Η μητέρα μου παντρεύεται

Είμαι 30 ετών και ζω με τη μητέρα μου, 62 ετών, σε επαρχιακή κωμόπολη. Έχω έναν μεγαλύτερο αδελφό, παντρεμένο στην Αθήνα. Οι γονείς μου έχουν χωρίσει εδώ και 20 χρόνια και ο πατέρας μου ζει με τη νέα σύζυγό του σε άλλη πόλη.
Η μητέρα μου έχει δικό της κατάστημα και σύντομα θα συνταξιοδοτηθεί. Πριν από λίγες μέρες μου ανακοίνωσε πως σκοπεύει να ξαναπαντρευτεί! Έχει γνωρίσει κάποιον μέσα από τη δουλειά της, δημιούργησε σχέση και σκοπεύουν να ζήσουν στο χωριό καταγωγής του, στην περιοχή μας. Έπεσα από τα σύννεφα! Το θεωρώ γελοίο να έχει η μητέρα μου σχέση στην ηλικία της και μάλιστα να ξαναπαντρευτεί. Να αφήσει το σπίτι της και τη δουλειά της και να πάει να ζήσει σε ένα χωριό. Θα κάνουν γάμο και θα δω τη μητέρα μου «νυφούλα» στην ηλικία της; Σκέφτομαι και τα σχόλια του κόσμου.
Μου πρότεινε να τον γνωρίσω τώρα την Πρωτοχρονιά, στο σπίτι του στο χωριό όπου θα βρίσκεται και η κόρη του (παντρεμένη). Δεν ξέρω τι να κάνω…
Π.

Οι απόψεις σου είναι τελείως στερεοτυπικές και αυτό σου προκαλεί την αναστάτωση και την αμηχανία. Επιπλέον χαλά τη σχέση με τη μητέρα σου και δυσκολεύει την αλλαγή που πρόκειται να γίνει. Απορώ πώς σκέφτεσαι έτσι, νέα κοπέλα…

Η μητέρα σου έχει κάθε δικαίωμα να ξαναφτιάξει τη ζωή της, όπως ακριβώς έκανε και ο πατέρας σου, ο αδελφός σου και βέβαια θα κάνεις κι εσύ κάποια στιγμή. Χρειάζεται ένα σύντροφο και καλά έκανε που τον βρήκε και διεκδικεί μια νέα δημιουργική φάση στη ζωή της. Δεν είναι καθόλου γελοίο, αλλά αντίθετα πολύ όμορφο, που βρήκε έναν άνθρωπο της ηλικίας της για σύντροφο μετά από τόσα χρόνια μοναξιάς (ή ατυχών σχέσεων). Η ανάγκη της συντροφικότητας δεν φεύγει με τα χρόνια, αντίθετα, στην ώριμη ηλικία χρειαζόμαστε ακόμη περισσότερο έναν καλό και σταθερό σύντροφο. Εσύ θα φτιάξεις τη ζωή σου και σύντομα θα μείνει μόνη, με μόνο ρόλο αυτό της γιαγιάς. Αυτό θα ήθελες για τη μητέρα σου;

Λες πως θα αφήσει το σπίτι της και τη δουλειά της. Τη δουλειά της θα την αφήσει έτσι κι αλλιώς γιατί έρχεται η ηλικία της συνταξιοδότησης. Επιπλέον, πολλά άτομα στην ώριμη ηλικία επιλέγουν να ζήσουν στην εξοχή, πόσο μάλιστα αν ο σύντροφός τους είναι εγκαταστημένος εκεί και το μέρος τους αρέσει. Εξάλλου δεν θα είναι μακριά από την πόλη σας και θα έχει την ευκαιρία να βλέπει εσένα, τους συγγενείς και τους φίλους της.

Σε απασχολούν τα σχόλια του κόσμου. Είναι πολύ κακό για σένα την ίδια που λαμβάνεις υπόψη τα πιθανά κακόβουλα σχόλια. Το ίδιο κάνεις και για τη δική σου ζωή; Καθένας με τη θέση που παίρνει απέναντι στις καταστάσεις –ειδικά αυτές που ξεφεύγουν από τα συνηθισμένα- δείχνει το επίπεδό του. Όποιος σχολιάσει λοιπόν την επιλογή της μητέρας σου, είναι άτομο που δεν αξίζει να ληφθεί σοβαρά υπόψη. Εξάλλου δεν έχεις να λογοδοτήσεις εσύ σε κάτι. Αντιμετώπισε τα σχόλια με ουδετερότητα, πχ. λέγοντας «σέβομαι τις επιλογές της μητέρας μου και δεν τις συζητώ», αν δεν μπορείς να πεις κάτι πιο θετικό.

Εκφράζεσαι ειρωνικά λέγοντας πως η μητέρα σου θα ντυθεί «νυφούλα» στην ηλικία της. Το πιθανότερο είναι να επιλέγει το γάμο και όχι τη συμβίωση με τον άνθρωπό της, για να εμποδίσει τα σχόλια του κόσμου και τις δικές σου αντιρρήσεις. Υποθέτω πως δεν έχει σκοπό να κάνει πανηγύρια, αλλά μια σεμνή τελετή, πολιτική ή θρησκευτική, στην οποία ίσως να επιλέξει να μην έχει καλεσμένους. Καλό θα ήταν να της συμπαρασταθείς στην διαδικασία αυτή, ώστε να την κάνει διακριτικά και ευχάριστα.

Φυσικά και θα ήταν καλό να πας την Πρωτοχρονιά να γνωρίσεις την οικογένεια του ανθρώπου που θα γίνει άντρας της μητέρας σου. Αυτό θα γίνει κάποια στιγμή. Αν δεν αισθάνεσαι ακόμη έτοιμη, προφασίσου πως έχεις κανονίσει κάτι άλλο, προκειμένου να πας και να είσαι κακόκεφη ή αρνητική.

Έρχομαι όμως σε σένα την ίδια. Πώς είναι η ζωή σου; Έχεις σύντροφο, φίλους, δουλειά; Μήπως είσαι εξαρτημένη από τη μητέρα σου; Μήπως φοβάσαι να ζήσεις μόνη; Μήπως σε ανησυχεί το οικονομικό; Αν έχεις κάποιο συγκεκριμένο θέμα που σε απασχολεί σε σχέση με τις επερχόμενες αλλαγές, συζήτησέ το με τη μητέρα σου ώστε να βρείτε μια ρύθμιση που θα εξυπηρετεί και τις δυο πλευρές. Οι απόψεις σου με προβληματίζουν, τόσο με την προοπτική του γάμου της μητέρας σου, όσο και για τη δική σου ζωή. Καλό θα ήταν να τις συζητήσεις με ψυχολόγο ή τουλάχιστον με κάποια άτομα που εκτιμάς.

Ζήλεια

Είμαι 22 χρονών, έχω σχέση με μία κοπέλα 26 ετών εδώ και 3 βδομάδες και όλα είναι πολύ καλά, πιστεύω ότι με αυτή την γυναίκα θα ζήσω για πάντα.
Το θέμα μου είναι ότι ζηλεύω απίστευτα πολύ τον πρώην της και γενικά τους πρώην της. Είχε 10 χρόνια σχέση 10 μήνες πριν από μένα και μετά 2 περιστασιακές σχέσεις, με έναν που έκανε απλά σεξ για 1 μήνα και με έναν άλλον που προσπάθησε για σχέση επί 1 μήνα επίσης, αλλά τελείωσε.

Μου ανέφερε σε μια συζήτηση που κάναμε περί σεξ τις εμπειρίες της και εγώ από τότε έχω λιώσει από τη ζήλια μου. Δεν μου έχει δώσει αφορμή ή κάτι άλλο να αμφισβητήσω ότι με θέλει, ίσα-ίσα ξέρω ότι είναι ερωτευμένη και ότι με αγαπάει, αλλά μου έχει γίνει εμμονή... Η ίδια δεν ζηλεύει παρότι της είπα κι εγώ τι έχω κάνει πιο πριν. Τι να κάνω;

Γ.

Με παραξένεψε η αρχική δήλωση του μηνύματός σου. Είσαι 22 ετών και μετά από σχέση 3 εβδομάδων πιστεύεις πως έχεις βρει τη σύντροφο της ζωής σου!  Είσαι πολύ νέος ακόμα για τέτοιες αποφάσεις και καλό είναι να δεις τα πράγματα πιο αντικειμενικά και λιγότερο παρορμητικά. Η σχέση σας πρέπει να σταθεροποιηθεί, να γνωριστείτε καλά από όλες τις πλευρές, να ζήσετε μαζί και έπειτα να κάνεις σκέψεις για σταθεροποίηση. Τα 22 χρόνια είναι αντικειμενικά πολύ νέα ηλικία, ειδικά για ένα αγόρι. Να μου πεις πως είσαι τρελά ερωτευμένος, να το δεχτώ. Πως βρήκες όμως τη σύντροφο της ζωής σου υπό τις συνθήκες αυτές, καταλαβαίνεις πως είναι αστείο… Αυτό δείχνει πως είσαι πολύ παρορμητικός και ευαίσθητος και αυτά τα στοιχεία της προσωπικότητάς σου έχουν να κάνουν και με τη ζήλεια σου. Δώσε χρόνο στη σχέση σου και αυτή θα αποδείξει σταδιακά την αξία της.

Το βρίσκω τουλάχιστον απρεπές να αναλύσει ένα ζευγάρι την ερωτική του ζωή με τους πρώην, μέσα σε 3 βδομάδες σχέσης. Καλό είναι να λεχθούν γενικά στοιχεία, αλλά όχι σεξουαλικές λεπτομέρειες που προκαλούν ζήλειες και συγκρίσεις, μεταξύ μάλιστα ανθρώπων που δεν έχουν «δέσει» ακόμα ως ζευγάρι, έτσι ώστε να ξέρει ο καθένας τους τον τρόπο έκφρασης και την ψυχοσύνθεση του άλλου. Κατά τη γνώμη μου σεξουαλικές λεπτομέρειες από το παρελθόν δεν πρέπει να λέγονται ποτέ γιατί δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα στο νέο ζευγάρι. Κάνατε λοιπόν ένα λάθος «τακτικής». Καλό είναι να συμφωνήσετε με τη φίλη σου να μην αναφέρεστε πλέον σε λεπτομέρειες του παρελθόντος και να προσπαθήσετε να μην ανακυκλώνετε αυτά που έχουν ήδη λεχθεί.
Ρωτάς πώς να διαχειριστείς τη ζήλεια σου. Να μερικές λογικές σκέψεις που είναι καλό να έχεις κατά νου: Η κοπέλα είναι μαζί σου και, αν ήθελε να είναι με κάποιον πρώην, θα ήταν. Όσο καλά κι αν πέρασε από σεξουαλική άποψη ή γενικότερα, αν αυτό άξιζε τον κόπο θα είχε συνεχιστεί. Οι σχέσεις του καθενός σας είναι αυτές που τον έκαναν αυτό που είναι σήμερα και πρέπει να αντιμετωπίζονται με σεβασμό και κατανόηση. Το παρελθόν συχνά εξιδανικεύεται και φαντάζει πολύ σπουδαιότερο στα μάτια μας από αυτό που πραγματικά είναι. Ο καθένας πάνω από μια ηλικία είναι φυσικό να έχει ένα παρελθόν. Ο μεγαλύτερος εχθρός του παρελθόντος είναι το καλό παρόν. Πρέπει να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στο καλό παρόν και να μην αφήνουμε το παρελθόν να μας καταδυναστεύει.
Πέρα όμως από τις λογικές σκέψεις, το πιο σημαντικό είναι να δεις γιατί εσύ παίρνεις τόσο βαριά το θέμα της ζήλειας. Η βασανιστική ζήλεια δείχνει χαμηλή αυτοεκτίμηση και τάσεις εξάρτησης. Καλό θα ήταν να κάνεις κάποιες επισκέψεις σε ψυχολόγο για προσωπική ανάπτυξη.

