Όλα καλά, αλλά…

Είμαι 52 χρονών και η κόρη μου 18,5.  Έχουμε χωρίσει με το σύζυγό μου εδώ και 3 χρόνια και εδώ και ένα χρόνο ζω με το νέο μου σύντροφο, σε στενή επαφή με τα παιδιά μου και τον πρώην άνδρα μου που μένουν στο πατρικό μου σπίτι.  Έχουμε πολύ καλές σχέσεις αγάπης, εκτίμησης και ειλικρίνειας και μοιραζόμαστε όλοι μαζί όμορφες στιγμές.
Με την κόρη μου, η οποία γνωρίζει το νέο μου σύντροφο και τον συμπαθεί ιδιαίτερα και αυτός το ίδιο, έχουμε άριστη σχέση.  Σπουδάζει, είναι ένα πολύ θετικό πλάσμα, ευχάριστο, ζωντανό με πολύ έξυπνο χιούμορ και αγαπητή πολύ στις παρέες της.  Έχει μία σχέση περίπου ένα χρόνο με ένα νεαρό που δείχνουν να αγαπιούνται πολύ. 
Είναι εύσωμη και από μικρή σχεδόν παχύσαρκη με υποθυρεοειδισμό και πολλές προσπάθειες για δίαιτες.  Τελευταία το αγόρι της αντέδρασε λίγο για τα κιλά της που παλαιότερα έλεγε ότι τα λάτρευε. Αυτή την περίοδο ξεκίνησε πάλι μόνη της νέες προσπάθειες.
Από μικρή είχε νυχτερινή ενούρηση αλλά από ότι μου είπε πρόσφατα αυτό συνεχίζεται ακόμα και τώρα 1-2 φορές την εβδομάδα.  Θα εκτιμούσα τη γνώμη σας.

Χ

 

Η κατάσταση που μου περιγράφεις είναι πολύ καλή και κόρη σου δείχνει να μην έχει άλλο πρόβλημα πλην του βάρους της. Δεν μπορούμε όμως να ξέρουμε τι γίνεται στο υποσυνείδητο επίπεδο του κοριτσιού, πώς βίωσε την παχυσαρκία ως παιδί, πώς τα προβλήματα του γάμου σας και τη διαδικασία του χωρισμού μέχρι να ισορροπήσει ξανά το σύστημά σας. Τέτοιες καταστάσεις είναι πιθανό να την έχουν φορτίσει συναισθηματικά χωρίς να το συνειδητοποιεί. Το πάχος σε ένα νέο κορίτσι μπορεί να επιδράσει καταλυτικά στην αυτοεκτίμησή του.

Επιπλέον, ο θυρεοειδής είναι πολύ «ψυχικός» αδένας και μπορεί να συμμετέχει ουσιαστικά στην ψυχο-συναισθηματική μας ισορροπία.

Η νυχτερινή ενούρηση στην ενήλικη ζωή, αν δεν έχει σωματικά αίτια, ίσως οφείλεται σε προσπάθεια προσέλκυσης της προσοχής ή στην άμυνα της «παλινδρόμησης». Δηλαδή στην υποσυνείδητη προσπάθεια να επιστρέψει το άτομο στην κατάσταση του μωρού, όπου ίσως δεν είχε τα προβλήματα που έχει τώρα.

Θεωρώ απαραίτητο να κάνει το κορίτσι όλες τις ιατρικές εξετάσεις και θεραπείες για το θυρεοειδή και για την ενούρηση. Όταν αντιμετωπιστεί το σωματικό μέρος, τότε θα πρέπει να ενταχτεί σε ψυχοθεραπευτική διαδικασία.

Με θέλει η παντρεμένη;

Εγώ ελεύθερος (37 ετών) η Χ παντρεμένη (43 ετων) , χώρος ο εργασιακός ! Εδώ και αρκετά χρόνια οταν γνωριστήκαμε και δουλεύαμε στον ίδιο χώρο είχα αντιληφθεί την συμπάθειά της προς εμένα από κάποια σκόρπια λόγια (τυπου σε νοιώθω σαν αδερφό μου ..) αλλά και απο μια συζήτηση που είχε με μια άλλη συναδελφο την οποία άκουσα άθελά μου και εν αγνοία της ( ..μαζί του θα ήθελα να έχω άλλη σχέση να βγαίνουμε μαζί να πηγαίνουμε για καφέ , για ποτο ...) .Τέλος πάντων κάποια στιγμή αλλάξαμε πόστο και βρεθήκαμε ξανά πέρυσι να δουλεύουμε μαζί ! Εδω και κάποιο διάστημα το βλέμα της και τα λεγόμενα της προς εμένα είχαν αρχίσει να γίνονται ποιό έντονα έως και αρκετά έντονα θα έλεγα και άρχισα να νοιώθω πως κάτι αναζητούσε απο εμένα !! Της πρότεινα να πάμε για ένα καφέ με μήνυμα !! Πέρασε καιρός και δεν είχε απαντήσει , την βρίσκω κάποια στιγμή και τη ρωτάω αν το είδε ! Μου απάντησε θετικά και μου είπε πως δεν είχε προβλημα κανένα να πάμε !! Έκτοτε περασε πάλι πολυς καιρός χωρίς να μου πει το παραμικρό !! Δεν την ξανα ενόχλησα παρα μόνο κάποια μερα που φαινόταν εκνευρισμένη και στεναχωρημένη όπου της ξαναέστειλα ένα μήνυμα αν είναι καλά ! Ούτε αυτό το απάντησε !! Τι πιστεύτε ;; 

Π

Φαίνεται πως η Χ προσελκύεται από σένα, αλλά δεν θέλει να προχωρήσει λόγω του ότι είναι παντρεμένη και βρίσκεστε και στον ίδιο επαγγελματικό χώρο. Φυσικό δεν είναι μια παντρεμένη γυναίκα που νιώθει μια έλξη για κάποιον άλλον άντρα να προσπαθήσει να το καταπνίξει; πόσο μάλιστα αν βρίσκονται στην ίδια δουλειά.

Το ερώτημά μου είναι, εσύ τι ζητάς από μια γυναίκα παντρεμένη; Είτε ενδιαφέρεσαι για σοβαρή σχέση είτε για ευκαιριακή, γιατί να την κάνεις με παντρεμένη στο χώρο της δουλειάς σου; Και μάλιστα γυναίκα που δεν δείχνει να ανταποκρίνεται πρακτικά; Χάθηκαν οι νέες ελεύθερες κοπέλες;

Γενικά συμβουλεύω κατά των σχέσεων σε χώρους εργασίας. Οι περισσότερες σχέσεις κάποια στιγμή διαλύονται και στη συνέχεια επικρατεί μια άβολη κατάσταση. Ακόμη κι αν μια σχέση εξελιχτεί σοβαρά, υπάρχουν κουτσομπολιά συναδέλφων και το προσωπικό συνδέεται με το επαγγελματικό συχνά με άσχημους τρόπους. Η δική σας περίπτωση είναι ακόμη πιο δύσκολη λόγω του ότι η Χ είναι παντρεμένη. Εξάλλου, ακόμη κι αν λάβουμε ως δεδομένο πως της αρέσεις, εκείνη δεν το προχωρεί. Και ελεύθερη να ήταν και εκτός δουλειάς, μια γυναίκα που δεν ανταποκρίνεται σε προσκλήσεις και μηνύματα, δεν έχει έννοια να την κυνηγάς.

Μήπως ζωή σου δεν είναι αρκετά γεμάτη και ασχολείσαι με ανέλπιδες περιπτώσεις;

 

Friends with benefits

Είμαι λίγο πάνω από τα τριάντα και έχω μια πολύ καλή φίλη Χ που είναι η πρώτη κοπέλα που έκανα σεξ στα 18. Τότε ήμασταν για λίγο καιρό μαζί και στο τέλος χωρίσαμε. Από τότε όμως έχουμε μείνει πολύ καλοί φίλοι που αγαπιούνται πολύ. Επειδή δε μένουμε στην ίδια πόλη βλεπόμαστε δύο ή τρείς φορές το χρόνο αλλά επικοινωνούμε τέλεια.

Αυτή τα είχε φτιάξει με έναν κοινό μας φίλο που τον εκτιμώ πολύ για 7-8 χρόνια. Στο διάστημα αυτό βρισκόμασταν φιλικά αν και υπήρχε ένας ερωτισμός μεταξύ μας. Εγώ όμως δεν έκανα καμία κίνηση γιατί δεν ήθελα να χαλάσω τη σχέση τους. Μια νύχτα είμασταν μαζί και φιλήθηκε με έναν άλλο φίλο μου και τσακωθήκαμε χοντρα. Ζήλεψα πάρα πολύ. Στο τσακωμό απάνω ασυναίσθητα της είπα ότι είναι ο έρωτας της ζωής μου. Μετά από αυτό κάναμε να μιλήσουμε κανά χρόνο. Απομακρύνθηκα εντελώς. Στο μεσοδιάστημα αυτή χώρισε με τη σχέση της.

Μια μέρα μετά από ένα χρόνο που είχαμε να μιλήσουμε ήρθε και με πλησίασε ερωτικά. Από τότε για ενάμιση χρόνο περίπου τώρα, βρισκόμαστε που και που και έχουμε ερωτική σχέση. Στην αρχή απλώς απολάμβανα αυτές τις στιγμές χωρίς να σκέφτομαι κάτι άλλο. Αλλά σιγά σιγά την ερωτεύτηκα. Πριν από μέρες της είπα ότι τη θέλω για κάτι σοβαρό και όχι που και που. Μου είπε ότι με αγαπάει υπερβολικά, ότι τη περίοδο που δε μιλάγαμε αρρώστησε από αυτό και ότι αν είμαστε μαζί δε θα λειτουργήσει γιατί θα με πληγώσει. Έχω φάει κεραμίδα. Τη θέλω για σύντροφο ζωής και το συνειδητοποιώ τώρα. Κατηγορώ τον εαυτό μου που δε είχα καταλάβει τόσα χρόνια τίποτα. Τη σκέφτομαι συνέχεια, θέλω να γεράσουμε μαζί και δε ξέρω τι να κάνω.

