Παρενόχληση από στην ευρύτερη οικογένεια και το χωριό

Πώς να αντιμετωπίσω  σεξουαλική παρενόχληση που δέχομαι από αηδιαστικό και άξεστο άτομο που βρίσκεται σε πρώτη γραμμή στο μεγάλο σόι του γαμπρού μου που είναι τίμιος, με αυστηρές αρχές και τον σέβομαι, χωρίς να προκληθεί αναστάτωση στην ευρύτερη οικογένεια;  Αυτό κρατάει πολλά χρόνια, σε καμιά περίπτωση δεν έδωσα αφορμή, προκάλεσα ή ανταποκρίθηκα, ούτε καν απλή κουβέντα δεν κάναμε ποτέ και πίστευα ότι θα σταματούσε. Κάποτε προσπάθησε και ο αδελφός του αλλά κατάλαβε το λάθος του και σταμάτησε, όμως επειδή κάποια άτομα ξέρουν αυτή την περίπτωση, φοβάμαι ότι αν ανοίξω θέμα για τον ένα θα ξαναβγεί και αυτό στην επιφάνεια, όλοι σε μένα θα ρίξουν τις ευθύνες, τους ξέρω καλά.

Από μικρή λόγω των εξωτερικών χαρακτηριστικών μου και του τρόπου που μεγάλωσα στη δική μου οικογένεια, έχω βρεθεί πολλές φορές σε τέτοια κατάσταση αλλά κάποια στιγμή τέλειωνε. Έχω ζήσει τη ζήλια και το φθόνο στο απόλυτο, οι γυναίκες τους πάντα με λοξοκοιτούν.  Στο εργασιακό περιβάλλον και με άγνωστους τα πάω περίφημα, δε ξανοίγομαι όμως και τους κρατώ σε απόσταση. Στα νεανικά μου χρόνια διέκοψα μιαν υπέροχη σχέση χωρίς εξηγήσεις και εξαφανίστηκα, για να απομακρυνθώ από τέτοιες καταστάσεις, μέχρι σήμερα το έχω παράπονο.  Είμαι 53 χρόνων σήμερα αλλά φαίνομαι 10 χρόνια μικρότερη χωρίς επεμβάσεις. Είχα την ευτυχία να μου δώσει η φύση χαρίσματα αλλά δεν το χάρηκα μου δούλεψαν σαν κατάρα, πέρασα αρκετή περίοδο ανορεξίας και μετά παχυσαρκίας μέχρι να εξισορροπήσω. Τώρα γύρισα με τις δύο μου κόρες- είμαι χωρισμένη- και ντρέπομαι να ανοιχτούν ξανά τέτοιου είδους θέματα. Είμαι γνωστή σε πολλά και διαφορετικά περιβάλλοντα και έχω σεβασμό από συνεργάτες και γνωστούς. Με την αδελφή μου παρότι ζούμε στην ίδια επαρχία μένουμε σε διαφορετικές πόλεις. Όμως στις οικογενειακές συγκεντρώσεις η κατάσταση με πνίγει και δεν αντέχεται.

Σε σύμβουλο που πήγα, μου είπε να αποφεύγω να πηγαίνω στις κοινές συγκεντρώσεις, να δίνω τις ευχές μου άλλη μέρα, όμως αυτό είναι δύσκολο δε γίνεται χωρίς να δώσω κάποιες εξηγήσεις, η αδελφή μου είναι ο μόνος συγγενής που έχω, πώς να μην πάω στο γάμο των παιδιών της, αυτός είναι ξεδιάντροπος και οι άλλοι νομίζουν ότι εγώ προκαλώ, έστω και αν ποτέ δεν είδαν κίνηση από μένα.  Να μιλήσω ξέροντας ότι θα γίνει μεγάλη αναστάτωση ή να συνεχίσω να σιωπώ, να ξαναφύγω από το περιβάλλον και να θεωρηθώ παράξενη και ψηλομύτα που είναι μεγάλο άδικο; Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναφύγω στο εξωτερικό.

Ε

Θα σε συμβούλευα να κάνεις αυτό που σου λέει η καρδιά σου. Επικρατεί η αηδία για το περιβάλλον του χωριού σου και για το σόι της αδελφής σου ώστε νιώθεις καλύτερα να απομακρυνθείς; κάνε το. Επικρατεί η ανάγκη να διατηρήσεις σχέσεις με την αδελφή σου; κάνε το.

Όποια λύση κι αν επιλέξεις θα πρέπει να μιλήσεις στην αδελφή σου και να της εξηγήσεις. Δεν λέω να το ανακοινώσεις σε όλους στο χωριό, αλλά η αδελφή σου και ο σύζυγός της πρέπει να γνωρίζουν και να συνεργάζονται μαζί σου για την προστασία σου.  Οι δικοί σου άνθρωποι είναι αυτοί που θα έπρεπε να σε ενδιαφέρουν, ενώ τι θα πουν για σένα και πώς θα σε χαρακτηρίσει η στενή κοινωνία της επαρχίας σου θα πρέπει να το ξεπεράσεις. Δυστυχώς δεν μπορείς να τα έχεις όλα, δηλαδή και να αντέξεις τέτοια «πυρά» και να είσαι εσύ καλά και να μη χαλάσεις κανενός χατίρι.

Αντιλαμβάνομαι πως μια ωραία και «διαφορετική» κοπελίτσα σε τέτοιο στενό περιβάλλον μπορεί να συγκέντρωνε φθόνο και κουτσομπολιά, αλλά σήμερα  μια ώριμη γυναίκα, επαγγελματίας και μητέρα θα πρέπει να ξέρει να τους αντιμετωπίζει και να αδιαφορεί. Το ότι διατηρείσαι νέα και όμορφη συγκεντρώνει και πάλι τα πυρά, μόνο που τώρα έχεις την ικανότητα να τα αντιμετωπίσεις πολύ διαφορετικά.

Προτείνω λοιπόν να διατηρήσεις με το περιβάλλον που σε ενοχλεί μόνο τις επαφές τις οποίες θεωρείς απαραίτητες, αφού εξηγήσεις άμεσα στην αδελφή σου και στον άντρα της τι συμβαίνει. Επικεντρώσου μόνο σε θετικούς ανθρώπους, που σου δίνουν το σεβασμό που σου αξίζει και τους άλλους διατηρησέ τους σε απόσταση και αγνόησε τα κουτσομπολιά.

Δυστυχώς δεν μπορούμε να αλλάξουμε το περιβάλλον μας. Μπορούμε να αλλάξουμε μόνο τον εαυτό μας. Και διαπιστώνω πως είσαι πολύ ευαίσθητη και εύθικτη, σε σημείου που παλιότερα έχεις βλάψει τον εαυτό σου με τις διαταραχές διατροφής και άλλα ψυχολογικά θέματα που ίσως είχες και ίσως κάποια έχεις ακόμη. Θα πρέπει να ενδυναμωθείς, να αρχειοθετήσεις τα παλιά, να διδαχτείς από αυτά και να διαμορφώσεις νέες αντιλήψεις που θα σε οδηγήσουν σε νέες στάσεις ζωής. Μεγαλώνεις κόρες και πρέπει να είσαι ήρεμη και ισορροπημένη για σένα και για εκείνες, γιατί τους δίνεις το γυναικείο πρότυπο. Κρίνω απαραίτητη τη συνεργασία σου με ψυχολόγο.

 

Ο χωρισμένος θα ξαναχωρίσει;

Είμαι 44 ετών και εργάζομαι ευκαιριακά.  Εκεί πριν από 2 χρόνια γνώρισα έναν αξιόλογο άνθρωπο, τον Α.  Επειδή, τότε, είχα μία σχέση που με ταλαιπώρησε πάρα πολύ έβλεπα καθαρά φιλικά την παρέα.  Πέρασε 1 χρόνος και εγώ κατάφερα με την διακριτική του παρουσία να απαλλαγώ από την σχέση που σας ανέφερα και γίναμε ζευγάρι.  

Ο Α είναι 49 ετών, χωρισμένος με ένα μεγάλο παιδί και από την αρχή μου ξεκαθάρισε ότι δεν μπορεί να κάνει σχέση με τη στενή έννοια του όρου, κυρίως για οικονομικούς λόγους.  Έχει χάσει χρήματα από μία συνεργασία που έκανε, «συντηρεί» όπως μπορεί πρώην σύζυγο και παιδί.  Επειδή είναι θρησκευόμενο άτομο, δεν επέτρεψε να κάνει έκτρωση η κοπέλα παρόλο που γνωριζόντουσαν πολύ λίγο.  Λόγω των συνθηκών του έγγαμου βίου του, ζήτησε διαζύγιο στα ξαφνικά όταν το παιδί ήταν 14 ετών.  