Υποταγή στους γονείς

Είμαι 29 χρόνων και εδώ και 8 χρόνια έχω σχέση με έναν καταπληκτικό άνθρωπο που πραγματικά αγαπώ. Το ίδιο και αυτός. Η γνωριμία μας μετρά πολλά χρόνια, καθώς ήταν καθηγητής μου και μέντοράς μου. Γρήγορα γίναμε φίλοι, καθώς μας συνέδεαν ίδια ενδιαφέροντα. Βέβαια τότε δεν υπήρχε καν η σκέψη και η προοπτική για κάτι ερωτικό. Εγώ ήμουν μία έφηβη που τον θαύμαζα υπερβολικά και αυτός ήταν ένας παντρεμένος άνθρωπος με μικρά παιδιά. Δεν υπήρχε δρόμος για κάτι άλλο. Ούτε καν ένα κομπλιμέντο δεν είχα ακούσει από το στόμα του. Η σχέση ξεκίνησε όταν ήμουν τελειόφοιτη στο Πανεπιστήμιο και αφού είχε πάρει διαζύγιο εδώ και 3 χρόνια. Μόλις το έμαθαν οι γονείς μου έγιναν έξαλλοι! Ενώ πίστευα αρχικά πως θα χαρούν, γιατί τον αγαπούσαν μέχρι τότε...

Δεν μπορούν με τίποτα ακόμη και τώρα να αποδεχτούν αυτή τη σχέση. Τα επιχειρήματά τους είναι ότι ο φίλος μου είναι διαζευγμένος με δύο παιδιά και μεγαλύτερός μου κατά 17 χρόνια. Σίγουρα, όταν ακούει κανείς κάτι τέτοιο, εύκολα μπορεί να δικαιολογήσει τους γονείς μου. Όμως αυτή είναι η δική τους οπτική. Στην ουσία τα πράγματα δεν είναι έτσι, γιατί ο σύντροφός μου είναι ένα αξιόλογο άτομο, ιδιαίτερα έξυπνο και εργατικό, αλλά έχει φορτωθεί έναν αποτυχημένο γάμο, για τον οποίο δεν ευθυνόταν ο ίδιος. Τα δε παιδιά του έχουν μεγαλώσει πια, γνωρίζουν για τη σχέση μας και το διαχειρίζονται καλά. Τα πράγματα όμως έχουν φτάσει σε κρίσιμο σημείο, γιατί με το φίλο μου έχουμε αποφασίσει να παντρευτούμε σε 1 χρόνο περίπου και δεν έχω τρόπο να το πω στους δικούς μου.

Σ' αυτά τα χρόνια έχω χορτάσει ένα σωρό απειλές από τους γονείς μου. Έχουν γίνει πολλοί καβγάδες. Με τον φίλο μου δεν έχουν έρθει σε επαφή για να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα, όλο το ζόρι το έχω τραβήξει εγώ. Στον πατέρα μου, μάλιστα δεν μιλούσα για ένα χρόνο, ενώ μένουμε στο ίδιο σπίτι. Δεν έχω ευχαριστηθεί τίποτα σαν κοπέλα, ούτε διακοπές, ούτε ταξίδια, ούτε εξόδους, τίποτα! Πάντα στα ραντεβού μου με το σύντροφο μου, είμαι με το ρολόι στο χέρι. Στο δρόμο, κοιτάω πίσω μου μήπως και με πετύχουν πουθενά οι γονείς μου. Όσες φορές κανονίζω κάτι με τον φίλο μου, λέω ψέματα για να καλυφθώ! Ουσιαστικά έχω διπλή ζωή! Έχω αναπτύξει φοβίες και ανασφάλειες, ενώ ήδη αντιμετωπίζω από την μετεφηβική ηλικία κρίσεις πανικού, γι' αυτό ακόμη και σήμερα παίρνω αγωγή. Φαντάζεστε επομένως τι βιώνω όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό όμως που με ξεπερνά σαν άτομο είναι ότι οι δικοί μου με βοηθούν οικονομικά να στήσω τη δουλειά μου και αυτό μου δημιουργεί τύψεις! Μου προσφέρουν πράγματα, αλλά ζητούν εμμέσως ως αντάλλαγμα να μην έχω σχέση με τον σύντροφό μου. Η δεσποτική μητέρα μου σε κάθε ευκαιρία μου υπενθυμίζει πως ό,τι είμαι το χρωστάω σε αυτούς! Δεν είμαι αχάριστη όπως συχνά με αποκαλεί, αλλά σε λίγο καιρό η βόμβα θα σκάσει και φοβάμαι. Πώς να τους το ανακοινώσω;

Τ.

 

Το θεωρώ απαράδεκτο να έχεις ανεχτεί τόσα χρόνια αυτή την κατάσταση. Ο σύντροφός σου πώς το ανέχεται; Οκτώ χρόνια τώρα θα έπρεπε να έχετε βρει μια λύση! Όσο ζεις με τους γονείς σου και όσο σε βοηθούν επαγγελματικά, θα θέλουν ως αντάλλαγμα να ρυθμίζουν την προσωπική σου ζωή σύμφωνα με τα δικά τους στερεότυπα. Δυστυχώς έτσι είναι ακόμη πολλοί γονείς: αγαπούν και υποστηρίζουν τα παιδιά τους υπό όρους…

Φύγε! Και απορώ τόσα χρόνια γιατί δεν πήγες να ζήσεις με το σύντροφό σου. Σχετικά με τη δουλειά σου, διάλεξε: Ή θα σταματήσουν να βοηθούν και θα βρεις κάποια άλλη λύση χρηματοδότησης ή θα εξακολουθήσουν να βοηθούν με αντάλλαγμα την υποτέλειά σου. Δυστυχώς δεν μπορείς να τα έχεις όλα…

Σε συμβουλεύω να τους δηλώσεις πως φεύγεις, αρχικά για να ζήσεις με τον αγαπημένο σου και σε ένα χρόνο να παντρευτείτε. Δήλωσε για άλλη μια φορά την επιθυμία σου να συνεννοηθείτε, να αποδεχτούν τις επιλογές σου και να εξακολουθήσουν να σε βοηθούν, αν έχουν τη δυνατότητα. Αν δεν δεχτούν, για κάποιο διάστημα ξέχασέ τους και βρες άλλες λύσεις για τη ζωή σου.

Έχεις όμως την τόλμη αυτή; Είναι η σχέση σου τόσο σημαντική ώστε να χάσεις τις οικογενειακές παροχές; Το θέμα αφορά κυρίως τη δική σου προσωπικότητα. Τι είναι αυτό που σε κάνει, μορφωμένη κοπέλα, να υποτάσσεσαι στους γονείς; Οι φοβίες και οι κρίσεις πανικού είναι φυσικό επακόλουθο: αποτελούν ξέσπασμα για τα τόσα χρόνια υποταγής και άγχους. Δεν ξέρω αν αυτή η στάση υποταγής ισχύει μόνο για τους γονείς ή επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Πιστεύω πως σου είναι απαραίτητη μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης για να μάθεις να υποστηρίζεις τις επιλογές σου.

 

Πολυφαγία και πάχος

Είμαι 55 χρόνων και μόνη μου.Τα τελευταία χρόνια έχω πάρει 30 κιλά από στρες στη δουλειά, μοναξιά κλπ. Φαίνεται ότι είμαι σε αδιέξοδο θέλω να βελτιωθώ αλλά δεν μπορώ. Δεν θέλω να βγαίνω έξω, φοβάμαι διαρκώς έχω τάσεις απομόνωσης. Σκέφτεσαι κάτι που μπορεί να κάνω για να βοηθηθώ να σταματήσω να τρώω;

Α.

Για να απευθύνεσαι σε μένα και όχι σε διαιτολόγο, νομίζω πως ξέρεις μόνη σου την απάντηση: Σου χρειάζεται μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης με ψυχολόγο. Όποια δίαιτα κι αν ακολουθήσεις, σε όποιον διαιτολόγο κι αν πας, αν η ψυχολογική σου κατάσταση δεν είναι καλή ή δεν θα μπορέσεις να κρατήσεις τη δίαιτά σου ή θα την ακολουθήσεις για μικρό διάστημα, θα χάσεις κάποια κιλά και θα τα ξαναπάρεις.

Το θέμα των διαταραχών διατροφής είναι κατά βάση ψυχολογικό. Συμβάλλει βέβαια και ο ρόλος που το φαγητό παίζει στην κοινωνική μας ζωή, όπως και οι κοινωνικές επιταγές που μας θέλουν όλες όμορφες, νέες και κομψές. Κυρίως όμως είναι θέμα ακάλυπτων αναγκών που με το φαγητό γίνεται μια προσπάθεια αναπλήρωσής τους.

Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία, το μωρό αρχίζει να επικοινωνεί με τον κόσμο μέσα από τη γεύση, γιατί είναι η μόνη αίσθηση που είναι οξεία από τη γέννηση (οι άλλες αναπτύσσονται σταδιακά κατά τους πρώτους μήνες). Συνδέουμε λοιπόν τη γεύση με την αγάπη, την προστασία και τη ζεστασιά της αγκαλιάς της μητέρας μας. Επίσης, συχνά στα παιδικά μας χρόνια μας οι οικείοι μας μας παρηγορούν ή μας δείχνουν την αγάπη τους με την προσφορά φαγητού. Όποτε λοιπόν στην ενήλικη ζωή μας, όταν χρειαζόμαστε αγάπη, προσοχή, χάδι, στρεφόμαστε προς το φαγητό (εξηρτημένο αντανακλαστικό). Αυτό συμβαίνει σε πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι, όπως λέμε, έχουν «καθήλωση στο στοματικό στάδιο».