Μ

Δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι που μπορείς να κάνεις.

Σίγουρα με την Χ έχετε μια σχέση ζωής η οποία από τα 18 σας έχει περάσει διάφορα στάδια και εξακολουθείτε να είστε πολύ σημαντικοί ο ένας για τον άλλον.

Αυτή τη στιγμή όμως εσύ θέλεις σοβαρή σχέση μαζί της, ενώ εκείνη σε αγαπά σαν άνθρωπο και θέλει να είστε friends with benefits. Από το ιστορικό της Χ βλέπω πως είναι μάλλον ασταθής στις σχέσεις της:  έχει πολύχρονη σοβαρή σχέση και κάποιο βράδυ φιλιέται με τον φίλο Α, γεγονός που προκαλεί σκηνή ζήλειας και ερωτική εξομολόγηση από τον φίλο Β (δηλ εσένα). Ο σοβαρός δεσμός της, αμέτοχος προς το θέμα… Δεν μιλάτε ένα χρόνο, αρρωσταίνει από στενοχώρια αλλά δεν κάνει κίνηση να επανασυνδέσετε τη φιλία σας. Και ξαφνικά επανέρχεται με ερωτικές διαθέσεις για ελεύθερη ερωτική κατάσταση. Όλα αυτά μου δίνουν το στίγμα μιας κοπέλας που δεν είναι ακόμα έτοιμη για κάτι σοβαρό και αποκλειστικό. Είναι έντιμη, σε εκτιμά, δεν θέλει να σε πληγώσει και σου το δήλωσε.

Εσύ ξαφνικά τη βλέπεις σοβαρά. Μην αυτοκατηγορείσαι, γιατί και νωρίτερα να το συνειδητοποιούσες, και πάλι δεν νομίζω πως η Χ θα ήταν έτοιμη για σχέση έτσι όπως την εννοείς εσύ τώρα. Επιπλέον, καλό είναι να δώσεις κι άλλο χρόνο στη σχέση σας, γιατί έχεις κι εσύ περάσει πολλές εναλλαγές συναισθημάτων με τη Χ και ίσως ο έρωτάς σου να είναι περαστικός.

Προτείνω λοιπόν να συνεχίσεις να απολαμβάνεις τη σχέση σου με τη Χ έτσι όπως είναι και να μην την πιέσεις. Είστε και οι δυο ευμετάβλητοι και η Χ δηλώνει ακατάλληλη για σοβαρή σχέση. Αφού είναι τόσο σημαντική για σένα, συνεχίστε έτσι, απλώς ζήτησέ της να βρίσκεστε συχνότερα και φρόντισε να ζείτε περισσότερο σαν ζευγάρι όταν βλέπεστε (δηλ να κάνετε κι άλλα πράγματα εκτός από σεξ) για να δείτε κατά πόσο ταιριάζετε και σε άλλο σχήμα και να ωριμάσει η σχέση σας.

Αν η Χ δεχτεί να έχετε πιο στενή επαφή, δεν χρειάζεται να της δώσετε όνομα και βλέπετε πώς θα πάει.

Αν δεν δεχτεί, μπορείτε να μείνετε έτσι όπως είστε σε ελεύθερη σχέση, αλλά φρόντισε να είναι κι από μέρους σου ελεύθερη η σχέση, δηλ να βλέπεις κι άλλες κοπέλες και να είσαι αποκεντρωμένος από τη Χ. Αν πάλι δεν αντέχεις πλεον αυτό το ελεύθερο σχήμα, καλύτερα  να προσανατολίζεσαι στο να φύγεις και ίσως να διατηρήσεις μαζί της μια φιλική επαφή.

 

Λάθη…

Ειμαι παντρεμενη εδω και δυο χρονια και εχω δυο παιδακια.παντρευτηκα γιατι ημουν εγκυος και ειχε προηγηθει μια εκτρωση απο αλλο συντροφο και δεν ηθελα παλι να κανω.τον τοτε συντροφο τον αγαπουσα κ τον αγαπαω παρα πολυ. χωρισαμε γιατι οι γονεις μου δεν τον θελανε γιατι ηταν αλοδαπος.καταφεραν κ μας χωρισαν εχουν περασει κοντα 3 χρονια. γνωρισα τον αντρα μ.καναμε σχεση κ μεσα σε ενα μηνα έμεινα παλι εγκυος.δεν επαιρνα προφυλαξεις.κακος.το κρατησαμε κ κάναμε κι αλλο.εκανα παιδια με κάποιον που δεν γνωριζα.αν ταιριαζαμε δεν ηξερα τιποτα.γιατι το εκανα...γιατι δεν το κανα με τον ανθρωπο που αγαπω;;ακομα κ σημερα εχω επικοινωνια μαζι του.μαγαπαει κ τον αγαπω.μα δεν μπορεί να μου μεγαλωσει τα ξενα παιδια.ηθελε να ηταν δικα του.τον αντρα μ δεν νοιωθω πως τον αγαπω κ δεν ξερω αν θα τον αγαπησω ποτε.φοβαμαι το διαζυγιο.δεν θελω τα παιδιά μου να μεγαλωσουν με γονεις χωρισμενους.κ αν χωρισω τι; θα ειμαι μονη μου;πως θα μεγαλωσω μονη τα παιδια μου; τα παιδια μου ειναι 2 χρονων κ 4μιση μηνων.επικρατει ενας χαμος.τα νευρα μ δεν ειναι καλα.ολα μου φταινε.ξεσπαω στα παιδια.λυπαμαι που το λεω. ο αντρας μ λειπει σχεδον συνεχεια.δουλευει εγω δεν δουλευω.εχω ερθει στο σπιτι του αντρα μ σε ενα απομακρυσμενο χωριο.οι δικοι μ ειναι μακρυα.φιλους δεν εχω.δεν βγαινω καθολου.ολη μερα ειμαι μεσα.ολη μερα με τα παιδια.εχω θολωσει.τα πεθερικα μ ειναι απο κατω μας.δεν μιλαμε.μου καναν πολεμο εξ αρχης.ειναι παλαιων αρχων.δεν με θελανε.εχουν συμβει παρα πολλα.δεν τους αφηνω να δουν τα παιδια.πλεον δεν τα ζητανε.ουτε ο αντρας μ τους μιλάει.εχω δικιο απολυτο μαζι τους κ το ξερει κ ο αντρας μου. ειμαι πολύ χαλια ψυχολιγικα.ειμαι σε αδιέξοδο.

Δύσκολη είναι πράγματι η ζωή σου και αυτό οφείλεται σε δικές σου λανθασμένες επιλογές. Αυτό δεν το λέω για να σε κατηγορήσω, αλλά για να αισθανθείς λιγότερο «θύμα» των καταστάσεων. Το θέμα είναι τι θα κάνεις τώρα και πώς θα ξαναπάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου.

Με τον τρόπο ζωής σου είναι φυσικό να είσαι χάλια. Εδώ άλλες νέες μητέρες με δυο μωρά, χωρίς τις δικές σου συνθήκες και πάλι νιώθουν φυλακισμένες και αγχωμένες, όσο κι αν αγαπούν τα παιδάκια τους.

Προς το παρόν δεν βλέπω να μπορείς να κάνεις κάτι ριζικό. Επικέντρωσε στα παιδιά σου 2-3 χρόνια και φρόντισε να τα μεγαλώσεις όσο καλύτερα μπορείς. Μίλησε στον άντρα σου για τη μοναξιά και το κλείσιμό σου και δείτε τι μπορείτε να κάνετε για να νιώσεις καλύτερα. Επικαλέσου όχι μόνο την ψυχική σου κατάσταση αλλά και την επιρροή που αυτή θα έχει στα παιδιά.

Με τα πεθερικά σου θα πρέπει να κάνεις ανακωχή και συζητείστε με τον άντρα σου πώς θα γίνει αυτό. Δεν είναι δυνατόν να μένετε στο ίδιο σπίτι και να μη μιλάτε, ούτε να μη βλέπουν τα εγγόνια τους ούτε κι εσύ να είσαι αβοήθητη. Σχεδιάστε με τον άντρα σου μια «πολιτική» προς όφελος όλων σας. Δεν λέω να προσποιηθείς πως τους αγαπάς ή πως συμφωνείς μαζί τους. Ας τους μιλήσει πρώτα ο άντρας σου, να τους πει πως είστε διατεθειμένοι να βάλετε στην άκρη τα παλιά και να ζήσετε ήρεμα από δω και πέρα, χωρίς να μπαίνει πολύ ο ένας στη ζωή του άλλου. Και να διαμορφωθεί μια κατάσταση όπου θα λέτε μια καλημέρα και θα μπορούν να σας φυλάξουν τα παιδιά 2-3 ώρες για να βγείτε λίγο έξω με τον άντρα σου ή να βγεις εσύ να κάνεις κάτι. Επίσης, φρόντισε να βρεις μια κοπέλα εμπιστοσύνης να σε βοηθά λίγο στο σπίτι και στα παιδιά και συζήτησε με τον άντρα σου πόσο απαραίτητο σου είναι αυτό.

