Το "κακό παιδί"

Είμαι 43 χρονών και έχω μια κόρη 16 χρονών και ένα γιό 14.Οι σχέσεις με την κόρη μου είναι πολύ καλύτερες απ ότι με το γιο μου.Έχουν πέσει οι επιδώσεις του στο σχολείο,δεν θέλει να μου γνωρίσει τους φίλους του,δεν ξέρω που πηγαίνει όταν βγαίνει τα απογεύματα(γιατί αλλού είναι και αλλού μου λέει οτι είναι).Αντιμιλάει,δεν σέβεται την οικογένειά του ενώ στον υπόλοιπο κόσμο είναι τυπικότατος και μου λένε ότι υπερβάλω όταν τους λέω για τις ανησυχίες μου.Εχει κόψει τα μαλλιά του πολύ κοντά ενώ εμείς είχαμε αντιρήσεις.Βέβαια πολύ κοντά τα έχει και ο άντρας μου.Και πριν λίγες μέρες που πήγε στο χωριό με την κόρη μου ,πήγε μόνος του και αγόρασε μπύρες να πιεί.Όταν του είπε η μάνα μου γιατί το έκανε και αν κάνει το ίδιο και στην Αθήνα που μένουμε είπε οτι το κάνει κρυφά.Εγώ δεν έχω αντιληφθεί κάτι γιατί μπύρες δεν παίρνουμε ποτέ.
Ο άντρας μου είναι ιδιωτικός υπάλληλος　 και δουλεύει πολλές ώρες ενώ εγώ είμαι άνεργη.Είμαστε πολύ αγαπημένοι με τον άντρα μου και δεν αντιμετωπιζουμε κανένα προβλημα.Το μοναδικό μας προβλημα ειναι η συμπεριφορά του γιού μας.Ειμαστε και δυο　 νευρικοί και θέλουμε να τηρούνται οι κανόνες που υπάρχουν στο σπίτι μας.


Εμένα με έχει κουράσει ψυχολογικά όλη αυτή η κατασταση,είναι στιγμές που θέλω να παραίτηθω απο όλα,που θέλω να τον αγνοήσω,άλλοτε τσακωνόμαστε πολύ άσχημα .Έχω απογοητευτεί.Δεν ξέρω τι να κάνω.Τον έχω πάρει και με το καλό και με το άγριο.Αυτός κάνει ότι θέλει.Αν μπορούσατε να με συμβουλέψετε για το τι πρέπει να κάνω θα σας ήμουν υπόχρεη.
M 


Ένα "κακό" παιδί εκφράζει μια δυσλειτουργία της οικογένειας. Και στο επιχείρημα "γιατί η κόρη δεν βγάζει προβλήματα;" θα σας απαντήσω πως κάθε παιδί είναι ένα διαφορετικό υλικό, οπότε κάτω από τις ίδιες συνθήκες έχει διαφορετικό τρόπο αντίδρασης. Επίσης, όταν ένα παιδί πάρει το ρόλο του "κακού" στην οικογένεια, κάνει ό,τι μπορεί για να τον επιβεβαιώσει....

Ίσως σας ξαφνιάζουν οι απόψεις μου, αλλά αυτό που θέλω να τονίσω είναι πως στην οικογένειά σας, που φαινεται να λειτουργεί ομαλά, κάτι έχει στραβώσει σε σχέση με το συγκεκριμένο παιδί.

Υπάρχει επικοινωνία με το παιδί; Συζητάτε χωρις τον μαλώνετε; Του δείχνετε την αγάπη σας; τον αποδέχεστε; μήπως η νευρικότητα που αναφέρετε πως έχετε είναι υπερβολική; μήπως είστε τελειομανείς; οι κανόνες της οικογένειας έχουν συζητηθεί και εξηγηθεί στα παιδιά;

Ας πάρουμε τα παραπτώματα στα οποία αναφέρεστε. - η σχολική επίδοση έπεσε. Συζητήστε ήρεμα μαζί του το γιατί. Αν χρειάζεται κάποιο φροντιστήριο, φροντίστε να του το παρέχετε. Αν απλώς δεν μελετά αρκετά, εκφράστε την ανησυχία σας για το μέλλον του και αφηστε τον να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του πχ να μείνει μετεξεταστέος και να περάσει τις διακοπές του διαβάζοντας. Μόνο έτσι θα μάθει.
- αντιμιλάει και δεν σέβεται. Εσείς τον σέβεστε; αν ναι κι εκείνος δεν το ανταποδίδει, τότε πρέπει να επιβάλετε κάποια τιμωρία. Κάποια στιγμή που θα είστε ήρεμοι μιλήστε του για το παράπονό σας και συμφωνήστε μαζί μια ποινή Πχ. αν βρίσει μέσα στο σπίτι, θα στερηθεί το εβδομαδιαίο του χαρτζιλίκι.
- εμφάνιση. Εδώ τα πράγματα είναι πιο σαφή: αφήστε το παιδί να κουρεύεται και ντύνεται όπως θέλει! τι θα πάθει; η εκκεντρική εμφάνιση του εφήβου αποτελεί μια προσπάθεια να προσελκύσει την προσοχή, να γίνει αναγνωρίσιμος και αποδεκτός από την ομάδα των συνομιλίκων του. Δώστε του την αγάπη, την προσοχή και την αποδοχή που χρειάζεται και μην ασχολείστε με την εμφάνιση. Μπορείτε να εκφράσετε σοβαρά την άποψή σας (μια φορά!) αλλά να του πείτε πως θα αποφασίσει μόνος του. Θα δείτε πως κάθε τρέλλα του νεαρού θα κάνει τον κύκλο της και θα περάσει
- μπύρες. Η πλειονότητα των εφήβων δοκιμάζουν ποτό και τσιγάρο, κάποιοι και χασίς. Το θέμα είναι να μην κολλήσουν εκεί. Κι αυτό εξαρτάται από το ψυχολογικό υπόβαθρο του παιδιού, την ισρροπία και την αγάπη που το περιβάλλει. Μπορείτε βέβαια να επιβάλετε περιορισμούς και τιμωρίες, όπως και στην περίπωση (2)
Σε κάθε περίπτωση, το παιδί θελει αγάπη και όρια ταυτόχρονα. Αποδεχτείτε το, συζητήστε μαζί του και ξεπεράσετε το "τι θα πει ο κόσμος" για το παιδί σας. Φροντίστε να κάνετε ενδιαφέρουσες δραστηριότητες ως οικογένεια και καθιερώστε οικογενειακές συζητήσεις για να λαμβάνετε τις αποφάσεις σας. Ειδικά να ασχοληθεί ο πατέρας του μαζι του πχ με αθλητικές δραστηριότητες για να νιώσει το παιδί πως ο πατέρας ενδιαφέρεται γι αυτό και για να αποκτήσει ανδρικό πρότυπο.

Σχέση με οικονομικές δυσκολίες

ειμαι 26 χρονων κ το αγορι μου 36 ειμαστε 　μαζι εναμισι χρονο κ μενω στο σπιτι του απο τον πρωτο καιρο 5 μερεσ την εβδομαδα.λογο ενοσ ατυχηματος δν μπορω να ξαναδουλεψω κ παιρνω αναπιρικη συνταξη.αυτη ληγει καθε 3 χρονια.ετσι εγινε κ σε εμενα.απο τον δεκεμβριο μεχρι σημερα δν μπορεσα να προσφερω τπτ,οθτε εναν καφε γτ κ η οικογενεια μου επειδη ειμαστε πολλα ατομα ειμαστε στριμογμενη.δν μπορουσα να δανειστω.μου εδινε για τα λεωφορεια μου που τον μηνα βγαινανε 40Ευρο.ολα τα εξοδα επανω του,εχει καρτεσ γυμναστηριο φορουσ ακινιτης περιουσιασ κ πολλα τρχων εξοδα.αυτοσ βγαζει 1.200.εκανε υπομονη τοσους μηνες,φτιαχνουμε κ το σπιτι σιγα σιγα γτ θελει να κανουμε οικογενεια.σημερα μου ειπαν οτι απο το ικα οτι θα πληρωθω τελοσ αυγουστου,του το ειπα κ φρικαρε,φωναζε,του εξηγησα οτι δν φταιω εγω που με καθυστερησαν 9 μηνεσ τωρα.μου ειπε οτι εχει τοσα εξοδα κ δν φτανουν,το ξερω κ ουτε του ζητησα λεφτα ουτε να με βγαζει σε εστιατορια.καθημερινα του φευγουν τουλαχιστον 40ευρο.σουπερ μαρκετ βενζινη κ εναν καφε την ημερα εαν παμε.τον ρωτησα εαν σκεφτηκε να με χωρησει κ ειπε οτι το σκεφτηκε γτ δν ειχε συνιθησει η κοπελα του να ειναι τελειως αφραγκη τοσουσ μηνεσ,να μν εχει για τα καθημερινα τησ εξοδα.εννοειτε πως με επιασαν τα κλαμματα γτ υποτιθεται οτι φτιαχνει το σπιτι για εμας κ εχθεσ τον ρωτησα εαν το μετανιωσε εστω μια στιγμη κ μου επε πωσ οχι κ οτι εαν δν ειμασταν μαζι θα το αφηνε ετσι.πραγματικα ειδη εχουν φυγει γυρω στισ 10.000 κ δν εχουμε φτιαξει ακομα τπτ.σημερα θα πηγαινα σπιτι του κ μου ειπε να το αφησουμε καλυτερα για να ηρεμησουμε.θελω τοσο πολυ να βοηθησω κ δν μπορω,να δανειστω ειναι αδυνατον,απο ποιον?κ για εναν μηνα παραπανω που οντως τελοσ αυγουστου θα 　με πληρωσουν 　τα αναδρομικα κ θα παρω 3,200 ειναι λογοσ να σκεφτει να με χωρησει?δν λεω οτι δν ειναι βαροσ να εχει λεφτα μονο ο ενας,αλλα γτ να το σκεφτει ετσι?γιορταζει 15αυγουστου,εχει να βγαλει τουσ φιλους του,να παρει δωρο στην μανα του κ στην αδερφη του γτ κ αυτεσ γιορταζουν,την δεη το γυμναστηριο τα καθημερινα εξοδα,δυσκολοσ μηνας το καταλαβαινω.οταν ειχα μεχρι κ τον δεκεμβριο του 2013 εκανα οτι μπορουσα γτ τοτε το ικα μου εδινε 230 τωρα ομως θα παιρνω 350.　
M
Δεν θα ασχοληθώ με την ανάλυση των οικονομικών σας, δεν είμαι λογίστρια! Από το μήνυμά σου το νόημα είναι το εξής: Ο επί ενάμιση χρόνο σύντροφός σου με τον οποίο προγραμματίζετε οικογένεια διαμαρτύρεται γιατί φέρει μόνος του πολλά οικονομικά βάρη.

Δεν γνώριζε την οικονομική σου κατάσταση όταν συνδεθήκατε και είδατε πως η σχέση πάει σοβαρά; Δεν γνώριζε πως τα έσοδά σου είναι ελάχιστα και διακεκομμένα και η οικογένειά σου φτωχή; Πώς σκέφτηκε να σου προτείνει γάμο και να επενδύσει σε σπίτι αν δεν τα υπολόγισε όλα αυτά;

Προφανώς βρίσκεται σε μεγάλη πίεση αυτή την περίοδο, γι αυτό είναι καλό να απομακρυνθείς λίγες μέρες, να ηρεμήσει και να μην πιεστεί παραπάνω.