Όπως αντιλαμβάνεσαι, η λύση είναι να φέρεις τη ζωή σου σε μια κατάσταση που να μην έχεις τόσες ψυχολογικές και κοινωνικές ελλείψεις. Όλοι όμως σκέφτονται τη δίαιτα και τον διαιτολόγο ή ίσως ένα μαγικό χαπάκι ή κάποιες μαγικές συμβουλές που θα επηρεάσουν το σώμα χωρίς να παρεμβληθεί η ψυχή. Έχω δουλέψει με πολλούς ανθρώπους που αξιοποίησαν τις διαιτολογικές οδηγίες –που όλοι γνωρίζουμε- μόνο όταν έβαλαν σε μια σειρά τα ψυχολογικά τους προβλήματα.

Και το θέμα σου νομίζω πως δεν είναι μόνο το πάχος. Αναφέρεις στρες, μοναξιά, φοβίες, αντικοινωνικότητα και κακή ψυχολογική κατάσταση. Αυτά ανατροφοδοτούνται σε ένα φαύλο κύκλο με την πολυφαγία. Τρως, παχαίνεις, δεν σου αρέσει ο εαυτός σου, δεν θέλεις να βγεις και να κάνεις κοινωνικές επαφές, απομονώνεσαι, τρως, παχαίνεις κοκ. Το πάχος είναι ένα σύμπτωμα, το αίτιο είναι η κακή ψυχική κατάσταση. Και όταν δεν «μιλά» η ψυχή, μιλά το σώμα (με ασθένεια, πάχος κτλ) για να μας κάνει να ασχοληθούμε με την ψυχή.

Δυστυχώς δεν έχω λοιπόν κάποια συμβουλή να σου δώσω για να περιορίσεις το φαγητό. Αυτό θα γίνει μόνο όταν τα ψυχολογικά σου προβλήματα αρχίσουν να επιλύονται με τη βοήθεια ψυχολόγου.

Έκανα καλά που χώρισα;

Πριν από 8 μήνες χώρισα με τον αρραβωνιαστικό μου με δική μου πρωτοβουλία. Δεν σου κρύβω ότι μόλις έφυγε από το σπίτι μου ανακουφίστηκα. Όμως με αγχώνει το γεγονός ότι ακόμα συνεχίζω να σκέφτομαι αν πήρα τη σωστή απόφαση...

Προσπαθώ να ζυγίσω τα πράγματα, σκέφτομαι συνεχώς τους λόγους που χάλασαν αυτή τη σχέση, ποιός είχε τις ευθύνες κ.τ.λ Κάθε μέρα που περνά καταλαβαίνω και κάπως περισσότερο τους λόγους που με οδήγησαν σε αυτή μου την απόφαση και πάλι όμως δεν μου είναι αρκετοί. Ίσως γιατί μεγάλωσα με την ιδέα ότι μόνο έναν άνθρωπο θα γνωρίσω και αυτός θα είναι και που θα παντρευτώ. Τα πράγματα όμως δεν πήγαν και τόσο καλά, ίσως γιατί από την αρχή δεν είχα κάνει τη σωστή επιλογή... Απλά διάλεξα μάλλον την εύκολη οδό, τα έφτιαξα δηλαδή με τον κολλητό μου και παραμύθιασα τον εαυτό μου ότι αυτός είναι ο άντρας της ζωής μου.

Σκέφτομαι όμως, αν τον γνώριζα τώρα ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά και να είχαμε μια πιο υγιή σχέση, αφού τώρα πια ξέρω κάπως τι θέλω και δεν είμαι ο «κανένας» που ήμουν πριν και ήμουν μαζί του επειδή είχα ανάγκη από κάποιον και πίστευα πως δεν έχω άλλη επιλογή.

Επίσης θέλω να αναφέρω πως άλλος ένας λόγος που αυτή η σχέση απέτυχε ήταν ότι τη ζήσαμε 5 χρόνια από απόσταση, κάτι που ήταν πολύ ψυχοφθόρο για μένα και εκείνος το δυσκόλευε ακόμα περισσότερο γιατί δεν είχε την ίδια ανάγκη να επικοινωνούμε συνεχώς, κάτι που δεν κατάλαβα ποτέ μου. Έτσι λοιπόν, ακόμα και όταν εγώ γύρισα από τις σπουδές μου, η σχέση μας συνέχιζε να έχει αυτή την απόσταση που πάντα είχε. Σχεδόν πάντα περιτριγυριζόμασταν από φίλους και συγγενείς και ουσιαστικά ποτέ δεν είχαμε την ευκαιρία να μείνουμε εντελώς μόνοι μας, κάτι που πάντα με ενοχλούσε και αντιθέτως αυτόν όχι. Όμως δεν μπορώ να καταλάβω, αφού δεν φαίνεται να με είχε και πολλή ανάγκη όπως τον είχα εγώ, και όμως μου έκανε πρόταση γάμου. Αυτό δείχνει ότι με αγαπούσε πραγματικά αλλά με τον δικό του τρόπο, κάτι που εμένα δεν μου αρκούσε όπως φαίνεται.
Και όμως αυτός ο θυμός που είχα μέσα μου όλα αυτά τα χρόνια ακόμα να καταλαγιάσει. Γιατί; Αφού στο τέλος εγώ του κατάστρεψα τη ζωή...

Κατά την άποψή σας,
-Έκανα καλά που πήρα την απόφαση να χωρίσω γι΄ αυτούς τους λόγους;
-Αφού στο τέλος αποδείχτηκε πως με αγαπούσε, άσχετο αν είχε άλλο τρόπο να το δείχνει, εγώ γιατί δεν το ένιωσα ποτέ;
-Γιατί είμαι ακόμα θυμωμένη μαζί του;
-Μόνο εγώ έβλεπα πως δεν ταιριάζαμε;
-Όντως δεν ταιριάζουμε ή εγώ νομίζω;

Αυτά όλα τα γεγονότα με κάνουν να αγχώνομαι για το μέλλον μου και να αμφιβάλλω για το αν πραγματικά θα αγαπήσω αληθινά, γιατί απ΄ ό,τι φαίνεται αυτό που ένιωθα γι΄ αυτόν δεν ήταν πραγματική αγάπη.
-Τι είναι λοιπόν η αγάπη και πώς είμαστε σίγουροι για το τι είναι αυτό που νιώθουμε;
-Πως καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος που σου ταιριάζει είναι ο συγκεκριμένος και
-Πότε πραγματικά καταλαβαίνεις τον εαυτό σου;

Ε.

Αρχικά, έκανες πολύ καλά που έφυγες από μια σχέση που δεν σε ικανοποιούσε, όταν μάλιστα επρόκειτο να γίνει σχέση ζωής. Επίσης, κάνεις καλά που θέλεις να αποκωδικοποιήσεις την ιστορία αυτή και να την αρχειοθετήσεις, αποκομίζοντας χρήσιμα στοιχεία για το μέλλον σου.

Απ’ ό, τι φαίνεται σου έλειπε η αυτοπεποίθηση και η τόλμη, έτσι ώστε να πειραματιστείς στον τομέα των σχέσεων μέχρι να ωριμάσεις και να καταλήξεις. Διάλεξες την εύκολη λύση ώστε να είσαι καλυμμένη τα χρόνια των σπουδών σου στο εξωτερικό. Καλό είναι να διερευνήσεις ποιοι παράγοντες της ζωής σου σε διαμόρφωσαν έτσι.

Δεν μπορώ να ξέρω τα κίνητρα του πρώην αρραβωνιαστικού σου. Αυτό που πολλοί άνθρωποι αποκαλούν αγάπη μπορεί να είναι βόλεμα, στερεότυπα, φόβος του αγνώστου και πολλά άλλα. Και για σένα μπορεί να ισχύει αυτό! Όταν λες πως αποδείχτηκε πως εκείνος σ’ αγαπούσε, τι εννοείς; Σου πρότεινε γάμο; Δεν σημαίνει πως ο γάμος είναι πάντα αποτέλεσμα έρωτα. Στεναχωρήθηκε που χωρίσατε; Είναι φυσικό να στεναχωριέται κάποιος όταν ανατρέπεται η ζωή του, οποιαδήποτε κι αν ήταν τα κίνητρά του. Βέβαια την αγάπη, ή αυτό που θεωρεί αγάπη, ο καθένας τη δείχνει με διαφορετικό τρόπο, ανάλογα με το χαρακτήρα του. Άλλοι θέλουν να βλέπουν το σύντροφό τους συχνότερα, να περνούν χρόνο μόνοι κτλ. Άλλοι πάλι έχουν διαφορετικές επιθυμίες. Το θέμα είναι να βρεθούν μεταξύ τους άνθρωποι που αντιμετωπίζουν την αγάπη με παρόμοιο τρόπο. Από την άλλη, κάποια πρακτικά θέματα μπορούν να συζητηθούν και να αλλάξουν. Δεν ξέρω κατά πόσο εσύ αφέθηκες τόσα χρόνια σε μια κατάσταση που δεν σε ικανοποιούσε και αν διεκδίκησες αλλαγή των πρακτικών συνθηκών της σχέσης (πχ να βρίσκεστε και μόνοι).

Απαντώ τώρα στις ερωτήσεις σου:

·         Έκανα καλά που πήρα την απόφαση να χωρίσω γι’ αυτούς τους λόγους;

Δεν ξέρω πόσο προσπάθησες για τη σχέση σου, πόσο συζήτησες με τον πρώην και πόσο διεκδίκησες κάποια πράγματα. Μια διαδικασία συμβουλευτικής ζευγαριού θα μπορούσε να σας είχε βοηθήσει τότε. Όταν όμως έφτασες σε σημείο να μη μπορείς άλλο, έκανες πολύ καλά.  Δεν περνάμε στο επόμενο στάδιο αν δεν είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με αυτό που ζούμε τώρα.

·         Αφού στο τέλος αποδείχτηκε πως με αγαπούσε, άσχετο αν είχε άλλο τρόπο να το δείχνει, εγώ γιατί δεν το ένιωσα ποτέ;

Γιατί δεν ταιριάζατε σαν άνθρωποι, οπότε ο ορισμός της αγάπης ήταν διαφορετικός για τον καθένα σας.

·         Γιατί είμαι ακόμα θυμωμένη μαζί του;

Με τον εαυτό σου είσαι θυμωμένη, που επέλεξες και ανέχτηκες τόσα χρόνια μια κατάσταση που δεν σε ικανοποιούσε. Απλώς προβάλλεις το θυμό σου σ’ εκείνον.

·         Μόνο εγώ έβλεπα πως δεν ταιριάζαμε;

Δεν μπορώ να ξέρω. Ίσως εκείνον τον κάλυπτε η κατάσταση που ζούσατε, γιατί είναι διαφορετικός άνθρωπος. Όσο για το κοινωνικό περιβάλλον, αυτό συνήθως βλέπει την επιφάνεια και όχι την ουσία

·         Όντως δεν ταιριάζουμε ή εγώ νομίζω;

Κανένας άλλος δεν μπορεί να ξέρει αν ταιριάζεις με κάποιον καλύτερα από εσένα την ίδια. Τα συναισθήματά σου είναι ο οδηγός.