Εμένα μου φέρεται πάρα πολύ ωραία, με φροντίζει, αλλά δεν μου μιλά.  Καταλαβαίνω τα προβλήματά του από ότι περιπέσει στην αντίληψή μου και τις φορές που έχω ρωτήσει μου απαντά να μην είμαι περίεργη.  Πήρα το βιβλίο σας «Άντρες» και θεωρώ ότι πρέπει να διαβάσω και να ξαναδιαβάσω «Τον μικροπαντρεμένο».  Εγώ αυτό τον άνθρωπο τον θέλω στη ζωή μου σαν σύντροφο στα καλά και στα άσχημα, στη χαρά και στη λύπη.  Θέλω να βρω έναν τρόπο να προστατέψω τον εαυτό μου να μη στενοχωριέμαι όταν χάνεται μέσα στα προβλήματα και δεν μπαίνει στον κόπο να τηλεφωνήσει ή να στείλει ένα μήνυμα.

Δεν θέλω να ξυπνήσει ένα πρωί και να τα τινάξει στον αέρα, όπως έκανε με το γάμο του.

Κ

Τα θέματα που θέτεις είναι κυρίως:

·       Ένας «κλειστός» σύντροφος, όχι όσο επικοινωνιακός θα ήθελες. Οι άνθρωποι έχουν έναν  βασικό τύπο που σε μεγάλο βαθμό διαμορφώθηκε από τις εμπειρίες τους. Η προοπτική «θα τον αλλάξω» είναι παραπλανητική. Κανένας δεν αλλάζει σε βασικά χαρακτηριστικά του για χάρη του συντρόφου του. Αλλαγές γίνονται μόνο επιφανειακά, σε θέματα συμπεριφοράς. Ο Α λοιπόν είναι αυτός, κρίνε αν σου ταιριάζει ως σύντροφος και αποφάσισε αν θα μείνεις μαζί του. Αν ναι, σεβάσου τον τύπο του και μην τον πιέζεις.

·       Φοβάσαι μήπως φύγει κι από σένα όπως έφυγε κι από το γάμο του. Αυτό είναι λάθος σου. Ένας μικροπαντρεμένος λόγω εγκυμοσύνης νεαρός δεν έχει καμιά σχέση με έναν ώριμο και από χρόνια διαζευγμένο άντρα. Τώρα είναι πολύ διαφορετικός, οι συνθήκες είναι διαφορετικές και εσύ είσαι διαφορετική από την πρώην σύζυγό του. Η σχέση που έχει μαζί σου είναι πολύ διαφορετική και έγκειται και στους δυο σας να την προσέξετε και να την εξελίξετε. Αν κάποιος σε μια φάση της ζωής του πάρει ένα διαζύγιο, αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν μπορεί στο μέλλον να ξανακάνει επιτυχημένη σχέση δέσμευσης ή γάμο.

·       Το πώς θα προστατεύσεις τον εαυτό σου έχει μόνο μια απάντηση: προσωπική ανάπτυξη! Δούλεψε τον εαυτό σου, απόχτησε φίλους και ενδιαφέροντα, προσπάθησε περισσότερο επαγγελματικά, μάθε να βασίζεσαι στον εαυτό σου και να μην εξαρτάσαι αποκλειστικά από τον σύντροφό σου.

Βίαια ξεσπάσματα

Έφυγα από το σπίτι στο οποίο ζω με τον σύντροφο μου τα τελευταία 6 χρόνια. Ο λόγος που έφυγα ήταν ένα ξέσπασμα που είχε για ένα ασήμαντο θέμα.
……
Με το που μπαίνει φώναζε πως τηλεφωνώ όλη την ώρα και όταν έχει δουλειά και δεν απαντάει να μην ξανατηλεφωνήσω ήταν σε κατάσταση εκτός εαυτού παίρνει το κινητό το πετάει στον τοίχο και το σπάει και μου λέει να δούμε τώρα πως θα ξανατηλεφωνήσεις. Μετά πέταξε και κάποια άλλα πράγματα κάτω φωνάζοντας και βρίζοντας. Μάζεψα όσα ρούχα μπορούσα ήρθε ο πατέρας μου και με πήρε. Είναι η τρίτη φορά μέσα σε 6 μήνες που συμπεριφέρεται έτσι. Να έχει τέτοια ξεσπάσματα γιατί μπορεί να του τηλεφωνώ πολλές φορές ενώ έχει δουλειά. Το θέμα είναι πως μύριζε αλκοόλ που σημαίνει ότι έπινε όπως επίσης και τις άλλες 2 φορές.
Έφυγα και τις άλλες φορές αλλά ξαναγύριζα τώρα σκέφτομαι υπάρχει λόγος? Αρχίζω και σκέφτομαι τι έκανα τοσο κακό και φέρεται έτσι αλλά οτι και να έκανα είναι συμπεριφορά αυτη? Τις προηγούμενες φορές αφού μιλήσαμε μου έλεγε πως κάνω σαν τρελή όλη την ώρα τηλ και ρωτάω που πάει και πως εγώ τον φτάνω σε αυτό το σημείο και φέρεται έτσι, και άρχισα να νιώθω χάλια. Και τώρα νιώθω χάλια και δεν ξέρω τι να κάνω. Να πάω να πάρω και τα υπόλοιπα πράγματα και να τελειώσουμε? η να περιμένω? αλλα να περιμένω τι? Όταν γίνονται τέτοια περιστατικά σε εμένα τα ρίχνει και εγώ πρέπει να αλλάξω λεει. Δεν κάνω όμως κάτι τοσο τρομερο για να βγαίνει τόσο πολύ εκτός εαυτου. Και αυτός είναι που δυσκολεύεται να κάνει συζήτηση μετά απο τσακωμούς και αποφεύγει. Άλλο πρόσωπο δεν υπάρχει σίγουρα κάτι τον πιέζει αλλα δεν νομίζω πως είμαι εγώ αυτή. Δεν ξέρω αν πρέπει να περιμένω κάτι, ή αν μπορώ να κάνω κάτι αναρωτιέμαι που πήγε ο ανθρωπός μου... Τι να κάνω? Δεν θέλω να ξαναγυρίσω και να γίνουν τα ίδια μετα απο μερικούς μήνες.

Λ

 

Όταν σε μια σχέση οι άνθρωποι φτάνουν σε ακραίες καταστάσεις για μικροπράγματα, δυο εκδοχές υπάρχουν: είτε το ζευγάρι έχει σπουδαιότερα ανεπίλυτα θέματα τα οποία φοβάται να αντιμετωπίσει και ξεσπούν σε μικροπράγματα είτε αυτός που ξεσπά ακραία έχει ψυχολογικά προβλήματα.

Μπορεί κι εσύ να κάνεις κάποια λάθη στη σχέση αυτή, αλλά τίποτε δεν δικαιολογεί αντιδράσεις σαν αυτές που περιγράφεις.
Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η απομάκρυνση για μεγάλο διάστημα. Τι νιώθεις για το σύντροφό σου; Καταλαβαίνω πως σχέση 6 χρόνων δεν είναι κάτι που μπορεί να διαλυθεί χωρίς περίσκεψη. Προτείνω να μαζέψεις τα πράγματά σου και να φύγεις οριστικά. Φαίνεται πως η οικογένειά σου σου συμπαραστέκεται, οπότε θα μπορούσες να μείνεις μαζί τους κάποιο διάστημα. Στη φάση αυτή θα σου ήταν πολύ χρήσιμη κάποια συνεργασία με ψυχολόγο για να δεις γιατί έκανες τέτοια επιλογή συντρόφου, γιατί ανέχεσαι τόσα, ποια είναι τα δικά σου λάθη στη σχέση, τι πραγματικά νιώθεις και τι θέλεις να κάνεις. Φρόντισε τη ζωή σου ως μόνη (επάγγελμα, φίλοι, ενδιαφέροντα) και φρόντισε να κάνεις μια νέα αρχή. Δεν λέω πως θα είναι εύκολο, αλλά ούτε και αυτό που ζούσες ως τώρα ήταν εύκολο.
Στο μεταξύ ο σύντροφός σου είτε έχει δικά του ψυχολογικά προβλήματα είτε πίνει ή του συμβαίνει κάτι άλλο προσωπικό, θα πρέπει να φροντίσει να τα λύσει μόνος και η οριστική σου απομάκρυνση θα είναι μια ευκαιρία. Μην κάνεις κινήσεις επανασύνδεσης και άφησέ του την πρωτοβουλία αν θέλει να παλέψει και να σε διεκδικήσει. Θα πρέπει να περάσει πολύς καιρός, να θέσεις όρους και να δεις πράξεις για να δεχτείς ίσως να ξαναπροσπαθήσετε. Αν γίνει κάτι τέτοιο θα χρειαστείτε οπωσδήποτε συμβουλευτική ζευγαριού και αμφιβάλλω αν ο σύντροφός σου θα το δεχτεί. Ωστόσο, δεν είμαι αισιόδοξη για μια τέτοια πιθανότητα επανασύνδεσης. Ένα ζευγάρι που δεν κατάφερε νε «τα βρει» 6 χρόνια, δεν έχει πολλές πιθανότητες να  τα καταφέρει τώρα…

 

Είμαι έτοιμη για δέσμευση;

Με τον φίλο μου είμαστε 2 χρόνια μαζί. Σχέση με απόσταση και με προβλήματα που φαίνεται να ξεπερνιούνται και είμαστε μαζί και ίσως καλύτερα από ποτέ. Ο φίλος μου έγινε πιο ενθουσιώδης σε μια προοπτική δέσμευσης (σε ορίζοντα ενός έτους). Το πρόβλημα είναι ότι εγώ έχω αμφιθυμία. Τη μία είμαι και εγώ σίγουρη ότι το θέλω, την άλλη όχι. Όταν δεν είμαι σίγουρη, βρίσκω αφορμές να αμφιβάλλω. Το ίδιο όμως νομίζω συμβαίνει και από την πλευρά του, ίσως καθρεφτίζει και τη δικιά μου στάση απέναντί του. Τις περισσότερες φορές προσπαθώ να μην δίνω σημασία σε αυτές τις σκέψεις αφού η σχέση μας, μας έχει δείξει ότι περνάμε καλά μαζί και ότι θέλουμε να είμαστε μαζί. 

