Τι κάνω λάθος;

Eίμαι 31 ετών, με δύσκολα παιδικά και εφηβικα χρόνια.

Στα 28 έκανα την πρώτη ολοκληρωμενη μου σχέση με έναν αντρα 5 χρόνια μικρότερο, η οποία κράτησε 2 χρόνια και έληξε από τη μεριά του. Από ό,τι κατάλαβα μετά ήταν μια σχέση εξάρτησης, μάλλον έψαχνα σε αυτόν τον άντρα που θα μου έδινε την ασφάλεια και την αγάπη που μου έλειπε. Είχα καταρρεύσει ψυχολογικά μετά τον χωρισμο, πέρασα και κατάθλιψη αλλα την πάλεψα μόνη μου χωρίς φάρμακα και την ξεπέρασα.

Ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία αυτοβελτίωσης και να κάνω γυμναστικη για να νιώσω καλύτερα. Είχα καταλάβει πώς έπρεπε να "αλλάξω". Eίμαι από τη φύση μου πολύ συναισθηματική και ευαίσθητη αλλά ταυτόχρονα δυναμικη σε όλους τους τομεις εκτός από τα προσωπικά μου...

Έχοντας μείνει ένα χρόνο μόνη, γνώρισα σε παρέα τον Χ, 4 χρόνια μικρότερο, και κατάλαβα πως θα ήταν κατάλληλος για μια σεξουαλική σχέση χωρίς συνέχεια.  Τον προσέγγισα και ανταποκρίθηκε γιατί του άρεσα. Μου είπε πως του άρεσαν πάντα οι γυναίκες, έχει δοκιμάσει τα πάντα στο σεξ και πώς ήταν φρεσκοχωρισμένος από μία σχέση ετών και δεν ήταν καθόλου καλα. Ήταν απόλυτα ειλικρινής μαζί μου από την αρχή.

Του έδειξα από την αρχή πως πρώτη φορά θα έκανα κάτι τέτοιο, πως είμαι ευαίσθητη και πως κι εγώ ήμουν χάλια από τον χωρισμό. Εκτός από το σεξ είχαμε κοινό και τον "πόνο" μας για τους χωρισμούς μας και μας άρεσε και τους δυο η φιλοσοφία. Ύστερα από 3-4 φορές σεξ, έφυγα από την πόλη μου γιατί μου ήρθε διορισμός σε ένα νησί.

Τον σκεφτόμουν και προσπαθούσα να βρω αφορμη να επικοινωνήσω μαζί του. Στη δουλειά μου στο νησί δε βρήκα κάποιον ελεύθερο να με συγκινήσει αλλά δυστυχώς ένας παντρεμένος συνάδελφος άρχισε να με φλερτάρει. Εγώ κολακεύτηκα γιατί είχα ανάγκη μετά το χωρισμό να νιώσω πάλι πώς μετράω ως γυναίκα. Γύρισα στον τόπο μου για διακοπές χριστουγέννων και επιδίωξα να ξαναβρεθώ με τον Χ. Βρεθήκαμε 2 φορές και κάναμε σεξ, ήταν πολύ τρυφερός και γλυκός μαζί μου και αυτό το είχα πολύ ανάγκη. Έτσι λοιπόν άρχισα να τον σκέφτομαι ακόμη περισσότερο.

Γύρισα στο νησί και συνέχισα να τον σκέφτομαι καθημερινώς ενώ παράλληλα ο παντρεμένος συνάδελφος μου είπε ευθέως πως τον ελκύω πολύ και θέλει να κάνουμε σεξ. Στην αρχή το σκέφτηκα ως σεξουαλική εμπειρία γιατί είχα κάνει σεξ μόνο με 2 άντρες αλλά προχθές που μου το ξαναζήτησε του είπα πώς αν και με ελκύει είναι ενάντια στην ηθική μου γιατί είναι παντρεμένος. Νομίζω πως έπραξα σωστά και θέλω τη γνώμη σας για αυτό. Δεν ήθελα να κάνω κάτι και μετά να το μετανιώσω ή να νιώσω κάτι και να μπλέξω με παντρεμένο.

Φτάνουμε λοιπόν στο σήμερα όπου βιώνω μέσα μου μια εσωτερική σύγκρουση: Σκέφτομαι τον Χ γιατί έχω αρχίσει να νιώθω κάποια πράγματα και είμαι σε δίλημμα αν θα πρέπει να του το πω ή όχι. Η εσωτερική μου φωνή λέει να του το πω αλλά μετά μετανιώνω γιατί ξέρω πώς θα τελειώσει εφόσον δεν είναι συναισθηματικά διαθεσιμος και θα μείνω και χωρίς σεξ. Ξέχασα να σας πω πως είναι άνεργος και με πολλά προβλήματα…… Εχω προβληματιστεί γιατί εγώ τη δημιούργησα αυτήν την κατάσταση και εγώ είμαι υπεύθυνη άρα εγώ πρέπει να το τελειώσω.

Μήπως προσελκύω αντρες που θα με απορρίψουν; Και αν ναι πώς θα προσελκύσω κάποιον που μου ταιριάζει; Τι πρέπει να κάνω;

Τις τελευταίες μέρες μιλάω λίγο μέσω skype και με εναν συμφοιτητή μου ο οποίος είναι καλό παιδί και όχι γυναικάς αλλά υπάρχει απόσταση μεταξύ μας. Δε με ελκύει και πολύ αλλά σκέφτομαι μήπως μου ταιριάζει καλύτερα από όλες τις προβληματικές περιπτώσεις;

Σας παρακαλώ πείτε μου τη γνώμη σας. Βλέπω συναδελφους με επιτυχημενες σχέσεις κι εγω είμαι μόνη και πληγωμένη. Κάτι κάνω λάθος, το έχω συνειδητοποιήσει αλλά πώς να το αλλάξω αυτο;

Α

Μου ακούγεσαι αρκετά μπερδεμένη. Έχεις μια σχέση που ξεκίνησε καθαρά σεξουαλική αλλά από μέρους σου άρχισαν να αναπτύσσονται συναισθήματα. Σου την πέφτει  ένας παντρεμένος, ενώ θεωρείς καλή περίπτωση τον συμφοιτητή ο οποίος όμως δεν σε ελκύει ιδιαίτερα.

Τι θέλεις τελικά; Χαρακτηρίζεις τον εαυτό σου πληγωμένο παιδί που χρειάζεται αγάπη και σταθερότητα. Αυτή σίγουρα δεν θα σου την προσφέρει ο παντρεμένος, ούτε ο συμφοιτητής που μόνο «λογικά» τον σκέφτεσαι. Από την άλλη, έχεις ανάγκη ένα καλό σεξ, το οποίο μπορείς να βρεις οπουδήποτε. Προσοχή, όμως! Όταν ξεκινάμε για σεξ, προσέχουμε τα συναισθήματά μας. Αν και ο Χ είχε αλλάξει επιθυμίες για τη σχέση σας, θα σου το είχε πει και δείξει. Εξάλλου, με τα τόσα προβλήματα που έχει, φρεσκοχωρισμένος και μακριά, δεν είναι ο κατάλληλος για ουσιαστική σχέση.

Δεν θεωρώ λοιπόν κατάλληλο για σχέση κανέναν από τους άντρες που «παίζουν» στη ζωή σου αυτή τη στιγμή. Κράτησε τον Χ για να κάνετε ωραίο σεξ όταν είσαι στην πόλη σου και τίποτα παραπάνω. Όταν δε είσαι στο νησί, αν σου αρέσει ο παντρεμένος, μπορείς να κάνεις κάτι μαζί του, αλλά εννοείται πολύ διακριτικά και χωρίς καμιά προσδοκία. Σίγουρα όταν ένας παντρεμένος ψάχνεται, δεν φταίει το τρίτο πρόσωπο αλλά ο ίδιος του ο γάμος. Το πώς θα δεις βέβαια την κατάσταση εξαρτάται από την προσωπική σου ιδεολογία.

Αν θέλεις ουσιαστική σχέση, κυνήγησε το όνειρό σου και μην κάνεις εκπτώσεις. Είσαι πολύ νέα και  αν είσαι ψυχικά ισορροπημένη και κάνεις σωστές επιλογές, σίγουρα κάποια στιγμή θα βρεθεί ο κατάλληλος. Ζηλεύεις (με την καλή έννοια) τους γύρω σου που βρίσκονται σε σχέσεις, αλλά ο καθένας δείχνει την κοινωνική επιφάνεια που θέλει και ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις ποιος πραγματικά είναι ευτυχισμένος. Υποθέτω πως πολλοί θα ζηλεύουν κι εσένα, μια νέα, όμορφη και μορφωμένη κοπέλα με «ζήτηση», χωρίς να ξέρουν τι γίνεται στην ψυχή σου!

Ναι, έχεις κάνει λάθη, τα οποία σίγουρα έχουν να κάνουν με το άσχημο οικογενειακό σου παρελθόν, τη μακροχρόνια πρώτη σχέση και το μπέρδεμα που έχεις σχετικά με τους στόχους σου. Αν προσελκύεις «ανέλπιδες» σχέσεις, ίσως ένα κομμάτι μέσα σου φοβάται τις σχέσεις. Και ο τρόπος να ισορροπήσεις και να προσελκύσεις τον κατάλληλο είναι μόνο η προσωπική ανάπτυξη.

Τα βιβλία αυτοβελτίωσης (συμπεριλαμβανομένων και των δικών μου, βέβαια!) καλά είναι για να πάρεις μια ιδέα για κάποια πράγματα, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν μπορείς να βρεις από μόνη σου λύση σε σοβαρά ψυχολογικά θέματα. Επιπλέον, υπάρχει πιθανότητα να γίνουν παρανοήσεις και να καθοδηγηθείς σε λάθος δρόμους. Ούτε τα χάπια είναι λύση. Αντιλαμβάνομαι την οικονομική δυσκολία, αλλά καλό είναι να αξιολογήσεις τις ανάγκες σου και να βάλεις πρώτη την ψυχική σου υγεία.

Φόβος δέσμευσης και σεξουαλική λειτουργία

Είμαι 33 ετών και εδώ και δύο χρόνια ζω σε Ευρωπαϊκή χώρα. Εκεί γνώρισα τον Σ, έναν ντόπιο εμφανίσιμο άντρα 36 ετών. Η σχέση μας εξελίχθηκε πολύ αργά και αβίαστα, με φιλική παρέα. Σταδιακά αναπτυσσόταν μεταξύ μας μία ιδιαίτερη έλξη. Κάποια στιγμή βρεθήκαμε στο κρεβάτι. 'Ηταν απίστευτα τρυφερός αλλά την κρίσιμη στιγμή έχασε τη στύση του. Δεν αγχώθηκα γιατί μου έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν, αλλά έκρινα σωστό (δεδομένου ότι συνέβη στην πρώτη μας απόπειρα) να αφήσω την πρωτοβουλία των κινήσεων σ' εκείνον.

Την επόμενη φορά που βρεθήκαμε δεν επιχείρησε καν να με φιλήσει και μου εξήγησε ότι τον αγχώνει η ιδέα του να κάνει σχέση γιατί η τελευταία του κοπέλα, με την οποία χώρισε πριν δυόμισι χρόνια μετά από πενταετή σχέση, ήταν καταπιεστική και ζηλιάρα και χώρισαν με άσχημους καβγάδες. Φυσικά έχει σεξουαλικές σχέσεις όλα αυτά τα χρόνια, αλλά με κοπέλες που δεν τον ενδιαφέρουν για κάτι περισσότερο. Μου είπε οτι θέλει να το αντιμετωπίσει κάποια στιγμή με το να κάτσει να σκεφτεί, αλλά ακόμα δεν το χει πάρει απόφαση. Έχει σκεφτεί οτι ίσως χρειαστεί βοήθεια ειδικού αλλά κολλάει στα έξοδα και προς το παρόν βρίσκει τις ισορροπίες του μέσα από τα ενδιαφέροντά του. Εν ολίγοις είχαμε μια πολύ ωραία και ειλικρινή κουβέντα και χάρηκα που μου άνοιξε την καρδιά του.