Σε 1-2 εβδομάδες, φρόντισε να κάνετε μια σοβαρή συζήτηση: Αυτή είσαι κι αυτά μπορείς να προσφέρεις οικονομικά στην κοινή σας ζωή. Βάλτε τα κάτω και ζήτησέ του να δεσμευτεί αν σε θέλει με αυτές τις οικονομικές συνθήκες. Εσύ είσαι όντως ανίκανη προς εργασία ή θα μπορούσες να κάνεις κάτι; Αν ο σύντροφός σου κρίνει πως τα οικονομικά προβήματα τον ξεπερνούν, είναι καλύτερα να χωρίσετε από τώρα και όχι αργότερα που θα έχετε οικογένεια. Αν η αγάπη του για σένα επικρατήσει και μείνετε μαζί, φρόντισε να ελαχιστοποιήσεις τις οικονομικές σου απαιτήσεις και αν είναι δυνατό να κάνεις κάτι επαγγελματικά, ό,τι μπορείς.

Συνεξάρτηση μητέρας και εξηντάχρονου γιου

Είμαι 59 χρονών και παντρεμένη από τα 26 μου με τον Χ, τρία χρόνια μεγαλύτερό μου. Δεν αποκτήσαμε παιδιά. Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω είναι η προσκόλληση του Χ με την μητέρα του ετών 90 και εκτός από τα γεράματα υγιέστατη με την οποία μένουμε στο ίδιο οίκημα αλλά σε διαφορετικά διαμερίσματα.

Μια αναδρομή με πείθει πως η προσκόλληση αυτή υπήρχε ακόμα πριν παντρευτούμε, και εντάθηκε αμέσως μετά τον γάμο μας. Όσα χρόνια αποκτήσαμε δικό μας σπιτικό, ασχολήθηκε ελάχιστα με αυτό και πιθανόν και με εμένα. Οι ελάχιστες έξοδοι μας και κατόπιν πίεσης δικής μου προϋπέθεταν την συναίνεση των δικών του.

Ο Χ έχει μια αδελφή που είτε έχει βολευτεί με την στάση του είτε γιατί έχει διαφορετικό χαρακτήρα δεν έχει τέτοιου είδους αντιδράσεις. Απο αυτήν έμαθα πως όταν ήταν μικρά και πήγαιναν σχολείο η μάνα τους συνήθιζε να τα χαιρετά λέγοντας πως όταν θα επέστρεφαν αυτή θα είχε πεθάνει.

Τώρα ο Χ έχει εντελώς προσκολληθεί στην μητέρα του έχουμε να βγούμε μαζί περίπου δύο χρόνια. Επίσης για λίγα χρόνια λόγω της δουλειάς μου πήρα μετάθεση για το εξωτερικό εκπληρώνοντας έτσι ένα όνειρό μου να δω πώς είναι ο κόσμος πέρα από την Ελλάδα, δεδομένου ότι ο Χ απέκλειε ένα μακρινό ταξίδι λόγω των γονιών του. Ο Χ ερχόταν για μια βδομάδα κάθε μήνα, το χαιρόταν και ακόμα μιλά συνεχώς για τις εμπειρίες του.

Επέστρεψα κάπου στα 50 και με έκπληξη διαπίστωνα καθημερινά πόσο πιο μόνη ήμουν εδώ μέσα στο ίδιο το σπίτι μου. Μου δήλωσε πως για το οτιδήποτε η μάνα του προηγείται, ανεβαίνει στο σπίτι μονάχα για να φάει και να κοιμηθεί, δεν βγαίνει πια καθόλου, δεν έχει φίλους αλλά ούτε και θέλει να προσκαλέσω κάποιον εφόσον αυτή η πρόσκληση θα τον κρατήσει μακριά από την μητέρα του. Έχει αποκτήσει πια όλες τις συνήθειές της και είναι αδιάφορος ακόμα και στις προτροπές των γιατρών που του είπαν ότι έχουμε και οι δύο ανάγκη από περισσότερη κοινωνική ζωή. Η μητέρα του κάνει συνεχώς προσπάθειες να μην τον αφήσει να απομακρυνθεί από κοντά της, ενώ παράλληλα εκείνος μου έχει πει δύο τουλάχιστον φορές ότι παρακαλά να πεθάνει για να ελευθερωθούμε. Επειδή εγώ έχω παραιτηθεί από το να αλλάξω αυτή του την στάση, επειδή νιώθω λίγο πικραμένη που η ζωή μου κύλησε μέσα στην δική του την απουσία και επειδή φοβάμαι πως τα προβλήματά μου θα επιδεινωθούν θα σε παρακαλούσα να μου πεις την άποψή σου.

Χ.

Εδώ πρόκειται για μια κατάσταση συν-εξάρτησης που δημιουργήθηκε από τη μητέρα, για λόγους δικών της ψυχολογικών ελλείψεων. Ο γιος ήταν προφανώς πολύ αδύναμος για να φέρει αντιρρήσεις και έτσι δημιουργήθηκε στην οικογένειά τους ένα δίπολο με συμπληρωματική παθολογία. Όσο κι αν ο σύζυγος λέει πως θα απελευθερωθεί με το θάνατο της μητέρας, δυστυχώς η εξαρτητική και αδύναμη προσωπικότητά του θα παραμείνει και μετά το θάνατό της. Οι σχέσεις δεν καταλύονται με τη φυσική απομάκρυνση ή ακόμη και με το θάνατο, αν δεν τις λύσουμε μέσα μας.


Για να αλλάξει ο άντρας σου θα πρέπει να το συνειδητοποιήσει και να το επιδιώξει ο ίδιος. Το μόνο που μπορείς να κάνεις εδώ είναι να τον καθοδηγήσεις σε διαδικασία ψυχοθεραπείας, με μια ήρεμη συζήτηση εφόλης της ύλης. Τώρα το θέμα είναι τι θα κάνεις εσύ με τον ευατό σου...

Υποθέτω πως είδες τα σημάδια πριν τον παντρευτείς, αλλά ο έρωτας και η νεαρή ηλικία σε έκαναν να προχωρήσεις μαζί του. Παρατηρώ πως έκανες κάποιες προσπάθειες να επιλύσεις την κατάσταση, όπως το να πάτε για λίγο σε δικό σας σπίτι και να φύγεις στο εξωτερικό. Αυτά όμως δεν διόρθωσαν τίποτα ουσιαστικά, και πέρασες 33 χρόνια ανικανοποίητη από το γάμο σου.

Τι είναι αυτό που σε έκανε να παραμείνεις; Πάντα στις σχέσεις μας γίνεται ένας εσωτερικός "ισολογισμός" που μας οδηγεί στο να μείνουμε ή να φύγουμε. Υποθέτω λοιπόν πως για σένα τα θετικά της σχέσης ήταν περισσότερα από τα αρνητικά και ίσως αυτό να οφείλεται και στο φόβο σου για το άγνωστο, τη μοναξιά, σε στερεότυπα, αβάσιμες ελπίδες κτλ. Αυτά λοιπόν πιστεύω πως θα έπρεπε πρώτα να διερευνήσεις. Το σώμα σου έχει αρχίσει να διαμαρτύρεται για να σε κάνει να ψαχτείς, γιατί όταν δε μιλά η ψυχή μιλά το σώμα.

Ποιά είναι τα συναισθήματά σου για τον άντρα σου σήμερα; Τον αγαπάς; θέλεις να παραμείνετε μαζί στην τρίτη ηλικία; προσδοκάς κι εσύ αλλαγές με το θάνατο της πεθεράς σου; Αν η κατάσταση έχει γίνει αφόρητη και δεν αντέχεις, υπονομεύεται και η υγεία σου, ίσως θα έπρεπε να σκεφτείς να χωρίσεις, έστω και αργά. Αν αποφασίσεις να παραμείνεις, φρόντισε να έχεις και μια ανεξάρτητη ζωή: να έχεις φίλους, ενδιαφέροντα, να βγαίνεις, να κάνεις ταξίδια και να διατηρήσεις από τη συνύπαρξη με το σύζυγο μόνο τα κομάτια που σε ευχαριστούν.

Σε κάθε περίπτωση, αξίζει να ψάξεις μέσα σου με τη βοήθεια ψυχοθεραπείας τους λόγους που σε έκαναν να ζεις με μια "απουσία" και βέβαια να προλάβεις την επιδείνωση της ζωής σου.

Εξάρτηση

 Ειμαι  στα 48. Εδω και 4,5 χρόνια συνδέομαι με τον Χ, σήμερα 52 χρονων. Μένω μόνη μου, χωρίς κάποια υποχρεωση (δεν έχω παιδιά), ο συγκεκριμένος μένει με την υπέργηρη μητερα του.

Εδω και ενάμιση χρόνο μου ζητησε να χωρισουμε και από τότε συνευρισκομαστε ερωτικά ελάχιστες φορές, συνεχίζουμε όμως να συναντιομαστε δυο με τρεις ή τεσσερις φορες την εβδομαδα για καφε, φαγητό ή βόλτα.

Η σχεση, όπως ειχε διαμορφωθεί εξαρχής, ήταν σύμφωνα με τα δικά του θέλω, και γω απλά ακολουθούσα. Οταν όμως ασφυκτιουσα δημιουργούνταν κάποια ένταση η οποία συνήθως  οδηγούσε σε ολίγων ημερών απομάκρυνση και μετα από επίμονες δικες μου προσπάθειες, ξαναερχόμασταν σε επαφη και κάπως ετσι περνουσε ο καιρός.

Πριν εναμιση χρονο απευθυνθηκαμε σε γιατρους προκειμένου να κάνουμε προσπάθεια για παιδι (μετα από δικη μου πρωτοβουλια, και επειδή εκείνος ομολογουσε πως ηθελε ένα παιδι για να προχωρησει μαζί μου) με τη διαδικασια της εξωσωματικής, την οποία όμως διακοψαμε μετα από δικη του επιθυμία, παρολο που ειχαμε κανει όλες τις σχετικές εξετασεις.

Μου ειπε για πολλοστη φορα πως αυτος μου εχει πει να χωρισουμε, πως δεν θελει κατι άλλο, πως συναντιομαστε γιατι του το ζηταω εγω και πως ο ιδιος δεν τον ενδιαφερει. Βρισκομαστε δυο με τρεις φορές την εβδομάδα στο ιδιο μοτιβο. Λέει πως  ο βασικος λόγος που δεν ειμαστε μαζι ειναι που δεν μπορούμε να κανουμε παιδι. Επειδη όπως λέει, εμείς οι δυο δεν έχουμε μελλον γι αυτο και δεν θέλει να με εκμεταλευτεί. Εχω μπλοκάρει αφανταστα, εχω πιασει πατο, δεν βρισκω κανενα νοημα σε ότι κάνω, απο την άλλη πάλι δεν μπορω να σταματησω να του τηλεφωνω, δεν μπορω να μην τον ακουω και βλεπω, εστω και έτσι. 

Α.

Αυτό που σε συνδέει με τον Χ λέγεται εξάρτηση! Ο άνθρωπος είναι ξεκάθαρος: Δεν το ενδιαφέρει η σχέση μαζί σου. Ίσως αν συναντιόσασταν νεότεροι και υπήρχε η δυνατότητα άνετης τεκνοποίησης, τότε θα ήταν μαζί σου στο πλαίσιο μιας οικογένειας. Τώρα όμως που κάτι τέτοιο ή δεν είναι εφικτό ή είναι εφικτό με πολύ κόπο, ή απλώς νιώθει μεγάλος για τέτοιες προσπάθειες, δεν σε θέλει μόνο για σένα.

Η δική σου επιμονή και υποταγή του προσφέρει μια σχέση με τους δικούς του όρους: όποτε θέλει έχει μια απλή συνοδό και όποτε θέλει, μια στο τόσο, έχει και μια γυναίκα πρόχειρη για σεξ. Ίσως βρίσκεις το ύφος μου σκληρό, αλλά πρέπει να καταλάβεις πως έτσι έχουν τα πράγματα και να πάψεις να υποτιμάς τον εαυτό σου.

