Σεξουαλική ασυμφωνία μετά το γάμο

Είμαι 34 ετών, μισό χρόνο παντρεμένη με τον Ζ, 37 ετών. Πριν από το γάμο συνδεόμασταν επί 1,5 χρόνο.

Ήμουν ένα κορίτσι δειλό και συγκρατημένο, αφοσιωμένη στα μαθήματά μου. Πέρασα σε μια δύσκολη σχολή και ασχολήθηκα σοβαρά με τις σπουδές μου και μετέπειτα με την καριέρα μου. Σε όλη μου τη ζωή πριν γνωρίσω τον Ζ είχα δυο σύντομες σχέσεις και μπορώ να πω πως η εμπειρία μου στον ερωτικό τομέα ήταν πολύ μικρή. Είχα μείνει πολλά χρόνια μόνη, όταν μια συγγενής μου σύστησε τον Ζ που ήταν γιος γνωστής της οικογένειας. Ήταν ένα σύγχρονο «προξενιό», γνωστό και στους δυο, το οποίο αποδέχτηκα γιατί κάποια στιγμή ήθελα να κάνω σχέση και πιθανώς οικογένεια. Υπήρξε αμέσως ενδιαφέρον και από τις δυο πλευρές και δημιουργήσαμε σχέση.

Σιγά-σιγά ένιωσα να τον ερωτεύομαι και το ίδιο έδειχνε κι εκείνος. Η ερωτική μας ζωή ήταν κανονική, αν και σπάνια βρισκόμασταν σε ιδιωτικό χώρο, μιας και μέναμε και οι δυο με τις οικογένειές μας.

Μετά το γάμο όμως τα πράγματα άλλαξαν. Ο σύζυγός μου εμφάνισε κάποιες ιδιαιτερότητες στο σεξ τις οποίες εγώ δεν μπορώ να ανεχθώ. Εκείνος όμως λέει πως δεν μπορεί να λειτουργήσει αλλιώς και τελικά αποφεύγει τις σεξουαλικές σχέσεις. Μετά το γάμο ουσιαστικά δεν έχουμε σχέσεις. Δεν ξέρω τι να κάνω.

Δ.

Το θέμα σου είναι αρκετά λεπτό. Το συζήτησες με τον άντρα σου; Σου εξήγησε το λόγο της αλλαγής του; Εσύ πώς είσαι στον ερωτικό τομέα; Φροντίζεις να δημιουργείς καταστάσεις ερωτικής επικοινωνίας και να προσελκύεις το ενδιαφέρον του άντρα σου;

Αρχικά θα πρέπει να διερευνήσεις τι ονομάζεις σεξουαλική ιδιαιτερότητα και πόσο «βαριά» είναι αυτή για σένα, με δεδομένο τη συγκρατημένη σου προσωπικότητα και τη μικρή σου εμπειρία. Το περίεργο είναι πως αυτά δεν υπήρχαν πριν από το γάμο, οπότε ο σύζυγός σου έχει αποδείξει πως μπορεί να λειτουργεί και με άλλο τρόπο. Επειδή έχεις μικρή σεξουαλική εμπειρία, ίσως θα άξιζε να πειραματιστείς περισσότερο με το σύζυγό σου και να προσπαθήσετε να βρείτε μια μέση οδό.

Βλέπω πως και οι δυο δείχνετε μια σεξουαλική απροθυμία. Ως ερωτευμένο ζευγάρι δεν είχατε τις ευκαιρίες να βρίσκεστε και αυτό το είχατε εύκολα αποδεχτεί. Όπως και τώρα, έχετε αποδεχτεί την αποχή μέσα στο πλαίσιο του γάμου.

Πολλά μπορεί να συμβαίνουν:

• Γνώρισες τον σύζυγό σου σχετικά άπειρη. Δεν γνωρίζω το δικό του ιστορικό, αλλά δυο άνθρωποι που παντρεύονται με προξενιό στις δικές σας ηλικίες μάλλον δεν είναι δραστήριοι στον ερωτικό τομέα. Είναι πιθανό η απειρία αυτή να προκαλεί το χαρακτηρισμό «ιδιαιτερότητα» και την ερωτική ασυμφωνία.
• Το γεγονός πως οι σεξουαλικές του επιθυμίες άλλαξαν μετά το γάμο με βάζει σε σκέψεις. Προφανώς είχε τις ίδιες με τώρα επιθυμίες που τις έκρυβε γιατί ντρεπόταν ή για να μη σε χάσει και με το γάμο απελευθερώθηκε.
• Έχω συναντήσει περιπτώσεις ομοφυλόφιλων  ή ατόμων με άλλα προβλήματα (προσωπικά ή με το σύντροφό τους) που πιέζονται να λειτουργήσουν σεξουαλικά με μια κοπέλα μέχρι να παντρευτούν για κοινωνική κάλυψη ή για κάποιον άλλο δικό τους λόγο.
• Μπορεί απλώς να μην ταιριάζετε σεξουαλικά και αυτό να βγαίνει τώρα που έχετε την ευκαιρία να το διερευνήσετε.
• Λόγω του «προγραμματισμένου» γάμου, πορεί να μην έχετε το συναισθηματικό-ερωτικό υπόβαθρο που χρειάζεται για να λειτουργήσετε ερωτικά.

Πιστεύω πως πρέπει να απευθυνθείτε σε ένα σύμβουλο γάμου για να επιλύσετε το σεξουαλικό σας θέμα και πιθανώς άλλα θέματα που ανακύπτουν στην έναρξη της κοινής σας ζωής.

Πιο απαραίτητο ακόμη θεωρώ να ενταχθείς εσύ η ίδια σε διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης για να βελτιωθείς σε θέματα κοινωνικότητας, αυτοπεποίθησης κτλ και να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου και στον προσωπικό εκτός από τον επαγγελματικό τομέα.

 

«Κολλημένη» σε εξωσυζυγική σχέση

Είμαι 31 ετών, παντρεμένη με 2 μικρά παιδάκια. Με τον άντρα μου είμαστε μαζί από τα φοιτητικά μας χρόνια (13 χρόνια μαζί, πρώτη σχέση). Τον αγαπώ, τον εκτιμώ, τον σέβομαι, θέλω να είναι καλά, αλλά δεν τον θαυμάζω.

Εδώ και 2 μήνες χωρίς να το καταλάβω, είμαι σε μια σχέση με κάποιον άλλο άντρα, 55 χρονών. Τον γνωρίζω από 24 ετών, επαγγελματικά. Πάντα τον έβρισκα πολύ γοητευτικό (γενικά πάντα μου άρεσαν οι αρκετά μεγαλύτεροι άντρες αν και έχω άριστη σχέση με τον μπαμπά μου) και πάντα του είχα μια κρυφή αδυναμία. Όσες φήμες άκουγα γι αυτόν (εξωσυζυγικές σχέσεις, κακό γάμο, ότι άφησε έγκυο μια από τις ερωμένες του, ότι είχε σχέση με τη γραμματέα του), τις έβρισκα ως κακοήθειες του κόσμου.

Πριν από 2 μήνες, πήγα στο γραφείο του επαγγελματικά και η κατάσταση γύρισε στο ερωτικό. Του είπα ότι νιώθω πράγματα γι αυτόν, αλλά δεν μπορεί να γίνει κάτι, γιατί δεν είμαι μόνη μου και θα πληγώσουμε ανθρώπους. Μου είπε ότι κανείς δεν θα πληγωθεί, ότι του αρέσω πάρα πολύ ως γυναίκα, ότι είναι μόνος του κι ότι έχει πολύ καιρό να νιώσει έτσι. Έφυγα τρέχοντας. Μου έστελνε μηνύματα απολογητικά αλλά και ερωτικά. Αρχικά αντιστάθηκα αλλά τελικά δεν άντεξα και ενέδωσα στον κρυφό από χρόνια έρωτά μου γι’ αυτόν. Έχουμε βρεθεί όλες κι όλες 5 φορές και υπάρχει πολύ πάθος. Ενδιάμεσα, δεν μιλάμε στο τηλέφωνο γιατί δουλεύει ως αργά κι έτσι μόνο με μηνύματα επικοινωνούμε.

Είπε πως πήρε διαζύγιο εδώ και 2 χρόνια κι έχει 3 παιδιά κοντά στην εφηβεία. Παρόλα αυτά η πρώην σύζυγος μένει ακόμα μαζί τους, "για να μην διαταράξουν την ηρεμία των παιδιών, αλλά όπου να ναι θα πάει αλλού να μείνει". Εν τω μεταξύ, τα τελευταία 10 χρόνια διατηρεί σχέση με τη γραμματέα του, 52 ετών, παντρεμένη. Αυτή η σχέση όμως "δεν τον καλύπτει πια αλλά «λυπάται» να την αφήσει". Μέχρι που μου είπε πως εκείνη είδε κάποια μηνύματα μου, έγινε έξαλλη ζήτησε να την πάρω τηλέφωνο και να της πω ότι δεν έγινε κάτι μεταξύ μας. Εννοείται πως δεν πήρα τηλέφωνο και βίωσα την πρώτη έντονη απογοήτευση.

Του είπα πως βλέπω τη σχέση μας σοβαρά, και πως αν εκείνος την βλέπει ως μια περαστική ιστορία, να μου το πει κι εγώ θα κρίνω πώς θα προχωρήσω. Μου είπε ότι αρχικά το είδε σοβαρά, αλλά ότι σύντομα άλλαξαν τα πράγματα. Προτεραιότητά του είναι τα παιδιά, που δεν θέλει να πληγώσει κι άλλο.

Εγώ αρχικά είπα στον εαυτό μου ότι δεν θα επενδύσω συναισθηματικά στον άνθρωπο αυτό, ο οποίος φάνηκε κατώτερος των προσδοκιών μου, αλλά ότι θα προσπαθήσω να πάρω πράγματα από τη σχέση αυτή και να φτιάξω το γάμο μου. Παρόλο όμως που ΞΕΡΩ ότι είναι λάθος επιλογή, δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί κόλλησα τόσο μαζί του.