Αυτό που με φοβίζει είναι κάποια θέματα σε σχέση με την προοπτική της δέσμευσης. Διαπίστωσα ότι ο φίλος μου, μου είπε ψέματα για κάτι και κλονίστηκε η εμπιστοσύνη μου σε αυτόν. Είχα δυσκολευτεί πολύ να τον εμπιστευτώ και τώρα που κλονίστηκε η εμπιστοσύνη μου απογοητεύτηκα. Μου έχει δώσει την εντύπωση ότι δεν έχει ξεκαθαρίσει μέσα του με το παρελθόν του και βασιζόμενη σε συγκεκριμένα στοιχεία, ζήτησα να το συζητήσουμε γιατί για να προχωρήσουμε παρακάτω θέλω να νιώθω ότι όλα τα παλιά έχουν τακτοποιηθεί. Διαστρέβλωσε τα στοιχεία που του πρόβαλα και μου είπε ότι δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Αρχικά πήρε αμυντική στάση, αλλά μετά μου είπε ότι είναι σίγουρος για εμάς, κλπ, κλπ. 

Το πρόβλημα είναι ότι ξέρω ότι μου είπε ψέματα. Ο τρόπος που διαστρέβλωσε τα στοιχεία, μου έδειξε ότι μου είπε ψέματα για να αποφύγει τη κουβέντα. Το ξέρω ότι μπορεί να έχει λόγους να μην θέλει να το συζητήσει, αλλά γιατί να μου πει ψέματα; Θα μπορούσε απλά να μου πει ότι δεν θέλει να το συζητήσει. Αντίθετα μου είπε ψέματα. Πώς ξεπερνιέται αυτό; Ξεπερνιέται άραγε ή είναι δείγμα ότι είναι αναξιόπιστος; Γιατί να μου πει ψέματα; Γιατί τώρα που είμαστε καλύτερα από ποτέ; 

Μετά από αυτό φαίνεται ότι και ο ίδιος έκανε πίσω στην προοπτική που έδινε.....Ένιωσα ότι δεν του άρεσε που ζήτησα να συζητήσουμε το θέμα. Γενικά, ώρες ώρες, με κάποια πράγματα που λέει έμμεσα, για στοιχεία του χαρακτήρα μου, με κάνει να νιώθω ότι δεν με αποδέχεται για αυτό που είμαι. Μπορεί όλα αυτά να είναι στο μυαλό μου. Μήπως δεν είμαι ακόμα έτοιμη;

Κ

 

Φαίνεται πως κανένας από τους δυο σας δεν είναι ακόμη έτοιμος για κάτι παραπάνω… Πώς γίνεται και τώρα που τέθηκε προοπτική δέσμευσης, βγήκαν στη φόρα ψέματα από μέρους του και στοιχεία του χαρακτήρα σου που δεν του αρέσουν;

Δεν μου γράφεις ηλικίες, ούτε και τη φύση του θέματος όπου υπάρχουν ψέματα και αυτό με κάνει να μη μπορώ να κρίνω καθαρά. Άλλο είναι να είστε 20 κι άλλο 40, άλλο να σου είπε ψέματα για κάποιες λεπτομέρειες πρώην σχέσης του (που έχει και κάθε δικαίωμα να μη σου τις αποκαλύψει γιατί ανήκουν στην πρώην προσωπική του ζωή) κι άλλο να σου είπε ψέματα για χρέη που ακόμη έχει ή για κάτι που ακόμη υπάρχει στην προσωπική του ζωή.

Θα πρότεινα να δώσεις χρόνο. Οι σχέσεις από απόσταση είναι ιδιάζουσες και συχνά δεν παρέχουν την πλήρη εποπτεία της προσωπικότητας και της ζωής του συντρόφου μας. Η σχέση μπορεί να εξιδανικευτεί ή να διαστρεβλωθεί από ζήλειες, υποψίες κτλ. Επίσης, η σχέση από απόσταση μας δίνει ένα περιθώριο ασφάλειας (αν φοβόμαστε τη δέσμευση), όπου και έχουμε σχέση και διατηρούμε την πλήρη αυτονομία μας. Έτσι κι αλλιώς σε μια τέτοια σχέση, πριν γίνει σταθεροποίηση, τα άτομα θα πρέπει να περάσουν ένα δοκιμαστικό στάδιο όπου θα ζήσουν μαζί. Αν αυτό δεν είναι ακόμη εφικτό, πρέπει να βρείτε τον τρόπο να το κάνετε και σίγουρα αυτό θα πάρει πάνω από ένα χρόνο και τουλάχιστον ο ένας σας θα χρειαστεί να αλλάξει σημαντικά τη ζωή του.

Δίνοντας λοιπόν χρόνο για να νιώσετε και οι δυο έτοιμοι για αλλαγές, ηρεμήστε και σε λίγο καιρό μπορείς να του ζητήσεις να ξανασυζητήσετε ήρεμα το θέμα που σου κλόνισε την εμπιστοσύνη. Στο πώς θα αντιμετωπίσεις τελικά το θέμα αυτό και στο αν είσαι έτοιμη  για δέσμευση μπορούν να σε βοηθήσουν κάποιες επισκέψεις σε ψυχολόγο.

 

Αναποφασιστικότητα και ανωριμότητα

Ήμουν εδώ και τρία χρόνια με μεσοδιαστήματα χωρισμού και επανασύνδεσης με έναν άνδρα κοντά στα 30,εγώ κοντά στα 40.Να πω ότι δεν πίστευα στις σχέσεις με διαφορά ηλικίας όμως η χημεία μ αυτόν τον άνδρα με έκανε να προχωρήσω. Στην αρχή η σχέση μας παρέμενε κρυφή από τους δικούς μου (οι δικοί του δεν είχαν κανένα πρόβλημα). Δυστυχώς όταν τον γνώρισαν δεν τον αποδέχτηκαν, όπως και η στενή επαρχιακή κοινωνία.
Σπούδαζε ακόμα, ενώ εγώ ως δημόσιος υπάλληλος με καλή θέση, έχω καλή οικονομική κατάσταση και πάντα βοηθούσα περισσότερο οικονομικά και  αναλάμβανα πολλές γραφειοκρατικές του δουλειές. Προς θεού δεν τον ζούσα εγώ. Στο τέλος του πρώτου χρόνου γνωριμίας χωρίσαμε όχι γιατί το θέλαμε αλλά επειδή το επέβαλαν τρίτοι με τη στάση τους. Από τότε χωρίζαμε και επανασυνδεόμαστε πάντα εν κρυπτώ. Αγαπιόμαστε  και φροντίζαμε πολύ ένας τον άλλον. Πάντα μου έλεγε λόγια αγάπης και έρωτα. Το σέξ ήταν υπέροχο. Κάποια στιγμή μου ζήτησε να επισημοποιήσουμε τη σχέση μας και έτσι να το πάρουν απόφαση οι δικοί μου. Φοβήθηκα. Ξανά χωρισμός. Πριν από δυο  μήνες μου ζήτησε να ξαναπροσπαθήσουμε και να προχωρήσουμε στη δημιουργία οικογένειας. Ένα παιδί θα έδινε τη λύση. Το σκεφτόμουν... Μικροκαβγάδες πάντα υπήρχαν αλλά στο τέλος της ημέρας ήμασταν καλά. Πριν από ένα μήνα  είχε το κινητό του κλειστό, το ίδιο και την επομένη. Ανησύχησα, καθώς είχε σοβαρές συγκρούσεις με τη μητέρα του, έμαθα που ήταν και πήγα να τον βρω. Τον βρήκα με άλλη. Ομολόγησαν ότι είναι μαζί ενάμιση χρόνο. Πώς γίνεται να έχει παράλληλη σχέση και να μου λέει ότι μ αγαπά και ότι θέλει να δημιουργήσουμε οικογένεια; Πλήρης συντριβή. Μου είπε γιατί δεν το έπαιρνα απόφαση. Πολλά ψέματα. Μεγάλη κοροιδία...Τον εμπιστευόμουν και δεν έβλεπα κάποια σημάδια, τώρα εξηγούνται πολλά. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα με έβρισκε κάτι τέτοιο. Νόμιζα ότι ήταν έντιμος... Ήμουν τόσο ανόητη και αφελής;

Α.