Γενικά στη μεταξύ μας επικοινωνία δεν τον πίεσα καθόλου (είμαι διακριτική σε όλες τις σχέσεις μου και υποστηρίζω ότι όλες οι σχέσεις πρέπει να κυλάνε ήρεμα, χωρίς πίεση) με αποτέλεσμα από τη μία επικοινωνία μας ως την άλλη να μεσολαβούν αρκετές μέρες. Ούτε τον ρώτησα τι σκέφτεται για μας, όμως η αστάθειά του μου χάλαγε όλον τον ενθουσιασμό και με έκανε να εκνευρίζομαι περιμένοντας πότε θα επικοινωνήσει. Εννοείται ότι έπαιρνα κι εγώ την πρωτοβουλία να επικοινωνήσω, αλλά προσπαθώντας να μην τον κάνω να νιώσει πίεση, δεν επικοινωνούσα όσο συχνά θα ήθελα.

Μετά από 1-2 ακόμα συναντήσεις μας, μου ξαναμίλησε για το πρόβλημά του. Άραγε περιμένει κάτι από μένα και μου μιλάει; Εδώ να προσθέσω πως ξαναεπιχείρησε να με πλησιάσει ερωτικά αλλά σταματούσε κάπου στην πορεία και μετά με έπαιρνε αγκαλιά και μου ζήταγε απλά να κοιμηθώ μαζί του. Πάνω στην κουβέντα αντιλήφθηκα ότι αυτά που είχα ζήσει τις τελευταίες βδομάδες μαζί του, τα είχα ζήσει και στην προηγούμενη σχέση μου, στην οποία αφιέρωσα πολλή αγάπη, ενέργεια και χρόνια,  πιστεύοντας πως όλα ήταν θέμα περίεργου χαρακτήρα και ελπίζοντας ότι θα κατάφερνα να τον κάνω να αφεθεί στη σχέση αλλά δεν τα κατάφερα.

'Ετσι δεν δυσκολεύτηκα καθόλου να πω στο Σ εκείνο το βράδυ οτι αφού του προκαλεί πίεση το να προχωρήσει η σχέση μας στο επόμενο στάδιο, ας γυρίσουμε στην προηγούμενη φάση, που ήμασταν φίλοι και περνάγαμε ωραία. Ένιωσα δυνατή και ηρέμησα από τις σκέψεις του τύπου "πότε θα πάρει τηλέφωνο". Εκείνο το βράδυ ολοκληρώσαμε κιόλας, κάτι το οποίο μάλλον προκάλεσα εγώ, για εγωιστικούς κατά βάθος λόγους, μετά από ενάμισι μήνα ταλαιπωρίας. Ύστερα απ' αυτό, διάβασα για τον φόβο δέσμευσης, όρο που δεν είχα ακούσει ποτέ και δεν ήξερα ότι υπήρχε τέτοια "ασθένεια" και είδα ότι τόσο ο Σ όσο και ο πρώην μου συμφωνούσαν πλήρως με όσα διάβαζα!
Μέσα μου αυτή την περίοδο συγκρούονται τα συναισθήματα με τη λογική, γιατί τον θέλω αλλά ξέρω πολύ καλά ότι η σχέση με έναν τέτοιο άνθρωπο είναι ένα αδιέξοδο που μόνο πληγώνει. Επίσης ξέρω πως όσο λιγότερες επαφές έχουμε τόσο περισσότερο θα με βοηθήσει να προχωρήσω, αλλά μου φαίνεται πολύ εγωιστικό να αδιαφορήσω τελείως και φυσικά με στενοχωρεί πολύ η σκέψη να τον βγάλω έτσι απ' τη ζωή μου. Είναι πολύ λυπηρό ένας νέος άνθρωπος που δεν του λείπει τίποτα να μη μπορεί να απολαύσει τον έρωτα. Επίσης προσπαθώ να μη διατηρώ ελπίδες και να συνεχίζω τη ζωή μου κανονικά αλλά κατά βάθος ελπίζω ότι θα αποφασίσει να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του αποτελεσματικά και ίσως μπορέσουμε να είμαστε μαζί.

Οι απορίες μου πολλές και ίσως ευνόητες... Πώς μπορώ να τον παροτρύνω να μην αναβάλει τη λύση του προβλήματος; Ακόμα κ αν ζητήσει βοήθεια ειδικού, ξεπερνιέται πλήρως κάτι τέτοιο; Πόσο χρόνο μπορεί να του πάρει να το λύσει;
Όσον αφορά εμένα, είναι καλύτερα να κόψω ως επί το πλείστον επαφή ή να δοκιμάσω αν το να ξανάμαστε φίλοι είναι εφικτό; Μήπως έτσι κιόλας του δείξω ότι μπορεί να με εμπιστεύεται; Είναι τυχαίο που με έλκει δεύτερη φορά άντρας με αυτό το φόβο;

Ρ.

Το γράμμα σου έχει δυο σκέλη: τι θα κάνεις με τον Σ και γιατί βιώνεις δυο φορές το ίδιο φαινόμενο σχέσης.

Φαίνεσαι άνετη και όχι πιεστική στις σχέσεις, αλλά κατά βάθος μάλλον δεν είσαι, αφού από τη στάση σου που μου περιγράφεις βλέπω πως κολλάς, προσπαθείς και προσδοκάς. Είναι πιθανό το πρώτο χαρακτηριστικό να προσελκύει αρχικά άντρες που έχουν το φόβος της δέσμευσης. Δηλαδή ένας άντρας με τέτοιο θέμα είναι πιθανότερο να προσεγγίσει μια κοπέλα που του αρέσει και σε πρώτη φάση δεν φαίνεται να «καίγεται» για σχέση. Από την άλλη, όσο και αν δείχνεις άνετη, η επιθυμία για σχέση αν υπάρχει εκπέμπεται και ο άντρας  την αντιλαμβάνεται και απομακρύνεται. Πχ ο Σ είναι πιθανό να προχώρησε επειδή αρχικά είδε την άνετη στάση σου, αλλά στη συνέχεια κατάλαβε πως μαζί σου θα είχε κανονική σχέση (και επειδή εξέπεμπες πως το ήθελες αλλά και γιατί προφανώς και σ αυτόν έχεις εμπνεύσει κάτι παραπάνω από casual sex) και υποσυνείδητα απομακρύνθηκε με την αδυναμία στύσης. Είδες πως μόλις  συμφωνήσατε να το ξαναγυρίσετε στο φιλικό, τότε μπόρεσε να ολοκληρώσει. Το τι πραγματικά επιθυμείς στις σχέσεις σε σύγκριση με την άνετη στάση που έχεις αποφασίσει να κρατάς, θα πρέπει να τα ξεκαθαρίσεις  κατά προτίμηση με διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης. Εκεί θα μάθεις και γιατί εσύ επιλέγεις να εμπλακείς με το συγκεκριμένο τύπο ανδρών, με δεδομένο πως εκείνοι για τους δικούς τους λόγους σε έχουν προσεγγίσει και γιατί είσαι πρόθυμη να αναλάβεις την ευθύνη της ζωής τους.

Σχετικά τώρα με τον Σ. Πρόσεξε να μην του παίξεις το «σωτήρα», με συζητήσεις και συμβουλές σχετικά με το θέμα του. Είναι ενήλικος και μορφωμένος άνδρας και μόνο εκείνος θα πάρει την απόφαση να αντιμετωπίσει το πρόβλημά του, αν και όταν το θελήσει πραγματικά. Τι θα πει «είναι κρίμα να μην απολαμβάνει τον έρωτα»; Ο καθένας φέρει την ευθύνη των επιλογών τους και της αντιμετώπισης ή μη των προβλημάτων του. Τι θα πει είναι εγωιστικό να τον αφήσεις; Αν ήταν μια βαθιά και δοκιμασμένη σχέση, φυσικά θα ήταν τότε εγωιστικό να τον αφήσεις, αλλά τώρα, με το «καλημέρα σας», γιατί αναλαμβάνεις ευθύνη γι αυτόν;

Ναι, υπάρχει λύση σε τέτοιο πρόβλημα, αν το άτομο ενταχθεί με συνέπεια σε ψυχοθεραπευτική διαδικασία με το σωστό θεραπευτή και βέβαια διερευνήσει και όλους τους παράγοντες σωματικής υγείας που μπορεί να συνυπάρχουν. Έχω κουράρει κάποιους άντρες με αυτό το πρόβλημα και τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά. Η διαδικασία είναι μακροχρόνια και ο χρόνος ποικίλλει στην κάθε περίπτωση.

Υποθέτω του έχεις πει την άποψή σου στις μέχρι τώρα συζητήσεις σας. Μην επέμβεις άλλο, ούτε βέβαια να περιμένεις αν και πότε θα επιλύσει το πρόβλημά του. Και προ πάντων, μη λειτουργήσεις ως «νοσοκόμα» που θα τον βοηθήσει στις προσπάθειές του να επανέλθει σεξουαλικά. Τέτοιοι συσχετισμού καταργούν την ισοτιμία, που είναι βασικό συστατικό των ουσιαστικών σχέσεων.

Οι επιλογές που μπορείς να έχεις με τον Σ είναι:

·        συμφωνείτε να διατηρήσετε τη φιλία σας, αφήνετε κάποιο χρόνο να περάσει χωρίς πολλές επαφές και μετά, αν και οι δυο μπορέσετε να επανέλθετε στο φιλικό, καλώς. Μπορείτε να συζητάτε το θέμα του, αν εκείνος νιώθει την ανάγκη, αλλά εσύ δεν πρέπει να εμπλακείς στην επίλυση. Μπορείς να τον συμβουλεύεις για το καλό του, σαν φίλη, αλλά χωρίς να προσδοκάς την αλλαγή του για να είστε μαζί

·        συμφωνείτε να βρίσκεστε χωρίς δεσμεύσεις πότε-πότε για σεξ –αν γίνει- όπως την τελευταία φορά. Αποφεύγετε να συζητάτε το σεξουαλικό και αν σε θέλει για σύμβουλο στο θέμα αυτό, εσύ αρνείσαι.

·        Κόβετε τελείως σχέσεις για να απεμπλακείς και να δεις τη ζωή σου

Και στις δυο πρώτες περιπτώσεις, μην εμπλακείς πολύ, μην αναλάβεις ευθύνες που δεν σου ανήκουν, μην τον περιμένεις και κοίτα στο μεταξύ τη ζωή σου. Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης θα σε βοηθήσει.

Δεν παίρνει κανένα ρίσκο

…..

Είπα στο φίλο μου ότι νιώθω ότι καλούμαι να πάρω ρίσκα στον τομέα του επαγγέλματος, της σχέσης και της κοινωνικής ζωής ταυτόχρονα και ότι δυσκολεύομαι πολύ. Του είπα ότι αυτός  δε δέχεται να πάρει το μόνο ρίσκο που θα του αντιστοιχούσε, το ρίσκο της σχέσης, το ρίσκο του να δεσμευτεί μαζί μου και να με υποστηρίξει. Και ότι αν αυτός δε μπορεί να κάνει μόνο αυτό, πώς περιμένει από εμένα να τα επωμιστώ όλα;

…..

Χωρίσαμε πριν 4 μήνες. Έφυγα από την πόλη του. Τον πρώτο μήνα δεν είχαμε σχεδόν καμία επαφή.

Πέρασα μια φάση λύπης και απογοήτευσης, ακολουθούμενη από μια φάση όπου επέτρεψα στον εαυτό μου να διερευνήσει το τι σήμαινε για μένα κάποιος άλλος άντρας που ενδιαφερόταν χρόνια. Μάλλον έβλεπα το χωρισμό περισσότερο σα διάλειμμα... Σκεφτόμουν ότι μετά από λίγες εβδομάδες θα ξανασυζητήσουμε και θα βλέπαμε που βρισκόμαστε.  Οι κάποιες συναντήσεις που είχα με τον άλλο άντρα μου έδειξαν ότι με είχε τραβήξει σε αυτόν αυτό ακριβώς που μου έλειπε στη σχέση μου τα τελευταία χρόνια, η βεβαιότητα και η επιμονή με την οποία αυτός ο άνθρωπος ήθελε να είμαστε μαζί. Αλλά όχι ο άνθρωπος αυτός καθεαυτός. Μάλιστα η επικοινωνία μαζί του αποδείχθηκε πολύ πιο δύσκολη από ό,τι είχα ποτέ φανταστεί.

…….

Πριν 1 μήνα του ζήτησα στο φίλο μου να συναντηθούμε για να συζητήσουμε. Μου είπε ότι είναι πολύ λυπημένος αλλά πιο ήρεμος και ότι δε μετανιώνει την απόφασή του.

