Πέμπτη 28 Νοεμβρίου 2013

«Τοξικές» σχέσεις

Είμαι 23 χρονών κι έχω σχέση εδώ και 2 χρόνια με ένα παιδί 25 χρονών. Εγώ εργάζομαι  κ εκείνος είναι σε αναζήτηση εργασίας. Τους τελευταίους 6 μήνες η σχέση μας έχει καταντήσει σε μια αρρωστημένη και ψυχοφθόρα κατάσταση, με άπειρους καυγάδες και εντάσεις, έχουμε ''χωρίσει'' άπειρες φορές και στο τέλος τα ξαναβρίσκουμε ,αλλά κανένας από τους δύο δεν κάνει το βήμα προς το ολοκληρωτικό τέλος.
Σε κάθε καυγά μου φέρεται απαίσια, με βρίζει χυδαία , με προσβάλει. Του έχω πει ότι με πληγώνει αφάνταστα να μου μιλάει έτσι κι αυτός μου λέει ότι εγώ τον φέρνω σ αυτό το σημείο, κι ότι δεν υποφέρομαι. Την τελευταία φορά με χαστούκισε, ήταν τρομερά επιθετικός αλλά και πάλι έριξε την ευθύνη πάνω μου, λέγοντας πως όντως είναι ντροπή του αλλά ''τι να κάνει''?
Πλέον όμως, ειδικά αφότου μου έριξε και χαστούκι, έχω παγώσει πάρα πολύ συναισθηματικά κι αρχίζω να αναρωτιέμαι, μήπως τελικά αυτός έχει το πρόβλημα, και όχι εγώ, όπως πίστευα τόσο καιρό; Γ ενικά δεν είμαι μίζερος άνθρωπος ούτε θα γκρινιάξω με το παραμικρό. Οι αιτίες που γκρινιάζω σχεδόν πάντα είναι ότι εγώ νιώθω ότι προσαρμόζω τη ζωή μου ανάλογα με τις δικές του ανάγκες, κι αυτό συμβαίνει από την αρχή της σχέσης.
…………………………..
Γενικά στην καθημερινότητά μας και όταν δεν καυγαδίζουμε είναι γλυκός και τρυφερός. Εκείνος λέει πως μ αγαπάει, πως δεν θέλει να με χάσει, πως θέλει να προσπαθήσουμε, παραδέχεται ότι μου μιλάει άσχημα, αλλά έχω μερίδιο ευθύνης. Εγώ νιώθω ότι έχω δώσει πάρα πολλά, ότι έχω κουραστεί να μου ρίχνει ευθύνες για όλα, έχω κουραστεί να κάνω υπομονή επειδή είναι πιεσμένος με τη σχολή, να κάνω υπομονή επειδή είναι φαντάρος, να κάνω υπομονή επειδή είναι άνεργος, και να τον δικαιολογώ συνέχεια και να ανέχομαι και την συμπεριφορά του αλλά πάλι δεν μπορώ να το πάρω απόφαση να φύγω με την ελπίδα ότι κάτι θα αλλάξει. Με την υποψία ότι μπορεί όντως να φταίω. Θα ήθελα τη γνώμη σας.
Ε

Δεν μπορώ να ξέρω ποιος φταίει και σε τι ποσοστό. Κατά κανόνα ένα μερίδιο ευθύνης το έχουν και οι δυο. Πολλές φορές δυο άνθρωποι βλέπουν και περιγράφουν με πολύ διαφορετικό τρόπο τις ίδιες καταστάσεις και διαστρεβλώνουν ακόμη και αντικειμενικά στοιχεία ανάλογα με τη δική τους λογική. Πολλές φορές βρίσκομαι αντιμέτωπη με ζευγάρια που δεν μιλούν την ίδια γλώσσα και ζητούν από τον ψυχολόγο να γίνει «δικαστής».
Δεν ξέρω λοιπόν πόσο μπορεί να είσαι γκρινιάρα ή πιεστική και αν τον εκνευρίζεις. Αυτό που ξέρω είναι ότι σε καμιά περίπτωση δεν έχει το δικαίωμα να σου ασκεί  λεκτική ή σωματική βία.
Και για να μένεις σ’ αυτή τη σχέση με αυτές τις συνθήκες, προφανώς δεν εκτιμάς αρκετά τον εαυτό σου ώστε να τον προστατεύεις αποτελεσματικά από τις κακοτοπιές. Πώς μπορεί μια σχέση που φτάνει σε τέτοιες καταστάσεις να σου εμπνέει ακόμη συναισθήματα;
Επειδή όμως παρά την κούραση βλέπω πως υπάρχουν ακόμη συναισθήματα, προτείνω δοκιμαστική απομάκρυνση. Πες του ήρεμα πώς νοιώθεις και πως θέλεις να απομακρυνθείτε για να βρεις τον εαυτό σου και να σκεφτείς. Αν φοβάσαι πως θα ξεσπάσει άσχημα, μπορείς να του το γράψεις. Το θέμα είναι να το τηρήσεις και όχι μόνο για 2-3 μέρες αλλά και για κάποιους μήνες αν χρειαστεί.
Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν αλλάζουν ουσιαστικά σε μικρό διάστημα και μάλιστα χωρίς ψυχοθεραπευτική βοήθεια, αλλά ο χωρισμός θα τον ταρακουνήσει και θα τον κάνει να καταλάβει πως δεν σε έχει σίγουρη. Εσύ αξιοποίησε το διάστημα αυτό για να βρεις τον εαυτό σου, κάνε προσωπική ανάπτυξη με ψυχολόγο για να δεις γιατί είσαι τόσο ανεκτική και ενοχική, ασχολήσου με φίλους και ενδιαφέροντα. Φρόντισε να ισορροπήσεις και να σκεφτείς. Αν αποφασίσει να δει το θέμα σας αλλιώς, να έρθει εκείνος να σε ψάξει και να δώσει υποσχέσεις. Αν τον ξαναδεχτείς, θα του δώσεις ένα δοκιμαστικό διάστημα να ξαναδοκιμάσετε τη σχέση.

Δεν είμαι όμως αισιόδοξη. Ο βίαιος και άδικος άνθρωπος δεν αλλάζει χωρίς θεραπεία. Προετοιμάσου και για το ενδεχόμενο να χωρίσετε οριστικά ή να ξαναγυρίσει με υποσχέσεις που δεν θα τηρήσει.

Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Επιστροφή στο σχολείο


Είμαι 29 χρονών, χωρισμένη, με ένα μικρό κοριτσάκι 2,5χρ. Εδώ και 1,5 χρόνο έχω χωρίσει από έναν γάμο δύσκολο, αφού υπήρχε το ποτό στη ζωή μας. Δεν με πείραξε όμως καθόλου γιατί είχα και έχω σοβαρό πρόβλημα υγείας με το παιδί μου.
Έκανα και κάνω κάθε μέρα μεγάλο αγώνα και πάμε πολύ καλά. Έτσι είμαι και γω καλύτερα σήμερα κ κοιτάω και τον εαυτό μου.
Έτσι λοιπόν πέρυσι γράφτηκα νυχτερινό τεχνικό σχολείο και κάνω μόνο μαθήματα ειδικότητας. Εκεί ερωτεύτηκα έναν καθηγητή, όχι δικό μου, άλλης ειδικότητας.
Έτυχε όμως να δουλεύω μαζί του μία φορά την εβδομάδα 2 ώρες σε μια εργασία που κάνουμε. Αυτό μου έγινε όλο και πιο έντονο, εκεί που μιλάμε και μου χαμογελάει και μετά τον χάνω. Και για να μην σας κουράσω γιατί έχω ανάγκη από την άποψή σας. Να περιγράψω μια μικρή μας κουβέντα.
Είχα μάθημα αργά και έκανα λάθος και πήγα όπως τις άλλες μέρες. Για να περάσει η ώρα μου μπήκα στην τάξη μιας φίλης μου, αλλά είχε μάθημα με έναν καθηγητή που δεν μου αρέσει και δεν συνέχισα. Οπότε πήγα στην τάξη που κάνουμε την εργασία μαζί και ρώτησα. «θα μπορούσα να κάνω μαζί σου μια ώρα μέχρι να πάω στην τάξη μου, γιατί πήγα στην άλλη τάξη και δεν μου άρεσε το μάθημα;» Δεν σας είπα ότι μιλάμε στον ενικό. Τότε μου λέει «να σε κεράσω έναν καφέ να πας στο κυλικείο;» Απλά τον κοίταξα λυπημένη και του λέω «εντάξει, συγνώμη, για την ενόχληση» και πήγα να φύγω. Τότε σηκώθηκε και ήρθε στην πόρτα λέγοντας μου «έλα δω, πού πας, πλάκα έκανα, έλα, έλα, απλά δεν έπρεπε να κοροϊδέψεις τον άλλο καθηγητή!» «Δεν τον κορόιδεψα, δεν μ' αρέσει το μάθημά του, σου είπα». «Έλα μέσα δεν έχω μάθημα έλα κάτσε εδώ μαζί μου» και με έβαλε δίπλα του και άρχισε να με ρωτά με τί ασχολούμαι, πού δούλευα και κάναμε κουβέντα μέχρι που με ρώτησε πόσο χρονών τον κάνω γιατί έχει γκρίζα μαλλιά και τον κοιτούσα προσπαθώντας να μαντέψω ενώ επέμενε, λέω 38! (Στην τάξη ήταν άλλος ένας καθηγητής και 2 μαθητές.)
«Μπράβο λίγοι το βρίσκουν», μου είπε. Μετά του λέω «γιατί είσαι τόσο απόμακρος;» «Γιατί αν δεν είμαι θα με καβαλήσουνε όταν εγώ θα τους έχω τόσα χρόνια μαθητές». Εγώ δεν είμαι μαθήτριά σου, όχι δεν είσαι μαθήτριά μου. Τελείωσε η ώρα και έφυγα. Αργότερα σχόλασα και τον πέτυχα στην αυλή με ένα παιδί, είπα καληνύχτα και με ρωτάει «τον ήπιες τον καφέ;» «Όχι του λέω θα μου τον χρωστάς!» «Έγινε» απάντησε. «Έιπαμε με τον τάδε καθηγητή να έρθεις και συ να πάμε στη φίλη μου (που την έχει μαθήτρια ) στο μαγαζί που δουλεύει ένα βράδυ» ...και μου απαντά «πολύ ευχαρίστως, το καλοκαίρι!»
Μετά από αυτήν την κουβέντα χαθήκαμε! Επίσης στην κουβέντα μας μου είπε ότι είναι ελεύθερος, ενώ έμαθα κατά τύχη ότι είναι χωρισμένος. Πότε μου χαμογελά πότε όχι. Δεν ξέρω πώς να τον πλησιάσω πώς να καταλάβω αν του αρέσω...πώς!
Και πάλι μιλάμε αλλά ένα γειά μια καληνύχτα, αυτά. Δεν είμαι ερωτευμένη μαζί του γιατί είναι καθηγητής αλλά έχει κάτι, αυτό που με τραβά που έχω χρόνια να το νιώσω.
Σέβομαι αυτό που κάνετε και δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Περιμένω συμβουλές σας.
Π.

Έχω εργαστεί στο παρελθόν σε τεχνικά λύκεια και γνωρίζω το φιλικό πνεύμα που αναπτύσσεται μεταξύ καθηγητών και μαθητών. Υποθέτω πολύ περισσότερο αυτό συμβαίνει  στα νυχτερινά σχολεία, όπου οι μαθητές είναι ενήλικοι και εργαζόμενοι.
Έτσι όπως μου περιγράφεις την κατάσταση, δεν βλέπω κάποιο ιδιαίτερο ενδιαφέρον από πλευράς του καθηγητή.  Βέβαια κατά τη γνώμη μου σε κάποια σημεία ξεφεύγει από το ρόλο του, όπως όταν ρωτά να μαντέψεις την ηλικία του. Επίσης διαφωνώ με τη χρήση του ενικού και πιθανώς του μικρού ονόματος. Είχα θαυμάσιες σχέσεις με τους μαθητές μου, αλλά μου μιλούσαν στον πληθυντικό και με αποκαλούσαν κυρία. Πιστεύω πως κάποιοι τύποι σηματοδοτούν το διαχωρισμό των ρόλων.
Κατά τα άλλα, πολλές φορές έχω κάνει συζητήσεις με μαθητές μου για τη ζωή τους (αλλά όχι για τη δική μου), για την οικογένειά τους, τη δουλειά τους, τους στόχους τους, μελλοντικές σπουδές, κάποιο πρόβλημά τους κτλ. Και έχουμε κάνει και λίγο χιούμορ ή τους έχω κεράσει κάτι από το κυλικείο. Όλα αυτά δεν σημαίνουν κάτι άλλο πιο προσωπικό, αν βέβαια γίνονται με συνετό τρόπο. Επίσης διαφωνώ με τις κοινές εξόδους 2-3 καθηγητών-μαθητών, ενώ ως εξαίρεση μια έξοδος όπου συμμετέχει μια ολόκληρη τάξη δεν πιστεύω πως είναι κατακριτέα. Ο καθηγητής σου φαίνεται πως σε γενικές γραμμές προσπαθεί να τηρήσει τα όρια. Το αν έχει ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον για σένα θα φανεί μόνο όταν τελειώσει η «σχολική» σας επαφή. Οπότε προτείνω να δείχνεις διακριτικά τη συμπάθειά σου και τίποτα παραπάνω προς το παρόν και άφησε σ’ εκείνον την όποια πρωτοβουλία.

Καταλαβαίνω πως έχεις παντρευτεί μικρή και είχες πολλά να αντιμετωπίσεις ως σήμερα, οπότε έχασες μεγάλο μέρος από τις φυσιολογικές δραστηριότητες και χαρές της ηλικίας σου. Ίσως η επιστροφή στο σχολείο σε ξανακάνει λίγο παιδί… Αυτές τις χαρές προσπαθείς τώρα να αναπληρώσεις, δικαίως, αλλά φρόντισε να μην παρασυρθείς από αυτή την τάση και «ξεφύγεις» σε χώρους και με ανθρώπους που δεν είναι κατάλληλοι. Φρόντισε τον εαυτό σου και το παιδί σου, φρόντισε να έχεις φίλους, ενδιαφέροντα και  φλερτ και εκτός σχολείου.

One thing at a time….