Φρόντισε στο στενό περιβάλλον που ζεις να βρεις κάποια φίλη ή κάποιο ενδιαφέρον. Διεκδίκησε τη μετακίνησή σας στην κοντινή πόλη, αν η δουλειά του άντρα σου το επιτρέπει.
Με λίγα λόγια, πάλεψε την κατάσταση που βρίσκεσαι για 2-3 χρόνια, να μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά σου. Αν δεν καταφέρεις να νιώσεις καλύτερα με το γάμο σου, επόμενη φάση είναι το να προσπαθήσεις να βρεις δουλειά και μετά βλέπεις τι θα κάνεις. Στο μεταξύ πρόσεξε την αντισύλληψή σου!

Φόβος πριν από τη δέσμευση

Είμαι 31 ετών και έχω μια σχέση σχεδόν δύο χρόνια η οποία ετοιμάζεται να επίσημοποιηθεί.
Με τον σύντροφό μου είχαμε σχέση και παλαιότερα σχεδόν τρία χρόνια κ λίγο πριν ξεκινήσει πάλι να επίσημοποιηθεί η σχέση μας χωρίσαμε.εγώ μετακόμισα αμέσως σε άλλη πόλη και σχεδόν αμέσως συνέχισα την ζωή μου γεμάτη επίπολαιοτητα κ με ανθρώπους που δεν μου ταιριάζαν.
Όταν γύρισε να μου ζητήσει συγγνώμη ο σύντροφος μου για τον άσχημο τρόπο που χωρίσαμε σχεδόν ξεκινήσαμε να ήμαστε μαζί αμέσως.όμως εκείνος που είχε πληγώθεί πολύ από το χωρισμό μας μου χτυπαγε συνέχεια ότι τον παράτησα κ συνέχισα την ζωή μου αμέσως ενώ εκείνος υπεφερε για μένα.τους τελευταίους έξι μήνες δεν έχω καθόλου διάθεση για σεξ,η ιδέα κ μόνο με απωθει.βρισκόμαστε ερωτικά τον τελευταίο καιρό σχεδόν μόνο μια φορά το μήνα.τις τελευταίες ημέρες έμεινα κ άνεργη κ δεν μπορώ κ τις συνεχείς ερωτήσεις γιατί δεν το θέλω πια.
Επίσης θα ήθελα να επισημάνω ότι οι αναφορές στο παρελθόν που ήμασταν χώρια δεν έχουν σταματήσει ποτέ και ότι σε λίγο καιρό θα γνωριστούν οι οικογένειες μας κ φοβάμαι μην είμαι λάθος( έχω ένα μικρό πρόβλημα δέσμευσης)

Ε

Αυτό που βλέπω είναι πως, παρά το μακροχρόνιο της σχέσης σας, δεν είστε ακόμα έτοιμοι να δεσμευτείτε σοβαρά σε οικογένεια.

Όταν δυο άνθρωποι χωρίζουν, ο καθένας τους έχει το δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει στην προσωπική του ζωή. Εκείνος υπέφερε και ήλπιζε κι εσύ ρίχτηκες σε επιπόλαιες σχέσεις. Και τα δυο είναι εξίσου δεκτά ως αντίδραση σε ένα χωρισμό. Δεν μπορεί να σε κατηγορήσει για τίποτα και κακώς επέτρεψες να υπάρχουν σχετικές αναφορές μετά την επανασύνδεση.

Παρατηρώ πως η σχέση σας είχε διαλυθεί λίγο πριν την επισημοποίηση, γεγονός που μπορεί να σημαίνει πως δεν ήσασταν έτοιμοι και φοβόσασταν τη δέσμευση.

Το σεξ αποτελεί έναν πολύ ευαίσθητο δείκτη της πορείας μιας σχέσης και συχνά εκφράζει αλήθειες που φοβόμαστε να παραδεχτούμε συνειδητά. Όπως και να έχει η κατάσταση, αν ως μελλόνυμφη δεν έχεις διάθεση για σεξ, τι θα γίνει τα επόμενα χρόνια με αυτόν το σύζυγο; Εκείνος δικαίως διαμαρτύρεται.

Το γεγονός πως έχεις μείνει άνεργη επιβαρύνει ακόμη περισσότερο την ψυχολογική σου κατάσταση.

Μην προχωρήσεις σε γάμο υπό αυτές τις συνθήκες! Μίλησε ευθέως στον αρραβωνιαστικό σου, πες του πως είσαι μπερδεμένη και ζητάς χρόνο. Μίλησέ του για το φόβο της δέσμευσης που έχεις (επισημαίνοντας πως σ αυτό δεν φταίει εκείνος), όπως και για την άσχημη κατάσταση που σου δημιουργεί η αναφορά στο παρελθόν. Πες και ό,τι άλλο πιθανόν σε πειράζει στη σχέση σας και ζήτησέ του να πει κι αυτός τα δικά του. Επισήμανε πως αν δεν είσαι ψυχολογικά καλά δεν μπορείς να λειτουργήσεις σεξουαλικά.

Προσπάθησε να κάνετε μια νέα αρχή, όπου οι αναφορές στο παρελθόν δεν θα έχουν θέση και θα υπάρχει θέληση κι από τις δυο μεριές να διορθώσετε τα άσχημα της σχέσης σας. Αναφέρσου και στο θέμα της αναζήτησης εργασίας πόσο σε αγχώνει και δεν θέλεις να ξεκινήσετε ένα γάμο χωρίς να έχεις τακτοποιηθεί επαγγελματικά. Διεκδίκησε να μην υπάρχει πίεση στο σεξ αλλά να έρθει φυσιολογικά μέσα σε μια ήρεμη κατάσταση.

Αν σε αγαπά θα καταλάβει και θα δώσει στη σχέση σας προσπάθεια και χρόνο. Στους γονείς σας συνεννοηθείτε τι θα πείτε και δείξτε ένα ενιαίο μέτωπο. Και μετά από κανένα εξάμηνο, βλέπεις πώς αισθάνεσαι και προχωρείτε αναλόγως.

Αγχώδης μητέρα

Ο γυιος μου είναι Γ λυκειου.ειναι καλός μαθητής αλλα φετος που δινει πανλληνιες συμβαινει το εξης. Διαβαζει μεν αλλα δεν διαβαζει οσο πρεπει .οι δυνατοτητες του είναι πολύ μεγαλυτερες αλλα δεν δειχνει διαθεση να κανει μεγαλη προσπαθεια.δεν αξιοποιει τις δυνατοτητες του .ειναι στην τεχνολογικη κατευθυνση.

Διαβαζει οσο χρειαζεται για να κανει τις ασκησεις του και μετα κολλαει στο κομπιουτερ.εχει χρονο και μπορει να προσπαθησει περισσοτερο αλλα δεν θελει.Προσπαθω να τον πεισω να σταματησει το κομπιουτερ και να αφιερωθει στο διαβασμα αλλα δεν τα καταφερνω ,αντοδρα αποτομα και αρνητικα.

Πιστευω ότι είναι κριμα να μην προσπαθησει παραπανω αφου μπορει.συγχρονως εγω κοντευω να αρρωστησω από το αγχος.εχω ταχυπαλμιες και διαφορα αλλα.η ερωτηση μου είναι πως μπορω να τον καταφερω να αφησει τον υπολογιστη και να διαβασει λιγο περισσοτερο.

Σ.

 

Θα σε στεναχωρήσει η άποψη μου αλλά δεν υπάρχουν και πολλά που μπορείς να κάνεις…. Κανένας δεν μπορεί να κάνει να στρωθεί στο διάβασμα ένα παιδί που δεν το επιθυμεί. Οι καβγάδες φέρνουν συνήθως το αντίθετο αποτέλεσμα.

Απλώς του λες σε μια σοβαρή συζήτηση τα επιχειρήματα υπερ της μελέτης στη Γ λυκείου –τα οποία και ο ίδιος γνωρίζει και υποθέτω πως κι εσύ τα έχεις πει πολλές φορές- και τον αφήνεις να πράξει κατά συνείδηση και να φέρει τις συνέπειες των επιλογών του. Μπορείς επίσης να τον ενημερώσεις για το αν έχετε την οικονομική δυνατότητα να τον υποστηρίξετε για άλλη μια προσπάθεια του χρόνου,  αν φέτος δεν τα καταφέρει.

Δεν είναι όλα τα παιδιά έτοιμα στην ηλικία αυτή να ενταχθούν με συνέπεια σε σοβαρό διάβασμα. Κάποια χρειάζονται περισσότερο χρόνο ή μια αποτυχία για να ωριμάσουν. Και κάποια άλλα απλώς δεν είναι φτιαγμένα για την προσπάθεια που χρειάζονται οι ανώτερες σπουδές και ίσως πρέπει να σπουδάσουν σε κάποιο ΙΕΚ ή άλλη μεταλυκειακή σχολή και να προσπαθήσουν να βγουν γρηγορότερα στην αγορά εργασίας.

Δεν έγινε καμιά καταστροφή αν δεν επιτύχει το στόχο του με την πρώτη. Αν δεν είναι έτοιμος να ενταχτεί σε σοβαρό διάβασμα, ακόμη κι αν με κάποιο μαγικό τρόπο περάσει σε κάποια καλή σχολή, θα είναι πολύ δύσκολο να την τελειώσει και θα καθυστερήσει τις σπουδές του ούτως ή άλλως.