Το σεξ με το σύζυγό μου το απολαμβάνω καλύτερα (ίσως είμαι πιο χαλαρή). Άρα δεν μπορώ να πω ότι με κρατά το σεξ κοντά του. Η προσωπικότητά του λειτουργεί ως αφροδισιακό για μένα. Υπάρχουν και πράγματα όμως που με ξενίζουν, όπως κάποιες σεξουαλικές ιδιαιτερότητες και προτάσεις που δεν μου αρέσουν. Όποτε είναι να μιλήσουμε μετά το σεξ, μου μιλά για τα παιδιά του. Όποτε τον ρωτώ για μας, μου λέει πως "θα δείξει ο καιρός " και πως "η καρδιά του του λέει να προχωρήσει μαζί μου, αλλά η λογική ότι θα πληγωθούν τα παιδιά".

Είμαι σε αδιέξοδο. Νόμιζα θα έφευγα εύκολα μετά από όσα έγιναν, αλλά όταν για μια μέρα δεν επικοινώνησε καθόλου μαζί μου (λόγω δουλειάς, είπε) κόντεψα να τρελαθώ, έπαθα σύνδρομο στέρησης. Πώς να προχωρήσω; Πρέπει να σας πω ότι άπειρες φορές του είπα αν θέλει να διακόψουμε και πως είναι πλήρως ελεύθερος να φύγει όποτε θέλει, αλλά πάντα αρνείται.

Α.

Για την έλξη που ασκείται μεταξύ ατόμων με μεγάλη διαφορά ηλικίας έχουμε μιλήσει εκτενώς σε προηγούμενες αναρτήσεις. Στην περίπτωσή σου αυτό που κυρίως λειτουργεί είναι ο θαυμασμός για την προσωπικότητα, το κύρος και τη γοητεία του ώριμου άντρα. Ο θαυμασμός αυτός καλλιεργήθηκε μέσα σου εδώ και πολλά χρόνια, σε συνδυασμό και με το ότι δεν είχες γνωρίσει άλλους άντρες εκτός από το σύζυγό σου και με το γεγονός πως «δεν τον θαυμάζεις».

Ο φίλος σου φαίνεται να ξέρει πολύ καλά τη ….δουλειά του. Το ιστορικό του δείχνει πως είναι κυνηγός γυναικών και πως άλλα λέει για να προσελκύσει κι άλλα κάνει. Δεν λέω πως δεν του αρέσεις ως γυναίκα, αλλά ως εκεί. Μην ελπίζεις πως θα αλλάξει τη ζωή του για σένα. Ακόμη κι αν εκείνος προτίθετο για κάτι τέτοιο, εσύ θα ήσουν διατεθειμένη να αφήσεις γι’ αυτόν τη δική σου ζωή; Μετά από τα ψέματα που σου έχει πει και με τις σεξουαλικές ιδιαιτερότητες που διαπίστωσες;

Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, είναι σαφές πως εκείνο που ο γοητευτικός κύριος επιθυμεί είναι να εμπλουτίσει τη συλλογή του με μια νέα κοπέλα με την οποία θα περάσει καλά ερωτικά για κάποιο διάστημα, αλλά χωρίς να διακινδυνεύσει τα δεδομένα της ζωής του (σύζυγος, παιδιά, ερωμένη, κοινωνική και οικονομική κατάσταση).

Η συμβουλή μου είναι να μην πιεστείς να φύγεις, αφού δεν μπορείς. Βάλε όμως τη σχέση αυτή στις κανονικές της διαστάσεις και μην περιμένεις τίποτα περισσότερο από τις ευκαιριακές συνευρέσεις με έναν «επαγγελματία» του είδους.  Άφησε αυτή τη σχέση να κυλήσει και να υποστείς κι άλλες απογοητεύσεις, έτσι ώστε να έρθει φυσιολογικά η αποσύνθεσή της. Μη λες μεγάλα λόγια πως θα φύγεις ή πως είναι ελεύθερος να φύγει, αφού προς το παρόν δεν μπορείς να τα εφαρμόσεις. Αν δεις τη σχέση χωρίς αυταπάτες και υποστείς κι άλλες σεξουαλικές πιέσεις, αυτή σταδιακά θα χάσει την αίγλη της και ίσως να σε κάνει μάλιστα να εκτιμήσεις περισσότερο αυτά που έχεις στη ζωή σου.

Το γεγονός πως έχεις «κολλήσει» μαζί του έχει να κάνει κυρίως μ’ εσένα την ίδια. Καλό είναι να ψάξεις ποιες προσωπικές ελλείψεις σε κάνουν δέσμια μιας σχέσης που σε έχει απογοητεύσει, σε κατεβάζει ως άτομο και δεν σου δίνει καμιά εγγύηση για το παρόν και πολύ περισσότερο για το μέλλον. Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης θα μπορούσε να σε βοηθήσει.

Μύηση στο σεξ με μεγαλύτερη

Μη μου πεις πως σου μιλάω σαν τη μαμά σου, αλλά κάποιες φορές και οι μαμάδες έχουν δίκιο!

Είμαι 17 ετών και γνώρισα στο fb μια γυναίκα 36 ετών. Ξεκίνησε ένα φλερτ σαν παιχνίδι, που μου άρεσε πολύ. Δεν έχουμε συναντηθεί ακόμα αλλά είναι σαν να έχουμε σχέση. Τώρα με έχει καλέσει αν θέλω να πάω στο σπίτι της και καταλαβαίνω πως αν το κάνω θα προχωρήσουμε σε σεξ. Από τη μια το θέλω πολύ (δεν έχω κάνει ακόμα τίποτα παρά μόνο κάποια φλερτ με συνομήλικές μου), από την άλλη διστάζω γιατί δεν ξέρω τι θα αντιμετωπίσω σε ένα ξένο σπίτι και φοβάμαι.

Ν.

Τα φλερτ και οι σχέσεις μεταξύ ατόμων με μεγάλη διαφορά ηλικίας είναι συχνά πολύ ελκυστικά, όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενες αναρτήσεις. Στη δική σου περίπτωση είναι κατανοητή η γοητεία που σου ασκεί μια ώριμη και έμπειρη γυναίκα. Αυτό, σε συνδυασμό με την επιθυμία σου να γνωρίσεις τον έρωτα και με μια αίσθηση «υπερηφάνειας» που είναι πιθανό να σου δίνει η επαφή με μια μεγάλη γυναίκα, σε κάνουν να  θέλεις να προχωρήσεις.

Αρχικά θα σου επισημάνω πως δεν πρέπει ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να πηγαίνουμε σε σπίτια ή να μπαίνουμε σε αυτοκίνητα ατόμων που γνωρίσαμε ηλεκτρονικά. Ακόμη κι αν επρόκειτο για μια συνομήλική σου κοπέλα ή αγόρι, θα ήταν επικίνδυνο να πας στο σπίτι τους. Όποιος θέλει να συνεχίσει μια ηλεκτρονική γνωριμία, θα πρέπει πρώτα να ξεκινήσει από μια κατά πρόσωπο συνάντηση σε ένα πολυσύχναστο μέρος.

Έρχομαι τώρα στο τι μπορεί να υποκρύπτει μια τέτοια πρόσκληση. Να μερικές «κακές» πιθανότητες:

·         Η προσωπικότητα της κοπέλας είναι ψεύτικη και στο σπίτι της μπορεί να σε περιμένει… κι εγώ δεν ξέρω τι. Ακόμη κι αν έχει δείξει την πραγματική της προσωπικότητα, στο σπίτι της μπορεί μαζί μ’ αυτήν να συναντήσεις και άλλα άτομα που έχουν σκοπό να σε εκμεταλλευτούν σεξουαλικά ή με κάποιον άλλο τρόπο (κακοποίηση,ουσίες, αλκοόλ κτλ). Κίνδυνος!

·         Η κοπέλα χρειάζεται κάποιον που να τη θαυμάζει και να μπορεί να του επιβληθεί για να καλύψει δικές της ανασφάλειες, απωθημένα και ψυχολογικά προβλήματα μέσα από τη μύησή του στο σεξ. Ποια φυσιολογική, έμπειρη γυναίκα, επιλέγει ένα άπειρο αγόρι για σεξουαλικές σχέσεις;

·         Η κοπέλα έχει σεξουαλικές ιδιαιτερότητες που θέλει να τις ικανοποιήσει «επιβάλλοντάς» τες σε ένα νέο και άπειρο αγόρι.

·         Η σεξουαλική προσέλκυση ενός ανηλίκου από έναν ενήλικο διώκεται ποινικά. Ακόμη κι αν η κοπέλα δεν θέλει τίποτα άλλο από μια «γνωριμία» μαζί σου, οι γονείς σου ή οποιοσδήποτε άλλος αν το μάθουν μπορεί να προσφύγουν στη δικαιοσύνη και να βρεθείτε όλοι στα δικαστήρια.

·         Υπάρχουν πολλά μυθιστορήματα και κινηματογραφικά έργα που παρουσιάζουν ειδυλλιακά τη «μύηση» ενός νέου αγοριού στο σεξ από μια όμορφη και τρυφερή ώριμη γυναίκα. Στην πραγματική ζωή όμως τα πράγματα είναι συνήθως διαφορετικά…

Η γνώμη μου είναι να μην ενδώσεις και το πολύ-πολύ αν θέλεις να ικανοποιήσεις την περιέργειά σου να τη συναντήσεις σε έναν δημόσιο χώρο, αλλά χωρίς συνέχεια. Θα είναι όμορφο να αρχίσεις τη σεξουαλική σου ζωή με ένα κορίτσι της ηλικίας σου, που θα το γνωρίζεις προσωπικά και θα υπάρχουν μεταξύ σας κάποια συναισθήματα, έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Αν ξεκινήσεις με «ανορθόδοξο» τρόπο ίσως υποστείς κάποια ψυχολογική πίεση που θα ανακόψει τη φυσιολογική σεξουαλική-ψυχολογική σου ωρίμανση.

Μεγάλη διαφορά ηλικίας

Διάβασα την ανάρτηση «Έρωτας και προτεραιότητα» και θέλω να αναφερθώ στη δική μου παρόμοια ιστορία. Είμαι 23 ετών και συνδέομαι εδώ και επτά μήνες με τον Β, 53 ετών. Η διαφορά μας είναι 30 χρόνια, αλλά η σχέση μας είναι τέλεια. Αισθανόμαστε και οι δυο ερωτευμένοι και το εκφράζουμε. Βέβαια υπάρχει μια διαφορά ιδεών και νοοτροπίας, αλλά με την αγάπη ξεπερνιέται. Είναι διαζευγμένος με μια κόρη περίπου συνομήλική μου.