Φύγε! Ζήτησε τη βοήθεια ψυχολόγου για να βοηθηθείς σ αυτό. Έχεις επενδύσει πολύ στη σχέση αυτή και μάλλον δεν έχεις στη ζωή σου άλλα στηρίγματα. Φρόντισε να αποχτήσεις! Δουλεύεις, έχεις φίλους, ενδιαφέροντα; Φρόντισε να βγαίνεις για να γνωρίζεις νέα άτομα. Αν η μοναξιά σου είναι τόσο βαριά, μπορείς ακόμη και να απευθυνθείς σε γραφεία ή ιστοσελίδες γνωριμιών. Πάντως όποιος άντρας σε προσεγγίσει, θα πρέπει να το κάνει για σένα και όχι ως «δοχείο» ενός μελλοντικού παιδιού, πράγμα που είναι πλέον ανέφικτο ή εξαιρετικά δύσκολο.

Ερωτικό δίλημμα στα 21

Είμαι 21 χρονών, κατάγομαι από νησί και σπουδάζω στην επαρχία. Πριν ένα χρόνο ακριβώς έκανα σχέση με τον Α από το ίδιο νησί, 22 χρονών, που ζει στην Αθήνα.

Στην αρχή πάνω στον ενθουσιασμό μας το πήραμε θερμά με την απόσταση αν και εγω είχα τις επιφυλάξεις μου. Κατά τη διάρκεια της σχέσης μας καταλάβαινα ότι είχα βρει σαν να λέμε το 10 το καλό. Ήταν πρόθυμος στις άδειές του να έρχεται στην πόλη μου όποτε δεν μπορούσα να πηγαίνω εγώ. Όμως το πράγμα κάπου άρχισε να χαλάει από την απόσταση, ζήλειες κτλ.

Δεν άντεξα, πήρα την απόφαση και τον χώρισα από το τηλέφωνο.

Πριν γίνει αυτό γνώρισα τον Β ο οποίος είναι 28 και πιο ώριμος σε θέματα σχέσης απο τον Α. Ήμασταν μαζί για λιγότερο απο 2 μήνες στην ίδια πόλη και ένιωθα καλά μαζί του.

Όταν ήταν να γυρίσω στο νησί για τις διακοπές μου άρχισα να ξανασκέφτομαι τον Α. Ξαναμιλήσαμε συναντηθήκαμε και μου είπε πως ήθελε να το ξαναπροσπαθήσουμε και πως είχε καταλάβει τα λάθη του και πως 1 χρόνος έμεινε με απόσταση και μετά θα ήμασταν από κοντά μαζί.

Βρίσκομαι σε δύσκολη θέση με το τι να κάνω, νιώθω ότι τον θέλω ξανά αλλά φοβάμαι πως μόλις ξαναβρεθώ στην πόλη που σπουδάζω θα το μετανιώσω και θα θέλω τον Β. Ζήτησα χρόνο να σκεφτώ μα κάθε μέρα έχω διαφορετική γνώμη δεν θέλω να κοροιδέψω κανέναν τους μα έχω αρχίσει ήδη να το κάνω αφου μιλάω και με τους 2. Φοβάμαι πως ο Α ειναι κάτι που δεν μπορώ να ξαναβρώ και νιώθω αγάπη για αυτόν, απο την άλλη ο Β είναι πιο ώριμος και βρίσκεται στην πόλη που σπουδάζω είναι κάτι καινούριο και θα έχω μια ήρεμη σχέση χωρίς την απόσταση που τόσο με είχε κουράσει. Διακρίνω επίσης μια ανασφάλεια στον εαυτό μου που δεν υπήρχε παλιά το ότι δεν θέλω να μείνω μόνη μου. Κάθε μέρα ξυπνάω με ένα ψυχοπλάκωμα ότι πρέπει να πάρω μια απόφαση την οποία δεν μπορώ να πάρω. Τι μου προτείνετε;

Σ.

Το δίλημμά σου είναι αρκετά συνηθισμένο: Μια σχέση με δύσκολες πρακτικές συνθήκες αλλά ισχυρά συναισθήματα παλεύει με μια σχέση με βολικές πρακτικές συνθήκες.

Αρχικά, οι «σοβαρές» σχέσεις νέων γύρω στα 20, κατά κανόνα δεν επιβιώνουν, ειδικά όταν αντιμετωπίζουν πρακτικές δυσκολίες. Όταν λες πως μετά από ένα χρόνο θα είστε μαζί, τι εννοείς; Μήπως εννοείς πως θα τελειώσεις τις σπουδές σου και θα πας στην Αθήνα να ζήσετε μαζί με τον Α; Αν έχουν ληφθεί τέτοιες αποφάσεις το πράγμα πάει πολύ σοβαρά και ίσως αξίζει τον κόπο να κάνετε υπομονή. Γενικά όμως δεν πιστεύω πως στις ηλικίες αυτές είναι σκόπιμο να λαμβάνονται αποφάσεις ζωής, όπως μετοίκηση, γάμος κτλ…

Από την άλλη, καλό είναι να περνά κάποιος τα φοιτητικά του χρόνια ανέμελα, χωρίς δράματα, απολαμβάνοντας ανεμπόδιστα την όποια σχέση ή φλερτ έχει.

Η συμβουλή μου λοιπόν είναι να ζητήσεις από τον Α μια αναστολή στην πιθανή σχέση σας. Πες του ειλικρινά πως δεν αντέχεις τη μοναξιά και την απόσταση και αν συζητήσετε για επανασύνδεση, καλό θα είναι να το κάνετε σε ένα χρόνο που θα τελειώσεις τις σπουδές σου. Στο μεταξύ είστε ο καθένας ελεύθερος να κάνει ό,τι θέλει, αφού δεν έχετε σχέση. Δεν θα είστε βέβαια εχθροί, μπορείτε να έχετε μια φιλική επικοινωνία, αλλά όχι να ανακοινώνετε ο ένας στον άλλον τι παίζει στη ζωή σας. Όταν με το καλό τελειώσεις, το ξαναβλέπετε. Στο μεταξύ θα δεις πώς πάει η σχέση με τον Β. Ο Α γνωρίζει περί του Β; Αν ναι, κακώς, γιατί δεν έχετε σχέση και δεν του πέφτει λόγος.

Με την επιλογή αυτή υπάρχει βέβαια μεγάλη πιθανότητα μετά από ένα χρόνο εσύ να θέλεις επανασύνδεση αλλά ο Α να μην θέλει πλέον ή να μην είναι πλέον ελεύθερος. Αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα…

Γενικά επαναλαμβάνω πως στην ηλικία σου πρωτεύει το να ζεις όμορφα το παρόν και είναι νωρίς για πολύ σοβαρές αποφάσεις.

Εφηβικά προβλήματα

συγνωμη για την ενοχληση με εστειλε μια φιλη μου και μου ειπε πως μπορω να σας μιλησω για καποια προσωπικα θεματα που με απασχολουν. Εδω και 3 συνεχομενα καλοκαιρια εχω πεσει σε βαρυα καταθλιψη, το ξερω γιατι εψαξα πολλες φορες τι με κανει να νιωθω τοσο ασχημα. Το καλοκαιρι του 2012 αρχισαν ολα οταν τελειωνα το γυμνασιο και στο σχολειο μας καθε χρονο κανουμε μια μεγαλη γιορτι και στο τελος οποια παιδια τραγουδανε η παιζουν καποιο οργανο ανεβαιναν στην σκηνη και ετσι 'εκλειναν' την γιορτι. Τελος παντων για να μην τα πολυλογο μας προτεινε η δασκαλα της μουσικης μου να τραγουδησω εγω και η φιλη μου. Και μετα απο μια-δυο μερες μας το ακυρωσε.. με πειραξε λιγο αλλα ειπα καλα δεν νομιζω να το εκανε επιτηδες γιατι ειπε πως θα τραγουδησουν μονο τα αγορια γιατι εχουνε γκρουπακι. Στο τελος αρχιζει η γιορτι και βλεπω ολα τα παιδια που τραγουδανε, στην σκηνη. Δυο κοριτσια αρχισαν να τραγουδανε το τραγουδι που θα ελεγα εγω και η φιλη μου... οταν τελειωσε το σχολειο η 'κολλητη' μου απομακρυνθηκε απο εμενα και εχασα επαφες και για ολο το καλοκαιρι δεν βγηκα απο το σπιτι... μετα αρχισαν παλι τα σχολεια και εκανα παρεα με αλλα παιδια.. το καλοκαιρι ηταν ετσι και ετσι, γεματο καυγαδες με φιλους και απο την αλλη χωρισαν οι γονεις μου και εφυγε ο πατερας μου απο το σπιτι. Το χειροτερο ηταν οτι ερχοταν καθε φορα και χτυπουσε το κουδουνι ζητωντας ειτε λιγο φαγητο, η λεφτα. Το ιδιο εγινα και φετος με το που εκλεισαν τα σχολεια η φιλη μου με παρατησε για το αγορι της και εμεινα παλι μονη... 

Ε.

Αναφέρεις κάποια προβλήματα που είναι συνηθισμένα στην εφηβική ζωή και θα πρέπει να μάθεις να τα διαχειρίζεσαι. Μόνο το πρόβλημα με τους γονείς σου είναι πραγματικά τραυματικό….

Ας τα πάρουμε από την αρχή:

1.   Το θέμα με τη χορωδία. Ήταν πραγματικά άσχημο αυτό που έγινε και η καθηγήτριά σου δεν φέρθηκε σωστά. Θα έπρεπε εσύ και η φίλη σου να την πλησιάσετε μετά τη γιορτή και πολύ ευγενικά να τη ρωτήσετε τι συνέβη. Να της εκφράσετε πώς νιώσατε και να ρωτήσετε αν φταίξατε σε κάτι. Πιστεύω πως θα είχε τη στοιχειώδη παιδαγωγική στάση να σας εξηγήσει τι έγινε και να ζητήσει συγνώμη για το ότι δεν σας ενημέρωσε για την αλλαγή. Μπορεί ένας καθηγητής να κάνει μια παράλειψη ή να φερθεί λάθος, αλλά ο μαθητής έχει δικαίωμα και υποχρέωση απέναντι στον εαυτό του να διεκδικήσει ευγενικά το δίκιο του.

2.   Η κολλητή απομακρύνθηκε και έγιναν καυγάδες με φίλους. Αυτά συμβαίνουν στις μαθητικές παρέες και δεν έγινε καμιά καταστροφή. Όσο κι αν μας στεναχωρούν, μας κάνουν πιο ώριμους ώστε να επιλέγουμε καλύτερες παρέες στο μέλλον. Για να πάρει κάποιος τον τίτλο του κολλητού ή του φίλου πρέπει να το αποδείξει σε βάθος χρόνου

3.   Η φίλη βρήκε αγόρι και απομακρύνθηκε. Δυστυχώς αυτό συμβαίνει με πολλά νέα παιδιά, ειδικά κορίτσια. Όταν ερωτευτούν δικαιολογείται βέβαια μια αρχική υπερ-απασχόληση με τη σχέση τους, αλλά σε λίγο καιρό θα πρέπει να ξαναβάλουν τους φίλους τους στη ζωή τους όπως πριν. Αν δεν το κάνουν, δεν αξίζουν τη φιλία μας, ούτε βέβαια να κλάψουν στην αγκαλιά μας όταν ξαναμείνουν μόνοι. Καλό είναι να μιλήσεις στη φίλη σου και να της πεις πώς νιώθεις

4.   Ο χωρισμός των γονιών δεν είναι εύκολο πράγμα για ένα παιδί. Υπάρχουν όμως χωρισμοί και χωρισμοί… Αν ο χωρισμός γίνει πολιτισμένα και οι γονείς συνεργάζονται μεταξύ τους για τα παιδιά, τότε το θέμα ξεπερνιέται. Αν όμως γίνονται έκτροπα σαν αυτά που περιγράφεις, έχεις απόλυτο δίκιο να νιώθεις άσχημα. Μίλησε στους γονείς σου γι αυτό. Πες τους πόσο σε πειράζει η κατάσταση και να λύσουν αξιοπρεπώς τις διαφορές τους. Αν δεν σε ακούσουν μπορείς να μιλήσεις σε κάποιο συγγενικό άτομο εμπιστοσύνης (γιαγιά, θείος κτλ) που θα μπορούσε να τους νουθετήσει.