Προσπάθησες αντί για φωνές και άγχη, να πλησιάσεις το παιδί, να δεις τι στόχους και τι προβλήματα έχει; έχει καταλήξει σε επαγγελματικό προσανατολισμό; υπάρχει επικοινωνία; τι κατάσταση επικρατεί μέσα στο σπίτι; ο πατέρας τι ρόλο παίζει;

Εσύ γιατί έφτασες να αρρωστήσεις από το άγχος;  Πώς είναι η υπόλοιπη ζωή σου; έχεις δουλειά; φίλους; ενδιαφέροντα; ποια η σχέση με το σύζυγο; ποια η ψυχική σου κατάσταση; βλέπω πως έχεις επικεντρωθεί υπερβολικά στο παιδί και αυτό είναι πιθανό να υποκρύπτει δικές σου ακάλυπτες ψυχικές ανάγκες.

Ο πατέρας μου έχει ερωμένη

Πριν από 2 χρόνια βρισκόμουν καλοκαίρι στο χωριό μου. Εκεί άκουσα τον πατέρα μου να κάνει ένα πονηρό τηλεφώνημα. Αμέσως του επιτέθηκα και έγινε μεγάλη φασαρία, την οποία αντελήφθη και η τότε 16 ετών αδελφή μου. Ο πατέρας μου αρνήθηκε τα πάντα και με κατηγόρησε. Την επόμενη μέρα έφυγα για την πόλη που σπούδασα και εργαζόμουν.

Πέρασε ο καιρός, αρραβωνιάστηκα, και μοιραία μαλάκωσαν οι σχέσεις και με τον πατέρα μου. Πίστεψα ότι μπορεί όντως να είχα κάνει λάθος, άλλωστε του είχα αδυναμία!

Πριν λίγους μήνες ήρθε στο σπίτι μου η μητέρα μου να μας δει και παράλληλα να κάνει κάποιες ιατρικές εξετάσεις. Η μικρή έμεινε στο νησί με τον μπαμπά καθώς φέτος δίνει πανελλήνιες. Μου τηλεφώνησε έξαλλη για κάποιο ύποπτο τηλεφώνημά του. Είχε κρατήσει και τον αριθμό. Την καθησυχάζω και της λέω θα αναλάβω εγώ.

Πίσω από αυτό τον αριθμό κρυβόταν μια γυναίκα, πρώην φίλη της μαμάς που είχαν διακόψει σχέσεις πριν χρόνια όταν της πήρε τη δουλειά της. Τότε είχε δημιουργήσει φήμες εναντίον της και  ενοχλούσε την οικογένειά μας με πολλούς τρόπους.  Οι δύο οικογένειες δεν ξαναμίλησαν ποτέ, σχολιάστηκαν σε όλο το χωριό και από τότε όλοι θεωρούν τη γυναίκα αυτή θρασύτατη, κακιά και προβληματική.

Πάλι το προσπέρασα λέγοντας μέσα μου ότι η ζωή τους ανήκει και ότι ίσως να μην εχω θέση σε όλο αυτό. Είδαμε μόνο κλήσεις και θα μπορούσε να είναι κάτι που απλά δεν φανταζόμαστε.

Προχθές, που η μαμά είναι πάλι εδώ για επανάληψη των εξετάσεων, η αδελφή μου μου έστειλε ένα μήνυμα από τα απεσταλμένα του πατέρα μας που περιγράφει με τον πιο χυδαίο τρόπο τον έρωτα του για την άλλη. Τον τελευταίο καιρό η μικρή παρακολουθούσε από μόνη της τον πατέρα μας ενώ εγώ δεν το γνώριζα. Ποτέ δεν της είπα ότι ξέρω ποια είναι. Δεν πρέπει να μάθει ποια είναι γιατί την βλέπει καθημερινά και δεν θα το διαχειριστεί σωστά. Της θυμίζω ότι πρέπει να μείνει πιστή στον στόχο της και για όλα τα άλλα θα βρούμε λύση μαζί.

Η μαμα είναι ακόμα εδώ, περιμένει να περάσουν οι μέρες να γυρίσει στον άντρα της, του αγοράζει δωράκια κτλ. ενώ παράλληλα πνίγει το άγχος της για την επόμενη εξέταση στον γιατρό. Η μικρή καταρρέει ψυχικά, δεν κοιμάται, κρύβει όλα τα συναισθήματα της από τον πατέρα.

Εγώ έχω χάσει την ηρεμία μου, το μυαλό μου και το μόνο συναίσθημα που έχω είναι το μίσος. Είμαι ανάμεσα στα δικά μου συναισθήματα και στην συναισθηματική και ψυχική προστασία της αδερφής και της μαμάς μου. Θέλω την άποψη σας, να μιλήσω στην μητέρα μου; Να μιλήσω σε εκείνον; Ποια η θέση μου προς την μικρή μου αδερφή. Πονάω να την ακούω έτσι και να είμαι μακριά.

Ν.

Η θέση σου είναι όντως δύσκολη. Η ζωή των γονέων σου τους ανήκει και σε κάθε περίπτωση θα έπρεπε εξαρχής να μιλήσεις στον πατέρα σου, να του πεις πως γνωρίζεις την ιστορία του και να του περιγράψεις τα συναισθήματά σου. Θα μπορούσες να μιλήσεις για τον εαυτό σου, ποια προβλήματα δημιουργεί όλο αυτό στην ψυχική σου κατάσταση και σ’ εκείνη της αδελφής σου. Δεν θα ήταν σκόπιμο να αποκαλύψεις στη μητέρα σου την κατάσταση και να βρεθείς στη μέση. Ας είχε εκείνη τα μάτια της ανοιχτά να δει τι γίνεται μέσα στο στενό της περιβάλλον τόσα χρόνια και να θέσει όρους στο σύζυγό της ή να αποχωρήσει. Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για το ποιον διαλέγει ως σύντροφο ζωής και ποιον διατηρεί κοντά του με την πάροδο των χρόνων.

Τώρα η κατάσταση δυσκολεύει γιατί επηρεάζεται πολύ άσχημα η μικρή, η οποία επιπλέον μπορεί να αποκαλύψει ηθελημένα ή αθέλητα τα πάντα στη μητέρα σου με άκομψο τρόπο. Ακόμη περισσότερο, η μητέρα βρίσκεται μέσα σε προβλήματα υγείας και πρέπει να είναι απερίσπαστη στην προσοχή του εαυτού της. Δεν θα πάθει και τίποτα αν μείνει με τις πλάνες της κάποιο διάστημα ακόμα, αυτή η ιστορία χρονολογείται τουλάχιστον 2 χρόνια…

Σε τέτοια περίπτωση μιλάμε με τον άμεσα εμπλεκόμενο. Τηλεφωνείς στον πατέρα σου, του λες πως γνωρίζεις τα πάντα, πως έχει πέσει τελείως στα μάτια σου και πως θέλεις να προστατέψεις τη μητέρα και την αδελφή σου, αφού ο ίδιος προφανώς δεν τις υπολογίζει. Τον καλείς να διακόψει τη σχέση του και να φροντίσει να ενταχθεί ξανά εκεί που του υπαγορεύει  ο ρόλος του. Ή, αν πια τόσο έχει ερωτευτεί την άλλη, να φανεί έντιμος και να αποχωρήσει από το γάμο αυτό. Να περιμένει όμως με ηρεμία μέχρι η μικρή να δώσει εξετάσεις και η μαμά να ξεπεράσει το πρόβλημα υγείας.

Και κόβεις τελείως τις σχέσεις μαζί του μέχρι να γίνει κάτι από αυτά τα δυο. Στη μητέρα μπορείς να πεις πως διακόπτεις σχέσεις μαζί του γιατί μαλώσατε άσχημα για προσωπικό σας θέμα αλλά είσαι ενήλικη και έχεις δικαίωμα να μην αποκαλύψεις το λόγο. Στη μικρή πες πως ανέλαβες εσύ και να αποτραβηχτεί. Μίλησε για το ποιον ακριβώς όρο έθεσες στον πατέρα σου και τόνωσέ την να συγκεντρωθεί στο στόχο της. Μην της αποκαλύψεις την ταυτότητα της γυναίκας αυτής, αναφέρσου απλώς αόριστα στη σχέση του πατέρα και πες της πως δεν έχει νόημα να παίζει τον ντετέκτιβ, η στάση του πατέρα σας είναι το πρόβλημα και όχι η ταυτότητα της ερωμένης. Πες της να είναι απλώς ψυχρή με τον πατέρα και να μη δημιουργήσει προς το παρόν άλλα θέματα.

Άφησε τη μαμά να επιστρέψει ήσυχη στο χωριό, να ασχοληθεί με την υγεία της και να πιέζει τον πατέρα για το τι έγινε μεταξύ σας και κόψατε σχέσεις. 

Το καλό θα ήταν να διατηρηθεί μια ηρεμία μέχρι τις εξετάσεις της μικρής. Μετά θα είναι  ενήλικη και θα φύγει από το χωριό, οπότε μπορεί κι αυτή να κόψει σχέσεις με τον πατέρα. Ας ελπίσουμε πως ως τότε θα έχει συνέλθει και η μαμά. Τότε καλό είναι να αποτραβηχτείτε και να τους αφήσετε να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους. Με δυο κόρες που έχουν κόψει σχέσεις, η μητέρα θα προβληματιστεί πολύ, θα τον ρωτά, θα δημιουργηθούν φασαρίες, θα έχει τα μάτια της ανοιχτά στη συμπεριφορά του. Η κατάσταση θα πιέσει τον πατέρα ή να νουθετηθεί ή να ομολογήσει και αποχωρήσει.