ΕΙΜΑΙ 32 ΕΤΩΝ ΚΑΙ ΕΧΩ ΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑΜΕ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ 28 ΕΤΩΝ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ.
ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΙΡΟ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΠΙΕΣΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΤΟΥ, ΟΛ
H ΤΗΝ ΩΡΑ ΣΚΕΦΕΤΑΙ,ΕΙΝΑΙ ΜΠΕΡΔΕΜΕΝΟΣ,ΕΧΕΙ ΝΕΥΡΑ. ΕΠΙΣΗΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ  ΤΟΥ, ΜΑΛΩΝΟΥΝ ΟΛΟΙ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΣΥΝΕΣΤΑΛΜΕΝΟ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΟΥ ΡΙΧΝΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΤΙΠΟΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΟΥ!
ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΡΙΑ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΤΟΝ ΗΡΕΜΗΣΩ ΑΛΛΑ ΑΥΤΟΣ ΝΙΩΘΕΙ ΑΣΧΗΜΑ, ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΧΑΜΕΝΟΣ.ΑΥΤΗ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΑΕΙ ΜΗΝΕΣ,ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΟΡΕΞΗ.
ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΠΑΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΕΙΔΙΚΟ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΛΑΦΡΩΣΕΙ. ΠΗΓΕ ΣΕ ΜΙΑ ΨΥΧΟΛΟΓΟ H ΟΠΟΙΑ ΕΝΤΩΠΙΣΕ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΤΟΥ,ΚΑΝΕΝΑ ΣΤΑΘΕΡΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΠΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΛΥΣΕΙ ΜΑΛΛΟΝ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙ.
ΕΠΙΣΗΣ ΑΝΑΦΕΡΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΛΕΓΩΝΤΑΣ ΤΟΥ ΟΤΙ Η ΔΙΑΦΟΡΑ ΗΛΙΚΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΓΧΩΝΕΙ ΚΑΙ ΠΩΣ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΝΤΕΡΥΤΩ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΩ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΣΕ 5 ΧΡΟΝΙΑ ΕΓΩ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ. ΚΑΙ ΠΩΣ ΑΝ ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΝΟΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ!
ΤΟ ΣΥΖΗΤΗΣΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΦΑΣΗ ΤΙΠΟΤΑ ΤΕΤΟΙΟ ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΩΡΑ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΕΣΕΙ ΟΛΑ ΒΟΥΝΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ. ΜΕ ΑΓΑΠΑΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΕΝΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΛΛΑ ΠΙΕΖΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ.ΕΓΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΩ ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΩΡΙΣΟΥΜΕ, ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΘΕΛΕΙ.
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΧΑΛΙΑ ΚΑΙ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΜΕΝΟΙ,ΕΙΠΑΜΕ ΓΙΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΜΕ ΧΩΡΙΑ, ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΕΙ,ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΓΙΑΤΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ ΜΕ ΠΗΡΕ ΤΗΛ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ.  ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΩ ΚΑΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΑΠΩΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ,ΕΧΩ ΣΧΕΔΟΝ ΑΡΡΩΣΤΗΣΕΙ!
Π.

Ο σύντροφός σου περνά μια δύσκολη περίοδο και είναι φυσικό να τον στηρίζεις, αλλά όχι να φορτώνεσαι εσύ τα προβλήματά του. Υποθέτω πως έχεις κι εσύ τα δικά σου, όπως όλοι μας…. Το επαγγελματικό του και τα θέματα με τους γονείς του θα πρέπει να τα λύσει ο ίδιος και πολύ καλά έκανε που πήγε σε ψυχολόγο.
Διαφωνώ όμως με την προσέγγιση της συναδέλφου σχετικά με τη σχέση σας και με την άμεση μετοίκησή του από το πατρικό του (αν βέβαια εκείνος σου τη μετέφερε σωστά και εσύ μου τη μετέφερες σωστά), για τους εξής λόγους:
·         Όταν κάποιοι τομείς της ζωής μας βρίσκονται σε κρίση, επικεντρωνόμαστε σε αυτούς και δεν δημιουργούμε αναταραχή στους υπόλοιπους. Καλό είναι να αντιμετωπίζουμε ένα κύριο θέμα τη φορά. Κατά τη γνώμη μου το θέμα της εργασίας του πρωτεύει, ενώ το θέμα της οικογένειας είναι χρόνιο. Μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης θα τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει με ψυχραιμία και αυτοπεποίθηση το επαγγελματικό του και να θέσει κάποια όρια στην οικογένειά του για να μην τον ενοχλούν πολύ. Αν προχωρήσει σε προσωπική ανάπτυξη, θα πρέπει να επικεντρώσει στα πιο βαθιά θέματα που δημιουργούν την κατάσταση στην οικογένειά του και να διαχωρίσει τη θέση του απομακρυνόμενος (όταν βέβαια θα έχει τα οικονομικά μέσα).
·         Είμαι κατά των στερεοτύπων και εκνευρίζομαι όταν  κάποιοι, ειδικοί και μη, θέτουν σαφή χρονικά όρια γάμου και τεκνοποίησης, διαφορών ηλικίας κτλ. Εξάλλου είσαι μόνο 32 και η διαφορά της ηλικίας σας είναι μόνο 4 χρόνια! Δεν έχει τεθεί ακόμη μεταξύ σας θέμα γάμου και καλό είναι να μην τεθεί αν δεν τακτοποιήσετε τα άλλα εκκρεμή θέματα. Διατηρήστε λοιπόν τη σχέση σας και μην σκέφτεστε στη φάση αυτή το μέλλον. Αν η σχέση αντέξει στις δυσκολίες και τις ξεπεράσει, θα πει πως είναι πολύ δυνατή και αξίζει να γίνει σχέση ζωής. Και σε 5 χρόνια να γίνει αυτό, θα είσαι ακόμη σε πολύ καλή ηλικία τεκνοποίησης. Το θεωρώ αδιανόητο να χωρίσετε με αφορμή το αν θα προλάβεις να τεκνοποιήσεις στο μέλλον! Αφήστε λοιπόν τα στερεότυπα και τους μακροχρόνιους προγραμματισμούς και διατηρήστε τη σχέση σας, αφού αγαπιέστε και αλληλοστηρίζεστε.
·         Δουλειά, οικογένεια, αλλαγή κατοικίας και κρίση στη σχέση είναι αδύνατο να αντιμετωπιστούν ταυτόχρονα, ειδικά από έναν ευαίσθητο άνθρωπο. Μεγάλο λάθος να τα επιφορτιστεί όλα μαζί!

Προτείνω λοιπόν ο φίλος σου να παραμείνει στο πατρικό του και στη σχέση σας, να συνεχίσει την προσωπική του ανάπτυξη και να κοιτάξει να επιλύσει πρώτα το επαγγελματικό του. Αν εσύ μπορείς να αντέξεις τη μεγάλη ευαισθησία του και τις μεταβολές διάθεσης, μείνε κοντά του. Εξάλλου, με μια σωστή διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης αυτά πρέπει λογικά να βελτιωθούν.

Τρίτη 19 Νοεμβρίου 2013

Με θέλει για φίλη


Ειμαι γυρω στα 40,  χωρισμένη εδώ και 5 χρόνια, με δυο ενήλικα παιδια. Εδώ και κάποιους μήνες είμαι άνεργη μετά απο πολλά χρόνια συνεχους εργασίας. Εχω μια παράξενη σχέση εδώ και 3 χρόνια με κάποιον που ζει σε άλλη πόλη (κοντινή). Στην αρχή της γνωριμίας μας μου ζήτησε να έχουμε ελευθερη σχέση , τυπου μόνο σέξ , και δεν ξερω πώς  αλλα δέχθηκα, παρόλο που δεν ήταν στα δικά μου δεδομένα. Μετά από ένα εξάμηνο περίπου άρχισα να αναπτύσσω συναισθήματα, ενώ εκείνος όχι. Αρχισα να ψάχνω τι έφταιγε , ίσως οτι ήμουν χωρισμένη με δυο παιδιά ενώ εκείνος ειναι ελεύθερος?
Καποια στιγμή μου είπε οτι ήταν ερωτευμένος με μια παντρεμένη με παιδί. Και οτι ήθελε τη βοήθειά μου να την ξεπεράσει. Επεσα απο τα σύννεφα. Αν ρωτάτε γιατί έμεινα να βοηθήσω θα σας πω οτι δεν ξέρω. Απο εκεί και πέρα σταμάτησε το σεξ. Και κατά κάποιο τρόπο εκανα την ψυχολόγο. Αρχισε να με γνωρίζει στις παρέες του και μετέπειτα στην οικογένειά του. Μέχρι τότε δεν με ήξερε κανένας, δε βγαίναμε ποτε. Τώρα εξακολουθουμε να είμαστε μαζί , να μιλάμε απειρες ώρες στο τηλεφωνο, να βρισκόμαστε στο σπίτι του, στους δικους του ,στο σπίτι μου . Ξέχασα να σας πω οτι ειπε οτι οταν έρχεται πολύ κοντά σε καποια συναισθηματικα, του φεύγει η διάθεση για σεξ. Οποιος μας βλέπει νομίζει οτι είμαστε κανονικό ζευγάρι. Κάνουμε πράγματα που μας αρέσουν και τους δύο και γενικά περνάμε τελεια ο,τι και να κάνουμε μαζί. Εγώ τυρανιέμαι αλλα και δεν μπορώ να φύγω. Μου λεει οτι πρέπει να παίξω με το μυαλό του για να γίνει κατι. Δεν ξέρω πώς γίνεται. Σας τα έγραψα πολύ περιληπτικά . Το θεμα είναι οτι και αυτός δεν φεύγει απο εμένα . Τι να κάνω;
Χ

Ο φίλος σου ήταν εξ αρχής σαφής. Ήθελε σχέση σεξ χωρίς δεσμεύσεις, ξεκαθάρισε, δέχτηκες και συνεχίσατε. Αν ανέπτυξες συναισθήματα ήταν δικό σου λάθος και δεν όφειλε να ανταποκριθεί. Μη απορείς λοιπόν τι έφταιγε. Αν έφταιγε κάποιος ήσουν εσύ που επένδυσες. Μάλλον εξ αρχής άλλο επιθυμούσες και -συνειδητά ή υποσυνείδητα- είχες την ελπίδα «θα τον αλλάξω». Αυτή όμως είναι μια ελπίδα που πολύ σπάνια πραγματοποιείται.
Προφανώς εκείνος είχε στραμμένο αλλού το συναισθηματικό του ενδιαφέρον και μετά από ένα διάστημα σεξουαλικών επαφών, το ερωτικό μαζί σου «του πέρασε», αλλά σε εκτίμησε ως άνθρωπο και άρχισε να σε βλέπει σαν φίλη. Εσύ προσαρμόστηκες και σ’ αυτό το ρόλο και από κάποιες απόψεις περνάς καλά. Αν και πάλι ελπίζεις πως θα αλλάξει και πως η φιλία αυτή θα μετατραπεί σε έρωτα, αυτό είναι εξαιρετικά απίθανο. Πάψε λοιπόν να ελπίζεις και κοίταξε να φτιάξεις αλλού τη ζωή σου. Ο φίλος σου είναι αυτός, αυτές τις ιδιαιτερότητες έχει και όσο προσαρμόζεσαι σ’ αυτές όλα είναι καλά. Οι επιλογές που έχεις είναι:
·         Συνεχίζεις τη φιλική, ανθρώπινη σχέση που έχετε, χωρίς να ελπίζεις κάτι παραπάνω. Δεν είναι εύκολη μια φιλική σχέση μεταξύ δυο μόνων ανθρώπων της ηλικίας σας στην εποχή μας και σίγουρα κάτι προσφέρει και στους δυο. Όπως λοιπόν εκείνος κοιτάζει την ερωτική του ζωή αλλού, κοίταξε κι εσύ τη δική σου. Πάψε να τυραννιέσαι και να προσπαθείς να καταλάβεις τι θα πει να «παίξεις» με το μυαλό του. Αυτό μεταφράζεται «δεν με προσελκύεις ερωτικά αλλά σε θέλω για αφοσιωμένη φίλη κι ως εκεί». Το γεγονός πως είσαι χωρισμένη με παιδιά δεν νομίζω πως τον αποτρέπει να σε ερωτευτεί, γιατί με παντρεμένη ήταν ερωτευμένος.
·         Αν πιστεύεις πως εσύ τον αγαπάς, ελπίζεις, βασανίζεσαι, δεν μπορείς να τον δεις μόνο σαν φίλο, τότε μη χάνεις το χρόνο σου. Δήλωσέ του πως η κατάσταση δεν σου αρέσει, εσύ άλλα θα επιθυμούσες και φεύγεις για να τα βρεις. Και βρες το θάρρος να φύγεις.

Εκείνο όμως που είναι πιο βασικό για μένα είναι το γιατί προσαρμόζεσαι σε καταστάσεις που δεν σε καλύπτουν, γιατί ακολουθείς αυτό που θέλει ο άλλος και δεν διεκδικείς τη ζωή που θέλεις εσύ. Αυτό θα πρέπει αν ψάξεις …

Ηλεκτρονικά club γνωριμιών


Τι γνώμη έχετε για τα ηλεκτρονικά club γνωριμιών; Είμαι 34 ετών, μόνη αρκετό καιρό και, παρότι έχω αρκετά ευρύ κύκλο, δεν προκύπτει κάποια ενδιαφέρουσα γνωριμία. Κάποιες φίλες μου κάνουν ηλεκτρονικές γνωριμίες, αλλά εγώ διστάζω. Το θεωρώ …ξεφτίλα και επιπλέον μπορεί να είναι επικίνδυνο. Τι με συμβουλεύετε;
Ζ.

Δεν αποκλείω κανέναν τρόπο γνωριμιών, αν αντιμετωπιστεί με αξιοπρέπεια και σύνεση.
Η τεχνολογία καθεαυτή δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή στο σύνολό της, αλλά σημασία έχει ο τρόπος με τον οποίο τη χρησιμοποιούμε.

Πλεονεκτήματα των ηλεκτρονικών γνωριμιών είναι η εύκολη επικοινωνία, που τη διακόπτεις όποτε κάτι δεν σου αρέσει, χωρίς εμπλοκές και συνέπειες. Δεν χάνεις χρόνο και δεν διακινδυνεύεις τίποτα, τουλάχιστον μέχρι να συναντήσεις το άτομο προσωπικά. Επίσης, αν τα άτομα λένε την αλήθεια, σημαίνει πως ενδιαφέρονται για σχέση ή τέλος πάντων γι αυτό που λένε πως ενδιαφέρονται. Αυτό βέβαια διαπιστώνεται μόνο στην πράξη.

Μειονέκτημα είναι πως πίσω από την ανωνυμία μπορεί να κρύβονται διάφορα…

Δεν βλέπω γιατί ένας τέτοιος τρόπος γνωριμίας να είναι …ξεφτίλα. Υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι άνθρωποι που είναι μόνοι και ο χώρος της ηλεκτρονικής επικοινωνίας αποτελεί μια λύση στην πολυάσχολη εποχή μας. Είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα τύχης το ποιους ανθρώπους θα συναντήσουμε στο δρόμο μας και κάποιες ηλεκτρονικές σελίδες μπορούν να παίξουν το ρόλο της τύχης!
Προτείνω λοιπόν να δοκιμάσεις, με τη δέουσα προσοχή πάντα. Διάλεξε κάποια σελίδα που σου φαίνεται σοβαρή και κάνε ένα προφίλ με τα πραγματικά σου στοιχεία εκτός από  όνομα και στοιχεία επικοινωνίας. Μπορείς να αρχίσεις να μιλάς με κάποια άτομα και συνεχίζεις μόνο με όσα σου φαίνονται σοβαρά και σε ενδιαφέρουν. Με κάποια από αυτά μπορείς στη συνέχεια να συζητήσεις και στο τηλέφωνο. Προσοχή! Μη δώσεις τα τηλέφωνα που χρησιμοποιείς συνήθως.  Μια πελάτισσά μου είχε ένα κινητό τηλέφωνο μόνο και μόνο για τις ηλεκτρονικές της γνωριμίες ή πρότεινε να τους τηλεφωνεί εκείνη από σταθερό απόρρητο τηλέφωνο. Μου φάνηκε έξυπνη ιδέα!