Όπως κι αν έχει η κατάσταση, φρόντισε σιγά-σιγά να εμπιστευτείς τον εαυτό σου, να έχεις τη δική σου ζωή και να θέσεις στόχους για το μέλλον. Πηγαίνεις πλέον στο λύκειο. Ποιοί είναι οι στόχοι σου; Έχεις αποφασίσει τι θα σπουδάσεις; Μελετάς γι αυτό; Έχεις βρει άλλους φίλους, κάποιο φλερτ; Κοινωνικοποιήσου χωρίς να εξαρτάσαι και είμαι σίγουρη πως σιγά-σιγά θα διαμορφώσεις την κατάλληλη παρέα.

Ξαναερωτεύτηκα τον πρώην

Είμαι 21 χρονών. Στα 15 μου έκανα την πρώτη σοβαρή και υγειή, παρά την ηλικία μου , σχέση με τον Δ. Που με περνούσε 7 χρόνια ερωτευθηκαμε ο ένας τον άλλο και ταιριαζαμε παρα πολύ γενικότερα είχαμε μια σχέση χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις με αρκετή επικοινωνία και αρκετές προσπάθειες για την διατήρηση της ισορροπίας μέσα στη σχέση κυριώς από τη μεριά μου. Η σχέση ήρεμα έκανε τον κύκλο της και τελείωσε σε 3 χρόνια.

Γενικότερα το τελευταίο διάστημα της σχέσης μας με είχε δεδομένη και γενικότερα καταπιεζοταν δίπλα μου χωρίς όμως να τον πιέζω ο καθένας ακολουθούσε τη ζωή του. Αυτή η σχέση κράτησε τρία χρόνια. Μετα τον χωρισμό μας σε σύντομο διάστημα ενώ προσπαθούσα να καταλάβω εάν ήθελα να τελειώσει αυτή η σχέση δεχόμουν από τη μεριά του μια εχθρηκοτητα σαν να αντιμετωπίζω έναν άλλο άνθρωπο .

Έκανα σχέση με τον Κ και τελικά χωρίσαμε.

Εκεί που ο Δ. Είχε εξαφανιστεί με παίρνει τηλέφωνο και με καλεί σε ενα live που έπαιζε με τους φίλους του. Με το που μπήκα στο μαγαζί που έπαιζε ενοιωθα όπως τότε που τον γνώρισα απόλυτη ευτυχία και ελευθερία. Τελικά φιλήθηκαμε και καταλήξαμε σπίτι μου στο δωμάτιο μου όπως τότε και πέρασα ενα βράδυ μαγικό. Όμως το πρωί βιαστικοί και οι δυο η μαγεία έφυγε και συμφωνήσαμε να μην προχωρήσουμε. Τελικά αθετησαμε την απόφαση μας και συναντηθήκαμε και στην αρχή για ενα δυο μήνες φερομασταν όπως παλιά σαν ζευγάρι. Τον ερωτευομουν ίσως και μετά άρχισε να εξαφανίζεται και να εμφανίζεται οπότε θέλει και εγώ εμένα άπραγη σχεδόν απαθής σε όλη αυτή τη συμπεριφορά . Και ιδού το ερώτημα Τί να θέλει απο εμένα και να του πω πως είμαι ερωτευμένη μαζί του; Δεν θέλω σχεση απλά να ζήσω τον ερωτά μου μαζί του όπως και τότε. Ξέρω οτι μπορεί όλα αυτά να φαίνονται ανώριμα αλλά πραγματικά δίπλα του, στα ματιά του βλέπω τον εαυτό μου και πραγματικά αυτό το έχω ανάγκη πάντα κοντά του ενοιωθα αυτό που πραγματικά είμαι.

Κ

H κατάσταση που μου περιγράφεις έχει ως εξής: Κάνεις μια πρώτη σχέση που τελειώνει μετά από 3 χρόνια. Γνωρίζεις κάποιον άλλον, κάνεις σχέση, χωρίζεις και επανεμφανίζεται ο πρώην. Μια όμορφη βραδιά θυμάστε τα παλιά, λέτε να μην υποκύψετε αλλά τελικά η έλξη μεταξύ σας υπερισχύει, τα φτιάχνετε για 1-2 μήνες και μετά ο φίλος σου αρχίζει να κάνει…. νερά. Εσύ είσαι ερωτευμένη και θέλεις να ξαναζήσετε την όμορφη σχέση που είχατε στην αρχή.

Αρχικά, η πρώτη σοβαρή σχέση κάθε ατόμου έχει μια ιδιαίτερη αξία γιατί μέσα της ζούμε πρωτόγνωρα πράγματα. Αυτή αποκτά ιδιαίτερη θέση στις αναμνήσεις μας και συχνά συγκρίνουμε μ αυτήν επόμενες εμπειρίες μας.

Όταν μετά από καιρό τύχει να ξανασυναντηθούμε, οι αναμνήσεις μέσα σε ένα ρομαντικό περιβάλλον μπορεί να μας κάνουν να ξαναβρεθούμε ερωτικά. Αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα πως ξαναρχίζει σχέση. Έτσι, το ένα ή και τα δυο άτομα μπορεί να αραιώσουν και να ξαναχαθούν.

Στη δική σας περίπτωση φαίνεται πως εκείνος ακολουθεί το κλασικό σενάριο, εσύ όμως θέλεις να αναβιώσετε τη σχέση σας.

Έχεις λοιπόν δυο επιλογές:

1.    Αντιμετωπίζεις την κατάσταση κι εσύ χαλαρά και βλέπεις πού θα πάει. Παίρνεις μερικές πρωτοβουλίες να βρίσκεστε, χωρίς πίεση και γκρίνιες και ίσως η κατάσταση με τον καιρό «δέσει»

2.   Του λες ευθέως τι θέλεις και αν ανταποκριθεί, καλώς. Αν όχι, απομακρύνεσαι και κοιτάς τη ζωή σου.

Κυρίως όμως πρέπει να εξετάσεις αν πραγματικά τον ξαναερωτεύτηκες ή απλώς έχεις εξιδανικεύσει την πρώτη σου σχέση, έχεις απογοητευτεί από τη σχέση με τον Κ, και γι αυτό θέλεις να αναβιώσεις το παρελθόν. 

Γάμος χωρίς σεξ

Η σχέση μου με την σύζυγό μου ξεκίνησε το 2002 σε ηλικία 19 χρονών εγώ και 21 η σύζυγος. Όλα αυτά τα χρόνια περάσαμε πάρα πολλά και μεγαλώσαμε και οι δύο μέσα από αυτή την σχέση. Είχαμε πολλές δυσκολίες και ένα διάστημα 1,5 χρόνου που ήμασταν χωρισμένοι. Κάθε φορά το σεξ που ήταν απίστευτο, ήταν αυτό που μας κράτησε δεμένους σε αυτή τη σχέση.

Το 2010 παντρευτηκαμε και κάναμε ένα παιδάκι. Από τότε άρχισε το πρόβλημα στο σεξ. Στην αρχή πέρασε επιλόχεια κατάθλιψη. Ύστερα έμαθε ότι θα μείνει άνεργη. Η ψυχολογία της ήταν πολύ χάλια όπως και η δική μου. Λίγο μετά εγώ φλερταρα με κάποια και ανακάλυψε κάποια μηνύματα. Η αντίδραση ήταν πολύ μικρή και σχεδόν απλά το αποδέχθηκε. Σιγά σιγά αρχίσαμε να είμαστε καλύτερα στη σχέση μας χωρίς σεξ. Έχουν περάσει 4 χρόνια τώρα δύσκολα οικονομικά αλλά με καλή στήριξη μεταξύ μας, συνεννόηση και καλή ανατροφή του παιδιού μας. Πλέον από τον Φλεβάρη εργάζεται και έχουμε ανασανει οικονομικά.

Συζω λοιπόν με έναν άνθρωπο όπου τα βρίσκουμε σχεδόν στα πάντα αλλά δεν είμαστε εραστές. Όλα αυτά τα χρόνια έχω κάνει πάρα πολλές συζητήσεις μαζί της αλλά είναι πολύ δύσκολο να λάβω απαντήσεις διότι είναι και αρκετά κλειστός άνθρωπος. Αυτό που μου έχει πει είναι ότι δεν νιώθει την ανάγκη για σεξ. Δεν θέλει φιλιά και αγκαλιές όχι μόνο από εμένα αλλά γενικά από όλους. Μόνο με το παιδί μας έχει τρυφερότητα. Της ζητάω να προσπαθησουμε μαζί να το λύσουμε και δεν έχει την δύναμη να πολεμήσει το πρόβλημα γιατί φοβάται πως δεν θα καταφέρει να το λύσει. Φοβάται τον εαυτό της. Μα είναι δυνατόν να μην έχει ανάγκη το σώμα της από σεξ; Εγώ προσωπικά έχω μεγάλο πρόβλημα και ο λόγος που δεν έχω βρει άλλη ή δεν έχω χωρίσει είναι γιατί την αγαπάω, την θέλω ακόμα και ερωτικά αν και με έχει απομακρύνει όσο δεν πάει και θέλω η οικογένεια μου να είναι ενωμένη. Δεν αντέχω όμως άλλο. Έχουμε να κάνουμε σεξ από το βράδυ της Πρωτοχρονιάς και δεν θυμάμαι πότε ήταν πριν από αυτό. Πρέπει να κάνω κάτι δραστικό και γι αυτό παίρνω το θάρρος να σας γράψω. Δεν ξέρω αν υπάρχει ελπίδα αλλά δεν θα τα παρατήσω τόσο απλά.

X.

Δεν μπορώ να ξέρω τι συμβαίνει με τη σύζυγό σου. Χρειάζεται να ενταχθεί σε διαδικασία ψυχοθεραπείας για να δει τι της συμβαίνει. Θα μπορούσε να είναι ξεκάθαρη και να πει: «νιώθω αδελφικά για σένα, σε αγαπώ σαν άνθρωπο αλλά δεν με ελκύεις ερωτικά» ή «δεν αισθάνομαι την ανάγκη για σεξ».

1.    Στην πρώτη περίπτωση θα έπρεπε να συμφωνήσετε είτε να χωρίσετε φιλικά είτε να ζήσετε μαζί σαν καλοί φίλοι και συνεργάτες, αλλά κάνοντας ο καθένας ανεξάρτητα την προσωπική του ζωή.

2.   Στη δεύτερη περίπτωση η κατάσταση είναι πιο πολύπλοκη. Το πιο πιθανό είναι η κοπέλα να φοβάται να διερευνήσει αυτό που της συμβαίνει, πράγμα που συνιστά από μόνο του παθολογία. Το γεγονός πως κάποτε είχατε πολύ καλή ερωτική ζωή, όπως και το γεγονός πως αποφεύγει γενικά τη σωματική εγγύτητα ενισχύουν την πιθανότητα πως κάτι έχει συμβεί στον ψυχολογικό της κόσμο τα τελευταία χρόνια, κάτι που είναι πολύ τραυματικό ή βαθύ και τη φοβίζει να το ψάξει. Η επιλόχειος κατάθλιψη μερικές φορές ενεργοποιεί στη γυναίκα βαθύτερα ψυχολογικά προβλήματα τα οποία αν μείνουν ανεπίλυτα τη βασανίζουν επί χρόνια.