Ο συνάδελφος των δυο ταμπλό

Με κάποιον Χ από την δουλεια μου που είχαμε μια περιπετεια 2 μηνών (που εγώ νόμιζα ότι θα εξελισσόταν σε σχέση) και μετα εξαφανίστηκε και απλά συνέχιζε το φλερτ στον εργασιακο μας χώρο. Τα χριστούγεννα στις διακοπες βρήκα τυχαία μια παλια μου φίλη η οποία αποδείχτηκε ότι είναι η κολλητή της κοπέλας του. Ο τύπος είχε 2 χρόνια σχέση και μάλιστα το διαστημα που ηταν μαζί μου δεν είχε χωρίσει. Οταν τον ειδα στην δουλεια με φλέρταρε ξανά και του είπα να προσεχει μην βγούμε για καφε εγω αυτός και η κοπέλα του και αντε να της εξηγησει τι έκανε τους 2 μηνες που ηταν μαζί μου. Την ώρα που του το είπα πήγε να λυποθυμήσει και εγώ έφυγα από τον χώρο.

Από τοτε εξαφανιστηκε στην δουλεια δεν εχει τα μουτρα να με ξαναδει. Εγώ δεν το κρυβω τον ειχα ερωτευτεί πολύ και πονάω πολυ αλλά εφόσον υπάρχει άλλη κοπέλα δεν θα το συνέχιζα ποτέ. Κλαίω συνέχεια γιατι χωρίς να το ξέρω πάτησα την μεγαλύτερη αξία μου δεν πειραζουμε ποτε άντρα άλλης γυναίκας. Δεν μπορω να διαχειριστώ τον θυμό μου για εκείνον, την ντροπη μου προς αυτή την κοπέλα, το ότι θα συνεχίζουμε να δουλεύουμε μαζί και τον τρόμο μου προς όλους τους άντρες που μου δημιούργησε. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι δεν μου είπε όυτε ένα συγγνώμη, ότι δεν μου είπε έστω κάτι να με μαλακώσει. Πως μπορώ να γιατρευτώ από όλα αυτά τα συναισθήματα, πόνος ντροπή, έλλειψη ενδιαφέροντος για τον εργασιακό μου χώρο μην τον δω, φόβος. άλλο το να πονάς γιατί χώρισες και άλλο όλα αυτά τα άσχημα συναισθήματα που έχω μέσα στο κεφάλι μου.

Β.

 

Είναι προς τιμή σου που έχεις αρχές και είσαι ευαίσθητη, σε έναν κόσμο που κυριαρχεί η απάτη και το ψέμα.

Έκανες ένα λάθος και δεν έχει καμιά έννοια να βασανίζεσαι γι αυτό, αυτό που πρέπει είναι να διδαχτείς για το μέλλον, ώστε να μην επαναλάβεις κάτι ανάλογο σε σένα και σε άλλα άτομα που δεν φταίνε.

Δεν γνώριζες πως ο Χ έχει σχέση και δημιούργησες μια σύντομη ιστορία μαζί του. Δεν θα πρέπει να αισθάνεσαι ενοχή για την άλλη κοπέλα γιατί δεν γνώριζες την ύπαρξή της, απλώς ο Χ σας κορόιδεψε εξίσου και τις δυο και είναι ο μόνος υπεύθυνος. Εξάλλου και η κοπέλα του που είναι 2 χρόνια μαζί του έχει την ευθύνη της που δεν έχει καταλάβει το ποιόν του, ή μήπως το έχει καταλάβει αλλά δεν τολμά να φύγει;

Όμως πώς θα μπορούσες να το αποφύγεις όλο αυτό; Δουλεύετε μαζί με τον Χ, οπότε πώς μπόρεσε αυτός να διατηρήσει μυστική μια σοβαρή και μακροχρόνια σχέση από όλους στον επαγγελματικό σας χώρο; Πόσο εύκολα εμπιστεύεσαι ένα νέο φλερτ; Σε γνώρισε στον φιλικό του κύκλο; Αν όχι, δεν προβληματίστηκες; Ήταν εύκολη και ανεμπόδιστη η επικοινωνία σας; Αν όχι, δεν προβληματίστηκες;

Ένα άλλο λάθος που έκανες είναι να δημιουργήσεις σχέση στον επαγγελματικό σου χώρο. Εκεί, αν το τολμήσουμε, θα πρέπει να προχωρούμε σταδιακά με περίσκεψη, μόνο αν γνωρίζουμε καλά και εκτιμούμε το άτομο και αν κρίνουμε πως η σχέση έχει τις προδιαγραφές να εξελιχτεί σοβαρά,.

Το γεγονός πως έγινες θύμα ενός Χ δεν σημαίνει πως θα πρέπει να φοβάσαι στο εξής τις σχέσεις. Έμαθες από την άσχημη αυτή εμπειρία και στο μέλλον θα προστατεύεσαι καλύτερα. Έξαλλου δεν είναι όλοι οι άντρες απατεώνες… Υπάρχουν όλα τα είδη αντρών στον κόσμο, όπως εξάλλου και γυναικών.
Μην περιμένεις συγνώμη από τέτοιο άτομο… Απλώς αγνόησέ τον στη δουλειά, την καλημέρα σου και τίποτα άλλο και πρόσεξε μη χάσεις τη δουλειά σου από ένα λάθος σου.
  

Παθολογική ζήλεια

Είμαστε ένα ζευγάρι γύρω στα 40, παντρεμένοι 10 χρόνια, με 2 παιδιά. Ο σύζυγος μου έχει ένα χρόνιο πρόβλημα υγείας, παρόλα αυτά είναι σε καλή  κατάσταση,  ικανότατος επαγγελματίας. Όλα αυτά τα χρόνια υπάρχει εμπιστοσύνη ,ειλικρινά και  απέραντη αγάπη  μεταξύ μας. Περάσαμε πολλά προβλήματα και υγείας και οικονομικά που δεν μας λύγισαν.Το μόνο πρόβλημα μας ήταν ότι δεν είχαμε πολλές κοινωνικές σχέσεις, κυρίως λόγω της υγείας του.

Πριν περίπου ενάμιση χρόνο πέρασε μια κρίση και δεν μου φερόταν καλά. Μετά από 4-5 μήνες άρχισε να συνέρχεται και  μου εξήγησε ότι ξαφνικά ένιωσε ότι άφηνε την ζωή του να περνάει χωρίς να κάνει τίποτα και τώρα ήθελε να ζήσει.

Τότε έπαθε ένα ατύχημα και χρειάστηκε να μείνει στο κρεβάτι. Έπεσαν όλα πάνω μου, έγινε άλλος άνθρωπος. Άρχισε να νευριάζει , να βρίζει , να με κατηγορεί ότι δεν ενδιαφέρομαι γι αυτόν. Συνήλθε και ξαναπήγε στη δουλειά.

Τότε έγινε τρομερά ζηλιάρης και άρχισε να κάνει απίστευτα πράγματα, να με κατασκοπεύει και να με κατηγορεί. Έφτασα να φοβάμαι την κάθε επομένη αντίδραση του, δεν μιλούσα, σταμάτησα να πηγαίνω στη δουλειά μου, κλείστηκα σπίτι , δεν επικοινωνούσα σε κανέναν. Έτσι πέρασαν 10 μήνες, με μένα να κλαίω κάθε μέρα , να νιώθω τη χειρότερη καταπίεση, εγώ που είχα μάθει σε όλη την ενήλικη ζωή μου να είμαι ελεύθερη και να με εμπιστεύονται.

Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε πριν μια εβδομάδα. Με πήρε τηλέφωνο ο Χ για επαγγελματικό λόγο. Τον άνθρωπο αυτόν τον ξέρω αρκετά χρόνια μέσω του άντρα μου. Μιλάει άνετα σε όλες τις γυναίκες του φιλικού μας περιβάλλοντος και φυσικά μπροστά στους άντρες μας. Έγινε μια τηλεφωνική συνομιλία όπου αυτός με αποκάλεσε «αγάπη» και είπε «φιλιά πολλά». Και ο άντρας μου είχε ηχογραφήσει τη συνομιλία!

Έγινε απίστευτη φασαρία. Αγανάκτησα και του είπα ότι φεύγω, ότι δεν μπορώ να ζω άλλο έτσι, του έχω συγχωρήσει τα πάντα αλλά όχι αυτό, ότι έχει τρελαθεί. Καταρρέει, κλαίει, μου ζητάει να τον συγχωρήσω ,ότι δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα, ότι με αγαπάει, ότι δεν ξέρει τι του συμβαίνει, θα κάνει ότι του ζητήσω αρκεί να μην φύγω. 

Όταν ηρεμούμε μου εξηγεί ότι όταν ήταν στο κρεβάτι και ξαναείχα επικοινωνήσει με τον Χ για επαγγελματικό λόγο ένιωσε ότι δεν τον νοιάζομαι και ότι κάτι συνέβαινε. Μου είπε ότι εγώ δεν είμαι άρρωστη και δεν πρόκειται να καταλάβω ποτέ. Έγινα ράκος του είπα ότι αν θέλει να συνεχίσουμε πρέπει να πάει σε ψυχολόγο. Μου είπε ότι θα πάει για να μου αποδείξει ότι δεν έχει τίποτα. Εδώ και 5 μέρες είναι όλα καλά αλλά φοβάμαι. Φοβάμαι ότι είναι θέμα χρόνου να ξαναγίνει και δεν το βλέπω να κάνει τίποτα με το θέμα του ψυχολόγου. Παρόλα αυτά τον βλέπω ότι κάνει προσπάθειες.

