απόσταση έχει φθείρει τη σχέση μας κι ότι δεν γίνεται πλέον να είμαστε όπως παλιά,  ότι πλέον είναι αργά, μ’ αγαπάει, με λατρεύει αλλά… Κατάλαβα ότι πρόκειται για άλλη γυναίκα, το οποίο πριν λίγες μέρες τελικά επιβεβαιώθηκε από αλλού. Πληγώθηκα πάρα πολύ και δεν τον ξαναενόχλησα.

Όμως μετά από κάποιο διάστημα άρχισε πάλι τα τηλέφωνα και τα μηνύματα. Δεν κρατήθηκα και κάποια στιγμή απάντησα. Μου είπε ότι του λείπω, με σκέφτεται, θέλει να είναι μαζί μου στην Ελλάδα και ότι μέσα στον επόμενο χρόνο θα επιστρέψει. Του είπα αυτό που πίστευα, ότι δηλαδή με κορόιδευε και γνωρίζω για την άλλη. Του είπα ότι πήρε μια απόφαση, ας τραβήξει τον δρόμο του εκεί ή όπου αλλού επιθυμεί κι εγώ τον δικό μου.

Μετά από αυτό το τηλεφώνημα δεν μπορώ ούτε να φάω ούτε να κοιμηθώ από τη στενοχώρια μου. Νιώθω ότι με κρατούσε όσο με είχε ανάγκη κι όταν βρήκε κάποια άλλη εκεί να τον στηρίζει, όπως τον στήριζα εγώ, απλά με αντικατέστησε χωρίς να είναι ειλικρινής. Ξέρω ότι έχω κάνει λάθος που κράτησα την ιστορία τόσα χρόνια διότι πάντα είχα δείγματα αλλά.....λίγο η αγάπη, λίγο οι ανασφάλειές μου με φτάσανε εδώ. Δεν ξέρω πως θα προχωρήσω μπροστά είχα σκεφτεί ένα μέλλον μαζί του....τώρα έμεινα μόνη και χωρίς δουλειά κι ο κύριος έχει προχωρήσει στη ζωή του. Επίσης μου είναι δύσκολο όσο σκέφτομαι όλα όσα έχω κάνει κι έχω χάσει γι αυτόν όλα αυτά τα χρόνια για να φτάσω στο μηδέν. Φοβάμαι(ελπίζω?) ακόμη μήπως επιστρέψει και δεν καταφέρω να του αρνηθώ.

Δ

 

Ναι, λάθος έκανες που επέμεινες τόσα χρόνια σε μια σχέση που ποτέ δεν σου απέδωσε την αγάπη και την εκτίμηση που αξίζεις. Τα δείγματα ήταν σαφή από την αρχή. Και όσο μεν είμαστε φοιτητές μπορεί να έχουμε ελεύθερες σχέσεις στις οποίες ακολουθούμε μόνο το συναίσθημα. Συγκεντρώνουμε εμπειρίες κι όπου πάει… Όσο όμως μεγαλώνουμε και πρόκειται να λάβουμε σοβαρές αποφάσεις ζωής, πρέπει να επανεξετάζουμε τις επιλογές μας και να παίρνουμε αποφάσεις στις οποίες να μπαίνει και η λογική.

Εσύ στην πραγματικότητα ήθελες πάντα αποκλειστική σχέση και προσαρμόστηκες στο δικό του στιλ για να μην τον χάσεις και με την προοπτική ότι θα αλλάξει. Δεν άλλαξε όμως… Σου είπε πως δεν μπορείτε να είστε πλέον όπως ήσασταν παλιά, αλλά μήπως και παλιά ήταν μια σχέση όπως την ήθελες; Αυτό που εκείνος φαίνεται πως ήθελε ήταν να έχει τη ζωή του ελεύθερος στο εξωτερικό και εσένα για …backup στην Ελλάδα. Ήταν επιλογή σου να μείνεις. Μόλις πρότεινες να πάς εκεί και να σταθεροποιηθείτε… την έκανε.

Ναι, αυτός έκανε τη δουλειά του και βολεύτηκε μαζί σου. Δεν λέω πως δεν του αρέσεις, αλλά όχι όσο και όπως εσύ θα ήθελες. Κι εσύ όμως δεν έμεινες μαζί του για να του κάνεις χάρη, αλλά για να καλύψεις κάποιες δικές σου ανάγκες, παρότι έβλεπες τι γινόταν. Και αυτό στο οποίο θέλω να επικεντρωθώ είναι:

Ποια είσαι εσύ και ποιες ακάλυπτες ανάγκες σου κάλυπτε αυτή η σχέση, ώστε να παραβλέπεις όλα τα άσχημα σημάδια; Γιατί προσαρμόστηκες σε καταστάσεις που δεν σου άρεσαν; Γιατί εξαρτήθηκες; Ποιες είναι οι ανασφάλειές σου; Στα ερωτήματα αυτά μόνο μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης μπορεί να δώσει τα αίτια και τις λύσεις. Και αν δεν λυθούν τα θέματά σου αυτά, διατρέχεις τον κίνδυνο να την ξαναπάθεις στο μέλλον.

Για την παρούσα κατάσταση, η συμβουλή μου είναι η προφανής: ΜΑΚΡΙΑ! Αρκετό χρόνο και ενέργεια κατανάλωσες με έναν άνθρωπο που δεν το άξιζε.  Η ζωή σου χωρίς αυτόν δεν είναι «μηδέν», είναι απλώς μια καινούργια ζωή. Κοίταξε να την αξιοποιήσεις και να μπεις δυναμικά σε νέα κοινωνικά και επαγγελματικά δεδομένα.

Αν επιστρέψει και τον ξαναδεχτείς, αυτό θα είναι μια απόφαση με τεράστιο ποσοστό ρίσκου για σένα. Αν όμως επιμένεις να του δώσεις μια ακόμη ευκαιρία,  θέσε πρώτα αυστηρούς όρους: Να επιστρέψει στην Ελλάδα ή να πας εσύ έξω, να έχετε αποκλειστική σχέση, να συζητήσετε ειλικρινά για τα πάντα ώστε να μην υπάρχουν ερωτηματικά για το παρελθόν κτλ. Θα πρέπει σε ένα δοκιμαστικό διάστημα να σου τα αποδείξει όλα αυτά, πριν προχωρήσεις σε αποφάσεις ζωής.