Πιστεύω λοιπόν πως η πιο βασική σου προσπάθεια θα πρέπει να είναι να πείσεις γυναίκα σου να ενταχθεί σε διαδικασία ψυχοθεραπείας. Ανάφερέ της τις λύσεις της περίπτωσης (1). Αν δεν δεχτεί ή αν δεν τα καταφέρει, δυστυχώς θα πρέπει να ακολουθήσετε μια από αυτές.

Μήπως έχει βολευτεί με την ανοχή σου και παραβλέπει την υποβάθμιση του γάμου σας;

Γάμος ως πρόσχημα

Είμαι 45 ετών, ο Χ 53 και οι δύο δουλεύουμε στο Δημόσιο.

Γνωριστήκαμε πριν από 9 περίπου μήνες και μένουμε σε διαφορετικές πόλεις.  Είμαστε χωρισμένοι και ο Χ έχει δύο παιδιά που σπουδάζουν.

Βλεπόμαστε μία ή δύο φορές τον μήνα, αλλά έχουμε καθημερινή επικοινωνία μεσω μαιλς και μιλάμε τουλάχιστον δύο φορές τη μέρα στο τηλέφωνο.Τον αγαπάω πάρα πολύ και θα μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα γι'αυτόν. Δεν μου έχει πει ότι με αγαπάει αλλά μπορώ να το καταλάβω από τη συμπεριφορά του.

Πριν λίγο καιρό  η υπηρεσία του του ανακοίνωσε ότι τον στέλνει στην Αμερική από τον Αύγουστο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί και εξαετία. Εγώ κοντεύω να τρελαθώ γιατί όπως καταλαβαίνεις προσωπική επικοινωνία θα έχουμε μόνο μία ή δύο φορές το χρόνο.

Όταν τον ρώτησα αν θέλει να χωρίσουμε μου είπε όχι. Ούτε και εγώ θέλω άλλωστε.

Έχω το δικαίωμα να πάρω απόσπαση για την ίδια πόλη που θα πάει ο Χ, αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να είμαστε παντρεμένοι.

Τι με συμβουλεύεις, να του προτείνω εγώ να παντρευτούμε;

Του έχω πει πολλές φορές ότι τον αγαπάω και θέλω να είμαι μαζί του.

Ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα είναι ότι ο λόγος που χώρισε με την πρώην γυναίκα του είναι ότι αυτή δεν άντεξε στο εξωτερικό και θέλησε να γυρίσει στην Ελλάδα στους γονείς της μαζί με τα παιδιά τους και τον άφησε μόνο του.

Τι πρέπει να κάνω θα πιστέψει ότι θέλω να τον παντρευτώ επειδή τον αγαπάω και θέλω να πάω μαζί του; Η θα έχει κόμπλεξ για την πρώην του;

Λ.

Συνδέεστε 9 μήνες από απόσταση και βλέπεστε 1-2 φορές το μήνα. Δεν βρίσκω εύλογο το διάστημα αυτό για να αποφασίσετε να παντρευτείτε και να ζήσετε μαζί στο εξωτερικό. Λες πως τον αγαπάς και αυτός, χωρίς να το έχει δηλώσει, το δείχνει και δε θέλει να χωρίσετε. Σίγουρα δεν μπορεί να διατηρηθεί από μακριά και για μεγάλο διάστημα μια σχέση όπως η δική σας, που δεν έχει ακόμη «δέσει». Το να παντρευτείτε όμως μου φαίνεται παρακινδυνευμένο για τον ίδιο λόγο.

Εσύ πώς νιώθεις; Πιστεύεις πως μπορεί να είναι ο σύντροφος της ζωής σου; Τότε ρώτησέ τον ευθέως τι νιώθει και αν είναι έτοιμος για γάμο, προκειμένου να διατηρήσετε τη σχέση σας. Αν εκείνος πει όχι, δεν τίθεται θέμα, αναγκαστικά θα πρέπει να χωρίσετε.

Αν φανεί κι εκείνος προβληματισμένος, μπορείς να του προτείνεις το εξής: Κάνετε έναν απλό πολιτικό γάμο, μόνο οι δυο σας, χωρίς φασαρίες, και φεύγετε μαζί στην Αμερική. Κάνετε όμως τη συμφωνία μεταξύ σας πως αυτό αποτελεί μια τυπική διαδικασία και δεν σας δεσμεύει. Ξεκινάτε να δοκιμάζετε τη σχέση σας κι όπου βγει. Αν τα πάτε καλά, ΟΚ. Αν όμως τουλάχιστον ο ένας από τους δυο δεν είναι ευχαριστημένος, συμφωνείτε να μη δημιουργηθούν προβλήματα και να χωρίσετε σαν να επρόκειτο απλώς για μια σοβαρή σχέση συμβίωσης. Χρησιμοποιείτε δηλαδή το γάμο ωφελιμιστικά ως θεσμό που σας βολεύει και όχι ως ουσία (ακόμη).

Δεν βλέπω γιατί ο Χ να παρεξηγήσει την πρότασή σου ή να την συσχετίσει με την πρώην του. Ο καθένας μας κουβαλά το παρελθόν του, μ’ αυτό πορεύεται και μ’ αυτό πρέπει να τον αποδεχτούν όσοι τον αγαπούν. Αν το παρελθόν του τον καθορίζει ακόμα, τότε υπάρχει πρόβλημα…

Τυπικό σενάριο

Είμαι 39 ετών, διαζευγμένη  με ένα μικρό παιδί. Πριν από πέντε χρόνια χώρισα μετά από ένα δύσκολο γάμο (9 χρόνια διάρκεια). Εργάζομαι ως υπάλληλος. Τώρα, σχετίζομαι με το  Χ,  πέντε χρόνια μεγαλύτερό μου,  παντρεμένο με δυο παιδιά, τον οποίο γνώρισα τον τελευταίο χρόνο, λίγο πριν χωρίσω, όταν ο γάμος μου ψυχορραγούσε. Είχα προσπαθήσει να χωρίσω ξανά άλλες δυο φορές στο παρελθόν αλλά δεν προέκυψε τελικά.

Ο Χ με βοήθησε πάρα πολύ στη διαδικασία του χωρισμού μου. Εκείνος ήδη βρισκόταν και βρίσκεται σε ένα γάμο ανεπαρκή και είναι πολύ δυστυχισμένος, όπως άλλωστε όλοι λένε σε αυτές τις περιπτώσεις. Η σχέση μας ξεκίνησε εντελώς φιλικά αρχικά, για να εξελιχθεί σε έναν μακροχρόνιο δεσμό (6 χρόνια). Τα πρώτα τρία με τέσσερα χρόνια η σχέση μας ήταν πολύ δυνατή, μου αφιέρωνε το μέγιστο του προσωπικού του χρόνου, όλη μέρα ήθελε να είμαστε μαζί, συχνές έξοδοι και βόλτες σε γειτονικές πόλεις προκειμένου να αποφύγουμε τη δημόσια έκθεση στην περιοχή μας...και γενικά ήταν πολύ δοτικός σε συναισθηματικό και πρακτικό επίπεδο. Μάλιστα σχεδίαζε να χωρίσει από τη σύζυγό του. Έκανε κάποιες προσπάθειες, άλλα όλες "έπεσαν" στο κενό λόγω των παιδιών, την οποία και φυσικά εξέλαβα ως πρόφαση, μιας και κανένας παντρεμένος δε θέλει να χάσει τη βολή του! Εγώ άσκησα αρκετή πίεση στο να ξεκαθαρίσει την κατάσταση...θέσαμε και ημερομηνίες ορόσημο όπου εάν δε χώριζε εγώ θα έφευγα, αλλά τελικά κάναμε πισωγυρίσματα.

    Με το πέρασμα του χρόνου, οι κοινές μας δραστηριότητες άρχισαν να αραιώνουν και ο ίδιος άρχισε να βρίσκει ενδιαφέρον σε δραστηριότητες με τους παλιούς φίλους και τα χόμπι του. Βλεπόμασταν πιο αραιά (μιλούσαμε βέβαια καθημερινά), άρχισε να κάνει περισσότερα πράγματα με την οικογένειά του, για χάρη των παιδιών φυσικά όπως έλεγε,  με αποτέλεσμα να αντιδρώ, να κάνω σκηνικά και γενικά να βλέπω ότι αυτό που κάποτε θεώρησα ιδανικό να καταρρέει. Αυτή η κατάσταση κράτησε ένα χρόνο, ήταν δύσκολη χρονιά με εντάσεις και κόντρες, όπου και τελικά για άλλη μια φορά υποχώρησα και δέχτηκα τους όρους του.

Τώρα, πλέον, μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο. Βρισκόμαστε μια με δυο φορές την εβδομάδα από μια ώρα έκαστη κι όταν του ζητάω να πάμε κάποια βόλτα το αποφεύγει με δικαιολογίες του τύπου ότι υπάρχει οικονομική κρίση και δεν μπορούμε να κάνουμε έξοδα. Του είπα ότι η όλη του στάση μου δείχνει ξεκάθαρα ότι δε με θέλει πια κι ότι καλό θα ήταν να χωρίσουμε. Τα αρνήθηκε όλα και μου ζήτησε να συνεχίσουμε γιατί λέει με θέλει και μ' αγαπάει και δεν μπορεί χωρίς εμένα, ότι δεν μπορώ να τον καταλάβω...κτλ...κλτ..κλτ..

     Τώρα, πλέον, δεν αντιδρώ έχω συμβιβαστεί με την παρούσα κατάσταση, νοιώθω ότι έχω γίνει θεατής της ζωής του υπό τη σκιά της ζωής του. Θυμώνω, βέβαια, πάρα πολύ όταν αφιερώνει χρόνο σε όλα τα υπόλοιπα εκτός από εμένα. Νοιώθω δεύτερη.  Ξέρω ότι χάνω πολύτιμο χρόνο και θυμώνω πάρα πολύ με τον εαυτό μου. Για άλλη μια φορά αυτοεγκλωβίζομαι  όπως έκανα και στο γάμο μου. Φοβάμαι να αλλάξω τη ρουτίνα μου όσο χάλια κι αν είναι...θέλω να κάνω ένα νέο ξεκίνημα αλλά φοβάμαι την περίοδο της αποδέσμευσης από το Χ. Φοβάμαι να πονέσω κι έτσι προτιμώ να πονάω καθημερινά κι από λίγο.

   Γνωρίζω πολύ καλά ότι παρόμοιες καταστάσεις σαν και  τη δική μου έχουν αναλυθεί στο blog σας ουκ ολίγες φορές...αλλά θα μου ήταν πραγματική πολύτιμη η προσέγγισή σας του προσωπικού μου προβλήματος.

Ε

Πραγματικά, η περίπτωσή σου είναι τυπική και τη συναντώ πολύ συχνά: Μια ελεύθερη, διαζευγμένη ή εν διαστάσει κοπέλα, δημιουργεί σχέση με έναν «δυστυχισμένο» παντρεμένο ή κάποιον «σε διάσταση». Έχω φτάσει να ακούω τη λέξη διάσταση και να ανατριχιάζω! Κατά κανόνα στις πιο πάνω καταστάσεις πρόκειται για κάποιον μια χαρά παντρεμένο που δεν έχει κανένα σκοπό να διαταράξει την οικογενειακή του γαλήνη, αλλά απλώς επιθυμεί να τη διανθίσει εκ του ασφαλούς με κάτι από τα παρακάτω: παιχνιδάκι, σεξ, συναίσθημα, ίσως και μια όμορφη ερωτική σχέση με μια κατά κανόνα νεότερη και ενδιαφέρουσα κοπέλα. Μπορεί και να μην είναι συνειδητός σ’ αυτό και να περιβάλλει την κατάσταση με ένα πέπλο συναισθήματος.