Τι να κάνω ; Πώς να συμπεριφερθώ; Αρχίζω να μετανιώνω για την όλη συμπεριφορά μου. Ίσως έπρεπε από την αρχή να ξεκαθαρίσω τη θέση μου και δείξω ότι δεν μπορώ να ανέχομαι τέτοιες συμπεριφορές. Βοηθήστε με σας παρακαλώ .

Ρ.

 

Για τους ανθρώπους που επιλέγουμε να φέρουμε κοντά μας και για τα όρια που εξ αρχής τους θέτουμε έχουμε μεγάλη ευθύνη.

Επέλεξες να παντρευτείς έναν άντρα με χρόνιο πρόβλημα υγείας, γεγονός το οποίο προϋποθέτει πώς θα τον προσέχεις παραπάνω, θα επιφορτίζεσαι περισσότερες ευθύνες στην οικογένεια, θα υπάρχουν κάποιοι περιορισμοί στη ζωή σας και θα αντιμετωπίζεις μια πιο δύσκολη ψυχολογική κατάσταση από μέρους του, σε σύγκριση με το αν παντρευόσουν έναν άντρα χωρίς χρόνιο πρόβλημα υγείας.

Θα έπρεπε να είσαι προετοιμασμένη γι αυτά που έγιναν μέχρι τη φάση που δημιουργήθηκε η ιστορία με τον Χ. Ταυτόχρονα όμως, ένας άνθρωπος με πρόβλημα υγείας θα πρέπει να φροντίζει συνεχώς την ψυχολογική του κατάσταση, ειδικά δε όταν αποφασίζει να κάνει οικογένεια. Αν δεν το κάνει, θα πρέπει να του το υποδείξει  ο σύντροφός του και μάλιστα να το θέσει ως προϋπόθεση της σχέσης τους, ειδικά όταν βιώνει καταστάσεις σαν αυτές που βίωσες εσύ κατά καιρούς.

Αυτό δεν έγινε, και η εσωτερική πίεση χρόνων του συζύγου σου ξέσπασε στην παράλογη στάση του σε σχέση με τον Χ.

Το θεωρώ απαραίτητο να ενταχτεί σε συστηματική διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης και μάλιστα να τη συμπληρώσετε με συμβουλευτική ζευγαριού. Αν εκείνος δεν το θεωρεί απαραίτητο, επιχειρηματολόγησε σχετικά με τη δική σου ψυχική κατάσταση και αυτή των παιδιών. Οι προσπάθειες αλλαγής για 5 μέρες δυστυχώς δεν σημαίνουν και πολλά….

Διεκδίκησε επιπλέον μια κανονική επαγγελματική και κοινωνική ζωή. Δώσε κάποιο χρόνο για να εφαρμοστούν όλα αυτά, αλλά όχι και μήνες.

Αφού εν γνώσει σου παντρεύτηκες ένα άτομο με προβλήματα, θα πρέπει να είσαι διατεθειμένη να του δώσεις παραπάνω ευκαιρίες και να αγωνιστείς μαζί του για σωματικές και ψυχικές βελτιώσεις του. Χωρίς όμως να φτάσεις να καταστρέψεις τον εαυτό σου….

 

ΥΓ (για να ευθυμήσουμε λιγάκι):

Είχα πελάτισσα μια κοπέλα η οποία δεν είχε αποκαλύψει στον επί λίγους μήνες (και υπερβολικά ζηλιάρη) σύντροφό της πως με έβλεπε. Επειδή η κοπέλα είναι καθηγήτρια Αγγλικών, συχνά κάποια μηνύματα συνεννόησης μεταξύ μας ήταν στα Αγγλικά.

Ο σύντροφός της όμως ήλεγχε κατά σύστημα το κινητό της…. Οπότε έπιασε την εξής μεταξύ μας συνομιλία:

Εκείνη: So sorry I won’t be able to make it this Tuesday.

Εγώ: No problem, see you next Tuesday.

Εκείνη: OK, LOVE

Και ο ζηλιάρης κύριος, μη γνωρίζοντας και αυτή τη χρήση της λέξης LOVE στα Αγγλικά, υπέθεσε πως ήμουν γκόμενος με το ψευδώνυμο “Kat Tri” και έγινε χαμός!

 

Επιστροφή στον εφηβικό έρωτα

Είμαι 50 χρονών, παντρεμένη, με δυο παιδιά στο Λύκειο. Εγώ και ο σύζυγος μου εργαζόμαστε στην ίδια υπηρεσία. Η σχέση μας  δεν ήταν ποτέ εύκολη, παρόλο που μεταξύ μας υπάρχει αγάπη και εκτίμηση. Ουδέποτε ένοιωσα και την ανάγκη μιας εξωσυζυγικής σχέσης, ούτε καν ενός φλερτ.  Τα τελευταία χρόνια έχω εξελιχθεί ιεραρχικά ενώ ο σύζυγός μου έχει παραμείνει στάσιμος και από τότε έχει αλλάξει η συμπεριφορά του. Αυτό μας έχει απομακρύνει, σκέφτηκα μέχρι και το διαζύγιο αλλά δεν προχωρώ εξαιτίας των παιδιών. Για να μη τον αδικήσω, σας λέω πως είναι καλός οικογενειάρχης και αγαπάει πολύ τα παιδιά.

Πριν από 10 μήνες, ξαναβρήκα τυχαία τον πρώτο μου εφηβικό έρωτα.  Ήταν ιδιαίτερο παιδί, διάνοια.  (Συναντηθήκαμε τυχαία και όταν ήμασταν περίπου 30 χρονών. Η έλξη που νοιώσαμε τότε ήταν έντονη αλλά κάτι μας κράτησε και δεν επιδιώξαμε να ξανασυναντηθούμε). Τώρα είναι επαγγελματικά επιτυχημένος, ζει σε άλλη ήπειρο, έχει δύο διαζύγια και με την τρίτη του σύζυγο έχει δυο παιδιά. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η σχέση τους είναι συμβατική και  ζουν μαζί λόγω των παιδιών και λόγω των κοινών  οικονομικών τους συμφερόντων.

Αρχίσαμε να ανταλλάσσουμε ηλεκτρονικά μηνύματα σε καθημερινό επίπεδο και πολύ σύντομα άρχισε να μου στέλνει ποιήματα, να μου γράφει πως όλα αυτά τα χρόνια με σκεφτόταν, πως ακόμα μετανιώνει που δεν βρήκε το θάρρος  να μου μιλήσει για τα αισθήματά του όταν ξαναβρεθήκαμε, πως έχει πάντα μαζί του κάτι που του είχα χαρίσει όταν είμαστε παιδιά.  Άρχισα να τον ερωτεύομαι ξανά, να τον σκέφτομαι συνεχώς, να ονειρεύομαι μια ζωή μαζί του. 

Κάποια στιγμή του ζήτησα να μιλήσουμε στο τηλέφωνο, να ακούσω τη φωνή του. Αρνήθηκε και μάλιστα από τότε άρχισε να είναι πιο συγκρατημένος και μου γράφει  πως οποιαδήποτε άμεση επαφή μεταξύ μας θα ήταν καταλυτική, πως όλα θα γίνουν όταν έρθει η ώρα (με την ενηλικίωση των παιδιών μας), πως με εμένα ξεκίνησε τον κύκλο της ζωής του και πως με εμένα θα τον τελειώσει. 

Όπως καταλαβαίνετε όλα αυτά μου ξύπνησαν αναμνήσεις, μνήμες, επιθυμίες, συναισθήματα. Με κάνουν να ονειρεύομαι. Ζω σε ένα όνειρο και πρέπει να δώσω ένα τέλος πριν χάσω τον εαυτό μου. Από την άλλη είναι και μια φωνούλα μέσα μου, που ψιθυρίζει πως δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι και πως μια μέρα το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα. Πρέπει να δώσω ένα τέλος; Και αν ναι, με ποιο τρόπο;

Ι

 

Η ιστορία σου είναι κλασική: Βρίσκεσαι σε ένα γάμο που έχει υποστεί τη φθορά του χρόνου, η οποία μαζί με την επαγγελματική σύγκριση έχει κάνει τη σχέση σου με τον άντρα σου εν πολλοίς συμβατική. Και κατά κανόνα οι άνθρωποι βολεύονται σε συμβατικούς γάμους και δεν τολμούν τις αλλαγές, μέχρι να βρεθεί κάποιο τρίτο άτομο που να τους ξεσηκώσει και να τους ξαναθυμίσει πώς θα μπορούσε να είναι ο έρωτας.

Οι παλιός σου φίλος βρίσκεται μάλλον στην ίδια κατάσταση, ίσως επιπλέον φορτισμένος από τις διαδοχικές αποτυχίες γάμων και με μια μεγαλύτερη ευελιξία να παραμένει αλλού και να ονειρεύεται αλλού, αφού έχει περάσει άλλες δυο φορές διαδικασία διαζυγίου.

Και οι δυο καλύπτετε τις ανάγκες συμβατικών γάμων με ένα εκ του ασφαλούς φλερτ, και επιπλέον οι εφηβικές αναμνήσεις και η απόσταση έχουν εξιδανικεύσει την κατάσταση μεταξύ σας. Δεν γνωρίζεις τον καινούργιο άνθρωπο στον οποίο έχει εξελιχτεί, ούτε αν είναι αξιόπιστος, ούτε ξέρεις αν θα ταιριάζατε σε στενή επαφή. Ο φίλος δείχνει να προστατεύεται καλύτερα από σένα, θέτοντας όρια στη σχέση σας.