Εγώ του είπα ότι δυσκολεύομαι να δεχθώ ότι πετάμε ό,τι είχαμε. Μου είπε ότι λυπάται που νιώθω έτσι. Του είπα ότι τον αγαπάω. Δεν είπε τίποτα. Από τη μία είμαι πολύ απογοητευμένη και σκέφτομαι ότι δεν αξίζει να βασανίζομαι άλλο. Αν η σχέση μας δεν είναι αρκετά σημαντική για αυτόν για να κάνει κάποιες προσπάθειες, υπάρχει πρόβλημα. Και αν αυτός ο άνθρωπος δεν είναι διατεθειμένος να ψάξει τα προβλήματα λίγο περισσότερο σε βάθος, θέλω να είμαι μαζί του; Από την άλλη δυσκολεύομαι πολύ να δεχθώ ότι τα παρατάμε. Ήταν και για τους δυο μας μία σχέση μακράν σημαντικότερη και ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη... Ήταν από την αρχή και για τους δυο μας τόσο ξεκάθαρο ότι πάνω από όλα θέλουμε να είμαστε μαζί... Πολλοί μας έβλεπαν σαν το πιο ταιριαστό και «αξιοζήλευτο» ζευγάρι...

Ταυτόχρονα έχει αρχίσει μέσα μου μια διαδικασία να εκτιμήσω πόσο σημαντική είναι για μένα η δουλειά που κάνω. Υπάρχουν μέρες που είμαι εκεί και σκέφτομαι: Είναι αλήθεια τόσο σημαντικά για μένα όλα αυτά που κάνω εδώ; Και μπροστά στην προοπτική να χάσω αυτόν τον τόσο ξεχωριστό για μένα άνθρωπο η ζυγαριά κλίνει προς το όχι. Τι να πω και τι να κάνω; Να περιμένω ή όχι; Πιστεύω ότι με αγαπάει πολύ ακόμα, το βλέπω όταν βρισκόμαστε. Να του ξαναμιλήσω; Να απευθυνθώ σε φίλους του;

Μ.

Κρίνοντας από το ιστορικό σου, θεωρώ πως πάλεψες πολύ για τη σχέση σου και πως ο φίλος σου δεν ανταποκρίθηκε. Το θέμα της δουλειάς ήταν η αφορμή και όχι η αιτία του χωρισμού σας.  Η επιθυμία σου να έχεις μια ουσιαστική σχέση ζωής σε έκανε να κάνεις πολλές υποχωρήσεις στις οποίες ο φίλος σου δεν ανταποκρίθηκε ανάλογα.

Σε μια τόσο μακροχρόνια σχέση οι αποφάσεις παίρνονται από κοινού. Έπρεπε να συζητήσετε μαζί πόσο σημαντική είναι η συγκεκριμένη δουλειά για σένα και να τη συσχετίσετε με την εξέλιξη της σχέσης σας. Άλλο είναι πχ. να αποφασίσετε να παντρευτείτε και να κάνετε οικογένεια, οπότε θα έβλεπες κι εσύ τη δουλειά σου υπό αυτό το πρίσμα, κι άλλο να διατηρηθεί επ΄ αόριστον μια σχέση ουσιαστικά χωρίς δεσμεύσεις αλλά να χρειάζεται για χάρη της να παραβλέψεις την καριέρα σου.

Είναι προφανές πως ο φίλος σου δεν είναι ακόμη έτοιμος για δέσμευση ή τουλάχιστον για δέσμευση μαζί σου. Και όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, πολλές μπορεί να είναι οι αφορμές για χωρισμό…

Αρχικά πήρες το χωρισμό κάπως ελαφρά, γιατί είχες κι έναν άλλον άντρα να σε περιμένει. Το γεγονός πως κυρίως λειτούργησε η διεκδικητικότητά του, δείχνει πόσο πολύ χρειάζεσαι στη ζωή σου έναν άντρα με τη στάση αυτή. Εξάλλου, κατά κανόνα στην επόμενη σχέση ψάχνουμε αυτά που δεν μας προσέφερε η προηγούμενη. Όταν δεν έγινε τελικά σχέση με τον άντρα αυτόν, ένιωσες μόνη και θέλησες να ξαναγυρίσεις στην ασφάλεια της γνωστής σχέσης.

Πιστεύω πως η σχέση σου με το φίλο σου έχει λήξει. Από τις απαντήσεις του στη συνάντησή σας, δεν βλέπω κανένα ενδιαφέρον. Δεν αξίζει τον κόπο να το «ζαλίσεις»
άλλο το θέμα  με νέες συζητήσεις, προτάσεις κτλ και προ πάντων μην αναμίξεις τρίτους. Προτείνω να του δηλώσεις απλά (προτιμότερο με μήνυμα) πως δεν θα ξαναπάρεις πρωτοβουλία και αν ο ίδιος θελήσει θα πρέπει να σε διεκδικήσει, αν ακόμη σε βρει διαθέσιμη. Και να το τηρήσεις!  Δεν προτείνω βέβαια να περιμένεις χρόνια…. Κάνε ήδη προσπάθεια να τον ξεπεράσεις -ξέρω πως δεν είναι εύκολο- και αν στην πορεία αυτή ο φίλος σου αντιδράσει και σε προλάβει, καλώς. Αν όχι, η σχέση σας έληξε.

Θέλω όμως πάνω απ’ όλα να επικεντρώσω σε σένα την ίδια. Χρειάζεται να αξιολογήσεις τις προτεραιότητές σου, να βάλεις σαφείς στόχους για το μέλλον, να μάθεις να ζεις και κάποια διαστήματα μόνη και να εξαλείψεις κάποια εξαρτητική τάση που διαβλέπω.  Επίσης, να μάθεις στις σχέσεις σου να διεκδικείς, όπως και να φεύγεις αν δεν καλύπτεσαι. Θεωρώ απαραίτητη την ένταξή σου σε ψυχοθεραπεία την περίοδο αυτή.

Η έκτρωση της φίλης μου

Πριν λιγο καιρο η φιλη μου αποφασισε να κανει εκτρωση. Παρολο που διαφωνισα με την αποφαση της  γιατι πιστευα οτι δεν ειχε εξαντλησει ολα τα περιθωρια, της συμπαρασταθηκα  πριν  και κατα τη διαρκεια της διαδικασιας με ολους τους τροπους και οικονομικα και ψυχολογικα.

Τωρα, λιγες μερες μετα, νιωθω ενα ψυχολογικο ρακος.Νιωθω σαν το εκανα εγω η σαν να συνομωτισα αφου τη βοηθησα να το κανει.

Το χειροτερο ειναι ειναι οτι εκεινη το μετανιωσε και τωρα περιμενει απο μενα να τη στηριξω ακομα πιο πολυ.

Ομως εγω δεν μπορω.Προσπαθω να ξεχασω το γεγονος αλλα μου ειναι δυσκολο.Εχω την διαδικασια συνεχως μπροστα μου.

Τωρα την αποφευγω γιατι θελει να το συζητησουμε.Επίσης εχω αρχισει και νιωθω θυμο απεναντι της γιατι εβαλε εμενα και τους γυρω της σε μεγαλη ψυχολογικη πιεση και τωρα το μετανιωσε που το εκανε.

Ακομα με εχει καταβαλει μια αρνηση για το αντρικο φυλο και φοβος μηπως συμβει και σε μενα.

Πιστευετε οτι υπαρχει περιπτωση να εχω μετεπειτα προβλημα στις σεξουαλικες μου σχεσεις??

Οσον αφορα την φιλη μου πως να της εξηγησω τι μου συμβαινει χωρις να την πληγωσω??

Μ

 Παρολο που διαφωνισα με την αποφαση της  γιατι πιστευα οτι δεν ειχε εξαντλησει ολα τα περιθωρια, της συμπαρασταθηκα  πριν  και κατα τη διαρκεια της διαδικασιας με ολους τους τροπους και οικονομικα και ψυχολογικα.

Οι φίλοι πρέπει κατά κανόνα να συμπαραστέκονται στους φίλους τους, ακόμη κι αν δεν συμφωνούν με τις επιλογές τους. Αν όμως η ιδεολογική διαφωνία είναι μεγάλη, είναι καλύτερο να δηλώσουν εξαρχής τη διαφωνία τους και να μη συμμετέχουν.  Υπάρχει βέβαια έτσι κίνδυνος να χαλάσει η φιλία, αλλά τότε σημαίνει πως το ιδεολογικό σύστημα των δυο ατόμων είναι τόσο διαφορετικό ώστε τους εμποδίζει να έχουν ουσιαστική σχέση. Πχ. αν διαφωνώ με τη φίλη μου σχετικά με ένα διαμέρισμα το οποίο έπιασε, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα τη βοηθήσω στη μετακόμιση και την τακτοποίηση του νέου σπιτιού. Αν όμως η φίλη μου μου ζητήσει να τη βοηθήσω σε μια απάτη, έχω κάθε δικαίωμα να αρνηθώ και τότε και τα δυο μέλη θα αναρωτηθούν τι κάνουν μαζί.

Νιωθω ενα ψυχολογικο ρακος.Νιωθω σαν το εκανα εγω η σαν να συνομωτησα,  αφου τη βοηθησα να το κανει.

Εκείνη θα το έκανε και χωρίς τη δική σου βοήθεια. Σίγουρα δεν το έκανες εσύ, αλλά τη βοήθησες. Αν διαφωνούσες τόσο πολύ, ας μην το έκανες. Ήταν επιλογή και ευθύνη σου. Έχεις επίσης κάθε δικαίωμα να έχεις αλλάξει γνώμη μετά το γεγονός και να το μετάνιωσες, οπότε θα περάσεις όλα τα στάδια που χρειάζονται για το ξεπέρασμα του «τραύματος» που σου προκάλεσε η λανθασμένη επιλογή σου.

Το χειροτερο ειναι ειναι οτι εκεινη το μετανιωσε και τωρα περιμενει απο μενα να τη στηριξω ακομα πιο πολυ. Ομως εγω δεν μπορω

Κι εκείνη έχει δικαίωμα να έχει μετανιώσει και να σου ζητά ξανά βοήθεια. Αλλά εσύ και πάλι έχεις το δικαίωμα να αρνηθείς, αφού διαπίστωσες πως δεν συμφωνείς και μάλιστα έχει καταρρακωθεί η ψυχολογική σου κατάσταση.

Τωρα την αποφευγω γιατι θελει να το συζητησουμε.

Καλά κάνει και θέλει να συζητήσετε. Να δεχτείς. Η αποφυγή δεν λύνει την κατάσταση.

Επίσης εχω αρχισει και νιωθω θυμο απεναντι της γιατι εβαλε εμενα και τους γυρω της σε μεγαλη ψυχολογικη πιεση και τωρα το μετανιωσε που το εκανε.

Ο θυμός μάλλον κατευθύνεται στον ίδιο σου το εαυτό, επειδή δεν αυτοπροστατεύτηκες.

Ακομα με εχει καταβαλει μια αρνηση για το αντρικο φυλο και φοβος μηπως συμβει και σε μενα.

Αυτό είναι δικό σου και δεν φταίει η φίλη σου. Εκτρώσεις, εξαπατήσεις, διαλυμένες σχέσεις υπάρχουν γύρω μας κάθε μέρα και σίγουρα έχουμε την υποχρέωση να φροντίζουμε τον εαυτό μας ώστε να μη μπλέκουμε. Το γεγονός πως κάτι τέτοιο έγινε κοντά σου, σου ανακίνησε φόβους  που σίγουρα προυπήρχαν μέσα σου. Εδώ πρέπει να ψάξεις τη δική σου ζωή και προσωπικότητα για την ύπαρξη των φόβων αυτών και να φροντίσεις να τους εξαλείψεις με διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης. Η άρνηση για το αντρικό φύλο είναι μια σπασμωδική αντίδραση και  σε εγκλωβίζει.

Πιστευετε οτι υπαρχει περιπτωση να εχω μετεπειτα προβλημα στις σεξουαλικες μου σχεσεις;

Αν το αφήσεις να διογκωθεί, όλα είναι πιθανά. Πρέπει να ξεκαθαρίσεις μέσα σου την ιδεολογία σου και να μάθεις να προστατεύεσαι, τόσο από τις επιθυμίες των άλλων όσο και στην ερωτική σου ζωή. Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης θα σε βοηθήσει.