Αν κάποιο από τα άτομα αυτά φανεί να σε ενδιαφέρει, μπορεί να κανονίσεις μια συνάντηση σε δημόσιο χώρο. Από το σημείο αυτό αρχίζει η πραγματική γνωριμία και κανείς ποτέ δεν ξέρει…
Προσοχή! Μου έχουν απευθυνθεί πολλά άτομα που έπαθαν το εξής: Ανέπτυξαν μια πολύ τρυφερή ηλεκτρονική «σχέση» με κάποιον και στην πρώτη συνάντηση τους άρεσε και η εμφάνισή του και προχώρησαν αμέσως σε σεξ. Και ενώ το άτομο ισχυριζόταν πως θέλει σχέση, μετά το σεξ απλώς εξαφανίστηκε, γιατί φαίνεται πως ένα «σεξ στα γρήγορα» ήταν το μόνο που ήθελε. Έχε υπόψη σου πως στις ηλεκτρονικές γνωριμίες αναπτύσσεται μυστήριο και ερωτισμός που μπορεί να μας παραπλανήσει. Αν μεν επιθυμούμε κι εμείς μια άμεση σεξουαλική συνεύρεση και μόνο, τότε όλα καλά (με τη δέουσα προσοχή πάντα). Αν όμως επιθυμούμε σχέση, καλό είναι να προχωρούμε σταδιακά και αφού γνωρίσουμε καλύτερα τον άλλον. Το να προχωρήσουμε σε σεξ στο πρώτο ραντεβού ενέχει ούτως ή άλλως τον κίνδυνο να πληγωθούμε, αν επιθυμούμε σχέση. (Όχι βέβαια ότι και το να τον γνωρίσουμε κάπως καλύτερα μας εγγυάται μια καλή εξέλιξη, απλώς αυξάνει τις πιθανότητες!)

Ισχυρίζομαι πάντα πως οι άνθρωποι φτιάχνουν το μέσο και όχι το μέσο τους ανθρώπους. Παράδειγμα το fb: Ο καθένας με το χρόνο δείχνει την προσωπικότητά του και σταθεροποιεί τους ανάλογους φίλους. Έχω κάνει κάποιους φίλους με αυτόν τον τρόπο, που δεν θα τους γνώριζα με άλλον τρόπο (έλλειψη χρόνου, διαφορετικοί τόποι διαμονής, οικονομικοί περιορισμοί για εξόδους, διαφορετικός τρόπος ζωής, ωράρια κ.ά.) Και πολύ έχω χαρεί στις ελάχιστες περιπτώσεις που όταν κάποιος καινούργιος «φίλος» με ενόχλησε μπόρεσα να τον απομακρύνω με ένα απλό delete, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις και τριβές!

 Αν κάποιος δείχνει με συνέπεια μια συγκεκριμένη ψεύτικη προσωπικότητα επί μεγάλο διάστημα και μας πείσει γι αυτήν, αν γίνει η αρχική  κατά πρόσωπο γνωριμία και ακολουθήσουν κάποιες συναντήσεις θα αποκαλυφθεί η αλήθεια. Όπως γίνεται πάντα, με όποιον τρόπο και να γνωρίσουμε κάποιον...


Θα έλεγα λοιπόν να τολμήσεις με την ανάλογη προσοχή. Μην παραμελήσεις όμως για το λόγο αυτό την κοινωνική σου ζωή, τις εξόδους και τα ενδιαφέροντά σου.

Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

Νιόπαντρη και ερωτευμένη με άλλον


Είμαι 30 ετών. Πριν από 3 χρόνια ξεκινάω μια σχέση με τον τωρινό άντρα μου, που γνωριζόμασταν από μικροί. Πάντα ήμουν λίγο άστατη με τις σχέσεις και βαριόμουνα αρκετά γρήγορα.
Στην οικογένειά μου προέκυψαν σοβαρά προβλήματα υγείας και ξεκίνησε περίοδος φοβερής στενοχώριας και άγχους για όλους. Όλο αυτό το διάστημα η σχέση μου με τον άντρα μου ήταν καλή απλά. Εγώ είχα πολλά νεύρα, δεν είχα όρεξη για πολλά πράγματα αλλά εκείνος έκανε υπομονή και είχαμε ήδη αρχίσει τις προετοιμασίες του γάμου.
Λίγους μήνες πριν το γάμο κάνει ένας συνάδελφο ς μου ένα πάρτι. Τον ήξερα χρόνια, από τότε που τον γνώρισα μου άρεσε αλλά δεν εργαζόμαστε πια μαζί. Στο πάρτι πήγα μόνη μου και εκεί άρχισαν  όλα. Ξεκίνησε ένας έρωτας άνευ προηγούμενου για μένα που δεν έχω και μικρή εμπειρία στις σχέσεις. Σε λίγο καιρό δηλώνει πως είναι ερωτευμένος αλλά δεν θα θελε να μπει ανάμεσα στην σχέση μου.
Τον αρραβωνιαστικό μου  άρχισα να τον αδικώ γιατί σκεφτόμουν τον άλλον. Οι προετοιμασίες του γάμου συνεχιζόταν και είχα λίγο χρόνο μπροστά μου. Τις τελευταίες βδομάδες πριν τον γάμο δεν τον αφησα μονο του. Εκείνος προσπαθούσε καθημερινά να με πείσει και εγω σε φοβερό δίλημμα γιατί αυτο που εζησα μαζι του ήξερα οτι δεν θα το ξανά νιώσω.
Την ημέρα του γάμου η αλήθεια είναι οτι ήμουν πολύ ευτυχισμένη και δεν σκέφτηκα στιγμή να κάνω πίσω ήξερα οτο ο αντρας μου είναι εκεί και με περιμένει και χαιρόμουν γι αυτό. Είχαμε πει να μην ξαναμιλήσουμε σε προσωπικό επίπεδο αλλά μόνο στην δουλειά. Πήγα ταξίδι του μέλιτος, το έμαθε και κατέρρευσε. Στο ταξίδι άρχισε το δικό μου μαρτύριο. Καθημερινά τον έβλεπα στο όνειρο μου και δεν έκανα πάρα μόνον μια φορά έρωτα με τον αντρα μου. Καταλαβε κ εκείνος ότι κάτι τρέχει.  
Τον βλέπω λοιπόν στη δουλειά μετα το ταξίδι  και ξαναβρισκόμαστε. Εβγαζε θυμό μαζι με έρωτα από μεσα του και μου εξηγησε οτι δεν ξέρει αν θα με συγχωρέσει πότε. Βρήκε μια κοπέλα για να νιώθει ότι κ αυτός κάνει κάτι. Εγώ για να μην τον χάσω του λέω να κάνει υπομονή και ότι θέλω να μιλήσω στον άντρα μου. Εν τω μεταξύ η αλήθεια είναι ότι δεν ήμουν σίγουρη για το αν ήθελα να χωρίσω τον άντρα μου και προσπαθούσα να κερδίσω χρόνο.
Τον ίδιο μήνα είχαμε θάνατο στην οικογένειά μου. Σε όλη αυτή την πορεία ο αντρας μου ήταν δίπλα μου, μας φρόντιζε και εδειχνε αγάπη και υπομονή.  
Τωρα στην φάση που είμαι τι να κανω δεν ξερω. Εκείνος μου δήλωσε  ότι ή θα χωρίσω ή να τον αφήσω ήσυχο. Νιώθω τυχερή που έχω διπλα μου 2 φοβερούς ανθρώπους να με αγαπούν αλλα δεν μπορω άλλο. Δεν μπορώ τις τύψεις γιατι λέω πλέον και στους 2 ψέμματα
Δεν μπορω να σκεφτώ να κανω κατι τέτοιο στον άντρα μου και στον πατέρα μου μετά απο τέτοια απώλεια. Η κοινωνία ειναι πολύ μικρή και οι γονείς μας κάνουν παρέα, εχουν γίνει οικογένεια. Και τον αγαπαω για ολα οσα ειναι. Απλά ο άλλος με έκανε να ταξιδεύω αλλού. Απ την αλλη πώς να χασω κάποιον που μου δίνει τέτοια ζωή μόνο με μια του αγκαλιά;
Θελω βοήθεια και ειμαι χαμένη γιατί έχασα δικό μου άνθρωπο και μαζι νομιζω οτι χάνομαι και εγώ. Δεν θελω να είμαι τοσο άδικη με τους αλλους ανθρώπους.
Κ.
Το σίγουρο είναι πως ο σύζυγος δεν σε ενθουσίασε ποτέ. Αντιπροσωπεύει το γνώριμο, τη σταθερότητα, τη σιγουριά, τη συμπαράσταση, και πληροί τα οικογενειακά και κοινωνικά στερεότυπα.
Ο άλλος αντιπροσωπεύει τον έρωτα και το πάθος. Κλασσικό δίλημμα! Δεν ξέρεις όμως ποτέ πώς θα ήταν η σχέση σας αν ζούσατε ελεύθερα τη σχέση σας. Το απαγορευμένο συχνά εξιδανικεύεται.
Όπως κι αν έχουν τα πράγματα, δεν μπορείς να ξεκινήσεις οικογένεια όταν από την αρχή ο άντρας σου δεν παίζει τον κυρίαρχο ερωτικό-συναισθηματικό ρόλο στη ζωή σου.
Δικαίως ο άντρας σου προβληματίζεται και ο άλλος σε βάζει να διαλέξεις. Ο θάνατος του δικού σου ανθρώπου σε έχει φέρει σε μια ασταθή ψυχολογική κατάσταση, εξάλλου λες στην αρχή πως πάντα ήσουν κάπως άστατη στα ερωτικά σου.
Στην παρούσα φάση σου χρειάζεται χρόνος, για να μην πάρεις άλλη μια λανθασμένη απόφαση .(Όπως καταλαβαίνεις, η πρώτη λανθασμένη απόφαση ήταν να παντρευτείς έναν άντρα από κεκτημένη ταχύτητα, ενώ σε γοήτευε ένας άλλος.) Δεν μπορώ να ξέρω τι θα επικρατήσει τελικά μέσα σου και αν οι δυο άντρες θα σε περιμένουν να διαλέξεις …με την ησυχία σου. Τέτοιες αποφάσεις  πάντα προτείνω να παίρνονται με την καρδιά και όχι με το μυαλό. Δεν σημαίνει πως η καρδιά επιλέγει πάντα σωστά, αλλά τουλάχιστον δεν σου μένουν απωθημένα που αργότερα θα τα βρεις μπροστά σου.

Σου χρειάζεται άμεση συνεργασία με ψυχολόγο που θα δει τι άνθρωπος είσαι, τι ψυχικές ελλείψεις έχεις, γιατί δεν έχεις δεξιότητα λήψης αποφάσεων και τι είναι το πιο σημαντικό για σένα στην παρούσα φάση.

Χωρίς σχέση


Είμαι 34 χρονών και μένω εδώ και 3 χρόνια στο εξωτερικό για επαγγελματικούς λόγους.  Ενώ στην αρχή ήμουν καλά και ενθουσιασμένη, πλέον δε νιώθω το ίδιο . Ανησυχώ για το ποια θα είναι η ζωή μου εδώ και αν επιθυμώ να παραμείνω.
Εχω φίλους, δουλειά που με ικανοποιεί, κοινωνικοποιούμαι και γενικά προσπαθώ πάρα πολύ να δημιουργήσω τις συνθήκες για να γνωρίσω κάποιον και να προχωρήσω τη ζωή μου σε άλλο επίπεδο. Δυστυχώς αυτό δε συμβαίνει εδώ και πολύ καιρό και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Στο μέρος που ζω τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα από αυτήν την άποψη. Οι γνωριμίες γίνονται πολύ εύκολα αλλά οι ουσιαστικές σχέσεις αρκετά δύσκολα.
Όταν πρωτοήρθα γνώρισα κάποιον πολύ διαφορετικό από μένα. Ήμασταν μαζί για ένα χρόνο. Επειδή υπήρχαν αρκετές διαφορές μεταξύ μας δεν το σοβαρέψαμε. Πέρασα καλά αλλά δεν μπόρεσα να το απολαύσω όπως το ήθελα γιατί δεν μπορούσα να επενδύσω.
Κάποια στιγμή χωρίσαμε  και ήταν δύσκολο και για τους δυο. Ενώ τα δικά του αισθήματα είχαν αλλάξει, εγώ τότε κατάλαβα ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του και θύμωσα με τον εαυτό μου που μου συνέβη ενώ ήξερα ότι δεν θα προχωρούσε η κατάσταση! Διατηρήσαμε φιλική επαφή μέχρι που έκανε άλλη σχέση στην οποία δηλώνει ευτυχισμένος.
Αρχικά σοκαρίστηκα πολύ γιατί εκείνος προχώρησε τη ζωή του ενώ εγώ όχι , αλλά μετά  συνήλθα. Έχουμε χωρίσει εδώ και 1,5 χρόνο και τη σχέση αυτή την άρχισε πριν ένα χρόνο. Όλο αυτό το διάστημα προσπάθησα και εγώ να βρω κάποιον και μπλέχτηκα και με τα διαδικτυακά ραντεβού τα οποία είναι μια απογοήτευση για όποιον ψάχνει κάτι σοβαρό. Ήθελα πολύ να επιβεβαιωθώ σαν γυναίκα μετά το χωρισμό αυτόν και έγινα χειρότερα γιατί έβλεπα ότι ή δε θα μου άρεσαν τόσο αυτοί με τους οποίους έβγαινα ή δε θα τους άρεσα. Ενώ είμαι όμορφη κοπέλα, ευχάριστη και κοινωνική, για κάποιο λόγο "δεν κάθεται".  Η αυτοπεποίθηση μου έπεσε πολύ και δεν μπορούσα να καταλάβω τι μου λείπει. Οι φίλοι μου  απορούν  γιατί μου συμβαίνει αυτό γιατί , εκτός των άλλων, δεν θεωρούμαι ούτε δύσκολος άνθρωπος ούτε ιδιότροπος. Τι είχα τότε που τράβηξε εκείνον ή προηγούμενες σχέσεις που δεν το έχω πια;
Επιπλέον, ένα θέμα που με προβληματίζει αρκετά είναι τα ψυχολογικά "σκαμπανεβάσματα". Τη μια είμαι ήρεμη , σκέφτομαι λογικά, τα βλέπω χαλαρά , νιώθω δυνατή και την άλλη με πιάνει απελπισία, έχω αϋπνίες, κλαίω και  νομίζω πως αυτή θα είναι η ζωή μου απο εδώ και πέρα. Νομίζω ότι και σχέση να κάνω δε θα ξέρω πως να τη διαχειριστώ. Επίσης, έχω σκεφτεί να παω και με άτομα που δεν μου αρέσουν , αλλά δεν μπορώ! Έχω σεξουαλικές ανάγκες αλλά δε θέλω να πάω με όποιον μου τύχει.
Ειλικρινά σας μιλάω κάνω ό,τι καλύτερο περνά από το χέρι μου γενικότερα, και όχι μόνο για να βρω σχέση. Το νιώθω ότι κάνω ό,τι καλύτερο! Υπάρχουν στιγμές που κλατάρω! Είμαι νέα κοπέλα , γιατί να συμβαίνει αυτό; Αισθάνομαι κάποιες φορές μια ανεξήγητη κούραση ! Νιώθω ότι η ζωή μου θα είναι έτσι από εδώ και πέρα και θα έχω όλη την ώρα αυτές τις μεταπτώσεις. Είναι φυσιολογική αυτή η κυκλοθυμία; Μήπως οφείλεται και στην έλλειψη σεξ;
Κ.