Για μέλλον δεν έχουμε συζητήσει, αλλά εγώ ανησυχώ. Τι θα γίνει; Θα μπορέσουμε να ζήσουμε μαζί; Ποια θα είναι η αντίδραση των γονέων μου, των δικών του και του περιβάλλοντος; (Η σχέση μας είναι ακόμα κρυφή). Θα μπορέσουμε ίσως κάποτε να παντρευτούμε;

Ξέρω πως είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά τον αγαπώ και δεν μπορώ πλέον να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν.

Τ

 

Για τις σχέσεις με μεγάλη διαφορά ηλικίας ισχύουν όσα έγραψα και στη φίλη της προηγούμενης ανάρτησης. Δεν έχω καμιά αντίρρηση, αν είστε ερωτευμένοι και περνάτε τόσο καλά, να συνεχίσετε τη σχέση σας απολαμβάνοντας το παρόν.

Σχετικά με το μέλλον, θα σε προσγειώσω λέγοντας πως ελάχιστες τέτοιες σχέσεις επιβιώνουν στο χρόνο και μάλιστα καταλήγουν σε γάμο.

Δεν θα αναφερθώ στα στερεοτυπικά θέματα (γονείς σου, δικοί του, περιβάλλον) τα οποία πιστεύω πως είναι δευτερεύουσας σημασίας και πάντα ενθαρρύνω τα άτομα να τα ξεπεράσουν.

Θα αναφερθώ στα ουσιαστικά, αν πρόκειται για σχέση ζωής και γάμο:

·         Όσο περνούν τα χρόνια η διαφορά ηλικίας θα καθιστά τον τρόπο ζωής σας όλο και πιο ασύμβατο. Στο τρόπο ζωής συμπεριλαμβάνεται και το θέμα της σεξουαλικής ζωής. Μετά από 20 χρόνια εσύ θα είσαι 43 κι εκείνος 73.

·         Αν θελήσετε να αποκτήσετε παιδιά, η μεγάλη διαφορά με τον πατέρα  τους είναι αποτρεπτική.

·         Κανείς δεν ξέρει πόσο θα ζήσει, αλλά αν λάβουμε υπόψη τους μέσους όρους, είναι πιθανό να μείνεις μόνη σε πολύ δημιουργική ηλικία.

·         Εσύ είσαι πολύ νέα και δεν έχεις εμπειρία ζωής. Θα σε απέτρεπα από σκέψεις γάμου και παιδιών για αρκετά χρόνια ακόμα, ανεξαρτήτως της ηλικίας του συζύγου.

·         Ένας γάμος προϋποθέτει συμφωνία των συζύγων σε ιδεολογικά θέματα και τρόπο ζωής. Οι διαφορές μεταξύ σας, που έχεις ήδη εντοπίσει, μπορεί τώρα να γεφυρώνονται εύκολα γιατί δεν μένετε μαζί και δεν έχετε να αντιμετωπίσετε σοβαρά θέματα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο σε ένα γάμο.

·         Επτά μήνες όμορφης ερωτικής σχέσης δεν αποτελούν ικανό χρόνο για να σκεφτεί κάποιος το γάμο, όταν μάλιστα οι συνθήκες είναι αντίξοες.

Πέρα από όλα αυτά, εγώ θέλω να επικεντρώσω σε σένα. Πρέπει να ψάξεις αν στον έρωτά σου υπάρχει κάποιο απωθημένο (πιθανότατα πατρικής φιγούρας) και αν ο έρωτας αυτός εμπεριέχει και κάποια τάση προσκόλλησης. Τι είναι αυτό που σε κάνει να σκέφτεσαι τόσο μικρή το γάμο; Η προσωπική σου ζωή πώς είναι; Σπουδάζεις, εργάζεσαι, έχεις φίλους, ενδιαφέροντα, κοινωνική ζωή; Φρόντισε να βάλεις θεμέλια σε μια δική σου ζωή και απόλαυσε τη σχέση σου στο παρόν.

Έρωτας και προτεραιότητα

Είμαι 25 ετών και διατηρώ εδώ και 2 χρόνια σχέση με έναν 49χρονο. Δεν θα πω ψέματα ότι τα βρίσκω όλα τέλεια ούτε ότι δεν διαπιστώνω διάσταση απόψεων σε πολλά θέματα. Νοιώθω όμως ένα απίστευτο δέσιμο μαζί του, με κάνει να γελάω πολύ και γενικώς (επειδή τον τελευταίο χρόνο ζούμε και σε διαφορετικές χώρες) αισθάνομαι πραγματική ευτυχία μόνο όταν είμαι μαζί του. Το πρόβλημα είναι ότι παρ' ότι δείχνει να μ' αγαπάει και κάνει αρκετά πράγματα για μένα, δεν είμαι προτεραιότητά του. Πολύ συχνά έρχομαι σε δεύτερη μοίρα, έπειτα από τη δουλειά του, τον ενήλικο γιο του, ακόμη και τους γονείς του. Επί παραδείγματι, ενώ η πρώτη μου σκέψη όταν παίρνω άδεια από τη δουλειά μου είναι να πάρω το πρώτο αεροπλάνο για να βρεθώ κοντά του, η δική του πρώτη σκέψη σε αντίστοιχη περίπτωση είναι να πάρει το αεροπλάνο για να επισκεφθεί τους γονείς του! Μου είναι δύσκολο να συμβιβαστώ με κάτι τέτοιο καθώς πιστεύω πως όταν ένα ζευγάρι (εντός ή εκτός γάμου και ανεξαρτήτως διαφοράς ηλικίας) αγαπιέται πραγματικά έχουν πρωτίστως ανάγκη ο ένας τον άλλο, με τα υπόλοιπα να έπονται. Μια φίλη μου είπε ότι είναι θέμα ηλικίας. Όταν μπαίνεις αργά στη ζωή κάποιου τα περιθώρια δεσίματος μαζί σου στενεύουν. Είναι μάταιο λες να θέλω να βρεθώ σε πρώτη, ή τουλάχιστον σε ίση, μοίρα με τους υπόλοιπους;

Ν.

 

Η μεγάλη διαφορά της ηλικίας σε ένα ζευγάρι μπορεί να είναι γοητευτική και για τα δυο μέρη. Η νέα κοπέλα βρίσκει ένα εξιδανικευμένο υποκατάστατο πατέρα, ωριμότητα, πνεύμα και έναν πιο «εκλεπτυσμένο» τρόπο ζωής. Ο άντρας της μέσης ηλικίας ξαναβρίσκει τη ζωντάνια και το πάθος της νεότητας και επιβεβαιώνεται ως άντρας. Μέσα στο πλαίσιο αυτό είναι πιθανό να αναπτυχθούν ισχυρά συναισθήματα και να δημιουργηθούν σχέσεις οι οποίες για κάποιο τουλάχιστον διάστημα είναι πολύ σημαντικές και για τα δυο μέρη. Αυτή φαίνεται να είναι η δική σου περίπτωση, αφού η σχέση κρατά 2 χρόνια και φαίνεται πως αγαπά ο ένας τον άλλον, καθένας με τον δικό του τρόπο, βέβαια και με όλα τα αναμενόμενα προβλήματα.

Αρχικά, ανεξαρτήτως ηλικίας, υπάρχουν άνθρωποι λιγότερο ή περισσότερο ενθουσιώδεις για τη σχέση τους. Καθένας μας έχει τις προτεραιότητές του στη ζωή. Επειδή η δική σου προτεραιότητα είναι ο άνθρωπος που αγαπάς, δεν σημαίνει πως αυτό ισχύει για όλους. Είναι πολύ πιθανό κάποιος να δίνει σε μια σχέση το μέγιστο που μπορεί (αφήνοντας ενέργεια και για άλλους τομείς της ζωής του), αλλά αυτό να μην είναι αρκετό στο σύντροφό του.

Είναι γεγονός πως όσο μεγαλώνουμε κατά κανόνα στρεφόμαστε προς μια τέτοια στάση. Αν μάλιστα κάποιος είχε από νέος αυτή την τοποθέτηση, η ηλικία την επιτείνει. Αυτό έχει να κάνει με τους τομείς που ο ώριμος άνθρωπος έχει ανοιχτούς. Ο δικός σου σύντροφος έχει γονείς προφανώς ηλικιωμένους, παιδί, και ίσως μια απαιτητική καριέρα.  Από την άλλη, όσο μεγαλώνουμε αλλάζει η βαρύτητα αξιολόγησης κάποιων πραγμάτων. Πχ. ο νέος δεν θα διστάσει να το σκάσει από τη δουλειά του και να κάνει ένα τεράστιο ταξίδι για να δει 2 μέρες τον αγαπημένο του, ενώ για τον πιο ώριμο τα πιθανά προβλήματα στη δουλειά και η κούραση ενός τέτοιου ταξιδιού μπορεί να τον κάνουν να το ξανασκεφτεί.

Είτε λοιπόν η λιγότερο ενθουσιώδης στάση του συντρόφου σου οφείλεται στο χαρακτήρα του είτε στην ηλικία είτε σε συνδυασμό τους, ο σύντροφός σου είναι αυτός και δεν πιστεύω πως θα αλλάξει. Ούτε ο χαρακτήρας αλλάζει σημαντικά σε τέτοιες ηλικίες (εκτός κι αν μεσολαβήσουν συνεπείς διαδικασίες προσωπικής ανάπτυξης ή πολύ σημαντικές εμπειρίες ζωής) ούτε φυσικά και η ηλικία αλλάζει. Θα πρέπει να τον αποδεχτείς όπως είναι.

Μπορείς βέβαια σε μια ήρεμη συζήτηση να του πεις πώς νιώθεις και να δοθεί και σ’ εκείνον η ευκαιρία να μιλήσει για τη ζωή του και για το πώς βλέπει τη σχέση σας. Δεν πρέπει όμως να τον πιέσεις γιατί θα φέρεις το αντίθετο αποτέλεσμα. Η λογική «θα τον αλλάξω» είναι ό,τι χειρότερο στις σχέσεις.