Οσον αφορα την φιλη μου πως να της εξηγησω τι μου συμβαινει χωρις να την πληγωσω;

Ειλικρίνεια! Εξήγησέ της πώς αισθάνεσαι, χωρίς κατηγορίες και δράματα. Ξεκαθάρισε πως ήταν επιλογή δική σου που αναμίχτηκες, αλλά τώρα αυτό σου βγήκε αρνητικά. Δήλωσε πως δεν μπορείς να τη βοηθήσεις στην ψυχολογική δυσκολία που περνά, γιατί περνάς κι εσύ δύσκολα. Απομακρυνθείτε ένα διάστημα και φροντίστε να ξεπεράσει η καθεμιά την ψυχολογική της δυσκολία με το δικό της τρόπο. Μην ξεχάσεις να δηλώσεις πως την αγαπάς και θέλεις να συνεχίσετε τη φιλία σας μόλις περάσει αυτή η φάση. Ίσως τότε θα μπορέσετε να συζητήσετε ψύχραιμα το θέμα και να το ξεκαθαρίσετε. Αν όμως η φιλία σας δεν αντέξει αυτή τη δυσκολία, φαίνεται πως δεν ήταν αρκετά δυνατή ώστε να  συνεχιστεί.

Δεν έχω κάνει ακόμα σχέση

Είμαι 34 και μισό ετών και δεν έχω συνάψει σχέση με το άλλο φύλο. Έχω φτάσει σε σημείο να αποφεύγω να συζητάω με φίλους και γενικότερα με άλλους θέματα που έχουν να κάνουν με σχέσεις, να μην παρακολουθώ πλέον ταινίες ερωτικού περιεχομένου, διότι πολύ απλά τις έχω βαρεθεί, έχω αρχίσει σιγά-σιγά να απομονώνομαι από τον κόσμο, έναν κόσμο ολοένα και πιο προκλητικό γύρω από αυτά τα ζητήματα.

Δεν είναι λίγες οι φορές που περνούν διάφορες, ακραίες σκέψεις από το μυαλό μου, όπως το να μην υπήρχαν καθόλου ο έρωτας και οι σχέσεις. Γνωρίζω πολύ καλά πόσο ακραία είναι σαν σκέψη, διοτι ο έρωτας είναι σαφέστατα ο,τι πιο ωραίο υπάρχει στη ζωή μας.

Εχω απελπιστεί σε τέτοιο βαθμό που πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Ήμουν και εξακολουθώ να είμαι ένα κλειστό άτομο. Δυσκολεύομαι να εκφράσω τα συναισθήματα μου σε μια γυναίκα. Ζηλεύω με την καλή έννοια, όσους μπορούν και συνάπτουν σχέσεις, ενω βλέπω τον εαυτό μου εντελώς αποτυχημένο κάθε φορά που αντικρύζω ένα ζευγάρι να περνάει απο μπροστά μου. Θεωρώ οτι σε αυτόν τον τομέα έχω ξοφλήσου, κάτι που το έχω αποδεχθεί μεν, δεν μπορώ όμως να το χωνέψω δε. Γι' αυτο άλλωστε, τυραννιέμαι εδώ και τόσα χρόνια.

Πολλοί μου λένε οτι θέλω και μένω στην απ' έξω.. Επιτρέψατέ μου να πώ οτι αυτού του είδους η απάντηση, είναι εσφαλμένη πέρα για πέρα. Έχω αρχίσει να πιστεύω οτι δεν υπάρχει χώρος για άτομα σαν και μένα  στο μεγάλο πάρτυ του έρωτα.

Εσείς τι  θα μου προτείνατε για να επιλυθεί κάτι τέτοιο; Τι θα πρέπει να κάνω για να μην αισθάνομαι μειονεκτικά απέναντι στους άλλους; Πως βλέπουν οι άλλοι  τους ερωτικά αποτυχημένους; Τον τελευταίο το ρωτάω διοτι διστάζω να αποκαλύψω οτι είμαι συνέχεια μόνος, καταφεύγω σε ψέματα, για να μην με κοροϊδεύουν και με σχολιάζουν αρνητικά.

Γ.

Αν έχεις αποφασίσει πως δεν τα καταφέρνεις στον έρωτα και δεν υπάρχει χώρος για σένα στο παιχνίδι των σχέσεων, τότε αυτό και θα έχεις! Πάψε λοιπόν να σκέφτεσαι έτσι και δες τι μπορείς να κάνεις για να αλλάξεις το σενάριο.

Φαίνεσαι ευαίσθητο και κλειστό άτομο, και αυτός δεν είναι ευνοϊκός συνδυασμός για τη σύναψη σχέσεων. Εγώ δεν θα σου πω «θέλεις και μένεις απέξω». Θα σου πω πως πιθανότατα υπάρχουν κάποια ανεπίλυτα θέματα μέσα σου ή κάποιες υπερβολικές ιδιότητες ή κάποια άσχημα οικογενειακά πρότυπα που σε αποτρέπουν υποσυνείδητα από τις σχέσεις και σου δημιουργούν τη συγκεκριμένη στάση ζωής. Αυτά μόνο με διαδικασία ψυχοθεραπείας μπορείς να τα λύσεις.

Ναι, ζούμε σε μια προκλητική κοινωνία όπου το θέμα των σχέσεων και ειδικά των «κατακτήσεων» υπερεκτιμάται ως στοιχείο υπεροχής, και το θέμα «έρωτας» έχει εκπέσει σε «σπορ» και έχει εξευτελιστεί. Υπάρχουν όμως και άλλοι σαν κι εσένα. Υπάρχουν ευαίσθητες και ποιοτικές κοπέλες, με λίγες ή καθόλου εμπειρίες, που έχουν ίδια με τα δικά σου θέματα και αυτές πρέπει να αναζητήσεις. Έχε υπόψη σου όμως πως αν δεν μάθεις κάποιες κοινωνικές δεξιότητες δύσκολα θα προσεγγίσεις κοπέλες και αν δεν μάθεις να εκφράζεις συναισθήματα δύσκολα θα συνάψεις και θα διατηρήσεις σχέση. Η εκμάθηση αυτή είναι θέμα ψυχοθεραπείας.

Στο μεταξύ, δεν είναι ανάγκη να συζητάς το θέμα με όλους και να ακούς τις απόψεις όλων που είναι πρόθυμοι να γίνουν δικαστές και ψυχολόγοι εκ του προχείρου. Η προσωπική μας ζωή είναι προσωπική και αποκαλύπτεται μόνο σε λίγα, πολύ επιλεγμένα άτομα τα οποία θα μας στηρίξουν και δεν θα μας σχολιάσουν. Οι γονείς, όσο κι αν θέλουν σίγουρα το καλό σου, ανήκουν σε μια άλλη εποχή και επιπλέον ανησυχούν, κρίνουν και ίσως υπερπροστατεύουν, οπότε δεν είναι καλοί σύμβουλοι στο ερωτικό θέμα. Καθησύχασέ τους πως είσαι αρκετά μεγάλος και θα βρεις το δρόμο σου και απόφευγε να επανέρχεσαι στο θέμα.

Οι άλλοι τομείς της ζωής σου πώς είναι; Έχεις δουλειά, φίλους, ενδιαφέροντα; Βγαίνεις σε μέρη που μπορείς να κάνεις παρέες και φλερτ; Ενίσχυσε αυτούς τους τομείς  και φρόντισε να ενταχθείς σε ψυχοθεραπεία.

Ζήλια για το παρελθόν

Είμαι 32 ετών και έχω μια πολύ ωραία σχέση με τον Χ, περίπου συνομήλικό μου, εδώ και λίγους μήνες. Προχθές βγήκαμε με τον κολλητό φίλο του Χ, ο οποίος αναφέρθηκε σε μια πρώην του Χ η οποία τον είχε βρίσει. Ο Χ αμέσως κατάλαβε πως εγώ τα έχασα και πήγε να μου πει την ιστορία, αλλά εγώ του θύμισα πως μου την είχε πει – όπως και έτσι είχε γίνει – αλλά είχε παραλείψει να μου αναφέρει πως ήταν κοπέλα του. Ο Χ μου είπε πως το είχε παραλείψει και εγώ του είπα πως το προτιμούσα έτσι, αλλά ο κολλητός του είχα άλλη άποψη.

Ο κολλητός συνέχισε και με άλλες αδιάκριτες για μένα ερωτήσεις: «πότε αποφασίσαμε πως είμαστε μαζί και τέτοια…» εγώ του απάντησα με χαμόγελο πως σε αυτά δεν απαντώ.

Έλα όμως που ένα ζιζάνιο είχε μπει στο μυαλό μου! Ο Χ τα είχε με μια αλλοδαπή, είχε μεγάλες παρτίδες με αλλοδαπούς μια εποχή και μιλά και τη γλώσσα τους. Εκεί τρελάθηκα! Τα σενάρια πήγαν και ήρθαν στο μυαλό μου! Ήμουν λίγο απόμακρη. Του είπα πως ενώ αυτός δεν έχει κάνει κάτι κακό, εγώ είμαι πολύ αγχωμένη με αυτά τα θέματα. Μου απάντησε πως το παρελθόν είναι παρελθόν και δεν αλλάζει. Πως δεν έχει φοβερές εμπειρίες, είχε δύο κοπέλες, και άλλες πλατωνικές σχέσεις και εγώ του είπα αντιστοίχως τα δικά μου με τον ίδιο επιγραμματικό τρόπο.

Τώρα, δύο μέρες μετά, είμαι ακόμα λίγο μουδιασμένη όπως και ο Χ. Λέει πως δεν καταλαβαίνει γιατί έχω κολλήσει σε αυτό και πως αυτή μου η στάση τον αγχώνει, γιατί ενώ εκείνος νιώθει τέλεια, εγώ φαίνεται πως δεν νιώθω.  Όταν με ρώτησε τι είναι αυτό που με προβληματίζει, εγώ του είπα μήπως ξαναγυρίσει στο παρελθόν. Αυτό νομίζω είναι, αλλά και πάλι γιατί?

Επίσης του είπα πως είμαι τύπος που δύσκολα χαίρεται και πως μπορεί τώρα απλώς να σαμποτάρω τον εαυτό μου. Νομίζω πως φοβάμαι μη χαλάσει αυτό που έχουμε! Γιατί όμως τώρα με αφορμή την πρώην το σκέφτομαι? Του Χ του αρέσει το παιχνίδι να με κάνει να ζηλεύω, αλλά πάντα με την ολοκληρωτική ασφάλεια από μέρους του. Τώρα γιατί δεν μου δίνει αυτή την ασφάλεια?

Α.

Άδικα βασανίζεσαι με το παρελθόν. Όσο κι αν καταλαβαίνεις πως αυτό δεν έχει λογική, να μερικοί λόγοι για τους οποίους μπορεί να σου συμβαίνει:

·        Δεν έχεις αρκετή αυτοεκτίμηση. Αν ένα άτομο ζηλεύει χωρίς σοβαρό λόγο, η ζήλεια είναι δικό του θέμα και λίγο σχετίζεται με το σύντροφό του

·        Έχεις υποστεί από προηγούμενες σχέσεις συμπεριφορές που σε έκαναν -δικαίως τότε- να ζηλέψεις

·        Φοβάσαι μη χαλάσει η ωραία σχέση σου και φοβάσαι τα πάντα

·        Είσαι, όπως λες, άτομο που δύσκολα χαίρεται και που «σαμποτάρει τον εαυτό του»

·        Δεν έχεις στο παρελθόν σου όσες εμπειρίες θα ήθελες και τις συγκρίνεις με αυτές του συντρόφου σου

Αρχικά, βρίσκω τη στάση του φίλου του Χ αδιάκριτη και την αναφορά του στο παρελθόν αχαρακτήριστη! Ήταν πολύ αγενές από μέρους του να αναφερθεί σε προσβλητικό για τον Χ συμβάν του παρελθόντος που είχε σχέση με μια πρώην. Ο Χ σου είχε αναφέρει το γεγονός χωρίς να το συσχετίσει με πρώην, και καλά έκανε. Το διάστημα που σχετίζεστε είναι μικρό και δεν είστε υποχρεωμένοι να ξέρετε τα πάντα ο ένας για το παρελθόν του άλλου. Ο κανόνας μου για την αποκάλυψη του παρελθόντος είναι: δίνουμε μια πολύ επιγραμματική πληροφόρηση αν και όταν νιώσουμε άνετα ή υπάρξει αφορμή –όπως έγινε στην περίπτωσή σας- και γενικά αναφέρουμε κάτι σχετικό με πρώην μόνο όταν είναι απαραίτητο ή πρόκειται να βοηθήσει τη σχέση.  Καλά έκανε ο Χ που ανέφερε μόνο το συμβάν και όχι την πρώην σε τόσο πρώιμο στάδιο της σχέσης σας. Και ο φίλος είχε μάλιστα διαφορετική άποψη!