 

Το δικό σου μερίδιο λάθους ήταν η αναποφασιστικότητα και ο φόβος των κοινωνικών στερεοτύπων. Είχες βρει έναν άντρα που σε κάλυπτε συναισθηματικά- ερωτικά αλλά η οικονομική και κοινωνική του κατάσταση και ηλικία δεν πληρούσαν τις προδιαγραφές της οικογένειάς σου και της επαρχίας σας. Τι γινόταν με το ιδεολογικό του κομμάτι; συμφωνούσατε; η ωριμότητά του σε κάλυπτε;

Βρέθηκες διχασμένη και αν τα στερεότυπα του περιβάλλοντός σου δεν τα ασπαζόσουν θα έπρεπε να τα είχες αγνοήσει. Αν πάλι τα στερεότυπά σου ταυτίζονταν με αυτά της κοινωνίας και είχαν την πρώτη θέση στη ζωή σου, θα έπρεπε να είχες διακόψει. Μετά από 3 χρόνια έντονης σχέσης, θα έπρεπε να είχες πάρει μια απόφαση. Πώς παίρνεις συνήθως τις αποφάσεις σου;

Η στάση του φίλου σου είναι αχαρακτήριστη. Πειραγμένος από την αναποφασιστικότητά σου, αντί να φύγει, δημιούργησε παράλληλη σχέση και έπαιξε σε δυο ταμπλό. Στο μεταξύ σου πρότεινε γάμο και/ή παιδί, ενώ ταυτόχρονα είχε άλλη! Πρόκειται για ένα άτομο χωρίς τη στοιχειώδη συναισθηματική ωριμότητα και αν τον παντρευόσουν θα εύρισκες μπροστά σου τις συνέπειες... Η επιλογή από μέρους σου ενός άντρα 30 για σοβαρή σχέση, εμπεριείχε εξ αρχής ορισμένους κινδύνους. Λίγοι άντρες της ηλικίας αυτής μπορούν να σταθούν δίπλα σε μια γυναίκα 10 χρόνια μεγαλύτερή τους με τη σοβαρότητα και την ωριμότητα που αρμόζει σε αποφάσεις ζωής. Δεν ισχυρίζομαι πως η ωριμότητα είναι οπωσδήποτε συνάρτηση της ηλικίας και πως δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, πάντως ο δικός σου δεν ανήκε στις εξαιρέσεις αυτές.

Δεν μπορώ να δικαιολογήσω με τίποτα τη στάση του. Αν δεν μπορούσε να ανεχθεί την αναποφασιστικότητά σου, ας είχε την εντιμότητα να φύγει. Αλλά ασυνείδητοι υπάρχουν πολλοί, το θέμα είναι τι κάνεις εσύ για να προστατευτείς. Τι διδάσκεσαι από τη στάση σου στην υπόθεση αυτή; Ίσως αυτή η απογοήτευση να σταθεί αφορμή να δουλέψεις τον εαυτό σου και να βελτιώσεις την προσωπική σου ανάπτυξη. Κάποιες επισκέψεις σε ψυχολόγο θα σε βοηθήσουν.

Η κόρη μου δεν έχει παρέες

Εχω μια κορη 13 χρονων. Ειμαι χωρισμενη απο όταν ηταν 6 μηνων. Εγω ειμαι ξαναπαντρεμενη με ένα κοριτσακι 4 χρονων. Οι σχεση ολων μας στο σπιτι θεωρω ότι είναι αρκετα καλη και την εχει ισορωπησει με τα χρονια.
Ο πατερας της μεχρι πριν 2 μηνες δουλευε στο εξωτερικο κ ερχοταν ελλαδα κάθε δευτερο σαββατοκυριακο για να είναι μαζι της. Τους 2 τελευταιους μηνες ξαναηρθε ελλαδα και δουλευει.
Η σχεση τους παρολο που είναι καλη , δεν είναι ευκολη η επικοινωνια μεταξυ τους, ισως κ λογω χαρακτηρα του πατερα της που είναι αρκετα δυσκολος.
Ο χαρακτηρας της ....ντροπαλη, χωρις ιδιαιτερη αυτοπεποιθηση,και ανγχωδης και τωρα στην εφηβεια νομιζω ότι εχει μεγενθυθει η κατασταση αυτή.
Εχει μια φιλη παιδικη, εκτος σχολειου, που κανουν παρεα που κ που , συνηθως σκ.
3 φιλες στο σχολειο κ πολλες γνωστες,χωρις να κανουν παρεα Ενώ νιωθω ότι εχει την αναγκη να κανει παρεα με παιδια, για καποιο λογο πολλες φορες απομονωνεται ,λεει ότι δεν θελει να βγει,ότι δεν θελει να παρει τηλεφωνο γιατι δεν θελει να γινεται βαρος  ουτε να τις παρακαλαει,γιατι ολο κατι εχουν να κανουν κ εκεινη δεν εχει να κανει τιποτα.
Στην επιμονη πολλες φορες ερωτηση μου...εχεις κανονησει κατι?θες να πας μια βολτα?μπορω να σε παω αν θες, η απαντηση που συνηθως παιρνω είναι..
Με ποιον να βγω ? αφου δεν μπορει καμμια, εχουν κανονησει.
Μιλησες μαζι τους?Να μη σε νοιαζει, μου απανταει.
Πολλες φορες επιμενω κ την παροτρυνω να παρει τηλεφωνο.
Ξερω ότι εχει δυναμισμο σαν χαρακτηρας μεσα της, είναι επισης επιλεκτικη και ξεκιναει να κανει παρεες που σελίγο απομακρύνον απομακρυνονται.
Δεν ξερω το λογο, μονο να υποθεσω μπορω γιατι δεν μου μιλαει ιδιαιτερα
Επειδη ειμαι εργαζομενη δεν μου μενει πολυς χρονος, αλλα προσπαθω να ειμαι οσο πιο κοντα της γινεται.
Α

Αντιλαμβάνομαι την πίεση στην οποία βρίσκεσαι: Μια γυναίκα εργαζόμενη και παντρεμένη σε δεύτερο γάμο, με μια κόρη στο κατώφλι της εφηβείας και μια μικρούλα, προσπαθεί να ισορροπήσει τη νέα οικογένεια με τον δύσκολο πρώτο σύζυγο. Μήπως η πίεση από όλα αυτά σε κάνει να αντιμετωπίζεις την κοινωνικότητα της μεγάλης σου με ιδιαίτερο άγχος;

Το να τη ρωτάς και να τη σπρώχνεις επίμονα προς την κοινωνικοποίηση κάνει το κορίτσι να νιώθει υποδεέστερο και να αντιδρά με άσχημο τρόπο, έτσι όπως μπαίνει και στην εφηβεία. Προτείνω να σταματήσεις να ρωτάς και να λάβεις άλλα μέτρα:

·       Τα παιδιά κατά κανόνα αντιγράφουν τις συνήθειες της οικογένειας. Έχετε φίλους με τον άντρα σου ως ζευγάρι; εσύ έχεις φίλες; πώς παίρνει το παιδί παραδείγματα κοινωνικοποίησης; καλό είναι να βγαίνετε με φιλικές ή συγγενικές παρέες που κατά προτίμηση έχουν παιδιά στην ηλικία της κόρης σου

·       Το κορίτσι έχει λίγες φίλες. Ρώτησέ την αν θέλει να καλέσει τις φίλες της σε μια γιορτούλα που θα ετοιμάσετε πχ για τα γενέθλιά της ή απλώς ένα βραδάκι στο σπίτι σας να παραγγείλουν πίτσα και να δούνε ταινίες.

·       Έχει εξωσχολικά ενδιαφέροντα; μαθαίνει πχ ξένη γλώσσα; Σε τέτοιους χώρους μπορεί να κάνει φίλους. Φρόντισε να την εγγράψεις σε κάποια αθλητική ή καλλιτεχνική δραστηριότητα της αρεσκείας της γιατί εκεί τα παιδιά, ασχολούμενα με ένα κοινό ενδιαφέρον, αναπτύσσουν στενότερες σχέσεις.

·       Φρόντισε να κάνετε κάτι οι δυο σας σε τακτική βάση πχ να πάτε μαζί κολυμβητήριο ή γυμναστήριο, κάπου βέβαια που θα υπάρχουν και άλλα παιδιά της ηλικίας της. Έτσι θα «ανοιχτεί» σε έναν ευρύτερο χώρο υπό την επίβλεψή σου και επιπλέον θα επιβεβαιώσει πως ασχολείσαι μαζί της και της δίνεις αξία.