Αν αυτή τη στιγμή διακόψεις την επικοινωνία, θα υποφέρεις και ίσως η κατάσταση εξιδανικευτεί κι άλλο. Σε συμβουλεύω λοιπόν να διατηρήσεις αυτό το μακρόθεν φλερτ σου, που σου δίνει ζωντάνια και κουράγιο, χωρίς όμως να επενδύσεις. Αν αυτό εξελιχθεί σε σχέση και η σχέση κρατήσει μέχρι να μεγαλώσουν τα παιδιά σας, τότε σημαίνει πως είναι πραγματικά αυθεντική και δυνατή και ίσως αξίζει τον κόπο να σκεφτείτε επαναστατικές λύσεις. Τα όνειρα επιτρέπονται, όταν μάλιστα ζούμε μια μέτρια ζωή, αρκεί να μην διογκωθούν χωρίς καμιά εγγύηση.

 

 

Χαλάω τις σχέσεις πριν αρχίσουν

Είμαι 23 ετών.  Απο μικρός πάντα τα είχα καλά με τα κορίτσια. Σε όλες τις τάξεις θα υπήρχε κάποια που θα μου εκδήλωνε το ενδιαφέρον της. Σε όσους χώρους βρισκόμουν πάντα κάποια θα με πλησίαζε για να φλερτάρουμε. Εγώ όμως δεν ήξερα πως να φερθώ και πάντα χάλαγαν όλα. Στο λύκειο είχα σχέση αλλά κράτησε λίγο, καθώς εσφαλμένα άρχισα να φλερτάρω παράλληλα με άλλες όπου αυτό έγινε και αιτία χωρισμού. Δεν σας κρύβω ότι δεν έχω ιδιαίτερες κοινωνικές δραστηριότητες και φίλους, με τις γυναίκες όμως είμαι αλλιώς. Κλείνοντας θέλω να σας πω οτι γνωρισα καποια φετος στις διακοπες αλλα και παλι δεν πηγε καλα, διοτι μολις ενιωσα να ερχεται κοντα μου αποτραβηχτικα. Παντα με πιανει εκνευρισμος και μιλαω αποτομα και ασχημα με αποτελεσμα να φευγουν ολες. Πραγματικα ομως δεν το θελω, γινεται αυτοματα.

Μ.

 

Είσαι λοιπόν ένα νέο παιδί με επιτυχία στις κοπέλες, αλλά έχεις ένα φόβο για τις σχέσεις, ο οποίος  σε κάνει να μη φέρεσαι σωστά και να τις χαλάς πριν καλά-καλά αρχίσουν.

Δυστυχώς, μη γνωρίζοντας την προσωπικότητά σου, το παρελθόν σου και τις πιθανές σου ανασφάλειες, προβλήματα κτλ, δεν μπορώ να ξέρω τους λόγους που σε οδηγούν σε μια τέτοια συμπεριφορά. Θα ήταν καλό να κάνεις κάποιες επισκέψεις σε ψυχολόγο για να διερευνήσεις τα θέματα αυτά.

Αυτό που μπορώ να σου πω είναι πως όταν κάποιος δεν υποστηρίζει τις σχέσεις του με τη συμπεριφορά του, μάλλον υποσυνείδητα δεν θέλει σχέσεις και πρέπει να αναζητήσει το γιατί.

Σαν πρακτική συμβουλή σου προτείνω όταν σου αρέσει μια κοπέλα να ξεκινάς μαζί της σαν δοκιμή, χωρίς να της υποσχεθείς τίποτα, ούτε να επενδύσεις ούτε και να της δώσεις το δικαίωμα να επενδύσει, και να μένεις όσο περνάτε και οι δυο καλά. Μόνο αν τολμήσεις την εμπειρία θα μπορέσεις να δουλέψεις το θέμα του φόβου σου για τις σχέσεις. Είσαι νέο παιδί και οι πειραματισμοί είναι μέρος της ηλικίας σου.

Αν έχω καταλάβει καλά, δεν έχεις κάνει πραγματική σχέση ως τώρα. Όσο το καθυστερείς θα γίνεται δυσκολότερο…. Φρόντισε να γίνεις πιο κοινωνικός για να αποκτήσεις «τριβή» με τους κώδικες επικοινωνίας της ηλικίας σου. Ευτυχώς έχεις επιτυχία στις κοπέλες, οπότε έχεις και τη δυνατότητα επιλογής!

Δίλημμα έφηβης

Είμαι 17 ετών. Το πρώην αγόρι μου, μου ζητησε να ξεκινήσουμε μία νέα σχέση. Εγω όμως αντιδρω αρνητικά, καθώς γνωρίζω ότι το πλήθος συμπλεγματων κατωτεροτητας που με διακατεχουν δεν θα μου επιτρέψουν να το ζησω. Δυστυχως, αυτο δε μπορω να το εξηγήσω στο εν λόγω αγορι, επειδή αυτόματα θα νιώθω πολύ αβολα γνωρίζοντας οτι αυτος εχει επιγνωση των υπερβολικων μου ανασφαλειων. Απο την αλλη, δε δεχεται πληρως το γεγονός οτι αρνουμαι και επιμενει για αρκετο διαστημα και μαλιστα μου εθεσε ενα συγκεκριμενο χρονικο πλαισιο για να το ξανασκεφτω.

Εγω ειμαι μπερδεμενη και δεν ξερω τι πρέπει να κάνω. Απο τη μια, δεν θελω να δεχτω για τον προαναφερθεντα λογο, αλλα και γιατι δεν ειμαι σιγουρη αν νιωθω καποιο είδος ελξης. Απο την αλλη, εαν δεν δεχτω, φοβαμαι ότι δεν θα θελήσει να είμαστε φιλοι, και εγω εχω μεγαλη αναγκη για μια παρεα.
Να σημειωσω οτι ο λογος που χωρισαμε ηταν η υπερβολικη μου ζήλια , που αφορούσε εκτός από άλλες κοπέλες,  τη γενικότερη ζωή του.

Μ.

 

Θα ασχοληθώ αρχικά με την υπόθεση «το πλήθος των συμπλεγμάτων κατωτερότητας που με διακατέχουν δεν θα μου επιτρέψουν να το ζήσω». Θέλεις να είσαι σε πολύ καλή κατάσταση προσωπικής ανάπτυξης και αυτοπεποίθησης για να δεχτείς την επανασύνδεση. Αυτή είναι μια πολύ καλή άποψη για έναν ενήλικο που ενδιαφέρεται για σοβαρή σχέση.
Εσύ όμως είσαι 17 και μιλάς για μια εφηβική σχέση σαν να πρόκειται να πάρεις αποφάσεις για σύντροφο ζωής, οικογένεια κτλ! Όλα τα παιδιά της ηλικίας σου έχουν –περισσότερο ή λιγότερο- τις ανησυχίες και τις ανασφάλειες της εφηβείας, το άγχος και την ασταθή αυτοπεποίθηση (γενικά και ειδικότερα σε σχέση με το άλλο φύλο). Αυτό σημαίνει πως δεν θα δημιουργήσουν τα φλερτ της ηλικίας τους;

Το βασικό θέμα είναι αν νιώθεις έλξη για το συγκεκριμένο παιδί.  Το οποίο παιδί καλά κάνει και θέλει να του δώσεις τελικά μια απάντηση, γιατί δεν μπορεί να σε περιμένει κανένα χρόνο…. Ένα άλλο θέμα αποτελεί η επανασύνδεση. Κατά κανόνα στις σχέσεις ενηλίκων  στις επανασυνδέσεις δεν επιλύονται τα ιδεολογικά προβλήματα που είχαν οδηγήσει στο χωρισμό. Μεταξύ δυο εφήβων όμως η επανασύνδεση μπορεί να λειτουργήσει θετικά. Τα νέα παιδιά είναι ακόμη εύπλαστα: μέσα σε μερικούς μήνες μπορεί να έχουν αλλάξει ριζικά και η εξέλιξή τους είναι πιθανό να έχει γίνει προς την ίδια κατεύθυνση. Αφού είστε φίλοι, θα ξέρεις αν το παιδί αυτό έχει στο μεταξύ αλλάξει προς μια κατεύθυνση που σου ταιριάζει.

Αν λοιπόν νιώθεις έλξη γι’ αυτόν (και αυτό μόνο εσύ μπορείς να το ξέρεις), καλό είναι να ξεπεράσεις τις αναστολές σου και να δεχτείς να συνδεθείτε και να δεις πώς θα πάει. Μέσα από τις εμπειρίες της ζωής σου -ερωτικές και άλλες-  θα εξελιχτείς σαν άνθρωπος και θα ωριμάσεις. Δεν θα περιμένεις πρώτα να ωριμάσεις και μετά να ζήσεις! Όσο για το ρίσκο του να πληγωθείς ή να χάσεις ένα φίλο, πρέπει να συνειδητοποιήσεις πως όλα τα ωραία πράγματα στη ζωή έχουν μια πιθανότητα ρίσκου και αν δεν αναλάβεις αυτό το ρίσκο είναι σαν να μη ζεις.

Ανεξαρτήτως σχέσης, καλό είναι να επικεντρώσεις στην προσωπική σου ανάπτυξη και στην επίλυση των προσωπικών σου ανασφαλειών, ταυτόχρονα βέβαια με μια κανονική ζωή ως έφηβη. Να τολμάς στις σχέσεις σου αλλά να μην προσκολλάσαι ή επενδύσεις στην ηλικία αυτή.