Στο φίλο πρέπει να βάλετε λίγο… πάγο. Ο Χ έπρεπε να του πει ευθέως πως κακώς αναφέρεται στο θέμα και έχει και άποψη. Εσύ δε, δεν έπρεπε να λάβεις αμυντική στάση, αλλά να απαντήσεις ψύχραιμα στην αγένεια λέγοντας πχ. «αυτό το θέμα αφορά το παρελθόν, δεν με ενδιαφέρει και δε θέλω να δώσουμε συνέχεια». Από δω και πέρα καλό είναι να συνεννοηθείς με τον Χ πώς θα τον αντιμετωπίζετε αν ξανακάνει κάποια αγένεια.

Είστε πλέον τριαντάρηδες και είναι λογικό να έχετε το παρελθόν σας. Αν κάποιος από σας ήθελε να ξαναγυρίσει στο παρελθόν του, δεν θα περίμενε να κάνει πρώτα μια ωραία σχέση και μετά να το κάνει. Εξάλλου, αν η πρώην σχέση ήταν τόσο καλή (και μάλιστα με μια κοπέλα που τον έβρισε!), ο Χ θα ήταν ακόμη εκεί…

Το θέμα πως η πρώην του Χ ήταν αλλοδαπή, γιατί να σε πειράζει ιδιαίτερα και να κάνεις σενάρια; Ζούμε σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον και όλοι είναι πιθανό κάποια στιγμή να συνδεθούμε με ένα αλλοδαπό άτομο. Γιατί να το βλέπεις έτσι; Και με όποιον συνδεόμαστε, φυσικά γνωρίζουμε τους φίλους του και κάτι μαθαίνουμε από τη γλώσσα του. Νομίζω πως εδώ λειτουργεί ένας υποσυνείδητος ρατσισμός, που σε κάνει να κάνεις σενάρια για… αλλοδαπούς κακοποιούς ενώ πρόκειται απλώς για μια νεανική σχέση που έληξε.

Πάψε λοιπόν να βασανίζεσαι και φρόντισε να μην ψυχραίνεις την ωραία σου σχέση με ανούσια πράγματα. Ανάφερε στον Χ τους πιθανούς λόγους που ζήλεψες τόσο και αποφασίστε από κοινού για τη στάση σας προς το παρελθόν. Οι λόγοι για τους οποίους ζήλεψες είναι θέμα της δικής σου προσωπικής ανάπτυξης.

Να τολμήσω;

 Είμαι φοιτήτρια και βγαίνω με κάποιον πολύ μεγαλύτερο μου. Είμαι 19 και αυτός 14 χρόνια μεγαλύτερος. Απλά βγαίνουμε… δεν ξέρω τι να κάνω… μου αρέσει, νιώθω πρώτη φορά έτσι. Και παλιότερα έχω ερωτευτεί αλλά τώρα είναι αλλιώς.  Έχω ακούσει αυτά τα περί πατρικού προτύπου αλλά δεν ισχύει. Όμως η διαφορά είναι μεγάλη. Βέβαια οι γονείς μου δεν θα το μάθουν γιατί είμαι αλλού τώρα που σπουδάζω, αλλά δεν ξέρω… Σίγουρα θα τελειώσει νωρίς, το ξέρω, αλλά αυτό που νιώθω δεν αλλάζει.

E

Απορώ με σας, τα νέα παιδιά, που είστε τόσο κολλημένα με τα στερεότυπα.

Στην ηλικία σου καλό είναι οι νέοι να ακολουθούν τα συναισθήματά τους και να βιώνουν εμπειρίες και καλές και κακές. Αυτές θα τους ωριμάσουν και θα τους οδηγήσουν σταδιακά σε μια κριτική ικανότητα που θα τους κάνει μετά από χρόνια να επιλέξουν το σωστό σύντροφο ζωής. Στην ηλικία σου λοιπόν προτείνω να μη σκέφτεσαι διαφορά ηλικίας και να ακολουθείς την καρδιά σου… Εξάλλου δεν πρόκειται για αγεφύρωτη διαφορά, ούτε πας για γάμο. Και οι γονείς καλό είναι να μη γνωρίζουν καταστάσεις  της ζωής του παιδιού στις οποίες δεν θα συμφωνήσουν. Το παιδί (που δεν είναι πλέον παιδί) πρέπει να πάρει στα χέρια του τη ζωή του, να κάνει επιλογές και να φέρει και την ευθύνη τους.

Το περί πατρικού προτύπου ισχύει συχνά σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά όχι απαραίτητα. Επίσης  λειτουργεί η γοητεία που ασκεί στη νέα κοπέλα ο μεγαλύτερος, έμπειρος άντρας, που ξέρει να φερθεί, να ντυθεί, να κάνει ενδιαφέρουσες συζητήσεις κτλ.

Τι προβλήματα είναι πιθανό να παρουσιαστούν, αν κάνετε σχέση:

·         Ο μεγαλύτερος άντρας να έχει κάποια εκκρεμή θέματα στη ζωή του πχ. αξεκαθάριστη σχέση, προηγούμενο γάμο, αρραβώνα ή συμβίωση κτλ

·         Να μην ταιριάζουν οι παρέες σας

·         Να μην έχει χρόνο για σένα λόγω επαγγελματικών και άλλων υποχρεώσεων

·         Να μην έχετε ισοτιμία, επειδή θα μπορεί να σου επιβληθεί και να περάσει το δικό του σε κάποια θέματα, λόγω της εμπειρίας που διαθέτει

·         Να σε παρασύρει σε έναν τρόπο ζωής που δεν ταιριάζει σε μια 19 χρονη και να χάσεις μέρος των φοιτητικών σου εμπειριών

Έχοντας υπόψη σου όλα αυτά, κάνε τη σχέση σου αφού σου αρέσει. Κατά πάσα πιθανότητα θα έχει ημερομηνία λήξης, όπως κατά κανόνα συμβαίνει στις σχέσεις στα 19. Αν όμως σε μια ελάχιστη πιθανότητα τα πράγματα «σοβαρέψουν», μην παρασυρθείς στην ηλικία σου σε κανενός είδους «επισημοποίηση»  και δεσμεύσεις. 

Ετεροχρονισμένη αντίδραση

Ειχα σχεση μ ενα παιδι 6 χρονια από τα οποια 2 ελειπε εξωτερικο λογω δουλειας. Σ’ αυτα τα δυο δεν εβλεπα εξελιξη κ η μητερα του δεν ηθελε να με βλεπει. Αποφασισα να χωρισουμε,  αρχισα να βγαινω κ βρηκα άλλο ενδιαφερον μετα απο δυο μηνες, αλλα μεσα μου δεν ημουν καλα, σκεφτόμουν τα 6 χρόνια. Ο πρωην επικοινωνησε οταν εμαθε οτι βγαινω με καποιον αλλον κ με κατηγορησε οτι τον κερατωσα, γιατι εκεινος δυο μηνες δεν προχωρησε.

Ειπα να δωσω δευτερη ευκαιρια. Ήταν μια χαρα αλλα μετα αρχισε να μου λεει οτι νιωθει προδομενος υστερα απο ενα χρονο.. Αρχισα να παλευω μονη μου κ να του εξηγω οτι δεν ηταν κερατο κ ημασταν χωρια...πιστεψα οτι τελος.

Τωρα πια δε θελει να με βλεπει οποτε ερχεται γιατι νιωθει τη καρδια του πετρα κ η ζωη του δεν εχει νοημα αλλα ξερει οτι μονο εγω μπορω να τον γιατρεψω!

Αφου με αγαπαει γιατι να μη βλεπει τα θετικα; οτι γυρισα κοντα του! οτι πιστευω σε μας! Ειμαστε 35 κ οι δυο κ λεει φοβαται να προχωρησει, αλλα μονο μαζι μου εχει φανταστει οικογενεια οπως κ γω!τι μπορω να κανω για να το δει μ αλλο ματι;

E

Στην ιστορία αυτή φερθήκατε και οι δυο αρκετά ανώριμα.

·         Οι μακρόθεν σχέσεις έχουν πολλά προβλήματα, τα οποία πρέπει να συζητηθούν σοβαρά πριν την αποχώρηση του ενός μέλους. Εσείς, μετά από 4 χρόνια από κοντά σχέσης και 2 από μακριά, και σε ηλικία άνω των 30, δεν είχατε συζητήσει τους στόχους σας για το μέλλον;

·         Αποφάσισες πως δεν έβλεπες «εξέλιξη» και η μητέρα του δεν σε συμπαθούσε. Μόνη σου αποφάσισες πως δεν υπήρχε προοπτική; Εκείνος τι ήθελε; Τι σχέδια είχε;

·         Μετά το χωρισμό, δεν είχε κανένα δικαίωμα να σε ζηλεύει.

·         Είπατε να ξαναδοκιμάσετε και μετά από ένα χρόνο του προέκυψε πρόβλημα για το τι είχες κάνει εσύ όταν χωρίσατε. Αυτό δεν έχει καμιά λογική.

·         Δεν σε εμπιστεύεται αλλά και μόνο μαζί σου μπορεί να φανταστεί οικογένεια. Είναι διχασμένος και καλά θα κάνει να ξεκαθαρίσει.

Για τους δικούς του λόγους και απωθημένα θέλησε να διακόψετε. Μην προσπαθείς να τον πείσεις. Υποθέτω πως του έχεις εξηγήσει πολλές φορές τα αυτονόητα. Δήλωσέ του άλλη μια φορά τη διάθεσή σου να ξαναδημιουργήσετε σχέση εμπιστοσύνης με προοπτική και μετά μην πιέσεις άλλο. Ασε τον να νιώσει την απουσία σου και αν επιστρέψει καλώς. Αν όχι, δεν βλέπω τι μπορείς να κάνεις…

O... γυναικάς!

ΕΙΜΑΙ 24 ΧΡΟΝΩΝ. ΣΠΟΥΔΑΖΑ ΣΕ ΜΙΑ ΕΠΑΡΧΙΑΚΗ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΣΤΑ 21 ΓΝΩΡΙΣΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ. ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΜΕ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΣΧΕΣΗ. ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΗΛΩΝΕ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ. ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΑΖΑΜΕ ΣΑΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΕΣ, ΑΥΤΟΣ ΕΠΑΙΖΕ Κ ΜΕ ΑΛΛΕΣ. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΡΑΒΗΞΕ ΚΑΙΡΟ Κ ΜΕ ΠΟΛΛΑ ΣΚΑΜΠΑΝΕΒΑΣΜΑΤΑ.

ΟΤΑΝ ΚΟΝΤΕΥΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΩ ΣΠΟΥΔΕΣ ΕΙΧΑΜΕ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΕΡΧΟΜΑΣΤΑΝ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ. ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΠΩΣ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ Κ ΠΩΣ ΜΕ ΕΧΕΙ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΓΥΝΑΙΚΑΣ.  ΟΛΟΙ ΜΕ ΣΥΜΠΑΘΟΥΣΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΟ ΤΟΥ, ΜΕ ΚΑΛΕΣΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΝΩΡΙΣΑ Κ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ.Ο ΚΑΙΡΟΣ ΠΕΡΝΟΥΣΕ Κ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΩ. ΜΟΥ ΖΗΤΑΓΕ ΝΑ ΜΕΙΝΩ Κ ΝΑ ΜΗΝ ΦΥΓΩ. ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΑ.  ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ Κ ΤΟΥ ΠΑΡΕΛΘΟΝΤΟΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΑ. ΟΤΑΝ ΕΦΥΓΑ ΕΙΧΑΜΕ ΣΧΕΣΗ ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΑΣΗ. ΜΕ ΚΑΛΟΥΣΕ ΝΑ ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥ ΜΟΥ ΦΕΡΘΗΚΑΝ ΑΨΟΓΑ.