Η σχέση που θα είναι όπως τη θέλουμε δεν έρχεται όποτε τη θέλουμε… Επιπλέον, δεν ξέρω τι συνθήκες επικρατούν στη χώρα που ζεις και μπορεί να έχουν επηρεάσει τόσο την ψυχική σου κατάσταση όσο και το παιχνίδι των σχέσεων.
Υπάρχει η θεωρία πως αν θέλουμε πολύ σχέση και δεν «κάθεται», υπάρχει κάτι υποσυνείδητο που μας αποτρέπει. Αυτή την πιθανότητα μόνο μέσα από ψυχοθεραπευτική δουλειά μπορείς να τη διερευνήσεις.
Λες πως δεν υπάρχει κάτι στην προσωπικότητά σου ή στον τρόπο της ζωής σου που να αποτρέπει τις σχέσεις. Το πρόβλημά σου είναι μάλλον ο τρόπος που αντιμετωπίζεις την έλλειψη σχέσης. Παρουσιάζεις δείγματα κατάθλιψης τα οποία αλληλοτροφοδοτούνται  με τη μοναξιά που βιώνεις και δημιουργείται ένα φαύλος κύκλος. Καμιά φορά η αγωνιώδης αναζήτηση σχέσης γίνεται εμφανής και φοβίζει τους άλλους, όπως επίσης και η κακή ψυχολογική κατάσταση και η χαμηλή αυτοεκτίμηση.
Συμβουλή μου είναι να μάθεις να ζεις μόνη σου και να περνάς καλά. Όταν το καταφέρεις αυτό, θα πάψεις να ψυχαναγκάζεσαι με το θέμα των σχέσεων, τότε θα είσαι άνετη και ήρεμη και είμαι σίγουρη πως θα προκύψουν σχέσεις από εκεί που δεν θα το περιμένεις.

Στη διαδικασία αυτή μπορεί να σε βοηθήσει σημαντικά μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης με ψυχολόγο.

Ήταν παρεξηγήσιμη η συμπεριφορά μου;


Είμαι 32 ετών, ζω σε επαρχιακή πόλη και εργάζομαι σε μια δουλειά από την οποία περνά πολύς κόσμος, έτσι είμαι σε όλους γνωστή και αγαπητή. Εγώ μένω μόνη μου στην πόλη και οι γονείς μου σε χωριό της περιοχής. Αυτή την περίοδο δεν έχω σχέση, αλλά δεν με πειράζει γιατί είναι επιλογή μου. Μετά από μια άσχημη σχέση προτίμησα να είμαι μόνη για κάποιο διάστημα. Είμαι άτομο με ανοιχτή και φιλική συμπεριφορά σε όλους, βγαίνω αρκετά και δεν έχω παρεξηγηθεί ποτέ.
Τις προάλλες έγινε ένα συμβάν και θέλω τη γνώμη σας. ‘Έχει έρθει στην πόλη μας κάποιος γύρω στα 35, υπάλληλος, δεν είμαστε φίλοι αλλά πολλές φορές έχουμε συναντηθεί σε παρέες. Είναι συμπαθητικός και λέμε ένα γεια. Προχθές την ώρα που έμπαινα στο σπίτι μου -μένω πολύ κεντρικά, πάνω στην πλατεία- περνούσε και με χαιρέτησε. Με ρώτησε αν κερνάω καφέ στο σπίτι μου και δέχτηκα. Δεν πίστεψα πως θα το παρεξηγούσε. Μόλις μπήκαμε στο σπίτι πήγε αμέσως να προχωρήσει σεξουαλικά. Όταν διαμαρτυρήθηκα είπε πως τι τον κοροϊδεύω, αφού «τα θέλω», αλλιώς δεν θα τον δεχόμουν στο σπίτι μου!
Έγινα έξαλλη. Ποιος έχει δίκιο;
Τ.
Κάποιες κινήσεις μας μπορούν να παρεξηγηθούν από κάποιους που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις. Για το λόγο αυτό πρέπει να συναλλασσόμαστε πιο προσωπικά με άτομα που γνωρίζουμε πως έχουν τις ίδιες αντιλήψεις με τις δικές μας. Στους ξένους καλό είναι να είμαστε πιο συγκρατημένοι.
Ναι, η κίνησή σου μπορούσε να παρεξηγηθεί από κάποιους. Δεν γνώριζες το άτομο, δεν είχες πρόθεση για λίγο «σεξ στα γρήγορα», οπότε δεν βλέπω γιατί να τον καλέσεις στο σπίτι σου και μάλιστα μετά από δική του πρόταση. Θα μπορούσες, αν ήθελες να τον γνωρίσεις καλύτερα και αφού σου φαινόταν συμπαθητικός, να αντιπροτείνεις καφέ στην πλατεία.

Τι διδάχτηκες από την περίπτωση αυτή; Έστω και μικρή πιθανότητα να υπάρχει να έρθεις σε δύσκολη θέση, καλό είναι να το αποφύγεις.

Η ενδομήτρια ζωή

Ειμαι  νιοπαντρη και  περιμενω  το  πρωτο  μου  μωρακι. Ειμαι  στον  τριτο  μηνα  της  εγκυμοσυνης  μου.  Απο την αρχη της  κυησης μου ομως εχουμε  πολλα  προβληματα συζυγικα με  τον  αντρα  μου - δεν σχετιζονται  καθολου  με  τον  ερχομου  του  μωρου, απεναντιας ο  αντρας  μου  το  ηθελε το παιδι  παρα  πολυ οσο  και  εγω.
Τα  προβληματα  μας μου προκαλουν  τεραστια  αναστατωση  συναισθηματικη κ  ψυχικη,  οι  καθημερινοι  καυγαδες και  οι  εντασεις  μου προκαλουν  ξεσπασματα,  φωναζω,  κλαιω,  βρισκομαι  σε  κατασταση  υστεριας. Όταν  ηρεμω  και  συνειδητοποιω  οτι  κουβαλαω  μεσα  μου  μια  ψυχουλα,  νιωθω  απαισια  που  δεν  προστατευω το  παιδι  μου.
Το  ερωτημα  μου  ειναι  το  εξης : υπαρχει περιπτωση  να  λαμβανει  το  παιδι ολη  αυτη  την  αρνητικοτητα και  την  ενταση και  να  ηχουν  στα  αυτακια  του  τα  ουρλιαχτα  μου  και  οι  φωνες  μας ;  φοβαμαι  μηπως  επηρεαζεται η ηρεμια  του, μηπως  ολο αυτο  καταγραφεται  στον  εγκεφαλο  του και γινει  ενα  παιδι  φοβικο,  επιθετικο, με  νευρολογικες κ ψυχικες  διαταραχες.
Οι  εξετασεις  μου  ειναι  καλες, δεν  υπαρχουν  θεματα ορμονικα η κληρονομικα, η εγκυμοσυνη  μου  επισης  ειναι  πολυ  καλη,  χωρις  εμετους, πονους,  αιμοραγιες, η αλλα πιθανα προβληματα που συνοδευουν  ισως μια  εγκυμοσυνη. Το  προβλημα  μου  εγκειται  στην  κακη  ψυχολογια  μου  κ  στα συχνα  ξεσπασματα  μου λογω  των  συζυγικων  προβληματων. Σας  παρακαλω  απαντηστε  μου,  πεθαινω  απο  τυψεις,  εχω  χασει  τον  υπνο  μου.
Ε.
Οι συνθήκες της ενδομήτριας ζωής επηρεάζουν σίγουρα το παιδί. Εγγράφονται μέσα του και του δίνουν τα πρώτα μηνύματα για το πώς είναι η ζωή εκεί έξω. Έχει διαπιστωθεί πως άσχημες συνθήκες περιβάλλοντος ή και μόνο η άσχημη ψυχολογική κατάσταση της μητέρας κατά την κύηση και τους πρώτους μήνες της ζωής αποτελούν γενεσιουργές αιτίες για την ανάπτυξη κατάθλιψης στο παιδί αργότερα στη ζωή του. Του καλλιεργούν την αίσθηση της μη εμπιστοσύνης προς τη ζωή.
Έρχομαι όμως σε ένα τώρα. Τι κάνεις με έναν άντρα που από την αρχή του γάμου υπάρχουν τέτοιες καταστάσεις; Τι θα γίνει όταν έρθει το παιδί; Σε τι περιβάλλον θα μεγαλώσει; Πώς θα κάνετε οικογένεια και -θεωρητικά- θα ζήσετε το υπόλοιπο της ζωής σας μαζί; Τι κάνεις με τη ζωή σου;

Θεωρώ απαραίτητο να ενταχτείτε με τον άντρα σου σε διαδικασία συμβουλευτικής ζευγαριού. Αν εκείνος δεν δέχεται, καλύτερα απομακρύνσου μέχρι να γεννηθεί το παιδί. Ίσως πήγαινε στους γονείς σου για το διάστημα αυτό. Και σίγουρα σου χρειάζεται εσένα μια διαδικασία προσωπικής ανάπτυξης για να δεις πώς κάνεις τις επιλογές σου και πώς διαχειρίζεσαι τις δυσκολίες.

Κυριακή 17 Νοεμβρίου 2013

Φοιτητικές παρέες και τραπέζια…

Σπουδάζω στο εξωτερικό. Μία συμφοιτήτριά μου προσκάλεσε την παρέα για μεσημεριανό σπίτι της και μαζί με το φαγητό για πολλές ώρες γινόταν και κουβέντα. Και οι υπόλοιπες κοπέλες με τις οποίες κάνω παρέα κάποιο διάστημα, έχει τύχει μια δυο φορές να μας καλέσουν για φαγητό.
Εγώ πάλι δε μαγειρεύω γιατί παίρνω έτοιμο μαγειρευτό φαγητό ή εναλλακτικά φτιάχνω ένα γρήγορο γεύμα, φρούτα και λαχανικά. Δεν προετοιμάζω γεύματα μαγειρευτά  και σπεσιαλιτέ. Δεν θεωρώ πως είναι δημιουργικό να προετοιμάζεις γεύματα με τα οποία δε είσαι σύμφωνη με τις θερμίδες τους και με τα υλικά τους, με σάλτσες για παράδειγμα και λευκούς υδατάνθρακες ,γλυκά με πολλή ζάχαρη και λίπη…. ακόμη και αν είναι γεύματα γνωστά, παραδοσιακά και αγαπημένα για την πλειοψηφία.   Ούτε θέλω να αφιερώνω χρόνο για αυτό. Προτιμώ να κάνω κάτι άλλο σε αυτό το χρόνο.
Παρ’ όλα αυτά με συγκρίνω με τις φίλες μου και με την αδελφή μου που της αρέσει να μαγειρεύει και να φτιάχνει γλυκά. Αντίθετα, εγώ το σκέφτομαι σαν αγγαρεία και προτιμώ να προσέχω τη διατροφή μου και να ενημερώνομαι για τις ιδιότητες των τροφών, αυτό με ενδιαφέρει.
Επίσης, τα γεύματα είναι ευκαιρία για να καλούμε άτομα στο σπίτι για παρέα και συζήτηση. Και συνήθως τρώμε και συζητάμε για ατελείωτες ώρες και ενώ θέλω να φύγω μετά από κάποια ώρα ,δεν το θεωρώ ευγενικό προς τους υπόλοιπους τις παρέας.
Από τη μία είναι ωραίο να συναντώ την παρέα μου ,αλλά από την άλλη τα τραπέζια με το πολύ φαγητό και το πολύ κουβεντολόγημα μου φαίνονται too much! Υπάρχουν ιδέες πρωτότυπες για φαγητό γρήγορο και υγιεινό μαζί με δημιουργική απασχόληση στις οποίες μπορώ να καλέσω την παρέα μου στο σπίτι ή και αλλού?
Σ.

Μου αρέσει που από τόσο νεαρή ηλικία είσαι συνειδητοποιημένη στο θέμα της διατροφής, αρκεί να αποφεύγεις τις υπερβολές που μπορεί να σε αποκόψουν από τα άλλα παιδιά της ηλικίας σου. Συμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου. Και δεν είσαι υποχρεωμένη επειδή είσαι γυναίκα να σου αρέσει η πολύπλοκη μαγειρική, ακόμη κι όταν θα έχεις οικογένεια, πόσο μάλλον τώρα.

Οι φοιτητικές παρέες σε σπίτια με φαγητό και ατέλειωτες συζητήσεις είναι μια όμορφη κατάσταση της φοιτητικής ζωής. Στην εποχή μου περιοριζόμασταν σε μακαρόνια, ομελέτα ή τοστ. Και για γλυκό φτιάχναμε … ιδιοκατασκευές με μπισκότα και κρέμα αραβοσίτου ή έτοιμο ζελέ… Αλλά φαίνεται πως τα πράγματα έχουν αλλάξει…

Δεν πρέπει με κανένα τρόπο να αλλάξεις τις απόψεις σου για το φαγητό και να προσαρμοστείς στο μέσο όρο, αλλά ούτε και να αποκοπείς κοινωνικά. Μπορείς να δέχεσαι τις προσκλήσεις των φίλων σου και εκεί να τρως ό,τι από τα εδέσματα δεν έρχεται σε μεγάλη αντίθεση με τις αρχές σου. Μπορείς να δηλώσεις στους φίλους σου πως είσαι λίγο παράξενη στη διατροφή (αυτή είναι μια καλή δικαιολογία που χρησιμοποιώ κι εγώ). Μπορείς όμως να κάνεις κάποια φορά κάποιες εξαιρέσεις, αν ένα φαγητό σου αρέσει πολύ αλλά δεν είναι υγιεινό. Μη φτάσεις στο άλλο άκρο να γίνεις από μια τόσο νεαρή ηλικία ψυχαναγκαστική με την υγιεινή διατροφή. Εγώ είμαι χορτοφάγος αλλά πχ όταν είμαι προσκεκλημένη σε πασχαλινό τραπέζι θα φάω κυρίως σαλάτες αλλά και λίγο κρέας ή ένα αβγό "για το καλό".