Στην αρχή η κατάσταση είναι ενθουσιώδης, υπάρχει πάθος και ίσως όνειρα και υποσχέσεις για το μέλλον. Η κοπέλα κατά κανόνα τα πιστεύει και αφοσιώνεται. Αν είναι κάπως δεσμευμένη χωρίζει. Γιατί υπάρχει αυτή η διαφορά; Γιατί κατά κανόνα η εν διαστάσει γυναίκα χωρίζει όταν βρει (ή νομίσει πως βρήκε) αυτό που θέλει ενώ ο εν διαστάσει άντρας κατά κανόνα δεν το κάνει; Γιατί η γυναίκα έχει ανατραφεί έτσι ώστε της είναι δύσκολο να αγαπά άλλον και να συμβιώνει με άλλον.

Ύστερα η σχέση χαλαρώνει, όπως συμβαίνει ακόμη και σε σχέσεις «κανονικές», πόσο μάλλον εκεί που δεν υπάρχει ουσιαστική δέσμευση. Ο κύριος έχει πολλές δουλειές, οικονομικά προβλήματα, οικογενειακές υποχρεώσεις κτλ., η σύζυγος έχει ψυχολογικά προβλήματα, τα παιδιά αρρωσταίνουν ή δίνουν πανελλήνιες ή αντιδρούν άσχημα κτλ. Και σιγά-σιγά «την κάνει» από τη σχέση, αλλά δεν τη διακόπτει. Δεν του είναι άσχημο, αντίθετα είναι βολικό, να βρίσκεται πότε-πότε για λίγο σεξ με συναίσθημα, με την κοπέλα που αγαπά αλλά δυστυχώς αυτή δεν τον καταλαβαίνει….

Θέλω να είμαι σαφής: Όποια κοπέλα προσαρμόζεται στο σχήμα αυτό και δυστυχεί αλλά δεν μπορεί να φύγει

-έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση

-έχει πολλές ακάλυπτες ανάγκες

-η ζωή της είναι από πολλές πλευρές άδεια

-δεν έχει την προσωπική ανάπτυξη και το σθένος να υπερασπίσει τον εαυτό της

Η λύση είναι: Είτε εντάσσεται σε διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης για να βοηθηθεί να φύγει είτε προσαρμόζεται αλλά βλέπει τη σχέση αυτή σαν μια σειρά περιστασιακών σεξουαλικών συνευρέσεων ενώ ταυτόχρονα κοιτάει τη ζωή της….

ΥΓ. Θα δημοσιεύσω στην ομάδα μου στο φβ https://www.facebook.com/groups/1397540827139068/1410851712474646/?notif_t=like

ένα σχετικό κεφάλαιο από ένα βιβλίο μου

Γιατί φέρεται έτσι;

Σας είχα ξαναγράψει στο παρελθών. Είμαι 47 ετών και η σύντροφος μου 45 ειμαστε μαζί 4 χρόνια. Χωρίσαμε ξαφνικά, όταν 1 βράδυ η μανά της παρεξήγησε τη στάση μου.Για να την διευκολύνω έφυγα από το σπίτι μας για να εκτονωθεί η κρίση εκείνη. Το ευχαριστώ ήταν στα ξαφνικά να μου πει κλαίγοντας πως θέλει να χωρίσουμε….αλλά ξέρει πως είναι εγωιστικό αλλά θέλει να ξέρει πως θα είμαι κάπου εκεί και θα την περιμένω!!!

Της επόμενες μέρες αυτό άλλαξε και έγινε…θέλω να βρω των εαυτό μου!!

Μετά έγινε  δεν νιώθω οπός παλιά ερωτευμένη…!! Λέει πως με θέλει στη ζωή της αλλά θέλει να κρατήσουμε απόσταση!!

Μετά θέλω να δραστηριοποιηθώ να αλλάξω σπίτι. Και να πάρω τα πράγματα μου …γιατί δεν μπορεί να τα βλέπει και να έχει μνήμες!!

Αφού προσπάθησα επί πάνω από 2 μήνες να τις δείξω πως όλα αυτά είναι μια φυσιολογικοί κρίση που περνάνε όλα τα ζευγάρια.

Πρέπει να δείχνω ενδιαφέρον;

Τους τελευταίους 2 μήνες βρίσκομαι στο εξωτερικό. Μετά 1 τηλέφωνο που της έκανα και ενώ μιλούσε όλα γλυκά ,παρόλα αυτά επέμενε στο χωρισμό μας. Έτσι εδώ και 20 μέρες άλλαξα στάση.

Έστειλα και πήραν τα πράγματα μου από το σπίτι μας. Από τότε δεν έχω κάνει καμία προσπάθεια επικοινωνίας εκείνη με έχει πάρει μια φορά μόνο πριν από μήνες.

Τα ερωτήματα μου είναι τα έξεις:

Γιατί ενώ της είπα αν ρίχνει τίτλους τέλους δεν περνώ απάντηση?

Έχει στο φ/β της ακόμα Φώτο από μια παράλια που περάσαμε έντονες στιγμές?(της είπα πως αν την βγάλει θα ξέρω πως τελειώσαμε) έχει επίσης μέσα στο άλμπουμ της εκεί Φώτο μας που είμαστε αγκαλιά.

Έχει τον κωδικό μου στο φ/β (είχε πει πως δεν τον θυμάται) δεν τον άλλαξα εσκεμμένα και βλέπω πως διαβάζει τα μηνύματα μου μιλάω με κάποιες γυναίκες εκεί…(παλιές γνώριμες)που έχουν έντονο ενδιαφέρων για μένα ,και εγώ τους απαντώ πως δεν είμαι σε φάση να πάω παρακάτω ακόμα

Έχω και εγώ τους κωδικούς της και βλέπω πως αναζητά το προφίλ μου. Τη θέλει αυτή η γυναίκα τελικα?την αγαπώ πολλή και την θέλω κοντά μου .Τη στάση να κρατήσω ?πράττω σωστά με την εξαφάνιση μου? Με το να της προκαλώ ζιλιά? Πρέπει να δείχνω ενδιαφέρων?

Δεν με αφήνουν όλα αυτά να πάω παρακάτω!!! Παρακαλώ αν μπορείτε να μου απαντήσετε .είμαι πολλή πιεσμένος και θέλω την βοήθεια σας.

Κ

Δεν έχω πολλά περισσότερα να σου πω από ό,τι σου είπα την προηγούμενη φορά.

Η φίλη σου δεν ξέρει τι θέλει και πιθανότατα έχει ψυχολογικά θέματα που πρέπει να επιλύσει. Δεν μπορώ να ξέρω τι ακριβώς της συμβαίνει και πώς σκέφτεται ούτε μπορώ να ερμηνεύσω τα σκαμπανεβάσματά της αν δεν την ξέρω.

Το θέμα είναι τι θα κάνεις εσύ τώρα. Πιστεύω πως έκανες αρκετές προσπάθειες χωρίς αποτέλεσμα. Της έχεις δηλώσει πως την αγαπάς και θέλεις να είστε μαζί. Τώρα πήρες και τα πράγματά σου, οπότε την άφησες ελεύθερη να σκεφτεί και να αποφασίσει.

Αν δεν θέλει να τα ξαναβρείτε δεν μπορείς να κάνεις κάτι, ούτε θα την περιμένεις μια ζωή. Αυτά όλα να της τα εξηγήσεις απλά και σταθερά, ίσως σε ένα μήνυμα, και να της πεις πως της αφήνεις την πρωτοβουλία. Δώσε της ένα χρονικό περιθώριο λίγων μηνών ή μέχρι να επιστρέψεις στην Ελλάδα. Αν τα ξαναβρείτε, χρειάζεστε οπωσδήποτε συμβουλευτική ζευγαριού.

Στο μεταξύ είναι καλό να μην προχωρήσεις σε νέες σχέσεις και περιπλέξεις τα πράγματα. Περίμενε λίγο καιρό με ηρεμία και χωρίς επικοινωνίες. Σκέψου πως η πιθανότητα να μην τα ξαναβρείτε είναι ισχυρή. Προβληματίσου επίσης για το κατά πόσο θέλεις να είσαι σύντροφος ζωής μιας γυναίκας με τα χαρακτηριστικά της φίλης σου.

Εφηβεία και πανελλήνιες

Ξεκιναω το φροντιστήριο για τις πανελλήνιες μου και θελω να περασω ψυχολογία που ηταν το ονειρο μου απο μικρη ...πιστευω πως καμια αλλη σχολη δε θα μου αρεζε...οσο η ψυχολογια..εχω σχεση εδω και 2 χρονια με ενα αγορι που ειναι ενα χρονο μεγαλυτερος μου ..μενουμε στην ιδια πολη και θα ξαναδωσει πανελληνιες για να περασουμε στην ιδια πολη....το προβλημα μου ειναι πως πιστευω οτι δεν θα μπορω να συγκεντωθω να αφοσιωθω στα μαθηματα και περα απο αυτο φοβαμαι οτι θα αποτυχω γιατι ετσι οπως παρουσιαζουν τις πανελληνιες δε θα μπορω να βγαινω μια ωρα τη βδομαδα...ομως δεν μπορω αν δεν δω τον ανθρωπο μου..δεν μπορω..να κανω τιποτα...τι προτεινετε ?

Μ

Ξεκινάς θερινό φροντιστήριο, άρα έχεις τελειώσει τη δευτέρα λυκείου. Είναι πολύ καλό που έχεις συγκεκριμένο στόχο, αλλά θα ήταν ακόμη καλύτερο να έχεις και άλλες εναλλακτικές σχολές από τις οποίες θα μπορούσες να φτάσεις στο στόχο σου. Πχ οι σχολές Κοινωνιολογίας και Φιλοσοφίας-παιδαγωγικής –ψυχολογίας είναι πιο χαμηλόβαθμες και σου δίνουν τη δυνατότητα να μεταβείς στην Ψυχολογία με μεταπτυχιακές σπουδές. Αν σκεφτείς έτσι θα μειωθεί κάπως το άγχος σου.

Οι πανελλήνιες είναι μια δύσκολη κατάσταση στη ζωή κάθε εφήβου, αλλά δεν είναι και κανένα… στρατόπεδο συγκέντρωσης! Όλα τα παιδιά που είναι σήμερα φοιτητές, πριν 1-2 χρόνια ήταν ανασφαλείς μαθητές σαν κι εσένα. Γιατί εσύ αν μην τα καταφέρεις;

Έχεις σοβαρή σχέση 2 χρόνια και κάνετε όνειρα μαζί. Οι εφηβικοί έρωτες είναι όμορφοι, αλλά σπάνια κρατούν καθώς οι συνθήκες ζωής των νέων και οι ίδιοι οι νέοι αλλάζουν με γρήγορους ρυθμούς. Αν περάσετε στην ίδια πόλη είναι πιο εύκολο, αν περάσετε αλλού θα είναι πιο δύσκολο, όχι όμως καταστροφή. Αν η σχέση σας είναι η εξαίρεση που θα κρατήσει, τότε θα κρατήσει με τις οποιεσδήποτε συνθήκες.

Το θέμα της αφοσίωσης στο διάβασμα το βλέπεις λάθος: Το οργανωμένο και ποιοτικό διάβασα είναι πολύ καλύτερο από το πολύ διάβασμα. Και εξηγούμαι: Ένα παιδί που διαβάζει όλη την εβδομάδα και καμιά φορά πάει βόλτα 1 ώρα μετά το φροντιστήριο και επίσης βγαίνει κάθε Σάββατο βράδυ, γεμίζει τις μπαταρίες του, ξεκουράζεται και μπορεί να συγκεντρωθεί και να αποδώσει καλύτερα. Κάνε την εξής απλή σκέψη: Αν το Σάββατο το βράδυ δεν βγεις, τι θα κάνεις; Δεν θα ξεκουραστείς; Δεν θα δεις τηλεόραση; Δεν θα ασχοληθείς με τον υπολογιστή; Πάλι δεν θα διαβάσεις και είναι φυσικό αυτό, γιατί όλοι χρειαζόμαστε λίγη ξεκούραση. Προτιμότερο είναι να βγεις με το αγόρι σου, να περάσεις όμορφα και να πάρεις δύναμη για την επόμενη εβδομάδα.