ΜΕΤΑ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΣΤΕΙΑ ΓΙΑ ΑΛΛΕΣ, ΘΥΜΩΝΑΜΕ ΚΑΙ ΞΑΝΑΓΑΠΙΟΜΑΣΤΑΝ. ΕΙΠΑ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΩ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑΠΗΓΑ. ΑΡΧΙΚΑ ΟΛΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΑ ΑΛΛΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ Κ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΕΝΙΩΘΑ ΑΠΟΜΑΚΡΟ. ΕΙΧΑ ΗΔΗ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΠΙΣΤΕΨΑ.ΕΦΥΓΑ Κ ΓΥΡΙΣΑ ΣΠΙΤΙ. ΧΑΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΤΕ, ΕΛΕΓΕ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΜΙΛΟΥΣΑΜΕ ΜΟΝΟ ΣΤΟ ΦΒ. ΜΙΛΟΥΣΕ ΓΙΑ ΑΛΛΕΣ ΜΕ ΧΥΔΑΙΟ ΤΡΟΠΟ.

ΥΣΤΕΡΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΕΣΕΝΑ ΣΕ ΕΒΛΕΠΑ ΣΟΒΑΡΑ ΣΕ ΑΓΑΠΗΣΑ ΑΛΛΑ ΜΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΜΕ ΞΕΝΕΡΩΣΕΣ Κ ΣΕ ΞΕΑΓΑΠΗΣΑ. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ

ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 3 ΜΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ. ΕΓΩ ΤΟΝ ΔΙΕΓΡΑΨΑ ΔΕΝ ΕΧΩ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΕΙ Κ ΟΥΤΕ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ.

ΛΕΤΕ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΜΕΤΑΝΙΩΜΕΝΟΣ Η ΑΠΛΑ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ?Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΜΕ ΠΛΗΓΩΣΕ ΠΟΛΥ ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ .ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΑ ΤΟΥ ΕΧΩ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΤΑ ΒΡΕΙ, ΑΛΛΑ Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΤΗΣ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Κ ΠΩΣ ΤΟΝ ΠΙΕΖΩ.

Κ.

Η ιστορία σου είναι μια κλασική ιστορία δυο νέων, ανώριμων παιδιών, που συνδέθηκαν επειδή μεταξύ τους υπήρχε ερωτική έλξη. Ήσασταν όμως ανέτοιμοι για να υποστηρίξετε μια σοβαρή, αποκλειστική σχέση και μάλιστα από μακριά.

Ο φίλος σου έδειξε από νωρίς το ποιόν του. Ξεκινήσατε ελεύθερη σχέση γιατί –τουλάχιστον εκείνος-  μόνο τέτοια σχέση θα μπορούσε να έχει με τη στάση ζωής που ακολουθεί. Τα πράγματα σοβάρεψαν για κάποιο διάστημα, αλλά μόλις έφυγες η κατάσταση πάλι διαλύθηκε.

Βεβαίως, ήταν ωραίο να τον επισκέπτεσαι πότε-πότε και να περνάτε καλά, αλλά χωρίς συνέχεια. Δεν έχει σημασία που γνώρισες τους γονείς του, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα το σοβάρεμα της σχέσης…

Η μαμά σε συμπαθεί γιατί προφανώς σε βλέπει σαν μια καλή περίπτωση που θα μπορούσε να «συμμαζέψει» το γιο της, και σίγουρα σε εκτιμά και σαν άτομο.

Αυτό που δεν κατάλαβα είναι τι έκανες και σε … ξεαγάπησε! Αλλά δεν έχει τόση σημασία…

Φύγε! Αυτό σου λέω μόνο. Δεν έχει κανένα νόημα να συνεχίσεις μαζί του, εκτός αν θέλεις πότε-πότε ένα ωραίο ταξιδάκι που θα περνάς μια μέρα καλά και θα κάνεις ωραίο σεξ και μετά θα φεύγεις κακήν-κακώς. Δεν αποκλείω να σου ξαναγυρίσει, αλλά μόνο με σκοπό  το παραπάνω και τίποτα άλλο. Μην επικοινωνείς και αν εκείνος επικοινωνήσει αδιαφόρησε.

Κόψε και τις επαφές με τη μαμά. Μπορεί να συμπαθείτε η μια την άλλη, αλλά το να επικοινωνείτε περιπλέκει την κατάσταση. Εξήγησέ της το για να μην πάρει προσωπικά την απομάκρυνσή σου. Αν συμπαθιέστε τόσο πολύ, σε λίγον καιρό, όταν θα ξεχαστεί η ιστορία με το γιο, μπορείτε να έχετε μια χαλαρή επικοινωνία, χωρίς να επιδιώκετε κάτι άλλο.

Θέμα θρησκεύματος

 Γνωρισα ενα παιδι πριν εναμιση χρονο, ο οποιος με διεδίκησε και κάναμε παρέα μέχρι να είμαι έτοιμη για σχέση. Είχα βγει από μακριά και επίπονη σχέση και  χρειαζόμουν  χρόνο. 

Ειμαστε πλέον μαζι 6-7 μήνες. Υστερα απο ενα μηνα σχεσης, οταν ειδε οτι εγω ειμαι ετοιμη πλεον για κατι πιο σοβαρο, μου εξηγησε οτι δεν μπορει να γινει κατι σοβαροτερο απο σχεση αναμεσα μας γιατι δεν θα ειναι ετοιμος σε νωριτερα απο 5 χρονια.
Αν και στην αρχη ενιωσα προδομενη, αποφασισα να το ρισκαρω γιατι ειχα αρχισει ηδη να τον ερωτεύομαι. Πριν απο ενα μηνα, οταν ειδε οτι εγω δενομαι πολυ μαζι του, μου εξηγησε οτι ο λογος που δεν μπορουμε να το παμε σοβαρα ειναι οι θρησκευτικες του πεποιθησεις. Δεν ειναι Ελληνας και συμφωνα με τη θρησκεια του δεν μπορει να παντρευτει καποια εκτος της θρησκείας του, ουτε γινεται καποιος απο τους 2 να αλλαξει θρησκευμα. Αυτο θα εχει κοινωνικο αντικτυπο στον ιδιο. Βεβαια μενει μονιμα Ελλαδα.

Μου ειπε οτι δεν ηθελε να μπει σε λεπτομερειες για αυτο το θεμα, για αυτο μου ειχε πει πρωτα για τα 5 χρονια. Τωρα επεσα απο τα συννεφα! Μου ζηταει να διακοψουμε τη σχεση γιατι κολλαμε ο ενας στον αλλον και θα πληγωθουμε εφοσον δεν υπαρχει μελλον. Ειμαι πληγωμενη, νιωθω πραγματα που δεν φανταζομουνα ποτε πριν οτι θα μπρουσα να νιωσω.

Μου ειπε ομως, πως θελει να βλεπομαστε, αλλα οχι αυτο το καθημερινο που μας ενωνει περισσοτερο. Απο τη μια θελω πολυ να υπαρχει στη ζωη μου, εστω με οποιονδηποτε τροπο, εφοσον ηταν εξαρχης ξεκαθαρος σχετικα με το μελλον, αλλα απο την αλλη ειμαι ερωτευμενη και αναρωτιεμαι γιατι εφοσον εχει αισθηματα για μενα δεν ξεφευγει απο το θεμα της θρησκειας ή εστω να προσπαθησει να μιλησει στους γονεις του για αυτο το θεμα?
Τι με συμβουλευεις να κανω? Μου ζητησε να βρισκομαστε 3 φορες τη βδομαδα, γιατι με θελει στην ζωη του εστω και αν ειμαι μονο φιλη.

Α

Ο φίλος σου αφενός σε θέλει, αφετέρου δεν μπορεί να ξεπεράσει την ιδεολογία του.  Όσο κάνατε παρέα, μέχρι να νιώσεις έτοιμη για σχέση, δεν είχατε συζητήσει τις απόψεις σας; Δεν σου είχε πει τι του υπαγορεύει η ιδεολογία του για το μέλλον; (Ανεξαρτήτως του αν εσείς θα προχωρούσατε και μέχρι πού). Γνωρίζοντας πως είναι αλλοδαπός και αλλόθρησκος, εσύ δεν υπέθεσες εξ αρχής αυτή την πιθανότητα;

Το περί 5 χρόνων αναμονής ήταν μια ανόητη δικαιολογία αρχικά από μέρους του, πράγμα που δείχνει πως κι εκείνος δεν είναι σίγουρος για τις επιλογές του. Τελικά ξεκαθάρισε πως η θρησκεία του τον εμποδίζει να προχωρήσει σε γάμο μαζί σου, αλλά σε θέλει ως σχέση, αρκεί αν μη δεθείτε πολύ. Κι εσύ υποθέτω του ξεκαθάρισε πως τον αγαπάς και θέλεις πιθανότητα γάμου.

Άρα, το μόνο που μπορείτε να κάνετε μαζί είναι να έχετε μια κανονική σχέση. Το 3 φορές/εβδομάδα σαν φίλη μού ακούγεται σαν …απαγορευτικός νόμος! Δεν βλέπω γιατί δεν μπορείτε να έχετε σχέση χωρίς προοπτική γάμου. Προστατεύεστε από το πιθανό μελλοντικό δέσιμο και τώρα βιώνετε κι οι δυο έναν άσχημο χωρισμό και πληγώνεστε. Δεν καταλαβαίνω γιατί να μη χαρείτε τη σχέση σας ως σχέση όσο κρατήσει…

Η ιδεολογία ενός ατόμου δεν αλλάζει παρά μόνο αν και όταν ο ίδιος το αποφασίσει, οπότε δεν θεωρώ σκόπιμο να πιέσεις ή να επιχειρηματολογήσεις άλλο. Είστε σίγουροι πως αν δεν ήταν το θέμα της θρησκείας θα πηγαίνατε για γάμο; Και γιατί δεν αλλάζεις εσύ θρησκεία σε τέτοια περίπτωση; Μήπως και η δική σου ιδεολογία είναι άκαμπτη;

Αν εσύ θέλεις σχέση κι εκείνος φιλία με …πρόγραμμα, καλύτερα να μη δεχτείς γιατί θα πληγωθείς περισσότερο.

Προτείνω να διατηρήσετε και να χαρείτε τη σχέση σας έτσι όπως είναι και να δείτε πόσο σοβαρεύει. Αν όντως διατηρηθεί και θέλετε γάμο, τότε σκεφτείτε αλλαγή θρησκεύματος ή πολιτικό γάμο. Αν αγαπιέστε αρκετά, κάποιος από τους δυο θα κάνει την υπέρβαση. Αν πάλι η σχέση δεν καταλήξει, θα την έχετε τουλάχιστον ζήσει και απολαύσει.

Κολλημένος…

Αγαπώ την γυναίκα μου παρόλο που ξέρω ότι είναι με άλλον. Το παλεύω γιατί είμαστε 18 χρόνια μαζί. Έχει σχέση 8 μήνες, είμαστε σε διάσταση. Μου λέει ότι με αγαπά, βλεπόμαστε σε τακτά χρονικά διαστήματα και κάνουμε έρωτα. Δεν νιώθει αγάπη για εκείνον μα ενδιαφέρον. Είναι λέει μπερδεμένη, αισθάνεται συναισθηματική ασφάλεια, έχει αυτό που δεν της έδινα τόσο καιρό. Απλά είχε ενθουσιαστεί, δεν ξέρει από όλο αυτό πώς να ξεφύγει κάνει ένα βήμα μπροστά και ένα πίσω αυτά είναι τα λόγια της. Σκέπτομαι να την κάνω να ζηλέψει. Ξέρει ότι δεν έχω κάνει ακόμα μια σχέση, είμαι ακόμα κολλημένος και το ξέρει. Παρακαλώ θα ήθελα μια συμβουλή.

Χ

Λοιπόν, η κατάσταση έχει ως εξής: Από τη μακροχρόνια συνύπαρξη η γυναίκα σου έχασε το ενδιαφέρον της για σένα –δεν ξέρω αν υπήρχαν κι άλλοι λόγοι- και χωρίσατε. Είστε σε διάσταση, οπότε ο καθένας σας έχει δικαίωμα να έχει άλλες σχέσεις.