·       Μίλησε με τους καθηγητές της στο σχολείο, ζήτησε την άποψή τους και πρότεινε να ευνοήσουν την ένταξή της σε ομαδικές δραστηριότητες πχ θεατρική ομάδα, περιβαλλοντική ομάδα κ.ά. ή σε ομαδικές εργασίες.

Θα πρέπει επιπλέον να συνειδητοποιήσεις πως ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και πως η κοινωνικότητά όλων δεν ακολουθεί τα ίδια μέτρα. Επίσης, κάποιες παιδικές ή προεφηβικές καταστάσεις δεν σημαίνει  πως θα συνεχιστούν και στην εφηβεία ή στην ενήλικη ζωή.
Κάποιες φορές ψυχολογικά θέματα του παιδιού εκδηλώνονται στη συμπεριφορά του. Είναι πιθανό με την έλλειψη κοινωνικοποίησης να θέλει να προσελκύσει την προσοχή σου, που ίσως νιώθει πως μοιράστηκε με τη νέα σου οικογένεια, και την προσοχή του πατέρα της. Ασχολήσου μαζί της όσο μπορείς και δείχνε της αποδοχή και αγάπη. Το ίδιο βέβαια και ο σύζυγός σου και ο πατέρας της, όσο γίνεται να συνεννοηθείς μαζί του.

 

 

Μηδενική αυτοπεποίθηση

Είμαι 25 χρονών και γενίκα στην ζωή μου έχω φόβο για τα πάντα έχω μηδενική αυτοπεποίθηση λόγο το τι πιστεύω πως έχω λίγα παραπάνω κιλά.έχω σχέση μ'ένα παίδι της ίδιας ηλικίας εδώ και 1,5 χρόνο αλλά τα πράγματα έχουν αρχήσει και αλλάζουν για μας.είναι χρεωμένος αγχομένος και δεν είμαι η πρωτεραίοτητα του πια.γενικά πιέζεται πολυ απ'την δούλεια του σε εστιατόριο που φτιάχνει χαμπουργκέρ.και η οικογένεια του τον πιέζει πολύ.κι ετσί αυτό εχεί αντίκτηπο και σε μένα. εχεί αρχήσει και μου επιτήθεται λεκτικά.δεν σκεφτέται πολύ λογικά εκνεύριζεται πολύ πιο ευκολά και γενίκα αισθάνομαι πως κατακαποιό τροπό ξεσπάει σε μενάπιστεύω πως για όλα φταίει το οικονομικό πρόβλημα που έχει.εγώ προσπαθώ να ειμαί ψύχραιμη αλλά δεν ξερώ μερικες φορές νιωθώ οτι δείνω και δεν παίρνω τίποτα.κι οχί μόνο μ'αυτόν με όλες τις σχέσεις μου έτσι ήμου πάντα φοβισμένη ανασφαλής με αποτέλεσμα να αδειαζω και να φεύγω.θέλω λοιπόν να μου πείτε πως μπόρω να βοηθησώ την σχέση μου ;γιατί ειλικρινά εχώ απελπηστεί.......και δεύτερον από που πηγάζει η τόση φοβία,η τόση ανασφάλια

Χ

Από τη χαμηλή σου αυτοπεποίθηση πηγάζουν όλα αυτά!

Όταν ανεχόμαστε μια σχέση που δεν μας ικανοποιεί, αυτό σημαίνει πως δεν εκτιμάμε αρκετά τον εαυτό μας. Αν η αυτοπεποίθησή σου δεν φτιάξει, δεν θα περνάς καλά ούτε μόνη σου ούτε με κάποιον άλλον και επιπλέον πάντα θα κινδυνεύεις να εκπέσεις στο ρόλο του θύματος. Το θέμα σου είναι πολύ γενικό και δυστυχώς δεν μπορείς να βοηθηθείς από ένα μήνυμα. Μια συμβουλευτική διαδικασία μπορεί να σε βοηθήσει.

Με την ευκαιρία, θέλω να παρακαλέσω τους φίλους που μου γράφουν να μη γράφουν το θέμα τους στα σχόλια άλλης ανάρτησης, αλλά στο triadaf@otenet.gr. Αν γράφουν στα σχόλια, δεν έχω τη δυνατότητα να αφαιρέσω στοιχεία αναγνώρισης ούτε να στειλω την απάντησή μου και σε προσωπικό μήνυμα.

Ο κατά φαντασίαν… εραστής

Είμαι 48 χρονών εργαζόμενη.Πριν ένα χρόνο ανακάλυψα ότι ο σύζυγος μου με απάτησε. Το παραδέχτηκε και μου τεκμηρίωσε γιατί το έκανε.25 χρόνια παντρεμένοι με 2 παιδιά ενήλικες .Νόμιζα οτι το ξεπέρασα.Ομως πιστεύω οτι δεν τον αγαπώ πια ,δε θέλω όμως να τον βγάλω από τη ζωη μου.Ξεκίνησα λοιπόν διάφορες δραστηριότητες για να παλέψω την κατάσταση.Να βρω τον εαυτό μου.Αρχισα χορό.Ο δάσκαλος 37χρονών με προκαλούσε λίγο σεξουαλικά(και τις αλλες μαθήτριες)και κολακευόμουν.Μέχρι που το σεξουαλικό έγινε συναισθηματικό.Παντρεμένος κι αυτός 3 χρονια ,συνολική σχέση 10 ετη με τη γυναίκα του.Δεν προχωρούσαμε βέβαια σε σεξ αλλα σε αγκαλιές χάδια ματιές και κοπλιμεντα και απέξω απεξω μιλούσαμε για σεξ μεταξύ παντρεμένων.Τηλέφωνα που με έπαιρνε ενώ ηταν διακοπές με τη γυναίκα του,μου έλεγε πόσο του έλειψα κλπ.Αποφάσισα τοτε να του πω να βρεθούμε μόνοι μας μια μερα.Κι εκει άλλαξαν όλα.Σε πρώτη φαση είπε οτι θέλει να βρει χρόνο,μετά με αγκάλιαζε και με φίλαγε στο πρόσωπο- (οχι στο στόμα)-με κάθε ευκαιρία και μετά απο μέρες μου υπέδειξε οτι είναι δάσκαλος .Διαχωρίζει το επαγγελματικό από το προσωπικό και με λίγα λόγια έκανε τον κινέζο.Οταν ξαναχορέψαμε και άρχισε πάλι τα χάδια και αγγίγματα σε επίμαχα σημεία ,του είπα με λίγα λόγια οτι εγώ δεν εχω ενδοιασμούς ,δεν κολώνω κι οτι πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με αυτα που νιώθουμε.Ελεγε οτι αυτός μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις που οι μαθήτριες αισθάνονται άσχημα.Μου είπε ότι μου κάνει κακό και οτι είναι σίγουρος οτι θα πάω σε άλλο δάσκαλο.Μίλησα έντονα και του είπα ότι το σκηνικό αυτό μόνο την ώρα του χορού είναι νοσηρό,είμαι γυναίκα κι όταν ο άλλος με θέλει το καταλαβαίνω όπως και οι άντρες.Τι γνώμη έχεις ,ειναι συναισθηματικά ανώριμος?Στοχεύει στην πελατεία?(Εχει περάσει και κατάθλιψη απο χωρισμό που τον σημάδεψε επαγγελματικά και συναισθηματικά)

Χ

Είναι προφανές πως ο άνθρωπος παίζει. Πρόκειται για ένα φαινόμενο αρκετά συχνό: Ένας γοητευτικός άντρας με την αίγλη του «δασκάλου» σε ένα χώρο με πολλές γυναίκες (πολλές από αυτές διαθέσιμες) και μέσα σε ένα πλαίσιο στενής σωματικής επαφής (γυμναστική, χορός) ή πνευματικής (ομάδες ψυχολογίας ή εσωτερισμού) ή καλλιτεχνικής (σχολές χορού, ζωγραφικής, θεάτρου, χορωδίες) ή ακόμη και εκπαιδευτικής (γυναικοκρατούμενες σχολές) βρίσκει την ευκαιρία να απολαύσει θαυμασμό και φλερτ πολλών γυναικών και γίνεται ένας.. μικρός θεός! Έτσι καλύπτει προσωπικές ανασφάλειες, βαλτωμένη σχέση με τη σύζυγο, ψυχολογικά απωθημένα και ό,τι άλλο πρόβλημα έχει. Επιπλέον υπάρχει και το παράπλευρο πλεονέκτημα της προσέλκυσης μαθητριών, γιατί όχι;

Εννοείται πως κάποιος που αναλαμβάνει να παίξει αυτό το ρόλο είναι συναισθηματικά ανώριμος και έχει πολλά απωθημένα ναρκισσισμού και «εξουσίας», οπότε δεν είναι να τον βλέπει κάποια σοβαρά ή να περιμένει ουσιαστικά πράγματα απ αυτόν.