·         Αυτά όλα τα γεγονότα με κάνουν να αγχώνομαι για το μέλλον μου και να αμφιβάλλω για το αν πραγματικά θα αγαπήσω αληθινά

Η κάθε σχέση είναι ανεξάρτητη από την προηγούμενη και μάλιστα βοηθιέται από την εμπειρία των προηγούμενων σχέσεων.

·         Τι είναι λοιπόν η αγάπη και πως είμαστε σίγουροι για το τι είναι αυτό που νιώθουμε; Πως καταλαβαίνεις ότι ο άνθρωπος που σου ταιριάζει είναι ο συγκεκριμένος και πότε πραγματικά καταλαβαίνεις τον εαυτό σου;

Για όλα αυτά η απάντηση είναι μία: αυτογνωσία και προσωπική ανάπτυξη. Δεν υπάρχουν κανόνες που ισχύουν για όλους τους ανθρώπους. Όσο περισσότερο γνωρίζεις τον εαυτό σου και εξελίσσεσαι, θα δημιουργήσεις τις δικές σου απαντήσεις. Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης με ψυχολόγο μπορεί να σε βοηθήσει.

Σε ποιόν αιώνα ζούμε;

Η κόρη μου είναι 22 ετών, φοιτήτρια, αρραβωνιασμένη με ένα πολύ καλό παιδί, τον Μ, με το οποίο έχει μεγαλώσει μαζί και συνδέονται από το λύκειο. Ο Μ σπουδάζει στο εξωτερικό, αλλά έρχεται συχνά, όπως και η κόρη μου πηγαίνει και τον επισκέπτεται. Οι γονείς του είναι φίλοι μας από παλιά και οι δυο οικογένειες κάνουμε στενή παρέα.

Από την αρχή της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς η κόρη μας άρχισε να κάνει παρέα με έναν συμφοιτητή της, έγχρωμο. Πριν από λίγες μέρες ανακάλυψα πως έχουν σχέση και η κολλητή της φίλη μου είπε πως τώρα που θα γυρίσει ο Μ για τις γιορτές, η δικιά μας σκοπεύει να του πει να χωρίσουν.

Δεν ξέρω τι να κάνω… Όταν τελειώσει τις σπουδές του, ο άλλος θα ξαναγυρίσει στην πατρίδα του και η δικιά μας θα τον ακολουθήσει. Το μέλλον της ανατρέπεται. Τι θα κάνουμε με τον αρραβώνα της; Δεν θα έχουμε πρόσωπο να φανούμε στην οικογένεια του Μ. Πώς να τη νουθετήσω;

Τ.

Αρχικά ηρέμησε! Όταν κάποιο νέο παιδί δεσμεύεται τόσο μικρό, η διάλυση ή η αποτυχία της σχέσης αποτελούν πολύ πιθανά ενδεχόμενα.
Τα παιδιά δυο φιλικών οικογενειών είναι πολύ συνηθισμένο να δημιουργούν την πρώτη τους σχέση και οι οικογένειες να είναι σύμφωνες σ’ αυτό. Ως εκεί όμως. Μια τέτοια κατάσταση δεν παρέχει καμιά εγγύηση μονιμότητας και δεν βλέπω για ποιο λόγο τα παιδιά έπρεπε να αρραβωνιαστούν για να «επισημοποιηθεί» με κάποιον τρόπο το πράγμα. Αρραβωνιασμένα ή όχι, ωστόσο, η πιθανότητα αποτυχίας είναι η ίδια. Και οι γονείς πρέπει να έχουν την ανοχή να τους επιτρέψουν να κάνουν τις δοκιμές τους και ό,τι ήθελε προκύψει. Ο δικός σας ρόλος ως γονέων ποιος ήταν στην ιστορία αυτή; Μήπως ο αρραβώνας ήταν δική σας ιδέα για κοινωνικούς λόγους; Θα ήταν καλύτερο να είχατε αφήσει τα παιδιά να έχουν ελεύθερα τη σχέση τους, να τελειώσουν τις σπουδές τους, ο νεαρός να επιστρέψει, να ζήσουν κάποια χρόνια μαζί κι ύστερα να δουν τι θα κάνουν.
Η κόρη σας είναι φυσικό να έχει την περιέργεια να γνωρίσει κι άλλους άντρες πριν καταλήξει στον οριστικό της σύντροφο. Ακόμη κι αν πριν από λίγο καιρό δήλωνε ερωτευμένη και αφοσιωμένη στον Μ, η μεταβολή των συναισθημάτων και των επιθυμιών είναι πολύ πιθανή σε τέτοιες ηλικίες και πρέπει να αντιμετωπίζεται με κατανόηση.
Δεν μου αρέσει ο τρόπος με τον οποίο έμαθες τα σχέδια της κόρης σου. Καλό θα ήταν να είχατε τέτοια επαφή ώστε να σου τα είχε εμπιστευτεί η ίδια και να τα είχατε συζητήσει. Υπάρχει καλή επικοινωνία μεταξύ σας; Μιλάς πίσω από την πλάτη της με τις φίλες της; Όπως κι αν έμαθες τα σχέδιά της, αυτή τη στιγμή είναι καλό να της μιλήσεις άμεσα, να της πεις πως γνωρίζεις και να ακούσεις τα συναισθήματά της.
Αν δεν θέλει πλέον να είναι με τον Μ, είτε γιατί βρήκε κάποιον άλλον είτε γιατί απλώς ο έρωτάς της έφθινε, είναι δικαίωμά της και δεν θα αλλάξει για να διατηρηθεί η ισορροπία στις οικογένειες και η κοινωνική επιφάνεια. Είναι μάλιστα έντιμη η στάση της να μην ξεγελά τον Μ. Τα παιδιά αυτά συνδέονται με παιδική φιλία, αν μη τι άλλο. Ας χωρίσουν για κάποιο διάστημα και το ξαναβλέπουν. Οι σχέσεις στις ηλικίες αυτές είναι πολύ ρευστές.
Σχετικά με τον συμφοιτητή της τώρα. Η κόρη σου θέλει να κάνει τις δοκιμές της και να ζήσει εμπειρίες. Μια «παράνομη» σχέση μερικών μηνών δεν σημαίνει και πολλά. Μήπως σε ενοχλεί που ο νεαρός είναι έγχρωμος; Πώς συμπεραίνεις πως θα το πάνε σοβαρά και μάλιστα η κόρη σου θα τον ακολουθήσει στη χώρα του; Το πιθανότερο είναι να πρόκειται για μια νεανική σχέση που κάποια στιγμή θα λήξει. Ακόμη όμως κι αν συνεχιστεί, η φυγή κάποιου νέου στο εξωτερικό είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο σήμερα και αποτελεί δική του επιλογή.
Διακρίνω στα λεγόμενά σου μια τάση ελέγχου και μια προσκόλληση στα κοινωνικά στερεότυπα άλλης εποχής. Η κόρη έπρεπε να δεσμευτεί από τα 20 με ένα παιδί φιλικής οικογένειας κι από κει να μην κάνει βήμα! Αυτό μου θυμίζει ένα σύγχρονο προξενιό. Η κόρη σου όμως κάνει την αντίστασή της στο σενάριο αυτό, ίσως με «άκομψο» τρόπο λόγω του νεαρού της ηλικίας της. Είναι καλύτερο από το να ακολουθούσε το σενάριο μέχρις ενός σημείου και να έκανε την επανάστασή της αργότερα, παντρεμένη και με παιδιά.
Αποκάλυψε λοιπόν στην κόρη σου αυτά που γνωρίζεις, συζητήστε, άκουσέ την και συμπαραστάσου της. Είναι δική της ευθύνη να μιλήσει στον Μ και είναι εξίσου πιθανό να χωρίσουν ή απλώς να περάσουν μια φάση χωρισμού. Μην ανακατευτείτε οι οικογένειες και μην αφήσετε τα σκαμπανεβάσματα των παιδιών να επηρεάσουν τη φιλία σας. Ακόμη κι αν χωρίσουν τελικά, η παιδική τους εκτίμηση θα επικρατήσει και κάποια στιγμή θα αποκαταστήσουν σχέσεις.

Μου αρέσει ένας επώνυμος

Είμαι φοιτήτρια εδώ και τρείς μήνες. Πέρασα έναν δύσκολο χρόνο με πολλές θυσίες για να εισαχθώ στο Πανεπιστήμιο. Πέρασα μακριά από το σπίτι και δεν σας κρύβω ότι μου είναι δύσκολο, χωρίς να το λέω στους δικούς μου και να τους στενοχωρώ. Έχω κάνει φίλες και βγαίνω αλλά η ψυχολογία μου κάποιες φορές είναι πολύ κακή. Τώρα που κατέβηκα για τις γιορτές στο σπίτι πάλι δεν είμαι καλά.

Από πέρσι για να ξεχνιέμαι ασχολούμαι με τα αθλητικά. Είμαι οπαδός μιας μεγάλης ομάδας και παρακολουθώ αγώνες κλπ. Μου αρέσει πολύ ένας από τους αθλητές της ομάδας. Στα γενέθλια του, του έστειλα προσωπικό μήνυμα στο facebook και μου απάντησε με πολύ καλά λόγια. Αυτό με ενθουσίασε. Δεν μπόρεσα να τον κάνω φίλο όμως, γιατί όπως καταλαβαίνετε έχει πολλούς φίλους και υπάρχει περιορισμός. Από τότε μου έχει κολλήσει. Δεν χάνω αγώνες και συνεντεύξεις του. Δεν τον ενοχλώ σε καμία περίπτωση, γιατί το θεωρώ απαράδεκτο. Τον βλέπω στον ύπνο μου, τον έχω δει και τρεις φορές από κοντά γιατί και ο αδελφός μου ασχολείται με αυτό το άθλημα και έτυχε να τον δω σε μια εκδήλωση. Μου έχει γίνει εμμονή.

Έχω κακή ψυχολογία, δεν μου αρέσει τίποτα και ασχολούμαι μόνο με αυτό. Δεν μου αρέσει κανένας και τίποτα. Μιλώ άσχημα στους δικούς μου και στους φίλους μου χωρίς να το θέλω. Δεν μου κινεί τίποτα το ενδιαφέρον… Τι να κάνω;

Ε.

Το πρώτο έτος σπουδών ενός νέου σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας φάσης στη ζωή του: της φάσης του νέου ενήλικα. Για κάποιους ανθρώπους οι αλλαγές φάσης ζωής είναι επίπονες και απαιτούν αρκετή ενέργεια προσαρμογής (έναρξη φοιτητικής ζωής, έναρξη επαγγελματικής ζωής, γάμος, απόκτηση παιδιού, χωρισμός, αλλαγή δουλειάς ή τόπου κατοικίας, συνταξιοδότηση κτλ.). Ειδικά τα νέα παιδιά που αμέσως μετά από τη στενωπό των Πανελληνίων αρχίζουν να φοιτούν σε άλλη πόλη, έχουν επιπλέον και θέμα προσαρμογής στο νέο περιβάλλον και στη ζωή μακριά από την οικογένεια. Είναι φυσικό λοιπόν κάποια από αυτά τα νέα παιδιά να εμφανίζουν ψυχολογικά θεματάκια, αλλαγές συμπεριφοράς, ευερεθιστότητα, μελαγχολία, προσκολλήσεις, εμμονές κ.ά. Κατά κανόνα οι αντιδράσεις αυτές είναι περαστικές και τακτοποιούνται όταν ο νέος μετά από λίγο καιρό προσαρμοστεί στη νέα του ζωή, κάνει παρέες και σχέσεις και αρχίσει να περνά ωραία.