Μια έξοδος το Σαββατοκύριακο και μια βόλτα μια ωρίτσα 1-2 φορές την εβδομάδα είναι απολύτως θεμιτά και μάλιστα χρήσιμα για ένα παιδί που διαβάζει. Αρκεί τις άλλες ώρες να διαβάζει σοβαρά και συγκεντρωμένα. Επίσης, η επικοινωνία με το αγόρι σου με τηλέφωνα ή μηνύματα μπορεί να γίνεται σε κάποια διαλείμματα της μελέτης, για λίγα λεπτά όχι πάνω από 2-3 φορές τη μέρα.

Μην ακούς λοιπόν καταστροφολογίες και ανθρώπους που σε αγχώνουν! Ένα ήρεμο και συστηματικό παιδί μπορεί μια χαρά να προετοιμάζεται σοβαρά για εξετάσεις και να ζει μια φυσιολογική ζωή.

Στα πρόθυρα διαζυγίου

Είμαι παντρεμένος 22 χρόνια, με 4 παιδιά. Η σύζυγος Χ εργαζόταν και είχε και τη φροντίδα του σπιτιού. Σταδιακά άρχισε να βγαίνει από το σπίτι για μαθήματα ζωγραφικής και μετά για αθλητισμό. Συμμετείχε σε αθλητικούς αγώνες με επιτυχία. Ζήτησε από έναν συναθλητή της (εργένη 3 χρόνια μικρότερό της) να κάνουν προετοιμασία μαζί για έναν αγώνα και από τότε έγιναν αυτοκόλλητοι.

Είχα διακρίνει εδώ και καιρό συμβατικό τρόπο ζωής μεταξύ μας αλλά έδειχνα απόλυτη εμπιστοσύνη τη στιγμή που η ίδια ήταν καθησυχαστική. Μέχρι το περασμένο τέλος Σεπτεμβρίου που μετά την αποκάλυψη ότι έχασα 20.000 ευρώ στα παράγωγα του Χρηματιστηρίου χωρίς να την έχω ενημερώσει, μου ανακοίνωσε ότι χωρίζουμε. Άρχισε να καθιστά τον συναθλητή της ως τρίτο πρόσωπο απροκάλυπτα και ζήτησε να φύγω από το σπίτι για να ηρεμήσει.

Το έκανα αρχές Ιανουαρίου και μέχρι τις αρχές Ιουνίου που επέστρεψα είχαν ολοκληρώσει τη σχέση τους. Τώρα τρέχουμε στους δικηγόρους γιατί μου έκανε και ασφαλιστικά μέτρα. Αρκετά καθυστερημένα κατάλαβα ότι η γυναίκα μου ερωτεύτηκε άλλον και αποφάσισε τη μεγάλη έξοδο. Αφήνει εμένα ''παιδί μάλαμα'' σύμφωνα με τη φήμη που με ακολουθεί, χωρίς νυχτοπερπατήματα και ξενοκοιτάγματα, σπιτόγατο έχοντας μάτια μόνο για αυτήν.

Από τα παιδιά μας, τα 2 μεγαλύτερα είναι υπέρ της ευτυχίας της μαμάς, ο τρίτος είναι στη μέση (τον ενδιαφέρει περισσότερο ο εαυτός του) και μόνο ο μικρότερος δεν επιθυμεί το χωρισμό. Προφανώς δε γυρίζει πίσω και σκοπό έχει να χαρίσει απόγονο στο φίλο της.

 Δε γνωρίζω τι στάση να κρατήσω απέναντι σε όλη αυτή τη κατάσταση ώστε να μπορώ να έχω έστω και λίγη αξιοπρέπεια αλλά και σωστή συμπεριφορά απέναντι στην ίδια και κυρίως στα παιδιά μου, ιδιαίτερα στον μικρότερο.

Σ.

Η Χ κάποια στιγμή άρχισε να φλερτάρει με τον άλλον άντρα. Αυτό πολλές φορές συμβαίνει σε άντρες ή γυναίκες που είναι παντρεμένοι πολλά χρόνια και πιθανότατα θα έμενε ένα περαστικό ανολοκλήρωτο συμβάν αν ο γάμος σας δεν ήταν ήδη διαβρωμένος. Λες όμως πως τον τελευταίο καιρό ζούσατε συμβατικά. Η Χ σε επιβεβαίωνε πως δεν συμβαίνει κάτι. Εσύ τι έκανες για να ζείτε πιο ουσιαστική ζωή; Και εφόσον η πραγματικότητα έδειχνε άλλα, πώς πείστηκες πως δεν συμβαίνει κάτι; Επιπλέον, η οικονομική ατασθαλία που έκανες χωρίς να την ενημερώσεις αποτελεί σοβαρό λόγο κλονισμού ενός γάμου. Πώς συνδυάζεται αυτό με το «παιδί μάλαμα»; Για να διατηρηθεί ζωντανός ένας γάμος, δεν αρκεί μόνο να είμαστε «σπιτόγατοι»!

Δε λέω πως η στάση της ήταν σωστή να δημιουργήσει εξωσυζυγική σχέση, αλλά κι εσύ έχεις το ρόλο σου στη διάλυση του γάμου σου και τώρα υφίστασαι τις συνέπειες.

Η προσωρινή απομάκρυνση δυο συζύγων που βρίσκονται στα πρόθυρα διαζυγίου αποτελεί μια καλή λύση. Μπορούν να εξετάσουν πιο ψύχραιμα τα συναισθήματά τους, να δυο τι θέλουν να κάνουν και να πάρουν ώριμα την απόφαση είτε της επανασύνδεσης είτε του διαζυγίου.

Η σύζυγος δήλωσε πως θέλει διαζύγιο και στη συνέχεια θα αποχτήσει παιδί με το φίλο της; Και όλο αυτό το έχει ανακοινώσει στα παιδιά σας; Τα ασφαλιστικά μέτρα τι αφορούν; Δεν κατάλαβα….

Προτείνω να κάνεις οπωσδήποτε μια σοβαρή συζήτηση μαζί της, στην οποία να ξεκαθαρίσετε ο καθένας τις επιθυμίες του.

·        Εσύ θέλεις να τα ξαναβρείτε; Δήλωσέ το! Και δήλωσε επίσης ποιες αλλαγές μπορείς να κάνεις για να είστε καλά μαζί, όπως κι εκείνη θα πρέπει να δεσμευτεί για ανάλογες αλλαγές.

·        Δεν θέλεις να τα ξαναβρείτε, μη μπορώντας να συγχωρήσεις την εξωσυζυγική σχέση; Συνεργαστείτε σαν πολιτισμένοι άνθρωποι να χωρίσετε και ρυθμίστε τα των παιδιών και τα οικονομικά. Ό,τι αποφασίσουν οι γονείς, τα παιδιά θα προσαρμοστούν και θα ηρεμήσουν αν και οι δυο σας είστε ήρεμοι και συνεργατικοί. Η συμβουλευτική ζευγαριού θα σας βοηθήσει.

·        Εσύ θέλεις και η σύζυγος δε θέλει; Κι επιπλέον διατηρεί τα ασφαλιστικά μέτρα; Δεν μπορείς να κάνεις κάτι, γιατί ως γνωστόν οι σχέσεις είναι σαν το γινόμενο… Αν ο ένας παράγων είναι 0, τότε και το γινόμενο είναι 0, όσο μεγάλος και να είναι ο άλλος παράγων. Οπότε και πάλι επέρχεται διαζύγιο.

·        Δεν είστε σίγουροι ακόμα; Μπορείτε να παραμείνετε λίγους μήνες ακόμη σε διάσταση, θέτοντας ένα χρονικό όριο στο μέλλον για την οριστική απόφαση.

Όλες αυτές οι επιλογές είναι αξιοπρεπείς, αν εσείς τις αντιμετωπίσετε με αξιοπρέπεια. Τι διδάχτηκες για τον εαυτό σου από την ιστορία αυτή; Αν απευθυνόμουν στη σύζυγο θα τη ρωτούσα κι αυτή το ίδιο.

Ανώριμος πενηντάρης

Είμαι  50 χρονων , ποτέ δεν παντρεύτηκα από δική μου θέληση για διάφορους λόγους, με τους πιο σημαντικούς  το ότι είμαι παιδί χωρισμένων γονιών και το ότι έμαθα γύρω στα 30 ότι δεν μπορω να κάνω παιδιά.

Ημουν αρκετά επετυχημένη επαγγελματικά και οικονομικά. Οι φίλοι μου λένε ότι έχω επίπεδο, χιούμορ , πρωσοπικοτητα . Αλλά στο θέμα σχέσεων πάντα άτυχη.

Γνώρισα κάποιον λίγο μεγαλύτερο μου, χωριςμενο και ζούσαμε μαζί για περιπου 7 χρόνια. Ήθελε να με παντρευτεί αλλά εγώ δεν το επιδίωκα ίσως λόγω ψυχολογικών! Αλλά περνούσαμε παρά παρά πολύ καλά. Ήταν έξαιρετος σύντροφος!

Ξαφνικά έγινε απόμακρος, προσπάθησα να του μιλήσω και σιγά σιγα τα ξανά βρήκαμε κάπως. Μου είχαν μπει υποψίες για τρίτο πρόσωπο και συγκεκριμένο άτομο, του το είπα και δεν το παραδεκτικε. Και μου είπε ότι θέλει να προχωρήσουμε σε γάμο το συντομότερο και ότι με αγαπά. Μέσα σε λίγες μέρες τσακωθηκαμε για κάτι όχι τόσο σημαντικό και έφυγε απο το σπίτι και μου είπε ότι θέλει να χωρίσουμε. Τον παρακάλεσα να μιλήσουμε, να τα βρούμε. Ανένδοτος !

Ήταν παρά πολύ σκληρός απέναντι μου. Δεν τον ενόχλησα, μόνο κάτι μηνύματα για κάτι εκκρεμότητες. Μετά απο καιρό περίπου 3 μήνες , βρήκε μια δικαιολογία να με συναντήσει. Ήταν συγχισμενος .Μετά απο λίγο καιρό του τηλεφώνησα να δώ τι κάνει, ήταν πολύ φιλικός απέναντι μου και μου έδωσε κάποιες ελπίδες ! Χωρίς όμως να του ζητήσω εγώ τίποτα .

Μαθαίνω τελευταία ότι έχει σχέση με το άτομο αυτό. Νιώθω προδομένη, πληγωμένη, έντονη μοναξιά .

Ρ

H πιο απλή εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι πως η σχέση σας από πλευράς του ξέφτισε με τα χρόνια και ο κύριος προχώρησε σε άλλη σχέση. Όπως όμως συμβαίνει με όλα τα ανώριμα άτομα, (παρά την ηλικία του) έχει τα πισωγυρίσματά του. Μια τόσο μακροχρόνια σχέση στην οποία για κάποια χρόνια περνούσατε καλά, δεν ξεπερνιέται τόσο εύκολα. Γι αυτό έχει φύγει και ξαναγυρίσει κάποιες φορές.

Το θέμα είναι πως εσύ δεν πρέπει να επιτρέψεις να σε παίρνει και να σε αφήνει κατά βούληση. Είναι φυσικό όλο αυτό να έχει καταρρακώσει την αυτοεκτίμησή σου και να έχει κάνει τη ζωή σου άνω κάτω.

Ακόμη κι αν κάποια στιγμή πει πως επιστρέφει οριστικά και ακόμη και να σου προτείνει ξανά γάμο, εσύ θα τον πιστέψεις; Δεν έχει χάσει την αξιοπιστία του στα μάτια σου;

Προτείνω λοιπόν να κρατήσεις απόσταση και να προσπαθήσεις να τον ξεπεράσεις. Πρόκειται για αναξιόπιστο άτομο και δεν έχει να σου προσφέρει τη σταθερή συντροφική σχέση που επιθυμείς.

