Είμαι 24 και
ειμαι παντρεμένη με 1 παιδι.Ζω με τα πεθερικά μου, που παρά τις ιδοτροπίες τους
και τις εντάσεις που προκύπτουν, μου μεγαλώνουν το παιδί γιατί εγώ και ο άντρας
μου δουλεύουμε πολλές ώρες.
Νιώθω σε αυτό
το σπίτι σαν ξένη, γιατί δε με ενημερώνουν και δε με υπολογίζουν για ό,τι γίνεται
γενικά και ο άντρας μου δε θέλει να παραπονιεμαι για τίποτα.
Με τον άντρα
μου δεν έχουμε πολύ χρόνο για "εμας" λόγω της δουλειάς, αλλά και όταν
είμαστε στο σπίτι εκείνος προτιμάει να χαλαρώνει μπροστά στην τηλεόραση ή να
κοιμάται. Ζω δηλαδή μια ανυπόφορη ζωή που μάλλον αν δεν υπήρχε το παιδί θα είχα
δώσει ένα τέλος.
Το αποτέλεσμα
αυτής της ζωής πίστευω ότι με οδήγησε στο να μου αρέσει ένας συναδελφός μου, με
τον οποίο γνωριζόμαστε εδώ και 6μήνες.Εκεινος έδειξε ένδιαφέρον από την αρχή,
αλλά εγω έδειχνα αδιάφορη. Σιγά σιγά όμως το ενδιαφέρον του γινόταν πιο έντονο
και άρχισε να μου άρεσει πολύ.Εχουμε συναντηθεί εκτός εταιρίας 3 φορές και μου
έχει ακουμπίσει και με έχει φιλήσει μόνο στο χέρι και στο μάγουλο ευγενικά. Ξέρει
ότι τον θέλω και μου λέει συνέχεια ότι είναι τρελά ερωτευμένος και ότι αν δεν
υπήρχε το παιδί θα είχε κάνει τα πάντα να γίνω δικιά του....τον θέλω και εγώ
πολύ, δε θέλω όμως να κάνω κάτι μαζί του,γιατί είμαι παντρεμένη και πρέπει να είμαι πιστή στον άντρα μου.Τον
σκέφτομαι έντονα και κόντευω να τρελαθώ. Βοηθήστε με.
Ν.
Άλλη μια κλασική περίπτωση κοπέλας που ερωτεύεται πολύ
μικρή και τελικά παντρεύεται τον αγαπημένο της χωρίς να έχει πρώτα γνωρίσει
τίποτα από τη ζωή. Οπότε συνήθως αποδεικνύεται πως έχει κάνει λάθος επιλογή.
Δεν θα ξαναεξηγήσω γιατί δεν πρέπει να παντρευόμαστε μικροί και άπειροι και να
κάνουμε αμέσως παιδιά, γιατί αυτό είναι προφανές και το έχουμε συζητήσει σε
πολλές άλλες αναρτήσεις.
Σήμερα είσαι 24 ετών, με παιδί, δουλειά (ευτυχώς), ζεις
στο σπίτι των πεθερικών με έναν αδιάφορο σύζυγο, οπότε είναι απόλυτα φυσικό να
βρεις διέξοδο σε μια άλλη σχέση, που μόνο τα στερεότυπά σου σε εμποδίζουν να
ολοκληρώσεις.
Συζήτησε σοβαρά με τον άντρα σου και διεκδίκησε αλλαγές
ζωής, πρώτα απ’ όλα να μείνετα μόνοι σας. Δεν ξέρω πώς θα τα καταφέρετε, αλλά είναι
η μόνη περίπτωση για να σωθεί ο γάμος σας.
Αν εκείνος άλλαζε, εσύ θα μπορούσες να μείνεις μαζί του; Τι συναισθήματα
τρέφεις γι’ αυτόν; Οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν στο ιδεολογικό επίπεδο, όμως
ακόμη και μια αλλαγή συμπεριφοράς μπορεί να διευκολύνει τη ζωή μας.
Την πλατωνική σου σχέση με τον άλλον προτείνω να τη
διατηρήσεις πλατωνική μέχρι να δεις μήπως η σχέση σου με το σύζυγό σου μπορεί
να «επιδιορθωθεί». Αν προχωρήσεις η κατάσταση θα περιπλακεί. Το γεγονός πως
τώρα έχετε μια πλατωνική σχέση και σου έχει πει κάποια λόγια, δεν εξασφαλίζει
πως εκείνος θα σε υποστηρίξει πρακτικά να χωρίσεις και να ζήσεις με τα παιδί
σου. Μη βασιστείς εκεί! Δες τι θα κάνεις με το γάμο σου και αν τελικά οδηγηθείς
σε διαζύγιο, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου για νέες σχέσεις.
Σας ευχαριστώ για την απαντηση σας,
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο να χωρίσουμε από τα πεθερικά και να μείνουμε μόνοι μας, δεν υπάρχει περίπτωση (είναι μεγάλη ιστορία)και θα δημιουργηθεί μέγαλη αντίδραση.
Με τον άντρα μου γνωριστήκαμε με "προξενιό" από τους γονής μας, οπότε προσπάθησα να πιέσω τον ευατό μου να τον αγαπήσω για να μην στεναχώρισω τους γονής μου (λάθος μου).
Το έχω σηζητήσει με τον άντρα μου πολλές φορές, ότι δε μου αρέσει η αδιαφορία του,ο τρόπος του γενικά,ότι θέλω να μου δίξει περισσότερο ενδιαφέρον, ότι έχω παντρευτεί μάζι του και όχι με τα πεθερικά μου,ότι δε μου αρέσει η ζωή που κάνουμε αλλά δεν έχω δει καμία αλλαγή παρά τα παραπονά μου.
Φτάνω στο σημείο να μην τον αντέχω ώρες ώρες.
Σχετικά με το τι αισθάνομαι για εκείνον είναι αγάπη,(όχι έρωτας) αλλά η άγαπη εχεί πολλές εννοιες.
(Dimitrios13 Σεπτεμβρίου 2013 - 1:08 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν κατάλαβα αυτό που λες οτι δε χωρίζεις για το παιδί.)
-> Δε θέλω εξαιτίας του λάθους μου να χωρίσω το παιδί μου από το μπαμπά του. Το παιδί μου είναι το μόνο που δε μου φταίει σε τίποτα