Η ενασχόλησή σου με τα αθλητικά καταλαβαίνω πως από πέρυσι, που ήσουν μέσα στα διαβάσματα, ήταν για σένα μια διαφυγή και εξακολουθεί να είναι και φέτος που η ψυχολογική σου κατάσταση είναι ασταθής. Καλά ως εδώ, αρκεί να μη σου γίνει η ομάδα εμμονή και χαρακτηριστείς «τυφλός» οπαδός.

Την κατάσταση του ενδιαφέροντος για ένα επώνυμο άτομο την περνούν τα περισσότερα νέα παιδιά σε κάποια φάση της ζωής τους. Στην εποχή μου ήταν πολύ συνηθισμένο οι κοπελίτσες να είναι πλατωνικά ερωτευμένες με κάποιο μέλος κάποιου από τα γνωστά μουσικά γκρουπ. Σ’ αυτή τη λογική εντάσσονται και οι πλατωνικοί έρωτες των μαθητριών/φοιτητριών για κάποιον καθηγητή τους. Το νέο παιδί έχει την ανάγκη της εξιδανίκευσης και ταυτόχρονα την επιθυμία να γνωρίσει τον έρωτα. Αυτές τις επιθυμίες συχνά τις κατευθύνει σε κάποιο διάσημο άτομο για να τις βιώσει εκ του ασφαλούς, χωρίς να διακινδυνεύει την απόρριψη που είναι το πιθανό ενδεχόμενο στις πραγματικές σχέσεις με διακεκριμένα άτομα.

Σήμερα οι δυνατότητες επικοινωνίας με τους επώνυμους είναι περισσότερες από παλιά. Οι φιλίες στο facebook και τα ηλεκτρονικά μηνύματα μπορούν να μας φέρουν κοντά στα άτομα που θαυμάζουμε. Καλά έκανες και του έστειλες ευχές, αφού τον θαυμάζεις, και ήταν πολύ ευγενικό να σου απαντήσει, όπως υποθέτω πως θα έκανε και με πολλά άλλα μηνύματα οπαδών. Αν θέλεις να του κάνεις αίτημα φιλίας, δεν είναι κακό να ξαναδοκιμάσεις ή να παρακολουθείς μήπως δημιουργήσει δεύτερο προφίλ. Να συνειδητοποιήσεις όμως πως αυτό δεν είναι τίποτα παραπάνω. Στις ελάχιστες περιπτώσεις που κάποιες κοπέλες έκαναν σχέσεις με επώνυμους ξεκινώντας από θαυμάστριές τους, έζησαν μόνο μια ευκαιριακή κατάσταση που κατά κανόνα για τον επώνυμο δεν σήμαινε κάτι παραπάνω. Δεν λέω πως οι επώνυμοι δεν κάνουν ουσιαστικές σχέσεις, αλλά τις κάνουν συνήθως με επίσης επώνυμες ή με άτομα που γνώρισαν σε άλλο χώρο κι όχι στο χώρο των θαυμαστριών τους.

Η εμμονή σου με κάποιο «άπιαστο» πρόσωπο δείχνει πως η πραγματική ζωή σου είναι άδεια και εκεί θα έπρεπε να επικεντρώσεις. Να φροντίσεις να κοινωνικοποιηθείς στην πόλη που σπουδάζεις, να αξιοποιήσεις τις διακοπές σου για να βγαίνεις με τους παλιούς σου φίλους στην πόλη σου, να ξεκινήσεις κάποιο ενδιαφέρον που θα σε κοινωνικοποιήσει κιόλας (γιατί όχι αθλητισμό;), να φλερτάρεις με αγόρια στη σχολή σου. Οι σπουδές σου υποθέτω πως σε ενδιαφέρουν, αφού έκανες τόση προσπάθεια να μπεις στη σχολή σου και έφυγες μακριά για να σπουδάσεις. Δεν αποκομίζεις χαρά από αυτές; Και μόνο το γεγονός πως ξεκινάς φοιτητική ζωή, την πιο όμορφη περίοδο της ζωής μας, δεν σε γεμίζει ικανοποίηση και χαρά;

Πιστεύω πως η κακή ψυχολογική σου κατάσταση είναι περαστική. Μέχρι το τέλος της ακαδημαϊκής χρονιάς θα είσαι μια χαρά! Λίγες επισκέψεις σε ψυχολόγο θα μπορούσαν να σε βοηθήσουν να ξεπεράσεις τα θέματά σου γρηγορότερα.

Η έφηβη κόρη μου κάνει σεξ

Η κόρη μου είναι μαθήτρια της δευτέρας λυκείου, εξαιρετική μαθήτρια και με υψηλούς στόχους. Το καλοκαίρι στις διακοπές γνώρισε ένα συνομήλικό της αγόρι και δημιούργησαν σχέση.  Είμαστε άνθρωποι με σύγχρονες αντιλήψεις και εννοείται πως δεν μας πειράζει η κόρη μας να έχει ένα φλερτ. Το παιδί πηγαίνει σε διαφορετικό σχολείο αλλά ζει σχετικά κοντά μας.  Βγαίνουν κάθε Παρασκευή και Σάββατο με άλλα παιδιά της ηλικίας τους και ενδιάμεσα τηλεφωνιούνται συνεχώς. Το πρόγραμμα αυτό δεν μας πειράζει, αφού μάλιστα η κόρη μας δεν παραμελεί τα μαθήματά της. Το μόνο που μας πειράζει είναι πως το παιδί πηγαίνει σε τεχνικό λύκειο και δεν έχει σκοπό να σπουδάσει, οπότε ανησυχούμε μήπως την παρασύρει και δεν μελετά. Φαίνεται όμως καλό και ευγενικό παιδί, τις λίγες φορές που τον έχουμε συναντήσει.

Πρόσφατα έμαθα πως έχουν σεξουαλικές σχέσεις. Μου το είπε η πολύ μικρότερη αδελφή μου (33 ετών), με την οποία η κόρη μου έχει πολύ στενή σχέση. Η μικρή κάποια στιγμή ανησυχούσε μήπως ήταν έγκυος, παρότι διαβεβαίωσε την αδελφή μου πως λαμβάνουν προφυλάξεις. Τη ρωτούσε μάλιστα αν υπάρχει κάποιος ασφαλέστερος τρόπος αντισύλληψης από το προφυλακτικό. Ταράχτηκα. Θεωρώ την κόρη μου πολύ μικρή για να έχει ολοκληρωμένες σχέσεις και να εμπλέκεται σε τέτοιους κινδύνους. Τώρα φοβάμαι ακόμη περισσότερο μήπως χάσει το στόχο της για καλές σπουδές. Δεν ξέρω πώς να το χειριστώ.

Λ.

Σωστά το θεωρείς απόλυτα φυσιολογικό η κόρη σου να έχει την εφηβική σχεσούλα της, πόσο μάλιστα όταν αυτή δεν φαίνεται να επηρεάζει την αφοσίωσή της στην προετοιμασία των σπουδών και επιπλέον είναι με ένα παιδί που η ποιότητά του δεν σας ανησυχεί. Το ότι εκείνος δεν στοχεύει σε πανεπιστημιακές σπουδές είναι ένα μικρό θέμα, αλλά έγκειται στην κόρη σου κατά πόσο θα έχει το σθένος να υποστηρίξει τις δικές της επιλογές και να διαχωρίσει τη θέση της. Κι ως τώρα φαίνεται ότι το κάνει.

Πολλοί γονείς με ρωτούν ποια είναι η πιο κατάλληλη ηλικία για την έναρξη σεξουαλικών σχέσεων. Η απάντηση είναι πολύ σχετική: Εξαρτάται από την ψυχο-συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού, το ποιον θα επιλέξει και το κατά πόσο θα μπορέσει να ισορροπήσει αυτή την αλλαγή στη ζωή του με τις υπόλοιπες παραμέτρους που το απασχολούν (σχολείο, κοινωνικοποίηση, οικογενειακές σχέσεις, φιλικές σχέσεις, προσωπική ανάπτυξη, δημιουργία  ιδεολογίας κτλ). Για ένα ώριμο παιδί, η δευτέρα λυκείου είναι μέσα στα αποδεκτά πλαίσια. Όταν μάλιστα η επιλογή της δεν σας ανησυχεί, δεν βλέπω γιατί να προβληματίζεσαι. Εξάλλου, κανείς δεν ξέρει πόσο θα κρατήσει αυτή η εφηβική σχέση και μέσα από αυτή η κόρη σου θα εισαχθεί στις χαρές και στα προβλήματα των σχέσεων.

Για το θέμα της αντισύλληψης τώρα. Είναι καλό που η κόρη σου εμπιστεύθηκε τη θεία της, ακόμη καλύτερο όμως θα ήταν να είχε εμπιστευθεί εσένα. Πώς είναι η σχέση σας; Υπάρχει επικοινωνία; Συζητάτε ανοιχτά κάποια θέματα; Ίσως είναι τώρα η αφορμή να έρθετε πιο κοντά. Το ιδανικό θα ήταν να κάνετε μια ανοιχτή συζήτηση εσύ, η κόρη σου και η αδελφή σου, στην οποία θα συμβουλεύσετε τη μικρή σχετικά με την αντισύλληψη. Το λεπτό θέμα είναι η σχέση ανιψιάς-θείας. Δεν πρέπει να φανεί πως η αδελφή σου την «πρόδωσε» και σίγουρα το έκανε για καλό σκοπό.

Αν πιστεύεις πως η αποκάλυψη θα φέρει… καταστροφή στη σχέση τους ή αν εσύ δεν έχεις πολύ στενή σχέση με την κόρη σου, τότε μη λες τίποτα και άφησε την αδελφή σου να τη συμβουλεύει. Δυστυχώς, στην εφηβεία του παιδιού η οικογένεια «πληρώνει» τις πιθανές ελλείψεις στην ανατροφή του παιδιού και στις σχέσεις που έχουν αναπτυχθεί…

Αν πάλι πιστεύεις πως το θέμα μπορεί να ανοιχτεί, πες στην αδελφή σου πρώτα να την ενημερώσει πως σου μίλησε (και για τους λόγους που το έκανε) και στη συνέχεια μιλήστε και οι τρεις μαζί. Φρόντισε να φερθείς ήπια και να εκφράσεις τις ανησυχίες σου με λογικό και ήρεμο τρόπο. Δώστε της συμβουλές και ενισχύστε την υπευθυνότητά της χωρίς να την κάνετε να ενοχοποιηθεί ή να ντραπεί και διαβεβαιώστε την ότι πάντα θα είστε και οι δυο παρούσες για ό,τι χρειαστεί. Είναι μια καλή ευκαιρία να αποκτήσεις στενότερη σχέση με την κόρη σου.