Οι μακροσκελείς επισκέψεις σε κουράζουν. Μπορείς να φεύγεις μια λογική ώρα λέγοντας πως νύσταξες ή έχεις να ξυπνήσεις νωρίς την επομένη ή έχεις πολύ διάβασμα, δηλώνοντας πάντα πως είσαι λίγο ιδιόρρυθμη στις συνήθειές σου, ώστε να μην παρεξηγηθούν τα άλλα παιδιά. Πίστεψέ με, αυτοί που σε εκτιμούν σε εκτιμούν γι αυτό που είσαι. Και για τις επιλογές σου που τις ονομάζουμε παραξενιές επειδή δεν συμπίπτουν με την άποψη των πολλών. Μη φοβάσαι να υπερασπίζεσαι τη διαφορετικότητά σου!

Πάμε τώρα στο να καλέσεις εσύ φίλους για φαγητό. Μη μπαίνεις σε σύγκριση με τις φίλες σου. Εσύ όταν καλέσεις κάνε κάτι απλό, όπως 2-3 σαλάτες και μακαρονάδα ή ρύζι με κάποια σάλτσα λαχανικών. Μπορείς εξάλλου να παραγγείλεις μερικές πίτσες ή κάποιες μερίδες κινέζικου φαγητού και να κάνεις και τις σαλάτες σου. Για γλυκό ας έχεις διάφορα φρούτα ή κάνε μια φρουτοσαλάτα. Εξάλλου, όλο και κάποιος από τους καλεσμένους θα φέρει γλυκά… Ειδοποίησε τους φίλους σου πως δεν τα καταφέρνεις στη μαγειρική και θα φάτε πολύ απλά, αλλά καλείς για την καλή παρέα.

Προσωπικά έχω τις ίδιες απόψεις με σένα για το φαγητό, αν και μπορώ να μαγειρέψω πολύ καλά όταν έχω διάθεση (αλλά σπανίως έχω!). Πάντα πίστευα πως οι ανθρώπινες επαφές κακώς συνδέονται τόσο με το φαγητό. Συχνά καλώ φίλους δηλώνοντας πως θα φάμε χορτοφαγικά. Κάνω ωραίες σαλάτες, ένα πιάτο με τυριά και ένα μόνο μαγειρευτό χορτοφαγικό πιάτο ή μια χειροποίητη χορτόπιτα ή τάρτα. Κάποια φορά ο σύζυγός μου και ένας από τους προσκεκλημένους που είναι κρεοφάγοι, βγήκαν και έφεραν και σουβλάκια! Όλοι γελάσαμε και όσοι ήθελαν έφαγαν και σουβλάκια μαζί με τα χορτοφαγικά μου!

Εγώ βέβαια ως μεγάλη, ως παντρεμένη και ως πολλά χρόνια νοικοκυρά, έχω να ξεπεράσω ένα πολύ ισχυρότερο στερεότυπο σε σχέση με σένα. Έχω όμως αυτοπεποίθηση και θεωρώ πως οι φίλοι έρχονται για το ενδιαφέρον που παρουσιάζει η προσωπικότητά μας και όχι για το φαγητό. Και πραγματικά βλέπω πως έρχονται με χαρά και απολαμβάνουν και τη "διαφορετική" άποψη για το φαγητό. Σου προτείνω να υιοθετήσεις κι εσύ μια ανάλογη στάση.

Μου αρέσει ένα αγόρι στο σχολείο…

Είμαι 16 (πρώτη Λυκείου). Στο τμήμα μου είναι ένα αγόρι που μου αρέσει. Πιστεύω πως του αρέσω. Με κοιτάζει επίμονα μέσα και έξω από την τάξη, μου λέει αστεία, κάνει κάποια πειραγματάκια κτλ. Τις προάλλες, στη γυμναστική άφησε την ομάδα του και ήρθε στη δική μου. Όμως έχω ένα πρόβλημα, ενώ παλιά ήμουν  πολύ άνετο άτομο τώρα είμαι πολύ ντροπαλή (ίσως φταίνε μερικά παραπανίσια κιλά τα οποία θα έχω χάσει σύντομα, ίσως το ότι δεν έχω καμιά εμπειρία με τα αγόρια). Δεν ξέρω όμως τι να κάνω.
Μ

Είναι φυσικό στην ηλικία σου να μην έχεις εμπειρίες. Οι εμπειρίες βρίσκονται μπροστά και έχεις μια ολόκληρη ζωή για να τις ζήσεις…. Δεν μπορώ να πω αν το αγόρι αυτό ενδιαφέρεται ή απλώς παίζει. Εξάλλου, δεν πρέπει να περιμένεις ώριμη και συνεπή συμπεριφορά από έναν 16 χρονο. Υποθέτω πως ούτε κι εσύ είσαι ώριμη και ξέρεις πώς να φερθείς. Φυσικό δεν είναι στην ηλικία σας;
Το θέμα είναι πως εσύ πρέπει να αποκτήσεις αυτοπεποίθηση για να μπορέσεις να ζήσεις μια φυσιολογική εφηβική ζωή. Κάνεις πολύ καλά που άρχισες να προσέχεις το σώμα σου. (Προσοχή όμως να μην κάνεις υπερβολές!). Μπορείς να ζητήσεις τη συμβουλή της μητέρας σου (αν έχετε καλή σχέση) ή κάποιας μεγαλύτερης συγγενούς ή φίλης για μια υγιεινή δίαιτα και αναβάθμιση της εμφάνισής σου.
Στις πρώτες εφηβικές σχέσεις δεν πρέπει να επενδύουμε, αλλά να τις βλέπουμε σαν όμορφες πρώτες εμπειρίες ζωής. Μπορεί πράγματι το αγόρι αυτό να ενδιαφέρεται για φλερτ μαζί σου, αλλά εξίσου είναι πιθανό να είναι απλώς ζωηρός και χαρούμενος τύπος που του αρέσει να αστειεύεται με τα κορίτσια.
Προτείνω να φροντίσεις να αποκτήσεις διασυνδέσεις με την παρέα του ή να συχνάζεις κι εσύ με κάποιους φίλους σου στα στέκια που συχνάζει εκείνος, ώστε να αρχίσετε να κάνετε παρέα και εκτός σχολείου. Μπορείς να τον πλησιάσεις στο σχολείο με μια αφορμή και να του πιάσεις κουβέντα. Να θυμάσαι πως οι σχέσεις είναι σαν παιχνίδι με μπάλα: μπορείς να ρίξεις μια πρώτη μπαλιά και ο άλλος πρέπει να ανταποδώσει. Αν δεν ανταποδώσει δεν ρίχνεις δεύτερη. Αν λοιπόν εσύ τον πλησιάσεις με τους παραπάνω τρόπους κι εκείνος δεν ανταποκριθεί, ξέχασέ τον προς το παρόν και δες αν και πότε μπορεί να σε πλησιάσει πρώτος εκείνος.

Μην περιμένεις οπωσδήποτε ανταπόκριση από ένα αγόρι που σου αρέσει. Αυτός είναι ο νόμος των σχέσεων: Πολλές φορές θα ενδιαφερθείς για αγόρια και δεν θα ενδιαφερθούν εκείνα, όπως και πολλά αγόρια θα ενδιαφερθούν για σένα κι εσένα δεν θα σου αρέσουν. Θα ασχοληθείς λοιπόν μόνο με αγόρια που και σου αρέσουν και ανταποκρίνονται.

Μακριά από κάτι τέτοιους…

Συναντώ τον Α σε τακτά διαστήματα σε επαγγελματικό χώρο. Ειμαι 30 και ειναι 35. Αμεσως μετα την γνωριμια μας  μου εστειλε αιτημα φιλιας στο facebook. Δεν το χρησιμοποιουσα ομως τοτε γιατι ήμουν σε σχέση. Οταν χώρισα αρχισε μια επαφή με μηνύματα και τηλεφωνήματα. Έδειχνε πως με φλέρταρε.  Καποια στιγμη ειδα μια δημοσιευση στο τοιχο του καταλαβα πως ειχε σχεση και τον ρωτησα. Δεν το αρνηθηκε. Ετσι και εγω συνεχισα να μιλαω μαζι του φιλικα μονο αφου ηταν πολυ ευχαριστος σαν ανθρωπος και ηθελα να τον γνωρισω καλυτερα.
Μου ειχε προτεινει αρκετες φορες να παμε για καφε αλλα δεν ηθελα να μπλεξω εφοσον γνωριζα πως ειχε σχεση και εβλεπα πως δεν με αντιμετωπιζε τοσο φιλικα και ξέροντας πως και εγω νιωθω πραγματα γι αυτον. Οσες φορες μου το πηγαινε αλλου του ελεγα να κοιταξει να βρει το κενο που εχει στη σχεση του. Επειδη επεμενε και για να ξεκαθαρισει το θεμα του λεω μετα απο λιγο καιρο να παμε να πιουμε ενα καφε να μιλησουμε και δεν ηρθε. Απο τοτε εξαφανιστηκε.
Απομακρύνθηκα κι εγώ. Μετα απο λιγο καιρο ενα βραδυ μ επαιρνε συνεχεια τηλεφωνο αλλα ειχα δουλεια και δεν απαντησα και τα μεσανυχτα μου εστειλε ενα μηνυμα και ουτε λιγο ουτε πολυ μου προτεινε να περασουμε καλα ενα βραδυ. Προσπαθησα να τον κανω να καταλαβει πως δεν θελουμε τα ιδια πραγματα και αποφασισα να μην ξανασχοληθω. Οταν ξαναβρεθήκαμε σε απαγγελματικό χώρο  ημουν αποτομη και ψυχρη για να καταλαβει πως εκανε λαθος. Πριν απο μερικες μερες με προφαση μια δουλειά  με πηρε τηλεφωνο σαν να μη τρεχει τιποτα..Δεν μπορουσα να μιλησω οπως θα ηθελα γιατι ηταν και κοσμος μπροστα και συγκρατηθηκα.Θελω ομως να το λυσω αυτο.
Τωρα πλησιαζει η επόμενη επαγγελματική συνάντηση και θέλω ως τότε να το έχω επιλύσει.  Σκεφτομαι να του πω να παμε για ενα καφε αλλα τι να του πω; Πως να του το προτεινω; Η μηπως να μην κανω τιποτα και να κρατησω την αξιοπρέπεια μου; Δεν ξερω… Εσεις πως τ ακουτε ολα αυτα; Μου δηλωσε τις προθεσεις του και τωρα προσπαθει με καθε τροπο να το πετυχει; Η οντως εχει προβλημα στη σχεση του;
Ε.

Είναι φανερό πως του τύπου του αρέσεις σαν γυναίκα και θα ήθελε μαζί σου λίγο σεξ στα γρήγορα και κρυφά, έτσι ώστε να μη χαλάσει τη σχέση του. Εσένα πάλι σου αρέσει, γι αυτό ασχολείσαι. Αλλιώς θα είχες αδιαφορήσει και κόψει τις εξω-επαγγελματικές  επαφές.
Την πρώτη φορά δεν εμφανίστηκε στον καφέ του …ξεκαθαρίσματος. Αυτό σημαίνει πως δεν θέλει να ξεκαθαρίσει. Μην προτείνεις λοιπόν δεύτερο καφέ ξεκαθαρίσματος γιατί είναι ανώφελος, μόνο θάρρος μπορεί να του δώσει.
Αν λοιπόν δεν σε ενδιαφέρει η επαφή που σου προτείνει, αδιαφόρησε. Και μην αναλώνεσαι σε σκέψεις για το τι συμβαίνει με τη σχέση του, δεν είσαι η ψυχολόγος του! Ασχολήσου καλύτερα με το τι δήλωσε πως θέλει και το τι θέλεις εσύ.

Προτείνω λοιπόν να αδιαφορήσεις στις προσκλήσεις του, τηλεφωνήματα κτλ και να διατηρήσεις μια ουδέτερη στάση στις επαγγελματικές συναντήσεις. Αν επιμένεις να ξεκαθαρίσεις, στείλε του ένα απλό μήνυμα στο φβ πριν την επόμενη συνάντηση, λιτό και ευγενικό, χωρίς πολλές κουβέντες: Πχ. «Βλέπω πως θέλουμε διαφορετικά πράγματα και νιώθω άβολα στις συναντήσεις μας. Σε παρακαλώ να διατηρήσουμε την επικοινωνία μας στο καθαρά συναδελφικό επίπεδο». Και τέρμα με κάτι τέτοιους!

Η πρώην και ….ο σκύλος


Eιμαι 18 χρονων και εχω σχεση με εναν 25χρονο που παει καλα. Eιναι καλος ανθρωπος και μου φερεται σωστα. Aυτος συζουσε 7 χρονια με μια κοπελα και σε καποιο διαστημα πηραν ενα σκυλο. Περσυ αρρωστησε το σκυλι (έχουν χωρίσει 2 χρονια και εμεις εμείς πλεον 1 χρονο μαζι) και με απομακρυνε για να ειναι κοντα του αυτη η κοπελα, κατι που μετανιωσε πολυ. Τα βρηκαμε απο τοτε και δεν μας εχει ξαναενοχλησει! Τωρα ομως, ειναι πάλι αρρωστο το σκυλί και θεωρησε πως επρεπε να την ενημερωσει αν ηθελε να το δει γιατι μπορει να μην ζησει πολυ. Εμενα με ενοχλησε αρκετα η διαδικασια αυτη, εχω αδικο?
Μ

Για τους ανθρώπους που διατηρούν με συνείδηση κατοικίδιο, το κατοικίδιο αυτό είναι σαν ένα μέλος της οικογένειάς τους. Κατανοώ λοιπόν την ευαισθησία του φίλου σου και της πρώην φίλης του για το σκυλί. Ο τρόπος όμως που εκφράστηκε στη σχέση σας αυτή η ευαισθησία είναι λανθασμένος.
Αν κατάλαβα καλά, δεν μένεις μαζί με το φίλος σου. Εκείνος μένει μόνος του με το σκύλο και εσύ τον επισκέπτεσαι στο σπίτι του. Πριν από σένα είχε μακροχρόνια σχέση συμβίωσης με την άλλη κοπέλα, χώρισαν πριν 2 χρόνια και εσείς συνδέεστε 1 χρόνο. Άρα, αν δε με γελούν τα μαθηματικά μου, πέρυσι η σχέση σας μόλις είχε αρχίσει.  Αυτό είναι και το μόνο του ελαφρυντικό που σε απομάκρυνε για να βλέπει η πρώην του το σκύλο. Ίσως η σχέση σας δεν είχε ακόμα σοβαρέψει από μεριάς του.
Υπήρχε κάποιος άλλος λόγος απομάκρυνσης; Μήπως ο σκύλος και η πρώην ήταν δικαιολογία; Γιατί θα μπορούσε κάλλιστα η άλλη κοπέλα να βλέπει το σκύλο όταν δεν είσαι εσύ παρούσα ή και με την παρουσία σου κάποιες φορές. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι πρώην πρέπει να αποτελούν ταμπού και να μη συναντιούνται πολιτισμένα με το νέο ζευγάρι αν έχει περάσει κάποιο διάστημα από το χωρισμό και αν παραστεί κάποια ανάγκη….
Όπως και να έχει η κατάσταση, ο φίλος σου πέρυσι δεν χειρίστηκε καλά την κατάσταση και αυτό είναι φυσικό να σου έχει δημιουργήσει κακό προηγούμενο για το θέμα. Φέτος όμως είναι καιρός να αντιμετωπίσετε το θέμα διαφορετικά, με δεδομένο μάλιστα πως εκείνος μετάνιωσε για την τότε στάση του.
Μπορείς να του πεις πως αντιλαμβάνεσαι τα περί σκύλου αλλά πρέπει κι αυτός να αντιληφθεί πώς να χειρίζεται καλύτερα τέτοιες καταστάσεις. Βεβαίως να ειδοποιήσει την πρώην και να έρθει κάποιες φορές δει το σκύλο, αλλά αυτό να γίνεται με ένα μέτρο. Να φροντίσει να μην επηρεαστεί η σχέση σας και ο χρόνος που περνάτε μαζί. Η κοπέλα μπορεί να επισκέπτεται το σκύλο ενώ είσαι παρούσα και πρέπει όλοι σας να ξεπεράσετε τα στερεότυπα. Εξάλλου και μόνος του να είναι σε κάποια επίσκεψή της, υποθέτω πως του έχεις εμπιστοσύνη, αλλιώς πώς είσαι μαζί του;

Τέλος, να παρατηρήσω πως είστε όλοι πολύ νέοι για μακροχρόνιες σχέσεις συμβίωσης και στερεοτυπικές αποκλειστικότητες. Εσύ έκανες σχέση στα 17 κι εκείνος συζούσε με την πρώην 16-23 (!) και τα έφτιαξε μαζί στου στα 24, αν πάλι δεν με γελούν τα Μαθηματικά μου. Χαλαρώστε λίγο και φερθείτε σαν παιδιά της ηλικίας σας!

Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2013

Sex και μόνο;


Περνάω για πολλοστή φορά την ίδια διαδικασία.. και παρότι νιώθω πάλι πληγωμένη και άδεια, πιστεύω πως μάλλον κάνω και εγώ κάτι λάθος απο την μεριά μου αλλά τελικά έχω μπερδευτεί με το τι θέλουν οι άντρες και αν ξέρουν και αυτοί τι θέλουν τελικά.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται και η τωρινή μου ιστορία έχει ως εξής: Γνωρίζω κάποιον και υπάρχει έλξη. Κάνει αυτός το πρώτο βήμα, εμένα απλώς μου αρέσει και το προχωράω για σεξ και μόνο. Αυτός δείχνει τσιμπημένος -όχι μόνο στα λόγια- και γενικότερα πιο ευάλωτος. Όχι μεγάλα λόγια για γάμους και παιδιά αλλά επιδιώκει να με βλέπει, βγάζει τρυφερότητα, επικοινωνεί πολύ συχνά, με ρωτάει πολλά για μένα…δεν θα το χαρακτηρίσω έρωτα αλλά ενθουσιασμό σίγουρα. Εγώ πέραν το ότι πιέζομαι αρκετά απο αυτό, δεν εκφραζω τα ίδια συναισθήματα, δεν κάνω ποτέ κίνηση να επικοινωνήσω πρώτη, δεν είμαι ιδιαίτερα εκδηλωτική στα συναισθήματα, δεν τον επιβεβαιώνω με λίγα λόγια και διατηρώ την ανεξαρτησία μου τύπου αν θες να βρεθούμε οκ αλλά αν δεν κάτσει δεν με πειράζει ιδιαίτερα και γενικά ας περνάμε καλά και βλέπουμε. Όχι με προσβλητικό τρόπο όλο αυτό, αλλά σίγουρα απ' ό,τι αποδεικνύεται είναι εμφανές.
Μετά απο λίγες εβδομάδες, αυτός αρχίζει να μου εκφράζει δυσαρέσκεια στο ότι είμαι έτσι και παράπονα. Εσυ ποτέ αυτό, εσύ ποτέ εκείνο...και έπειτα αλλάζει... Ενώ δεν σταματάει την επικοινωνία μαζί μου, ούτε φυσικά το σεξ, γίνεται πολύ ψυχρός, οι τρυφερότητες εξαφανίζονται, η επικοινωνία αραιώνει, σταματούν τα 10 μηνύματα τη μέρα και γενικά έχει το προφιλ του σε έχω μόνο για σεξ ξεκάθαρα.
Ξέρω οτι και η δική μου στάση -η οποία συνεχίζει να είναι ψιλοουδέτερη- δεν είναι ότι καλύτερο αλλά η ερώτηση μου είναι η εξής, επειδή αυτή η ιστορία μου έχει συμβεί αρκετες φορές: Τελικά είναι τόσο σημαντική η επιβεβαίωση στην αρχή για έναν άντρα ή απλά ενθουσιάζονται επιπόλαια και όποια και να ήταν η στάση μου θα είχα την ίδια κατάληξη? Ξέρω οτι οι γυναίκες κολλάμε με το φτύσιμο ενώ οι άντρες όχι, αλλά με ενοχλεί και με στεναχωρεί η συμπεριφορά αυτή και δεν ξέρω πώς να το χειριστώ, ειδικά όταν ο άλλος δεν εξαφανίζεται αλλά κάνει κάτι χειρότερο, με διατηρεί μεν στην ζωή του αλλά καθαρά σεξουαλικά. Πιστεύετε οτι θα άλλαζε κάτι αν ήμουν πιο εκδηλωτική , στην πορεία ή απλά μου πούλησε-πουλάνε παραμύθι?
Τ
Το μήνυμά σου μου δημιουργεί την απορία: εσύ πώς θα ήθελες να εξελιχθούν οι ερωτικές σου ιστορίες; Αρχικά λες πως ανταποκρίνεσαι σε άντρες που σε προσεγγίζουν αν σου αρέσουν και με σκοπό μόνο το σεξ. Όταν τελικά καταλήξετε να σε βλέπουν κι αυτοί μόνο σεξουαλικά, γιατί δείχνεις να σε πειράζει αυτό; «ο άλλος δεν εξαφανίζεται αλλά κάνει κάτι χειρότερο, με διατηρεί μεν στην ζωή του αλλά καθαρά σεξουαλικά». Αυτό δεν θέλεις κι εσύ εξ αρχής;
Ας δούμε τώρα το ερώτημά σου. Δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη για το σύνολο των αντρών, γιατί υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων.
·         Κάποιος μπορεί να προτίθεται για πιθανότητα σχέσης και να έχει αρχίσει να αναπτύσσει συναισθήματα, αλλά η δική σου συμπεριφορά να τον αποθαρρύνει. Επειδή όμως του αρέσεις σεξουαλικά, γιατί να μην παραμείνει; Κάποιοι άνθρωποι, κατά πλειοψηφία  άντρες, αρέσκονται και σε σχέσεις καθαρά σεξουαλικές. Εσύ ανήκεις στη μειοψηφία των γυναικών με τέτοια στάση. Απόλυτα θεμιτό.
·         Κάποιος μπορεί αρχικά να φέρεται σαν ερωτευμένος μέχρι να σταθεροποιηθεί μια σεξουαλική κατάσταση με την κοπέλα γιατί αυτός ήταν ο αρχικός του στόχος. Κοινώς «πουλάει παραμύθι». Γνωρίζει πως σπανίως οι γυναίκες δεν θέλουν σχέση και φροντίζει να τις κατακτά με το πρόσχημα του έρωτα.

Αν εσύ είσαι ξεκάθαρη στο τι θέλεις και το βρίσκεις, τι έννοια έχει να προβληματίζεσαι για το τι θα γινόταν αν…; Αν και όταν ερωτευτείς κι εσύ, υποθέτω πως θα δείξεις άλλη συμπεριφορά, οπότε θα δεις σε ποια κατηγορία θα ανήκει ο σύντροφός σου.

Το «καλό κορίτσι»


Είμαι 28 ετών και δεν έχω κάνει σχέση ποτέ μου . Συνήθως όσοι με έλκυαν ερωτικά (από το σχολείο ήδη) με αντιμετώπιζαν κοροϊδευτικά, επειδή ήμουν «το καλό κοριτσάκι».
Τελευταία έγινε κάτι που με πείραξε πολύ. Ήμουν ερωτευμένη με κάποιον γνωστό μου αρκετά χρόνια, ο οποίος φαινόταν να ενδιαφερόταν αρκετά  φιλικά, να με συμβουλεύει, του ανοίχτηκα κτλ, μια φορά μάλιστα βγήκε μέχρι και ραντεβού μαζί μου, οπου με ρωτούσε αν έχω σχέση, αν ενδιαφέρομαι για οικογένεια κτλ. Μέχρι που άκουσα αυτόν και την οικογένειά του να γελάνε μαζί μου και να λένε διάφορα  άσχημα πράματα για μένα χαιρέκακα.
Σχολίαζαν το γεγονός ότι ενώ ήμουνα αριστούχα πάντα , τώρα έχω κολλήσει γενικότερα στη ζωή μου και με σπουδές και δουλειές κτλ, ότι είμαι βολεμένη κτλ  Με πείραξε πολύ και κλείστηκα γενικότερα, γιατί έτρεφα αισθήματα όχι μόνο ερωτικά, έβλεπα έναν φίλο. Σταμάτησα να έχω επαφές μαζί του, μάλλον παρεξηγήθηκε, αλλά τον βλέπω καμιά φορά με τη γυναίκα του πια και πονάω.
Μου έχει μείνει ένα "γιατι"; Γενικά περνάω ένα πολύ άσχημο στάδιο, νιώθω ότι έχω χάσει τα χρόνια μου έτσι,  φοβάμαι να ξαναβγώ στην επαγγελματική αρένα, φοβάμαι να ξανανοιχτώ σε κάποιον άντρα, νιώθω κατώτερη και λίγη. Επιπλέον κάποιοι συγγενείς, γνωστοί έως και οι γονείς μου έχουν μιλήσει υποτιμητικά για το πρόσωπό μου, σαν να τους δόθηκε η ευκαιρία  να βγάλουν το άχτι τους και "να με χτυπήσουν" ενώ είμαι κάτω. Ανησυχώ γιατί κλείστηκα αρκετά στον εαυτό μου και δεν εμπιστεύομαι πλέον κανένα.
Ε.
Το θέμα έχει να κάνει με σένα την ίδια. Περιορίστηκες από μικρή στο ρόλο του «καλού κοριτσιού» και της άριστης μαθήτριας και δεν βγήκες στη ζωή, δεν απόχτησες αυτοπεποίθηση και κοινωνικές δεξιότητες.
Οπότε τώρα διάφοροι βρίσκουν την ευκαιρία να σε σχολιάσουν και φυσικό είναι εσύ να έχεις κλειστεί και να έχεις γίνει φοβητσιάρα και καχύποπτη. Η δε ιστορία σου με τον τύπο που σε ενδιέφερε είναι απλώς άλλο ένα «σύμπτωμα» της κατάστασης που ζεις.

Θα πρέπει να φροντίσεις τον εαυτό σου γιατί δεν θα το κάνει κανένας για λογαριασμό σου. Χρειάζεσαι άμεση συνεργασία με ψυχολόγο. Επιπλέον, χρειάζεσαι φίλους, ενδιαφέροντα, φλερτ και δουλειά, για να ξεπεράσεις σιγά-σιγά τα στάδια ζωής που παρέλειψες ως τώρα. Αυτά όμως θα τα πετύχεις μόνο αν αρχίσεις να εξελίσσεσαι προσωπικά.

Ζήλεια για το αδελφάκι


Είμαι  μητέρα δύο αγοριών και έχω σοβαρό θέμα με την συμπεριφορά του μεγάλου μου γιού. Η διαφορά ηλικίας τους είναι 3 χρόνια. (4.5 & 1.5),  αυτό σημαίνει πως μέχρι τα 3 ο μεγάλος ήταν το επίκεντρο όλων. Τώρα όμως υπάρχει και το αδερφάκι του και αντί να χαίρεται που έχει παρεούλα, εκείνος όλο τον χτυπάει, τον σπρώχνει, τον κλωτσάει, τον πατάει.... Έχω παρατηρήσει πως με το που άρχισε το σχολείο έχει γίνει ακόμα πιο επιθετικός. Ακόμα και μαζί μου που ήταν πολύ δεμένος και με σεβόταν ας πούμε, βγάζει απίστευτη επιθετικότητα.  Παράδειγμα... του λεω, παμε να πλύνουμε τα δόντια μας και εκείνος τσιρίζει. Μετά απο λιγο που ηρεμεί τον ρωτώ γιατί το κάνει αυτό και μου απαντά πως το κάνει επειδή δεν θέλει να πάει για ύπνο.
Τι να κάνω? δείχνω όση ανοχή και υπομονή μπορώ. Δεν μπορώ να αμελήσω και τον μικρό τελείως. Δεν παραλείπω  να του λέω συνεχώς πως τον αγαπώ. Έχω κουραστεί πολύ ψυχολογικά με αυτό το θέμα. Φοβάμαι πως κάποια στιγμή μπορεί να χτυπήσει άθελά του αλλά άσχημα τον αδερφό του. Από την άλλη καταλαβαίνω πως το παιδί μου υποφέρει και κάτι τον απασχολεί. θέλω να τον βοηθήσω να καταλάβει πως τον αγαπώ το ίδιο με πριν.  Κουράστηκα να του φωνάζω μη και μη. Ξέρω πως περιμένει κάτι άλλο από μένα. Βοηθήστε με σας παρακαλώ.
Α.
Το φαινόμενο αυτό είναι πολύ συνηθισμένο. Φαίνεται πως ο μεγάλος νιώθει να χάνει την πρωτοκαθεδρία στο σπίτι, σε συνδυασμό με το σχολείο όπου ο ίδιος δεν είναι το κέντρο του κόσμου αλλά ισότιμος με τα άλλα παιδάκια.
Δεν αναφέρεις το σύζυγο στην όλη ιστορία. Πρέπει κι εκείνος να λάβει ενεργό ρόλο για να βοηθηθεί η κατάσταση. Το οικογενειακό περιβάλλον πώς είναι; Η σχέση με το σύζυγο; Η δική του επαφή με τα παιδιά; Αν όλα αυτά δεν είναι καλά, η στάση του μεγάλου μπορεί να είναι αντίδραση σε μια γενικότερη οικογενειακή δυσλειτουργία και να εντάθηκε με τον ερχομό του μικρού. Οπότε εκεί χρειάζεται πρώτα να διορθωθούν άλλα πράγματα…
Αν όμως στην οικογένειά σας δεν έχει σημαντικά προβλήματα, να μερικές συμβουλές που θα βοηθήσουν:
·         Να τονίζετε ότι ο μεγάλος είναι «μεγάλος» και να συζητάτε τα επιτεύγματά του. Ενώ ο αδελφός του είναι «μικρός», χρειάζεται βοήθεια σε πολλά πράγματα και πρέπει όλοι να τον βοηθάμε και αυτός ως ο μεγάλος να βοηθά τον μικρό.
·         Να του δείχνετε αγάπη και να ασχολείστε αρκετά μαζί του. Ειδικά ο πατέρας του πρέπει να του αφιερώνει αρκετό χρόνο, μέσα και έξω από το σπίτι. Αν δεν έχετε χρόνο και υπάρχουν παππούδες, θείοι κτλ, να τον βγάζουν συχνά έξω ή να παίζουν μαζί του, να του διαβάζουν κτλ.
·         Να τον αποκεντρώσετε από το μωρό και τον μικρόκοσμο του σπιτιού. Εγγράψτε τον σε δημιουργικές δραστηριότητες πχ μουσική προπαιδεία ή αθλητισμό, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά του. Να καλείτε στο σπίτι συνομήλικά του παιδάκια να παίζουν. Χρειάζεται μια ισορροπία δραστηριοτήτων στο σπίτι και έξω, ώστε ταυτόχρονα να αποκεντρωθεί αλλά και να μην αισθανθεί πως «εξορίζεται» από το σπίτι και τους γονείς.
·         Αφιέρωνέ του όσο χρόνο μπορείς και φρόντισε να κάνετε μαζί κάποιες δραστηριότητες, κατά προτίμηση συγκεκριμένες, ώστε αν είναι ο «δικός σας χρόνος» πχ. κάθε βράδυ πριν κοιμηθεί διαβάζετε παραμύθι. Το ίδιο και ο σύζυγος.
·         Δείτε τη νηπιαγωγό του στο σχολείο, ενημερώστε την για την οικογενειακή κατάσταση και ζητήστε της να έχει το νου της στο παιδί. Να τον μάθει να κοινωνικοποιείται σωστά στο σχολικό χώρο, να μοιράζεται και να εμπλέκεται σε δημιουργικές δραστηριότητες.

