Το ανικανοποίητο

Θα ήθελα να θέσω ένα θέμα που ίσως βρείτε κι εσείς ενδιαφέρον και άξιο συζήτησης στην ιστοσελίδα σας: το θέμα των ανικανοποίητων επιθυμιών-αναγκών. Μιλώ για την περίπτωση που ένας άνθρωπος έχει φτάσει σε μία ηλικία ωριμότητας όπως τα 40 έτη, όπου προσωπικά βρίσκομαι, αλλά για διάφορους λόγους δεν έχει καταφέρει να βιώσει συγκεκριμένες αναγκαίες για εκείνον καταστάσεις, ή να εκπληρώσει βαθιές επιθυμίες. Κάποιες από αυτές μπορούν να χαρακτηριστούν ακόμη και ως υπαρξιακές κατ' εμέ, όπως αυτή της συσχέτισης με το άλλο φύλο και της ικανοποιητικής σεξουαλικής ζωής.  Πώς να προχωρήσει ένας άνθρωπος που διαπιστώνει σε ένα κομβικό σημείο της ζωής  του ότι πρωταρχικές ανάγκες και επιθυμίες ματαιώθηκαν κατ' επανάληψη;

…………………..

E

Από το μακροσκελές σου γράμμα που αναλύει πολλές ανικανοποίητες επιθυμίες-ανάγκες και εκφράζει έναν απόλυτο μηδενισμό (όπως η ίδια το χαρακτηρίζεις), κρατώ μόνο την πρώτη παράγραφο που θέτει το θεωρητικό ερώτημα για το θέμα.

Αρχικά, θα πρέπει να βρεθούν οι λόγοι που κάνουν μια έξυπνη και εμφανίσιμη γυναίκα να μην ικανοποιεί τις ανάγκες της. Μπορεί να είναι κάποιες πρώιμες κακές εμπειρίες, οικογενειακά πρότυπα που έχουν εσωτερικευτεί, φόβος, τελειομανία, εγωισμός, άλλες δυσλειτουργικές στάσεις ζωής που έχουν εγκατασταθεί  κά. Το βασικό υλικό της προσωπικότητας του ανθρώπου δεν αλλάζει, μπορεί όμως να πάρει διάφορα «σχήματα» ώστε να γίνει πιο λειτουργικό. Αυτό μόνο μέσα από ψυχοθεραπεία μπορεί να βρεθεί και να δουλευτεί.

Οι προσπάθειες που έγιναν κατ’ επανάληψη και έχουν ματαιωθεί, προφανώς δεν έγιναν με το σωστό τρόπο. Χρειάζεται να συνεχίσεις την προσπάθεια, κάνοντας όμως δημιουργικές αλλαγές στον τρόπο που κάνεις την προσπάθεια. Αν εγκαταλείψεις, κανένας δεν θα κάνει τη δουλειά για σένα.

Πχ στον ερωτικό τομέα αναφέρεσαι σε σχέση πλατωνική και προσπάθεια σχέσης με δεσμευμένο. Τι είναι αυτό που σε κάνει να επιλέγεις «ανέλπιδες» σχέσεις; Και αν σου προέκυψαν συναισθήματα για έναν άντρα «ακατάλληλο» για σχέση, κακώς συνεχίζεις να ασχολείσαι. Μοιάζεις σαν να υπονομεύεις τον ίδιο σου τον εαυτό και σίγουρα υπάρχουν ψυχολογικοί λόγοι για τη στάση σου αυτή.

Αποτυχίες σε έναν τομέα παρασύρουν και τους υπόλοιπους τομείς. Πχ. ένα άτομο χωρίς ικανοποιητική προσωπική ζωή, μπορεί να βγάζει ένα δυσάρεστο «πρόσωπο» στον επαγγελματικό και κοινωνικό του χώρο ή να κάνει σπασμωδικές επιλογές ζωής, όπως το να αλλάξει πόλη ή χώρα, αφού δεν έχει τίποτα να το κρατά κάπου, με αποτέλεσμα να χάσει επαγγελματικά και κοινωνικά.

Ο άνθρωπος που «έχασε επεισόδια» ζωής, πρέπει οπωσδήποτε να τα αναπληρώσει για να προχωρήσει. Η αναπλήρωση αυτή πρέπει να γίνει με συνοπτικές διαδικασίες και με τρόπο που να μην καθιστά το άτομο αταίριαστο με την ηλικία του. Πχ αν ένα άτομο δεν έχει βιώσει πραγματικές ερωτικές σχέσεις, χρειάζεται να τις ζήσει πριν περάσει στο επόμενο στάδιο, δηλ της επιλογής μόνιμου συντρόφου. Αυτό όμως πρέπει να γίνει μέσα σε λίγα χρόνια (πχ αυτά που χάθηκαν από τα 18 ως τα 40 να αναπληρωθούν ως τα 42-43, γιατί αλλιώς ο χρόνος δε φτάνει) και μέσα σε σχέσεις ενηλίκων (και όχι με απομίμηση των σχέσεων των εικοσάρηδων).

Λάβε την ευθύνη της ζωής σου! Δεν είναι δυνατόν όλα να σου «τυχαίνουν» στραβά. Τα πάντα εμπεριέχουν μεγάλο βαθμό επιλογής και κάποιο πρόβλημα υπάρχει στον τρόπο που κάνεις τις επιλογές σου. Αυτά τα θέματα μόνο με ψυχοθεραπεία μπορούν να λυθούν. Πιστεύω πως βρίσκεσαι σε κατάθλιψη και αν ήταν να την επιλύσεις μόνη σου θα το είχες ήδη κάνει.

Αναφέρεις πως έκανες επί 6 μήνες θεραπεία με ένα αξιόλογο άτομο. Θεωρώ το διάστημα πολύ μικρό προκειμένου να αλλάξουν δυσλειτουργικά σχήματα 40 χρόνων. Επιπλέον, βασικός παράγων της επιτυχίας μια θεραπευτικής σχέσης είναι η ετοιμότητα του πελάτη. Διαισθάνομαι πως έχεις απαξιώσει και την ψυχοθεραπεία μαζί με όλα τα άλλα…. Αλλά δυστυχώς δεν έχω να σου προτείνω κάτι άλλο.