Κακές παρέες…

Ζω με τον άντρα μου στην επαρχία και οι κόρες μας σπουδάζουν στην Αθήνα. Αυτές τις μέρες τις επισκέφτηκα. Άνοιξα τον υπολογιστή της μεγάλης κόρης μου να μπω στο fb και βρέθηκα στο ανοιχτό της προφίλ και μάλιστα με ανοιχτά τα μηνύματα σε μια συνομιλία με φίλο της. Το μήνυμα που ήταν μπροστά στα μάτια μου αναφερόταν σε χασίς. Όπως καταλαβαίνεις, τρελάθηκα εντελώς και άρχισα να βγαίνω εκτός εαυτού. Τη φώναξα να μου πει τι είναι αυτό που διαβάζω και μου έβαλε τις φωνές για το ότι διαβάζω τα μηνύματά της. Ποτέ δεν το έκανα αυτό ακόμα και όταν έβρισκα τη σελίδα ανοιχτή, αλλά αυτό το μήνυμα ήταν εκεί σαν θεϊκή παρέμβαση. Αφού συζητήσαμε στην αρχή έντονα και μετά με ηρεμία, ήρθε και η μικρή μου κόρη και από τη συζήτηση βγήκε ότι το αγόρι που την ενδιέφερε «έσπρωχνε» όπως μου είπε «μαύρο», με τη δικαιολογία ότι οι γονείς του είναι χωρισμένοι και δεν έχει χρήματα.

Συνεχίζω λοιπόν να συζητάω μαζί τους και μου είπαν ότι τον λυπόντουσαν και προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν να βγει από το «τρυπάκι». Το ποιο ωραίο όμως είναι ότι μου ορκίζονταν ότι δεν τους το βρήκε αυτός αλλά μια φίλη άσχετη, για να δοκιμάσουν όπως είπαν. Για να γίνουν πιο πιστευτές, μου έφερε η μικρή το ημερολόγιό της όπου έγραφε για την όλη ιστορία και γιατί το έκανε. Άφησε λοιπόν το ημερολόγιο πάνω στο τραπέζι, όπου το πρωί το βρήκα και άδραξα την ευκαιρία να διαβάσω την τελευταία σελίδα και τη σελίδα για ένα πάρτι και διαπίστωσα ότι ξανάγινε άλλες δύο φορές. Τρελάθηκα πραγματικά, αλλά δεν της είπα ότι το διάβασα.

Χθες βράδυ διέγραψε το φίλο της από το fb και έσβησε και το τηλέφωνό του και μου είπε ότι εδώ και μια εβδομάδα δεν έχουνε καμιά επικοινωνία. Δεν ξέρω τι έκανα σωστά και τι όχι. Το είπα και στον σύζυγό μου γιατί δεν μπορώ νομίζω να το διαχειριστώ μόνη μου. Τους είπα επίσης ότι αν είναι να γίνονται αυτά, να ξεχάσουν και σπουδές και Αθήνα και να γυρίσουν πίσω να έχουν τουλάχιστον ηρεμία και υγεία.

Ρ.

Δεν κατάλαβα καλά ποιας κόρης ο φίλος είναι μπλεγμένος. Αλλά βλέπω γενικά πως η παρέα τους φλερτάρει με το χασίς.

Πρώτα-πρώτα ηρέμησε! Τέτοιες καταστάσεις αποτελούν πιθανά ενδεχόμενα στη διάρκεια της εφηβικής και φοιτητικής ζωής των παιδιών. Οι ουσίες και ειδικά το χασίς έχουν δυστυχώς γίνει πλέον κομμάτι της καθημερινής ζωής. Δεν θα μπορούσαμε με κανένα τρόπο να «αποστειρώσουμε» το περιβάλλον ενός φοιτητή έτσι ώστε να μην έρθει ποτέ σε επαφή με ουσίες. Αυτό που είναι εφικτό είναι να έχουν τα παιδιά προσωπικότητα και αρχές που θα τα κάνουν να ξέρουν πώς θα αποφύγουν τέτοιες κακοτοπιές. Και δυστυχώς, όσο κι αν οι γονείς έχουν προσπαθήσει, οι περιβαλλοντικές επιρροές μπορεί να είναι τόσο ισχυρές ώστε να θέσουν σε αμφισβήτηση τις αρχές και την προσωπικότητα των νέων παιδιών.

Φυσικά και πρέπει να εμπλέξεις το σύζυγό σου στην ιστορία. Σε μια σοβαρή και ήρεμη οικογενειακή συζήτηση, θα ζητήσετε από τις κόρες σας να δεσμευτούν για τις παρέες τους και προ πάντων για τη χρήση ουσιών. Αν υπάρχουν παράπονα και από την επίδοσή τους, θα πρέπει και εκεί να μπουν όρια, δηλαδή να μάθετε σε ποιο ακριβώς στάδιο των σπουδών τους βρίσκονται και να τεθούν στόχοι λήψης πτυχίου. Όλα εντάσσονται στο ίδιο πλαίσιο. Η απειλή από μέρους σου για διακοπή των σπουδών καταλαβαίνω πως δεν ήταν σοβαρή. Και στην επαρχία, και κατοικώντας μαζί σας, πίστεψέ με, οι κόρες σου θα είχαν την ευκαιρία να αναμιχθούν με ουσίες και αν δεν έχουν δομημένο χαρακτήρα να εθιστούν σ’ αυτές. Στην οικογενειακή συζήτηση που θα κάνετε, η οποία είναι προτιμότερο να γίνει σε συνεργασία με ψυχολόγο, κανονίστε μια επόμενη συζήτηση για να σας ενημερώσουν οι κόρες κατά πόσο τήρησαν τους όρους που έχουν τεθεί.

Φρόντισε κι εσύ να κατεβαίνεις Αθήνα πιο συχνά, όπως κι εκείνες θα πρέπει να έρχονται κάθε τόσο ένα Σαββατοκύριακο στο σπίτι. Δεν πρόκειται τόσο για έλεγχο, αλλά για μεγαλύτερη σύνδεση της οικογένειας και καλύτερη επικοινωνία. Στο πλαίσιο αυτό, το μάτι του έμπειρου γονιού μπορεί να διακρίνει πράγματα χωρίς να γίνεται ελεγκτικός.

Το κυριότερο όμως είναι η εξέλιξη της προσωπικότητας των κοριτσιών. Πρέπει να δούμε γιατί φάνηκαν επιρρεπείς στην παρέα προβληματικών ατόμων. Πρέπει να διαμορφώσουν δικές τους αρχές και αξίες, να αποχτήσουν αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση, ώστε να θωρακιστούν απέναντι σε κακές παρέες. Θα τους ήταν πολύ χρήσιμες κάποιες συνεδρίες προσωπικής ανάπτυξης. Αυτό είναι κάτι που θα το συνιστούσα προληπτικά για όλα τα νέα παιδιά, ανεξαρτήτως του αν εμφανίζουν προβλήματα. Οι γονείς δίνουν πολλά χρήματα για τις σπουδές και την καλή ζωή των παιδιών τους (φροντιστήρια, διαμονή, ρούχα, διατροφή, χαρτζιλίκι, εκδρομές, ίσως αυτοκίνητο), αλλά αν η ψυχολογική τους κατάσταση δεν είναι θωρακισμένη, είναι σαν να χτίζουν σε επισφαλές έδαφος.

Πότε μπορώ να είμαι σίγουρη;

Καταρχήν ευχαριστώ που διέθεσες το χρόνο για να δώσεις μια αναλυτική απάντηση στο σχόλιο που έκανα. Έχω όμως λίγες απορίες ακόμη αν και έχω διαβάσει όλες τις αναρτήσεις για εξαφανισμένους, επειδή παρακολουθώ το blog. Κάτι που ακούω συχνά και έχει συμβεί και σε μένα είναι να εξαφανίζεται ο άνδρας όχι σε σύντομο διάστημα αλλά μετά από ένα έτος ή περισσότερα. Ίσως κάποιοι δεν το πιστέψουν, αλλά μου έχει συμβεί να έχουμε μια αρμονική σχέση, χωρίς κάτι ιδιαίτερο, να φαίνονται όλα ωραία και ένα ωραίο πρωί να μου λέει μια δικαιολογία και να εξαφανίζεται. Αυτό πως το εξηγείς; Γιατί λες αρχικά ότι κριτήριο είναι ο χρόνος, αλλά πόσος χρόνος είναι αρκετός για ένα ασφαλές συμπέρασμα; Μοιάζει λίγο με τη φιλία, που πολλοί φίλοι δοκιμασμένοι χρόνια έρχεται η στιγμή που σε προδίδουν χωρίς να δείξουν κάποιον αρνητικό οιωνό πιο πριν.

Και ένα δεύτερο ερώτημα, προτρέπεις συχνά να μην επενδύει κάποιος άμεσα, να είναι επιφυλακτικός κλπ ώστε να μην πληγώνεται. Εγώ όμως που είμαι συναισθηματικός τύπος ως ποτέ θα κουμπώνομαι; Θα ζω πάντα με την επιφύλαξη; Πρακτικά δηλαδή πώς γίνεται αυτό που προτείνεις; Αν ήταν τόσο εύκολο δε θα πληγωνόταν κανένας.

 

·         «…μου έχει συμβεί να έχουμε μια αρμονική σχέση, να φαίνονται όλα ωραία και ένα ωραίο πρωί να μου λέει μια δικαιολογία και να εξαφανίζεται. Αυτό πως το εξηγείς;» Κάτι τέτοιο δεν εμπίπτει στην κατηγορία της εξαφάνισης, αλλά είναι μια σχέση που χάλασε. Στατιστικά, οι περισσότερες σχέσεις κάποια στιγμή χαλάνε. Και κατά κανόνα αυτό γίνεται με απόφαση και πρωτοβουλία του ενός, ενώ ο άλλος μένει παραπονεμένος και αδικημένος. Αυτός ο άλλος όμως είναι περίεργο να μην έχει αντιληφθεί σημάδια υποβάθμισης της σχέσης και μείωση του ενδιαφέροντος του συντρόφου του. Μήπως εθελοτυφλούσες; Συχνά συμβαίνει αυτό, αρνούμαστε να δούμε αυτά που μας ενοχλούν.