Μην ανησυχείς τόσο. Ο ερχομός ενός νέου παιδιού κατά κανόνα διαταράσσει το οικογενειακό σύστημα, πότε λίγο πότε πολύ. Αν όμως υπάρχει σωστή συμπεριφορά εκ μέρους των μεγάλων και αγάπη στην οικογένεια, όλα τακτοποιούνται με τον καιρό.

«Χλιαρή» σχέση


Είμαι 29 ετών κ ο σύντροφός μου 32.Έχουμε σχέση που κρατάει σχεδόν 2 χρόνια.
Μέχρι την 2η βδομάδα όλα κυλούσαν καλά. Ώσπου μια μέρα αποφάσισε να με χωρίσει γιατί δεν έχει αρκετό χρόνο λόγω δουλειάς για να με βλέπει, ενώ το θέλει. Εγώ έφυγα δακρυσμενη. Με ακολούθησε κ μου είπε πως έχει καιρό να κάνει σχέση κ δεν ξέρει πως να φερθεί. Να ξέρω οτι δε μου εγγυάται οτι θα είμαστε για πάντα μαζί κ οτι θα βλεπομαστε όταν μπορεί. Το δέχτηκα.
Σε λίγον καιρό γνώρισα τους γονείς του και όλο του τον κύκλο .Πρώτη φορά ολοκληρώσαμε στους 8 μήνες με την δικαιολογία οτι είχε δει κάτι καλό σε μένα κ δεν ήθελε να βαρεθεί. Εγώ πιστεύω οτι έχει κάποιο πρόβλημα που αποφεύγει να συζητήσει. Από τις αρχές βγαίνουμε πάντα με παρέα κ μόνο σινεμά μόνοι. Όποτε ρωτήσω το λόγο κλασικά αποφεύγει. Έφτασα μετά από καιρό να μιλήσω με δικό του άτομο μήπως βρω το γιατί. Μου είπε πως πριν χρόνια πήγαινε για γάμο αλλά λίγο πριν τον παράτησε. Αλλά το τελικό ήταν όταν έκανε σχέση με παντρεμένη στην οποία επένδυσε πολλα κ το έμαθαν οι δικοί του. Έκτοτε άλλαξε κ κλείστηκε οριστικά στον εαυτό του.
Μήπως γι αυτό αποφεύγει το θέμα γάμος κ σε συζητήσεις φιλικές την μια λέει κ τώρα θα την παντρευομουν κ άλλες φορές ούτε συζήτησή; Φόβος; Τους γονείς μου τους γνώρισε μια φορά. Κάθε φορά που τον καλώ βρίσκει δικαιολογία κοκκινιζοντας από ντροπή! Συνεχίζει να αποφεύγει να κάνει κάτι μόνος του μαζί μου αλλά κάνει μελλοντικά σχέδια για ταξίδια μαζί μου. Βλεπόμαστε μόνο 4-5 το μήνα.
Μια νύχτα που έμεινα σε εκείνον σκεφτόμουν όλα αυτά κ δάκρυσα. Με είδε. Του είπα στενοχωριέμαι γιατί προτιμάει πολλές φορές όταν έχει χρόνο να κάνει άλλα πράγματα αντί να με δει, πχ ασχολείται με το φβ ακόμα κι όταν είμαστε μαζί. Ενώ εγώ πηγαίνω συνεχώς στην περιοχή του που είναι πολύ μακριά. Στεναχωρήθηκε κ με καθησύχασε με αγκαλιές κ με το οτι δε θα με άλλαζε με τίποτα. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ενώ ξέρει οτι είμαι εκεί δίπλα του με φοβάται κ δεν με εμπιστεύεται; Γιατί τόση ανασφάλειά; Μήπως φταίω; Ξέρω οτι θέλει να είμαστε μαζί. Αλλά γιατί τα κάνει αυτά;
Κ.
Δεν μπορώ να ξέρω τα κίνητρα της συμπεριφοράς του και θα επικεντρώσω στο τι θα κάνεις εσύ με δεδομένη την κατάσταση.
«Μέχρι την 2η βδομάδα όλα κυλούσαν καλά»- Μέχρι τη δεύτερη βδομάδα όλα πάντα καλά κυλάνε…
«δεν έχει αρκετό χρόνο λόγω δουλειάς για να με βλέπει, ενώ το θέλει»- αυτά είναι δικαιολογίες! Όταν μας αρέσει κάποιος πολύ βρίσκουμε χρόνο. Άρα η σχέση ήταν εξ αρχής «χλιαρή».
«δε μου εγγυάται οτι θα είμαστε για πάντα μαζί κ οτι θα βλεπομαστε όταν μπορεί. Το δέχτηκα»- Το ότι κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί πως θα είστε για πάντα μαζί, είναι γεγονός. Το ότι θα βλέπεστε όταν μπορεί ήταν επιλογή σου να το δεχτείς, αλλά δεν σημαίνει πως κάποια στιγμή δεν θα σε κούραζε.
«Πρώτη φορά ολοκληρώσαμε στους 8 μήνες με την δικαιολογία οτι είχε δει κάτι καλό σε μένα κ δεν ήθελε να βαρεθεί»- Δεν μπορώ να το πιστέψω πως ένα νεαρό ζευγάρι που θεωρεί πως έχει σχέση ολοκληρώνει σε 8 μήνες! Και τη δικαιολογία δεν την καταλαβαίνω… Χρειάζεται δικαιολογία για να ολοκληρώσει ένα ζευγάρι; !
«Εγώ πιστεύω οτι έχει κάποιο πρόβλημα που αποφεύγει να συζητήσει» Αυτό είναι σίγουρο! Ή σεξουαλικό πρόβλημα έχει ή ψυχολογικό ή δεν του αρέσεις αρκετά και σε έχει για όποτε του κάτσει…
«Το θέμα γάμος» ούτε να το σκέφτεσαι όταν η κατάσταση είναι έτσι χλιαρή.
Κάνε λοιπόν μια σοβαρή συζήτηση μαζί του. Πες του τα συναισθήματά σου και το πώς θα ήθελες να είναι η σχέση σας. Ρώτησέ τον για τα δικά του. Αν πει περί δουλειάς και όποτε μπορούμε κτλ, και προ πάντων αν εξακολουθήσει έτσι να σε έχει στο …όποτε, καλύτερα να απομακρυνθείς.

Το γεγονός πως παρέμεινες επί 2 χρόνια σε μια σχέση που δεν σε ικανοποιεί δείχνει χαμηλή αυτοπεποίθηση από μέρους σου και τάσεις προσκόλλησης. 

Σχέση με συνάδελφο

Σχέση με συνάδελφο
Πριν δυο χρόνια  ήρθε στο γραφείο  νέος συνάδελφος τον οποίο εγώ τον ήξερα από κοινές παρέες. Πότε δεν τον είχα προσέξει σαν άνδρα, μου ήταν αδιάφορος.  Ξεκινώντας  να δουλεύουμε  μαζί άρχισε να με πλησιάζει νιώθαμε  και οι δυο οικεία.  Σιγά σιγά ξεκίνησε  μια σχέση που κράτησε πέντε μήνες. Μετά αυτός έγινε απόμακρος το συζητήσαμε και καταλήξαμε να χωρίσουμε.  (φοβήθηκε ότι το πράγμα σοβάρευε).  Μπορώ να πω ότι πληγώθηκα αλλά δεν το έδειξα. Δεν ήθελα να υπάρχουν σχόλιά  στο γραφείο. Θεωρούσα  ότι τον είχα ξεπεράσει.  Πέρασα ένα υπέροχο  καλοκαίρι  με αρκετά φλερτ  και ταξίδια. 
Τώρα όμως, παρόλο που έχουν περάσει εξι μήνες, κατάλαβα  ότι  έχει κάνει νέα σχέση  και τρελάθηκα.  Είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι  σοβαρά να φύγω από την δουλειά.  Με πνίγει  να είμαστε στον ίδιο  χώρο.
Ε.
Έκανες το λάθος να συνάψεις σχέση στον επαγγελματικό χώρο, μην κάνεις και δεύτερο λάθος να φύγεις από τη δουλειά σου λόγω της σχέσης.
Η ετεροχρονισμένη ενόχλησή σου για τη διάλυση της σχέσης αυτής ενεργοποιήθηκε από το γεγονός πως ο άντρας που κάποτε σχετίστηκες έχει νέα κοπέλα. Όσο παράλογο κι αν φαίνεται αυτό, να μερικοί λόγοι στους οποίους μπορεί να οφείλεται:
·         Δεν ξεπέρασες τη διάλυση της σχέσης, απλώς έπεισες τον εαυτό σου πως την ξεπέρασες. Συμβουλή μου είναι να αφήνεσαι να βιώσεις τα έστω και αρνητικά συναισθήματά σου, γιατί αν δεν γίνει αυτό κάποια στιγμή αυτά θα λειτουργήσουν ετεροχρονισμένα και θα είναι χειρότερα
·         Πληγώθηκε ο εγωισμός σου επειδή με σένα ο τύπος φοβήθηκε πως σοβάρευε αλλά υποψιάζεσαι πως με την επόμενη έχει κάτι σοβαρό. Οι σχέσεις όμως δεν είναι πρωταθλήματα… Κάποιος μπορεί να μη θέλει να το σοβαρέψει με σένα αλλά κάποια άλλη να τον εμπνεύσει περισσότερο. Αυτό δεν σημαίνει κάτι για τη δική σου «αξία» ως γυναίκας
·         Δεν έχεις αρκετά ενδιαφέρουσα ζωή μόνη σου. Είναι χαρακτηριστικό πως το καλοκαίρι που η ζωή σου ήταν ενδιαφέρουσα, είχες ξεχάσει τη σχέση.
Μείνε λοιπόν στη δουλειά σου, κοίταξε ποιες ανασφάλειές σου ανακινήθηκαν με την ιστορία αυτή και φρόντισε να τις ξεπεράσεις. Οι φίλοι, τα φλερτ και τα ενδιαφέροντα θα σε βοηθήσουν. Και, θυμήσου: Ποτέ σχέσεις στον επαγγελματικό χώρο!

Από δυνάστη σε δυνάστη


Πριν απο 6 μηνες χωρισα με το συντροφο μου με τον οποιο εχουμε κι ενα αγορακι 2 ετων. Ο χωρισμος ηταν και επεισοδιακος και δυσκολος καθως ειχαν προηγηθει αλλοι δυο πριν δυο χρονια και πριν ενα χρονο. Στον πρωτο γυρισα εγω οταν εμαθα οτι ειμαι εγκυος και στον δευτερο με πιεσαν οι δικοι μου για το καλο του παιδιου. Ο πρωην μου ηταν πολυ βιαιος και νευρικος, ανεχτηκα πολλα πεντε χρονια, οταν ομως τα τελευταια δυο αρχισε να εχει μια σχετικη προοδο ολα μεσα μου ειχαν τελειωσει.
Γνωρισα εναν ανθρωπο που ειμαστε μαζι ενα χρονο και πριν λιγους μηνες χωρισε και εκεινος λεγοντας οτι οι ατιες υπηρχαν και εγω ημουν η αφορμη. Πριν λιγο καιρο μας ειδαν στο δρομο σε μια βολτα μας με το παιδι. Οταν το εμαθε ο πατερας μου με τον οποιο ζουμε σε ξεχωριστους οροφους, μου ειπε οτι ειμαι ανηθικη και θα επρεπε να αυτοκτονησω για να ειναι ευτυχισμενο το παιδι μου. Με κατηγορουν για υπεροψια επειδη δεν ζηταω την βοηθεια τους και δεν τους λεω ποτε που παω και τι κανω. Εφυγα απο το δυναστη συζυγο για να καταληξω στο δυναστη πατερα. Τι να κανω;
Ε.
Όταν κάποιος ζει στο ίδιο κτίριο με τους γονείς, σε σπίτι που προφανώς εκείνοι του παραχώρησαν, έχει κάποια οφέλη αλλά και κάποια προβλήματα.  Δυστυχώς ελάχιστοι γονείς έχουν το επίπεδο να προσφέρουν στο παιδί τους χωρίς να ζητούν ως αντάλλαγμα την υποτέλειά του, με πιο έμμεσο ή με πιο άμεσο τρόπο. Συνήθως οι άλλοι πιέζουν ως εκεί που εμείς τους επιτρέπουμε και βλέπω πως στο παρελθόν τους το επέτρεψες, αφού μια φορά σε είχαν πείσει να ξαναγυρίσεις στο σύζυγο.
Με κανέναν τρόπο δεν πρέπει να προσαρμοστείς. Οι επιλογές σου είναι είτε να αδιαφορήσεις για τα σχόλια του πατέρα σου ή να φύγεις από το σπίτι.
Είσαι οικονομικά ανεξάρτητη; Βασίζεσαι στους γονείς σου για το παιδί;
Αν δεν είσαι, δεν έχεις άλλη λύση από το να αδιαφορήσεις και να απομακρυνθείς διακριτικά. Αν όμως είσαι οικονομικά ανεξάρτητη μη διστάσεις. Δήλωσε πως θα φύγεις αν εξακολουθήσει η ίδια κατάσταση εκ μέρους του πατέρα σου, και αν δεν αλλάξει κάτι, κάνε το: φύγε!

Όπως και να έχει η κατάσταση, σκέψου γιατί μετά το δυνάστη πατέρα επέλεξες δυνάστη σύζυγο και δες μήπως και οι επόμενες επιλογές σου είναι δυνάστες. Επίσης δες γιατί ως τώρα επέτρεπες στους γονείς σου να ρυθμίζουν τη ζωή σου. 