Αν είσαι πρόθυμη για μια εξωσυζυγική σχέση μεταξύ παντρεμένων, θα πρέπει να βρεις κάποιον αποφασισμένο για το ίδιο, χωρίς παιχνιδάκια και θέλω-δε-θέλω. Και αν ένας άντρας δεν αρπάζει την ευκαιρία όταν του δίνεις το πράσινο φως, δεν αξίζει τον κόπο να ασχοληθείς παραπάνω.

Θα ήθελα ωστόσο να ασχοληθώ περισσότερο με σένα. Μένεις σε ένα γάμο με αρκετό βαθμό σύμβασης. Αυτό από μόνο του πιστεύω πως σου μειώνει την αυτοπεποίθηση. Σωστά αποφάσισες να βγαίνεις και να ασχοληθείς με ένα καλλιτεχνικό ενδιαφέρον. Και αφού μένεις σε έναν τέτοιο γάμο, κάποια εξωσυζυγική σχέση είναι πολύ πιθανό ενδεχόμενο. Δώσε όμως αξία στον εαυτό σου και μην ασχολείσαι με νάρκισσους, ούτε με επαγγελματίες του είδους ούτε φυσικά και με άντρες που αρέσκονται σε εφηβικά παιχνιδάκια.

Τι γίνονται οι νεανικές φιλίες;

Είμαι 20 και το τελευταίο καιρό με ενοχλούν πολύ άσχημες σκέψεις και πολύ ανόητες.Φοβάμαι πως μεγαλώνοντας θα χάσω τους φίλους μου και θα μείνω μόνη μου.Ανησυχώ οτι θα αλλάξουν και δεν θα νιώθουν το ίδιο για μένα,ότι θα απομακρυνθούν και θα χαθούν όταν θα παντρευτούν.Φοβάμαι και τρέμω στη σκέψη οτι δεν θα υπάρχει ενδιαφέρον και θα σταματήσουμε να αγαπιόμαστε.Δεν θέλω να τα σκέφτομαι όλα αυτά γιατί είναι πολύ χαζό και μόνο κακό μου κάνει.Πιστεύω πολύ στη φιλία και θέλω να μεγαλώνω μαζί με τις φίλες μου,δηλαδή τους ανθρώπους που αγαπώ.Να ωριμάσουμε μαζί και να είμαστε συνοδοιπόροι ανεξάρτητα από τις φάσεις της ζωής του καθενός.Εξάλλου είναι δυνατόν όταν αγαπάς κάποιον γι'αυτό που πραγματικά είναι να τον αντικαταστήσεις με κάτι ή κάποιον άλλο και να μην ενδιαφέρεσαι γι'αυτόν?Οι περισσότεροι λένε οτι δεν παραμένουν  οι φίλοι μεγαλώνοντας αλλά δεν θέλω να το πιστέψω και εγώ από τη μεριά μου τουλάχιστον θα κάνω οτι καλύτερο μπορώ.Καθένας μιλάει με βάση αυτά που έχει ζήσει και καθένας έχει το δικό του μοναδικό δρόμο στη ζωή,παλεύοντας γι'αυτά που αγαπάει.Αυτά τα συμπεράσματα για τη ζωή με θλίβουν,λες και όλοι ζούμε και σκεφτόμαστε τα ίδια. Εσείς τι λέτε?.Επίσης,πώς νομίζετε πως πρέπει να αντιδράμε όταν ένας φίλος μας κάνει ερωτική σχέση και ξεχνάει τους υπόλοιπους?Πως είναι δυνατόν όταν αγαπάς κάποιον να μην ενδιαφέρεσαι τι κάνει.Και εγώ έχω υπάρξει σε σχέση αλλά ποτέ δεν παραμέρισα τους φίλους μου.

Ε

Οι φίλοι μας αποτελούν ένα πολύ σπουδαίο κεφάλαιο στη ζωή μας. Ειδικά στην εφηβική και στη νεανική ηλικία οι φίλοι αποτελούν έναν πολύ σημαντικό παράγοντα επιρροής και υποστήριξής  μας. Μέσα από τις σχέσεις αυτές μαθαίνουμε τους ανθρώπους και ωριμάζουμε. Υπάρχει μάλιστα στην ψυχολογία η άποψη πως μέσα από τους «κολλητούς» της νεανικής ηλικίας μαθαίνουμε τον εαυτό μας, από την κοντινή παρατήρηση των ομοειδών μας, και πως αυτό συμβάλλει στην απόκτηση ψυχικής ισορροπίας.

Τι γίνεται όμως όταν μεγαλώσουμε; Εκτός από την ενστικτώδη συμπάθεια που μας συνδέει με τους φίλους μας, υπάρχει και το θέμα της ιδεολογίας και των κοινών συνθηκών ζωής.

·       Οι φιλίες που τις συνδέει κοινή ιδεολογία είναι οι πιο δυνατές. Στη νεανική ηλικία όμως η ιδεολογία μεταβάλλεται πολύ έντονα. Αν τα νεαρά παιδιά εξελιχτούν ιδεολογικά προς την ίδια κατεύθυνση, οι νεανικές φιλίες μπορεί να γίνουν φιλίες ζωής. Αν όχι, θα διαλυθούν. Και με βάση τη νέα τους ιδεολογία θα κάνουν νέους φίλους.

·       Υπάρχουν φιλίες που τις συνδέει κυρίως οι κοινός τρόπος ζωής και τα κοινά ενδιαφέροντα: Είμαστε συμμαθητές ή συμφοιτητές, έχουμε την ίδια ηλικία, είμαστε πολλές ώρες μαζί στο σχολείο, βγαίνουμε στα ίδια μέρη, έχουμε τις ανησυχίες και τα ενδιαφέροντα της ηλικίας και της εποχής και όλα αυτά μας φέρνουν κοντά. Αν δεν υπάρχει κάτι βαθύτερο και οι τρόπος ζωής αλλάξει, τότε οι φιλίες θα διαλυθούν και θα αντικατασταθούν με καινούργιες. Ακόμη κι αν δεν υπάρχει κάτι βαθύτερο αλλά  ο τρόπος ζωής εξελιχθεί με παρόμοιο τρόπο, τότε η φιλία μπορεί να συνεχιστεί όσο αυτός ο τρόπος είναι κοινός. Πχ είμαστε φίλες από το σχολείο και μετά περνάμε στο Πανεπιστήμιο στην ίδια πόλη, έχουμε ή δεν έχουμε και οι δυο αγόρι, συχνάζουμε στα ίδια μέρη κτλ και έτσι η φιλία διατηρείται και στη φοιτητική ηλικία.

Το συμπέρασμα είναι πως, ναι, μπορούν να διατηρηθούν οι νεανικές φιλίες, αν τα νέα παιδιά εξελιχθούν προς την ίδια κατεύθυνση, κυρίως όσον αφορά την ιδεολογία. Βέβαια οι φιλίες είναι ζωντανοί οργανισμοί και χρειάζονται «καλλιέργεια». Δεν πρέπει να χάνουμε επαφή με τους πραγματικούς μας φίλους από αμέλεια ή τεμπελιά. Αν κάποιος κάνει μια σχέση ή έχει κάποιο άλλο σοβαρό θέμα που τον απασχολεί πχ εξετάσεις, οικογενειακά θέματα κτλ ή θέλει να ασχοληθεί πολύ  εντατικά με κάτι, τότε οι φίλοι πρέπει να κατανοούν και να αποδέχονται κάποια απομάκρυνση για κάποιο διάστημα. Όταν όμως η κρίση περάσει ή ο πρώτος ενθουσιασμός περάσει, το άτομο πρέπει να επαναφέρει τη φιλία του στην πρότερη κατάσταση. Αν όχι, θα τη χάσει.

Πχ ας υποθέσουμε πως υπάρχουν δυο κολλητές φίλες Α και Β που επικοινωνούν ή βλέπονται καθημερινά. Η Α ερωτεύεται ένα αγόρι και βρίσκονται στον πρώτο ενθουσιασμό της σχέσης, όπου κατά κανόνα το νέο ζευγαράκι θέλει να βρίσκεται συνέχεια μαζί. Φυσικό είναι για κάποιο διάστημα να απομακρυνθεί από τη Β. Όχι να την ξεχάσει, αλλά να μη βγαίνουν τόσο συχνά μαζί. Η Β πρέπει να κατανοήσει και να αφήσει στην Α την πρωτοβουλία της επικοινωνίας. Μπορούν μάλιστα να το συζητήσουν. Μετά όμως από λίγο καιρό, όταν η Α θα έχει βάλει τη σχέση της σε πιο «κανονικούς» ρυθμούς, θα πρέπει η φιλία με τη Β να αποκατασταθεί: Να βγαίνουν και μόνες τους συχνά, να βγαίνουν και οι τρεις ή και με άλλες παρέες. Η φιλία να προσαρμοστεί απλώς σε νέα δεδομένα. Αν αυτό δεν γίνει, σημαίνει πως επρόκειτο για φιλία βασισμένη κυρίως στις κοινές συνθήκες ζωής.

Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα, όπου δυο φίλες Χ και Ψ είναι κολλητές και συγκάτοικοι στα φοιτητικά τους χρόνια. Ταιριάζουν πολύ ιδεολογικά και έχουν κοινούς στόχους ζωής, Τελειώνουν τις σπουδές τους, γυρνούν καθεμιά στον τόπο της και σιγά-σιγά  οι απόψεις και τα ενδιαφέροντά τους αποκλίνουν γιατί η Χ επικεντρώνεται σε μια σχέση, παντρεύεται αμέσως και αποκτά παιδί, ενώ η Ψ ξεκινά μια απαιτητική καριέρα. Η καθεμιά επικεντρώνεται σε τελείως διαφορετικό τομέα και είναι φυσικό η επικοινωνία τους να χαλαρώσει. Αν στο μέλλον δεν επανέλθει προσαρμοσμένη σε νέες συνθήκες, τότε σημαίνει πως επρόκειτο απλώς για φιλία βασισμένη στις κοινές συνθήκες ζωής και στην τότε κοινή ιδεολογία, ενώ τώρα όλα έχουν αλλάξει.

Ό,τι και να γίνει πάντως, δυο άνθρωποι που έζησαν μια όμορφη εφηβική ή νεανική φιλία, έστω κι αν αυτή έληξε, πάντα θυμούνται ο ένας τον άλλον με αγάπη και αν ποτέ τύχει να ξαναβρεθούν θα νιώσουν μεγάλη συγκίνηση.

Οι προβληματισμοί σου είναι φυσικοί για την ηλικία σου και δεν είναι ανόητοι. Μήπως όμως έχεις συνηθίσει να υποτιμάς τον εαυτό σου; Παρατηρώ ένα μεγάλο φόβο μήπως χάσεις τους φίλους σου και γενικά φόβο της αλλαγής και του καινούργιου. Αν «χάσεις» τους φίλους σου, γιατί να μείνεις μόνη; Θα έρθουν άλλοι στη θέση τους. Κι αν μείνεις κάποια διαστήματα μόνη, αυτό θα πρέπει να μπορείς να το αντιμετωπίσεις. Ο φόβος σου παραπέμπει σε κάποια εξάρτηση και χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτά είναι θέματα που θα πρέπει να αντιμετωπίσεις για να εξελιχθείς ως άτομο. Η αλλαγή και κάποιες απώλειες αποτελούν αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής και θα πρέπει να μάθεις να τις αντιμετωπίζεις, βασιζόμενη γερά στον εαυτό σου.

Ψυχολογικό «κενό» και χρήση ουσιών

Είμαι 23 χρονών. Από τα 17 μου μέχρι πέρυσι είχα σχέση με την Χ. Η σχέση μας δεν ήταν εύκολη λόγω απόστασης και λόγω του ότι η οικογένειά της δε με αποδέχτηκε ποτέ. Τελικά η Χ με χώρισε.
Από τότε έχω ξεκινήσει μια αυτοκαταστροφική πορεία που περιλαμβάνει την κατανάλωση μεγάλων ποσοτήτων αλκοόλ και ινδικής κάνναβης καθημερινά. Αν και έχει περάσει ένας χρόνος και κάτι συνεχίζω ακόμη να σκέφτομαι τη Χ, ενώ πραγματικά δεν ξέρω πια πώς νιώθω γι αυτή. Δεν έχω συνάψει ερωτική σχέση για όλο αυτό το διάστημα (εκτός από ασήμαντες ευκαιριακές και με πολύ μικρή διάρκεια) ενώ η αυτοεκτίμηση μου είναι ανύπαρκτη. Νιώθω μεγάλη αμηχανία όταν βρίσκομαι με κόσμο ακόμα και με φίλους, ενώ πάντα σκέφτομαι ότι δεν έχω τι να συζητήσω με τον οποιονδήποτε κάτι που μου δημιουργεί τεράστια αμηχανία με αποτέλεσμα να κλείνομαι στον εαυτό μου και πια να μην κάνω καμιά προσπάθεια κοινωνικοποίησης. Πολλές φορές θυμώνω με μένα τον ίδιο  επειδή ''θυματοποιώ'' τον εαυτό μου, είμαι πάντοτε δυστυχισμένος και χωρίς καμιά ελπίδα για το αύριο.
Δεν θέλω άλλο να βρίσκομαι σε αυτήν την κατάσταση, απλά δεν ξέρω πως να ξεφύγω. Λαχταρώ αυτό που είχα αλλά ξέρω ότι δεν πρόκειται να το έχω ξανά ποτέ ακόμη και αν η Χ αποφασίσει σήμερα να ξαναγυρίσει σε μένα. Θα μπορούσατε να μου προτείνετε κάτι ώστε να αρχίσω να ξαναζώ. (επίσης θα πρέπει να ξέρετε ότι μεγάλωσα χωρίς πατέρα και στην παιδική μου ηλικία είχα βιαστεί επανειλημμένα από αντρικό συγγενικό πρόσωπο).
Θ

Η κατάστασή σου είναι δύσκολη και δυστυχώς λίγο μπορώ  να  σε βοηθήσω από δω.

Αρχικά, ένα παιδί που έχει υποστεί την αποτρόπαιη εμπειρία του βιασμού, ξεκινά τη ζωή του με ένα έλλειμμα που δύσκολα αναπληρώνεται και μόνο μέσα από συνεπή ψυχοθεραπευτική διαδικασία.
Η οικογένειά σου πού βρισκόταν σε όλο αυτό; τώρα τι σχέση έχεις μαζί τους; δεν αναφέρεσαι καθόλου και υποθέτω πως κι από την οικογένειά σου δεν υπάρχει ουσιαστική επαφή και υποστήριξη
Προσκολλήθηκες πολύ νωρίς σε μια κοπέλα και αυτό ίσως σου κάλυψε κάπως τα ψυχολογικά κενά για 5 χρόνια. Η σχέση αυτή όμως διαλύθηκε, όπως συμβαίνει κατά κανόνα στις νεανικές σχέσεις. Οπότε το κενό σου έγινε τόσο επιτακτικό, που χρειάζεται να «γεμίζει» με εξαρτητικές ουσίες. Οι καταθλιπτικές τάσεις, η αυτό-υποτίμηση και η κοινωνική απομόνωση είναι φυσικά συνεπακόλουθα και ανατροφοδοτούνται με τη χρήση. Ο χωρισμός σου με την Χ ήταν απλώς η αφορμή να βγουν στην επιφάνεια χρόνια προβλήματα. Ακόμη κι αν τα ξαναφτιάξεις μαζί της, τα προβλήματα αυτά δυστυχώς θα υπάρχουν και θα ξαναβγούν στην επιφάνεια στις πρώτες δυσκολίες της σχέσης ή γενικά της ζωής.
Χρειάζεται να καταφύγεις άμεσα σε ομάδες θεραπείας εξαρτημένων ατόμων και να αγωνιστείς να ξεπεράσεις τους εθισμούς σου και τα προβλήματα που τους προκάλεσαν. Ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος και μοναχικός, δηλαδή καμιά σχέση δεν μπορεί να τον υποκαταστήσει.
Θα ήταν καλό να κάνεις μερικές επισκέψεις σε ψυχολόγο που θα σου εξηγήσει την έννοια της χρήσης ουσιών και θα σε κατευθύνει στις ανάλογες κρατικές δομές.

Ζήσε μια κανονική φοιτητική ζωή!

Είμαι 22 ετών, φοιτήτρια σε επαρχιακή πόλη.
Στα 16 μου συνδέθηκα με τον Α, 10 χρόνια μεγαλύτερο. Εκείνος ήρθε για δουλειά στην πόλη που σπουδάζω και ζήσαμε μαζί 3 χρόνια. Η σχέση μας σταδιακά χάλασε, κυρίως από τη μεγάλη του ζήλεια που δε με άφηνε να χαρώ τη φοιτητική μου ζωή. Έψαχνα αφορμή να χωρίσω αλλά και δεν το τολμούσα γιατί είχα δεθεί μαζί του από μικρή.

Αφορμή στάθηκε το φλερτ μου με έναν καθηγητή μου Β, 45 ετών. Βρήκα το κουράγιο και χώρισα με τον Α και τελικά συνδέθηκα με τον Β. Είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του κι εκείνος λέει επίσης, αλλά η σχέση είναι δύσκολη. Με τον Β πρέπει να κρατάμε  τη σχέση μας κρυφή, για να μη γίνουν κουτσομπολιά στο πανεπιστήμιο και στο περιβάλλον της πόλης και βέβαια να μην το μάθει ο Α. Καταφέρνουμε να βρεθούμε σπάνια γιατί ο Β δεν κατοικεί μόνιμα στην πόλη. Η αδελφή μου που γνωρίζει την κατάσταση λέει πως η σχέση είναι ανέλπιδη και μου κάνει κακό. Δεν ξέρω τι να κάνω.