·          «λες ότι κριτήριο είναι ο χρόνος, αλλά πόσος χρόνος είναι αρκετός για ένα ασφαλές συμπέρασμα;» Δεν μπορώ να απαντήσω σ’ αυτό. Άλλη σχέση δείχνει σε μερικούς μήνες κι άλλη σε μερικά χρόνια. Εξάλλου, σε ένα ζευγάρι, ο ένας μπορεί να αποφασίσει πως γι’ αυτόν η σχέση είναι σοβαρή πολύ γρηγορότερα από τον άλλον, και αναγκαστικά η σχέση εξελίσσεται με το ρυθμό του πιο αργού. Να αναφέρω το προσωπικό μου παράδειγμα: ο νυν σύζυγός μου αποφάσισε πως είμαι η σύντροφος της ζωής του μετά από δυο ώρες γνωριμίας! Εμένα μου χρειάστηκε ένας περίπου χρόνος καλής σχέσης για να αποφασίσω το ίδιο και άλλα δυο χρόνια για να αποφασίσω το γάμο. Γενικά, ούτε η απόφαση ούτε ο γάμος προσφέρουν δια βίου συναισθηματική εξασφάλιση και σιγουριά. Οι σχέσεις, οσοδήποτε σοβαρές και μακροχρόνιες, χρειάζονται  φροντίδα και αποδεικνύουν την αξία τους κάθε μέρα. Όποιος δε κατά σύστημα «εγκαταλείπεται», καλό είναι να κάνει μια αυτοκριτική να δει μήπως υπάρχει κάποιο θέμα στη δική του συμπεριφορά.

·         «Μοιάζει λίγο με τη φιλία, που πολλοί φίλοι δοκιμασμένοι χρόνια έρχεται η στιγμή που σε προδίδουν χωρίς να δείξουν κάποιον αρνητικό οιωνό πιο πριν». Όπως οι σχέσεις έτσι και οι φιλίες είναι ζωντανοί οργανισμοί και θέλουν φροντίδα. Υπάρχει δε μεγάλη πιθανότητα κάποιος από τους δυο να αποχωρήσει επειδή η ζωή του εξελίχθηκε προς διαφορετική κατεύθυνση ή ακόμα και επειδή άλλαξαν οι πρακτικές συνθήκες (πχ απόχτησε παιδί, άλλαξε δουλειά κτλ). Γενικά, απόλυτη σιγουριά δεν υπάρχει ούτε στη φιλία. Κι αυτή, οσοδήποτε σοβαρή και μακροχρόνια, θέλει φροντίδα και αποδεικνύει την αξία της κάθε μέρα. Κι εδώ είναι καλή η αυτοκριτική σε περίπτωση επαναλαμβανόμενου μοτίβου. Πχ. μια πελάτισσά μου που διαμαρτυρόταν πως οι φιλίες της δεν κρατούν, παραδέχτηκε πως τις έβαζε σε δεύτερη μοίρα όταν δημιουργούσε σχέση.

·         « προτρέπεις συχνά να μην επενδύει κάποιος άμεσα, να είναι επιφυλακτικός κλπ ώστε να μην πληγώνεται. Εγώ όμως που είμαι συναισθηματικός τύπος ως ποτέ θα κουμπώνομαι; Θα ζω πάντα με την επιφύλαξη; Πρακτικά δηλαδή πώς γίνεται αυτό που προτείνεις; Αν ήταν τόσο εύκολο δε θα πληγωνόταν κανένας». Εύκολο δεν είναι. Χρειάζεται υψηλό επίπεδο προσωπικής ανάπτυξης. Πρώτα-πρώτα χρειάζεται κάποιος να τα βρει με τον εαυτό του και να μάθει να αντλεί χαρά και ισορροπία από αυτόν και όχι απαραίτητα από κάποιο εξωτερικό άτομο. Αν αυτό γίνει, μπαίνουμε στις σχέσεις όχι με κτητικότητα και άγχος «εξασφάλισης», αλλά με άνεση και πιθανότητα ρίσκου. Χρησιμοποιούμε το μυαλό μας για να βάλουμε φρένο στα μελλοντικά όνειρα, μέχρι αυτά να πραγματοποιηθούν. Μπορούμε να επενδύουμε στο παρόν, αλλά για το μέλλον το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η αναμονή και η παρατήρηση. Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να θέλεις να επενδύσεις και να συγκρατείσαι, αν όμως υπάρχει υψηλό επίπεδο προσωπικής ανάπτυξης δεν θα είναι τόσο δυνατή αυτή η ανάγκη της επένδυσης.

Με θέλει για σχέση ή μόνο για σεξ;

Ποια είναι τα κριτήρια για να καταλάβει μια γυναίκα αν ο άνδρας τη θέλει για σοβαρή, μακροπρόθεσμη και αποκλειστική σχέση και όχι μόνο για σεξ; Ή δεν υπάρχουν;

Σχόλιο στην ανάρτηση «Κι άλλη εξαφάνιση»

 

Αυτό είναι ένα ερώτημα που απασχολεί την πλειονότητα των γυναικών. Ο ρόλος της γυναίκας στην ερωτική διαδικασία, η ανατροφή που παίρνουμε, τα κοινωνικά στερεότυπα και τα διαγενεακά πρότυπα των γυναικών που βρίσκονται πίσω μας, έχουν διαμορφώσει στις γυναίκες την επιθυμία «σοβαρής, μακροπρόθεσμης και αποκλειστικής» σχέσης πολύ περισσότερο από ότι στους άντρες. Η επιθυμία αυτή μάλιστα συχνά κυριαρχεί στις ζωές μας και εμφανίζεται από πολύ νεαρές ηλικίες.

 Το βασικό κριτήριο είναι ένα: Ο ΧΡΟΝΟΣ. Δεν έχει σημασία πόσο ενθουσιώδης είναι η αρχή μιας ερωτικής ιστορίας, πόσο θερμά και ερωτικά λόγια μπορεί να ακούσει κάποια και πόσο όμορφες είναι οι πρώτες ερωτικές προσεγγίσεις. Όλα αυτά είναι πιθανό σε λίγες μέρες ή σε λίγους μήνες να ανατραπούν. Έχουμε άπειρες περιπτώσεις «εξαφανίσεων» που ξεκίνησαν με πολύ ενθουσιασμό… Για τους λόγους που μπορεί να κάνουν έναν άντρα «εξαφανισμένο», έχουμε αναφερθεί εκτενώς σε πολλές προηγούμενες αναρτήσεις. Δεν νομίζω όμως πως έχουν τόση σημασία οι λόγοι της εξαφάνισης (γιατί καθένας μπορεί να έχει διάφορους…), όσο το να προστατευτούμε από εξαφανίσεις. Για το λόγο αυτό είναι καλό ή να ξεκινούμε τις σχέσεις μας, οσοδήποτε ενθουσιώδεις, συντηρητικά και χωρίς να επενδύουμε ή αλλιώς να μπαίνουμε σ’ αυτές με ενθουσιασμό αλλά και μεγάλο ποσοστό ρίσκου. Καθεμιά επιλέγει ανάλογα με την προσωπικότητά της…

 Άλλο ένα κριτήριο είναι η εξ αρχής ομαλή εξέλιξη της σχέσης. Η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται! Αν υπάρχουν από την αρχή προσκόμματα (εκκρεμείς οικογενειακές καταστάσεις, παιδιά που εχθρεύονται το νέο σύντροφο, οικονομικά ή/και επαγγελματικά προβλήματα, παρεμβατικοί γονείς, διαφορετικοί τόποι κατοικίας, μεγάλες ηλικιακές ή οικονομικές διαφορές, πρόσφατοι χωρισμοί κτλ) και χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε προβλήματα, αυτό αποτελεί παράγοντα σύντομης διάλυσης της σχέσης. Λίγα ζευγάρια έχουν τη δύναμη να υπερπηδούν εμπόδια, όταν περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός.

 Και άλλο ένα κριτήριο είναι η λεκτική διαβεβαίωση. Αν κάποιος σου πει σοβαρά πως είναι ερωτευμένος, θέλει να έχετε σοβαρή και αποκλειστική σχέση και κάνει όνειρα για κοινό μέλλον (και στηρίζει μάλιστα τα λόγια αυτά με ανάλογες εκδηλώσεις), τότε αυτό αποτελεί ένα κριτήριο, αλλά ΟΧΙ ΤΟ κριτήριο. Υπάρχουν άνθρωποι ψεύτες, ενθουσιώδεις, αναξιόπιστοι, ευμετάβλητοι κτλ, που ο λόγος τους δεν μετράει. Αυτό όμως δεν μπορούμε να το ξέρουμε από την αρχή. Αν κάποιος άντρας εκφραστεί έτσι στην αρχή μιας σχέσης, καλό είναι η γυναίκα να λάβει τα λόγια του σοβαρά υπόψη και με βάση αυτά να αξιολογεί τη στάση του στη συνέχεια. Αν η στάση του δεν υποστηρίζει τα λόγια του, τότε έχει κάθε δικαίωμα (απέναντι στο σύντροφό της) και υποχρέωση (απέναντι στον εαυτό της) αρχικά να διαμαρτυρηθεί και στη συνέχεια να φύγει.

 Θα αναφερθώ τώρα σε θέματα που πολλές γυναίκες θεωρούν ως δείγματα αγάπης και σταθεροποίησης, αλλά αυτό ΔΕΝ συμβαίνει απαραίτητα:

 

·         «Κάναμε σεξ». Πιστέψτε με, αυτό για τους περισσότερους άντρες δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι περισσότερο από απλό σεξ.

·         «Κάναμε υπέροχο σεξ, με συναίσθημα». Ξαναπιστέψτε με, αυτό για τους περισσότερους άντρες δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι περισσότερο από καλό σεξ. Κάποιοι άντρες μπορούν να πουν ή να κάνουν απίθανες εκδηλώσεις αγάπης στη διάρκεια ενός καλού σεξ, αλλά αν μείνουν μόνο εκεί, αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα.

·         «Με γνώρισε στον κύκλο του». Ούτε κι αυτό σημαίνει κάτι για τους περισσότερους. Συνοδός σε κοινωνική ή φιλική εκδήλωση μπορεί να είναι και κάποια ευκαιριακή σχέση ή κάποια απλή φίλη. Πολλοί μάλιστα αρέσκονται να συνοδεύονται από διάφορες κοπέλες κατά καιρούς για να καλλιεργούν το πρότυπο του κατακτητή.

·         «Με γνώρισε στην οικογένειά του». Εξαρτάται από την οικογένεια. Σε κάποιες περιπτώσεις παραδοσιακών οικογενειών, ναι, αυτό μπορεί να σημαίνει κάτι. Στις περισσότερες οικογένειες όμως σήμερα, οι περιστασιακές φίλες των αγοριών τους αντιμετωπίζονται με φυσικότητα.

·         «Έχω σχεδόν εγκατασταθεί στο σπίτι του, μου έδωσε κλειδί και έχω αφήσει εκεί κάποια πράγματά μου». Με μεγάλη ευκολία όμως μπορείς να …ξε-εγκατασταθείς!

·         «Κάνω δουλειές στο σπίτι του». Και ποιος δεν θα ήθελε μια άμισθη ενθουσιώδη οικιακή βοηθό;

·         «Τον βοηθώ στη δουλειά του». Και ποιος δεν θα ήθελε μια άμισθη ενθουσιώδη επιστήμονα/ γραμματέα/ λογίστρια/ διαφημίστρια κτλ;

·         «Γνώρισα το παιδί του». Πολλοί σημερινοί μπαμπάδες δεν διστάζουν να γνωρίζουν στα παιδιά τους τις φίλες τους, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα κάτι παραπάνω.