 

 

Κρίση στην αρχή του λυκείου

Είμαι 15 χρονών και πάω Α' λυκείου. Από την αρχή της χρονιάς που πήγα στο σχολείο που είμαι τώρα δεν μου άρεσε! Το θέμα είναι ότι δεν θέλω να διαβάζω τα μαθήματα γιατί νιώθω ότι με κουράζουν ή ότι βαριέμαι! Αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να μην γράφω καλά στα περισσότερα μαθήματα με αποτέλεσμα να κινδυνεύω και στο τέλος! Δεν ξέρω πραγματικά τι μου συμβαίνει! Εγώ ήμουν πολύ καλή μαθήτρια στο γυμνάσιο αλλά με το που πήγα στο λύκειο άλλαξαν όλα. Το μόνο καλό που βγήκε από αυτό το σχολείο είναι ότι έχω φίλες κάτι που δεν είχα στο γυμνάσιο! Εγώ έχω επιλέξει το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω! Δεν καταλαβαίνω όμως τι μου φταίει και δεν θέλω να διαβάσω. Είναι φορές που σκέφτομαι πως δεν αξίζω τίποτα!! Να σας πω επίσης ότι το γυμνάσιο μου άρεσε καλύτερα διότι είχα κάποια καθηγήτρια που αγαπούσα πολύ! Σκέφτομαι συχνά μήπως είναι αυτή η αιτία που με κάνει να γυρνάω συνέχεια στο παρελθόν και να μην μπορώ να συνεχίσω στο παρόν αλλά και στο μέλλον! Πραγματικά θέλω αν μπορείτε να μου δώσετε μια λύση σε όλο αυτό γιατί η ψυχολογία μου είναι άσχημα και επίσης είμαι σε μια ηλικία που κρίνεται το μέλλον μου! Δεν θέλω να εγκαταλείψω και να χάσω τους στόχους μου!

Ν.

Το πέρασμα από το γυμνάσιο στο λύκειο αποτελεί μια σημαντική μετάβαση στη ζωή κάθε εφήβου. Στο γυμνάσιο ένα έξυπνο και καλό παιδί μπορεί να αριστεύει χωρίς ιδιαίτερο διάβασμα. Στο λύκειο οι απαιτήσεις αυξάνονται, οι συνθήκες είναι πιο αυστηρές, ο στόχος των πανελληνίων εξετάσεων γίνεται απτός, αρχίζουν έντονοι προβληματισμοί επαγγελματικού προσανατολισμού κτλ, στους οποίους κάποια παιδιά δυσκολεύονται να ανταποκριθούν. Ταυτόχρονα, κάποια παιδιά βρίσκονται στην πιο δύσκολη φάση της εφηβείας τους.

Ανήκεις λοιπόν μάλλον στην κατηγορία των παιδιών που βιώνουν δύσκολα την έναρξη του λυκείου. Κάποια από αυτά αντιδρούν με άγχος, κάποια με επιθετικότητα, κάποια κλείνονται στον εαυτό τους, κάποια «κατεβάζουν ρολά» στη λειτουργικότητά τους ως μαθητές κά.

Πως είναι η σχέση σου με τους γονείς σου; Φίλες έχεις. Βγαίνεις μαζί τους για να «γεμίζουν οι μπαταρίες σου»; Υπάρχει ουσιαστική επικοινωνία μαζί τους; Πώς είσαι με τα αγόρια; Μήπως σε απασχολεί πολύ κάποιο φλερτ; Πολλές φορές μαθητές αναπτύσσουν ιδιαίτερη επαφή με κάποιον καθηγητή τους, αν αυτό όμως φτάσει σε επίπεδο προσκόλλησης σημαίνει πως τους λείπουν άλλες ουσιαστικές σχέσεις στη ζωή τους, συνήθως με τους γονείς ή με καλούς φίλους.

Η χαμηλή αυτοεκτίμηση ενός εφήβου αποτελεί επίσης παράγοντα για να εγκαταλείψει το διάβασμα, προσπαθώντας υποσυνείδητα να αποσυρθεί από τις δυσκολίες της φάσης που περνά, επειδή φοβάται πως δεν θα τα καταφέρει.

Δυστυχώς δεν γνωρίζω την προσωπικότητά σου και τις ειδικές συνθήκες της ζωής σου ώστε να μπορώ να δώσω συγκεκριμένες συμβουλές. Συζήτησε με τους γονείς σου τη φάση που περνάς και ζήτησέ τους να επισκεφτείς κάποιο σύμβουλο. Υπάρχει στην περιοχή σου Συμβουλευτικός Σταθμός Νέων όπου θα σε δουν δωρεάν; Στα μαθήματα που έχεις κάνει κακή αρχή μπορείς να κάνεις λίγα ιδιαίτερα μαθήματα. Ρώτησε τους καθηγητές σου για τις ελλείψεις και τις ανάγκες σου.

Υποφέρω αλλά μένω….

Είμαι 26 και έφυγα από μια άσχημη σχέση, είχα ερωτευτεί το παιδί που είμαστε τώρα μαζί , έδωσε χαρά στη ζωή μου, όλα κύλαγαν μέσα μου σαν παραμύθι έβλεπα τον πρίγκιπα μου.

σαν χαρακτήρας είναι ζηλιάρης, αυταρχικός, με θέλει συνέχεια μαζί του σε όλα, να τον στηρίζω, να του δείχνω το ενδιαφέρον μου συνέχεια, πράμα που με δυσκόλεψε δεν ήξερα πάντα το πως να τον στηρίξω! έχω νοιώσει ένοχη για τα προβλήματα του ακόμα και αυτά της δουλειάς. έχω νοιώσει να πνίγομαι, έχω χαθεί από τις φίλες μου, έχω νοιώσει βαθιά στεναχώρια, βλέπω τα προβλήματα του σαν δικά μου και όταν νευρίαζα του έλεγα πως νοιώθω! και θύμωνε.. με απομόνωνε από όλους..σαν να έχω εξάρτηση από αυτόν αλλά ξέρω ότι τον αγαπάω.

είμαστε 1μιση χρόνο μαζί και νοιώθει απειλή ακόμα τον πρώην μου στη ζωή μας, σε σημείο να κάνει σενάρια με το μυαλό του και να μου λέει ότι καλύτερα να το τελειώνουμε πριν τον κοροίδεψω!  τον απασχολούν τα επαγγελματικά του,αγχώνετε αν πάει καλά.... έχει κλειστεί στο σπίτι του και λέει πως εκεί δε κάνει έξοδα, έχει βυθιστεί στις σκέψεις του, έχει τα ψυχολογικά του όπως λέει κ θέλει την ηρεμία του, ότι γνωρίζει πως με παραμελεί, μερίδιο ευθύνης πως έχουμε και οι δύο και καλύτερα να το σταματήσουμε πριν τον κοροιδεψω ή με κοροιδεψει....

ζητιανεύω να τον δω, κλαίω, στεναχωρίεμαι, μου κάνει σκηνές ζήλιας για το φειςμπουκ..  λέει πως δεν τον έχω ξενερώσει εγώ αλλά η ίδια του η ζωή... αυτή η ξαφνική αλλαγή του με πληγώνει, με μειώνει, τον αγαπάω, και δεν θέλω να τον χάσω... αισθάνομαι ενοχές σαν να φταίω εγώ  γιατί γκρινιάζω και μου τονίζει πως είμαι καλομαθημένη ότι ζούσα σε ένα ροζ σύννεφο αλλά ο κόσμος έχει προβλήματα και εγώ συγκρίνω την ανεμελιά που είχα στη ζωή μου πριν αυτόν και ζηλεύει τον πρωην μου κατ επεκταση...τι με συμβουλεύετε? υπάρχει περίπτωση να αλλάξει? να ξανά γίνουμε όπως παλιά... πως να τον πάρω με το μαλακό? χωρίς να χάνω την αξιοπρέπεια μου και πως να μη νοιώθω ενοχές?

Α.

Η περίπτωσή σου είναι ένα ακόμη παράδειγμα σχέσης που στην αρχή μοιάζει «παραμυθένια» αλλά στη συνέχεια υπάρχει ανώμαλη προσγείωση. Και ακολουθεί μια «κόλαση», έτσι όπως την περιγράφεις, από την οποία δεν μπορείς να φύγεις γιατί τον αγαπάς, μένεις, υποφέρεις και απλώς εύχεσαι να αλλάξει…

Ο φίλος σου έχει τα επαγγελματικά και οικονομικά του προβλήματα τα οποία του προκαλούν κακή ψυχολογική κατάσταση κι όλο αυτό ξεσπά στη σχέση σας. Σίγουρα έχεις κάνει κι εσύ τα λάθη σου, από τα οποία το βασικότερο ίσως είναι πως δεν έκανες καλή επιλογή και δεν έθεσες εξ αρχής όρια για να προστατεύσεις τον εαυτό σου. Σε τέτοιες περιπτώσεις δεν συμβουλεύω «με το μαλακό», αλλά είμαι υπέρ της δυναμικής αντιμετώπισης.

Μπορείς να του πεις ευθέως πως δεν περνάς καλά, απομακρύνεσαι για κάποιο διάστημα να σκεφτείτε και οι δυο και αν είναι να τα ξαναβρείτε θα είναι με άλλους όρους. Και να βρεις τη δύναμη να το κάνεις! Διακινδυνεύεις έτσι να χωρίσετε αλλά αυτό είναι προτιμότερο από το να ζεις έτσι όπως περιγράφεις.

Αν δεν μπορείς να απομακρυνθείς και να υπερασπιστείς τον εαυτό σου (η εξάρτηση στην οποία αναφερεσαι), τότε θα σου κάνει καλό η συνεργασία με ψυχολόγο. Και επειδή το θέμα «πρίγκιπας», «παραμύθι» και «ροζ συννεφάκι» αναφέρονται συχνά στο μήνυμά σου, αυτό καθιστά την ψυχολογική βοήθεια πιο επιτακτική.