Όσον αφορά εσένα την ίδια, θα πρότεινα αρχικά να δεις τι είναι αυτό που σε προσελκύει τόσο πολύ σε έναν άνθρωπο που θα μπορούσε να είναι πατέρας σου. Αν στον έρωτά σου συμμετέχει κάποιο απωθημένο πατρικής φιγούρας, καλό είναι να το επιλύσεις. Επίσης δεν πρέπει να παραμελείς τη δική σου ζωή για να αφοσιωθείς στη σχέση σου. Σε ενδιαφέρει η δουλειά σου, έχεις κοινωνική ζωή, φίλους, ενδιαφέροντα; Το να νιώθεις ευτυχισμένη μόνο κοντά του με βάζει σε σκέψεις. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι καλό να συνδέουμε τόσο πολύ την ευτυχία μας με κάποιον άλλον άνθρωπο.

Επίσης, θα σε συμβούλευα για το καλό σου να μην επενδύεις πολύ στη σχέση αυτή όσον αφορά το μέλλον. Αν ονειρεύεσαι συμβίωση, κοινή κοινωνική ζωή και ίσως μελλοντικά γάμο, υποθέτω πως θα συνειδητοποιείς πόσο δύσκολο είναι κάτι τέτοιο και πως πιθανότατα ο σύντροφός σου δεν θα το πραγματοποιήσει. Ακόμη όμως κι αν πρόκειται να γίνει κάτι τέτοιο, πρέπει να το σκεφτείς πολύ καλά και να έχεις συνείδηση των πρακτικών θεμάτων που υπάρχουν.

Σίγουρα η σχέση αυτή θα αποτελέσει μια σημαντική εμπειρία ζωής που θα σε ωριμάσει από όλες τις απόψεις. Μη ζητάς όμως περισσότερα από αυτά που μπορεί να σου δώσει. Προτείνω να δώσεις μεγαλύτερη σημασία στη δική σου ζωή και ταυτόχρονα να διατηρήσεις τη σχέση σου όπως έχει, χωρίς παραπάνω απαιτήσεις, και να φροντίσεις να απολαμβάνεις το παρόν.

 

 

Το αγόρι που αρέσει στη φίλη μου

Είμαι μαθήτρια της Α’ λυκείου και αντιμετωπίζω πρόβλημα με την κολλητή μου που είμαστε συμμαθήτριες από το δημοτικό. Ξέρω πως της αρέσει ένα αγόρι από το σχολείο μας από πέρυσι, αλλά εκείνος δεν ενδιαφέρεται. Φέτος από την αρχή της χρονιάς αυτό το αγόρι με φλερτάρει και η φίλη μου ζηλεύει και στενοχωριέται, παρόλο που εγώ δεν ανταποκρίνομαι. Αυτό μας έχει απομακρύνει. Προχθές το αγόρι αυτό μου ζήτησε να τα φτιάξουμε και εγώ είπα όχι. Δεν της έχω πει τίποτα και δεν ξέρω τι να κάνω.

Δ.

Για το γεγονός πως σε φλερτάρει το αγόρι που αρέσει στη φίλη σου δεν φταις εσύ και εκείνη θα έπρεπε να το καταλάβει. Εσύ δεν ανταποκρίθηκες γιατί δεν σου άρεσε ή συγκρατήθηκες για να μην την πληγώσεις; Όταν λες πως τώρα δεν ξέρεις τι να κάνεις, δεν αναφέρεις τίποτα για τα δικά συναισθήματα και επιθυμίες. Ανεξάρτητα από τη φίλη σου, εσύ τι θα ήθελες να κάνεις με το αγόρι αυτό;

1.     Σού αρέσει; Θα τα έφτιαχνες μαζί του αν δεν ήταν το θέμα με τη φίλη σου; Αν σου αρέσει μη διστάζεις. Εξήγησέ το στη φίλη σου και συζητήστε σοβαρά πως τα δυο θέματα είναι άσχετα μεταξύ τους και πως ακόμη κι αν το αγόρι αυτό δεν τα φτιάξει μαζί σου δεν σημαίνει πως θα ενδιαφερθεί για εκείνη, αφού μάλιστα δεν ενδιαφέρθηκε τόσον καιρό.

2.    Σου είναι αδιάφορος; Πες του ευγενικά πως δεν ενδιαφέρεσαι κι από κει και πέρα να του φέρεσαι φιλικά και να μη δίνεις σημασία στο φλερτ του. Δήλωσέ το αυτό και στη φίλη σου και δεν θα υπάρχει πρόβλημα.

Η φίλη σου είναι ευαίσθητη και ίσως έχει  χαμηλή αυτοεκτίμηση. Η περίπτωση αυτή με το αγόρι είναι καλό να σας βοηθήσει να ξεκαθαρίσετε τις απόψεις σας, να εξελιχθείτε ως άτομα και να βάλετε τη φιλία σας σε πιο σταθερές βάσεις.  Δεν πρέπει να περιορίζεται στη ζωή της η μια για χάρη μιας επιθυμίας της άλλης. Συζητήστε σοβαρά τις απόψεις σας και προσπαθήστε να έρθετε σε μια συμφωνία. Αν δεν τα καταφέρετε, μόνο εσείς μπορείτε να κρίνετε αν η φιλία σας αξίζει περισσότερο από ένα εφηβικό φλερτ και να κάνετε την επιλογή σας.

 

Η συζήτηση για τα οικονομικά θα χαλάσει το ρομαντισμό;

Γράφω επηρεασμένη από την προηγούμενη ανάρτηση «Συμβίωση στον καιρό της οικονομικής κρίσης». Έχετε μεγάλο δίκιο για το ξεκαθάρισμα των οικονομικών θεμάτων πριν από τη συμβίωση/γάμο.

Είμαι 38 ετών και συνδέομαι με  το Δ, συνομήλικό μου. Είμαστε και οι δυο διαζευγμένοι και εκείνος έχει ένα γιο 6 ετών. Γνωριζόμαστε μόνο 6 μήνες, αλλά η σχέση μας είναι ουσιαστική και προγραμματίζουμε να συζήσουμε στο δικό μου σπίτι που έχω αγοράσει με δάνειο.

Είμαστε και οι δυο δημόσιοι υπάλληλοι, οπότε τα οικονομικά μας είναι συγκεκριμένα και περιορισμένα. Εκείνος είναι τύπος αυθόρμητος και απρογραμμάτιστος, ενώ εγώ είμαι αρκετά αγχώδης και πολύ προγραμματισμένη. Δεν έχουμε κάνει κουβέντα για το πώς θα ρυθμιστούν τα οικονομικά μας στη συμβίωση και δεν ξέρω αν πρέπει να την προκαλέσω εγώ. Από τη μια αγχώνομαι να ξεκινήσουμε έτσι, από την άλλη μήπως αυτό χαλάσει τον ενθουσιασμό και το ρομαντισμό της καινούργιας αρχής;

Τ.

 

Καλός ο ενθουσιασμός, αλλά αν βασιστείτε μόνο σ’ αυτόν οι πιθανότητες καλής συμβίωσης μειώνονται δραματικά. Σίγουρα πρέπει να συζητήσετε και αν εκείνον δεν τον απασχολεί, προτείνω να το εκφράσεις σαν δική σου ανάγκη. Πες του πως  λόγω του χαρακτήρα σου, τον παρακαλείς να συζητήσετε το οικονομικό και του ζητάς συγγνώμη αν τον «προσγειώνεις», αλλά το κάνεις για την ψυχική σου ισορροπία και για το καλό της σχέσης σας.

Πιστεύω πως τα ζευγάρια που ξεκινούν κοινή ζωή πρέπει να έχουν ξεχωριστά τα οικονομικά τους και να συμβάλλουν όσο γίνεται πιο ισότιμα στις δαπάνες της κοινής ζωής. Αν κάποιος έχει πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση από τον άλλον, μπορεί να συμβάλλει κάτι παραπάνω, αποφεύγοντας όμως τις υπερβολές, τουλάχιστον στο αρχικό στάδιο. Πχ. σε ένα γάμο ή μακροχρόνια σχέση συμβίωσης είναι πιο φυσικό αυτός που έχει διπλάσιο μισθό να συμβάλλει διπλάσια, αλλά σε μια νέα σχέση αυτό είναι παρακινδυνευμένο και μπορεί να προκαλέσει καταστάσεις εξάρτησης, βολέματος ή δυσαρέσκειες σε περίπτωση χωρισμού.

Βασικό στοιχείο που πρέπει να ξεκαθαριστεί είναι αν κάποιος από τους δυο είναι επιφορτισμένος με κάποια μόνιμη οικονομική υποχρέωση, όπως δάνειο. Επίσης, πρέπει να συνυπολογίσετε τη διατροφή που δίνει ο φίλος σου για το παιδί του και άλλα σχετικά με αυτό έξοδα.

Αφού εσύ πληρώνεις δάνειο για το σπίτι, θα ήταν φυσικό ο φίλος σου να καταθέτει μηνιαία στο κοινό ταμείο σας ποσό μεγαλύτερο από το δικό σου κατά το ήμισυ του δανείου σου, όπως ακριβώς θα γινόταν αν ενοικιάζατε αυτό το σπίτι και πληρώνατε το νοίκι από μισό.

Υπολογίστε λοιπόν τι θα μπορεί ο καθένας σας να διαθέτει στη συμβίωση και καλό θα ήταν αυτό να είναι περίπου ίσο και επιπλέον να περισσεύουν χρήματα για να διατηρεί ο καθένας και ένα προσωπικό «πορτοφόλι». Σε πρώτη φάση είναι καλύτερο να αποφύγετε μεγάλες αγορές από κοινού πχ. έπιπλα ή συσκευές, αφού μάλιστα έχετε ήδη δυο εξοπλισμένα σπίτια. Αν σας περισσεύουν πράγματα, είναι προτιμότερο να τα αποθηκεύσετε κάπου.

Τα παραπάνω αποτελούν το «politically correct» της συμβίωσης και είναι μια «ψυχρή» αντιμετώπιση την οποία εγώ προσωπικά θεωρώ απαραίτητη. Βέβαια κάθε ζευγάρι μπορεί να αντιμετωπίσει το θέμα σύμφωνα με την ιδεολογία του. Πχ. κάποιος μπορεί να χαρίσει τα πράγματά του και να εγκατασταθεί στο σπίτι της φίλης του ή κάποιοι άλλοι να καλύπτουν απρογραμμάτιστα τα έξοδα της κοινής ζωής και να δουν στην πράξη πώς θα ισορροπήσουν. Ο κίνδυνος όμως οικονομικής αποτυχίας ή σύγκρουσης είναι μεγαλύτερος.