Λ

 Ναι, η σχέση αυτή είναι ανέλπιδη ως προς τη συνέχειά της, αλλά δεν είναι αυτό που με προβληματίζει. Οι περισσότερες σχέσεις στην ηλικία σου δεν έχουν συνέχεια. Το θέμα είναι το νέο παιδί να περνά τη φοιτητική του ζωή όμορφα και αποχτώντας εμπειρίες ζωής. Μια «κρυφή» σχέση με τον καθηγητή σου που έχει τα διπλά σου χρόνια και τον βλέπεις δύσκολα, δεν νομίζω πως σε κάνει να απολαμβάνεις τη ζωή σου. Επιπλέον είναι πιθανό να σε απομονώσει από τους φίλους και τα ενδιαφέροντα της ηλικίας σου.

Αυτό όμως που με προβληματίζει περισσότερο είναι μια τάση εξάρτησης σε μεγαλύτερους άντρες, που βλέπω να επαναλαμβάνεται στις δυο σου σχέσεις. Στο λύκειο, που το πιο φυσικό είναι μια μαθήτρια να έχει φλερτ ή κάποιες περαστικές σχέσεις με συνομήλικα αγόρια, εσύ συνδέθηκες σοβαρά με άτομο 10 χρόνια μεγαλύτερο. Η σχέση μάλιστα ήταν τόσο σοβαρή που ο Α εγκαταστάθηκε στην πόλη που σπουδάζεις. Έζησες 3 φοιτητικά σου χρόνια σε κατάσταση «αρραβώνα», με ζήλειες που σίγουρα συνεπάγονταν περιορισμό της ζωής σου. Ήθελες να φύγεις αλλά σε κρατούσε το μακροχρόνιο δέσιμο. Προφανώς φοβόσουν να κινηθείς μόνη σου στη ζωή… Χρειάστηκε λοιπόν το κίνητρο μιας νέας σχέσης για να μπορέσεις να φύγεις. Και μάλιστα το κίνητρο ενός πολύ μεγαλύτερού σου άντρα, που τον θαυμάζεις. Και τώρα ζεις σε καθεστώς «διαζευγμένης» που έχει «παράνομη» σχέση.

Αυτό που σε συμβουλεύω είναι να φροντίσεις να ξαναβρείς τη χαμένη ηλικία σου και να γίνεις ένα κανονικό νέο κορίτσι που χαίρεται τη ζωή, φλερτάρει, αλλά και μπορεί να ζήσει κάποιες περιόδους μόνη, με τους φίλους και τα ενδιαφέροντά της.

Σχετικά με τον Β, διατήρησε τη σχέση αυτή όσο είσαι ερωτευμένη, αλλά προς Θεού μην επενδύσεις. Να έχεις συνείδηση πως πρόκειται για μια σχέση με ημερομηνία λήξης και να μην την ανάγεις σε κεντρικό πυρήνα της ζωής σου. Είναι μάλιστα ευκαιρία, αφού βλέπεις τον Β τόσο περιορισμένα, να επικεντρώσεις σε αλλαγές της ζωής σου και  σιγά-σιγά να είσαι έτοιμη να αποκολληθείς.

Ό,τι κάνουν στους φίλους μου είναι σαν να το κάνουν σε μένα;

Είμαι 19. Γνωρίζω μερικά παιδιά εδώ και λίγους μήνες περίπου με τα οποία απλά κάνουμε παρέα και βγαίνουμε.Μια φορά που ήμασταν έξω,ένας από αυτούς είπε κάτι σε μια φίλη μου που την ενόχλησε σε σημείο που τώρα να τον αντιπαθεί πολύ. Αν ήμουν εγώ στη θέση της,όπως και της το είπα, δεν θα με επηρέαζε καθόλου και δεν θα έδινα σημασία, καθώς με αυτά τα παιδιά οι σχέσεις μας είναι κυρίως επιφανειακές και πιστεύω οτι δίνει σημασία σε πράγματα που δεν αξίζουν και συγχύζεται. Συνεχίζουμε να κάνουμε που και που παρέα με αυτό το παιδί και εγώ δεν έχω αλλάξει τη συμπεριφορά μου προς αυτόν γιατί γενικά μου είναι  συμπαθής και αυτό που είπε στη φίλη μου το θεωρώ πολύ ασήμαντο και δεν συμμετέχω όταν τον κατηγορεί.Σε μια κουβέντα μας μου είπε πως κανονικά θα έπρεπε να με έχει ενοχλήσει και εμένα, γιατί όπως μου είπε ότι κάνουν στις φίλες μου είναι σα να το κάνουν σε μένα. Είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένη γιατί νομίζω οτι εξαρτάται από τη σοβαρότητα του θέματος. Δηλαδή τι σημαίνει να είσαι φίλος?να συμφωνείς με τον άλλο χωρίς να το θες μόνο και μόνο για να μην τον στεναχωρήσεις ή μην παρεξηγηθεί?δηλαδή να μην λέω την γνώμη μου? ούτε εγώ είμαι η αλάνθαστη, αλλά όταν βλέπω οτι η φίλη μου εκνευρίζεται άδικα ή αυτά που κάνει να μην της κάνουν καλό να μην της  το λέω?

Μ

Αυτό είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλά νέα παιδιά, είτε πρόκειται για φιλία είτε για σχέση. Όταν κάποιος παρεξηγηθεί με έναν στενό μας φίλο ή με το σύντροφό μας, εμείς τι πρέπει να κάνουμε;

Συχνά με τους φίλους μας έχουμε κάποιες διαφορετικές αντιλήψεις, γεγονός που δίνει και ενδιαφέρον στη σχέση. Οι αντιλήψεις αυτές, μαζί με τη διαφορετική ιδιοσυγκρασία και κουλτούρα του καθενός, μας κάνουν περισσότερο ή λιγότερο ευαίσθητους/εύθικτους σε κάποια θέματα. Έτσι, κάτι μπορεί να προσβάλλει τη φίλη σου αλλά όχι εσένα. Επιπλέον, υπάρχει και η περίπτωση να αντιμετωπίζεις το θέμα πιο αδιάφορα γιατί δεν απευθυνόταν σε σένα. Άλλες φορές πάλι μπορεί να απορρίψουμε κάποιον επειδή φέρθηκε με τρόπο που εμείς θεωρούμε άσχημο σε κάποιο άτομο, φίλο μας ή μη. Στη δική σας περίπτωση, η φίλη σου προσβλήθηκε από μια κουβέντα του νεαρού, του έκοψε την καλημέρα και τον κατηγορεί, ενώ εσύ δεν βρίσκεις την κατάσταση άξια λόγου και θέλεις να εξακολουθήσεις να μιλάς κανονικά στο παιδί αυτό.

Πιστεύω πως δεν πρέπει να ακολουθούμε τυφλά τους φίλους μας στις επιλογές τους. Και φυσικά θα πούμε τη γνώμη μας και φυσικά θα κάνουμε ανταλλαγή επιχειρηματολογίας, ίσως και έντονα. Αν ο ένας δεν πείσει τον άλλον, κρατά ο καθένας την άποψή του και ενεργεί σύμφωνα με αυτή. Πώς όμως επιδρά αυτό στη φιλία;

Είπες τη φράση-κλειδί: «εξαρτάται από τη σοβαρότητα του θέματος». Αν κάποιος έκανε στη φίλη σου κάτι που κι εσύ θεωρείς σοβαρό, τότε δικαίως να τον εχθρεύεσαι. Μια αντίθεση όμως στην αντιμετώπιση ενός νεαρού που δεν είναι στενή σας παρέα και είπε μια κουβέντα στη φίλη σου, δεν αποτελεί θέμα να τον απορρίψεις. Εξάλλου, δεν βλέπεστε συχνά με το παιδί αυτό και από ό,τι κατάλαβα πρόκειται απλώς για επιφανειακή επαφή σε κοινωνικούς χώρους.

Δήλωσε λοιπόν όλα αυτά στη φίλη σου, πες της πως λυπάσαι αν τη στεναχωρείς, αλλά πρόκειται για ιδεολογικό θέμα και δεν θέλεις να το παραβλέψεις. Είναι και μια ευκαιρία να βάλετε τη φιλία σας σε καλύτερες βάσεις.

ΥΓ. Θυμάμαι πως στα φοιτητικά μου χρόνια είχα χωρίσει για ένα τέτοιο θέμα με ένα φλερτ μου. Αυτός το πήγαινε πιο αντιφεμινιστικά το ζήτημα: Ισχυριζόταν πως η κοπέλα που έχει μια σχέση δεν πρέπει να δρα αντίθετα από το αγόρι της σε κοινωνικές επαφές. Στην ερώτηση αν ισχύει το αντίστροφο, δεν ήθελε να απαντήσει…. Τέτοιες διαφωνίες στις νεαρές ηλικίες δοκιμάζουν την αξία των σχέσεων και διαμορφώνουν την ιδεολογία μας.