·         «Πήγαμε μαζί διακοπές». Και ποιος δεν θα ήθελε μια όμορφη γυναικεία παρέα στις διακοπές του;

Και πολλά άλλα…

Αν όλα αυτά γίνουν τον πρώτο καιρό, δυστυχώς δεν μετρούν. Δώστε στην κάθε σχέση χρόνο, γιατί αυτός και μόνο αυτός αποδεικνύει την αξία της. Οπότε στην ερώτηση ποια είναι τα αρχικά κριτήρια της σοβαρής σχέσης η απάντησή μου είναι πως δεν υπάρχουν.

Μην τα αναζητάτε, λοιπόν, φίλες μου. Ζείτε τη στιγμή χωρίς να επενδύετε, παίρνετε ρίσκα χωρίς να πληγώνεστε (θανάσιμα), δοκιμάζετε διατηρώντας τα όρια και τις άμυνές σας, αντιμετωπίζετε με φυσικότητα τα λάθη και τους χωρισμούς, δώστε χρόνο πριν αποφασίσετε για το είδος του ανθρώπου που σας ενδιαφέρει και τη μορφή της σχέσης που έχετε μαζί του, δυναμώστε έτσι ώστε να μη χρειάζεστε απαραίτητα τη σιγουριά, μάθετε να ζείτε αν χρειαστεί κάποιες περιόδους μόνες και να περνάτε καλά.

Μόνο έτσι θα κάνετε αρκετές δοκιμές ώστε κάποια στιγμή να καταλήξετε μ’ αυτόν που σας ταιριάζει. Και πάλι, μην επαναπαυθείτε! Οι σχέσεις, οσοδήποτε σοβαρές και μακροχρόνιες, αποδεικνύουν την αξία τους κάθε μέρα…

Κι άλλη εξαφάνιση

Κι άλλη εξαφάνιση

Παρακαλώ άλλη μια φορά τους φίλους που μου γράφουν να τηρούν τους όρους συμμετοχής στο blog. Με κουράζουν πολύ τα κεφαλαία, τα χωρίς τόνους και τα Greeglish.


ΜΠΑΙΝΩ ΚΑΤΕΥΘΕΙΑΝ ΣΤΟ ΘΕΜΑ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΡΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ, Η ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΔΗΘΕΝ!
ΤΟ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ ΜΕΣΩ ΚΟΙΝΗΣ ΠΑΡΕΑΣ, ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΑΠΟΙΟΝ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΔΕΙΞΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ. ΜΙΛΗΣΑΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΒΕΒΑΙΑ ΔΙΟΤΙ ΕΓΩ ΗΜΟΥΝΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΜΟΥ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝΑ ΗΤΑΝ Η ΓΝΩΡΙΜΙΑ. ΤΕΛΟΣΠΑΝΤΩΝ, ΜΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΥΤΟ ΓΙΝΑΜΕ ΦΙΛΟΙ ΣΤΟ ΦΒ ΚΑΙ ΓΙΑ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΜΙΛΑΓΑΜΕ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΤΟ ΦΒ.
ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΖΗΤΗΣΕΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΧΑ ΓΝΩΡΙΣΕΙ ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ ΤΟ ΑΠΕΦΕΥΓΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΑ ΜΠΛΕΞΩ. ΟΠΟΤΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΔΥΟ ΜΗΝΕΣ ΕΜΑΘΕ ΠΟΛΛΑ Ο ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΜΕ ΜΙΑ ΜΟΝΟ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ, ΕΚΕΙΝΗ ΤΟΥ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ.
ΤΕΛΙΚΑ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΜΑΣΤΑΝ ΣΑΝ ΖΕΥΓΑΡΙ. ΜΑΛΛΟΝ ΕΤΣΙ ΦΑΙΝΟΤΑΝ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ....ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΑ ΤΕΛΙΚΑ! ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΜΗΝΑ, ΜΕ ΓΝΩΡΙΣΕ ΣΤΙΣ ΠΑΡΕΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΒΑΛΕ Ο ΕΝΑΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΣΤΗ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΤΟΥ.
ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΟΜΩΣ, Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΟΥ ΑΛΛΑΞΕ. ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΕΙ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΚΔΗΛΩΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ. Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ, ΚΑΙ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕ ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΣΧΕΣΗ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΙΕΣΤΩ ΣΕ ΕΠΟΜΕΝΗ ΓΝΩΡΙΜΙΑ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΗΜΟΥΝΑ ΣΙΓΟΥΡΗ ΟΤΙ ΥΠΗΡΧΑΝ ΘΕΤΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΧΕΣΗΣ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΝ. ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΔΟΘΕΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΣΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΑΛΛΑ ΑΥΤΗ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΒΔΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ.
ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΠΕΛΟΝ ΝΑ ΤΟ ΚΥΝΗΓΗΣΩ, ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ "ΦΤΥΣΙΜΟ". ΕΧΩ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ Η ΘΑ ΦΑΝΩ ΚΟΛΛΗΜΕΝΗ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ; ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΕΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΦΟΡΑΕΙ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ "ΚΟΛΩΝΕΙ" ΝΑ ΔΕΙΞΕΙ ΤΙΣ ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ (ΔΗΛ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΕΡΝΑΩ ΚΑΛΑ) ΧΩΡΙΣ ΝΑ "ΠΟΥΛΗΣΕΙ" ΕΡΩΤΕΣ, ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΨΕΥΤΟΡΟΜΑΝΤΙΣΜΟΥΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ.
ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΕΠΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΝΩΘΩ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΕΦΟΣΟΝ Ο,ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΠΛΕΥΡΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΝΑΝΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ.

ΑΛΛΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΙΑ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ… ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ Η ΜΗ ΣΧΕΣΗ...ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ, ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ, ΣΤΟ ΚΑΤΩ-ΚΑΤΩ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΚΡΑΤΗΣΕ, ΑΛΛΑ ΘΑ ΕΚΤΙΜΟΥΣΑ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ΕΥΘΥΤΗΤΑ, ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΑ ΧΑΖΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΤΥΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΩ ΝΑ ΒΡΕΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΙΣ ΦΤΗΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ.
ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟΥ ΤΑ ΠΩ ΟΛΑ ΑΥΤΑ? ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΕΑΝ ΑΠΛΑ ΞΕΝΕΡΩΣΕ ΜΕ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΕΙΠΑ Η ΕΚΑΝΑ Η ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΦΑΣΗ ΓΙΑ ΣΧΕΣΗ;
ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΝΑ ΞΕΡΩ, ΝΑ ΜΟΥ ΛΥΘΕΙ ΚΑΙ Η ΑΠΟΡΙΑ…

Α



Πρόκειται για μια κλασσική περίπτωση …εξαφανισμένου, όπως έχουμε πολλές φορές συναντήσει σε προηγούμενες αναρτήσεις.

Αρχικά έκανες καλά που δεν επένδυσες από την αρχή, αφού μάλιστα δεν είχατε ξεκαθαρίσει λεκτικά τη μορφή της σχέσης σας. Αναφέρεσαι σε έρωτες και ψευτο-ρομαντισμούς. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με το προηγούμενο. Σου είχε πει πως σε αγαπά; Σου είχε υποσχεθεί κάτι; Είχατε μιλήσει για σχέση; Αν ναι, είναι ψεύτης και έχεις κάθε δίκαιο να τον θεωρείς αναξιόπιστο και να στεναχωριέσαι. Αν όχι, είναι αυτονόητο το «θέλω να περνώ καλά» και από τις δυο πλευρές και τίποτα παραπάνω.

Σε κάθε περίπτωση όμως, αυτό που δεν συγχωρείται είναι η αποχώρηση με αποφυγή και ψευτο-δικαιολογίες. Αυτό που έχει την υποχρέωση να κάνει κάποιος που θέλει να αποχωρήσει από μια σχέση, ακόμη κι αν πρόκειται για «σχέση» ενός μήνα ή δυο συνευρέσεων, είναι να πει με ειλικρίνεια στο άλλο άτομο πως δεν θέλει να συνεχίσει. Μπορεί να αναλύσει το λόγο, αλλά δεν είναι και υποχρεωμένος αν η σχέση ήταν βραχυχρόνια και χωρίς δέσμευση. Και να τον ευχαριστήσει μάλιστα για τις όμορφες στιγμές που πέρασαν μαζί. Αυτό δείχνει τουλάχιστον πολιτισμό και ευγένεια προς τον άλλον, επιτρέπει έναν ομαλό χωρισμό και δίνει την προοπτική να λένε τα άτομα και μια καλημέρα στο μέλλον, αν κάπου τύχει και ξανασυναντηθούν.

Λες πως δεν υπάρχει ειλικρίνεια στις σχέσεις σήμερα. Θα σου απαντήσω πως υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων και πρέπει να προσέχουμε πού μπλέκουμε και να μην επενδύουμε από την αρχή. Όσο για τη συζήτηση για σχέση, την κάνει όποιος αισθάνεται πρώτος την ανάγκη και αφού έχει προσλάβει από τον άλλον σημαντικά δείγματα ενδιαφέροντος για αρκετό διάστημα.

Φαίνεται πως αν δεν εξηγηθείς με τον φίλο σου… θα σκάσεις. Οι εκδοχές θα ήταν να φύγεις κι εσύ χωρίς εξήγηση (αν έχεις ξεγράψει ήδη τη σχέση) ή να του μιλήσεις πρώτα. Κάνε λοιπόν το δεύτερο. Μην εκβιάσεις καταστάσεις και άφησε σε κείνον την πρωτοβουλία για επόμενη συνάντηση. Όταν συναντηθείτε, πες του ήρεμα πως θέλεις να σε ακούσει για λίγο: Δεν προσλαμβάνεις πλέον ενδιαφέρον από το άτομό του και αυτό που γίνεται μεταξύ σας δεν σε ευχαριστεί πλέον. Ρώτησε αν έκανες ή είπες κάτι που τον ψύχρανε ή απλώς αν του πέρασε ο ενθουσιασμός. Πες του πως θα ήθελες να μάθεις, αλλά δεν τον πιέζεις κιόλας, αφού δεν είχατε υποσχεθεί κάτι ο ένας στον άλλον. Ρώτησέ τον απλά αν θέλει να συνεχίσετε, όχι όμως με τον τρόπο του τελευταίου καιρού. Αν σου υποσχεθεί αλλαγές και εσύ ακόμα θέλεις, μπορείς να το δεις για λίγο καιρό ακόμα. Αν πει αοριστίες, πες του πως δεν αποκομίζεις καμιά ευχαρίστηση από τέτοιες σχέσεις και φύγε! Τι είχες, τι έχασες…