Όταν όμως ο ένας σύντροφος είναι οργανωτικός και ο άλλος όχι, ο πρώτος πρέπει να αναλάβει να αφυπνίσει τον δεύτερο. Η διαφορά αυτή πρέπει δε να ληφθεί υπόψη και όσον αφορά τα υπόλοιπα θέματα της κοινής ζωής.

Συμβίωση στον καιρό της οικονομικής κρίσης

Είμαι 32 ετών και συνδέομαι με τον Τ, 35 ετών, εδώ και 5 χρόνια. Τα 2 τελευταία χρόνια συζούμε. Εγώ έχω τελειώσει σπουδές και μεταπτυχιακό αλλά είμαι άνεργη. Έχω δουλέψει μόνο ευκαιριακά σε δουλειές άσχετες προς το πτυχίο μου. Η μητέρα μου μου δίνει λίγο χαρτζιλίκι, όσο μπορεί κι αυτή. Ο Τ εργάζεται στον τομέα που έχει σπουδάσει αλλά οι αποδοχές του είναι πλέον πολύ χαμηλές και δεν μπορούμε να τα καταφέρουμε. Από παλιά μερικές φορές είχε διαμαρτυρηθεί πως δεν βγαίνουμε οικονομικά επειδή εγώ δεν εργάζομαι. Προχθές σε έναν καβγά μου το είπε πιο «χοντρά». Αν μέχρι το τέλος της χρονιάς δεν έχω βρει κι εγώ δουλειά, θα ξενοικιάσουμε το σπίτι και θα πάει καθένας στο πατρικό του. Εγώ ένιωσα πολύ άσχημα. Πού είναι η αγάπη του; Δέχεται να χαλάσουμε το σπίτι μας επειδή δεν βρίσκω δουλειά; Στις δύσκολες στιγμές δεν πρέπει να μου συμπαρασταθεί; Φοβάμαι πως η σχέση μας θα χαλάσει γιατί ήδη τον βλέπω απρόθυμο και κλεισμένο στον εαυτό του.
Ν.

 

Ο φίλος σου έχει δίκιο. Είναι μεγάλο βάρος να ζουν σήμερα δυο με το μισθό του ενός, όταν μάλιστα και οι δυο είναι άτομα με τυπικά προσόντα εξίσου.

Παρόλη την οικονομική κρίση, με εκπλήσσει το γεγονός πως δεν έχεις ουσιαστικά εργαστεί ποτέ ως τώρα. Για έναν άνεργο, η αναζήτηση δουλειάς πρέπει να είναι από μόνη της μια δουλειά πλήρους απασχόλησης. Μήπως δεν ασχολείσαι αρκετά; Μήπως κάνεις κάτι λάθος; Πώς περνάς το χρόνο σου; Μήπως μέσα σου λειτουργεί υποσυνείδητα το στερεότυπο πως είσαι γυναίκα και μπορείς συντηρείσαι από τον άντρα σου; Ανεξάρτητα με τη σχέση σου, προτείνω να αλλάξεις άμεσα τον τρόπο που αντιμετωπίζεις την εξεύρεση εργασίας και να φροντίσεις να αυτοσυντηρηθείς.

Όταν αποφασίσατε να συμβιώσετε, δεν είχατε υπολογίσει τα οικονομικά σας; Υποθέτω πως ελπίζατε να βρεις κι εσύ δουλειά. Αυτό όμως είναι μεγάλο λάθος. Όταν προγραμματίζουμε να φύγουμε από το πατρικό μας, πρέπει να υπολογίσουμε τα οικονομικά μας με βάση τις συνθήκες του παρόντος και όχι του επιθυμητού μέλλοντος. Προκειμένου για συμβίωση, και πολύ περισσότερο για γάμο, το οικονομικό πρέπει να συζητιέται διεξοδικά.

Ακόμη κι αν τότε σας έφταναν τα λεφτά του συντρόφου σου, είναι φυσικό τώρα με την οικονομική κρίση να δυσκολεύεστε. Πολλοί άνθρωποι αλλάζουν τον τρόπο ζωής τους λόγω κρίσης και η επιστροφή στα πατρικά δεν σημαίνει απαραίτητα και διακοπή της σχέσης.

Θέτεις θέμα αγάπης και βοήθειας από το σύντροφό σου σε μια δύσκολη στιγμή. Αυτή όμως η δύσκολη στιγμή κρατά χρόνια τώρα και είναι φυσικό εκείνος να πιέζεται. Τον βλέπεις άκεφο και υποθέτω πως η σχέση σας έχει χαλαρώσει. Μπορείς να τον ρωτήσεις τι του συμβαίνει και αν η στάση του έχει αν κάνει μόνο με τα οικονομικά προβλήματα.

Προτείνω να κάνετε αυτό που φοβάσαι: Να διαλύσετε το σπίτι σας και να ξαναγυρίσετε στα πατρικά σας, πριν η σχέση σας διαβρωθεί τελείως. Αν περιμένετε να το διαλύσετε όταν φτάσει το τέλος της χρονιάς κι εσύ δεν έχεις βρει δουλειά, θα είναι χειρότερα. Ακόμη όμως κι αν μέχρι τότε βρεις δουλειά, κανένας δεν ξέρει πόσο σίγουρη θα είναι.

Εσύ αφιερώνεσαι στην αναζήτηση δουλειάς και γενικά στην αυτονόμησή σου ως ατόμου. Αν και όταν αποφασίσετε ξανά συμβίωση θα πρέπει να υπολογίσετε πολύ καλά το οικονομικό μέρος, να έχεις κι εσύ κάτι σταθερό και να ξεκινήσετε σε μια βάση ισοτιμίας.

Αν φύγεις θα φύγεις για σένα και όχι για τον άλλον

ΕΙΜΑΙ 25 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΔΩ ΚΑΙ 3 ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΩ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΕΡΓΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ. ΕΓΩ ΔΙΑΡΚΩΣ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΜΑΙ ΟΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΕΙ,ΟΤΙ ΔΕΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΑΝ ΖΕΥΓΑΡΙ ΚΑΙ ΟΤΙ ΛΕΙΠΕΙ ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΜΟΥ ΛΕΙΠΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΑ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΧΕΣΗ.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΕΠΙΑΣΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΧΟΛΗ ΜΟΥ, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΩΘΗΜΕΝΟ ΜΟΥ. ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΤΡΕΜΟΥΝ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΠΩΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΟΝ ΔΩ ΤΗ ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ. ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ, ΟΜΩΣ ΜΟΥ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ. ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΩΡΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΣΧΕΣΗ ΜΟΥ ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΩ. ΑΛΛΑ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΠΗΓΑΙΝΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΑ ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΜΑΣ ΕΙΧΕ ΣΧΕΣΗ. ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΟΡΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΥΓΡΑΤΗΘΩ! ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ? ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ....

Ν.

 

Τα πράγματα είναι πολύ απλά. Μπήκες μικρή σε σοβαρή σχέση, συνήθισες εκεί και, παρότι δεν περνάς και τόσο καλά, αισθάνεσαι πως αν φύγεις θα χαλάσει ο κόσμος. Επειδή δεν αντιμετωπίζεις τα προβλήματα της σχέσης σου, η «λύση» είναι να βρεθεί ένας άλλος άντρας για να σε κάνει να πάρεις αποφάσεις.Τι έχεις κάνει για τα προβλήματα της σχέσης που έχεις; Τα συζήτησες με το φίλο σου, διεκδίκησες, πήρατε μαζί κάποια μέτρα να βελτιωθεί η κατάσταση; Αν δεν έκανες τέτοιες προσπάθειες, καλό είναι να τις κάνεις τώρα, αν φυσικά έχεις το κουράγιο να προσπαθήσεις για τη σχέση αυτή. Αν έκανες και δεν βελτιώθηκε τίποτα, η κατάσταση είναι μάλλον καταδικασμένη.

Αν η σχέση σου σε κάλυπτε, δεν θα σε προσήλκυε τόσο ο άλλος. Η σχέση σου φαίνεται να έχει πολλά προβλήματα και να διατηρείται από τη συνήθεια και το φόβο του αγνώστου. Μια άλλη παράμετρος είναι να μην είχες αρκετές εμπειρίες πριν από τα 22 σου, όπως είναι φυσικό, και η επιθυμία σου να τις αποκτήσεις να σε κάνει να ενδιαφέρεσαι για τον άλλον. Επιπλέον, πολλές φορές μας μένει ένα απωθημένο με κάποιον και αν δεν το ικανοποιήσουμε θα… σκάσουμε!

Το αγόρι αυτό τι διάθεση δείχνει τώρα για σένα; Είναι ελεύθερος; Δείχνει ενδιαφέρον; Αν διακόψεις τη σχέση που έχεις, κανένας δεν σου υπόσχεται πως θα δημιουργήσεις σχέση με τον άλλον και θα περνάς καλά μέσα σ’ αυτή.

Ίσως λοιπόν το νέο αυτό ενδιαφέρον ήρθε στη ζωή σου για να σε κάνει να δεις τις ανεπάρκειες στη σχέση που έχεις και να αποφασίσεις αν θα παραμείνεις σ’ αυτήν ή όχι. Πρώτα λοιπόν αποφασίζεις αυτό: Αξίζει τον κόπο να παραμείνεις;

Αν κρίνεις πως ναι, μένεις και το παλεύεις ή συμβιβάζεσαι. Αυτό που μπορείς να έχεις με τον άλλον είναι ένα «ανώδυνο», παράλληλο φλερτάκι.

Αν κρίνεις πως όχι, φεύγεις, οπότε είσαι ελεύθερη να κάνεις ό,τι θέλεις. Προσοχή! Κανένας δεν σου εγγυάται τίποτα για μια νέα πιθανή σχέση με τον άλλον. Έχεις το ρίσκο είτε να μην ανταποκριθεί, είτε να δημιουργηθεί κάτι εφήμερο ή ακόμη και κάτι πιο μόνιμο αλλά όχι ικανοποιητικό (όπως σε όλες τις σχέσεις εξάλλου). Αν φύγεις θα το κάνεις με την πλήρη ευθύνη σου και ρισκάροντας.

Προσωπικά, πιστεύω πως σε μια σχέση δεν πρέπει να γίνονται μεγάλοι συμβιβασμοί, όταν μάλιστα πρόκειται για νέα παιδιά. Στα 25 η ζωή είναι μπροστά σου και πρέπει να φροντίσεις να την απολαύσεις αναλαμβάνοντας και τα αντίστοιχα ρίσκα.