Εσύ είσαι κολλημένος και η γυναίκα σου μπερδεμένη. Βρήκε σε μια νέα σχέση ενδιαφέρον και συναισθηματική ασφάλεια, αλλά εσύ εξακολουθείς να της προσφέρεις το γνώριμο, αυτό που έχει συνηθίσει και πότε-πότε σε επισκέπτεται για σεξ. Επιπλέον, ίσως της αρέσει που είσαι «κολλημένος» και σε έχει «καβάντζα». Η κατάσταση αυτή είναι άρρωστη και για τους δυο σας.

·         Αν ακόμη την αγαπάς και θέλεις να ξανακάνετε σοβαρή προσπάθεια να είστε μαζί, μπορείς να της το προτείνεις. Αν κι εκείνη το συζητά, πάτε σε σύμβουλο γάμου και δεσμευτείτε να κάνετε μια νέα αρχή, εννοείται αφού εκείνη πρώτα χωρίσει με το φίλο της.

·         Αν εκείνη αρνηθεί, να διακόψεις κι εσύ τις επαφές σας και να βάλεις μπροστά το διαζύγιο. Είμαι κατά της στρατηγικής και των παιχνιδιών στις σχέσεις. Πιστεύω πως οι σχέσεις ζωής (τουλάχιστον) πρέπει να βασίζονται στην ειλικρίνεια. Δεν σε συμβουλεύω λοιπόν να κάνεις δήθεν πως έχεις άλλη σχέση για να ζηλέψει. Αρκεί να της πεις πως δεν θα συνεχίσεις άλλο να είσαι ο «δεύτερος» και προτιμάς να χωρίσετε οριστικά. Και να το κάνεις!

Με προβληματίζει όμως τι σε κάνει να έχεις «κολλήσει» στη γυναίκα με την οποία χώρισες, να ανέχεσαι μια τέτοια «διάσταση» και να ανέχεσαι να παίζεις το δεύτερο ρόλο. Νομίζω πως έχεις χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτό θα έπρεπε να ψάξεις.

Εφηβικό απωθημένο

ΕΙΜΑΙ ΜΟΛΙΣ 18 ΧΡΟΝΩΝ , ΦΟΙΤΗΤΡΙΑ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΥΑ ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ ΜΟΥ.

ΣΤΑ 13 ΜΟΥ ΕΙΧΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ ΚΑΤΑ 6 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΟΥ , ΓΙΑ 2 ΧΡΟΝΙΑ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟ ΑΠΟΣΤΑΣΗ (ΓΙΑΤΙ ΤΟΤΕ ΣΠΟΥΔΑΖΕ ΑΥΤΟΣ). ΧΩΡΙΣΑΜΕ ΕΠΕΙΔΗ ΕΦΤΑΙΓΑ ΕΓΩ , ΗΜΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΝ ΦΑΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΒΕΙΑΣ Κ ΕΚΑΝΑ ΠΟΛΛΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΠΩΘΟΥΣΑΝ. ΧΩΡΙΣΑΜΕ , ΚΑΝΑΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΑΛΛΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, ΧΩΡΙΣ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΧΩ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΤΟΝ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ.

ΠΕΡΥΣΙ ΕΠΕΣΤΡΕΨΕ ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΜΕ ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΕΙ.. ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΩ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ. ΠΕΡΝΟΥΣΑΜΕ ΚΑΛΑ ΓΙΑ ΣΧΕΔΟΝ 4 ΜΗΝΕΣ . ΟΜΩΣ ΕΜΕΝΑ ΑΥΤΟ ΜΕ ΣΚΟΤΩΝΕ ΓΙΑΤΙ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΧΩ ΚΑΝΟΝΙΚΗ ΣΧΕΣΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥ. ΑΥΤΟΣ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ.  ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΝΑ ΦΙΛΑ ΑΛΛΗ, ΤΣΑΚΩΘΗΚΑΜΕ ΑΣΧΗΜΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣΑΜΕ.

ΕΦΥΓΑ ΓΙΑ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΓΥΡΙΣΑ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΝΗΣΙ . ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΤΥΧΑΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΝΟΣ ΦΙΛΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΣΑΚΩΘΗΚΑΜΕ. ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΦΥΓΩ Η ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΟΥ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΕ. ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ ΑΡΝΗΤΙΚΟΣ, ΤΗΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ ΚΑΘΟΛΟΥ Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΜΟΥ(ΕΠΕΙΔΗ ΒΓΑΙΝΩ , ΜΕΘΑΩ , ΧΟΡΕΥΩ ΜΕ ΑΛΛΑ ΑΓΟΡΙΑ) .

2 ΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΦΥΓΩ Ο ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ ΝΑ ΜΑΣ ΦΕΡΕΙ ΚΟΝΤΑ. ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΩΣ ΓΙΑ ΟΛΑ ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ Κ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΞΩ ΑΔΙΑΦΟΡΗ.

ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΓΙΑΤΙ Η ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ , ΓΙΑΤΙ ΕΙΜΑΙ ΜΟΛΙΣ 18 ΚΑΙ ΕΧΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ Κ ΣΙΓΟΥΡΑ ΘΑ ΓΝΩΡΙΣΩ ΑΛΛΟΥΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ. ΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΜΕ ΑΛΛΟΝ , ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ , Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟΝ.

Ρ.

Μια «σχέση» που γίνεται στα 13 αποτελεί απλώς το φλερτ με το οποίο εισαγόμαστε στην επαφή με το άλλο φύλο. Όταν μάλιστα μιλάμε για μια μαθήτρια πρώτης-δευτέρας γυμνασίου και έναν φοιτητή, οι οποίοι έχουν 2 χρόνια «σχέση» εξ αποστάσεως, μιλάμε μάλλον για μια φανταστική κατάσταση στη ζωή του κοριτσιού, ενώ ο φοιτητής έχει τη ζωή του. Ήταν φυσικό να κάνεις λάθη σε μια τόσο μικρή ηλικία και σε μια τόσο αφύσικη κατάσταση. Απορώ τι προσέφερε σε έναν φοιτητή μια τέτοια σχέση…

Είναι προφανές πως η σχέση και το άτομο αυτό σου έμειναν απωθημένα και ήθελες με κάθε τρόπο να τα ζήσεις. Όταν έφτασες τα 17-18, είχες πλέον μεγαλώσει ώστε ο νεαρός που επέστρεψε στο νησί να σε προσεγγίσει και να περνά πότε-πότε καλά μαζί σου. Και πάλι όμως δεν ικανοποιήθηκε το απωθημένο σου= κανονική σχέση με τον νεαρό αυτό.

Επιστρέφοντας στο νησί ως φοιτήτρια στις διακοπές, το απωθημένο σου ξαναφούντωσε, αλλά εκείνος δεν μπορεί να ανεχτεί τη μεταμόρφωση της άπειρης μαθήτριας που είχε συνηθίσει σε μια ενήλικη κοπέλα που γλεντά τη φοιτητική της ζωή. Κακώς επέτρεψες να αναμιχθούν φίλοι στην υπόθεση… Το θέμα είναι πως ο νεαρός δεν σε θέλει, μάλλον επειδή δεν μπορεί να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα. Ίσως αν έμενες πάντα το μικρό κοριτσάκι στο νησί, που τον περιμένει υπομονετικά ενώ εκείνος ζει τη ζωή του, να μην είχε αντίρρηση να συνεχίσετε. Ίσως απλώς και να του πέρασε το ενδιαφέρον για σένα, όπως είναι φυσικό στις νεανικές σχέσεις….

Ξέρεις πολύ καλά τι πρέπει να κάνεις, το λες και μόνη σου: Ξέχασέ τον, ασχολήσου με τη δική σου ζωή, βρες άλλα φλερτ. Το «δεν μπορώ να το ξεχάσω» έχει να κάνει μάλλον με πληγωμένο εγωισμό. Δεν αξίζει όμως τον κόπο να επιμένεις και να βασανίζεσαι για κάποιον που τελικά, για τους δικούς του λόγους, δεν σε θέλει. Δικαιούσαι σχέση με κάποιον που θα σε θέλει και θα περνάς ωραία και, πίστεψέ με, υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι, αρκεί να μπορέσεις αν τους δεις.

Ο σύζυγος με εκμεταλλεύεται οικονομικά

Είμαι 31 ετών και έχω ένα παιδί 3,5 χρονών. Είμαι παντρεμένη 5,5 χρόνια. Τον άντρα μου τον γνώρισα μέσω ίντερνετ. Επιθυμία μου μεγάλη ήταν να κάνω οικογένεια και παιδιά. Εκείνος στις αρχές μου παρείχε ότι χρειαζόμουν συναισθηματικά και έπειτα όλα τα άλλα.

Του είχα πει ότι δεν θέλω να έχει καμιά οικονομική εκκρεμότητα που να βαραίνει εμένα και εκείνον μελλοντικά, έτσι ώστε να ξεκινούσαμε κάτι. Μου υποσχέθηκε πως δεν υπήρχε τίποτα, τον εμπιστεύτηκα και έπειτα κάναμε σχέση.

Μου παρουσίαζε πολλά πράγματα ως δικά του: ένα  εξοχικό, ένα μαγαζί  που παίρνει το μισό νοίκι , ένα αυτοκινητάκι που δήθεν μου πήρε δώρο. Πάντα βρίσκει μια δικαιολογία να μου πασάρει και εγώ να τον πιστεύω. Πριν παντρευτούμε μου έπαιρνε δώρα για να  με θολώνει και το έκανε με μεγάλη επιτυχία. Παντρευτήκαμε και από κει ξεκινάει ο Γολγοθάς των ψεμάτων και  της δικαιολογίας.

Το θέμα μου είναι πως πλέον κουράστηκα να τον πιστεύω, κουράστηκα να τον δικαιολογώ στους γονείς μου. Είμαι απελπισμένη και νιώθω φυλακισμένη μέσα σε αυτό τον γάμο.

…………

Σήμερα που σας γράφω ανακάλυψα πως πούλησε τον βαφτιστικό μου σταυρό για να πληρώσει τον γιατρό του νοσοκομείου όταν γέννησα. Επίσης, εδώ και 6 μήνες ψάχνω τον βαφτιστικό σταυρό του παιδιού μου και αυτόν δεν τον βρίσκω στα πράγματα μας. Το κουτί του σταυρού το βρήκα κρυμμένο στο σακάκι ενός κουστουμιού του, όμως ο σταυρός του παιδιού μου πουθενά.

Πριν δυο μήνες σκεφτήκαμε να πουλήσουμε το αμάξι που μου το είχε πάρει δώρο ο πατέρας μου πριν δυο χρόνια για το παιδί για να μπορούμε  να κινούμαστε (μεταχειρισμένο). Βρήκαμε έναν ενδιαφερόμενο. Ο άντρας μου με έπεισε να κάνω τη μεταβίβαση και ότι τα χρήματα του αυτοκινήτου θα τα είχαμε σε ένα μήνα. Έχουν περάσει δυο μήνες και δεν έχουμε πάρει τίποτα. Όταν τον ρωτώ τι έγινε με αυτό το θέμα μου απαντά ότι σε λίγες μέρες θα μας τα δώσει τα χρήματα και δε μου δίνει τα στοιχεία του αγοραστή.  Αν ήταν καθαρός δεν θα μου τα έδινε;

Ζω περίεργες καταστάσεις εδώ και καιρό με αποτέλεσμα με κάθε λεγόμενο του να μην πιστεύω απολύτως τίποτα.

Σκέφτομαι και το παιδί μου και κάνω υπομονή. Επίσης σκέφτομαι πως ο άντρας μου είναι καλό παιδί, γιατί δεν πίνει, δεν χτυπά, δεν ξενυχτά παρά μόνο δουλεύει για να μας προσφέρει τα βασικά. Όμως αυτό εμένα με πνίγει. Δεν ζούμε καλά, δεν βγαίνουμε, είμαστε όλο μέσα και πάντα εκείνος θέλει ησυχία γιατί κουράζεται και θέλει να ξεκουραστεί.