Ποια να διαλέξω;


Είμαι σε δίλημμα εδώ και καιρό και δεν ξέρω τι να κάνω. Παλεύουν μέσα μου δύο κοπέλες οι οποίες δεν ξέρουν καν οτι ένδιαφέρομαι για αυτές.
Η μία είναι συνομήλικη μου  και διατηρεί κατάστημα. Είναι δυναμική κοπέλα, πολύ όμορφη, ευγενική, επιτυχημένη. Είμαι πελάτης της και ομολογώ ότι μαγεύτηκα από την προσωπικότητα της. Με φόβισε και μπήκε αμέσως στο μυαλό μου ότι είναι πολύ ανώτερη μου η κοπέλα. Πρόσφατα βρήκα την κοπέλα στο fb αλλα δεν της πολυμίλησα. Από σχόλια κτλ υποθέτω πως ίσως έχει σχέση. Να της μιλήσω από fb φιλικά και αν ναι τι να της πω για να σπασει ο παγος? Οταν ξαναπαω στο καταστημα τι συζητηση να ανοιξω? Να της προτεινω να βγουμε για καφε, λέτε?
Η δεύτερη κοπέλα είναι κάποια μεγαλύτερη την οποία γνωρισα στο fb και συζητάμε. Όμορφη κοπέλα, μορφωμένη, εχουμε πολλά κοινά αλλά δυστυχως προσπαθει να ξεκολλήσει από εναν έρωτα χωρις ανταπόκριση. Έχει πολλες ανασφάλειες, πιστεύει ότι είναι παχουλή, πως θα μείνει πάντα μόνη και πως ο κόσμος τη σχολιάζει που κυκλοφορεί μόνη. Η κοπέλα αυτή δεν έχει φίλες και περνά την μέρα στο fb. Εννοείται ότι δεν την προσκάλεσα φυσικά για να βρεθούμε γιατί δεν έχω πιθανοτητες τώρα αλλα θέλω να το κανω.
Να προσεγγίσω και τις δύο κοπέλες λέτε?
G.
Οι σχέσεις δεν είναι πρόσληψη σε εταιρία, για να εξετάσουμε τα τυπικά προσόντα και να επιλέξουμε! Εξάλλου, ακόμη και όταν πρόκειται για πρόσληψη, πάλι κάνουμε κατά πρόσωπο συνέντευξη… Στις σχέσεις πρωτεύουν τα συναισθήματα που δημιουργούνται από τις κατά πρόσωπο επαφές.
Προφανώς οι δυο κοπέλες είναι πολύ διαφορετικές. Η πρώτη έχει αυτοπεποίθηση και σε φοβίζει (εσύ γιατί δεν έχεις;) και η δεύτερη είναι αργόσχολη, με πολλά προβλήματα και προφανώς σε κάνει να αισθάνεσαι «ανώτερος» και πιθανότατα να θέλεις να παίξεις το ρόλο του σωτήρα. Καθεμία τους προσελκύει άλλη πλευρά της προσωπικότητάς σου.
Προτείνω λοιπόν να βγεις και με τις δυο κοπέλες για καφέ και να δεις αν θα το δεχτούν και πως θα πάει η επικοινωνία σας. Συνταγές για το πώς ακριβώς να τις προσεγγίσεις δεν μπορώ να δώσω.
Στην κοπέλα με το κατάστημα είναι φυσικό να πας 2-3 φορές ως πελάτης, να πιάσεις συζήτηση και μόλις η ατμόσφαιρα ζεσταθεί να προτείνεις να πάτε για καφέ. Καλό είναι μάλιστα να πας την ώρα που κλείνει το μαγαζί και να της προτείνεις να πάτε στη συνέχεια. Αυτό είναι πιο εύκολο και φυσικό από ένα «ραντεβού».
Με την άλλη που μιλάτε στο φβ, είναι πολύ απλό να της πεις να συνεχίσετε τη συζήτηση με καφέ έξω. Αν είναι ακόμη πληγωμένη και δεν δεχτεί, τι είχες τι έχασες…

Αν αρχίσεις να βγαίνεις φιλικά και μα τις δυο, θα δεις πως εξελίσσεται η κατάσταση, ποια σου αρέσει, σε ποιαν αρέσεις και με ποια θα αναπτυχθεί ερωτική έλξη. Με την άλλη μπορείς να διατηρήσεις φιλική επαφή. 

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Τα κίνητρα των άλλων

Eίμαι 27 χρονών και γνώρισα ένα αγόρι σε σεμινάρια του φορέα στον οποίο εργάζομαι. Υπήρξε αμοιβαία συμπάθεια και φλέρτ  τις 2 εβδομάδες που ήμασταν εκεί (να σημειώσω πως ζούμε και εργαζόμαστε σε διαφορετικές πόλεις -μιαμιση ώρα απόσταση). Το παιδί αυτό είχε σχέση και το ήξερα. Μετά τα σεμινάρια κρατήσαμε επικοινωνία μέσω sms όπου άρχισε να γίνεται πολύ εκδηλωτικός…Και μένα μου άρεσε πολύ αλλά του έδειξα πως για να γίνει κάτι με μας πρέπει να χωρίσει..αυτός το προσπάθησε αλλά τελικά δεν τα κατάφερε…(ήρθε να με δει στο μέρος που ζω αλλά από κοντά δεν του βγήκε αυτό το συναίσθημα που διαλαλούσε μέσω sms)

Παρέμεινε στη σχέση του (χωρίς να μου το πει) λέγοντας μου απλά πως τελικά θέλει να μείνει για ένα διάστημα μόνος του και απομακρύνθηκε από μένα, κράτησε απλά μια πόρτα ανοιχτή. Mετά από ενάμιση χρόνο χώρισε, έμαθε πως έχω μία σχέση και πάλι ξεκίνησε τα sms  με τα πομπώδη λόγια. Η σχέση που είχα δεν ήταν κάτι το ουσιαστικό για μένα και τελικά παρασυρόμενη από τα λόγια του πήγα να τον βρω…αλλά και πάλι η αντίδραση του ήταν απόμακρη. Δεν ασχολήθηκα περισσότερο γιατί απογοητεύτηκα για 2η φορά και μετά από μισό χρόνο με προσέγγισε πάλι. Άρχισε να μου δικαιολογεί τον εαυτό του για τις ενέργειες του και να μου λέει πως πάντα ήμουν η 1η σκέψη και αλλά τέτοια… Εγώ όμως είχα συνεχίσει τη ζωή μου αυτή τη φορά σε μία ισορροπημένη σχέση και του το έκοψα…

Απορώ όμως για ποιο λόγο εφόσον δεν ήταν σε θέση να νιώσει κάτι για μένα από κοντά και να εκφραστεί, γιατί να ασχολείται και να γράφει τόσο ερωτικά και συναισθηματικά λόγια μέσω sms (που δεν μπορούσε να τα υποστηρίξει)?

Β.

Πολλές φορές κάποιοι με ρωτούν να υποθέσω  τα κίνητρα κάποιων άλλων. Αυτό βέβαια δεν μπορώ να το κάνω, γιατί δεν είμαι …μάγος! Υπάρχουν όλα τα είδη των ανθρώπων σ’ αυτόν τον κόσμο: ανώριμοι, ανασφαλείς, πληγωμένοι, που τους αρέσει να παίζουν τη γάτα με το ποντίκι,  με χαμηλή αυτοεκτίμηση, άλλοι που κάνουν τον ερωτευμένο από απόσταση ασφαλείας, άλλοι που παίζουν σε 2 ταμπλό, άλλοι του «θέλω-και-δε θέλω»… Μόνο αν έχω τον ίδιο τον άνθρωπο μπροστά μου μπορώ να συζητήσω και να βγάλω συμπεράσματα για τα κίνητρά του.

Εμένα με ενδιαφέρει ο άνθρωπος που μου γράφει ή που έχω απέναντί μου. Ο κύριος αυτός την πρώτη φορά ήταν ενθουσιώδης από μακριά και από κοντά υπαναχώρησε. Πιθανώς ήθελε κάτι στα γρήγορα και να μην επηρεάσει τη σχέση του. Το «θέλω να μείνω μόνος» συνήθως μεταφράζεται «δεν θέλω σχέση μαζί σου». Εξάλλου γνωρίζεις πως δεν χώρισε, οπότε δεν έμεινε μόνος. Άφησε ωστόσο μια πόρτα ανοιχτή σε σένα ως «καβάντζα». Και μόνο αυτή η στάση θα έπρεπε να σε κάνει να τον ξεγράψεις.

Εσύ ωστόσο, μόλις έκανε ξανά κίνηση πήγες να τον βρεις. Αυτά σημαίνουν πως δεν προστατεύεις αρκετά τον εαυτό σου και πως το συναισθηματικό σου έλλειμμα ήταν μεγάλο. Πάλι όμως εκείνος από κοντά δίστασε. Έκανες πολύ καλά που δεν έδωσες συνέχεια.

Και τώρα επανέρχεται. Ακόμη κι αν δεν είχες σχέση, θα έπρεπε να τον απορρίψεις.  Δεν μπορούμε ποτέ να ξέρουμε τα κίνητρα των άλλων. Αυτό που μπορούμε όμως, και δεν θα το κάνει κανένας άλλος για μας, είναι να προστατεύουμε τον εαυτό μας όταν βλέπουμε συμπεριφορές που μας πληγώνουν, μας προσβάλλουν ή απλώς είναι τόσο ασυνεπείς.

Κυριακή 3 Νοεμβρίου 2013

Ζηλιάρης σύζυγος



Είμαι 28 ετών και εργάζομαι σε μια ανδροκρατούμενη υπηρεσία. Με τον σύζυγό μου 30 ετών, αγρότη, γνωριστήκαμε πριν 6 χρόνια. Από την αρχή κατάλαβα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με το θέμα της ζήλειας, αφού έψαχνε το κινητό μου, θύμωνε όταν μιλούσα με συναδέλφους ή άντρες γενικότερα, με καταπίεζε, κλπ. Όλα αυτά τα παρέβλεπα γιατί ήταν η πρώτη φορά που είχα ερωτευτεί τόσο πολύ. Ενώ έβλεπα ότι αυτή η σχέση με έφθειρε, με έπνιγε, του είχα πει αρκετές φορές να χωρίσουμε γιατί δεν ταιριάζαμε, εγώ ήμουν αυτή που του ζητούσα να τα ξαναβρούμε...

Όσο ήμασταν στην φάση της σχέσης όλα καλά. Μετά από 3 μήνες έμεινα έγκυος. Κατά την διάρκεια της κύησης τα πράγματα ηρέμησαν κάπως, λόγω του ότι είχα πάρει άδεια κύησης και ήμασταν συνεχώς μαζί. Όλα καλά, προχωρήσαμε και σε 2η εγκυμοσύνη, αλλά με την επιστροφή μου στην δουλειά άλλαξαν πολλά.

Εντωμεταξύ, πρέπει να σας αναφέρω ότι από άτομο ανασφαλές και χωρίς αυτοπεποίθηση που ήμουν πάντα, ο γάμος, τα 2 παιδιά αλλά και μεγάλη απώλεια βάρους με βοήθησαν πάρα πολύ να πατήσω γερά στα πόδια μου και να αλλάξω προς το καλύτερο, πρώτη φορά που είμαι υπερήφανη για τον εαυτό μου!

Έτσι λοιπόν ο σύζυγος έχει αρχίσει πάλι να ζηλεύει ακόμα πιο πολύ. Όση ώρα είμαι στη δουλειά με παίρνει τηλέφωνο 100 φορές τη μέρα, αν δεν απαντάω σημαίνει ότι εκείνη την ώρα είμαι με άλλον, όταν είμαι κουρασμένη στο σπίτι αυτό συμβαίνει γιατί στεναχωριέμαι γιατί βρίσκομαι μακριά από τους άντρες συναδέλφους... και άλλα τέτοια τρελά που μόλις τα ακούω γίνομαι έξαλλη, θηρίο ανήμερο έτοιμο να τον σκοτώσει.... Και ενώ λέω από τη μία ότι πρέπει να φύγω από τον γάμο αυτό, αυτό που σκέφτομαι εννοείται είναι τα δύο παιδιά μας, όχι ότι είναι και ο καλύτερος μπαμπάς του κόσμου....

Τι να κάνω; Έχω χάσει τον εαυτό μου, το γέλιο μου. Βγαίνω έξω από το σπίτι κ κοιτάζω κάτω για να μην προκαλέσω κανένα, για να περνάω απαρατήρητη. Δεν έχω κάνει ποτέ τίποτα για να του δώσω το δικαίωμα να σκέφτεται έτσι για μένα. Γιατί να με υποτιμά με αυτό τον τρόπο και να πιστεύει ότι είμαι πρόστυχη; Στο τέλος θα το πιστέψω κι εγώ.... Έχω απογοητευτεί.... Βοήθεια!

Μ

Το έχω γράψει πολλές φορές πως η ζήλεια χωρίς αντικειμενικό λόγο είναι ψυχολογικό πρόβλημα του ατόμου που ζηλεύει και όχι του συντρόφου του.

Ο σύζυγός σου έχει προφανώς τα ψυχολογικά του προβλήματα και τα απωθημένα του, που δεν του επιτρέπουν να αποδεχτεί μια νέα και εμφανίσιμη σύζυγο, με καριέρα, οικογένεια και με την αυτοπεποίθηση που τη συνοδεύει. Είναι πιθανό να έχει κόμπλεξ για την επαγγελματική σας διαφορά και αυτό να έγινε χειρότερο όταν εσύ με τα χρόνια  βελτίωσες και την εμφάνισή σου και απόχτησες αυτοπεποίθηση.

Αντιλαμβάνεσαι βέβαια πως ήταν λάθος σου που προχώρησες σε γάμο τόσο γρήγορα με ένα άτομο που είχε εξαρχής δείξει παθολογική ζήλεια, αλλά αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει τώρα…

Προτείνω να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση με τον άντρα σου και να εκφράσεις πώς σε κάνει να νιώθεις η στάση του και τι αποτελέσματα έχει αυτό στη σχέση σας και στην ανατροφή των παιδιών σας. Ζήτησέ του να πάτε σε σύμβουλο γάμου, θέσε του όρους, κάνε τον να δώσει υποσχέσεις και δώσε κάποιο χρόνο να δεις αν τις τηρεί. Μην του κρύψεις πως η κατάσταση σε κάνει να σκέφτεσαι το διαζύγιο. Στο μεταξύ μην αλλάξεις σε τίποτα τη στάση σου στον κοινωνικό και επαγγελματικό χώρο, αφού όπως λες δεν κάνεις τίποτα άξιο ζήλειας, γιατί έτσι του δίνεις θάρρος.

Εσύ τι συναισθήματα έχεις για τον άντρα σου; Πιστεύεις πως μπορεί να κάνει κάποιες αλλαγές; Πώς θα έβλεπες τη ζωή σου αν χώριζες; Είσαι έτοιμη για κάτι τέτοιο;

Αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση, μπορείς να προτείνεις έναν πρόσκαιρο χωρισμό και να δεις αν θα υποσχεθεί αλλαγές για να σε κρατήσει.

Αν και έτσι δεν βελτιωθούν τα πράγματα, μάλλον είναι προτιμότερο για όλους σας να χωρίσετε. Σε έναν τέτοιο γάμο σίγουρα δεν είσαι ευτυχισμένη και αν οι γονείς δεν είναι ευτυχείς και αγαπημένοι ούτε και τα παιδιά εξελίσσονται καλά, όσο κι αν τα φροντίζουν.