Νιώθεις μόνη και υποθέτω πως θα σκέφτεσαι πως έχεις ξοδέψει πολλά δημιουργικά χρόνια κι ο φίλος σου σε άφησε για μια άλλη (πιθανότατα νεότερη). Το κοινωνικό στερεότυπο επίσης υπαγορεύει πως δεν έχεις και πολλές ευκαιρίες για σχέσεις από δω και πέρα. Εξαρτάται όμως από σένα το πώς θα δεις τα πράγματα. Έζησες αρκετά όμορφα χρόνια με το φίλο σου και ίσως η δική σου απροθυμία για γάμο και αυτά που αποκαλείς «ψυχολογικά» σου να συνέβαλαν στην απομάκρυνσή σας. Από δω και πέρα, έχεις ευκαιρίες να γνωρίσεις νέα άτομα και μάλιστα λόγω της ηλικίας που έτσι κι αλλιώς αποκλείει την τεκνοποίηση, πιθανότατα θα σταθεροποιηθείς  με κάποιον που δεν θα επιθυμεί οικογένεια.

Προσπάθησε λοιπόν να ξεπεράσεις αυτή τη σχέση και να έχεις μια κοινωνική ζωή που να εξασφαλίζεις νέες γνωριμίες και φιλίες. Στη φάση αυτή θα σε βοηθούσε μια συνεργασία με ψυχολόγο.

Έχω μπλέξει;

Είμαι 36 χρονών και ζω εδώ και 2 χρόνια σε χώρα του εξωτερικού όπου ήρθα για δουλειά μαζί με τον τότε αρραβωνιαστικό μου. Χωρίσαμε πριν 1 χρόνο. Κλείναμε τότε 14 χρόνια μαζί και η σχέση αυτή έπρεπε να είχε λήξει πολύ νωρίτερα.

Τον X και τη γυναίκα του Α τους γνωρίσαμε μόλις ήρθαμε στη χώρα, ήταν γείτονές μας και ο X δούλευε στον ίδιο οργανισμό με μένα. Όταν χώρισα και περνούσα μία δύσκολη περίοδο, ο Χ μου πρότεινε να ξεκινήσω ένα άθλημα το οποίο διδάσκει. Ήμασταν τυπικοί, αλλά νομίζω από τότε και οι 2 εκτιμούσαμε πολύ ο ένας τον άλλο. Ο Χ σιγά σιγά άρχισε να ανοίγεται και είχα αρχίσει να συνειδητοποιώ ότι του άρεσα. Αν ήμουν λίγο καλύτερα ψυχολογικά, θα είχα αμέσως βάλει ένα τέλος.

Σύντομα μου είπε και ανοιχτά ότι του αρέσω, είχα τόση ανάγκη από λίγη τρυφερότητα που ενέδωσα. Και οι 2 προσπαθήσαμε να πείσουμε τους εαυτούς μας ότι ήταν κάτι το επιφανειακό και πρόσκαιρο, αλλά σύντομα καταλάβαμε οτι ήταν πολύ πιο σοβαρό. Και ο τότε ο Χ. μου εξομολογήθηκε τι συμβαίνει με τη γυναίκα του.

Μου είπε ότι η Α. έχει σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα και λίγο μετά που παντρεύτηκαν (είναι παντρεμένοι εδώ και 7 χρόνια) μετά από ένα καυγά έκανε απόπειρα αυτοκτονίας. Από τότε ο Χ ήθελε να πάρει διαζύγιο, αλλά εκείνη δεν ήθελε με τίποτα και υπέφερε τόσο πολύ που κάθε φορά ο Χ έκανε πίσω. Ζούσαν σαν συγκάτοικοι και παράλληλα διατηρούσε ερωμένες.

Όλα αυτά "μέχρι που γνώρισε εμένα" και μιλούσε για μέλλον. Εγώ, για να πω την αλήθεια, δεν τον πήρα πολύ στα σοβαρά σε αυτό το θέμα. Αυτό που του είπα - και πιστεύω πραγματικά - είναι ότι αν όντως είναι σίγουρος ότι θέλει να πάρει διαζύγιο, πρέπει να το κάνει, ανεξάρτητα από εμένα. Παρόλα αυτά, μου έκανε πολλές ερωτήσεις για να δει αν ταιριάζουμε, ερωτήσεις που με έκαναν να νιώθω ότι περνάω από συνέντευξη και το γυρνούσα στο αστείο.

Μετά από περίπου ένα μήνα σχέσης, σε μία στιγμή που εγώ ένιωσα πολλές τύψεις του ζήτησα να χωρίσουμε. Την επόμενη μέρα, προς μεγάλη μου έκπληξη, αυτός πήρε την απόφαση και ζήτησε διαζύγιο. Λίγες μέρες αργότερα μάζεψε τα πράγματά του και έφυγε από το σπίτι. Από τότε είμαστε μαζί. Για 3 μήνες περίπου βλεπόμαστε κάθε μέρα, τα σαββατοκύριακα τα περνάμε μαζί, και είμαστε πραγματικά πολύ καλά μαζί. Ο Χ κάνει σχέδια για το μέλλον, παιδιά κτλ κτλ. Εγώ είμαι πιο επιφυλακτική.

Παράλληλα όλο αυτό τον καιρό μιλάει καθημερινά με τη γυναίκα του και προσπαθεί να της εξηγήσει γιατί θέλει να χωρίσουν. Εκείνη είναι χάλια, δεν δέχεται το διαζύγιο και προσπαθεί να σώσει το γάμο τους. Σκέφτεται να παρατήσει τη δουλειά της και να γυρίσει πίσω στους γονείς της. Ίσως ακούγεται υποκριτικό, αλλά πραγματικά τη συμπαθώ σαν άνθρωπο, και καταλαβαίνω και τη δική της μεριά, επειδή και εγώ θρήνησα το τέλος μίας μακροχρόνιας σχέσης πρόσφατα, ζώντας μακριά από τη χώρα μου.

Και όλα αυτά χωρίς να ξέρει ότι ο Χ και εγώ έχουμε σχέση. Προσπαθώ να διατηρησω μία απόσταση και για να μη βρεθώ πολύ κοντά της και την πληγώσω. Γνωρίζω ότι ο γάμος τους δεν λειτουργούσε εδώ και χρόνια. Αλλά είναι δύσκολο να τους βλέπω να υποφέρουν. Και ο Χ υποφέρει, νιώθει ενοχές και τα πισωγυρίσματα που κάνει με πονάνε και μένα.

Πριν λίγο καιρό είχαμε τον πρώτο μας καυγά. Ο Χ ακόμα κάνει "λιστες" στο μυαλό του, με υπέρ και κατά και του είπα αυτό με ενοχλεί. Και ο Χ μου είπε τότε ότι είναι καλύτερα να χωρίσουμε μέχρι να πάρει διαζύγιο και μετά να ξανασμίξουμε. Χωρίσαμε για λίγες μέρες, το μετανιώσαμε και οι 2 και τώρα ξαναείμαστε μαζί. Αλλά και οι 2 αποφεύγουμε να μιλάμε για παιδιά και για σπίτια πλέον. Προσπαθώ να μην ξεχνάω ότι ίσως να μην τα καταφέρει η σχέση μας να ξεπεράσει το διαζύγιο.

Πολύ φοβάμαι ότι έχω ήδη μπλέξει πάρα πολύ για να φύγω τώρα.

Ε.

Συνδέεσαι με τον Χ πολύ μικρό διάστημα και υπό αντίξοες συνθήκες. Όταν αρχίσατε με τον Χ να κάνετε πιο στενή παρέα, ήσουν πολύ ευάλωτη κι εκείνος βρισκόταν σε έναν κακό γάμο. Με δεδομένη την αμοιβαία έλξη, η σχέση μεταξύ σας ήταν φυσικό επακόλουθο.

Δεν υπάρχει λόγος να έχεις ενοχές. Σε ένα γάμο μεταξύ νέων ανθρώπων όπου ο ένας τουλάχιστον μένει συμβιβαστικά, η εξωσυζυγική σχέση είναι απλώς θέμα χρόνου. Αν δεν ήσουν εσύ, θα ήταν κάποια άλλη, όπως εξάλλου συνέβαινε και στο παρελθόν. Πληγώνεσαι να τους βλέπεις να υποφέρουν, αλλά το πώς διαμορφώθηκε ο γάμος τους είναι καθαρά δική τους ευθύνη. Η περίπτωση της Α χρήζει ψυχιατρικής βοήθειας και ο Χ είναι καλό να τη στρέψει προς αυτό. Δεσμεύεσαι βέβαια από τη φιλική επαφή με την Α, οπότε καλό είναι να απομακρυνθείς εγκαίρως από κοντά της. Αν ακόμη είστε γειτόνισσες, θα χρειαστεί να μετακομίσεις, εκτός κι αν εκείνη φύγει τελικά από τη χώρα.

Βέβαια η σχέση του Χ μαζί σου σίγουρα διαφέρει από τις άλλες γιατί του έδωσε την αφορμή να ξεκινήσει το διαζύγιο. Μη βασίζεσαι όμως! Έχει τα πισωγυρίσματά του και εξάλλου, ακόμη και αν πρόκειται για μη αναστρέψιμη κατάσταση, η σοβαρή σχέση με έναν φρεσκοχωρισμένο είναι πάντα επίφοβη. Ο φρεσκοχωρισμένος είναι ακόμη συναισθηματικά δοσμένος (με οποιονδήποτε τρόπο) στην προηγούμενη κατάσταση και μεγάλο μέρος της έλξης του προς μια άλλη γυναίκα έχει να κάνει με ξέσπασμα της πίεσης στην οποία βρισκόταν. Οπότε η άλλη γυναίκα ίσως λειτουργεί ως σύμβολο παρά ως η συγκεκριμένη γυναίκα…

Πολύ σωστή η άποψή σου πως αν ο Χ χωρίσει θα πρέπει να το κάνει ανεξάρτητα από σένα. Όμως τώρα ο χωρισμός του έχει ήδη εμπλακεί με σένα και δε γίνεται να διαχωριστεί. Ούτε βέβαια είναι εφικτό να χωρίσετε και να ξανασμίξετε, εξάλλου δεν το καταφέρατε να μείνετε χωρισμένοι όταν το προσπαθήσατε.
Αφού αυτός ο άντρας σου αρέσει, διατήρησε τη σχέση μαζί του, αλλά χωρίς να επενδύσεις ακόμα. Όσο κι αν  εκείνος κάνει όνειρα για το μέλλον, μην βασίζεσαι ακόμα. Ούτε και να μείνετε ακόμα μαζί. Εξάλλου πρόκειται για μια σχέση μόνο 3 μηνών και ακόμη κι αν ο Χ ήταν ελεύθερος, δεν θα έπρεπε να επενδύσετε τόσο νωρίς.

Η σχέση σας έχει να περάσει πολλά ακόμη για να φτάσετε να γίνετε ένα κανονικό, ελεύθερο ζευγάρι που ζει χωρίς συναισθηματικές και πρακτικές δεσμεύσεις με το παρελθόν και δοκιμάζει τη συμβατότητά του. Μέσα στη συμβατότητα αυτή βρίσκεται και το θέμα της «λίστας» και πολλά άλλα…

Η λογική «φεύγω από μια κατάσταση που μου αρέσει μήπως και πληγωθώ στο μέλλον» είναι πολύ υποτονική. Καλό είναι να απολαμβάνουμε τις καταστάσεις που μας αρέσουν διακινδυνεύοντας το μέλλον, το οποίο εξάλλου είναι πάντα αβέβαιο…