Όταν τον ρωτώ πού θα πάει όλο αυτό και αν θα ζούμε έτσι αυτό που μου λέει είναι να κάνω υπομονή και ότι θα φτιάξουν τα πράγματα. Τα τελευταία όμως χρόνια δεν τον αντέχω άλλο, τον βαρέθηκα και φοβάμαι να το πω, δεν ξέρω τον τρόπο. Επίσης δεν εργάζομαι διότι έχω το παιδί στο σπίτι και δεν ξέρω τι να κάνω… δεν θέλω να επιβαρύνω τους γονείς μου. Νιώθω πως είμαι στα όριά μου και ότι είμαι απελπισμένη. Νιώθω απογοητευμένη με τον εαυτό μου που επέτρεψα να συμβούν όλα αυτά και να τα συνεχίζω να συμβαίνουν με την ηλιθιότητα και άγνοια μου. Όλα ήταν μια φούσκα τελικά…

Ειλικρινά κάθε άποψη και γνώμη σας θα με βοηθήσει πολύ έτσι ώστε να πάρω μια απόφαση. Χρειάζομαι βοήθεια; Πρέπει να πάω σε έναν ειδικό να μιλήσω και να συμβουλευτώ;  Ντρέπομαι πολύ!

Δ.

Σίγουρα φάνηκες εύπιστη, μπήκες σ’ αυτή την ιστορία και την έκανες σχέση ζωής.

Όταν όμως σε ένα ζευγάρι χαθεί η εμπιστοσύνη, δεν μπορεί να είναι πλέον ουσιαστικά ζευγάρι…

Πρέπει να καταγράψεις όλα τους τα ψέματα και τα σημεία που σε ξεγέλασε, να τον καλέσεις να μιλήσετε ήρεμα για ένα πολύ σημαντικό θέμα, να του τα παρουσιάσεις και να μη δεχτείς δικαιολογίες που δεν συνοδεύονται από παραστατικά. Θα πρέπει να παραδεχτεί τι έκανε και να βρει τι θα κάνει για να τα αποκαταστήσει. Και προ πάντων τι θα κάνει για να μην επαναλάβει τα ίδια στο μέλλον.

Αν δεν γίνει κάτι τέτοιο, θα πρέπει να απομακρυνθείς απ’ αυτόν, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα. Αν έχεις καλή σχέση με τους γονείς σου, καλύτερα να τους εκθέσεις τα προβλήματα και να πας για λίγο να μείνεις μαζί τους με το παιδί. Εξάλλου, κάποια θέματα τους αφορούν άμεσα, πχ. το αυτοκίνητο είναι δώρο του πατέρα σου. Και σίγουρα δεν θέλουν να βλέπουν το παιδί τους στην κατάσταση αυτή.

Μη δεχτείς επανασύνδεση αν ο σύζυγος δεν δώσει υποσχέσεις και δεν κάνει σαφή βήματα για να τις εφαρμόσει. Η συμβουλευτική ζευγαριού κρίνεται απαραίτητη. Απ’ ό,τι λες, το πρόβλημα δεν είναι μόνο η οικονομική εξαπάτηση αλλά και μια γενικότερη έλλειψη ικανοποίησης από τη ζωή σου.

Έρχομαι τώρα σε σένα ως άτομο:

Τι είναι αυτό που σε έκανε να θέλεις γνωριμία γάμου στα 25 σου χρόνια, τόσο ώστε να την αναζητήσεις μέσω διαδικτύου; Πόσο ισχυρά είναι για σένα τα κοινωνικά στερεότυπα, ώστε να σε κάνουν να ψάξεις τόσο μικρή ένα καλό «συνοικέσιο» και τώρα να υφίστασαι την εκμετάλλευση; Τι σε έκανε τόσο εύπιστη στην αρχή αλλά και στη συνέχεια; Γιατί δεν ξέρεις να προστατεύεις τον εαυτό σου; Γιατί παραμένεις σε ένα γάμο που δεν σε ικανοποιεί; Γιατί αρκείσαι ένα σύζυγο που «είναι καλό παιδί, γιατί δεν πίνει, δεν χτυπά, δεν ξενυχτά παρά μόνο δουλεύει για να μας προσφέρει τα βασικά». Δηλαδή τι θα έπρεπε να κάνει για να διεκδικήσεις τη ζωή σου, να σε δέρνει; Γιατί δεν εργάστηκες για να έχεις την ανεξαρτησία σου;

Χρειάζεσαι άμεσα συνεργασία με ψυχολόγο για να σε βοηθήσει στη δύσκολη αυτή φάση αλλά κυρίως για να μάθεις να διεκδικείς τη ζωή σου.

Διάσταση και το παιδί

Είμαι τριανταοχτώ χρονών και μέχρι πριν ενάμιση χρόνο ήμουν μαζί (παντρεμένοι) με τον Χ, σαράντα χρονών. Παρά τον αψυχολόγητο χαρακτήρα του, τα φτιάξαμε πριν δώδεκα χρόνια. Μετά από τρία χρόνια καλής σχέσης συζήσαμε και μετά από τέσσερα χρόνια καλής συγκατοίκησης έμεινα έγκυος και φυσικά παντρευτήκαμε.

Τότε ένιωσα ξαφνικά να δυσκολεύομαι πολύ. Δυσκολεύτηκα να συνδυάσω νεογέννητο παιδί, αποκλειστικό θηλασμό, κακό ύπνο, δουλειά με σκληρό ανταγωνισμό, νοικοκυριό και σύζυγο. Ο άντρας μου δε μου συμπαραστεκόταν ψυχολογικά όσο θα ήθελα, το αντίθετο μάλιστα, αναρωτιόταν γιατί δεν μπορώ να τα καταφέρω. Αυτός είναι εκπαιδευτικός δημοσίου, οπότε έχει άλλους ρυθμούς.

Άρχισαν σοβαρά προβλήματα στη σχέση, καυγάδες και άσχημες κουβέντες και τελικά του είπα πως αν θέλει να χωρίσουμε δεν υπάρχει πρόβλημα. Μέχρι που μια μέρα μου είπε να χωρίσουμε. Πως με αγαπάει αλλά δεν είναι ερωτευμένος μαζί μου.

Έχει ενάμιση χρόνο που έφυγε από το όμορφο σπίτι μας. Τώρα το παιδί μας είναι έξι, βλέπει πολύ συχνά τον μπαμπά της, την έχουμε ενημερώσεις για όλα και έχει επίγνωση της κατάστασης. Θα έλεγα ότι μάλλον είναι καλός μπαμπάς, αν και κάποιες φίλες μου διαφωνούν.

Τον πρώτο χρόνο έπαιρνε το παιδί κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο, πράγμα λυτρωτικό για μένα. Αλλά οι γονείς του του είπαν ότι δε θέλουν άλλο να το πηγαίνει σπίτι τους γιατί ταράζονται και να κρατάει το παιδί στο σπίτι που νοικιάζει. Το σπίτι του όμως λέει ότι θέλει φτιάξιμο κι ότι δεν είναι κατάλληλο για παιδί κι ότι θα την παίρνει εκεί όταν το φτιάξει. Αλλά δε το φτιάχνει.

Τελικά για να βγω μια βόλτα, έρχεται και κρατάει το παιδί στο σπίτι μου κι όταν επιστρέφω φεύγει. Ακόμη και τις καθημερινές από τις 15.30 που σχολάει το παιδί από το ολοήμερο μέχρι τις 17.30 που σχολάω εγώ, στο σπίτι μου την κρατάει. Βάζει πλυντήριο τα ρούχα του, φτιάχνουν κουλουράκια, φέρνει τα φρούτα του, το φαγητό του και μόλις σχολάσω φεύγει. Εντάξει, το καθημερινό αν είναι καλό για την κόρη μου μπορώ να το αντέξω αν και δε μου αρέσει να μπαινοβγαίνει ο πρώην άντρας μου στον προσωπικό μου χώρο.

Αλλά το κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο το απαιτώ. Έχω προσπαθήσει με καλό τρόπο να του δώσω να καταλάβει αλλά δεν... Δεδομένου ότι ακόμη έχω αισθήματα για αυτόν (ήμαρτον) αναγνωρίζω πως έκανα κι εγώ λάθη.

Πως να χειριστώ την κατάσταση χωρίς να κάνω κακό στο παιδί μου και χωρίς να κάνω άλλα λάθη; Και πως να πάρω απόφαση για διαζύγιο χωρίς να πληγωθώ;

Διότι το διαζύγιο ίσως να ξεκαθαρίσει το τοπίο, αλλά και αυτό εγώ πρέπει να το κάνω, οπότε χρειάζομαι κουράγιο. Ξέχασα να πω ότι πήγαμε σε σύμβουλο γάμου αρκετό καιρό πριν χωρίσουμε, αλλά έγιναν χειρότερα τα πράγματα. Ο ψυχολόγος δεν ήταν κακός αλλά μάλλον ήμασταν χαμένη υπόθεση, τι να πω;

Σ

Στην περίπτωσή σου δεν μπορώ να πω πως βιαστήκατε. Απλώς φαίνεται πως η σχέση σας δεν ήταν τόσο δυνατή ώστε να αντέξει τις ευθύνες που δημιουργούνται όταν ένα ζευγάρι γίνει οικογένεια. Προβλήματα που εντοπίζω:

·        Έχεις ακόμη συναισθήματα για τον εν διαστάσει σύζυγο. Σε τέτοια περίπτωση χρειάζεται να καταφύγεις σε ψυχολογική βοήθεια για να τα ξεπεράσεις. Είσαι σίγουρη πως δεν υπάρχει περίπτωση επανασύνδεσης; Αν εσύ νιώθεις πως θέλεις να ξαναπροσπαθήσετε, πρέπει να του το προτείνεις και να πάρεις το ρίσκο να υποστείς την πιθανή απόρριψη.

·        Γιατί διάσταση ενάμιση χρόνου; Ή ξαναπροσπαθείτε ή χωρίζετε με διαζύγιο. Μόνο μια άρρωστη κατάσταση συντηρείτε έτσι. Κι επειδή ο σύζυγος δε φαίνεται να παίρνει καμιά πρωτοβουλία, πρέπει να την πάρεις εσύ. Μόνο έτσι θα ξεκαθαρίσει το τοπίο και να μπουν κάποια πράγματα στη  θέση τους.

·        Κάνατε καλά που εξηγήσατε τα πάντα στο παιδί. Πιστεύω όμως πως για να βλέπει ο σύζυγος το παιδί στο σπίτι σου, εκείνος βολεύεται κι εσύ ταλαιπωρείσαι. Χρειάζεται άμεσα να βρεις τρόπο κάποιος να κρατά το παιδί τα μεσημέρια. Πιστεύω πως με πολύ μικρή αμοιβή θα βρεις κάποια κυρία ή φοιτήτρια στη γειτονιά σου να παίρνει το παιδί από το σχολείο και να το κρατά στο σπίτι σου μέχρι να σχολάσεις. Έτσι ο σύζυγος δεν θα έχει την καθημερινή επαφή και να αναγκαστεί να βρει τρόπο να παίρνει το παιδί στο σπίτι του τακτικά.

·        Η καθημερινή επαφή του παιδιού με τον πατέρα είναι καλή, αλλά όχι όταν γίνεται στο δικό σου σπίτι. Το παιδί μπερδεύεται. Πρέπει να καταλάβει πως οι γονείς του πλέον έχουν διαφορετικά σπίτια και πως αυτό έχει τη θέση του και στα δυο σπίτια. Θα ήταν ιδανικό να το παίρνει κάθε μεσημέρι στο δικό του σπίτι και μετά να σου το φέρνει ή να περνάς εσύ σχολώντας να το παίρνεις. Το να κοιμηθούν και μαζί κάποια βράδια είναι πολύ θετικό για το παιδί.

·        Θα έλεγα να δοκιμάσεις να συζητήσεις άλλη μια φορά μαζί του το θέμα, επισημαίνοντας το καλό του παιδιού και τις δικές σου ανάγκες. Καλό θα ήταν μετά από αυτό να πάτε σε δικηγόρο για συναινετικό διαζύγιο, όπου και θα ρυθμιστούν οριστικά τα θέματα του παιδιού.

Αν δεν μπορείς να το διαχειριστείς όλο αυτό, μαζί και με τη συναισθηματική σου κατάσταση, καλό θα ήταν να κάνεις μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο. Έτσι θα συνειδητοποιήσεις και το δικό σου ρόλο στην υποβάθμιση του γάμου σου και στο βόλεμα του συζύγου.