Συνεχίζεται…

Η φίλη της ανάρτησης «Πάρε πρωτοβουλία» μας έγραψε τη συνέχεια της καλοκαιρινής γνωριμίας της.

Έκανα ό,τι μου είχες πει! Στο κατά λέξη: κρατώ μια χαλαρή στάση, και για ένα διάστημα είχα σταματήσει να επικοινωνώ. Του είχα στείλει ένα μήνυμα που νομίζω πως ήταν φανερό το ενδιαφέρον μου: μου είχε κλείσει ένα μήνυμα έτσι «να περνάς τέλεια» και εγώ του απάντησα «θα περνώ τέλεια αν κάνεις καμιά βόλτα στην Αθήνα». Γελώντας σκέφτομαι πώς να το πήρε; Αλλά δυστυχώς δεν θα το μάθω αυτό! Αυτό το μήνυμα δεν το απάντησε ποτέ.

Μετά από πολύ καιρό και σε ένα πλαίσιο να είμαι χαλαρή και δεν τρέχει και κάτι, του στέλνω ένα email που του αναφέρω πόσο όμορφα είχα περάσει ένα βράδυ σε μια έξοδο και τον ρωτούσα τι κάνει, πολύ χαλαρά και ανέμελα! Και μου απαντά πως είναι με την δουλειά του στο εξωτερικό και θα είναι στην Αθήνα την Παρασκευή να μιλήσουμε και αν είναι να βγούμε το βράδυ…

Κουφάθηκα, δεν περίμενα αυτό! Και αναρωτιέμαι γιατί; Θα μπορούσε άνετα να το είχε αποφύγει.

Βρήκαμε τελικά, εγώ ήμουν με μια φίλη και αυτός με φίλους από τα φοιτητικά του χρόνια. Πολύ καλά παιδιά όλα τους! Αυτό με κάποιο τρόπο με καθησύχασε πως δεν έχω να κάνω με κάποιον πρωταθλητή του φλερτ. Το κλίμα ήταν πολύ καλό! Πέρασα υπέροχα! Και όταν ήρθε ο αποχαιρετισμός, ο φίλος του που τον φιλοξενούσε (οι άλλοι έφυγαν στην διάρκεια της βραδιάς) μου είπε θα τα ξαναπούμε, και ο Χ ήταν πολύ καλός μαζί μου! Με κοιτούσε στα μάτια και μου είπε πως εμείς μιλάμε και πως με περιμένει στο νησί. Αυτό με ρώτησε και ο φίλος του, πότε θα πάω στο νησί. Έρχεται η γιορτή του και είναι αργία, τι θα ήταν το καλύτερο να κάνω;

Εγώ στην έξοδο ήμουν πολύ χαμογελαστή και προσηνής, αλλά όχι υπερβολική ούτε φλέρταρα, με την λογική πως εγώ έχω δείξει με το μήνυμα μου τις προθέσεις μου… δεν έχω κάτι άλλο να πω. Αυτός άκουγε με ενθουσιασμό αυτά που έλεγα, συμφωνούσε μαζί μου και με ρώτησε τι άλλο κάνω στη ζωή μου εκτός δουλειάς. Αυτή την ερώτηση μου είχε κάνει και την άλλη φορά που είχαμε βρεθεί τα δύο μας μόνοι.

Είμαι αποφασισμένη να μην επενδύσω! Δεν είναι βιώσιμο το σχήμα έτσι και αλλιώς. Παρόλα αυτά θα ήθελα να καταλάβω, αν μπορώ. Και μου αρέσει. Είναι ξύπνιος, έχει τρόπους, είναι και γλυκούλης και με εκτιμά! Ε, γι’ αυτό το συζητώ.

Β.

Διαβάζοντας το μήνυμά σου, αναρωτήθηκα τι το καινούργιο αποκόμισα για τον Χ και για το πώς σε βλέπει και η απάντηση ήταν: τίποτα απολύτως!

Σίγουρα δείχνει να σε συμπαθεί, σίγουρα περνάτε καλά όταν βγαίνετε, αλλά πρωτοβουλία δεν παίρνει για κάτι παραπάνω. Με τα μηνύματα έδειξες τις προθέσεις σου, αλλά δεν είδα ανταπόκριση. Αναρωτιέμαι, αν δεν τύχαινε να του στείλεις μήνυμα λίγες μέρες πριν περάσει από την Αθήνα, θα σου τηλεφωνούσε ο ίδιος να βγείτε; Φυσικά και θα μπορούσε να το είχε αποφύγει, αλλά θα μπορούσε και να το έχει επιδιώξει ο ίδιος. Αυτό που έγινε είναι μια μέση κατάσταση.

Η όμορφη βραδιά που περάσατε με φίλους και το ενδιαφέρον του στη συζήτηση μου θυμίζουν αντίστοιχες εξόδους το καλοκαίρι στο νησί. Όλα ωραία, αλλά πρωτοβουλία από μέρους του καμία.

Το μόνο στοιχείο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι η πρόσκληση στο νησί με την ευκαιρία της γιορτής του. Θα έλεγα να πας, χωρίς όμως να επενδύσεις σε μια πιθανή συνέχεια. Αργία είναι, το νησί σου αρέσει και καλό είναι να ξαναβρεθείς μαζί του κάποιες μέρες μήπως και έρθετε πιο κοντά. Βέβαια εκεί, αφού σε κάλεσε για τη γιορτή του και αφού δεν είναι πλέον καλοκαίρι ώστε να υπάρχουν πολλές από τις παρέες που είχες, θα πρέπει να ασχοληθεί πολύ μαζί σου. Μια πρόσκληση με φίλους τη μέρα της γιορτής  του δεν σημαίνει τίποτα. Ενδιαφέρον θα πει να περάσει πολύ χρόνο μαζί σου στις «χειμερινές» συνθήκες της ζωής του. Λυπάμαι όμως που δεν θα είμαι αισιόδοξη για κάτι παραπάνω. Αν ενδιαφερόταν πραγματικά θα επικοινωνούσε μαζί σου από τότε που έφυγες από το νησί, θα είχε επιδιώξει να ξαναβρεθείτε και σίγουρα θα ήταν αυτός που θα σου τηλεφωνούσε να βγείτε τώρα που πέρασε από την Αθήνα, και μάλιστα να βγείτε μόνοι οι δυο σας.

Είτε είναι αναποφάσιστος, είτε δεσμευμένος, είτε άτομο που δεν παίρνει πρωτοβουλίες είτε ο,τιδήποτε άλλο, πάντως δεν δείχνει για σένα ερωτικό ενδιαφέρον ως τώρα. Κανείς δεν ξέρει για το μέλλον και αν θέλεις μπορείς να επιμείνεις, αλλά χωρίς να επενδύσεις. Εξάλλου και τα ταξιδάκια και οι έξοδοι με ενδιαφέροντα άτομα είναι όμορφες και πρέπει να τις επιδιώκεις!

Θέλω πίσω αυτόν που με πέταξε έξω

Πριν δυο χρονια γνωρισα εναν ανθρωπο που μου αλλαξε τη ζωη. Ειχαμε χωρισει και οι δυο απο τους γαμους μας (εκεινος εχει και ενα παιδι 6 χρονων). Όταν αποφασισε να μετακομισει τον ακολουθησα και απο τοτε ειμασταν συνεχεια μαζι. Ολα ηταν τελεια, περνουσαμε τοσο ωραια που ουτε μπορουσα να το φανταστω οτι θα μου συμβει κατι τετοιο ποτε στη ζωη μου. Ταιριαζαμε σε ολα οσα μας αρεσαν και στη συμβιωση απο την πρωτη μερα δεν αντιμετωπισαμε ουτε μια δυσκολια.

Καποια στιγμη με πηρε ενας πρων μου τηλεφωνο χωρις να το περιμενω μετα απο χρονια που ειχαμε χωρισει και απο εκει και υστερα αρχισαν τα προβληματα ζηλειας. Με πηραν και μερικα τηλεφωνα με αποκρυψη χωρις να μιλαει αυτος/η που με πηρε και δεν μπορω να περιγραψω τις στιγμες ζηλειας που εζησα μετα. Ειχαμε συνεχεια καβγαδες γι’ αυτα τα τηλεφωνα μου ελεγε συνεχεια οτι εγω φταιω που δινω δικαιωματα, δε με αφηνε να χαμογελαω σε παρεες φιλων του και γενικα σε αντρες επρεπε να ειμαι με κατεβασμενο το κεφαλι, να μην τους κοιταω καν. Εγω ειμαι ενας ανθρωπος που δεν δινω δικαιωματα ουτε αισθανομαι οτι φταιω σε κατι για τα τηλεφωνα που γινανε γιατι δεν τα προκαλεσα σε καμια περιπτωση.
Το αλλο θεμα που ειχα να αντιμετωπισω ηταν το παιδι του που ερχοταν σπιτι μας καθε δυο σ/κ οπως γινεται σε αυτες τιςπεριπτωσεις και εκει η ζωη μας επρεπε να αλλαζει. Δεν ειχα κανενα προβλημα να παιζω μαζι της, να φτιαχνουμε κατασκευες και γενικα να περναμε ωρες μαζι οσο πιο ομορφα γινετε. Αλλα δεν ειχα τη συμπαρασταση του και δεν ενοιωθα την αγαπη του δηλ μου μιλουσε αποτομα, δεν με υπολογιζε ηταν σαν να μην υπηρχα.
Πληγωνομουν, εκλαιγα, κλεινομουν στον εαυτο μου και δεν ειχα τροπο ουτε σε μια φιλη μου να παω γιατι μου τα ειχα απαγορευσει και αυτα απο την αρχη σχεδον. Και οσες φορες του μιλουσα γι’ αυτα που νοιωθω μου ελεγε οτι θελει ηρεμια και σταματουσα καθε συζητηση..
Πολλες φορες εφτασα στο σημειο να μαζεψω τα πραγματα μου και να φυγω αλλα τον αγαπουσα τοσο πολυ που δεν το τολμουσα..
Εγω αρχισα να αισθανομαι την αναγκη να θελω να μαθω αν θα εχει προοπτικη η σχεση μας, αν θα κανουμε δικη μας οικογενεια και η απαντηση που πηρα ηταν οτι δεν ειναι καλα και δεν μπορει να μου προσφερει αυτο που θελω γιατι μόλις ειχε βγει απο ενα γαμο 10 χρονων και μπηκε ξανα σε σχεση που ειναι σαν γαμος- εννοουσε τη δικη μας- οτι δεν εχει ζησει καθολου μονος του και οτι δεν θελει αλλες υποχρεωσεις στη ζωη του. Μου ειπε οτι ηθελε να μεινει μονος του για να ηρεμισει και να σκεφτει πολλα, αλλα και αυτο το θεμα της οικογενειας.
Χωρισαμε και για ενα μηνα πηγα στους γονεις μου. Μεχρι που μιλησαμε στο τηλεφωνο και απο τοτε ξαναειμασταν μαζι για δυο μηνες ακομα μεχρι σημερα. Φυγαμε για δουλεια καπου μακρια, ήμασταν καλα, αλλα πριν λιγο καιρο που τον ρωτησα αν σκεφτηκε το μελλον μας μου ειπε παλι πως δεν σκεφτεται αμεσα να κανουμε οικογενεια, ειπε «οχι τωρα, με τιποτα, αλλα ισως σε πεντε χρονια να ειμαι ετοιμος» Εγω του ειπα πως αφου εχει ενα παιδι δεν ειναι δικαιο να σκεφτετι ετσι γιατι και εγω εχω το δικιαωμα να κανω ενα παιδακι με τον ανθρωπο που αγαπαω! Αλλα δεν μου απαντουσε σε τιποτα απο ολα αυτα που του ελεγα, μου ελεγε συνεχεια οτι θελει την ηρεμια του.

Από κει και πέρα ξεκίνησαν φαινόμενα αδικαιολόγητης ζήλειας και εγώ ήμουν χάλια ψυχολογικά. Δεν αντεξα αλλο την ψυχροτητα του του ειπα οτι θα φυγω δεν παει αλλο. Πήγα για λίγο σε μια φίλη μου, επεστρεψα και οταν χτυπησα το κουδουνι δεν με αφησε να μπω μεσα, μου πεταξε ολα τα πραγματα εξω, με εβριζε... Δεν μπορουσα να καταλαβω τι ειχε παθει γιατι μου συμπεριφεροταν ετσι…Τα μάζεψα και πήγα στη φίλη μου να κοιμηθώ.Την επομενη μερα τον πηρα τηλεφωνο γιατι ξεχασε να μου πεταξει μαζι με ολα τα πραγματα μου μια τσαντα με υλικα της δουλειας μου. Του ειπα να μου τα φερει σε ενα φιλικο μαγαζι που ημουν εκεινη τα την ωρα. Στην αρχη μου ειπε «σιγα μην τα φερω, ελα να τα παρεις» αλλα μετα με πηρε τηλ και αλλαξε τον τροπο που μιλουσε, με ρωτουσε αν τον αγαπαω, και οτι δεν θα γινοταν αυτο αν δεν ειχα παει μαζι με τη φιλη μου να παρω τα πραγματα μου, ειπε οτι την ειδε και τρελαθηκε και οτι τον εκανα βουκινο με τη φιλη μου την κουτσομπολα.. Ηρθε στο μαγαζι, εφερε την τσαντα μου και μια σοκολατα την οποια δεν πηρα μου ειπε να τον συγχωρησω για αυτο που εγινε κι εγώ του ειπα οκ αλλα εμεις τελειωσαμε!
Μετα με ξαναπηρε το ιδιο βραδυ να μου οτι ξερει ποσο ευαλωτη ειμαι, να προσεχω και οτι ηθελε εστω και λιγο να με δει να του χαμογελασω..
Εγω του το αρνηθηκα αν και πονουσα, αλλα του ειπα ηταν επιλογη του να με πεταξει εξω και μαλιστα λεγοντας μου να μην ξαναπατησω ποτε στο σπιτι του. Εδώ και λίγες μέρες που εγινε αυτο ειμαι χαλια, γυρισα στο πατρικο μου δεν βγαινω απο το σπιτι, τον σκεφτομαι συνεχεια θελω να με παρει τηλεφωνο να νοιωσω οτι με θελει οτι του λειπω πραγματικα, οτι ποναει για οτι εγινε… Θελω πλεον να μου αποδειξει τι αισθανεται για μενα… Αλλα δεν με εχει παρει πεντε μερες τωρα ουτε ενα τηλεφωνο.
ποναω, μου λειπει, δεν ξερω γιατι δεν με παιρνει ενα τηλεφωνο. Πειτε μου τι συμβαινει δεν εχω μυαλο να δω ξεκαθαρα τιποτα!!!

Α

 

Αρχικά πρέπει να σου υποδείξω τα λάθη τακτικής που έχουν γίνει και συνέβαλαν στο να φτάσετε ως εδώ.

·         Δυο φρεσκοχωρισμένοι δεν είναι καλό να συνδέονται αμέσως σοβαρά και να παίρνουν αποφάσεις ζωής, όπως έκανες εσύ που τον ακολούθησες σε άλλη πόλη, αν κατάλαβα καλά.

·         Όλα αυτά τα υπέροχα και τα τέλεια του πρώτου καιρού πρέπει να αφήνονται να καταλαγιάσουν, προκειμένου να ονομάσουμε αυτό που ζούμε σχέση ζωής με προοπτικές σταθεροποίησης. Δεν γράφεις πόσον καιρό τον γνώριζες πριν τον ακολουθήσεις και πόσο κράτησε η υπέροχη περίοδος.

·         Το σκηνικό άλλαξε από κάποια τηλεφωνήματα. Πριν γίνουν αυτά δεν είχες δει δείγματα υπερβολικής ζήλειας; Εκτός κι αν η υπέροχη αρχική περίοδος κράτησε ελάχιστα… Εσύ πώς αντέδρασες στις κατηγορίες, στο εγκλεισμό και στις απαγορεύσεις; Δεν συζήτησες μαζί του, δεν διεκδίκησες τις φυσιολογικές σου ελευθερίες; Παρουσιάζεις τα προβλήματά σας ως δική του καθαρά ευθύνη, δες όμως μήπως και κάποιες δικές σου, έστω καλοπροαίρετες συμπεριφορές έχουν συμβάλει.

·         Το θέμα του γάμου υπήρξε καταλυτικό για σας. Όταν ένα ζευγάρι έχει διαφορετικές απόψεις και ανάγκες για το θέμα, η σχέση σπάνια συνεχίζεται και μόνο αν ο ένας υποχωρήσει, οπότε δεν θα είναι ευχαριστημένος και θα δημιουργούνται καβγάδες. Το περίεργο είναι πως έθεσες θέμα γάμου όταν τα πράγματα άρχισαν να μην πηγαίνουν καλά. Λογικά, πρέπει να περνάμε πολύ καλά στη σχέση μας για να σκεφτούμε γάμο και παιδί.

·         Ένας χωρισμός δεν σημαίνει πως αλλάζει τις απόψεις των ατόμων. Μια επανασύνδεση μπορεί να γίνει εύκολα από συναισθηματική παρόρμηση, νοσταλγία κτλ, αλλά δεν σημαίνει πως οι ουσιαστικές διαφορές έχουν λυθεί. Αν δεν είχατε καταλήξει σε μια κοινή γραμμή σχετικά με το θέμα του γάμου και της ζήλειας, η επανασύνδεση ήταν καταδικασμένη.

·         Όταν είπες πως θα φύγεις κι εκείνος σου πέταξε τα πράγματα, η κατάσταση είχε πλέον ξεφύγει. Ακολούθησαν ανώριμες και αντιφατικές αντιδράσεις από μέρους του και ήταν καλό που εσύ παρέμεινες σταθερή στην απόφασή σου να φύγεις.

·         Τώρα είσαι χάλια και περιμένεις να κάνει κίνηση να τα ξαναβρείτε γιατί αγαπάς ακόμα τον άνθρωπο που σου φέρθηκε έτσι! Εκείνος δεν δείχνει καμιά τέτοια διάθεση, αλλά ακόμη κι αν δείξει και επανασυνδεθείτε άμεσα, πολύ φοβάμαι πως σε λίγο θα ξαναχωρίσετε, αφού τα βασικά προβλήματα δεν έχουν λυθεί.

 

Η γνώμη μου είναι, όσο κι αν πονάς, να μην κάνεις κίνηση εσύ. Είναι καλύτερο να μείνετε για λίγο μακριά, να σκεφτείτε ψύχραιμα και να ξεκαθαρίσετε τι θέλει ο καθένας από τη σχέση αυτή. Επιπλέον, αν του λείψεις τότε θα καταλάβει και αν σε αγαπά πραγματικά. Αν δεν κάνει κίνηση, η κατάσταση είναι ανέλπιδη, ό,τι κι αν κάνεις εσύ. Εκείνος σε έδιωξε κι εκείνος θα πρέπει να σε παρακαλέσει να γυρίσεις πίσω. Αν λοιπόν επιστρέψει, δεν πρέπει να επανασυνδεθείτε παρορμητικά, αλλά να τον βάλεις να συζητήσετε τους νέους όρους μιας πιθανής επανασύνδεσης. Θέλεις τις ανθρώπινες ελευθερίες σου και προοπτική γάμου, αυτές είναι οι επιθυμίες σου, έχεις κάθε δικαίωμα να τις διεκδικείς και δεν τις συζητάς. Αν δεχτεί, περάστε μια δοκιμαστική περίοδο να δείτε αν θα μπορέσετε να προσαρμοστείτε. Αν δεν δεχτεί, μην προχωρήσεις. Θα πονέσεις και κάποια στιγμή θα το ξεπεράσεις, δεν είσαι άπειρη, έχεις περάσει από διαζύγιο και είδες πως η ζωή συνεχίζεται…

Στο μεταξύ φρόντισε τον εαυτό σου, τους φίλους σου, τη δουλειά σου και φρόντισε να μάθεις να στέκεσαι στα πόδια σου μόνη σου.

Δεν υπάρχει «πολύ αργά» όταν είσαι είκοσι χρονών

Βρίσκομαι 2 χρόνια στο εξωτερικό για σπουδές. Αρχικά κάθισα ένα εξάμηνο εδώ για τη γλώσσα, για να δώσω εξετάσεις, και πέρυσι ήμουν στον πρώτο χρόνο των σπουδών μου σε ένα καλό πανεπιστήμιο.

Στο πρώτο εξάμηνο δεν περνούσα ούτε πολύ καλά αλλά ούτε και χάλια. Γνώριζα συνέχεια κόσμο και έκανα παρέα με άτομα από διάφορες εθνικότητες. Ήμουν πολύ κλειστό άτομο και η αποδοχή που βρήκα από αυτά τα άτομα με έκανε να αλλάξω ριζικά και να γίνω περισσότερο ανοιχτή και φιλική, να παίρνω πρωτοβουλίες και να βρω σιγά- σιγά ποια είμαι και τι θέλω. Έβλεπα τα πάντα σαν τουρίστας, μου άρεσαν όλοι και όλα.

Τον πρώτο χρόνο στο πανεπιστήμιο είδα τα πράγματα πολύ διαφορετικά. Ήρθα σε πιο άμεση επαφή με την ξένη κουλτούρα και τα πράγματα έγιναν πιο δύσκολα. Έχω μεγάλο θέμα με τη γλώσσα. Ενώ με το πανεπιστήμιο και τα γραπτά μου τα πηγαίνω μια χαρά, στις κοινωνικές μου επαφές δε μπορώ να ανταπεξέλθω. Όσο και να προσπαθώ η γλώσσα μου δε λύνεται με τίποτα και αυτό δυστυχώς μ’ έχει περιορίσει αρκετά σε παρέες. Προσπάθησα πάλι με φοιτητές από άλλες εθνικότητες αλλά στο πανεπιστήμιο οι περισσότεροι σχηματίζουν κλίκες με άτομα με την ίδια με αυτά εθνικότητα. (Να σημειώσω εδώ ότι ναι μεν θα μιλήσω μαζί τους αλλά παρέα είναι αδύνατο να σχηματιστεί.) Μου φαίνεται λογικό να είναι έτσι τα πράγματα όμως, γιατί φαντάζομαι ότι αν υπήρχε αντίστοιχο φαινόμενο στην Ελλάδα κάπως έτσι θα εξελισσόταν η κατάσταση.

Έλληνες δεν γνώρισα, όχι επειδή δεν ήθελα, έτυχαν διάφορα, αλλά γνωρίζω πως δεν υπάρχουν πολλοί στην ηλικία μου, οι περισσότεροι είναι μεταπτυχιακοί ή και διδακτορικοί. Αν δεν ταιριάξουμε με αυτά τα 5-10 άτομα; Υποτίθεται πως σε αυτή την ηλικία πρέπει να γνωρίζω πολλά άτομα και να ψάχνομαι. Να διαβάζω μεν, αλλά να βγαίνω για να ξεσκάω και λίγο. Πέρασα το μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς μέσα στο άγχος και τη στεναχώρια, διαβάζοντας πολύ και μη έχοντας ζωή, βγαίνοντας μια φορά στο τόσο μόνο, μαζί με τα παιδιά της εστίας που έμενα για να χαλαρώσω λίγο. Δεν πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Νιώθω αποτυχημένη. Δεν έχω όρεξη να διαβάσω, ούτε να προσπαθήσω για κάτι άλλο πλέον. Δε θέλω άλλο να μιλάω, να διαβάζω, να γνωρίζω ανθρώπους με αυτή τη γλώσσα... Ξεσπάω σε κλάματα με το παραμικρό. Πριν γυρίσω Ελλάδα το καλοκαίρι σκεφτόμουν μέχρι και αυτοκτονία. Ένιωθα ότι ήμουν σε αδιέξοδο. Όταν γύρισα ηρέμησα κάπως, αλλά έκανα καιρό να ισορροπήσω πάλι. Δυο εβδομάδες πριν επιστρέψω κατάφερα να δω τα πράγματα πιο θετικά, όμως με το που γύρισα κάθε μέρα σκέφτομαι πως θέλω να τα παρατήσω και να γυρίσω Ελλάδα. Δε μπορώ να κοιμηθώ και σκέφτομαι πολλά. Δεν είναι φυσιολογική αυτή η κατάσταση...τόσο άγχος…

Δεν μπορώ να αποφασίσω τι είναι καλύτερο για μένα.. Πέρασα σε μια καλή σχολή στην Ελλάδα που πλέον όμως δεν με ενδιαφέρει και τόσο, ενώ εδώ σπουδάζω κάτι που με ενδιαφέρει πολύ. Και μετά από δύο χρόνια συνειδητοποίησα πως έκανα αυτό που ήθελε ο πατέρας μου, πως ποτέ δεν είχα άποψη για το τι ήθελα, και έφυγα για εξωτερικό. Πιστεύω πως είναι πολύ αργά για να γυρίσω πίσω και να κάνω μια νέα αρχή σε άλλη σχολή. Όπως τα έκανα θα χαθεί και αυτός ο χρόνος. Δε μπορώ να σκεφτώ καθαρά πλέον. Νιώθω σαν κακομαθημένο παιδί με τέτοιο πισωγύρισμα. Εάν γυρίσω ξέρω πως θα φτιάξω πάλι τη ζωή μου. Από τη μία λέω να δοκιμάσω στη σχολή που πέρασα ή κάποια ιδιωτική σχολή και να πιάσω και μια δουλειά (ελπίζοντας ότι θα βρω κάτι), από την άλλη το επαγγελματικό άνοιγμα δε θα είναι το ίδιο με αυτό που θα είχα από τη σχολή που είμαι τώρα...(θα είναι;). Φοβάμαι μη γυρίσω και κάνω "λάθος ζωής". Εν μέσω κρίσης το πρόβλημα μεγεθύνεται και από μόνο του. Τι θα με συμβουλεύατε;

Η.

 

Βρίσκεσαι σε μια γενικότερη κατάσταση αναζήτησης για τη ζωή σου και αυτό, σε συνδυασμό με την παραμονή σου σε μια ξένη χώρα στην οποία δεν έχεις προσαρμοστεί επαρκώς, σου δημιουργεί μεγάλο άγχος.

Ας πάρουμε αρχικά το θέμα της επιλογής σπουδών. Λες πως ακολούθησες το όνειρο του πατέρα σου. Αυτό αφορά τη σχολή που πέρασες στην Ελλάδα ή τη σχολή που επέλεξες στο εξωτερικό; Λες πως αυτό που σπουδάζεις σου αρέσει. Πιστεύω πως αν κάποιος μπει στη φασαρία και στα έξοδα του εξωτερικού, πρέπει να λατρεύει αυτό που σπουδάζει. Συμβαίνει αυτό με σένα;

Σχετικά το θέμα της επαγγελματικής αποκατάστασης, η άποψή μου είναι πως πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες για αποκατάσταση έχει όποιος σπουδάζει κάτι που του ταιριάζει και το αγαπά, ανεξάρτητα από τη ζήτηση που υποθέτουμε πως μπορεί να έχει το αντίστοιχο επάγγελμα.

 Η προσαρμογή μας σε μια ξένη χώρα πρέπει αρχικά να έχει ισχυρό κίνητρο. Αν αυτό υπάρχει, η κοινωνικοποίηση εξαρτάται από το ίδιο το άτομο. Δεν χρειάζεται η τέλεια γνώση της γλώσσας για να κοινωνικοποιηθείς, απλώς αυτοπεποίθηση και διάθεση επικοινωνίας. Οι κλίκες είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο στο φοιτητικό χώρο και γίνονται είτε με κριτήριο την εθνικότητα είτε με άλλα κριτήρια που ισχύουν και στην ίδια μας τη χώρα πχ. πολιτική τοποθέτηση. Σίγουρα υπάρχουν όμως και άτομα εκτός κλίκας και το μόνο που χρειάζεται είναι η διάθεση για να τα βρεις. Πρέπει να ψαχτείς και να βρεις τι σε εμπόδισε να το κάνεις τη δεύτερη χρονιά, ενώ την πρώτη τα πράγματα ήταν καλύτερα.

 «Λάθη ζωής» και «πολύ αργά» δεν υπάρχουν στην ηλικία σου. Τη στιγμή που νιώθεις έτσι στο εξωτερικό και λες πως η φετινή σου ακαδημαϊκή χρονιά είναι χαμένη, η πρότασή μου είναι να γυρίσεις στην Ελλάδα, να ηρεμήσεις και να ψαχτείς. (Με ανησυχεί που σκέφτηκες μέχρι και την αυτοκτονία). Να κάνεις μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο και ένα πρόγραμμα επαγγελματικού προσανατολισμού. Αν από αυτό βγει πως η σχολή στην οποία έχεις περάσει σου ταιριάζει, αρχίζεις να φοιτάς και βλέπεις πώς θα πας. Αν αυτή αποκλειστεί, αναζητάς κάποιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο εδώ στο αντικείμενο που σε ενδιαφέρει. Τα περισσότερα ιδιωτικά πανεπιστήμια στην Ελλάδα έχουν συνεργασίες με πανεπιστήμια του εξωτερικού  για μεταπτυχιακές σπουδές. Έτσι, με την εμπειρία που ήδη έχεις από το εξωτερικό, θα προσαρμοστείς εύκολα στο μέλλον ένα χρόνο για μεταπτυχιακό.

Είσαι πολύ νέα, δώσε χρόνο στον εαυτό σου. Πολλά παιδιά κάνουν δοκιμές μέχρι να αποφασίσουν πορεία ζωής και αυτό δεν είναι καμιά καταστροφή. Πριν από λίγα χρόνια έκανα πρόγραμμα επαγγελματικού προσανατολισμού σε μια κοπέλα της ηλικίας σου που είχε περάσει ένα χρόνο στην Αγγλία σπουδάζοντας Διοίκηση Επιχειρήσεων επειδή αυτό είχε σπουδάσει και ο μεγάλος της αδελφός. Η κοπέλα τελικά ούτε είχε προσαρμοστεί στο εξωτερικό ούτε ήταν σίγουρη γι’ αυτό που σπούδαζε, και είχε άσχημα ψυχολογικά ξεσπάσματα. Από τη συνεργασία μας βγήκε πως της ταίριαζε η γραφιστική και αποφάσισε να σπουδάσει εδώ 3 χρόνια σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο. Όταν τέλειωσε, πήγε για μεταπτυχιακό στην Αγγλία, όπου προσαρμόστηκε θαυμάσια και μάλιστα παρέμεινε εκεί να εργαστεί.

 Συζήτησε τα όλα αυτά με τους γονείς σου, που πιστεύω θα δώσουν προτεραιότητα στην ψυχική σου κατάσταση και στις επιθυμίες σου.